King_Volsung Posted December 25, 2004 Share Posted December 25, 2004 Τι έπαθα τελευταία; όλο ποιήματα γράφω... Τες πα, εδώ είναι κάτι που έγραψα πριν λίγες μέρες. Βουβός Μια κοπέλα περνάει από δίπλα μου Φοράει τα καλά της Ένας κύριος βιαστικός διασχίζει βιαστικός τον δρόμο Φοράει ένα κοστούμι Ένα αυτοκίνητο τρέχει και στρίβει στη γωνία Τα παιδιά στο πίσω κάθισμα γελάνε Τι να σκέφτονται όλοι αυτοί Και είναι τόσο διαφορετικοί Η κοπέλα θα συναντήσει τον καλό της Ο κύριος πάει στη δουλειά Τα παιδιά θα επισκεφτούν τη γιαγιά Ή μήπως είναι ανάποδα; Ένας κόσμος τόσο ίδιος αλλά και τόσο αλλιώτικος Άνθρωποι τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά Τι να σκέφτονται όλοι αυτοί Και είναι τόσο διαφορετικοί Κι έτσι είμαι μόνος και κοιτάζω Παρατηρώ κι αναρωτιέμαι Τι να σκέφτονται όλοι αυτοί Και είναι τόσο διαφορετικοί Στο τραπέζι εκεί πίσω κάθεται ένα νέο παιδί Και κάθεται μόνο του και κοιτάζει Μπορεί να σκέφτεται κι αυτός «Τι κόσμος είναι αυτός Τόσο ίδιος αλλά και τόσο διαφορετικός» Εγώ είμαι μόνος και κοιτάζω Άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest silversoldier Posted December 27, 2004 Share Posted December 27, 2004 Παρότι είμαι της γνώμης ότι η κριτική στη ποίηση δεν είναι σωστή, τουλάχιστον όπως γίνεται. Πρέπει να κάνω μερικές παρατηρήσεις που ίσως βοηθήσουν. Στη σύνχρονη ποίηση δεν χρειάζεται η ρήμα αλλά είναι απαραίτητη η μουσικότητα. Εδώ πότε υπάρχει και πότε όχι, σαν ένα τραγούδι που παίζεται απο χαλασμένο ραδιόφωνο. Η ιδέα είναι καλή αλλά αόριστη και έχει μία έλλειψη πρωτοτυπίας, πράγμα που σημαίνει ότι απο κάποιο άλλο κείμενο έχεις πάρει ερεθίσματα. Και επιπλέον ότι πιέζεις τον εαυτό σου. Μην το κάνεις αυτό, σου κάνει πολύ μεγάλο κακό στην έκφραση σου. Και τέλος για να κλείσω, σου λέω ότι έχεις ωραίες εικόνες, και αντιλαμβάνεσαι σωστά την ειρωνεία ττου κόσμου. Αυτό ειναι ευχάριστο! Εάν και πάλι ότι είπα το θεωρείς άδικο, ρήξε μια ματιά η στα ποιηματα που έχω δημοσιεύσει εγώ ή σε ποιήματα του Σεφέρη, του Ελύτη και άλλων εξαίρετων ποιητών. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted January 1, 2005 Author Share Posted January 1, 2005 Η ιδέα είναι καλή αλλά αόριστη και έχει μία έλλειψη πρωτοτυπίας, πράγμα που σημαίνει ότι απο κάποιο άλλο κείμενο έχεις πάρει ερεθίσματα. Και επιπλέον ότι πιέζεις τον εαυτό σου. Δεν πήρα ερεθίσματα από αλλού... είναι αυτά που σκεφτόμουν μέσα στην τάξη (στο σχολείο). Είχαμε βαρετό μάθημε και εγώ όποτε βαριέμαι με πιάνει το φιλοσοφικό μου και αρχίζω και σσκέφτομαι διάφορα. Μία σκέψη ήταν αυτή και μου άρεσε και έγραψα στα γρήγορα ένα ποίημα... Δεν νομίζω να πίεσα τον εαυτό μου. Ίσα ίσα, εγώ (όπως είπα) το έγραψα έτσι πρόχειρα, στα γρήγορα. Γιατί το λες αυτό; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest silversoldier Posted January 1, 2005 Share Posted January 1, 2005 Πρώτον ότι είπα δεν το είπα για να σε κάνω να νιώσεις άσχημα... Και το πιέζεις τον εαυτό σου δεν σημαίνει ότι τον έβαλες να γράψει αυτό το ποίημα με το ζόρι! Αυτό μόνο παρανοηκοί σα και 'μενα το κάνουν για προπόνηση! Αυτό που εννοούσα είναι ότι γράφεις να αφήνεις τον εαυτό σου να μιλήσει απο μέσα, ότι έκαναν και οι σουρεαλιστές ποιητές. Και για να μή νομίζεις ότι σε πιάνουν μόνο εσένα τα φιλοσοφικά σου σου λέω φιλαράκι ότι και εγώ πέρσι στη τρίτη Λυκείου είχα τέτοια βαρεμάρα ώστε έγραφα τριά ποιήματα την ημέρα ανεληπώς. Φαντάσου πόσα έχω γράψει λοιπόν. Και αν υποθέσουμε ότι απο πίσω μου κάθονταν και δύο φιλαράκια που έγραφαν με τον ίδιο ρυθμό καταλαβαίνεις πόσοι έχουν αυτό το πρόβλημα και πόσο χαρτί τρώμε όλοι μας στην καλλιτεχνία. Τέλος πάντων θα σου δώσω ένα παράδειγμα απο ένα ποίημα απο μια μέρα που με είχε εξοργήσει ο καθηγητής των μαθηματικών γενικής παιδείας: Μέρες τελευταίες των γεγονότων τούτων, της αυγής που ξημερώνει το τέλος. Επίλογος δοξασμένων, μάταιων καιρών, όπου η αλαζονεία πρεσβεύει στις αρετές των πρεσβύτερων. Φώτα του λυκόφως των πραγμάτων τελευταία. Δοξασμένων καιρών επιλογε ματαιε! Αφού μονάκριβη αρετή την αλαζονεία πρεσβεύεις στο πνεύμα των δασκάλων την τελευταία εποχή. Ωστόσο η νιώτη των δροσερών προσώπων, η άνοιξη στερεύει σαν πηγή γιατί το πέρας του καιρού εξανεμίζει χωρίς νόημα το ιερό νερό. Και μέρες πολέμου, σούσουρο ξεσπούν στην ησυχία. Οι όψεις σοβαρεύουν αντιμαχόμενες καθώς κοντεύει ο θάνατος, ο τρομερός συνάκτης. Φοβος βαρύς ακούστηκε σε βουητό σειρήνων, η όψη δεν αλλάκτηκε του σκοταδιού η μαύρη παρα ένας μικρός κυματισμος λίγες σταγόνες αίμα χύθηκαν, και όλα ξέπεσαν ξανά στην ησυχία. Τον καιρό εκείνο ανεβοκατέβαζαν τον ήλιο τα γεγονότα και οι μέρες σκοτεινές και μαυροφορεμένες όπως πρώτα, στην όψη των νεκρών. Αλλά όπως πάντα οι καιροί γυρίζουν που όλα επανέρχονται, και όλα ξαναρχίζουν, χτίζοντας για άλλη μια φορά τον κόσμο. Η ροή ξαναεμφανίζεται και η κινητικότητα εκφράζει τους καιρούς και τις ημέρες. Σαν όλα να έχουν σβηστεί και οι νεκροί ας είναι. Πρόσεξε τη συμβολισμό και τι υπονοούμενα πέφτουν, με σκοπό να μην γράψω κοινώς "άπρεπα λόγια" για 'κείνο το καθηγητή. Και μια και το έγραψα φρόντησα σε αυτό να καταγράψω και τα αποτελέσματα της ύπαρξης αυτών των ανθρώπων. Υπόψη μην πάρεις αυτά που σου λέω ότι δήθεν παίζω το δάσκαλό. Ο λόγος που λέω όσα λέω είναι ότι μου αρέσει να βλέπω ανθρώπους που γράφουν ποίηση. Και θέλω να πώ τα λιγοστά που έχω ανακαλύψει και στους άλλους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Maxakos Posted March 14, 2011 Share Posted March 14, 2011 Πολυ καλο το "Βουβος"..το βρηκα πολυ -εξυπνα- λογικο.. Εξαλλου και μενα ενα project λεγεται "Αγνωστος σ'αγνωστους"..οποτε με βρισκει απολυτα συμφωνο.. Αφου ειναι αληθινο,ειναι ταυτοχρονα καλο!Κι οι απλες λεξεις αφου αποδιδουν μεγαλο νοημα,δε παιρνουν το ρολο του πρωταγωνιστη.. Ελπιζω να βαριεσαι συχνα χαχα Εν ολιγοις,μου αρεσε χΔ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.