Βάρδος Posted December 27, 2004 Share Posted December 27, 2004 Μου ήρθε η ιδέα να ανοίξω αυτό το θέμα από το topic "Υπερβορέα" του Velkion, στο Horror. Το ερώτημα είναι το εξής: Πώς βλέπετε ένα βιβλίο που δεν είναι πολιτικώς ορθό; Και μιλάμε, φυσικά, για ακραία πράγματα. Αν, ας πούμε, ένα μυθιστόρημα είχε μέσα δύο Ναζί --δύο καθίκια των Ες Ες-- για βασικούς χαρακτήρες, οι οποίοι μετά τον Πόλεμο προσπαθούσαν να κρυφτούν και, τελικά, έμπλεκαν σε μια χωροχρονική περιπέτεια, θα είχατε κάποιο πρόβλημα με αυτό; Κι ετούτο είναι μόνο ένα πράδειγμα, βέβαια' ένα μη-πολιτικώς ορθό βιβλίο θα μπορούσε νάναι και οτιδήποτε άλλο. Θα μπορούσε να έχει, πχ, για πρωταγωνιστή έναν βιαστή, έναν δολοφόνο, έναν τρομοκράτη. Ή θα μπορούσε να παρουσιάζει τα πιστεύω μας μέσα από έναν διαστρεβλωτικό καθρέφτη' να μας λέει, πχ, ότι ο Χριστός ήταν, στην πραγματικότητα, μαύρος μάγος, σε συμμαχία με τον Σατανά' να μας λέει ότι ο Όμηρος ήταν ένα γουρούνι που έκανε προπαγάνδα, γράφοντας την Ιλιάδα. Αν όλα αυτά τα μη-πολιτιοκώς ορθά μυθιστορήματα ήταν άριστα γραμμένα, με καταπληκτικές πλοκές, και αληθοφανείς χαρακτήρες, ποια θα ήταν η αντίδρασή σας; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rikochet Posted December 27, 2004 Share Posted December 27, 2004 Δεν θα με πείραζε καθόλου, αρκεί ο συγγραφέας να μην προσπαθούσε να με πείσει για αυτά που γράφει. Δεν θα ήθελα δηλαδή τον τάδε συγγραφέα να με βομβαρδίζει μέσα απο το βιβλίο του με ιδέες τύπου "ο Όμηρος ήταν ένα προπαγανδιστικό γουρούνι" επειδή το πιστεύει αυτός. Νά 'ναι καθαρό fiction, δηλαδή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted December 27, 2004 Share Posted December 27, 2004 Γιατί ντε και καλά δηλαδή επειδή είναι Ναζί πρέπει να είναι και κακοί;Όχι αν τους κρίνω όλους έτσι τότε εγώ έχω το πρόβλημα. Θα μου άρεσε πολύ να διαβάσω ιστορίες με τέτοιους "σκοτεινούς" χαρακτήρες μιας και επειδή δεν θα μπορούσα να ταυτιστώ εντελώς με τον ήρωα θα έμπενα σε ηθικά δηλίματα. Είμαι ανοιχτός σ' αυτή την ιδέα και νομίζω πως ξέρω που αρχίζει η προπαγάνδα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted December 27, 2004 Share Posted December 27, 2004 Giati anhkoun se mia parataksh pou einai ypey8hnoi gia thn sfagh 12 ek atomono(mazi me tous ebraious), kai aspazontai ton ratsismo san ideologia. Den tous kanei aparaithta kakous, mporei na einai apla adynamoi, h entelos hli8ioi. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elsanor Posted December 27, 2004 Share Posted December 27, 2004 (edited) Χμ, εξαρτάται, φαντάζομαι, Βάρδε. Όταν λες πολιτικά ορθό τι εννοείς; Προσωπικά, όταν διάβασα το post σου είδα δύο ιδέες. Η μία έχει να κάνει με διαστρέβλωση της ιστορίας όπως την ξέρουμε μετά από ένα σημείο και μετά, και η άλλη με παρουσίαση ιστοριών προσώπων ως χαρακτήρων καθαρά "σκοτεινών" και "μη ηθικών". Όσο αφορά στην πρώτη ιδέα όπως την κατάλαβα, δε θα με πείραζε καθόλου. Στην ουσία ο συγγραφέας θα θεωρούσε δεδομένη την ιστορία μας έως ένα σημείο, και στη συνέχεια ο ρους της θα άλλαζε λόγω κάποιων τυχαίων -ή μη- γεγονότων, τα οποία, φυσικά, θα διαφοροποιούνταν από όσα έγιναν. Αν είχες παίξει το Red Alert στον υπολογιστή, κάτι τέτοιο που λέω έγινε. Στην ουσία οι Σοβιετικοί μετά το τέλος (ή κατά τη διάρκεια - δε θυμάμαι καλά) του Δεύτερου Παγκόσμιου, έχοντας ανακαλύψει μία χρονομηχανή, ταξιδεύουν στο παρελθόν και σκοτώνουν τον -νεαρό τότε- Χίτλερ πριν προλάβει να αναλάβει τα ηνία της Γερμανίας, αντικαθιστώντας στην ουσία τον εαυτό τους στο ρόλο μίας υπερδύναμης στην Ευρώπη. Κάτι τέτοιο, όπως είπα και προηγουμένως, δε θα με πείραζε καθόλου. Ίσα-ίσα θα ήταν ενδιαφέρον κατά τη γνώμη μου να χανόμουν σε μία ιστορία του "might have been". Τώρα, το δεύτερο πράγμα που κατάλαβα είναι η παρουσίαση "ηθικά αποδεκτών" προσώπων της ιστορίας μας ως διαστρεβλωμένα και ίσως σατανικά. Εκεί δε συμφωνώ καθόλου, εκτός και αν ο συγγραφέας δικαιολογεί με κάποιον τρόπο τα όσα γράφει. Αν δηλαδή γράψει ένα βιβλίο μόνο και μόνο για να παρουσιάσει ως μαύρο μάγο το Χριστό και τίποτα άλλο, τότε δε βρίσκω κάποιον λόγο να το διαβάσω, όντας στα πλαίσια του φανταστικού. Το βρίσκω τόσο ηλίθιο, όσο και περιττό. Καθαρά προπαγανδιστικό. Αν το βιβλίο δεν ασχολείται από την άλλη με φαντασία, ή science fiction, και αποτελεί απλά μία άλλη πρόταση της ιστορικότητας κάποιου προσώπου τότε θα το διάβαζα από περιέργεια. Αλλά και πάλι αν παρουσίαζε τα πράγματα τόσο ακραία όσο λες, τότε κάτι θα βρωμούσε άσχημα (και δεν αναφέρομαι σε κάτι σαπισμένο από τη Δανιμαρκία). Αν, τώρα, ισχύουν και τα δύο ταυτόχρονα όπως λες, και η ιστορία ήταν καταπληκτικά γραμμένη, με φοβερή πλοκή και αληθοφανείς χαρακτήρες, τότε ίσως να το διάβαζα από περιέργεια (ναι, είμαι περίεργος!) αλλά ακόμα και αν απολάμβανα τον τρόπο γραψίματος, την πλοκή κτλ, δε νομίζω να μου άρεσε και τόσο η επιλογή του συγγραφέα να μας δείξει κάτι τόσο χτυπητά άσχημο εκτός και αν μέσα από το γραπτό του δίνει κάποιον ιδιαίτερο λόγο και (πολύ, μα πολύ) πειστικό για να το κάνει. Edited December 27, 2004 by Elsanor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lord_Velkion Posted December 27, 2004 Share Posted December 27, 2004 Εξαρτάται από την περίπτωση. Σε περίπτωση που ο συγγραφέας προσπαθεί να κάνει πλύση εγκεφάλου, θα με δυσαρεστήσει. Υπάρχουν έργα καθαρά πολιτικά (δοκίμια, μανιφέστο κτλ.) αλλά πολλές φορές μπλέκονται με το μυθιστόρημα. Άλλο να διαβάσεις ένα έργο που απλώς σε τοποθετεί χρονικά σε μια συγκεκριμένη περίοδο και κατάσταση (ίσως με αρνητικές μορφές) και άλλο να διαβάσεις ένα έργο που "προσπαθεί να σε πείσει" για αυτά. Υπάρχει περίπτωση να έχεις στα χέρια σου ένα έργο καταπληκτικό. Όμως θα είναι πολύ επιζήμιο άν αυτό το έργο πέσει στα χέρια κάποιου που δεν πρέπει (π.χ. ακραία εξιστόρηση σκηνών βίας, παραφιλία κτλ. στα χέρια ανηλίκων). Ένα άλλο σημαντικό σημείο είναι ο τρόπος συγγραφής. Άλλο το έργο εξυμνεί μια αρνητική κατάσταση για λόγους πλοκής κτλ. θα πρέπει να έχει μια αναφορά (ίσως σε παράρτημα) που να δίνει κάποιες εξηγήσεις στον αναγνώστη (στην περίπτωση που δεν είναι ευδιάκτριτο αν αυτό είναι η άποψη του συγγραφέα ή του ήρωα). Η λογοτεχνία, το θέατρο, ο κινηματογράφος είναι μέσα ηθοπλαστικά και θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί (υπενθύμιση: ηθο+ποιός) ;). Αν κάποιος συγγραφέας, για λόγους πλοκής, θελήσει να περάσει από τον "παραμορφωτικό πρίσμα", ας πούμε, μια ιστορική προσωπικότητα, τότε θα πρέπει με κάποιον τρόπο να ξοδέψει 5-10 σειρές κειμένου για να πληροφορεί τον αναγνώστη ότι δεν πρόκειται για αληθινή ιστορία. Επίσης θα πρέπει σε αυτές τις 5-10 σειρές να πληροφορεί τον αναγνώστη που μπορεί να διαβάσει την αληθινή ιστορία. Σε μια καλύτερη περίπτωση θα μπορούσε να συμπεριλαμβάνει παράρτημα με ιστορικές επισημάνσεις-διευκρινήσεις-παραπομπές (τουλάχιστον στην Υπερβορέα γίνεται με το παραπάνω ). Φανταστείτε να έγραφα ένα βιβλίο με κύριο ήρωα π.χ. την μητέρα του Βάρδου και να την περνούσα από αρνητικό παραμορφωτικό πρίσμα... Μπορεί το έργο μου να ήταν τεχνικά τέλειο, αλλά θα ήταν ηθικώς επαίσχυντο. Άν δεν μπορούσα λοιπόν να το αποφύγω, θα έπρεπε να δώσω, ποικιλλοτρόπως, αρκετές εξηγήσεις... ;) Φυσικά δεν θα πρέπει να φτάσουμε σε ηλίθιες ακρότητες "τύπου Αμερικής" και να βάφουμε τον Ορφέα των Αργοναυτικών μαύρο (μην και δυσαρεστηθούν οι αφρο-Αμερικάνοι), ή να μας ενοχλεί η έγκυος γυναίκα και οι γυμνοί Κούροι στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 27, 2004 Author Share Posted December 27, 2004 Φανταστείτε να έγραφα ένα βιβλίο με κύριο ήρωα π.χ. την μητέρα του Βάρδου και να την περνούσα από αρνητικό παραμορφωτικό πρίσμα... Μπορεί το έργο μου να ήταν τεχνικά τέλειο, αλλά θα ήταν ηθικώς επαίσχυντο. Άν δεν μπορούσα λοιπόν να το αποφύγω, θα έπρεπε να δώσω, ποικιλλοτρόπως, αρκετές εξηγήσεις... ;) Εμένα δε θα με ενοχλούσε, αν έγραφες στην αρχή του αφηγήματός σου "Πρόκειται για ιστορία μυθοπλαστικής φαντασίας, και οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, ζωντανά ή νεκρά, είναι καθαρά συμπτωματική". Η μάνα μου, βέβαια, μπορεί να σου έραβε τα μάτια, το στόμα, και τη μύτη με το βελονάκι +5, αλλά, πιστεύω, αυτό δε θα σε πείραζε πολύ. :-Ρ Χωρίς πλάκα, νομίζω πως, αν πρόκειται για ζωντανό ή μη-ιστορικό πρόσωπο , πέραν από το "Πρόκειται για ιστορία μυθοπλαστικής φαντασίας, και οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, ζωντανά ή νεκρά, είναι καθαρά συμπτωματική", πρέπει ο συγγραφέας να αλλάξει και το όνομα του χαρακτήρα, γιατί κινδυνεύει να δεχτεί μήνυση από τον ίδιο ή τους συγγενείς του. Πχ, όταν είχαν βγάλει ταινία για τον Ωνάση, του είχαν αλλάξει το όνομα. "Τομάση", νομίζω, τον είχαν πει. Προσωπικά, δε με ενοχλεί όσο και να διαστρεβλώσει κάτι κάποιος, αρκεί να υπάρχει το κλασσικό "Πρόκειται για ιστορία μυθοπλαστικής φαντασίας, και οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, ζωντανά ή νεκρά, είναι καθαρά συμπτωματική", που, αν προσέξετε, μπαίνει σε όλα τα βιβλία φαντασίας --πολλές φορές, μάλιστα, και στα μη-ιστορικά. Εδώ έχει γραφτεί εναλλακτική ιστορία όπου ο Χίτλερ κερδίζει τον Πολέμο... Το μυθιστόρημα υπάρχει για να ψυχαγωγεί, και όχι μόνο. Μπορεί να πλατύνει τους ορίζοντές μας, και να μας ωθήσει σε εναλλακτικούς τρόπους σκέψης. "Πώς θα ήταν αν..." Πάντως, θα συμφωνήσω απόλυτα στο ότι το μυθιστόρημα δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να προσπαθεί να προσηλυτίσει. Απεχθάνομαι τις αφηγήσεις που, δήθεν, προσπαθούν να περάσουν κάποιο "ηθικό δίδαγμα", ή άλλη τέτοια μπαρούφα, μέσα από μια ιστορία που, κανονικά, ο κύριος λόγος ύπαρξής της είναι να ψυχαγωγεί. Έχω παρατηρήσει ότι αυτό συμβαίνει περισσότερο στις ιστορίες που απευθύνονται σε μικρές ηλικίες, και με κάνει ν'ανατριχιάζω. Τι κόσμο προσπαθούμε να δημιουργήσουμε; Έναν κόσμο όπου τα παιδιά μας δε σκέφτονται; Έναν κόσμο όπου, αντί να τους δίνεται τροφή για σκέψη και αμφισβήτηση, τους ρίχνεται μασημένο κρέας εξουρανού; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
drowvarius Posted December 30, 2004 Share Posted December 30, 2004 Δεν με ενοχλεί οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα ή πολιτική σκέψη έχει ο συγγραφέας. Αν είναι καλογραμμένο ένα βιβλίο το διαβάζω. Απλά δεν μου αρέσει όταν ο συγγραφέας προσπαθεί να διαστρεβλώσει την ιστορία. Όσο για το αν θα διάβαζα ένα βιβλίο που έχει σαν ήρωες κάποιους "κακούς" τύπους η απάντηση είναι πως ναι θα το διάβαζα. Για παράδειγμα όλοι όσοι έχουν διαβάσει Τον πόλεμο της Βασίλισσας Αράχνης του Salvatore σίγουρα παίρνουν το μέρος των Drow, παρόλο που στον συγκεκριμένο κόσμο είναι οι "κακοί" της υπόθεσης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted December 30, 2004 Share Posted December 30, 2004 Το συγκεκριμένο βιβλίο όμως δε μιλά για κάτι που δεν υπήρξε πουθενά παραμόνο στη φαντασία του συγγραφέα. Μιλά για μια κάστα ανθρώπων που υπάρχουν ακόμα και στις μέρες μας. Η δε γενιά τους είναι η δεύτερη ή τρίτη (αρκετά ‘νωπή’) και αυτό δημιουργεί ένα ψιλομπλέξιμο. Κι αυτό γιατί υπάρχουν ακόμα ζωντανά θύματα τέτοιων ανθρώπων που μπορεί να θιχτούν με τη διαστρέβλωση της ιστορίας, ή ακόμα χειρότερο να πληγωθούν. Από την άλλη είμαι 10000000000% κατά της λογοκρισίας σε οποιοδήποτε είδος τέχνης ή συγγραφής. Επομένως το ερώτημα που μπαίνει είναι ποιος μπορεί να βάλει τα όρια ηθικής; (μάλλον το τραβάω το θέμα, αλλά εγώ αυτό βγάζω από την όλη ιστορία). Όπως είπε και ο Velkion, αν χρησιμοποιούσε σαν βασικό ήρωα ένα συγγενικό πρόσωπο του Βάρδου, ο δεύτερος πως θα αντιδρούσε; Πολύ σωστά είπε ο Βάρδος ότι αν αναφέρει πως ό,τι γράφει συμβαίνουν μόνο στο αρρωστημένο του μυαλό, τότε όλα οκ. Φτάνει όμως αυτό; Γιατί 12 εκατομμύρια είναι πραγματικά μεγάλος αριθμός. Ή μάλλον είναι ίσως με τον αριθμό 1. Αν δηλαδή υπήρχε ένας τύπος που έγραφε την ιστορία ενός δολοφόνου που σκότωσε με τον πιο φρικιαστικό τρόπο έναν και μόνο άνθρωπο, και ο συγγραφέας τον παρουσίαζε σαν ήρωα, πάλι το ίδιο ηθικό δίλημμα δεν θα είχαμε; (στάνταρ έχω ξεφύγει από το θέμα του τόπικ) Και στις δυο περιπτώσεις είναι θέμα ηθικής. Πόσο μπορεί ο συγγραφέας να χαλιναγωγήσει τον οίστρο του και πόσο ανοιχτόμυαλος μπορεί να είναι ο αναγνώστης. Θυμίζει πάρα πολύ τη συζήτηση για το αν φταίει ο Αϊνστάιν για τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Επιστήμη για την επιστήμη ή επιστήμη για τον άνθρωπο; Συγγραφή για τη συγγραφή ή συγγραφή για τον αναγνώστη; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 30, 2004 Author Share Posted December 30, 2004 Συγγραφή για τη συγγραφή ή συγγραφή για τον αναγνώστη; I think novelists come in two types, and that includes the sort of fledgling novelist I was by 1970. Those who are bound for the more literary or 'serious' side of the job examine every possible subject in light of this question: What would writing this sort of thing mean to me? Those whose destiny (or ka, if you prefer) is to include the writing of popular novels are apt to ask a very different one: What would this sort of story mean to others? The 'serious' novelist is looking for answers and keys to the self; the 'popular' novelist is looking for an audience. Both kinds of writer are equally selfish. I'v known a good many, and will set my watch and warrrant upon it. --Stephen King, από την Εισαγωγή του αναθεωρημένου The Dark Tower Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ErnestoDoUrden Posted December 30, 2004 Share Posted December 30, 2004 Συμφώνω σχεδόν απόλυτα με την άποψη του Βάρδου. Από την στιγμή που ένας συγγραφέας αποδέχεται ότι αυτά που γράφει είναι δημιούργημα της φαντασίας του δεν βλέπω κάτι το ηθικά επιλήψιμο. Μπορεί να μην με ενδιαφέρει να διαβάσω μία ιστορία με το Χριστό σαν μάγο που έχει κάνει συμφωνία με τον διάβολο και ίσως να κρίνω τον συγγραφέα αρνητικά, γιατί πλάθοντας μία τέτοια ιστορία είναι ένας εύκολος τρόπος για να κερδίσει δημοσιότητα, μόνο και μόνο από τις αντιδράσεις. Παρόλαυτα δεν το θεωρώ σε καμία περίπτωση κάτι ανάρμοστο που πρέπει να λογοκριθεί. Επίσης νομίζω ότι ακόμα και η δολοφονία και η ψυχολογία του δολοφόνου μπορεί να παρουσιάζουν τρομερό ενδιαφέρον τόσο συγγραφικά όσο και σαν πεδίο προβληματισμού του αναγνώστη. Τέλος όσον αφορά τα ιστορικά πρόσωπα και ιστορικά γεγονότα πραγματικά εκνευρίζομαι πολλές φορές, κυρίως με τον εαυτό μου, για το πόσο εύκολο είναι να παρασυρθώ σε ηλίθιες αντιλήψεις και ιδέες. Ας πούμε η σφαγή των Εβραίων από τον Χίτλερ είναι έγκλημα και ο Χίτλερ τρελλός παράφρων (κάτι που μέχρι ένα βαθμό ισχύει). Οι στρατηγοί όμως των Αμερικάνων στα αμερικάνικα γουέστερν είναι ήρωες παρόλο που σκότωσαν πολλαπλάσιο αριθμό Ινδιάνων. Οι ναζί μας φαίνονται γουρούνια ενώ είναι πολυ εύκολο να παρασυρθούμε και να πιστέψουμε στην γενναιότητα των Αμερικάνων πιονέρων παρόλο που δεν διαφέρουν πολύ σαν αντιλήψεις. Και σίγουρα αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά αντίστοιχα παραδείγματα. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι πιστεύω ότι η έννοια του πολιτικά ορθού είναι πολύ σχετική και καθορίζεται πρώτα και κύρια από προσωπικές ιδέες και αντιλήψεις και όχι από οικουμενικές ηθικές αξίες. Για αυτό πιστεύω ότι είναι καλό να είμαι ανοιχτός σε όλες τις ιδέες και να τις κρινώ χωρίς προκαταλήψεις και εμμονές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted June 3, 2009 Share Posted June 3, 2009 Τα περισσότερα πολιτικώς μη ορθά έργα τέχνης με τα οποία έχω έρθει σε επαφή μου έδωσαν την αίσθηση ότι έχουν γραφτεί ειδικά γι' αυτόν τον λόγο: να κάνουν προπαγάνδα. Και αυτό μου φαίνεται πολύ ευτελές και απεχθές, γι' αυτό και συνήθως τα αποφεύγω. Δεν είναι ανάγκη να στηριχτείς σε ένα υπαρκτό πρόσωπο και να διαστρεβλώσεις την ιστορία, για να γράψεις μια καλή ιστορία φαντασίας. Οι επιλογές σου είναι άπειρες, οπότε αφού επιλέγεις τον "πολιτικώς μη ορθό" δρόμο, κάτι θέλεις να περάσεις κι αυτό μ'ενοχλεί. Πέραν αυτού, δε θα αντιδρούσα άσχημα απέναντι σε ένα βιβλίο που έχει για ήρωα έναν δολοφόνο, ένα βιαστή κι ένα τρομοκράτη, εφόσον ο συγγραφέας "σκύβει" πάνω στον ήρωα και αναδεικνύει τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του. Κάποιο λόγο έχει που έφτασε εδώ, κάτι έγινε και κατέληξε έτσι, "ουδείς εκών κακός". Με αυτό το κομμάτι του θα μπορούσα να ταυτιστώ -αν και στο τέλος της ιστορίας θα έβγαινα λίγο διαφορετικός. Δε θα μπορούσα, βέβαια, να ταυτιστώ με έναν κοινωνιοπαθή ήρωα που σκοτώνει για πλάκα, που οι "ανθρώπινες" πλευρές του δεν αποκαλύπτονται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted June 3, 2009 Share Posted June 3, 2009 Θα μπορούσα (ως αναγνώστης ενοοείται) να υποκλιθώ στον Χίτλερ, στον Πολ Ποτ και στον George W. Bush τον ίδιο, αν ήταν γραμμένο καλά -και μάλιστα ένα τέτοιο συγγραφικό κατόρθωμα θα έκανε το βιβλίο ακόμα πιο ελκυστικό στα μάτια μου. Για μένα η αξιολόγηση της ηθικής των χαρακτήρων δεν εξαρτάται από την ποιότητα του έργου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βρασίδας Posted June 3, 2009 Share Posted June 3, 2009 Δεν με ενδιαφερει το κατα ποσο μια ιστορια ειναι πολιτικώς ορθή ή όχι , στα στοιχεία ή την πλοκή της. Με την έννοια οτι δεν ξερω κατα ποσο για παραδειγμα ειναι πολιτικώς ορθό να ... κερδίζει ο δαίμονας οπως γινεται σε πολλες πχ δικες μου ιστοριες. Μπορει ο οποιοσδηποτε να σηκωθει και να μου πει οτι ο δαίμονας ειναι ο Χιτλερ, ο Μπους, ο δενξερωποιος. Εφ' οσον το συγγραμμα δεν εχει σκοπο να προσυλητίσει και δεν ειναι γραμμενο σε στυλ "πιστεψέ με αλλιως..." δεν εχω προβλημα. Η φαντασια του καθενός είναι ελεύθερη. Το μονο που αποκλείω ειναι η στεγνή προπαγάνδα. Είτε υπέρ είτε κατά του οποιουδήποτε. Με την έννοια ότι οπως θα με ενοχλήσει μεχρι ξεράσματος ενα βιβλιο που γραφει για τον "ηρωϊκο αγώνα των ΗΠΑ κατα της τρομοκρατίας" (για να το φερω σε συγχρονο παραδειγμα) το ίδιο θα ξερασω και με το σύγγραμμα "οι βασανισμένοι του κοσμου κατά των ΗΠΑ". Δεν ειμαι εγώ για τέτοια. Αφήστε με στις ιστοριούλες μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted June 3, 2009 Share Posted June 3, 2009 Ρε με δουλεύετε; Όλοι μου οι ήρωες είναι πολιτικά καθιστοί. Και μια χαρά ιστορίες κάνω. Ίσα, ίσα που κάνω αντι-προπαγάνδα κάνοντας τον αναγνώστη να σκεφτεί από την ανάποδη. Όπως πάντα έλεγα, δεν είσαι πραγματικά πιστός στις αρχές σου αν δεν έχεις ποτέ σου αμφιβάλλεις αν είναι λανθασμένες. Το ότι πρόσφατα έχουνε θάψει κάτι χιλιόμετρα την εκκλησία σε ταινίες και βιβλία ενώ έχουνε θεοποιήσει το ντεθ μέταλ και τους τρέντυ βρικόλακες τι είναι δηλαδή; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βρασίδας Posted June 3, 2009 Share Posted June 3, 2009 Εμενα παντως ολοι οι ήρωές μου ειναι δημοκρατικά διακείμενοι στο φασιστικό κόμμα.... Τι να λέμε τώρα, όλες οι ιστορίες είναι μια χαρά. Αλλωστε τι εννοούμε με την έννοια "πολιτικά ορθό"; Το τι πιστεύουμε εμεις οτι ειναι σωστό ή το τι μας έχουν "επιβάλλει" ως σωστο; Το θάψιμο της εκκλησιας που λεει ο roriconfan απλως είναι της μοδός εσχάτως. Αυτο και τιποτα αλλο. Αντίστοιχα και το ντεθ μέταλ, οι βρυκόλακες , οι δαίμονες , τα τέρατα κτλ, κτλ. Το ζήτημα είναι. Γράφουμε για να είμαστε στη μόδα ή γράφουμε για την ευχαρίστηση της συγγραφής; (περα τώρα απο τα συμβόλαια και τις εκδοτικές λεω...). Αυτο θα καθορίσει και το πόσο "πολιτικά ορθοί" είμαστε. Αλλωστε αν η αγορά "ζητάει" ένα...λίβελλο κατα της εκκλησίας/κράτους/κοινωνίας κι εγώ γράψω γι'αυτο τοτε...πολιτικά ορθός είμαι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
I robot Posted June 11, 2009 Share Posted June 11, 2009 Απο wikipedia: Political correctness (adjectivally, politically correct; both forms commonly abbreviated to PC) is a term applied to language, ideas, policies, or behavior seeking to conform to authority or orthodox thought. Usually this term is used in a sarcastic way to imply or ridicule the authority or thought as unquestionable or authoritative beyond discussion. Conversely, the term "politically incorrect" is used to refer to language or ideas that may cause offense or that are unconstrained by orthodoxy. Αν ρωτήσετε εμένα πάντως, ότι αριστούργημα έχει βγει ποτέ στην τέχνη, ήταν με κάποιο τρόπο μη πολιτικά ορθό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted June 11, 2009 Share Posted June 11, 2009 Μα η τέχνη είναι τέχνη όταν δεν είναι πραγματικότητα. Καλά, αυτό το orthodox πολύ αστείο μου ακούγεται πλέον σαν λέξη. Από την μια έχουμε τους ορθόδοξους χριστιανούς που αυθαίρετα λένε ότι έχουν "ορθή/σωστή πίστη" ενώ οι υπόλοιποι δεν το παραδέχονται. Και από την άλλη έχουμε τους "καθολικούς" που αυθαίρετα λένε ότι όλοι έχουνε την δικιά τους "καθολικά" πίστη ενώ δεν είναι αλήθεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 11, 2009 Share Posted June 11, 2009 Μα η τέχνη είναι τέχνη όταν δεν είναι πραγματικότητα. Καλά, αυτό το orthodox πολύ αστείο μου ακούγεται πλέον σαν λέξη. Από την μια έχουμε τους ορθόδοξους χριστιανούς που αυθαίρετα λένε ότι έχουν "ορθή/σωστή πίστη" ενώ οι υπόλοιποι δεν το παραδέχονται. Και από την άλλη έχουμε τους "καθολικούς" που αυθαίρετα λένε ότι όλοι έχουνε την δικιά τους "καθολικά" πίστη ενώ δεν είναι αλήθεια. Δεν αναφέρεται στους Ορθόδοξους Χριστιανούς, αλλά στο επίθετο orthodox που σημαίνει σωστός, αποδεκτός. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted June 11, 2009 Share Posted June 11, 2009 (edited) Spam αλλά δεν το θεωρούνε τα παρακλάδια ούτε ορθό, ούτε αποδεκτό Edited June 11, 2009 by roriconfan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted June 12, 2009 Share Posted June 12, 2009 Όπως λέει κι ο σοφός (βάλτε εδώ ένα random όνομα κάποιου σοφού), οι απόψεις είναι σαν τις οπές απ' τις οποίες βγαίνει ό,τι δεν αφομοιώνεται απ' το παχύ έντερο (μπορείτε να καταλάβετε περί ποίας λέξης πρόκειται): ο καθένας έχει κι από μία. Το αυτό ισχύει και με τις οπτικές γωνίες. Οπότε, δεν υπάρχει πολιτικά όρθιο και ξαπλωμένο. Everything and everyone is a matter of perspective. Μπορείς να ξεφτιλίσεις τον οποιονδήποτε και το οτιδήποτε, αρκεί να το κάνεις με πρωτοτυπία και στυλ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
I robot Posted June 12, 2009 Share Posted June 12, 2009 Όπως λέει κι ο σοφός (βάλτε εδώ ένα random όνομα κάποιου σοφού), οι απόψεις είναι σαν τις οπές απ' τις οποίες βγαίνει ό,τι δεν αφομοιώνεται απ' το παχύ έντερο (μπορείτε να καταλάβετε περί ποίας λέξης πρόκειται): ο καθένας έχει κι από μία. Random Σοφός? :Ρ Harry Callahan: Well, opinions are like assholes. Everybody has one. (ναι, είναι ατάκα από ταινία ). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nova Posted June 12, 2009 Share Posted June 12, 2009 Random Σοφός? :Ρ Harry Callahan: Well, opinions are like assholes. Everybody has one. (ναι, είναι ατάκα από ταινία ). ...Αnd everyone stinks. Used also for excuses. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted June 12, 2009 Share Posted June 12, 2009 Μόλις ολοκλήρωσα το ΜΠΙΠ και έχει μέσα έναν πρωταγωνιστή παντελώς "καθιστικό". Ένα καλό παράδειγμα ότι μου αρέσει που δεν χρεισημοποιώ υπάκουα προσκοπάκια για ήρωες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.