Τόμας Τεσιέρ (Thomas Tessier)

[northerain]

Διάβασα ένα από τα βιβλία του Tessier για πρώτη φόρα πριν 6-7 χρόνια. Ήταν το Εκκρεμείς Υποθέσεις (Finishing Touches) από τις εκδόσεις Οξύ. Όπως συνήθως, η περιγραφή στο οπισθόφυλλο λίγα είχε να κάνει με το βιβλίο αυτό καθαυτό, αλλά παραδόξως έμεινα ευχαριστημένος από το βιβλίο. Ο Tessier κατάφερε να αναζωογονήσει το ενδιαφέρον μου για την λογοτεχνία τρόμου (είχε δεχτεί σοβαρό πλήγμα γιατί είχα σπαταλήσει χρόνο σε ένα βιβλίο της Anne Rice). Ταυτόχρονα ήταν πρωτοφανές για μένα να διαβάσω μια πλοκή που δεν πατούσε σε mainstream μονοπάτια βιβλίων τρόμου (King, Koontz, κτλ). Η σαπίλα και το ελαφρώς αρρωστημένο σενάριο κατάφερναν να αποφύγουν την γελοιότητα, πράγμα επίσης αξιοθαύμαστο.

 

Μου πήρε αλλα τοσα χρόνια για να πιάσω κι άλλο βιβλίο στα χέρια μου (πολύ δυσεύρετος ο τύπος) και αυτό ήταν το Fog Heart. Δεν το έχω τελειώσει ακόμα, αν και η γραφή είναι γνώριμη και έχει όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον Tessier.

 

Τώρα κλασικά θα σας δώσω ότι λέει το wikipedia και μερικά εξώφυλλα.

 

Tessier was born in Waterbury, Connecticut, attended University College Dublin and lived in London in the United Kingdom for several years before returning to the United States, where he lives still. His three published books of poetry are How We Died (New Writers Press, Dublin 1970), In Sight of Chaos (Turret Books, London 1971) and Abandoned Homes (Gallery Press, Dublin 1971).

 

Tessier's novels are literate, compact and frequently extremely bleak. His first book, The Fates (1978), is an episodic hybrid of horror and science fiction,

about a mysterious force which causes death and destruction in an American town. One of the characters speculates that the Earth is revenging itself on humanity, but at the end of the book the mystery has not been solved and the destruction has not stopped.

 

Tessier's next book was The Nightwalker (1979), the brief, terse story of a young American Vietnam veteran adrift in London who seems possessed by an uncontrollable urge to inflict mutilation and death and may, in fact, be a werewolf. In Shockwaves (1982), a young woman achieves an ambition out of romantic fiction when an up-and-coming lawyer asks her to marry him; but her life is overshadowed by the presence of an apparently supernatural murderer known only as The Blade.

Phantom (1982) deals with a young boy's confrontations with death, starting with his mother's dangerous asthma attack and ending with a disturbing vision of the afterlife.

 

Tessier's other novels include Finishing Touches (1986), about a young doctor drawn into the sadistic world of a megalomaniac plastic surgeon; Fog Heart (1997), about the involvement of two married couples with a suicidal young medium; and Father Panic's Opera Macabre (2001), in which a writer of bland historical fiction is suddenly confronted with the atrocities which occurred in Croatia during the Second World War.

Tessier's short fiction has been collected in Ghost Music and Other Tales (2000). A new novel, Wicked Things, was published in 2007, accompanied by a novella, "Scramburg, USA".

Tessier is married to the former Alice Audietis. They have one son and one daughter.

 

 

 

 

Edited October 28, 2009 by northerain

[Nihilio]

Είχα διαβάσει το Νυχτοβάτης (Nightwalker, Εκδόσεις Οξύ) και με είχε αφήσει με ανάμεικτες εντυπώσεις. Σίγουρα καλή γραφή, αλλά δε θυμάμαι και πολλά από το βιβλίο. Μάλλον θα τσεκάρω και κανένα άλλο βιβλίο του.

[βαρτιμαιος]

Και εγω τον νυχτοβατη εχω διαβασει και θα συμφωνησω με τον nihilio. Απλη και ρεαλιστικη γραφη χωρις φανφαρες που σε βαζει στην ιστορια, οχι ιδιαιτερα θα ελεγα φρικιαστικος. (προσωπικη γνωμη για το συγκεκριμενο βιβλιο),και οπως σωστα τονιζεις και εσυ μια σαπιλα που δεν θες να τελειωσει.θα ελεγα οτι μου αρεσε χωρις να υποκλιθω

[northerain]

Έχω μια αμυδρή υποψία ότι ο Νυκτοβάτης δεν είναι από τα καλά του. Δεν παίρνω και όρκο όμως.

Το Εκκρεμείς Υποθέσεις πάντως ήταν πολύ καλό. Αρχικά η γραφή του ήταν λίγο διαφορετική απ' ότι είχα συνηθίσει (ελαφρώς αντιήρωας ο πρωταγωνιστής, κυνικός κτλ) και ειδικά το τέλος ήταν εντελώς διαφορετικό απ' ότι περίμενα.

[BladeRunner]

Πέντε χρόνια ανενεργό τόπικ, ουάου

 

Λοιπόν, πριν από λίγο τελείωσα το Ο λυκάνθρωπος, που συνιστά την πρώτη μου επαφή με τον συγγραφέα. Πρόκειται φυσικά για το The Nightwalker που κυκλοφόρησε ως Ο Νυχτοβάτης από τις εκδόσεις Οξύ, αλλά εγώ έτυχε να διαβάσω την καλτ έκδοση της σειράς Βιβλιοθήκη του τρόμου (εκδόσεις Σίμωσι). Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα ή ότι θα θυμάμαι για καιρό την ιστορία, πάντως πέρασα αρκετά καλά. Ο Μπόμπι Άιβς είναι Αμερικανός που πολέμησε στο Βιετνάμ και τώρα ζει στο Λονδίνο. Κάποια στιγμή κάτι αλλάζει πάνω του, κάτι παράξενο αρχίζει να συμβαίνει με το σώμα και το μυαλό του και κάποια συμβάντα θα τον κάνουν ν'αναρωτιέται τι στα κομμάτια έχει πάθει. Δεν θ'αργήσουν αυτά τα συμβάντα όμως να γίνονται όλο και πιο επικίνδυνα τόσο για τον ίδιο όσο και για τους γύρω του... Όπως είπα, μέτρια πράγματα. Δεν θα έλεγα ότι δέθηκα ιδιαίτερα με την ιστορία ή τους χαρακτήρες, πάντως είχε τις δυνατές του στιγμές, αρκετή μαυρίλα και η ατμόσφαιρα ήταν κάπως σκοτεινή, οπότε ΟΚ. Η γραφή συμπαθητική μου φάνηκε χωρίς κάτι το ιδιαίτερο όμως. Μην περιμένετε τρόμο ή καμιά πρωτότυπη πλοκή, αν όμως θέλετε μια μαυρούτσικη ιστορία, τότε ρίξτε του μια ματιά. Κατά προτίμηση την έκδοση του Οξύ, γιατί αυτή που διάβασα δεν έλεγε και πολλά από μετάφραση και επιμέλεια.

 

7/10

[BladeRunner]

Μόλις τελείωσα και τις Εκκρεμείς υποθέσεις, που είναι η δεύτερη επαφή μου με το έργο του Τόμας Τέσιερ. Μπορώ να πω ότι μου άρεσε περισσότερο από το Nightwalker. Η ιστορία μου κίνησε περισσότερο το ενδιαφέρον, οι χαρακτήρες μου φάνηκαν κάπως πιο στιβαροί και η γραφή βέβαια πολύ καλύτερη. Για το τελευταίο πάντως ίσως να φταίει που το Nightwalker το διάβασα στα ελληνικά στην πρόχειρη μετάφραση της σειράς Βιβλιοθήκη του Τρόμου, από την άλλη μπορεί όντως το Εκκρεμείς Υποθέσεις να είναι πιο καλογραμμένο. Πρωταγωνιστής και αφηγητής της ιστορίας είναι ο τριαντάχρονος Τομ Σάντερλαντ από το Νιου Χέιβεν των Ηνωμένων Πολιτειών, που μόλις αποφοίτησε από την Ιατρική σχολή αλλά ασφυκτιά στην πόλη που ζει. Γι'αυτό αποφασίζει να μετακομίσει για ένα εξάμηνο στο Λονδίνο, με σκοπό να αλλάξει παραστάσεις και να αδειάσει το μυαλό του. Εκεί θα γνωρίσει έναν αινιγματικό ηλικιωμένο αισθητικό χειρουργό, τον Ρότζερ Νορντχάγκεν, ο οποίος θα τον μπάσει στον κόσμο των πριβέ κλαμπ και θα του δείξει την κρυφή πλευρά του Λονδίνου. Χάρη σ'αυτόν μάλιστα ο Τομ θα γνωρίσει και μια όμορφη γυναίκα, την οποία θα ερωτευτεί. Κάποια στιγμή θα ανακαλύψει το τρομερό μυστικό του ηλικιωμένου φίλου του, το υπόγειο εργαστήριο του, όπου κυριαρχεί η απόλυτη φρίκη. Ο Τομ θα έρθει αντιμέτωπος με την σκοτεινή και βίαιη πλευρά του εαυτού του... Αυτά εν ολίγοις. Η ιστορία προχωράει με σχετικά αργούς ρυθμούς και μέχρι να μπει στο ψητό και να δούμε τις πρώτες σκηνές τρόμου, ίσως ο αναγνώστης να αρχίσει να αγχώνεται για το κατά πόσο το βιβλίο είναι τρόμου. Όμως, πιστέψτε με, είναι όντως τρόμου, υπάρχει μπόλικη μαυρίλα και νοσηρότητα. Μην περιμένετε βέβαια σπλατεριές ή υπερφυσικό, όμως η ατμόσφαιρα είναι αρκούντως σκοτεινή, η βία κάνει έντονη την παρουσία της σε ορισμένα σημεία της πλοκής και η ιστορία στο σύνολό της είναι αρκετά περίεργη και ιντριγκαδόρικη. Και το τέλος επίσης δεν το περίμενα ιδιαίτερα, μου φάνηκε αρκετά σκοτεινό κατά μια έννοια. Σίγουρα σαν βιβλίο έχει τα θέματά του, προσωπικά όμως μου άρεσε και μου κράτησε καλή παρέα. 

 

8/10

[volyros]

Τελειωσα τον Νυκτοβατη,τιποτα το ιδιαιτερο θα ελεγα.Πολυ μετρια ιστορια που δεν κανει πουθενα το "μπαμ".Η γραφη τιποτα το σπουδαιο και οι χαρακτηρες αδιαφοροι.Επισης οι σκηνες τρομου καθολου τρομακτικες και οι περιγραφες τους αρπακολατζιδικες.Του βαζω 6,5 γιατι μου αρεσε πολυ η ιστορια της Γουαδελουπης που ηταν και το μοναδικο καλο σημειο του βιβλιου..