Guest Anime_Overlord Posted October 29, 2009 Share Posted October 29, 2009 Σημείωση: Το τράβηγμα που κάνει το παιδί με τις λέξεις υποτίθεται ότι ακούγεται σαν τον Σπαζοκλαπάνια στον Σεφερλή. Τελικά τι είναι το Κύπελο; Κάθεται ο πατέρας και βλέπει τηλεόραση με απλανές βλέμμα. Τον πλησιάζει ο γιος με θλιμμένο ύφος και τον ρωτάει: «ΜπαμπΆααα…» «Τι θες, βλέπω αγώνα.» «Εκείνο το κύπελλο τι είνΑΙαιαιαι;» Ο γιος δείχνει το ποτήρι με την μπύρα που βρισκόταν δίπλα στο τραπέζι. Από αυτό έπινε ο πατέρας ενώ έβλεπε τηλεόραση. «Ποιο κύπελλο; Ποτήρι είναι.» «Έχει μπύρα μέχρι την μέσΗηηη.» «Ε, και;» «Είναι μισογεμάτο ή μισοάδειΟοοο;» «Τι χαζή ερώτηση είναι αυτήν; Το ίδιο πράγμα είναι.» «Δεν είνΑΙαιαιαι» «Μισογεμάτο είναι, άσε με τώρα να δω μπάλα.» «Τότε είσαι αισιόδοξΟοοος.» «Τι; Τι λες; Χάζεψες;» «Στο σχολείο μας λένε ότι αν το βλέπεις μισογεμάτο είσαι αισιόδοξΟοοος. Αλλιώς είσαι απαισιόδοξΟοοος.» «Μη χειρότερα, τέτοιες βλακείες σαν μαθαίνουν; Άντε καλά, λύθηκε η απορία, φύγε.» «Μα πως γίνεται να είναι μισογεμάτΟοοο;» «Τι θες τώρα παιδί μου;» «Αφού ακόμα και το μισό που δεν έχει μπύρα έχει αέρΑααα. Άρα το ποτήρι είναι πάντα γεμάτο κι ας είναι άδειΟοοο.» «Μπράβο σου, γεμάτο είναι, έβγαλες χαζούς τους δασκάλους σου. Φύγε γιατί ψήνεται γκολ… (προς την τιβί) Σφύρα φάουλ βλάκα διαιτητή!» «Μα πως γίνεται να είναι γεμάτΟοοο;» «(προς τον γιο) Τι- Τι διάολο, βάλθηκες να με τρελάνεις; Τι θέλεις τώρα, αφού μόλις είπες ότι είναι γεμάτο… (προς την τιβί) Καθαρό οφσάηντ είναι ρε ηλίθιε!» «Μα τα πάντα αποτελούνται από μόρια, που αποτελούνται από άτομα, που αποτελούνται από πρωτόνια και νετρόνια, που έχουν τόσο κενό ανάμεσΆααα…» «(προς την τιβί) Κίτρινη κάρτα! Βγάλε κίτρινη κάρτα! … (προς τον γιο) Φύγε, εδώ γίνεται χαμός κι εσύ μου μιλάς για χαζομάρες.» «Όχι μπαμπά, σου μιλάω για πολύ σημαντικά πράματΑααα. Η μπάλα είναι η ασήμαντΗηηη.» «(προς την τιβί) Χέρι! Ήταν χέρι! … (προς τον γιο) Χάσου μη σου σηκώσω χέρι.» «Μα το κύπελλο τι είναι τελικΆααα;» Ο πατέρας εκνευρισμένος αρπάζει το ποτήρι και το πετάει από το ανοικτό παράθυρο. «(προς τον γιο) Δεν υπάρχει κύπελλο! Πάει, τελείωσε! Και τελείωσε και αυτήν η ηλίθια απορία σου… (προς την τιβί) Και τελείωσε και το ημίχρονο!» Ο γιος ήξερε ότι το κύπελλο δεν χάθηκε πραγματικά. Συνέχιζε να υπάρχει κι ας μη το έβλεπε. Απλά ήταν σαν τον πατέρα του που έκανε ότι το ερώτημα δεν υπήρχε. Πήγε στο παράθυρο και κοίταξε κάτω. Το ποτήρι είχε σπάσει πάνω στο μπαμπρίζ του ολοκαίνουριου αυτοκινήτου τους, κάνοντας σημάδι. Ο γιός χασκογέλασε. «Τι είναι τόσο αστείο;» ρώτησε ο πατέρας ενώ είχε το βλέμμα του καρφωμένο στην τηλεόραση, περιμένοντας το δεύτερο ημίχρονο. «ΤίποτΑααα.» είπε ξερά ο γιος και απομακρύνθηκε. Και να έλεγε ότι μόλις σημαδεύτηκε το μπαμπρίζ, ο πατέρας του μάλλον δε θα έδινε σημασία. Γι’ αυτόν τα πάντα ήταν η μπάλα. Μπήκε στο δωμάτιό του και ξάπλωσε στο κρεβάτι. Άρχιζε να κοιτάει το ταβάνι. «Αλλαγή! Κάνε αλλαγή βλάκα!» άκουσε να φωνάζει ο μπαμπάς του από μέσα. Το κύπελλο πάει. Η απορία του παρέμενε απορία. Τι ήταν τελικά το κύπελλο; «Πέναλτι! Σφύρα πέναλτι που να πάρει!» άκουσε πάλι από μέσα. Έπειτα αναρωτήθηκε αν είχε σημασία το να μάθαινε την απάντηση. Το ερώτημά του μπορεί να διαλύθηκε αλλά το κύπελλο δεν αφανίστηκε. Απλά έγινε μικρότερα κομμάτια. Και αυτό ήταν και το αληθινό του ερώτημα τελικά. Αφού η ύλη δεν χάνεται αλλά απλά αλλάζει μορφές, τότε τι σημασία έχει η ζωή; Αφού ένα ζωντανό σώμα θα έχει τα ίδια ακριβώς σωματίδια κι αφού πεθάνει. Ποιο το νόημα της ζωής λοιπόν; Γιατί να ζεις και να έχεις να προβληματίζεσαι συνέχεια με τέτοια ερωτήματα; Ή να ωρύεσαι με ασήμαντα πράγματα όπως το ποδόσφαιρο; «ΓΚΟΟΟΛ!» ακούστηκε από μέσα. Γιατί απλά να μη πεθάνει; Σαν νεκρός δε θα αλλάξει τίποτα. Το κύπελλο θα παραμένει κύπελλο κι ας είναι γεμάτο ή άδειο, ακέραιο ή θρυμματισμένο. Και θα έβρισκε και λύτρωση από όλα αυτά τα ερωτήματα που τον βασανίζανε. Γιατί από την μια δεν μπορούσε να τα απαντήσει, από την άλλη δεν είχε σημασία και να τα απαντήσει και από την τρίτη δεν ήθελε να περάσει την ζωή του μέσα στην αδιαφορία και την άγνοια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι προσπαθούσε να γεμίσει την ζωή του με υλικά αγαθά και πάλι νοιώθει άδειος. Κανείς δεν τον καταλαβαίνει και όλοι είναι κολλημένοι στις ποταπές και ασήμαντες ζωούλες τους. Γιατί να μην πεθάνει λοιπόν; Αφού και νεκρός δεν θα αλλάξει τίποτα. Ο κόσμος θα συνεχίσει να υπάρχει, ο μπαμπάς του θα συνεχίσει να βλέπει ποδόσφαιρο, το σώμα του θα συνεχίσει να υπάρχει σαν τροφή για σκουλήκια. Σκουλήκια που είναι πιο ικανοποιημένα από την ζωή τους απλά με το να σέρνονται και να τρώνε σαπίλα αντί να προβληματίζονται μάταια σαν αυτόν. Άνοιξε το κομοδίνο και έβγαλε ένα μαχαίρι, το έφερε στους καρπούς του και ετοιμάστηκε για το μοιραίο. Άκουσε κάποιον να χτυπάει το παράθυρο. Ήταν ένας συμμαθητής του. «Βαριέμαι. Πάμε για μπύρες;» «Όχι, τώρα είμαι απασχολημένος να πεθαίνΩωωω.» «Γιατί να πεθάνεις ρε;» «Είναι μεγάλη ιστορίΑααα.» «Πες την μου να περάσει η ώρα.» Το παιδί έβαλε το μαχαίρι πίσω στο κομοδίνο και βγήκε από το παράθυρο για να πάει να πιει μπύρες μαζί του και να του πει το πρόβλημά του. Ίσως τελικά η απάντηση στο ερώτημα είναι απλά να ασχολείσαι με αυτό. Ίσως να σε κρατάει ζωντανό η αναζήτηση και όχι η εύρεση της απάντησης. «ΝΑΙΑΙΑΙ! ΠΗΡΑΜΕ ΤΟ ΚΥΠΕΛΟΟΟ!» βροντοφώναξε ο πατέρας από μέσα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eric Draven Posted December 5, 2009 Share Posted December 5, 2009 χαχαχα πολύ καλή ιστοριούλα! Πραγματικά αν δεν είχες βάλει τη σημείωση του Σπαζοκλαμπάνια δε θα είχα γελάσει τόσο καθώς τι διάβαζα. και η κατάληξη της larger than life. Well done mate! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Anime_Overlord Posted December 5, 2009 Share Posted December 5, 2009 You're welcome. Προσπαθώ όλες να τις κάνω να είναι έτσι σοβαροκωμικές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.