AftPeakTank Posted September 20, 2010 Share Posted September 20, 2010 (edited) Καταδικάστε με... Διαβάστε, με υπομονή... Στο τέλος κάθε κεφαλαίου υπάρχει μια μικρή ερώτηση. Ανάλογα με την απάντηση η ιστορία αλλάζει. Ποια ιστορία ταιριάζει στον καθένα σας; Θα μάθετε σύντομα, Υπομονή... το μυστικό είναι μόνο δικό σου... Προειδοποιώ, η στορία είναι γραμμένη με δύσκολο λόγο (ως συνήθως στις ιστορίες μου...) Υπομονή.doc Edited September 20, 2010 by AftPeakTank Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted September 25, 2010 Share Posted September 25, 2010 Αφτ,θα μου επιτρέψεις να είμαι σκληρός. Δεν ξέρω τι ήθελες να κάνεις με την ιστορία σου, αλλά εμένα δεν με ικανοποίησε. Πραγματικά, δυσκολευόμουν να διαβάσω το κείμενο και χανόμουν, και όχι για τον ίδιο λόγο με όταν διαβάζω Ντοστογιέφσκι. Επεδίωξες να δείξεις την σύγχυση του ήρωα, αλλά αυτό που εγώ εισέπραξα πιο πολύ ήταν η σύγχυση η δική μου. Οι παραθέσεις των φράσεων, η στίξη, ο σχολιασμός των λεγομένων από τον ήρωα, έκαναν δύσκολη την ανάγνωση. Και επαναλαμβάνω, όχι για καλό. Αυτή είναι η γνώμη μου, δεν ξέρω για τους άλλους. Τώρα, το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ιστορίας σου ήταν σίγουρο οι ερωτήσεις. Σαν σύλληψη πολύ καλή, αλλά μου θύμισε λίγο κάτι ιστορίες που έβαζε παλιότερα το Μίκυ Μάους. Επίσης, το βλέπω σαν ένα τέχνασμα για να αποκτήσει ενδιαφέρον το κείμενο, που δεν ξέρω αν είναι πολύ λογοτεχνικό ή και θεμιτό. Πάντως, μου άρεσε πιο πολύ από το τελευταίο σου και επίσης το ότι το έθεσες σε ψυχολογικό-ανθρωπολογικό πλαίσιο, χωρίς κάποια ιδιαίτερη επίκληση στο φάντασι. Ενδιαφέρον το όλο κόνσεπτ, αλλά για μένα όχι πετυχημένο στην εκτέλεση. Αυτά από μένα. Συγχαρητήρια και καλή επιτυχία σου εύχομαι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted September 25, 2010 Share Posted September 25, 2010 Τι να πω γι’ αυτήν την ιστορία; Με μπέρδεψε πολύ. Αυτό που προσπάθησες να κάνεις, οι εναλλακτικές διαδρομές, δεν δούλεψε για μένα τουλάχιστον, απλά με μπέρδεψε παραπάνω. Φυσικά διάβασα όλες τις πιθανές διαδρομές, για να μπω στον τρόπο σκέψης σου, αλλά και πάλι μου μείνανε απορίες. Τελικά, ποιος είναι ο Μάνος και ποιος είναι ο Γιάννης; Σε τελική ανάλυση, έχεις μια αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία να πεις, αλλά ο τρόπος που διαλέγεις να το κάνεις δεν είναι καλός. Η όλη φάση μου θύμισε παιχνίδι RPG, αλλά εδώ έπρεπε να μας παρουσιάσεις ένα λογοτεχνικό κείμενο. Και είναι κρίμα επειδή η ιστορία είχε μερικά δυνατά σημεία κι ο χαρακτήρας του ήρωα είναι πολύ ιδιαίτερος. Γνώμη μου είναι να ξεκαθαρίσεις το τι ακριβώς θέλεις γι’ αυτήν την ιστορία και να την γράψεις ξανά, έχοντας σταθερή αρχή, μέση και τέλος, και είμαι σίγουρος ότι το αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλό. Καλή επιτυχία στον διαγωνισμό! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mindtwisted Posted September 25, 2010 Share Posted September 25, 2010 Ξεκινάω, εμένα ο λόγος σου δεν με ενόχλησε καθόλου, ούτε κόλλησα πουθενά. Το τονίζω επειδή το σχολιάζεις μόνος σου, είναι λίγο περίεργος ο τρόπος που γράφεις, αλλά εμένα μου άρεσε. Τώρα, όσον αφορά την ιστορία, την βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα σε βαθμό που με τράβηξε αρκετά, αλλά κάθε φορά που έφτανα στην ερώτηση για να διαλέξω τη συνέχεια μου κοβόταν η φόρα. Ήταν πολύ έξυπνο αυτό που έκανες, να τη χωρίσεις δηλαδή σε κομάτια με εναλλακτικό τέλος, αλλά δεν νομίζω οτι ταιριάζει με το μέσο στο οποίο παραδίδεται. Εγώ θα την προτιμούσα πολύ περισσότερο αν είχε ακολουθήσει οποιοδήποτε δρόμο με οποιοδήποτε τέλος απο αυτά που μπορώ να διαλέξω, χωρίς να μου δίνει αυτή τη δυνατότητα. Δεν θέλω αυτό που διαβάζω να είναι ένα διαδραστικό παιχνίδι μου χαλάει τη μαγεία. Αν συνδυαζόταν με εικόνες και γινόταν σε υπολογιστή όμως θα μου άρεσε. Μην το πάρεις πολύ βαριά... Καλή επιτυχία!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted September 27, 2010 Share Posted September 27, 2010 Δυστυχώς, δε μου άφησε καθόλου καλή εντύπωση. Κατ' αρχάς, η τουλάχιστον περίεργη στίξη. Στην αρχή σκέφτηκα ότι προσπαθείς να δώσεις γρήγορο και μπερδεμένο ρυθμό στο κείμενο, για να ταιριάξει με την εσωτερική ένταση και το μπέρδεμα του ήρωα. Τελικά το μόνο που κατάφερε είναι να με δυσκολεύει ΠΑΡΑ πολύ στη ανάγνωση. Από κει και πέρα, το κόλπο με τις ερωτήσεις θα μπορούσε ίσως να δώσει κάποιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Στη συγκεκριμένη ιστορία όμως, δεν είδα καμία μα καμία σκοπιμότητα, πέρα ίσως το να δώσεις έκταση σε μια πλοκή στοιχειώδη. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να χρησιμεύσει ως εργαλείο για έναν προβληματισμό πάνω στη μοίρα και το πώς επηρεάζουν οι επιλογές τη ζωή μας. Εδώ δεν είδα τίποτα τέτοιο. Είδα απλά μια ιστορία με ελάχιστη πλοκή, που είχε απλά διακλαδώσεις. Και λίγο φανταστικό στοιχείο. Συγγνώμη, ίσως να είμαι πάρα πολύ αυστηρός, ίσως κιόλας πραγματικά να μην έχω καταλάβει κάτι, γιατί ο τρόπος γραφείς με έκανε να τρέχω πίσω από τις λέξεις, με αποτελεσμα συχνά να γυρίζω πίσω, συνειδητοποιώντας πως δεν έχω καταλάβει τίποτα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 27, 2010 Share Posted September 27, 2010 Aft, δεν έχω κάποιο σχόλιο που μπορεί να σε βοηθήσει και δεν θέλω να πω κάτι στραβό μαντεύοντας, όπως κάνουν πολλοί, τις προθέσεις του συγγραφέα. Η φόρμα που διάλεξες όμως με ταλαιπώρησε σαν αναγνώστη. Η ιστορία, ή ιστορίες, δεν με πήγαν κάπου, δεν μου έδωσαν κάποιο παραμύθι. Πέτυχες όμως απόλυτα με τον τίτλο. (Μπορείς καλύτερα, μην το αναβάλλεις.) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted September 27, 2010 Share Posted September 27, 2010 Πολύ έξυπνος ο τρόπος εξιστόρησης της ιστορίας σου, αφήνει σταδιακά τον αναγνώστη να μπει στο μυαλό του πρωταγωνιστή. Διάβασα μεν όλες τις εναλλακτικές πορείες της ιστορίας (δεν άντεξα!), αλλά δεν κατάφερα να βρω το πολυπόθητο happy ending. Υπό μία έννοια, βέβαια, το τέλος αυτό ήταν λυτρωτικό και ίσως μονόδρομος για τη διαφορετικότητα του πρωταγωνιστή. Μου άρεσε σαν πλοκή και ήταν αρκετά αληθοφανές το διήγημα, ενώ δεν πρόσεξα κάτι παράταιρο ή ‘παράφωνο’ στην ιστορία. Ίσως, βέβαια, θα μπορούσε να έχει επιλεχθεί ένας λίγο πιο ενδιαφέρων τίτλος. Συγχαρητήρια, AftPeakTank! Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted September 27, 2010 Share Posted September 27, 2010 Βασικά, νόμιζω οτί κάπου έχασα μια παράγραφο.... ή ίσως δύο ερωτήσεις αντιστειχούν στην ίδια παράγραφο? Ένα είναι σίγουρο.... αν και ο τίτλος μιλάει για υπομονή, νιώθω οτί δεν έδειξες καθόλου υπομονή στο κειμενό σου (και μιλάει η ίδια που έδωσε ιστορία σε 3 ημέρες..... ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted September 28, 2010 Share Posted September 28, 2010 Καταδικάστε με...Διαβάστε, με υπομονή... Ελπίζω πως τα εννοείς. Γιατί διάβασα με υπομονή (όση περισσότερη είχα κι ο κόσμος λέει πως έχω αρκετούτσικη...) και είμαι έτοιμη να σε καταδικάσω Πέρα από την πλάκα, δε βρίσκω πως κατάφερες να κάνεις το παιχνίδι να λειτουργήσει. Αφενός, ο ήρωας θα πεθάνει στο τέλος όποιο δρόμο κι αν πάρουμε, άρα η ιστορία είναι μία κι είναι αυτή που επέλεξες εξαρχής κι όχι αυτή που φτιάχνουμε εμείς απαντώντας στις ερωτήσεις. Αφετέρου, δυσκολεύομαι πάρα πολύ να σου πω τι θα μπορούσες να φτιάξεις στη φάση με τη Σούλα για παράδειγμα γιατί δεν έχω καταλάβει ούτε τι της έκανε στο παρελθόν, ούτε καν αν τελικά την ήξερε πριν να ανοίξει την πόρτα (και η τύπισσα είχε αλλάξει ξερωγώ) ή δεν είχε δεχτεί να τη γνωρίσει ποτέ πριν, δεν έπιασα σίγουρα τη φάση που τον σκοτώνει (?) κι από την πρώτη κι όλας σελίδα έψαχνα να δω σε τι αναφερόταν η ερώτηση. Δηλαδή, είχα καταλάβει πως θα κάποια στιγμή θα πάει η αδερφή του κάπου με τις φίλες της, αλλά στο αν θα τη συνοδέψει γύρισα πίσω κι έψαχνα να βρω που μας είχες πει ότι θα τη συνόδευε. Επίσης, ε, δεν είναι φάντασυ το κείμενο. Οκ, δέχομαι πως ο τύπος έχει μια φανταστική ιδιότητα αλλά πες μου γιατί δε θα είχες γράψει ακριβώς το ίδιο κείμενο στο διαγωνισμό εφ ή στον τρόμου. Αν την είχα εγώ στα χέρια μου για να τη φτιάξω θα την αναδιοργάνωνα. Θα καθόμουν και θα εύρισκα το σχεδιάγραμμα των πλοκών εξαρχής, αφού θα είχα στο μυαλό μου ότι ε, δε μπορεί να είναι μία ιστορία αφού τη φτιάχνει ο άλλος όπως θέλει κι άρα θα ήξερα και τις άλλες πλοκές και τα άλλα τέλη. Και θα τη διόρθωνα ρε συ. Δεν είναι μόνο ότι πρέπει να βγάλεις τους τόνους από τα μονοσύλλαβα (πω, δω κτλ) και τη διλπλή στίξη σε πολλά σημεία μέσα κι έξω από τα εισαγωγικά. Αυτά είναι χαζά. Το σημαντικό είναι το να βρεις τον τρόπο να κάνεις τις φράσεις σου να λένε την ιστορία. Ναι, έχεις μια ιστορία που μάλλον έπρεπε να μοιάζει ψυχεδελική για να αντανακλά αυτό που βιώνει ο χαρακτήρας. Ωραία. Αλλά πριν από αυτό πρέπει να σιγουρευτείς ότι μας λες την ιστορία. Πρώτα πάει αυτό και μετά το στυλ. Τέλος, το θέμα της είναι το ότι βλέπουμε τις τελευταίες στιγμές ενός (μάλλον) τραγικού χαρακτήρα. Το σίγουρο είναι ότι δε θες απλά να μας πεις την ιστορία του. Δε θα την είχες γράψει με αυτό τον τρόπο. Τι θες να βγάλεις εσύ από αυτό; Θες να μας πεις πως έχει βασανιστεί πολύ και μοιραία θα πεθάνει; Θες να τον συμπονέσουμε, να συμπάσχουμε μαζί του; Δεν ξέρω τι ακριβώς θα έπρεπε να έχω νιώσει διαβάζοντας, με έχεις μπερδέψει και σε αυτό. Κι έτσι υποθέτω πως και στο δικό σου μυαλό δεν ήταν ξεκάθαρο. Γενικά, είναι καλύτερα να έχεις μια συναίσθηση γιατί διαφορετικά δε θα έχω ούτε κι εγώ (ο αναγνώστης σου) όση υπομονή κι αν κάνω. Σου ζητώ συγγνώμη που δε μπορώ να βρω κάτι θετικό να σου πω μαζί με όλα αυτά. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που μπορούν να πουν ψέμματα απλά για να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα, αλλά από την άλλη προτιμώ και να σου πω τι βλέπω εγώ εκεί αληθινά και να σε στεναχωρήσω αλλά ενδεχομένως να σε βοηθήσω να πας παρακάτω, παρά να σου πω "καλό είναι" και να χαχανίζω πίσω από την πλάτη σου. Μη μου θυμώσεις σε παρακαλώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AftPeakTank Posted September 28, 2010 Author Share Posted September 28, 2010 Καταδικάστε με...Διαβάστε, με υπομονή... Ελπίζω πως τα εννοείς. Γιατί διάβασα με υπομονή (όση περισσότερη είχα κι ο κόσμος λέει πως έχω αρκετούτσικη...) και είμαι έτοιμη να σε καταδικάσω Πέρα από την πλάκα, δε βρίσκω πως κατάφερες να κάνεις το παιχνίδι να λειτουργήσει. Αφενός, ο ήρωας θα πεθάνει στο τέλος όποιο δρόμο κι αν πάρουμε, άρα η ιστορία είναι μία κι είναι αυτή που επέλεξες εξαρχής κι όχι αυτή που φτιάχνουμε εμείς απαντώντας στις ερωτήσεις. Αφετέρου, δυσκολεύομαι πάρα πολύ να σου πω τι θα μπορούσες να φτιάξεις στη φάση με τη Σούλα για παράδειγμα γιατί δεν έχω καταλάβει ούτε τι της έκανε στο παρελθόν, ούτε καν αν τελικά την ήξερε πριν να ανοίξει την πόρτα (και η τύπισσα είχε αλλάξει ξερωγώ) ή δεν είχε δεχτεί να τη γνωρίσει ποτέ πριν, δεν έπιασα σίγουρα τη φάση που τον σκοτώνει (?) κι από την πρώτη κι όλας σελίδα έψαχνα να δω σε τι αναφερόταν η ερώτηση. Δηλαδή, είχα καταλάβει πως θα κάποια στιγμή θα πάει η αδερφή του κάπου με τις φίλες της, αλλά στο αν θα τη συνοδέψει γύρισα πίσω κι έψαχνα να βρω που μας είχες πει ότι θα τη συνόδευε. Επίσης, ε, δεν είναι φάντασυ το κείμενο. Οκ, δέχομαι πως ο τύπος έχει μια φανταστική ιδιότητα αλλά πες μου γιατί δε θα είχες γράψει ακριβώς το ίδιο κείμενο στο διαγωνισμό εφ ή στον τρόμου. Αν την είχα εγώ στα χέρια μου για να τη φτιάξω θα την αναδιοργάνωνα. Θα καθόμουν και θα εύρισκα το σχεδιάγραμμα των πλοκών εξαρχής, αφού θα είχα στο μυαλό μου ότι ε, δε μπορεί να είναι μία ιστορία αφού τη φτιάχνει ο άλλος όπως θέλει κι άρα θα ήξερα και τις άλλες πλοκές και τα άλλα τέλη. Και θα τη διόρθωνα ρε συ. Δεν είναι μόνο ότι πρέπει να βγάλεις τους τόνους από τα μονοσύλλαβα (πω, δω κτλ) και τη διλπλή στίξη σε πολλά σημεία μέσα κι έξω από τα εισαγωγικά. Αυτά είναι χαζά. Το σημαντικό είναι το να βρεις τον τρόπο να κάνεις τις φράσεις σου να λένε την ιστορία. Ναι, έχεις μια ιστορία που μάλλον έπρεπε να μοιάζει ψυχεδελική για να αντανακλά αυτό που βιώνει ο χαρακτήρας. Ωραία. Αλλά πριν από αυτό πρέπει να σιγουρευτείς ότι μας λες την ιστορία. Πρώτα πάει αυτό και μετά το στυλ. Τέλος, το θέμα της είναι το ότι βλέπουμε τις τελευταίες στιγμές ενός (μάλλον) τραγικού χαρακτήρα. Το σίγουρο είναι ότι δε θες απλά να μας πεις την ιστορία του. Δε θα την είχες γράψει με αυτό τον τρόπο. Τι θες να βγάλεις εσύ από αυτό; Θες να μας πεις πως έχει βασανιστεί πολύ και μοιραία θα πεθάνει; Θες να τον συμπονέσουμε, να συμπάσχουμε μαζί του; Δεν ξέρω τι ακριβώς θα έπρεπε να έχω νιώσει διαβάζοντας, με έχεις μπερδέψει και σε αυτό. Κι έτσι υποθέτω πως και στο δικό σου μυαλό δεν ήταν ξεκάθαρο. Γενικά, είναι καλύτερα να έχεις μια συναίσθηση γιατί διαφορετικά δε θα έχω ούτε κι εγώ (ο αναγνώστης σου) όση υπομονή κι αν κάνω. Σου ζητώ συγγνώμη που δε μπορώ να βρω κάτι θετικό να σου πω μαζί με όλα αυτά. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που μπορούν να πουν ψέμματα απλά για να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα, αλλά από την άλλη προτιμώ και να σου πω τι βλέπω εγώ εκεί αληθινά και να σε στεναχωρήσω αλλά ενδεχομένως να σε βοηθήσω να πας παρακάτω, παρά να σου πω "καλό είναι" και να χαχανίζω πίσω από την πλάτη σου. Μη μου θυμώσεις σε παρακαλώ. Η πρώτη μου απάντηση αν και κακώς, πρέπει να περιμένω μάλλον το τέλος του διαγωνισμού. Όντως εξ' αρχής είχα προβληματστεί πολύ για το αν η ιστορία μπορεί να μπει στο διαγωνισμό. Δεν θα είχα πρόβλημα πάντως αν δεν έπμαινε τελικά. Ακόμα και τώρα. Όλες οι απαντήσεις σας είναι για μένα θετικές κριτικές και δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε τον λόγο. Όλους τους προβληματισμούς που σας γενά το κείμενο είναι αποτέλεσμα εσκεμένης προσπάθειας. Σίγουρα δεν το κάνω πολύ καλά και για αυτό υπάρχει αντί για προβλητισμό, ακατανοησία. Πιστεύω όμως πως όσο προσπαθώ θα βελτιώνομαι. Μου αρέσει να τρελαίνω τον αναγνώστη αλλά το παρακάνω σε σημείο που το κείμενο δεν στέκει πια. Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια και μια πληροφορία: Το νόημα της ιστορίας είναι πως το να μπορεί να διαβάσει την σκέψη των άλλων, ήταν μια κατάρα και όχι χάρισμα. Μια κατάρα που επιπλέον όποιον δρόμο και να διάλεγε θα τον οδηγούσε στο θάνατο. Είτε αφηνόταν στον έρωτα, είτε στη μοναξιά. Αυτό που επιπλέον προσπάθησα να περάσω, είναι πως και στις δυο περιπτώσεις, πίστευε πως αν είχε διαλέξει διαφορετικά, μπορεί να σοζώταν. Η σκηνή με την Σούλα, είναι απλά μια σκηνή από την ζωή του από την οποία θα εξαρτιόταν αν θα αφεθεί στην αγάπη ή όχι. Δεν ήταν δυνατή σκηνή, ήταν ένα εργαλείο για να περάσω την επιλογή που έπρεπε να κάνει. Ξέρω πως το αποτέλεσμα ξενίζει και είναι δύσκολο και φανερώνει την απειρία μου. Όχι όμως την προσπάθειά μου. Παρόλαυτά, τα σχόλιά σας με γέμισαν χαρά. Και το εννοώ. Με βοηθάτε πάρα πολύ. Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να σας κάνω να νιώσετε τα συναισθήματα που νιώθω εγώ όταν το διαβάζω. Σας το χρωστάω... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted September 29, 2010 Share Posted September 29, 2010 Η αφήγηση στρωτή κι η ροή καλή. Δεν χρειάστηκα καθόλου υπομονή για να το ολοκληρώσω και μου κράτησε το ενδιαφέρον ως το τέλος. Η ιδέα με τα εναλλακτικά τέλη σαν φόρμα δεν είναι πρωτότυπη αλλά θα τη θεωρήσω ως τέτοια καθώς δεν θυμάμαι να την έχω ξαναδεί σε διαγωνισμό. Ωστόσο δεν μπόρεσα να βρω κάποιον ταιριαστό λόγο για τη χρησιμοποίησή της. Τι ακριβώς παίζει, δεν το έπιασα, υπάρχει μια θολούρα η οποία βοηθάει στο suspense αλλά δεν διαλύεται στο τέλος. Αν μου επιτρέπεις, θα πρότεινα για την επόμενη φορά, πριν γράψεις, να βρίσκεις μια σοβαρή αιτία που να προκύπτει και από την πλοκή ή το θέμα του διηγήματος, για τη χρήση της φόρμας που θα χρησιμοποιήσεις, ειδικά αν αυτή είναι δύσκολη ή απαιτητική ή περίεργη. Ακόμη, είναι καλό που δεν φοβάσαι να κρατήσεις πληροφορίες από τον αναγνώστη, αλλά πρέπει να τις δώσεις κάποια στιγμή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αλχημιστής Posted September 29, 2010 Share Posted September 29, 2010 (edited) Ειχες μια πολυ πρωτοτυπη και ενδιαφερουσα ιδεα να βαλεις τον αναγνωστη να επιλεγει τη συνεχεια της ιστοριας. Αυτο δεν το εχω ξαναδει και μου αρεσε σαν κονσεπτ. Απλως, αν και καταλαβα απο το επιπλεον σχολιο, οτι ο θανατος ηταν αναποφευκτος για τον πρωταγωνιστη, θα προτιμουσα να εβλεπα ενα μηνυμα ελπιδας. δηλαδη οτι με βαση τις επιλογες που κανει καθενας στη ζωη του, η συνεχεια μπορει να ειναι διαφορετικη. για παραδειγμα, αν πηγαινε με την κοπελα σε καποιο ερημικο μερος χωρις ανθρωπους γυρω του να σκεφτονται. Ωραιο και το μυστικο, αλλα περιμενα να το αναλυσεις λιγο περισσοτερο, ωστε να δουμε ολες τις συνεπειες που ειχε στη ζωη του και πως το αντιμετωπιζε, αλλα και πως το χρησιμοποιουσε στην καθημερινοτητα του. Οι διαλογοι μου δημιουργησαν συγχυση σε ορισμενα σημεια, γιατι δεν ημουν σιγουρος ποιος χαρακτηρας μιλουσε και ποιος απαντουσε. Συνολικα, η ιστορια σου ειχε πολλες καλες και πρωτοποριακες ιδεες, τις οποιες χρησιμοποιησες μεν, αλλα χωρις να εμβαθυνεις δε. Αναφερομαι τοσο στις εναλλακτικες συνεχειες οσο και στο ιδιο το μυστικο. Δουλεψε τα, γιατι αν θες τη γνωμη μου αξιζουν! Edited September 29, 2010 by Αλχημιστής Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted September 30, 2010 Share Posted September 30, 2010 Ενδιαφέρον το λογοτεχνικό «πείραμα» με τις εναλλακτικές αφηγήσεις. Δυσκολεύτηκα να βρω ποιο ήταν το μυστικό και ποια η σχέση του διηγήματος με το φανταστικό. Δεν ξέρω αν φταίει η πορεία που ακολούθησα, αλλά βρήκα την τελευταία σκηνή ελαφρώς ασύνδετη με την ιστορία που είχα διαβάσει. Δεν είμαι σίγουρος ότι ο κόπος που κατέβαλες για να φτιάξεις τις εναλλακτικές πορείες απέδωσε το αποτέλεσμα που θα ήθελες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sileon Posted October 1, 2010 Share Posted October 1, 2010 Μου αρέσει ο πειραματισμός στη γλώσσα και στη φόρμα, αλλά πρώτα πρέπει να έχεις ξεκαθαρίσει πολλά πράματα μέσα στο κεφάλι σου σε ό,τι αφορά βασικά δομικά συστατικά της ιστορίας σου. Και, εδώ μου φάνηκε πως δεν το είχες κάνει. Αυτό που διάβασa με κούρασε πολύ, με παίδεψε. Δεν κατάλαβα μυστικά, δεν εντόπισα φανταστικά στοιχεία, δεν μπήκα στη ροή της αφήγησης. Ντιπ, που λέμε. Δεν είχα την υπομονή, το παραδέχομαι, και χαίρομαι που προλογίζοντας την ιστορία σου, επισημαίνεις πως χρειάζεται. Για την επιμονή σου και την υπομονή σου, έχω να πω: Συνέχισε και δούλεψε πολύ, αν αυτό είναι που έχεις στο μυαλό σου. Καλή επιτυχία, AftPeakTank! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted October 2, 2010 Share Posted October 2, 2010 Λυπάμαι... δυσκολεύτηκα πάρα πάρα πολύ να το διαβάσω. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι συμβαίνει, το θέμα με τις ερωτήσεις τα έκανε όλα άνω κάτω για μένα. Ωστόσο, όντως, φαίνεται ενδιαφέρουσα η ιδέα να πηγαίνει η ιστορία ανάλογα με τη επιλογή και την προτίμηση του αναγνώστη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted October 2, 2010 Share Posted October 2, 2010 Πάμε και στην υπομονή... Λοιπόν, ακολούθησα την πορεία 1β - 2β. Πρώτα απ' όλα ο ενεστώτας με παραξενεύει. Θα έλεγα ότι ταιριάζει μόνο αν γράφεις σενάριο. Για κάθε άλλη περίπτωση κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου. Το διήγημα είναι ασαφές και οι αλλαγές σε πολλά σημεία απότομες, τόσο ώστε α) να με αποπροσανατολίσουν και β) να με κάνουν να εκτροχιαστώ ολοκληρωτικά απ' την ιστορία. Δεν βρήκα στοιχεία φάνταζυ και πιστεύω ακράδαντα ότι το τρυκ με τις εναλλακτικές πορείες δεν χωράει σε ένα τόσο μικρό κείμενο. Αν ήταν νουβέλα και όντως είχε μεγάλη σημασία η διαδρομή που θα ακολουθήσεις και ταυτόχρονα οι πορείες σε ορισμένα σημεία διασταυρώνονταν, τότε ίσως είχε κάτι να πει. Στην "Υπομονή" το βρήκα απλώς ως ιδέα ή οποία παρέμεινε ιδέα και δεν μετουσιώθηκε σε κάτι αξιανάγνωστο. Νομίζω ότι η καλύτερη κριτική είναι αυτή του Sileon και δείχνει πιο ξεκάθαρα αυτό που έχω στο μυαλό μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted October 5, 2010 Share Posted October 5, 2010 (edited) Αυτή η προσπάθεια έχει στοιχεία που αγαπάω. Η καταστροφική κάθοδος υπό το βάρος του ιδιαίτερου χαρίσματος-κατάρας. Η διαδραστική αφήγηση. Αφήνω στην άκρη προς το παρόν το διαδραστικό κομάτι. Στην αφήγησή σου συνέβαινε ότι και μέσα στο κεφάλι του ήρωα. Είμαι σίγουρος ότι παρασύρθηκες από τον ήρωά σου τη στιγμή που έπρεπε να επιδείξεις πειθαρχία. Να βάλεις σε τάξη την πλοκή σου και να κάτσεις να την διηγηθείς πιο ήρεμα. Επίσης, ο καταιγισμός διαλόγων (πολλές φορές έχανα την μπάλα δεν καταλάβαινα ποιος μιλούσε) και σκέψεων δεν βοήθησε. Καταλαβαίνω ότι ήταν ζητούμενο οι σκέψεις να παρεμβάλλονται σε διαλόγους. Θα έπρεπε ίσως να ψάξεις να βρεις μία φόρμα ώστε να μας βοηθήσεις να μην χάνουμε τη μπάλα. π.χ. (λέω μια ιδέα) πλάγια γράμματα χωρίς εισαγωγικά. Πιο ύπουλη εισαγωγή των σκέψεων στο κείμενο. Τώρα για το διαδραστικό μέρος, εδώ τα πράγματα είναι πιο απλά. Δεν πιστεύω ότι βοήθησε διότι δεν διερεύνησε ουσιαστικά κάτι από αυτά που ήθελες να πεις. Αν το χρησιμοποιούσες ως βασικό συστατικό στην ιστορία σου και το κείμενό σου εξερευνούσε σε μεγαλύτερο βάθος την έννοια της επιλογής, ναι θα ήμουν μαζί σου. Όμως η ιστορία εξερευνούσε άλλα μονοπάτια πολύ πιο σκοτεινά και δύσβατα. (Αν το ξαναεπιχειρήσεις δεν το στήνεις σε ένα wordpress ώστε να μας δώσεις και links να γλυτώσουμε λίγο σκρολάρισμα; ) Πάντως όσο ανισόροπο κι αν ακούγεται, ακόμα κι αν δεν πέτυχε τους στόχους του κι αν με ταλαιπώρησε η ανάγνωσή του, μου άρεσε το διήγημά σου, εκτίμησα τις προθέσεις σου. Καλή επιτυχία! Edited October 5, 2010 by Big Fat Pig Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rixardogios Posted October 6, 2010 Share Posted October 6, 2010 Αρκετά έξυπνος τρόπος δομής του διηγήματος, με ερωτήσεις που σε κατευθύνουν σε διαφορετικά πλοκάμια της ιστορίας. Με ενθουσίασε μπορώ να πω Αλλά μπερδεύτηκα αρκετά στη πορεία και με κούρασε η όλη διαδικασία. Ο τίτλος ήταν όντως προειδοποιητικός Οι χαρακτήρες ήταν ενδιαφέρον, οι διάλογοι αρκετά καλοί αλλά έλειπε το στοιχείο του παραμυθιού για μένα. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted October 6, 2010 Share Posted October 6, 2010 Λοιπον κοιτα να δεις τι γίνεται τώρα... αυτο που πήγες να κάνεις(ότι κι αν ήταν αυτό) δεν πέτυχε μάλλον. Στην αρχή μου φάνηκε ενδιαφέρον, σαν παιχνίδι! Μετά όμως πηδα το ένα πήδα το άλλο και μια αίσθηση πως κάτι έχω χάσει και δεν καταλαβαίνω, με κούρασε. Ήταν όντως κουραστικό. Όμως! Ξέρεις μου αρέσει σε σένα που ψάχνεσαι για κάτι καινούριο, είχες μια ιδέα και την υλοποίησες. Πήρες το ρίσκο! Εντάξει δεν πέτυχε, αλλά το τόλμησες. Έγραψες αυτό που σου ήρθε, δοκίμασες, έκανες το πείραμά σου! Γιατί όχι; Εμένα αυτό μου άρεσε και το σέβομαι και το επικροτώ. Κάποια στιγμή θα βρεις τον δρόμο σου, θα βρεις και το πετυχημένο. Είναι καλό να δοκιμάζεις πράγματα και ας αποτυγχάνουν. Όπως εδώ... Δεν πειράζει μωρε σιγά. Νομίζω άλλωστε ότι ήξερες πάνω κάτω τις αντιδράσεις(γι'αυτό και ο τίτλος :Ρ). Διάβασα ιστορία σου και στο write of έχεις δυνατότητες σίγουρα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted October 6, 2010 Share Posted October 6, 2010 Η γραφή ήταν λίγο περίεργη, αλλά όχι τόσο ενοχλητική όσο ισχυρίζεσαι. Σε κάποια σημεία μπερδεύει και θέλει χτένισμα, αλλά γενικά δε δυσκολεύει. Αυτό που δε με εντυπωσίασε ήταν το κόλπο με τις ερωτήσεις. Η πρώτη ερώτηση οδηγεί περίπου στην ίδια σκηνή, σε βαθμό που ίσως δε χρειαζόταν καν. Τα δύο εναλλακτικά τέλη από την άλλη... δεν αρκούν από μόνα τους για μια δυνατή ιστορία. Αν τα χρησιμοποιούσες και τα δύο (πρώτα το τέλος #1 και μετά το τέλος #2 με μικροαλλαγές) ίσως και να είχες μια πλήρη ιστορία, το αποτέλεσμα όμως όπως είναι φαίνεται λίγο... λίγο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted October 8, 2010 Share Posted October 8, 2010 (edited) Γενικά: Πολύ πειραματικό για τα γούστα μου. Ζορίστηκα να το τελειώσω. Μου άρεσε: Η ιδέα. Σε κάποιες στιγμές η χρήση της γλώσσας ήταν ιδανική. Δε μου άρεσε: Βιαστικό και μπερδεμένο στους διαλόγους. Και ασαφές σε κάποιες στιγμές. Θέλει ψωμί να παχύνει. Το πιο σημαντικό είναι ότι μέσα σε τόσο μικρά κομμάτια δεν μου αφήνεις περιθώριο να ταυτιστώ και να κάνω τις επιλογές μου, ώστε να καταλήξω στη μία ή την άλλη επιλογή. Νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα να επιλέξεις εσύ τι θες να πεις (να έχεις μία γραμμή αφήγησης κι όχι τις τέσσερις που έχεις τελικά) και μην εμπιστεύεσαι την κρίση των αναγνωστών σου. Ο αναγνώστης γενικά τείνει να τεμπελιάζει και να βλακίζει όταν διαβάζει. Θα ήθελα επίσης να προσέξεις πολύ τα σημεία στίξης. Και κάτι που είναι πολύ σημαντικό για μένα, ο φόνος είναι κεραυνός εν αιθρία. Δεν είναι ότι δε χρειάζεται αντίθετα κάνει τα πράγματα πικάντικα. Αλλά από τη γνωριμία με πετάς κατευθείαν στο φόνο και ζογκλάρω πράγματα που τα εννοείς αλλά ούτε τα λες ούτε τα δείχνεις παρά μόνο όταν είναι αργά. Πιθανόν να φταίει αυτό που σου είπα αρχικά ότι θέλει να πάρει μέγεθος για να αναδειχθεί. Edited October 8, 2010 by Naroualis Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted October 11, 2010 Share Posted October 11, 2010 Η απορία σου όσο γίνονταν οι προετοιμασίες του διαγωνισμού ήταν αν αυτό που έγραφες ήταν φάντασυ. Η απάντηση για μένα, είναι ναι. Η ικανότητα του ήρωα τον εντάσσει στην ευρύτερη κατηγορία του φάντασυ. Το παράπονό μου ήταν ότι έγραψες φάντασυ αλλά δεν έγραψες ιστορία. Έγραψες παιχνίδι. Στα θετικά: Εντάξει, το παιχνίδι. Δεν μπορώ να πω, ήταν πρωτότυπο και ήθελε τόλμη. Ο χαρακτήρας είναι ενδιαφέρων, οι καθημερινές καταστάσεις έγιναν πράγματι πολύπλοκες με το διάβασμα της σκέψης. Στα αρνητικά: Τα διαφορετικά, ασύνδετα κομμάτια μπέρδεψαν την κατάσταση. Δεν μπόρεσα να βγάλω άκρη στην οθόνη, το τύπωσα και πάλι δεν μπορώ να πω ότι καλύφθηκα πλήρως και ότι θυμάμαι εύκολα τις τροπές που πήρε η ιστορία. Το είπα και σε άλλο κείμενο διαγωνισμού, στον έξω κόσμο κανένας δε θα διαβάσει μια ιστορία παραπάνω από μια φορά -και συνήθως το διάβασμά του δεν γίνεται και κάτω από τις καλύτερες συνθήκες. Πιστεύω ότι η ιδέα έχει δυνατότητες, αλλά αν θέλεις να βγάλεις προβληματισμό και όχι απορία, είναι ίσως καλύτερα να φαίνονται πιο ξεκάθαρα οι διαφορές με την κάθε διαφορετική επιλογή, ακόμα και αν οδηγούν στο ίδιο τέλος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.