Το δόγμα του χρέους

[Old man & SiFi]

Όνομα Συγγραφέα: Old man
Είδος: Επιστημονική(;) Φαντασία (…ελπίζω)
Βία; Μόνον ψυχολογική
Σεξ; Μόνον μεταφορικά (ο νοών…)
Αριθμός Λέξεων: 2194
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: Για τον 41ο Διαγωνισμό Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: ΕΦ, Θέμα: Χρέος. Μόλις διάβασα το θέμα, μου ήρθε στο μυαλό ένα από τα αγαπημένα μου διηγήματα και πως θα μπορούσε να ταιριάξει κάποιος την ιδέα του με το θέμα του διαγωνισμού. Όσοι το ξέρετε, θα καταλάβετε. Όσοι δεν το ξέρετε, μπορώ να σας το αποκαλύψω αφού διαβάσετε το δικό μου. Γνωρίζοντας τις αδυναμίες του (και μου) και για να βοηθήσω όσους μπουν στον κόπο όχι μόνο να το διαβάσουν αλλά και να γράψουν κριτική, παραθέτω με κωδικούς (για να γλυτώσουμε τις πολλές επαναλήψεις) τα πιο πιθανά σχόλια:
SV1. Δεν είναι ιστορία, είναι μια βινιέτα.
ΝS2. Δεν είναι ιστορία, δεν συμβαίνει και δεν αλλάζει τίποτα.
ΝC3. Οι χαρακτήρες είναι ρηχοί και απλά πιόνια για το θέμα.
T04. Έχει “tell”.
B05. Έχει “As you know Bob”.
OF6. Είναι παλιομοδίτικο.

Το δόγμα του χρέους.doc

[Ballerond]

Ομολογώ ότι προσπάθησα να καταλάβω το κρυμμένο νόημα πίσω από αυτήν την ιστορία. Μου άρεσε σαν κείμενο, σαν ιδέα, σαν αντίληψη αλλά δε θα το διάβαζα σαν διήγημα επιστημονικής φαντασίας σίγουρα.
Σαν ιδεολογική αποτύπωση του όρου χρέους;
Σαν ένα σατυρικό/καυστικό κείμενο πάνω στο χρέος;

Πάντως σίγουρα όχι αυτό που περίμενα να δω

Μου άρεσε σε κάποια σημεία, με άφησε αδιάφορο σε κάποια άλλα. Δεν μπορούσα να αισθανθώ παραπάνω πράγματα όπου θα ήθελα σε μία τέτοια ιστορία. Με μπέρδεψες αδερφέ

[Ιρμάντα]

Σχόλια: Για τον 41ο Διαγωνισμό Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: ΕΦ, Θέμα: Χρέος. Μόλις διάβασα το θέμα, μου ήρθε στο μυαλό ένα από τα αγαπημένα μου διηγήματα και πως θα μπορούσε να ταιριάξει κάποιος την ιδέα του με το θέμα του διαγωνισμού. Όσοι το ξέρετε, θα καταλάβετε. Όσοι δεν το ξέρετε, μπορώ να σας το αποκαλύψω αφού διαβάσετε το δικό μου. Γνωρίζοντας τις αδυναμίες του (και μου) και για να βοηθήσω όσους μπουν στον κόπο όχι μόνο να το διαβάσουν αλλά και να γράψουν κριτική, παραθέτω με κωδικούς (για να γλυτώσουμε τις πολλές επαναλήψεις) τα πιο πιθανά σχόλια:

SV1. Δεν είναι ιστορία, είναι μια βινιέτα.

ΝS2. Δεν είναι ιστορία, δεν συμβαίνει και δεν αλλάζει τίποτα.

ΝC3. Οι χαρακτήρες είναι ρηχοί και απλά πιόνια για το θέμα.

T04. Έχει “tell”.

B05. Έχει “As you know Bob”.

OF6. Είναι παλιομοδίτικο.

Κατέβασα, ακόμη δεν διάβασα, αλλά βρε παιδί μου τι πρεμούρα είναι αυτή για την τελευταία θέση.....Τα υπόλοιπα το βραδάκι!

[MadnJim]

Φίλε Τώνη, μεγάλο μπέρδεμα η ιστορία σου, αλλά μόλις την αποκωδικοποίησα μου άρεσε πολύ για το θέμα που πραγματεύεται, και το εύστοχο-εύστροφο μήνυμά της. Λόγω διαγωνισμού θα χρησιμοποιήσω την τυποποιημένη φόρμα σχολιασμού.

 

Τι κατάλαβα:

 

Στο προσεχές μέλλον, όχι πολύ μακριά από το σήμερα, η οικονομική κρίση οδήγησε στην κατάρρευση των κρατών, και τη θέσπιση ενός νέου παγκόσμιου τραπεζικού "δόγματος". Πλέον φτωχοί θεωρούνται οι έχοντες, και χλιδάτοι οι μη έχοντες. Βασικός κανόνας αυτής της νέας τάξης πραγμάτων είναι να ξοδεύονται όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα σε καθορισμένο χρόνο, ενώ αν με το πέρας του ορίου παραμένει υπόλοιπο στον λογαριασμό, τότε θεωρούνται χρεωμένοι και υπόλογοι. Ένας τέτοιος "έχων" τύπος στραγγαλίζεται από ένα τεράστιο υπόλοιπο που του έχει απομείνει, γιατί παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του δεν κατάφερε να ξοδέψει τα απαιτούμενα ποσά, με αποτέλεσμα να τον επισκεφτούν οι απεσταλμένοι της τράπεζας μαζί με την εισαγγελία για προσαγωγή. Καταφέρνει τελικά να έρθει σε έναν νέο συμβιβασμό αποδεχόμενος την χορήγηση ενός ακόμη μεγάλου ποσού, με διετή προθεσμία ξόδευσης. Αποχωρεί δυστυχισμένος από το γραφείο του αρμόδιου υπαλλήλου, όταν ακούει άθελά του την συζήτηση του αρμοδίου με τον εισαγγελέα για το άτομό του, όπου και του αποκαλύπτεται το μεγάλο σχέδιο του δόγματος για την διαφέντευση της τράπεζας πάνω στους ανθρώπους.

 

 

Τι μου άρεσε:

 

Η Οργουελική αλληγορία, όταν κατάλαβα τι εννοείς (αν δηλαδή όντως το κατάλαβα και δεν το εξήγησα όπως θα το ήθελα να είναι) μόνο που δεν χειροκρότησα! Έξυπνο, καυστικό, δείχνει αδίστακτα με το δάχτυλο το πόσο πρόθυμα αλλά και άβουλα θύματα είμαστε οι πολλοί, μιας μεγάλης διαρκούς εκμετάλλευσης προς όφελος ελαχίστων. Υποκλίνομαι στην ιδέα.

 

 

Τι δεν μου έκατσε καλά:

 

-Το ότι χρειάστηκε να την διαβάσω με μεγάλη προσοχή και δεύτερη φορά για να την κατανοήσω, αν -όπως ήδη είπα- κατάλαβα όντως σωστά. Πολύ μεγάλο μπέρδεμα, αλλά νομίζω πως γι' αυτό δεν φταις εσύ, αλλά το ότι πολύ δύσκολα πιάνει κανείς όλα αυτά που περιγράφεις μιας και έρχονται σε κόντρα με όλα όσα έχουμε συνηθίσει γύρω μας

-Ο πρόλογός σου, όπου αδικείς ο ίδιος την προσπάθειά σου προκαταβάλλοντας αρνητικά τον αναγνώστη.

 

 

Γενικά:

 

Πολύ καλή προσπάθεια, για ένα θέμα που μας ταλανίζει όλους. Ενώ οι υπόλοιποι απλά γράψαμε από μια φανταστική ιστορία, εσύ επέλεξες να καυτηριάσεις με πολύ έξυπνο τρόπο ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος (και μου θύμισες εκείνη την ταινία με τον Κυριακίδη και τον Χατζηπαναγιώτου και την εξαίσια μουσική των C-Real, την "Straight Story"). Respect φίλε μου!  

 

 

Καλή επιτυχία!

Edited January 27, 2016 by MadnJim

[Ιρμάντα]

(Το βραδάκι δεν έταξα να σχολιάσω;)

Αυτό ήταν σύντομο και –σχεδόν- ευφυές. Η τράπεζα είναι ολόκληρη η γη.

Περιέργως ισχύουν οι κωδικοί σου, δεν έχει ακριβώς χαρακτήρες, δεν έχει ακριβώς πλοκή, δεν είναι ακριβώς διήγημα. Αλλά είναι ακριβώς ό,τι πρέπει.

Αυτά συμβαίνουν όταν ο Σόρος παίζει μονόπολη.....

[alkinem]

 

Αναμφισβήτητα εκμεταλλεύτηκες πολύ έξυπνα την παρούσα κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας. Την εξώθησες στα άκρα(ελπίζω δηλαδή), και μας παρουσίασες ένα δυστοπικό οικονομικό μέλλον, με μια γραφειοκρατική παράνοια που αγγίζει τις παρυφές ενός καφκικού κόσμου.

Δεν μπορώ να πω βεβαίως ότι ήταν ιστορία· τουλάχιστον όχι με την συνηθισμένη έννοια που δίνουμε στην λέξη. Πιο πολύ θεωρώ το κείμενο ως την περιγραφή της οικονομικής υποδούλωσης ενός ανθρώπου, μέσα στα πλαίσια μιας ευρύτερης, και αρκετά ενδιαφέρουσας κατά την γνώμη μου, εφιαλτικής πρόγνωσης του μέλλοντος.

Ωραία γραμμένο, αν και το πρωτοπρόσωπο ύφος ήταν λιγάκι πιο βαρύ απ' όσο θα ταίριαζε. Πάντως διαβάστηκε αρκετά άνετα και δεν βαρέθηκα καθόλου.

Καλή σου επιτυχία.

[jjohn]

Καλησπέρα Τώνη,

 

Αυτό, ομολογουμένως, είναι από τα πιο περίεργα διηγήματα που έχω διαβάσει στο forum

Η ιδέα είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, αν  και θα πρέπει να  συμφωνήσω με τον φίλο  Σπύρο ότι

 

 

το ανάποδο του όλου θέματος μπερδεύει λίγο αρχικά. Αλλά εντάξει την άκρη μας την βγάλαμε( μάλλον δηλαδή )

 

 

Και η πρωτοπρόσωπη   αφήγηση δουλεύει μια χαρά, δίνει  έναν καλό  προσωπικό τόνο   στην εξέλιξη της ιστορίας.

 

Δεν βρήκα κάτι το αρνητικό. Ένα μήνυμα ήθελε να περάσει και το πέρασε.

 

Εν ολίγοις,  είναι μια χαρά ιστορία  και εσύ   είσαι άδικα τόσο σκληρός με τον εαυτό σου

 

Αυτά!

Καλή επιτυχία!

Edited January 28, 2016 by jjohn

[Man_from_Earth]

Καταρχήν, πιο εντός θέματος πεθαίνεις οπότε μπράβο σε αυτό. Επίσης μου άρεσε που πας να θίξεις το θέμα του 'τραπεζοκεντρικού' πολιτισμού μας και τα αρνητικά του. Ομλογουμένως όπως είπε και ο MadnJim Οργουελικό σκηνικό ή μικρογραφία αυτού.

 

Αφού μπήκες στον κόπο να κωδικοποιήσεις τα αδύναμα σημεία, το T04/Β05 (το δεύτερο είναι εκδοχή του πρώτου) είναι αυτό που σε μένα χτύπησε περισσότερο, τα υπόλοιπα δεν με ενόχλησαν τόσο. Επιπλέον, αν και καταλαβαίνω που το πας με την αλληγορία, υπάρχει ένα θέμα αληθοφάνειας στο πώς είναι δυνατόν να σώθηκε η κατάσταση επιβάλλοντας τον δανεισμό και την υπερκατανάλωση (λ.χ. αν είχαν όλοι απεριόριστα χρήματα θα υπήρχε έντονος πληθωρισμός=>η οικονομία δεν πάει πουθενά). Θεωρώ ότι κάτι θα μπορούσες να σκαρφιστείς που να το καλύπτει. Σαν αναγνώστης ήμουν έτοιμος να δεχθώ μια εξήγηση, ακόμη και αν δεν είναι αληθής ακριβώς αλλά αληθοφανής γιατί η ιστορία με ενδιέφερε..

 

Καλή επιτυχία!

[Morfeas]

Γενικά:

Μου άρεσε! Μια ενδιαφέρουσα ιστορία επιστημονικής φαντασίας, με την έννοια του χρέους στον πυρήνα της. Την απόλαυσα, αν και όντως χάθηκα σε κάποια σημεία, μέχρι να καταλάβω τι παίζει. Έχει θεματάκια, αλλά αυτό που μένει τελικά είναι η ιδέα και η –σε γενικές γραμμές– αξιοπρεπής εκτέλεση.

                                              

Το "Χάιδεμα":

+Η ιδέα του

τραπεζοκρατούμενου πλανήτη, τα Γεώ , το πώς θα φτάσουμε εκεί. Η σύλληψη, όπως αναμενόταν μου άρεσε (φαντάζομαι ότι η ιστορία σου και η δική μου θα είχαν παρόμοια αφετηρία).

 

+Ο "προβληματισμός" ως στόχος του διηγήματος. Τα εισαγωγικά τα έβαλα επειδή δεν με προβλημάτισε προσωπικά κάτι. Αλλά εκτίμησα την πρόθεση και βρήκα ενδιαφέροντα τον τρόπο. Και η αλληγορία πετυχημένη.

+Ο τίτλος σου ήταν εκείνος που απ’ όλους με έψηνε περισσότερο να διαβάσω (και που με έκανε να περιμένω κάτι κοντά σ’ αυτό που διάβασα). Μου άρεσε τι ήταν το Δόγμα του Χρέους. Δεν ξέρω γιατί, αλλά θα μου άρεσε πολύ να διαβάσω ένα δοκίμιο-ρεπορτάζ του φανταστικού για το συγκεκριμένο. Ή φανταστικό χρονογράφημα. Κάτι που σημαίνει ότι δεν με πείραξε που η πλοκή είναι στοιχειώδης, απεναντίας.

+Οκ, αυτό δεν είναι ακριβώς θετικό, αλλά σχόλιο στα δικά σου σχόλια: Δεν το βρίσκω –συνολικά τουλάχιστον– παλιομοδίτικο. Θεωρώ ότι είναι διήγημα της εποχής μας κι αυτό όντως είναι –κατ’ εμέ– θετικό.

 

Το "Κράξιμο":

–(προσωπικά δεν με ενόχλησε)Ίσως κάπου το διήγημα να παλινδρομεί ανάμεσα σε ιστορία εφ και αλληγορία (αν και τίποτα δεν αποκλείει να είναι και τα 2). Δηλαδή, σαν να μην ξέρει και το ίδιο τι θέλει να είναι από τα 2, ή σε τι βαθμό το καθένα. Φαντάζομαι ότι γι’ αυτόν τον λόγο και ο man_from_Earth-Σπύρος ανέφερε την τρύπα της τράπεζας.

 

 

Εγώ, από την άλλη, το συγκεκριμένο το είδα ως κάτι παράλογο που θεωρείται φυσιολογικό. Και δεν μου έκανε εντύπωση. Άλλωστε και το να δανείζεσαι για να ξεχρεώσεις προηγούμενά δάνειά σου δεν φαίνεται στα δικά μου μάτια περισσότερο "σώσιμο" (ιδίως όταν έχει γίνει κανόνας και παίρνει περιοδικό χαρακτήρα), κι όμως στην περίπτωσή μας (της πραγματικότητας) καλά κρατεί.

–Τ04. Και κάμποσο Β05. Κι όταν λέω tell αναφέρομαι σε περιπτώσεις που οι άνθρωποι όχι απλώς είναι περισσότερο επεξηγηματικοί απ’ όσο πρέπει, αλλά και που για να πούνε ό,τι ήταν να πούνε, υποστήριξαν πράγματα με τρόπο μη πειστικό.

Π.χ.

Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε σε κανέναν να βάλει σε κίνδυνο την επένδυση που έκανε η Τράπεζα για να απορροφήσει τα κράτη μετά την οικονομική καταστροφή τους.

Θα προτιμούσα να μην έλεγε απορροφήσει, αλλά διασώσει/φέρει υπό την προστασία της. Δηλαδή, για τον συγγραφέα όντως τα απορρόφησε (ή τα εξαγόρασε), αλλά για τον κάθε χαρακτήρα θα πρέπει η άποψή του να ταιριάζει με τη θέση του (κι αυτός είναι τραπεζίτης που υποστηρίζει τη θέση και τα συμφέροντα της τράπεζας). Γενικά τέτοιες αλλαγές, που θα στήσουν καλύτερα τους τύπους χαρακτήρων, όχι μόνο δεν θα αποδυναμώσουν την αλληγορία, αλλά θα την ενισχύσουν.

–Με προβληματίζει το πόσο show αντέχει αυτό το κείμενο. Εδώ με τόσο tell και As you know, Bob και δυσκολεύτηκα να καταλάβω το twist σε όλο το εύρος του (φαντάζομαι για να ταιριάζει και με τις εξηγήσεις των παραπάνω, καλά θα είμαι). Η κουρελού ήταν το καθοριστικό σημείο (που ήταν show), σημείο που διάβασα 3 φορές μέχρι να καταλάβω ότι ήταν επίτηδες και δεν σου είχε ξεφύγει. Πρόταση για διορθώσεις(;): Αν π.χ. στο τελευταίο κομμάτι που κρυφακούει, έπαιζες περισσότερο και με τις σκέψεις του (να εξηγεί ο ίδιος στον αναγνώστη, με τρόπο όμως πειστικό, περί τίνος μιλάνε, ή να μεταφράζει τα όσα ακούει – άλλωστε στην αρχή δεν φαινόταν τόσο αφελής), έτσι ώστε να μην χρειάζεται να τα εξηγούν οι αστυνομικοί, και να μιλάνε κι εκείνοι πιο φυσιολογικά, νομίζω ότι το φινάλε θα ήταν πιο δυνατό (μου φάνηκε λίγο περισσότερο "στα μούτρα μου" απ’ όσο θα ήθελα, ιδίως για τέλος). Θα μπορούσε να με χτυπήσει γερά, ενώ απλώς με χάιδεψε

 

Καλή επιτυχία!

[tzaspy]

http://www.economist.com/content/global_debt_clock

OK, μια ιστορία όχι επιστημονικής φαντασίας, αλλά επιστημονικής πραγματικότητας. Και δεν αφορά μόνο το παρόν και το μέλλον, αλλά θυμίζει και πολλά πράγματα από το πρόσφατο παρελθόν. Επί χιλιετίες, αυτοί που έκαναν κουμάντο στα παιχνίδια εξουσίας, ήταν αυτοί που είχαν την υπεροχή στα όπλα. Τώρα κουμάντο κάνουν αυτοί που έχουν στο χέρι ολόκληρα κράτη διά μέσου του χρέους τους. Το λεγόμενο "παγκόσμιο χρηματοπιστοτικό σύστημα". Άχρωμο, άοσμο και αόρατο. Εσύ του έδωσες όνομα. Μπράβο.

Στα πλαίσια του "σύντομου", η ιστορία πήγε καλά, η ειρωνία κατανοητή από την αρχή, η ροή του λόγου θα μπορούσε να βελτιωθεί αφιερώνοντας περισσότερο χρόνο αργότερα, και θα ήταν πιο ολοκληρωμένο αφήγημα, εάν είχε σκηνές και από την άλλη πλευρά του θέματος. Από τους "από κάτω" ενοώ. Τους πολλούς που υποφέρουν. Και δεν αντιδρούν.

Καλή επιτυχία!

[Tiessa]

Καλός και έξυπνος τρόπος να χειριστείς το θέμα. Και καλή χρήση του θέματος συνολικά, μια το χρέος και όλα τα περί αυτό διέπουν την ιστορία.

 

Τα καλά νέα είναι ότι

 

 

ήταν πολύ έξυπνο και είχε μέσα από τις απλές σκηνές και τη λιτή περιγραφή πολλές αιχμές για την πραγματικότητα, για το ποιος εξουσιάζει πραγματικά την κοινωνία, για το πού βαίνουν τα πράγματα και πώς το παράλογο της εποχής μας είναι το λογικό και απαιτούμενο μιας άλλης εποχής.

Με άρπαξε αμέσως εκεί που διάβασα ότι όλες του οι προσπάθειες να αδειάσει τον λογαριασμό του δεν έφερναν το επιθυμητό αποτέλεσμα, γιατί άρχισα να υποψιάζομαι ότι κάτι δεν είναι εντελώς όπως το ξέρουμε.

 

Μου άρεσε πολύ το Γεώ.

Επίσης παρά την αναγκαία οικονομική ανάλυση κατάφερες και με κράτησες χωρίς να χαθώ, παρά το ότι συνήθως όταν ακούω τεχνικά επί των οικονομικών κατεβάζω διακόπτες.

 

Να πω επίσης μέσα στα καλά νέα ότι η γραφή σου βελτιώνεται με άλματα σε κάθε ιστορία σου που βλέπω.

 

 

 

Τα λιγότερο καλά νέα

 

 

τα ξέρεις και μόνος σου: NC3+B05. Κυρίως NC3 πάντως. Καλός ήταν ο ταλαίπωρος της ιστορίας αλλά ήθελε ένα κλικ ακόμα για να τον νοιαστούμε λίγο περισσότερο.

 

 

 

Πιο δυνατό σημείο

 

 

Δεν θα το πιστέψεις, αλλά ενθουσιάστηκα εκεί που έβλεπε την απλή κουρελού του τραπεζίτη και σκεφτόταν την επίδειξη που έκανε ότι η οικονομική του θέση του επέτρεπε να μην είναι αναγκασμένος να ξοδεύει πολλά. Φοβερή αντιστροφή!

 

 

[Mesmer]

 

 

Τι θα γινόταν αν το ευρωπαϊκό οικονομικό σύστημα (δόγμα;) μεταξύ των χωρών εφαρμοζόταν καθολικά, από το τραπεζικό σύστημα σε όλους τους ανθρώπους; Κι έρχεσαι εσύ για να μας απαντήσεις με μια ιστορία γεμάτη κυνισμό, ειρωνεία, σαρκασμό κι όλα αυτά τα ωραία που χρειάζεται μια ιστορία αυτού του είδους. Απ' τη μια σε κάνει να χαμογελάς, από την άλλη σε βάζει σε σκέψεις. Φυσικά και είναι επιστημονική φαντασία, μιας και η οικονομία είναι επιστήμη, κι εδώ έχουμε ένα φανταστικό οικονομικό σύστημα. Ανήκει, βέβαια, στην πιο soft πλευρά της ΕΦ, αλλά και τι μ' αυτό.

 

Παρατηρήσεις:

-Κάπως απλοϊκή η προσέγγιση της κατάστασης, αλλά ο σατυρικός/δηκτικός του χαρακτήρας τού το επιτρέπει.

 

-Ο τρόπος γραφής παίρνει βελτιώσεις κι είναι κάτι που θα αναδείξει καλύτερα την ιστορία.

 

 

 

Καλή επιτυχία!

[Disco_Volante]

Η ιστορία σου εκμεταλλεύεται πολύ καλά το θέμα του διαγωνισμού και αυτό είναι στα θετικά.

 

Διαβάζεται πολύ εύκολα και κυρίως δεν έχει περίεργα σκοτεινά σημεία τα οποία να χρειάζονται δεύτερη και τρίτη ανάγνωση μέχρι να τα καταλάβεις.

 

Μου άρεσε η παγκόσμια κυριαρχία του χρέους που περιγράφεις και όλα τα δεινά που επιφέρει.

 

Αν θα έπρεπε να βρω κάτι για να γκρινιάξω θα ήταν το εξής: η ιστορία σου είναι σίγουρα φαντασίας. Το ερώτημα είναι αν είναι επιστημονικής φαντασίας. Σίγουρα η οικονομία είναι επιστήμη αλλά όταν λέμε Ε.Φ. εννοούμε περισσότερο τεχνολογικές επιστήμες. Προσωπικά θεωρώ ότι η ιστορία σου είναι Ε.Φ. αλλά κινείται ακριβώς στο όριο όμως.  

 

Καλή επιτυχία!

[wordsmith]

Αρκετή πλάκα, παρόλο που δεν κατάλαβα όλες τις λεπτομέρειες και πώς θα λειτουργούσε όλο αυτό (ναι, μη νομίζεις ότι, επειδή δουλεύω σε τράπεζα, ξέρω και από οικονομικά).

Ασφαλώς και είναι εφ (και όποιος διαφωνεί να διαβάσειαυτό), ως εναλλακτική ιστορία-δυστοπία-κάτι τέτοιο.

Μου αρέσουν πολύ τα σατιρικά, επειδή κιόλας δεν έχουν τεχνικούρα, κι αυτό ήταν και πετυχημένη σάτιρα. Συμφωνώ με τη Βάσω ότι ένα κορυφαίο σημείο ήταν η κουρελού-σημάδι ευμάρειας και ότι το γράψιμό σου βελτιώνεται αλματωδώς.

Δε συμφωνώ με το ότι είναι παλιομοδίτικο. Εννοείς επειδή δεν έχει συγγραφικά τεχνάσματα και τέτοια; Όχι, δε φτάνει αυτό.

Συμφωνώ ότι δεν είναι αρκετά λογοτεχνικό, δεν απλώνεται αρκετά η ιδέα, αλλά δεν το χαλάει αυτό. Θέτει στόχους που τους εκπληρώνει και αυτό φτάνει.

Πολύ καλή προσπάθεια.

[elgalla]

Δεν ξέρω γιατί φαγώθηκες για την τελευταία θέση, όμως εγώ σίγουρα δεν θα σου τη δώσω. Ένιωσα μια οικειότητα με το κείμενό σου, ίσως γιατί παλιότερα είχα κάνει κάτι παρόμοιο σε μια ιστορία (με αντιστροφή συνθηκών) και καταλαβαίνω καλά πόσο τολμηρό και δύσκολο να αρέσει είναι. Ναι, όλα τα προβλήματα που αναφέρεις υπάρχουν... ΟΜΩΣ, έχει το διήγημά σου δύο πλεονεκτήματα που, στα δικά μου μάτια, κάνουν την πλάστιγγα να γέρνει προς το θετικό: (1) έχει κάτι να πει και (2) προσπαθεί και, σε μεγάλο βαθμό, πετυχαίνει να το κάνει αυτό με έναν τρόπο ιδιαίτερο και πρωτότυπο. Και, τελικά, παρά τα θεματάκια που έχει, ξέρω πως θα μου μείνει στο νου για καιρό. Μου αρέσει που παίζεις με τα ονόματα (Οικονόμου, Γεώ) και θα συμφωνήσω με τους προηγούμενους που ανέφεραν πόσο πολύ βελτιώνεσαι κείμενο με το κείμενο. Keep it up.

 

Καλή επιτυχία!

[Nihilio]

Έξυπνη σάτιρα του τώρα μέσα από την εικόνα ενός μέλλοντος βγαλεμένο από το μυαλό του Κάφκα.

Η αντιστροφή της πραγματικότητας που γνωρίζουμε είναι εξαιρετική και δουλεύει κυρίως εξαιτίας της υπερβολής που παρουσιάζεις.

Φυσικά και υπάρχουν λογικές τρύπες αλλά δεν πειράζουν τόσο, δεδομένου του είδους που επιλέγεις να χρησιμοποιήσεις (η υπερβολή τονίζει παραπάνω αυτό που θες να μας δείξεις).

 

Αυτό που δεν μου άρεσε όμως είναι το τέλος, όπου ο πρωταγωνιστής ακούει τους άλλους δύο χαρακτήρες να κάνουν ένα μεγάλο infodump που λειτουργεί περισσότερο δασκαλίστικα παρά προς τέρψη του αναγνώστη.

 

Σίγουρα πάντως από τις πιο αξιομνημόνευτες ιστορίες αυτού του διαγωνισμού

[Nirgal]

Λοιπόν...

 

Όπως μπορείς να παρατηρήσεις έχω ήδη συμφωνήσει (κάνοντας like) με όσα λένε η Βάσω, η Κέλλυ και ο Μιχάλης. Συμφωνώ και με πολλά απ' όσα λένε και πολλοί άλλοι, αλλά επέλεξα να κάνω like σε αυτούς τους τρεις σχολιασμούς, γιατί ταυτίζομαι με τα περισσότερα απ' όσα λένε.

 

Θα γίνω κουραστικός, λοιπόν, και θα σου πω κι εγώ λίγα από τα ίδια.

 

Η γλώσσα καλή, αλλά με πολλά περιθώρια βελτίωσης.

 

Η ανάπτυξη σε σωστή κατεύθυνση, αλλά το τέλος το έβαλες απλώς και μόνο για να μην αφήσεις έστω κι έναν να μη καταλάβει τι μας είπες. Νομίζω πως θα σου κάνει καλό (θα κάνει καλό και στις ιστορίες σου), αν πάψεις να ανησυχείς πόσοι από τους αναγνώστες σου κατάλαβαν τα πάντα απ' όσα μας αφηγήθηκες. Το να μένουν στον αναγνώστη και λίγες απορίες στο τέλος, πολλές φορές οδηγεί στο να μην τους αφήσει να την ξεχάσουν.

 

Η σκηνή με την κουρελού κορυφαία.

 

Η ιστορία είναι σίγουρα ΕΦ. Όπως πολύ σωστά αναφέρει η Κέλλυ, ο Κούστας μας έχει προσφέρει πολλά με το έργο του σε αντίστοιχες ιστορίες, κι εγώ θα αναφέρω και τον Νόρμαν Σπίνραντ. Θα έλεγα πως το διήγημά σου ανήκει στην πολιτική-κοινωνική ΕΦ, είδος το οποίο προσωπικά λατρεύω.

 

Για τα σχόλια που προτείνεις, θα συμφωνήσω με όλα εκτός από το OF6. Το παλιομοδίτικο δεν μου λέει τίποτα. Ακόμα και σήμερα διαβάζω παλιομοδίτικα διηγήματα του Ασίμωφ, του Έλισον, και του Ντικ, και ακόμα με ενθουσιάζουν. Ζήτω το ρετρό!

 

Η πλοκή έχει ζητήματα, αφού όπως λες κι εσύ, δεν συμβαίνουν και πολλά. Αλλά αυτό μάλλον οφείλεται στο γεγονός πως δεν παίδεψες πολύ την ιδέα (τουλάχιστον αυτό παραδέχεσαι στην αρχή). Η ιδέα σού ήρθε και ξεκίνησες να γράφεις. Αν τη βασανίσεις κι άλλο όμως, πιστεύω πως θα μπορέσεις να βάλεις στον ήρωά σου σε ακόμα μεγαλύτερους μπελάδες και να προσφέρεις αγωνία στους αναγνώστες σου.

 

Για τη σχέση με το θέμα του διαγωνισμού δεν χρειάζεται να πω τίποτα. Όπως πολύ σωστά λέει κι ο Man_from_Earth "πιο εντός θέματος πεθαίνεις".

 

Σ' ευχαριστώ που μοιράστηκες το πόνημά σου μαζί μας.

 

Καλή επιτυχία.

 

ΥΓ. Τώρα πες μου και πιο είναι το διήγημα που σου ήρθε στο μυαλό. Σε PM για να μην το μαρτυρήσεις σε όλους.

[Nienor]

SV1. Δεν είναι ιστορία, είναι μια βινιέτα. Όχι, είναι μια ιστορία με χαλαρή πλοκή και μονάχα ένα επεισόδιο από τη ζωή του ήρωα. Όμως αυτός είναι και ο ορισμός του short story.
ΝS2. Δεν είναι ιστορία, δεν συμβαίνει και δεν αλλάζει τίποτα. Αλλάζει. Ο ήρωας για κάποιο καιρό τώρα δε θα κρύβεται. Προς το παρόν τη γλύτωσε.
ΝC3. Οι χαρακτήρες είναι ρηχοί και απλά πιόνια για το θέμα. Όχι, ο χαρακτήρας είναι πολύ κοντά σε ό,τι ακριβώς χρειάζεται η πλοκή σου. Το να στήνεις αληθοφανείς χαρακτήρες δεν είναι αυτοσκοπός, είναι ένα μονάχα από τα εργαλεία σου, που όταν το συνδυάζεις με τα υπόλοιπα βγάζεις τις αντιδράσεις που θέλεις να βγάλεις. Κι εδώ, με τον συγκεκριμένο ήρωα και την συγκεκριμένη κατάσταση, καταφέρνεις να μας κάνεις να τον νοιαστούμε. Άρα κάτι έχεις κάνει καλά, ε;
T04. Έχει “tell”. Έχει ναι. Αλλά, όπως και με τους χαρακτήρες, το να μην έχει καθόλου tell δεν είναι αυτοσκοπός. Εγώ θεωρώ πως εδώ είναι ζυγισμένα μεταξύ τους: ούτε το show υπερβολικό ούτε το tell κουραστικό. Ίσως κάποια λίγα πράγματα να μπορούσες να τα δείξεις ακόμα, μα μέχρι εκεί.
B05. Έχει “As you know Bob”. Έχει ναι. Από αυτό έχει λίγο.
OF6. Είναι παλιομοδίτικο. Εδώ δεν ξέρω καν τι εννοείς Μπορεί και να είναι, αλλά εγώ δεν έχω ιδέα πώς είναι ένα παλιομοδίτικο κείμενο και πώς ένα που είναι μέσα στη μόδα

 

Φυσικά και δεν εννοώ με όλα αυτά πως το κείμενο είναι τέλειο, πάντα οι ιστορίες παίρνουνε διόρθωση, πάντα μπορούνε να γίνουνε καλύτερες, πάντα υπάρχουνε πράγματα που θα θες να συζητήσεις για αυτές, αλλιώς χάνουνε και το νόημά τους. Όμως εδώ έχεις ένα καλό κείμενο, με μια πολύ καλή ιδέα και με κάνεις να πιστεύω πως έχεις χρησιμοποιήσει σε αυτό (έστω ακούσια) όλα όσα έμαθες τον τελευταίο χρόνο. Και αυτό είναι πραγματικά δύσκολο

 

Έχεις γράψει μια ωραία ιστορία εδώ που θα τη θυμόμαστε. Κοίτα να μας πιστέψεις

[Old man & SiFi]

Η επί του όρους χρέους ομιλία.

 

Σας ευχαριστώ που διαβάσατε και σχολιάσατε την ‘ιστορία’, λίγα (μπορεί και πολλά, τελικά μάλλον βγήκαν πάρα πολλά…) λόγια γι αυτήν:

Φυσικά,o τίτλος είναι φόρος τιμής στο βιβλίο της Naomi Klein ‘Το δόγμα του σοκ’ (Σκληρό αλλά απαραίτητο ανάγνωσμα για όσους θέλουν να καταλάβουν τι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας).

 

Βασίζεται στο διήγημα The Midas plague (1954) του Frederik Pohl (Η συμφορά του Μίδα, στην Χρονολογική ανθολογία Εξάντα στον 2ο τόμο). Εκεί, με την εισαγωγή ρομπότ στην παραγωγή έχουμε υπερπαραγωγή και ανάγκη για υπερκατανάλωση. Η κοινωνία είναι χωρισμένη σε βαθμίδες και κάθε βαθμίδα έχει υποχρέωση να καταναλώνει συγκεκριμένη αξία από συγκεκριμένες ομάδες αγαθών. Ανάλογα με τις επιδόσεις στην κατανάλωση ανεβοκατεβαίνεις κοινωνική βαθμίδα. Όσο πιο ψηλά βρίσκεσαι τόσο λιγότερη υποχρέωση για κατανάλωση έχεις. Οπότε αυτοί με τα καινούργια και ακριβά αντικείμενα είναι οι ‘φτωχοί’ και αυτοί με τα παλιά και φτηνά οι ‘πλούσιοι’.

 

Αυτό δεν μου ήταν εύκολο να το αποδώσω και φόρτωσα αρκετά το πρώτο μέρος ελπίζοντας να το πετύχω. Ο δεύτερος στόχος μου ήταν να μην είναι αυτό κατανοητό από την αρχή και ο Οικονόμου να μοιάζει με κάποιον που το έχει παρακάνει στα δάνεια και στην καλοπέραση, ώστε να υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης με την υπογραφή νέας δανειακής σύμβασης . Δύο καρπούζια όμως ούτε καν σε δύο μασχάλες… Καταλαβαίνω (εκ των υστέρων) ότι –δυστυχώς– πιθανόν να χρειάζεται μια δεύτερη ανάγνωση για να καταλάβει κανείς τι ακριβώς γίνεται και να ‘πιάσει’ κάποια πράγματα όπως π.χ. το ότι όσοι είχαν αγοράσει κρατικά ομόλογα είχαν ξοδέψει πολλά λεφτά χωρίς να υποχρεωθούν σε υπερκατανάλωση αφού με την κατάρρευση των κρατών είχαν χάσει την αξία τους τα ομόλογά τους. Ο διάλογος στο τέλος μπήκε εκ των υστέρων, αρχικά η ιστορία τελείωνε πριν από αυτόν. Νόμιζα ότι έτσι θα λυνόντουσαν πιθανές απορίες (έστω και τελευταία στιγμή). Χρειαζόμουνα και κάπου να αναφέρω τι είναι το δόγμα του χρέους αλλιώς μάλλον θα έπρεπε να αλλάξω τον τίτλο. Τελικά παρά την προσθήκη του κάποιοι δεν κατάλαβαν ενώ άλλοι τον βρήκαν περιττό (άβυσσος η ψυχή του αναγνώστη.

 

Κάποια οικονομικά τώρα για την τεκμηρίωση της θέσης της ιστορίας:

1. Σε οικονομίες σε ύφεση εκτός από τους μισθούς, συντάξεις, απασχόληση, πέφτουν φόροι, τιμές και κατανάλωση. (Η Ελλάδα αποτελεί την εξαίρεση που ‘θαυμάζουν’ οι οικονομολόγοι…)
2. Η λύση για την ύφεση είναι η αύξηση των κρατικών δαπανών που οδηγεί σε μείωση της ανεργίας και αύξηση της κατανάλωσης. ¨Ένα ελεύθερο κράτος το κάνει αυτό τυπώνοντας χρήμα (και όχι δανειζόμενο) πράγμα που οδηγεί σε ανάπτυξη (και λίγο πληθωρισμό) που είναι και το ζητούμενο, αντίθετο της ύφεσης. Αυτό έκανε με επιτυχία η Αμερική μετά το κραχ του 1929. Ο πληθωρισμός δεν είναι μπαμπούλας, ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός και ο στασιμοπληθωρισμός (πληθωρισμός χωρίς αντίστοιχη ανάπτυξη) είναι.
3. Αν (λέω τώρα αν) βρίσκεται κανείς που φοβάται ότι ο πληθωρισμός δεν θα μπορέσει να κρατηθεί υπό έλεγχο, τότε σαν λύση παρουσιάζεται (δόγμα Σόιμπλε) το άνοιγμα πιστώσεων. Επειδή όμως δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα αυτά τα χρήματα (δεν έχουν τυπωθεί) καλό είναι να βάλουμε και capital controls και να προσπαθήσουμε να μειώσουμε στο ελάχιστο την κυκλοφορία μετρητών για να μην καταρρεύσει το (τραπεζικό) σύμπαν. Ταυτόχρονα φροντίζουμε να γίνονται συγχωνεύσεις τραπεζών με το πρόσχημα της κεφαλαιακής επάρκειας, αλλά με στόχο την δημιουργία ενός ελεγχόμενου ολιγοπωλίου ή –ακόμα καλύτερα– μονοπωλίου. Σας θυμίζει κάτι; (Και δεν μιλάω για το παιχνίδι monopoly με το οποίο γαλουχήθηκαν γενιές και γενιές).
4. Οι “επενδυτές” βγάζουν πλέον περισσότερα κέρδη από τις δηλώσεις αξιωματούχων που κάνουν τα χρηματιστήρια ασανσέρ, παρά από επενδύσεις στην παραγωγή. Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να βασιστεί σε αυτούς για την ανάκαμψη. Αυτή μπορεί να έρθει μόνο με αύξηση της κατανάλωσης και ως γνωστόν, την πλειοψηφία της κατανάλωσης την κάνει το 95% του πληθυσμού που κατέχει το 5% του πλούτου, το οποίο όμως είναι το μόνο που πλήττεται σε κάθε κρίση.

Τέλος, στόχος (ευσεβής πόθος) της ‘ιστορίας’ μου ήταν να ξεχειλώσει προς το μέλλον (λιγάκι μόνον, με βάση τα παραπάνω) την σημερινή πραγματικότητα. Και αυτό την κάνει (κατά την γνώμη μου) μια ιστορία ΕΦ αν και δεν έχει τεχνολογικές εξελίξεις-κορώνες. Αν δεχτούμε την τεχνολογία σαν το μοναδικό κριτήριο για την ΕΦ θα πρέπει να αφήσουμε εκτός ΕΦ έργα όπως το Fahrenheit 451 (για να αναφέρω μόνον ένα). Το ζουμί της θα ήθελα να είναι ένα σχόλιο σε αυτά που βιώνουμε και να βρίσκεται στις φράσεις: Κανείς δεν πιστεύει ότι θα πάρει τα λεφτά που δίνει σαν δάνειο πίσω, άλλος είναι ο στόχος: Να συγκεντρωθεί όλος ο πλούτος σε λίγους και να μην υπάρχουν ελεύθεροι πολίτες (ή κράτη). Οπότε, τώρα που ξέρετε τι ήθελα να κάνω, όποιος έχει καμιά ιδέα ή συμβουλή για το πώς θα το πετύχαινα αυτό, ας μην μου την κρατήσει μυστική. Ευχαριστώ!

[alkinem]

Το Δόγμα του Σοκ

 

Πραγματικά ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αναγνώσματα.