All Activity

Rome and the Third Macedonian war, P. Burton (227) A Conventional Boy, Charles Stross (215) Το κόκκινο νησί, Π. Κατηφόρης (310) Μεταξάς Βενιζέλος μια παράδοξη σχέση, Μ. Πετράκη (302) The Mamluks 1250-1517, D. Nicolle (48) Μακάριος οι μεγάλες αλήθειες (369) Ο κόκκινος καθηγητής, Δ. Χαριτόπουλος (136) Οι Ελληνοβρετανικές σχέσεις, W. Mallinson (194) Οταν η Κύπρος εάλω, Τ. Παπαδόπουλος (360)

Ευχαριστώ για την επεξήγηση!!

Τοίχος είναι κάθε τοίχος σπιτιού ή άλλου κτίσματος. Τείχος και τείχη τα οχυρώματα μιας πόλης ή ενός κάστρου.

Τοίχος ή τείχος; Απ' όσο γνωριζω το 1ο το χρησιμοποιούμε για εσωτερικό του σπιτιού ενώ το δεύτερο για εξωτερικό ή άκυρο; Π.χ. "Ο τοίχος της κρεβατοκάμαρας είχε ραγίσει" , "το τείχος του Βερολίνου".

Σούπερ, ευχαριστώ!!

Ο κανόνας λέει ότι κάθε ξένη λέξη αποδίδεται στα Ελληνικά με την απλούστερη ορθογραφία αλλά πολλές φορές έχει ακολουθηθεί η οπτική ομοιότητα όπως στις λέξεις που ανέφερες ή η ομοιότητα με κάποια Ελληνική, το Ναπολέων ας πούμε το γράφουμε με ω όπως το λέων. Καθρέφτης, Η άλλη γραφή είναι κατάλοιπο της καθαρεύουσας ίσως από το κάτοπτρο. Τα λεξικά χρησιμοποιούν το φ.

Καθρέφτης ή καθρέπτης;

Ρεφρέν ή ρεφραίν; Και τα 2 τα έχω βρει ως σωστά. Προέρχεται από το Γαλλικό που γράφεται refrain, υπάρχει γενικά κάποιος κανόνας γραμματικής ότι π.χ. αν μία λέξη την δανειστήκαμε από ξένους, θα την χρησιμοποιούμε έτσι ή αλλιώς; Όπως π.χ. και το τρένο/τραίνο, από το Αγγλικό train βγαίνει και όμως, την πετυχαίνω συνέχεια και με "ε".

Επιτέλους, η 3η ταινία που ακολουθεί 2 από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες με ζόμπι, την 28 Days Later (του 2002) και την 28 Weeks Later (του 2007)!! Και έλεγα "τι γίνεται, δεν θα γίνει και αυτή τριλογία;" (έχουν μανία να τα κάνουν όλα τριλογίες οι Αμερικάνοι ) και 18 χρόνια μετά surprise, surprise.

1) Ωρόρα: Ιστορίες με κοσμικές καταστροφές (σελ 238) 2) Joe Abercrombie: Το κάλεσμα του ξίφους (σελ 670) 3) Joe Abercrombie: Πριν την αγχόνη (σελ 719) 4) Joe Abercrombie: Το τελευταίο επιχείρημα (σελ 806) 5) Dean Koontz: Νύχτες τρόμου (σελ 505) 6) Ωρόρα: Ιστορίες με αγγέλους και διαβόλους (σελ 240) 7) Graham Masterton: Το τζιν (σελ 233) 8 Wilbur Smith: Το μάτι του τίγρη (σελ 408) 9) Collin Bennet: Η δύναμη του υπνωτισμού (σελ 173) 10) Len Deighton: Απόρρητος φάκελος Ίπκρες (σελ 343) 11) Hans- Christian Huf: Quo Vadis- Οι δύσκολες στιγμές της ανθρωπότητας (σελ 350) 12) Ωρόρα: Ιστορίες ανθρώπινης μοναξιάς (σελ 240) 13) Agatha Christie: Ξενοδοχείο Μετροπόλιταν (σελ 156) 14) Αύγουστος Κορτώ: Επειδή είναι η καρδιά μου (σελ 237) 15) Ursula Le Guin: Η λέξη για τον κόσμο είναι δάσος (σελ 167) 16) Louis L' Amour: Το πιο γρήγορο πιστόλι (σελ 183) 17) Ωρόρα: Ιστορίες από το περιοδικό Weird tales (σελ 240) 18) Joe Abercrombie: Μία στάλα μίσος (σελ 672) 19) Joe Abercrombie: Το κακό με την ειρήνη (σελ 736) 20) Joe Abercrombie: Η σοφία του πλήθους (σελ 736) 21) Whitley Strieber: Επικοινωνία (σελ 517) 22) Thomas Edward Lawrence: Επτά στύλοι της σοφίας (σελ 857) 23) Ωρόρα: Ιστορίες από τον κόκκινο πλανήτη (σελ 240)

Επίσης την έχω πετύχει και "εγκατΕλελειμμένος".

Επίσης μία ακόμα λέξη που με μπερδεύει είναι το μία/μια (χωρίς τόνο η δεύτερη παραλλαγή). Μπορούμε να τις χρησιμοποιούμε όποτε θέλουμε (πάντα με την ίδια σημασία) ή ανάλογα τις προαναφερθείσες λέξεις;

Ααα κατάλαβα νομίζω, ευχαριστώ @WILLIAM για την επεξήγηση. Το κακό ξέρεις ποιο είναι, πως αν γκουγκλάρεις μία λέξη, σου βγάζει άρθρα/ειδήσεις/ψηφιακά αποκόμματα εφημερίδων, κτλπ που την έχουν γραμμένη ακριβώς όπως την αναζήτησες, οπότε δεν μπορείς να γνωρίζεις αν όντως είναι σωστή, π.χ. το "εγκαταλελειμμένος" έτσι γράφεται σωστά και όμως, αν γκουγκλάρεις την ίδια λέξη χωρίς 2 Μι (εγκαταλελειμένος) , όλο και κάπου θα υπάρχει έτσι. Επίσης το Word που εμφανίζει με κόκκινη υπογράμμιση τυχόν λανθασμένες ορθογραφικά λέξεις, είναι με βάση την data base (βάση δεδομένων) του αντίστοιχου λεξικού το οποίο χρησιμοποιήθηκε κατά τον προγραμματισμό της εκάστοτε έκδοσης. Η συγκεκριμένη λέξη (εγκαταλελειμμένος/η/ο) δεν υπάρχει καν, θυμάμαι σε μία ιστορία που έγραψα παλιά, την είχα γράψει σωστά και την εμφάνιζε ως λάθος και αναγκάστηκα να την προσθέσω στο υπάρχων λεξιλόγιο του Word.

Ο κανόνας για τα διαλυτικά λέει ότι τα βάζουμε όταν ο δίφθογγος χωρίζεται και αυτό δεν είναι προφανές από τον τόνο γι' αυτό γράφουμε Μάιος αλλά Μαΐου. Τώρα τι γίνεται με την συγκεκριμένη λέξη. Ο τόνος δεν χωρίζει τον δίφθογγο άρα θέλει διαλυτικά σύμφωνα με τον κανόνα. Στην νεοελληνική όμως το ωι δεν είναι πρακτικά δίφθογγος οπότε πρακτικά δεν χρειάζεται και γι' αυτό το βλέπεις και χωρίς. (άλλος τέτοιοις φθόγγος είναι το ηυ)

Μία άλλη απορία: πολλές φορές έχω πετύχει λέξεις όπως "βράδυ" - "βράδι" και "μακριά" - "μακρυά" και με γιώτα (ι) και με ύψιλον (υ). Πότε τις γράφουμε με υ και πότε με ι ή δεν παίζει ρόλο και θεωρούνται και οι 2 μορφές σωστές;

Αυτά τα διαλυτικά πρωϊ π.χ. πότε τα χρησιμοποιούμε και πότε όχι; Στο "Βικιλεξικό" το "πρωί" το έχει έτσι, χωρίς διαλυτικά, ενω το έχω πετύχει πολλές φορές "πρωΐ" ή "πρωϊ". Το έχω απορία γενικά επειδή αν εξαιρέσουμε το παλιό σύστημα με περισπωμένες-δασείες-ψιλές που καταργήθηκε, τα διαλυτικά ακόμα ισχύουν.

Κρυμμένες ζωγραφιές. Σχόλιο εδώ: Τι διαβάζετε από τρόμο; -Απρίλιος 27. Στίβεν Κινγκ - Πιο σκοτεινό κι απ' το σκοτάδι (σελ. 701). 8.5/10 28. Βιετ Θαν Νγκουιέν - Ο Προσηλωμένος (σελ. 615). 9/10 29. Τζέισον Ρέκουλακ - Κρυμμένες ζωγραφιές (σελ. 428). 8/10

Τζέισον Ρέκουλακ - Κρυμμένες ζωγραφιές (Hidden Pictures, 2022) Ένα υπερφυσικό θρίλερ που έχει κάνει μια κάποια φασαρία στα τρία χρόνια κυκλοφορίας του, όντας από τα πιο ευπώλητα και πολυδιαβασμένα στο είδος του, έχοντας κερδίσει και ένα σχετικό βραβείο στο Goodreads. Κατά τη γνώμη μου, τίποτα το φοβερό και το τρομερό, όμως το άτιμο ήταν αρκετά εθιστικό και ευκολοδιάβαστο, με ορισμένες δυνατές σκηνές και μια ολίγον τι παράξενη ατμόσφαιρα. Η αλήθεια είναι ότι ειδικά στην αρχή μου φάνηκε κάπως σαν εφηβικό ανάγνωσμα ή αγγλιστί young adult, και ένιωθα ότι δεν συνέβαιναν και πάρα πολλά πράγματα, ειδικά τρομακτικά ή ανατριχιαστικά, αλλά μετά άρχισε να γίνεται λίγο πιο έντονο, παράξενο και σχετικά αγωνιώδες, χωρίς όμως να τρομάζει ή έστω να ανατριχιάζει. Επίσης, ορισμένες εκπλήξεις ή αποκαλύψεις στην πλοκή και στους χαρακτήρες δεν με έπεισαν και τόσο, τις βρήκα λίγο τραβηγμένες. Όσον αφορά τη γραφή, είναι ευκολοδιάβαστη και με τον τρόπο της εθιστική, οπωσδήποτε είναι λειτουργική και βοηθάει τα μάλα στη γρήγορη και ξεκούραστη ανάγνωση, αλλά είναι αρκετά απλοϊκή και αυτό που λέμε του συρμού, δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο. Πολύ εύκολα μπορεί κάποιος πιο απαιτητικός και πιο αυστηρός να ρίξει μπόλικο θάψιμο στο βιβλίο (σε επιμέρους στοιχεία όπως η πλοκή, οι χαρακτήρες ή η γραφή), όμως εγώ θα του βάλω τέσσερα αστεράκια γιατί πέρασα καλά και δεν είχα και τόσες λογοτεχνικές απαιτήσεις από το βιβλίο. Υ.Γ. Πώς και δεν έχει γίνει ακόμα ταινία; Είναι ό,τι πρέπει για Netflix. 8/10

Εντάξει ακόμα είμαστε στο ένα τρίτο του έτους, έχεις άπλετο χρόνο μπροστά σου.

- Ουίτλι Στρίμπερ: ''Επικοινωνία'': Βιβλίο που ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι βασίζεται σε αληθινές του εμπειρίες. Από επαφή που είχε με πλάσματα από επίπεδο ύπαρξης, διαφορετικού του δικού μας. Μέσω ύπνωσης, ανακαλεί κενά μνήμης που είχε για τα όσα απίστευτα έζησε. Γραμμένο σε ''ξύλινη'' γλώσσα, το κείμενο ήταν βαρύ, δεν έρεε. Όχι κάτι που θα κερδίσει εύκολα τον αναγνώστη, αν και δεν ξέρω κατά πόσο ήταν αυτός και ο στόχος του, να ψυχαγωγήσει. Παρά μόνο να μεταδώσει την αίσθηση του δέους και του θαυμαστού. Και ασφαλώς του τρόμου. Ναι, γιατί δεν είναι καθόλου εύκολο να βλέπει κανείς τα τείχη της καθημερινότητας του να καταρρέουν. Να ανατρέπονται όλα όσα μέχρι τότε θεωρούσε δεδομένα, και να προσπαθήσει παράλληλα να διατηρήσει και τα λογικά του. Με ενδιαφέρει το θέμα των UFO αλλά το συγκεκριμένο με κούρασε λίγο. Έχω διαβάσει και πιο ενδιαφέροντα κείμενα, παντελώς όμως διαφορετικού ύφους. Έχει γίνει και ταινία με τον Κρίστοφερ Γουόκεν. - Τόμας Έντουαρντ Λόρενς: ''Επτά στύλοι της σοφίας'': Όπως άλλωστε και το συγκεκριμένο έπος, το γνωστό σε όλους μας ''Ο Λόρενς της Αραβίας. Δεν ήξερα ότι βασίζεται σε βιβλίο, τυχαία το έμαθα. Άρχισα λοιπόν το ψάξιμο και είχα την τύχη να το βρω. Έχει να κάνει με την στρατιωτική δράση του συγγραφέα στη Μέση Ανατολή, στη προσπάθεια των Αράβων για ανεξαρτησία. Συνεπικουρούμενος από Βεδουίνους και νομαδικές φυλές, τους οποίους έπεισε να παραμερίσουν τις χρόνιες διαφορές και μίση. Πεδίο δράσης ο Α' Π.Π, οι Αραβικές έρημοι, το Κάιρο, η Δαμασκός και άλλα μέρη που υπηρέτησε ως στρατιωτικός ανταποκριτής. Με πολύ θάρρος και μπόλικη δόση τρέλας -απαραίτητο θα έλεγα συστατικό- κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των Αράβων. Εξοργίζοντας έτσι τους ανωτέρους του που εξέλαβαν την στάση του ως προδοτική, συγκρουόμενη με τα Βρετανικά συμφέροντα. Δύσκολο κείμενο, απαιτητικό. Μπορώ να πω ότι τα βρήκα μπαστούνια. Κυρίως ως προς την ονοματολογία προσώπων και τοπωνυμίων. Ολότελα ξενικά σε ότι έχω συνηθίσει, απαιτούσε ιδιαίτερη συγκέντρωση και προσοχή. Και υπομονή θα πρόσθετα. Όποιος όμως την έχει, θα αποζημιωθεί με μία περιπέτεια επικών διαστάσεων. Τέλος, ένα συν στα εισαγωγικά παραρτήματα, την μετάφραση και επιμέλεια. Γενικά θεωρώ ότι είναι βιβλίο- κόσμημα που αξίζει να έχει θέση σε κάθε βιβλιοθήκη.

1) Ωρόρα: Ιστορίες με κοσμικές καταστροφές (σελ 238) 2) Joe Abercrombie: Το κάλεσμα του ξίφους (σελ 670) 3) Joe Abercrombie: Πριν την αγχόνη (σελ 719) 4) Joe Abercrombie: Το τελευταίο επιχείρημα (σελ 806) 5) Dean Koontz: Νύχτες τρόμου (σελ 505) 6) Ωρόρα: Ιστορίες με αγγέλους και διαβόλους (σελ 240) 7) Graham Masterton: Το τζιν (σελ 233) 8 Wilbur Smith: Το μάτι του τίγρη (σελ 408) 9) Collin Bennet: Η δύναμη του υπνωτισμού (σελ 173) 10) Len Deighton: Απόρρητος φάκελος Ίπκρες (σελ 343) 11) Hans- Christian Huf: Quo Vadis- Οι δύσκολες στιγμές της ανθρωπότητας (σελ 350) 12) Ωρόρα: Ιστορίες ανθρώπινης μοναξιάς (σελ 240) 13) Agatha Christie: Ξενοδοχείο Μετροπόλιταν (σελ 156) 14) Αύγουστος Κορτώ: Επειδή είναι η καρδιά μου (σελ 237) 15) Ursula Le Guin: Η λέξη για τον κόσμο είναι δάσος (σελ 167) 16) Louis L' Amour: Το πιο γρήγορο πιστόλι (σελ 183) 17) Ωρόρα: Ιστορίες από το περιοδικό Weird tales (σελ 240) 18) Joe Abercrombie: Μία στάλα μίσος (σελ 672) 19) Joe Abercrombie: Το κακό με την ειρήνη (σελ 736) 20) Joe Abercrombie: Η σοφία του πλήθους (σελ 736) 21) Whitley Strieber: Επικοινωνία (σελ 517) 22) Thomas Edward Lawrence: Επτά στύλοι της σοφίας (σελ 857)