Επετειακός Διαγωνισμός Σύντομης Ιστορίας - 8άδα

[trillian]

Και ήρθε η ώρα να γράψουμε!

 

Θυμίζω κι από δώ ότι Θυμίζω ότι το όλο κόνσεπτ του επετειακού διαγωνισμού εξηγείται εδώ[/url">http://community.sff.gr/index.php?showtopic=7424"]εδώ, ενώ οι συμμετέχοντες της 8άδας είναι οι εξής:

 

Trillian

Nienor

Nihilio

Atrelegis

Naroualis

Dain

DinoHajiyorgi

Παρατηρητής

 

 

H ψηφοφορία για το θέμα του διαγωνισμού διεξήχθη εδώ και το θέμα που επιλέχθηκε ήταν

 

"Ο παλμός".

 

Προσοχή: Οι ιστορίες που θα γραφτούν πρέπει να είναι αποκλειστικά Fantasy (συμπεριλαμβανομένων και παραμυθιών), Επιστημονικής Φαντασίας ή Τρόμου.

 

Οι ιστορίες σας (μία ιστορία για κάθε συμμετέχοντα) πρέπει να είναι ανάμεσα στις 1.000 και στις 3.000 λέξεις.

 

Σηκώνετε τις ιστορίες σας σε ξεχωριστό τόπικ, στην αντίστοιχη βιβλιοθήκη που ανήκει (Fantasy, Επιστ. Φαντασίας, Τρόμου) και στη συνέχεια κάνετε ένα ποστ σε αυτό εδώ το τόπικ, με τον τίτλο και το λινκ της ιστορίας σας

 

Έχετε προθεσμία μέχρι τις 17 Αυγούστου.

 

Καλό γράψιμο!!

Edited August 28, 2008 by Nienor

[Naroualis]

Ας κάνω την αρχή στους οχτάρηδες. Η ιστορία μου λέγεται Τικ-Τοκ και είναι φαντασίας.

[DinoHajiyorgi]

Και τι γίνεται με εμάς, τους G8, πρώην νικητές και μεγάλες μούρες;

 

Η Naroualis έβαλε την ιστορία της. Thank you Naroualis.

 

Η δική μου είναι έτοιμη, απλώς τη λιβανίζω.

 

Η Trillian και η Nienor είναι μαζί στην Ικαρία. Σύμφωνα με τη δεύτερη, η πρώτη έχει μια ιδέα που έτσι και την υλοποιήσει θα μας πάρει ολονών τα σώβρακα! Αναμένουμε λοιπόν τις δύο διοργανώτριες να επιστρέψουν και γενναιόδωρα να χαρίσουν παρατάσεις σε όλους (κυρίως για να γράψουν οι ίδιες.)

 

Ο Παρατηρητής γλύτωσε τα φρικιά του νετ καφέ αλλά έχασε την πολυτέλεια του ελεύθερου χρόνου. Παίζεται αν θα τα καταφέρει.

 

Ο Nihilio νιώθει τα χνώτα των γαλονάδων στον σβέρκο του και δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί.

 

Ο Dain ίπταται σε κάποια σούπερ space opera, κι αν προσεδαφιστεί έγκαιρα ίσως μας δώσει κάτι.

 

Και τέλος, ο Atrelegis αγνοείται. Φήμες πως κατέληξε βορά σε killer mangas δεν έχει εξακριβωθεί ακόμα.

[Oberon]

Mην ανησυχείς, Ντίνο. Και ο γράφων συνδιοργανωτής θα χρειαστεί παράταση μάλλον, αν και έχει μισή ιστορία ήδη έτοιμη.

Μια που οι δεσποινίδες θα επιστρέψουν την άλλη βδομάδα, θα συνεννοηθούμε τηλεφωνικά για τα περί παράτασης...

[Guest roriconfan]

Προσωπικά λατρεύω τα στενά περιθώρια χρόνου. Αν και όχι τόσο καλογραμμένο, το αποτέλεσμα μου βγαίνει πολύ πιο ελεύθερο και αληθινό από το να "λιβανίζω" μια ιστορία για μήνες και μετά να ζητώ και παράταση. Τελικά παίζει να είμαι ο μόνος που το κάνω αυτό εδώ στο φόρουμ.

[DinoHajiyorgi]

Προσωπικά λατρεύω τα στενά περιθώρια χρόνου. Αν και όχι τόσο καλογραμμένο, το αποτέλεσμα μου βγαίνει πολύ πιο ελεύθερο και αληθινό από το να "λιβανίζω" μια ιστορία για μήνες και μετά να ζητώ και παράταση. Τελικά παίζει να είμαι ο μόνος που το κάνω αυτό εδώ στο φόρουμ.

 

Δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά εγώ προσωπικά...έχω σχέδια και όνειρα για κάθε ιστορία που γράφω. Θέλω δηλαδή το διήγημα μου να "ζήσει" πέρα από τον διαγωνισμό και το φόρουμ. Θα ήθελα να δημοσιευτεί σε ένα "9", σε κανένα περιοδικό ή σε κάποιο βιβλίο ανθολογίας. Το φροντίζω λοιπόν όσο μπορώ, του δίνω την καλύτερη φροντίδα και προσοχή για να είναι επαγγελματικό και παρουσιάσιμο.

 

Εσύ θα πεις "κάν'το μετά τον διαγωνισμό". Πρώτον, γιατί να υποτιμήσω τον διαγωνισμό; Και δεύτερον, είναι θέμα προσωπικής και επαγγελματικής υπερηφάνειας να είμαι σωστός και παρουσιάσιμος, το κατα δύναμη, σε οποιαδήποτε στιγμή διαβάζομαι. Το έργο αντανακλά εμένα σαν άτομο.

[Guest roriconfan]

Κι εγώ λέω "κάνε version". H version του 2008, που με συμβουλές και προτροπές θα οδηγήσει στην version 2009, κ.τ.λ.

Σου δίνει λόγο να γράψεις, λόγο να συζητήσεις με άλλους και κρατάει περισσότερο η ενασχόληση του.

Αν το λιβανίζεις πολύ καιρό, καταλήγεις να μένεις ικανοποιημένος μόνο με το να ασχολείσαι και ποτέ με το να το γράψεις.

[DinoHajiyorgi]

Κι εγώ λέω "κάνε version". H version του 2008, που με συμβουλές και προτροπές θα οδηγήσει στην version 2009, κ.τ.λ.

Σου δίνει λόγο να γράψεις, λόγο να συζητήσεις με άλλους και κρατάει περισσότερο η ενασχόληση του.

Αν το λιβανίζεις πολύ καιρό, καταλήγεις να μένεις ικανοποιημένος μόνο με το να ασχολείσαι και ποτέ με το να το γράψεις.

 

Καλά ρε... cartoon, έχεις καταλάβει την έννοια του "γράφω"; Ή τι εννοώ με "λιβανίζω"; Γράφω συνέχεια. Και όχι, δε παραδίδω ΞΕΠΕΤΕΣ με τη δικαιολογία είναι η "version 2008"! Super wow!

[Guest roriconfan]

Μια χαρά πιάνει για την Microsoft αυτή η τεχνική. Vista svista κανείς;

[Oberon]

Μια χαρά πιάνει για την Microsoft αυτή η τεχνική. Vista svista κανείς;

 

Έχεις την εντύπωση πως είμαστε φόρουμ της Microsoft?    Και άκου  για *μία* φορά μια συμβουλή που σου δίνει κάποιος πιο έμπειρος από σένα. Εσύ θα ωφεληθείς, όχι εκείνος που στη δίνει...

[DinoHajiyorgi]

Τον είχε εγκλωβισμένο και αυτή τη φορά δεν θα τον άφηνε να φύγει ζωντανός. Θα σκότωνε το καθίκι και με τα ίδια της τα χέρια αν ήταν ανάγκη. Μετά θα έβαζε τη Νιν να του ξεριζώσει το κεφάλι. Θα το είχε καρφωμένο σε έναν πάσαλο να το βλέπει και να ξέρει, για το υπόλοιπο της διαμονής της σε αυτή τη πέτρα, πως είχε αποδοθεί δικαιοσύνη.

 

Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

 

Το διήγημα είναι εδώ.

[Nihilio]

O διαγωνισμός είναι ακόμα ανοιχτός ή έληξε;

[tetartos]

Λήγει σήμερα το βράδυ.

Edited August 24, 2008 by tetartos

[Nihilio]

Με τα χίλια ζόρια: Η αποστολή

[Nienor]

Νέα και τελευταία παράταση: Τετάρτη 27 Αυγούστου στις 12 τα μεσάνυχτα

 

Καλή σας συνέχεια σε όσους γράφεται ακόμα και όσοι έχετε ανεβάσει ήδη μπορείτε να χτενίζετε μέχρι τότε φυσικά.

[Παρατηρητής]

Το άκουσες αυτό Παρατηρητή; Κι άλλη παράταση έδωσαν. Αλλά δεν θα σε περιμένουμε δέκα χρόνια να γράψεις, κατάλαβες;

 

Τρεις μέρες ακόμα λοιπόν μήπως και καταλάβω το θέμα του διαγωνισμού και μου έρθει η θεια επιφοίτηση...

[Nihilio]

Αν γίνεται παρατείνετε ανά διήμερο τη διωρία: όποτε είναι το deadline παίρνω έξοδο...

[Παρατηρητής]

Ιδού και η δική μου συμμετοχή

εδώ

[Nienor]

κι εμένα εδώ

[DinoHajiyorgi]

Τικ-Τοκ της naroualis

Η Αποστολή του Nihilio

Ο Πλανήτης της Αγάπης του DinoHajiyorgi

Ο Φλογομάτης και η Καρδιά των Τραγουδιστών Βουνών του Παρατηρητή

Έβδομη Νυχτερινή της Nienor

[Παρατηρητής]

Πάλι καλά πρόλαβα να στείλω τη συμμετοχή μου. Έπειτα από ένα μήνα σπαζοκεφαλιάς, προσπαθώντας να βρω μια ιστορία σύμφωνα με το παλουκωμένο θέμα του παλμού, τρεις μέρες πριν κατάφερα να συλλάβω το κωμικό χαζοπαραμυθάκι. Ευχαριστώ τον Adinol που με βοήθησε να στείλω την ιστορία στην ώρα της και τη Νίενορ που με ώθησε να την ολοκληρώσω. Ζητώ επίσης συγνώμη για το μέγεθος που ξεπέρασε κατά 110 λέξεις το απαιτούμενο όριο. Είναι εμφανές όμως ότι η ιστορία γράφτηκε (για ακόμα μια φορά) στο πόδι.

Καλή επιτυχία lads!

 

ΥΓ: Ο Ντίνος για ακόμα μια φορά στάθηκε η ψυχή του διαγωνισμού

[Nienor]

Ο διαγωνισμός έχει λήξει από χτες το βράδυ και ήρθε η ώρα να διαβάσουμε και να ψηφίσουμε. Με τον τρόπο ο οποίος σας είναι ήδη οικείος στους περισσότερους θα γίνει και αυτή τη φορά η κατάταξη των ιστοριών. Θα βάλετε στις σειρά τις πέντε ιστορίες που προήλθαν από την 8άδα (με τελευταία τη δική σας φυσικά) και σε άλλη μια σειρά τις 11 ιστορίες που της 28άδας (και εδώ με τελευταία τη δική σας και πάλι φυσικά ). Ύστερα τη σειρά αυτή θα την στείλετε στην Trillian που θα μετρήσει πόντους. Η ψηφοφορία θα διαρκέσει μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου τα μεσάνυχτα ακριβώς, δεδομένου ότι έχουμε να διαβάσουμε συνολικά 16 ιστορίες. Τα λινκ για να μην ψάχνετε:

 

Οι 5 ιστορίες της 8άδας:

Τικ-Τοκ της naroualis

Η Αποστολή του Nihilio

Ο Πλανήτης της Αγάπης του DinoHajiyorgi

Ο Φλογομάτης και η Καρδιά των Τραγουδιστών Βουνών του Παρατηρητή

Έβδομη Νυχτερινή της Nienor

 

Οι 11 ιστορίες της 28άδας:

Ζωή και Θάνατος του month

Το Στοίχημα του Guardian of the Rune Ring #1

Meetthoth της Sonya

Το Πρότζεκτ του kitsos

Η Στάση των Τριών Ημερών της mariposa

Άπειροι Αριθμήσιμοι Θάνατοι του aScannerDarkly

Nosce Te Ipsum του Deodonus

ΜΠΕΕΕλλάδα του roriconfan

H Αλυσίδα του adinol

Αγκάθια του Electroscribe

Ξεχασμένοι Δρόμοι του Guardian of the Rune Ring #2

 

Επίσης, υπάρχει και αυτή εδώ η ιστορία: Δαμάζοντας τους Δαίμονες του Namris την οποία δε θα κατατάξετε μεν γιατί αποτελείται από 8000 λέξεις, αλλά δε θα θέλαμε και να αγνοήσετε δε, επειδή απλά δε θα μπει στην κατάταξη. Είναι γραμμένη με το θέμα "Όντα ανώτερα, όντα κατώτερα".

 

Και τέλος, όλες οι ιστορίες διαθέτουν διαφημιστικές ρεκλάμες. Της 28άδας εδώ και της 8άδας εδώ. Μια ευγενική προσφορά του Ντίνου Χατζηγιώργη που προσπαθεί να μαζέψει συμμετοχές και τσιγκλάει τον κόσμο (κι όχι τον cosmo ) με αστέρευτη ενέργεια για τρίτη φορά. Ντίνο ευχαριστούμε (και προσωπικά "ευχαριστώ για τα λινκάκια").

Edited December 2, 2008 by Nienor

[Guest roriconfan]

Πρώτο και καλύτερο

Ο Φλογομάτης και η Καρδιά των Τραγουδιστών Βουνών

Απίστευτα αστείο και ειρωνικό πάνω στα παρασκήνια του διαγωνισμού. Με τεράστια διαφορά το πιο ενδιαφέρον και ευφάνταστο διήγημα από τα 5. Καλά, ο κόσμος σου με τον Θούλη και τον Φλογομάτη έχει πολύ ζουμί και θα ήταν χαζομάρα να τον αφήσεις. Συνέχισε έτσι, μπράβο.

 

Δεύτερο

Έβδομη Νυχτερινή

Η ιστορία δεν μου έκανε κανένα κλικ αλλά ο τρόπος γραφής ήταν απίστευτα ατμοσφαιρικός. Εκπληκτικό διήγημα που το βάζω δεύτερο μόνο γιατί δεν είχε μεστό σενάριο.

 

Τρίτο

Ο Πλανήτης της Αγάπης

Η βασική ιδέα ήταν καλή. Αλλά μόνο αυτήν. Το διήγημα αναλώθηκε πολύ σε σκηνές μάχης και όχι τόσο στην ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων. Ένοιωθα ότι δεν είχαν καν έλεγχο των πράξεων τους και ότι ήταν προγραμματισμένοι σαν τα ρομποτάκια βοηθούς τους. Κοινώς, φαταλιστική προσέγγιση, που με χαλάει άγρια.

 

Τέταρτο

Τικ-Τοκ

Πέρα από μια ειρωνική επίθεση στα θρησκευτικά μυστήρια, δε μου δημιούργησε καμία άλλη εικόνα στο μυαλό. Πράγμα στο οποίο δε με έχεις συνηθίσει με τις ιστορίες σου Naroualis. Λες και δε του έδωσες την μαγεία που του άξιζε.

 

Πέμπτο

Η Αποστολή

Με άφησε αδιάφορο και η ιστορία αλλά και οι χαρακτήρες. Το βρήκα πολύ ψυχρό για να μη πω ανούσιο διήγημα.

[Namris]

«τικ-τοκ, τικ-τοκ,

μπομ πομ, μπομ πομ,

και ντουπ και ντουπ και πάλι ντουπ»

 

Ντυμένο με λαικοπόπ μουσική υπόκρουση, χρωματισμένη με λίγες ίντι μελωδίες, και τραγουδίστρια τη Βανδή ή την Κοκκίνου, οι sff παλμοί του επετειακού θα μπορούσαν να αποτελέσουν το ρεφρέν για το νέο σούπερ σουξέ του Σεπτέμβρη.

 

Επί του προκειμένου τώρα (όχι θα σας τη χάριζα):

 

 

Naroualis

 

Απλά τέλειο!

Αν δεν ήταν διήγημα αλλά τούρτα, ο τρόπος γραφής εγγυάται για τη σπιτική της ποιότητα και την αγνότητα των υλικών, το χιούμορ της διακόσμηση την κάνει τόσο λαχταριστή ώστε να την καταβροχθίσεις στην καθισιά σου, ο υποβόσκον θεολογικός σαρκασμός απογειώνει τη νοστιμιά της και σε κάνει να αποφλοιώνεις τα δάχτυλά σου στο γλείψιμο.

Αν το είχες γράψει κάμποσες δεκαετίες πριν, οι Μόντυ Πάιθονς θα το έκαναν ταινία, ή έστω σκετσάκι για το ιπτάμενο τσίρκο τους.

 

[/size]

 

 

Dinos

 

Πολύ όμορφη ιστορία. Επίσης, μου άρεσε, που παρά το δυνατό μίσος, η ατμόσφαιρα της ιστορίας παρέμενε ανάλαφρη (φαντάζομαι χάρη στους διαλόγους με τα ρομπότ). Πολύ πετυχημένος και ο τίτλος, που (στην αρχή τουλάχιστον) μοιάζει κραυγαλέα ειρωνικός.

Το δε τέλος είναι όλα τα λεφτά. Εντάξει, φαινόταν ότι θα τα έφτιαχναν (το δυνατό μίσος είτε σε δυνατό έρωτα καταλήγει είτε σε ολοκληρωτική καταστροφή), αλλά εσύ το ανέβασες σε άπιαστα ύψη. Πραγματικά, πανέξυπνο και πανέμορφο φινάλε.

Δύο ενστάσεις μόνο:

α)

Νομίζω ότι θα έπρεπε να αναπτυχθούν κάπως περισσότερο οι 3-4 γραμμές όπου περιγράφεις τους λόγους για τους οποίους ο Άλκων μισούσε θανάσιμα τη Γλαύκη. Ναι μεν, ενημερώθηκα για ποιο λόγο τη μισούσε, αλλά δεν το ένιωσα. Παρακάτω, όπου επεξηγείς την οπτική γωνία της Γλαύκης, τα πηγαίνεις πολύ καλύτερα στον τομέα των συναισθημάτων.

Επίσης, η φράση: “Και της είχαν πει πως είχε την επόμενη έτοιμη, πολύ πριν της δώσει το λογύδριο”, νομίζω ότι θα άξιζε τον κόπο να χτενιστεί κάπως περισσότερο, ώστε να αναδείξει το “«να κρατήσουμε μια απόσταση για ένα διάστημα.»”

 

β)

η δεύτερη ένσταση δεν έχει να κάνει με σένα, αλλά με τους άθλιους συνειρμούς μου, μια και ο Γκούγιε ο Συμπαντικός Εραστής μου θύμισε τον Κούγια τον μοντελοπνίχτη. Σαν αποτέλεσμα, κάποια σημεία του διηγήματος απόκτησαν ένα περίεργο χρωματισμό.

 

Παρατηρητής

 

Δεν έχω διαβάσει άλλη ιστορία με τον Φλογομάτη, αλλά διασκέδασα πολύ με την ιστορία αυτή.

Μου άρεσε η εισαγωγή, όπου πήρες το sff με τα μέλη του, έκλεψες τη νυχτερινή αγορά του Μαρακές από τους ντόπιους, και τα φυγάδεψες όλα στο κόσμο της φαντασίας σου. Ψώνιο! Ειδικά μ’ αυτήν την κροκοσυλλέκτρια τη Νάραλις, που αν δεν κάνω λάθος έχει ιδιαίτερη αδυναμία στην τρίχινη haute couture, μ’ έφτιαξες άγρια.

 

Το κυρίως κομμάτι της ιστορίας είναι φανταστικό. Μου άρεσαν οι χαρακτήρες, οι τοποθεσίες και η πλοκή. Το τέλος ήταν εντελώς απρόβλεπτο και έξυπνα χιουμοριστικό. Μπράβο.

 

Νομίζω όμως ότι το διήγημα έχει ένα τεράστιο πρόβλημα (έτσι ανώδυνα νόμιζες ότι θα τη γλύτωνες;), κι όταν λέω τεράστιο, εννοώ ίσα με 5 τόνους “τς τς τς”, 12 τόνους “χμμμ” και 17 τόνους “ γκρρρρ”· με το συμπάθιο.

Και το πρόβλημα: Είναι επιγραμματικό. Στην ουσία, δεν μπορώ να το θεωρήσω καν διήγημα, αλλά σημειώσεις για ένα μυθιστόρημα ή έστω νουβέλα.

Για παράδειγμα, δεν μπορείς να μου ξεσηκώνεις τη φαντασία για Τραγουδιστά Βουνά, για φλαουτόδεντρα, για Μουσικούς Πειρατές και να τα ξεπετάς όλα αυτά με λίγες μόνο γραμμές. Οι 3000 λέξεις του διηγήματος θα έπρεπε να είναι αφιερωμένες μόνο σ’ αυτά.

Θα μου πεις: “Εμένα η φαντασία μου οργιάζει και μπορώ να γράψω άπειρα τέτοια διηγήματα, οπότε δε με νοιάζει να δολοφονήσω και καμιά δεκαριά ιδέες έτσι για την πλάκα μου”.

Μαγκιά σου! Όμως, όλες αυτές οι εναλλαγές εικόνων, προσωπικά με κούρασαν σε κάποια σημεία, διότι δεν μου έδινες το χρόνο για να τις χωνέψω, να τις σχηματίσω στο μυαλό μου και να ταξιδέψω μαζί τους. Πιο απλά, μου έδειξες τον κόσμο σου με λίγα πεταχτά σλάιτς, ενώ θα μπορούσες να μου τον δείξεις σε ταινία μεγάλου μήκους.

 

Τς τς τς, κρίμα τόσο ταλέντο! Χμμμ, τελικά, πώς να ‘ναι εκείνα τα φλαουτόδεντρα; Γκρρρ δε θα το μάθω ποτέ. Άτιμε Παρατηρητή! (με την καλή έννοια)

 

 

 

Nienor

 

Ωχ, Παναγίτσα μου! Πώς της το λένε τώρα της κοπέλας;

 

Εεε… Αγαπητή Κιάρα… ξέρεις,… γκούχου, γκούχου,… Λοιπόν,… χμμμμ… εγώ… έχω κάτι να εξομολογηθώ… Δε θα πρέπει όμως να το πάρεις προσωπικά, μια και σχετίζεται με το μαγευτικό σύμπαν της κολοκυθόπιτας.

 

Βασικά, είδα το κακό να έρχεται με τον τίτλο, αλλά δε μου πήγαινε να το βάλω στα πόδια, όπως έκανα άλλες φορές στο παρελθόν.

Πιο συγκεκριμένα, πέρα από το πόσο πολύ με γοητεύει η γραφή σου, αυτή η θεματολογία με την εβδόμη νυχτερινή και τα σχετικά νυχτερινά γλαφυρά, μου προκαλεί, κάθε φορά, έντονο αλλεργικό σοκ.

Δεν ξέρω αν φταίνε οι αυθόρμητες απορίες μου: “Ποια στα κομμάτια είναι η εβδόμη νυχτερινή και τι το ιδιαίτερο έχει; Ποια είναι η εβδόμη σελήνη και πού λουφάρουν οι υπόλοιπες έξι; Να ‘χει ο Ελευθερουδάκης κάνα χάρτη με τη Λύδα, την Ηχώ και το Σαμιάου; (παρεμπιπτόντως, το Σαμιάου δε μοιάζει όνομα γατούλας με μόνιμο οίστρο σαν τη Λουκρητία του Αρκά;)”.

Ίσως, πάλι, να φταίνε οι ψεκασμοί κι ο νοητικός έλεγχος των Νεφελίμ. Πάντως, όποτε διαβάζω λέξεις όπως: Εβδόμη, Σέπτια, Νυχτερινή, κλπ, ο εγκέφαλός μου (τα λιγοστά γραμμάρια λευκής σάρκας που αιωρούνται νιρβανικά στο σπηλαιώδες κενό του κρανίου μου) βρίσκεται στα πρόθυρα κατάρρευσης, σαν ετοιμόρροπο κτήριο που κάποιοι Πόντιοι διακόσμησαν το ισόγειό του με αναμμένους δυναμίτες, νομίζοντας ότι κρατούσαν Πασχαλινές λαμπάδες.

Για χάρη σου, αυτή τη φορά, αποφάσισα να κάνω την υπέρβαση και να ολοκληρώσω την ανάγνωση, αλλά προτού τελειώσω την πρώτη παράγραφο, ήμουν ήδη έτοιμος να ξεριζώσω τις φλέβες μου από τους καρπούς, να τις πλέξω σε θηλιά και να κρεμαστώ από αυτές απαγγέλλοντας Καριωτάκη. Στο σκόπελο δε της φράσης: “Οι κόρες της Σέπτιας, οι Ταξιδεύτρες της έβδομης σελήνης”, παρά λίγο να ανταλλάξω τηλέφωνα με την επιληψία, για να κλείσω μαζί της επαγγελματικό ραντεβού.

Καθοδηγήθηκα, όμως, από την τελευταία φράση της πρώτης παραγράφου, και υπέθεσα ότι αφού εγώ δεν είμαι μάντης ν’ αγναντεύω μοναχά, θα μπορούσα να παρακάμψω όσα αγκάθια με εμπόδιζαν ν’ απολαύσω το λογοτεχνικό σου αριστούργημα.

Προσπερνώντας προσεκτικά τις μιαρές και απειλητικές για την ψυχική μου υγεία λέξεις, σαν ξυπόλητος καλλιεργητής σε φυτεία μικροσκοπικών κάκτων, κατάφερα να ολοκληρώσω την ανάγνωση. Παρασύρθηκα στον ποιητικό σου λόγο, αγνάντεψα τα πλοία συντροφιά με την Ιβάνα, μελαγχόλησα με τον αβάσταχτο καημό της, και παρότι ένιωσα την παρόρμηση να ξεριζώσω και τα δικά μου μάτια, αποφάσισα τελικά ότι κάτι τέτοιο δε θα ήταν ιδιαίτερα πρακτικό.

Κι αφού δε θα σου έδινα τα μάτια μου τελικά, σκέφτηκα να σου δώσω την πρώτη θέση για το εκπληκτικό σου κείμενο. Κατάλοιπα όμως από το αλλεργικό σοκ ανέβηκαν στην επιφάνεια, κάνοντας την καρδιά μου να πάλλετε αρνητικά, στους ξέφρενους ρυθμούς συγκροτήματος punk που παίζει μουσική έχοντας ρουφήξει πρώτα δέκα χιλιόμετρα κοκαΐνης. Το ομολογώ· φάνηκα άσπλαχνος και κατακρήμνισα το υπέροχο αυτό ποιητικό κείμενο σε αρκετά χαμηλή θέση.

Δυστυχώς, το μόνο που έχεις από μένα για το διαγωνισμό αυτό, είναι η απεριόριστη εκτίμησή μου στις λογοτεχνικές σου ικανότητες· κι αν ζούσε ακόμη η Ιβάνα, θα καταλάβαινε από το μπομ πομ ότι λέω την αλήθεια.

 

 

 

Nihilio

 

Μέχρι να ακούσει το πλήρωμα τον παλμό, όλα ωραία και καλά. Η παρουσίαση του πληρώματος, το ταξίδι τους μέσα από μετεωρίτες και καταιγίδες, ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις, όλα με έπεισαν ότι γνωρίζεις το θέμα σου μια χαρά και ότι μπορείς να το χειριστείς άψογα.

Αν και αυτό το "Πουθενά στο γνωστό σύμπαν," που είπε Ατρίνα νομίζω ότι θα έπρεπε να αποδοθεί με κάποια μεγαλύτερη δραματικότητα. Νομίζω ότι αποτελεί ένα κρίσιμο σημείο, το οποίο περνάς κάπως στο ντούκου.

 

Το πρόβλημα αρχίζει όταν ακούνε τον παλμό, όπου μου δίνεις την αίσθηση ότι είχες μεγαλύτερο άγχος από το ίδιο το πλήρωμα. Ή ότι έπρεπε να καταθέσεις τη δήλωση για το κτηματολόγιο και τέλειωσες το διήγημα άρον-άρον για να προλάβεις να πιάσεις καλή σειρά.

Θα έπρεπε να καταλάβω για ποιο λόγο το σκάφος ήταν χρυσό και κυβικό; Το μόνο που μου ‘ρθε αυθόρμητα στο μυαλό ήταν ο κύβος του hellraiser.

Μήπως το χρυσό σκάφος σχετιζόταν με τα μυθολογικά χειρόγραφα των Τόριαλς και τον χαμένο πολιτισμό του πλανήτη Χέλζετρ; Αν ναι, τότε με ποιόν τρόπο σχετίζονται και πώς βρέθηκε ο συγκεκριμένος γνωστός πλανήτης στα απάτητα αυτά μέρη; Αν όχι, τότε που κολλάνε ο Χέλζετρ και τα χειρόγραφα των Τόριαλς; Τζάμπα κόπο έκανα για να τα κρατήσω στη μνήμη μου;

Και για ποιο λόγο, όσοι έμπαιναν στο χρυσό σκάφος θα είχαν την μοίρα που εξηγούσε ο παλμός; Και πώς θα το κατάφερνε αυτό; Με δηλητηριώδη αέρια, με ιπτάμενους μηχανικούς βραχίονες, με φριχτά βασανιστήρια; Και ποιος ελληναράς είχε παρατήσει το φραπέ του για να βάλει τον συγκεκριμένο παλμό εκεί πέρα; Και για ποιόν λόγο τον έβαλε; Μισούσε όσους γυρνούσαν τον γαλαξία με ώτο-στοπ;

Εκτός αν η τελευταία φράση, πέρα από το «προσοχή σκύλος» περιεχόμενο, αποτελεί πασίγνωστο λεχθέν (όπως το “μολών λαβέ”), για το οποίο έχω μεσάνυχτα.

Και αυτό το “άρχισα να πληκτρολογώ” βρε παιδί μου, μου κάθισε στο στομάχι. Τι άρχισε να πληκτρολογεί; Ανέκδοτα από τη χαρά του; Προσπαθούσε να δει αν το σκάφος είχε internet;

 

Ίσως το διήγημα να λειτουργούσε καλύτερα, αν το πλήρωμα δεν είχε χάσει την πορεία του και ο λόγος για τον οποίο πήγαιναν εξ’ αρχής στα μέρη αυτά ήταν ο μυστηριώδης παλμός που λάμβαναν, αλλά μέχρι τότε δεν είχαν την τεχνολογική ικανότητα ούτε να τον αποκωδικοποιήσουν (ίσως επειδή είχαν ξηλώσει τις αρχαίες γλώσσες από τα κομπιουτέρια τους) ούτε και να ταξιδέψουν μέχρι εκεί. Έτσι, δε θα χρειαζόταν ούτε εσύ να αναφερθείς στα μυθολογικά χειρόγραφα των Τόριαλς και τον χαμένο πολιτισμό του πλανήτη Χέλζετρ ούτε εγώ να προσπαθώ τώρα να τα ξεσκονίσω από τη μνήμη μου. Επίσης, θα μπορούσες να δημιουργήσεις μια απειλητική παραφιλολογία γύρω από τη φύση του παλμού, αναπτύσσοντας έτσι το ενδιαφέρον του αναγνώστη να μάθει τι στα κομμάτια είναι αυτός. Ίσως και ορισμένα από τα εμπόδια που συναντούσαν στο ταξίδι τους, να σχετίζονταν με τον παλμό (είτε σε πραγματικό είτε απλά σε υποθετικό επίπεδο).

 

Πέρα από την πλάκα – που δεν είχε κανένα απολύτως σκοπό να μειώσει το έργο σου, αλλά να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα (“Μας υποχρέωσες”, θα μου πεις και θα ‘χεις απόλυτο δίκιο· συγνώμη) – πιστεύω ότι έγραψες, ή μάλλον θα μπορούσες να γράψεις, ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον διήγημα, στο οποίο μάλλον είχες επικεντρωθεί τόσο πολύ στα συναισθήματα και την αγωνία του πληρώματος (πολύ καλό αυτό και μπράβο σου), παραμελώντας κάπως το κομμάτι της πλοκής. Θα ήθελα πραγματικά να δω πώς θα ήταν, αν το έγραφες έχοντας απεριόριστο χρόνο στη διάθεσή σου.

 

Σημείωση: Θέλω να διευκρινίσω ότι προσπάθησα να το διαβάζω (όπως και όλα τα διηγήματα), αδιαφορώντας ότι είχαν σαν κεντρικό τους θέμα τον παλμό.

Συμπέρασμα

 

Ψήφισα πρώτο το διήγημα της Naroualis, ελπίζοντας παράλληλα να επιζήσω από τις βαριές κι ασήκωτες κατάρες που θα μου ρίχνουν ο Nihilio και η Nienor στο sff μπαράκι τους, καθώς θα προσθέτουν χαιρέκακα νέες δόσεις από ψιλοκομμένα βατραχοπόδαρα, ξεραμένα νυχτεριδοφτερά και φρέσκιες μακρουλές ποντικοουρές στο καυτό τσουκάλι μπροστά τους με το πηχτό, κοχλάζον, δηλητηριώδες φίλτρο.

Λίγο πιο πέρα, καθισμένος σ’ ένα μικρό γραφείο, ο Παρατηρητής, μ’ ένα φτερό από ονειροπαρμένο κοράκι και μελάνι από αίμα ταραντούλας, γνωρίζω ότι γράφει σ’ ένα μακρύ πάπυρο ένα δαιμονικό ξόρκι 3000 λέξεων, ξερογλείφοντας τα χείλη του.

«Επιγραμματικός, ε;» σκέφτηκε με σαρδόνιο χαμόγελο, μόλις ολοκλήρωσε την τρίτη ντουζίνα από τα φριχτά μαρτύρια που περίμεναν τον κριτή του, όταν θα έψελνε το ξόρκι δυνατά και, στη συνέχεια, βουτούσε τον πάπυρο στο τσουκάλι με το δηλητηριώδες φίλτρο του Nihilio και της Nienor.

Είχαν φωνάξει τον Dino και τη Naroualis να συμμετάσχουν, αλλά αυτοί βρίσκονταν σε άλλη φάση. Ελαφρά ζαλισμένος ο Dinos από το έβδομο κουτάκι μπύρας, διάβαζε ξανά και ξανά στην οθόνη τις απαίσιες γραμμές.

«Σ’ εμένα είπε ο γελοίος για έλλειψη συναισθήματος;! Σ’ εμένα;!» Κοπάνησε το κουτάκι της μπύρας στο γραφείο και λίγες σταγόνες αναπήδησαν, δραπέτευσαν από το στόμιο και έπεσαν στο πληκτρολόγιο.

«Το κέρατό σου μέσα, βλαμμένο!» Άρπαξε το πληκτρολόγιο, το αναποδογύρισε και το τίναξε να φύγει η μπύρα. Κατά λάθος, όμως, έσπρωξε το κουτάκι, το οποίο έπεσε κάτω αδειάζοντας την υπόλοιπη μπύρα στο πάτωμα.

«Ω, γαμώτο!» Τρικλίζοντας από τη ζαλάδα, έψαξε και βρήκε ένα σφουγγαρόπανο, το άπλωσε πάνω στη λιμνούλα και, ελπίζοντας ότι κάποιος άλλος θα είχε το φιλότιμο να ολοκληρώσει τη δουλειά, πήγε για ύπνο.

 

Η Naroualis πάλι, χωμένη στην αναπαυτική της πολυθρόνα (που εδώ και λίγη ώρα είχε αρχίσει να τη βλέπει σαν θρόνο), προσπαθούσε να μείνει ουδέτερη.

«Ουφ! Κάντε ό,τι θέλετε», είπε αδιάφορα στους υπόλοιπους, μασουλώντας ένα πατατάκι από το τεράστιο μπολ μπροστά της, ενώ παρακολουθούσε μια ταινία των Μόντυ Πάιθονς.

 

Υ.Γ. Όπως είπε κι ο λαγός στην τίγρη: «Λέμε και καμιά μαλακία πού και πού, να περάσει η ώρα».

 

Edited September 1, 2008 by Namris

[Namris]

...