Leaderboard

Hello hello! Επιλέγω: δράκος και τεχνητή νοημοσύνη Ο Αλγόριθμος του Δράκου.docx

σ’ αυτή την άσκηση, το προσπάθησα, να βγω από τη μαυρίλα που με δέρνει συνήθως... Σταμάτησα στις 8435 λέξεις. Ελπίζω να μην σας κουράσει πολύ. Δεν λέω τι επέλεξα, έτσι, για το σασπένς... Έχεις ένα λεπτό διορία Μπουτς.pdf

Τα κλισέ πουλάνε; Η μήπως πρέπει να αποφεύγονται; Πόσες ιστορίες με δράκους θα διαβάσουμε πια; Και πόσες με διαστημόπλοια; Η μήπως το πρόβλημα δεν είναι το κλισέ αλλά ο τρόπος που το χρησιμοποιούμε στο κείμενο; Σας δίνονται δύο λίστες, μια με κλισέ fantasy και μια με κλισέ Sci-Fi. Διαλέξτε μια λέξη και από τις δύο λίστες και γράψτε μια ιστορία που να συνδυάζει αυτές τις δύο λέξεις-κλισέ με όσο πιο ευφάνταστο τρόπο μπορείτε. Λίστα fantasy 1.Δράκος 2. Ξωτικό 3. Κάστρο 4. Ξόρκι 5. Μονόκερος Λίστα Sci-Fi 1. Τεχνητή Νοημοσύνη 2. Διάστημα 3. Διακτινισμός 4. Χάκερ 5. Πυρηνικά Έχετε έναν μήνα. Enjoy!

Επιλέγω ξόρκι και χάκερ. Soul.exe.docx.doc

Αρχές της χρονιάς, είχε δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα Moonlight Tales το διήγημά μου με τίτλο "Ο Όρκος του Μανσούρ". Η αργοπορία μου στο να το ποστάρω εδώ οφείλεται στο κεφάλι μου το κλούβιο. 😅 https://www.moonlightales.com/2025/01/blog-post_8.html

Όνομα Συγγραφέα: MadnJim Είδος ποιήματος: Φλεβοκόφτης Αριθμός Στίχων: 18 Σχόλια: ...

63ος Διαγωνισμός Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: Γενικός, Θέμα: Γύμνια Τον διοργάνωσε ο Kriton και συμμετείχαν 8 διηγήματα, τα οποία κατατάχτηκαν ως εξής: 1. Roubiliana - ΤΟΥ ΑΓΟΡΙΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ 2. Γιώργος77 - Στο έλεος των ντυμένων 3. Nick V. - Ατέλειωτες ώρες 4. gismofbi - Ντυμένη αλήθεια 5. John Ernst - Νυχτερινή σκοπιά 6. sandy1dritsakou - ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΟΙ 7. Αθανάσιος - Αιώνια Στάλα 8. B Movies - ΓΥΜΝΙΑ, ΓΥΜΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ B MOVIES

Dead Ringers, David Cronenberg, 1988. Στο προηγούμενο άρθρο εδώ διαπραγματευτήκαμε τα είδη της fantasy, με αρκετή λεπτομέρεια. Τώρα θα παραθέσουμε κάποια είδη τρόμου, παλιά, νέα, μοντέρνα, γοητευτικά ή / και αποτρόπαια. Ιστορίες με πλάσματα. Σε αυτή την κατηγορία θα εντάξουμε τις ιστορίες με βρικόλακες, τις ιστορίες με λυκανθρώπους και τις ιστορίες με ζόμπι, καθώς και τις ιστορίες όπου τα πλάσματα είτε συνδυάζουν ιδιότητες είτε διασταυρώνονται στο ίδιο σύμπαν, άλλοτε συμμαχώντας και άλλοτε σε αντίθετα στρατόπεδα. Μπορείτε να πλάσετε βρικόλακες με εκλεπτυσμένα γούστα και σπάνια ομορφιά, μπορείτε να πλάσετε άνοες βρικόλακες με μηδενική συνείδηση εαυτού που να μην διαφέρουν από τα ζόμπι, όπως συμβαίνει στη σειρά The Strain, μπορείτε να έχετε λυκανθρώπους και βρικόλακες να συνεργάζονται είτε να πολεμούν για την αμφίβολη κυριαρχία στον κόσμο των πλασμάτων της νύχτας. Δημιουργήστε συμμαχίες, φατρίες, δυναστείες, μηχανορραφίες, μία βαμπιρική σαπουνόπερα, γιατί όχι. Επεξεργαστείτε ρομάντζα μεταξύ των ειδών, απέθαντοι και θνητοί ή διαφορετικές φυλές απέθαντων. Άραγε, τα ζόμπι ερωτεύονται; Είναι προφανές ότι αυτές οι ιστορίες, μολονότι ασκούν ιδιαίτερη έλξη στους αναγνώστες -και στους συγγραφείς- είναι δύσκολο να τις διαχειριστεί κάποιος με κάποια πρωτοτυπία. Πραγματικά, τι καινούριο μπορεί να γραφτεί για βρικόλακες; Ή για λυκανθρώπους; Ή για ζόμπι; Είναι οι καλοί οι βρικόλακές σας, έχουν ψυχή, λύνουν μυστήρια; Πιάνουν φονιάδες; Το φως τους ενοχλεί; Το είδος μοιάζει κορεσμένο, ωστόσο αυτό δεν αποθαρρύνει συγγραφείς, κυρίως νέους, από το να πειραματίζονται. Είναι πλάσματα που αντλούν από λαϊκές παραδόσεις και σαν τέτοια αποτελούν πλέον κοινό κτήμα της δημιουργίας τρόμου. Γοτθικός τρόμος. Το Κάστρο του Οτράντο είναι μία από τις πιο χαρακτηριστικές ιστορίες του είδους. Ο γοτθικός τρόμος παραπέμπει σε κάστρα, αχανείς διαδρόμους, μυστικά κρυμμένα στα υπόγεια και στις παρελθούσες αμαρτίες των αρχαίων γενεών. Σε ένα γοτθικό μυθιστόρημα ο τρόμος είναι υπόθεση κληρονομική, οικογενειακή. Οι αρχαίες τραγωδίες, όσο και αν φαίνεται περίεργο, αποτελούν στην πραγματικότητα γοτθικές ιστορίες. Στις γοτθικές ιστορίες υπάρχει πάντα κάποιο αρχαίο μυστικό / σφάλμα / ατόπημα / έγκλημα του οποίο το αποτέλεσμα επηρεάζει την παροντική κανονικότητα. Ένα νεαρό πρόσωπο, συνήθως γυναίκα, θα βρεθεί αντιμέτωπο με τις επιρροές αυτές. Ένα αθώο πρόσωπο, ένα άτομο ανίδεο αλλά ίσως όχι ολότελα άμοιρο των ευθυνών, καθώς μπορεί να έχει εξ αίματος συγγένεια με την παλιότερη γενιά. Τυπική σκηνή άλλωστε γοτθικής ιστορίας είναι η γυναίκα με το κηροπήγιο που εξερευνά σκοτεινά δωμάτια και μυστικές κρύπτες. Μπορεί να είναι φακός στο χέρι της ηρωίδας σας, ή ένα smartphone, ή ακόμη και μία μαγική πυγολαμπίδα. Μπορεί να είναι παλιό κελάρι, γεμάτο κρασιά και άλλα ύποπτα μείγματα. Μπορεί επίσης να ταιριάξετε μία γοτθική σκηνή, μία εικόνα ανάλογης αισθητικής δηλαδή σε ένα εντελώς μη φανταστικό περιβάλλον. Η Τζέην Έιρ είναι γοτθικό μυθιστόρημα, για παράδειγμα. Το γοτθικό μυθιστόρημα εξάλλου συχνά εμπεριέχει κάποιο ρομάντζο. Άλλα γνωστά μυθιστορήματα του είδους: Φρανκενστάιν, Το Όνομα Του Ρόδου, Ο Καλόγερος. Ιστορίες με φαντάσματα. Εξαιρετικά ευρύ το φάσμα και εδώ. Πρακτικά οτιδήποτε εμπεριέχει φαντάσματα εντάσσεται σε αυτές τις ιστορίες. Είτε φάντασμα ανθρώπου, είτε ζώου, είτε οποιουδήποτε άλλου είδους. Τα φαντάσματά σας μπορεί να είναι όσο γοητευτικά, τρομακτικά, επικίνδυνα, κωμικά μπορείτε να φανταστείτε. Μπορεί να συνδυάζουν όλες τις παραπάνω ιδιότητες. Μπορεί να ξορκίζονται ή να είναι αντίπαλοι του ήρωά σας, μπορεί ο ήρωάς σας να είναι φάντασμα. Μπορεί να είναι σύμμαχοι με τον κεντρικό χαρακτήρα, ένας αγαθός καθοδηγητής, ή μπορεί να αποτελούν τη βασικότερη κατάρα του. Μπορεί να είναι νεκρός ο αγαπημένος του ήρωά σας και με τρόπο αμφίβολο εξακολουθεί να συντροφεύει το εν ζωή ταίρι του, μπορεί να είναι μία ψυχή που γυρεύει δικαίωση, ταφή, εκδίκηση. Σε αυτή την κατηγορία περίπου ανήκουν και οι - -ιστορίες με στοιχειώματα. Έχουν άμεση σχέση με τις ιστορίες φαντασμάτων. Συνήθως αυτό που στοιχειώνει έναν τόπο ή ένα κτίσμα είναι κάποιο φάντασμα. Εκτός αν είναι κάτι άλλο, κάποιος δαίμονας ή μία υπερφυσική οντότητα για παράδειγμα, ή η σωρευμένη μνήμη τρομακτικών και ανομολόγητων πράξεων. Και σε αυτή την περίπτωση μπορεί να προτιμήσετε τη λύση του εξορκισμού, ή μία λύση συμβιβαστική όπου το στοίχειωμα καθίσταται σχετικά αβλαβές – ή ακόμη και ένα κακό τέλος, όπου ο ήρωάς σας χάνεται στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει το υπερφυσικό. Ιστορίες κοσμικού τρόμου. Εδώ εντάσσεται ο Λάβκραφτ και οι συν αυτώ. Ο εχθρός είναι κοσμικός, κάτι εξωγήινο, αρχέγονο, ανίκητο, ακατανόητο, απερίγραπτο σχεδόν. Στις αυθεντικές ιστορίες κοσμικού τρόμου, όπως τις μαστόρευε ο Λάβκραφτ, το πρόσωπο έχει ελάχιστη σημασία. Το πρόσωπο μπορεί να είναι οποιοσδήποτε. Στην πραγματικότητα το πρόσωπο είναι ο άνθρωπος ως οντότητα, η ανθρώπινη φυλή. Στον αντίποδα βρίσκεται το εξω-ανθρώπινο. Το αλλότριο. Εχθρός σε ιστορίες σαν Τα Βουνά της Τρέλας δεν φαίνεται ποτέ και δεν κατανοείται, μονάχα υπονοείται από τα σημεία του: τερατώδεις κατασκευές, μη ευκλείδειες γεωμετρίες, μεγέθη δυσθεώρητα. Μια άλλη τυπική ιστορία κοσμικού τρόμου είναι το Σπίτι της Αβύσσου του Γουίλιαμ Χόουπ Χάντσον. Γενικά ο κοσμικός τρόμος συνιστά μια ιστορία όπου η συνθήκη της κανονικότητας διαρρηγνύεται με τρόπο εντελώς ανεξήγητο και που δεν υπάρχει δυνατότητα επανόρθωσης της ρήξης από το ανθρώπινο είδος. Ιστορίες παραφυσικού τρόμου. Εδώ έχουν θέση όλες οι ιστορίες με δαίμονες, με δαιμονικές σφραγίδες, εξορκισμούς και δαιμονισμένους, με παραποιημένα θρησκευτικά σύμβολα, με μαγεία, κατάρες και καταραμένα αντικείμενα, καταραμένα μοναστήρια και όλα τα συναφή. Συνήθως ο ήρωας προσπαθεί να εξορκίσει το κακό, ή να φτάσει σε μία απάντηση σχετικά με όσα παράξενα αντιμετωπίζει. Μπορεί να είναι άθεος ή ένθεος, μπορεί να πιστεύει ή όχι στο παραφυσικό, μπορεί να προσπαθεί να εκλογικεύσει με επιστημονικές εξηγήσεις όσα του τυχαίνουν. Συνήθως πείθεται κατά τη διάρκεια της ιστορίας και καταφεύγει σε κάποιον γνώστη των υπερφυσικών πραγμάτων – στου οποίου τις προειδοποιήσεις πιθανό να κώφευε αρχικά. Ιστορίες όπως Ο Εξορκιστής, Η Προφητεία ή η ταινία Insidious ανήκουν εδώ. Ιστορίες ψυχολογικού τρόμου. Συνήθως εδώ θα βρούμε ιστορίες όπου η κατάθλιψη μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος δαίμονας, ή οι τύψεις, ή – πάλι- τα θαμμένα μυστικά. Δεν είναι απαραίτητο εδώ να έχουμε περιπτώσεις ψυχοπαθών δολοφόνων – μπορεί, αλλά δεν είναι απαραίτητο. Στο είδος αυτό εντάσσονται οι παραισθήσεις, η παράνοια, οι ιστορίες όπου ο μόνος εχθρός του ήρωά σας είναι ο εαυτός του, η διανοητική του διαύγεια, η ψυχολογική του κατάρρευση. Μπορεί να έχετε one man shows όπου η προσωπικότητα κάποιου να είναι πλήρως κατακερματισμένη. Μπορεί να έχετε περιπτώσεις εγκλεισμού, όπου η παράνοια και το παραισθησιακό εμπλέκονται με το πραγματικό. Μπορεί ο ήρωάς σας να κατατρύχεται από μία δαιμονική οντότητα όπου μόνο στο τέλος της ιστορίας θα καταλάβουμε ότι υπάρχει μόνο στο μυαλό του. Ιστορίες με μανιακούς δολοφόνους / ψυχοπαθείς γιατρούς / τρελούς επιστήμονες. Ο ήρωάς σας αντιμετωπίζει κίνδυνο για τη ζωή του ή τη σωματική του ακεραιότητα στα χέρια κάποιου ψυχοπαθή, κοινωνιοπαθή, κανίβαλου, ή στα χέρια ενός επιστήμονα που θέλει να πειραματιστεί κάνοντας εγχειρήσεις χωρίς αναισθησία ή κατασκευάζοντας την ανθρώπινη σαρανταποδαρούσα. Αίμα, γκροτέσκο, εκρήξεις μανίας -ή σκέτες εκρήξεις-, σκηνές που ανακατεύουν το στομάχι κάποιες φορές. Όσο πιο δεξιοτέχνης είναι κανείς, τόσο πιο περιγραφικός ή αποτρόπαιος γίνεται. Μάστορες του είδους ο Μάστερτον, ο Κέτσαμ, κάποιες φορές και ο Στήβεν Κινγκ. Στην πραγματικότητα, όπως συμβαίνει και στις ιστορίες με βρικόλακες, κάθε συγγραφέας ή δημιουργός μπαίνει στον πειρασμό να πειραματιστεί με το είδος του gore / splatter έστω και για λίγο. Ιστορίες σαν το Saw έχουν εδώ την τιμητική τους. Ιστορίες σωματικού τρόμου. Άμεση συνάφεια με το προηγούμενο είδος έχει ο σωματικός τρόμος. Εδώ έχουμε περιπτώσεις που το ίδιο το σώμα του ήρωα αρχίζει ανεξήγητα -ή πάντως με κάποια αλλόκοτη εξήγηση- να συμπεριφέρεται αλλοπρόσαλλα και αφύσικα. Μπορεί να δημιουργεί περιττά όργανα, μπορεί να συγχωνεύεται με το σώμα ενός άλλου προσώπου, ή μία άλλης οντότητας, ή ενός μηχανισμού. Αν αυτό είναι αληθινή κατάσταση ή προϊόν παραίσθησης, βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια του συγγραφέα να το αποφασίσει. Πολύ καλά παραδείγματα body horror αποτελούν οι ταινίες του David Cronenberg Videodrome, Dead Ringers, EXistenZ, Crimes of the Future. Ιστορίες ε.φ./ τρόμου. Δυο λέξεις: Event Horizon. Έχει άμεση σχέση με τον κοσμικό τρόμο αλλά συνήθως είναι ιστορίες που συμβαίνουν μέσα σε κάποιο διαστημόπλοιο ενώ οι ήρωες έρχονται σε επαφή / αντιπαράθεση με έναν τελείως άγνωστο, εξωγήινο εχθρό, με κάποιο χρονικό παράδοξο ή με μια άλλη διάσταση. Το Alien είναι επίσης ένα ανάλογο παράδειγμα μίξης τρόμου και επιστημονικής φαντασίας. Ιστορίες φολκλορικού τρόμου. Ιστορίες όπου ο τρόμος απαντάται στην επαρχία και οι λαϊκοί μύθοι και οι δοξασίες μετατρέπονται σε εφιάλτες. Ιστορίες όπου η επαρχία ή ίδια μπορεί να γίνει εφιαλτική, με τον περιορισμό και τη στενοκεφαλιά των κατοίκων της. Ιστορίες όπου τα σταυροδρόμια είναι πύλες για άλλους κόσμους και όπου οι συνετοί άνθρωποι αποφεύγουν να απαντάνε όταν μια άγνωστη φωνή προφέρει το όνομά τους. Ιστορίες όπου οι γυναίκες πρέπει να λιβανίζουν συγκεκριμένες μέρες τα σπίτια τους για να μην τους βρει κακό. Ιστορίες όπου κανείς δεν κόβει τα μαλλιά ή τα νύχια του Τετάρτες και Παρασκευές και όπου οι γυναίκες δεν κάνει να βγαίνουν από το σπίτι ασαράντιστες. Ακόμη και ιστορίες τύπου barn horror, στην βαρβαρική, εντάσσονται κατά κάποιον τρόπο εδώ. Σε τέτοιες ιστορίες οι ήρωες βρίσκονται αιχμάλωτοι στα χέρια και στις ορέξεις παρανοϊκών οικοδεσποτών, πάλι στην επαρχία. Μπορεί να θέλουν να τους προσηλυτίσουν, να τους καταβροχθίσουν, να τους θυσιάσουν σε κάποιο ξεχασμένο θεό των δασών, ή απλά να τους εντάξουν στον μικρόκοσμο της ενδογαμίας τους παρά τη θέλησή τους. Ιστορίες τύπου Cabin in the Woods. Δηλαδή όχι ακριβώς τύπου Cabin in the Woods, καθώς η συγκεκριμένη ιστορία είναι μια «κρυμμένη» ιστορία κοσμικού, λαβκραφτικού τρόμου – καταλαβαίνετε όμως τι θέλω να πω. Ιστορίες όπου οι ήρωές σας καταφεύγουν σε κάποιο σπίτι για λίγο – όπως φαντάζονται – ή πηγαίνουν κάπου για ένα ευχάριστο διήμερο -όπως επίσης φαντάζονται. Το συγκεκριμένο είδος αν το φέρουμε στα ελληνικά δεδομένα έχει άμεση σχέση με το ακριβώς προηγούμενο, αυτό του φολκλορικού τρόμου: ένα ζευγάρι νοικιάζει ένα διαμέρισμα σε κάποιο χωρίο, όπου φήμες για κάποιο αλλόκοτο στοιχειό ή φαινόμενο απλά τους διασκεδάζουν – στην αρχή. Μετά από λίγο η κατάσταση παύει να είναι το ίδιο διασκεδαστική. Ιστορίες θρησκευτικού τρόμου. Δεν μιλάμε για ιστορίες με εξορκισμούς και δαιμόνια εδώ, αλλά για ιστορίες με αιρέσεις, με παρανοϊκούς ιερείς, με cults, όπου οι πιστοί αυτοκτονούν ή σκοτώνουν ή κακοποιούν ή τελούν ανθρωποφαγία, ή όλα τα παραπάνω. Ο ήρωάς σας αναζητά κάποιο πρόσωπο που πιθανώς παρασύρθηκε σε μία τέτοια αίρεση, ή είναι ο ίδιος μέλος μιας αίρεσης, από την οποία προσπαθεί να ξεφύγει. Μπορεί να εμπεριέχει υπερφυσικό στοιχείο η πλοκή σας αλλά μπορεί και όχι. Φυσικά σπάνια θα βρείτε, όπως και στη fantasy, μία ιστορία που να ανήκει αμιγώς σε ένα μόνο είδος.

Μεζεδάκι όμως ε; Τσιγκουνιές βλέπω. Θα άλλαζα τη λέξη "κομμένου" με "ακρωτηριασμένου, τεμαχισμένου, τραυματισμένου". Γνώμη μου. Φιλενάδα "μυρίζεις" Μποζινάκη.... δεν είναι κακό αυτό. Θα βγει ωραίο κράμα στο τέλος. Θεολογία είπαμε;

Θα προσπαθήσω να γράψω κι εγώ (θα προσπαθήσω). Έβαλα τις στήλες στο random.org κσι μου έβγαλε τα παρακάτω ζευγάρια. Αν τελικά βρω χρόνο, θα αντλήσω έμπνευση από τη θεά τύχη. 1. Τεχνητή Νοημοσύνη -Ξόρκι 2. Διάστημα - Κάστρο 3. Διακτινισμός Ξωτικό 4. Χάκερ - Μονόκερος 5. Πυρηνικά - Δράκος

@Roubiliana, χμμ... υπάρχει κάποιο όριο σε λέξεις ή γράφουμε όσο θέλουμε;

Συμφωνώ με τον gismofbi: όντως κείμενο αλληγορικό, με προοπτική. Τα μικρολαθάκια θα τα διόρθωνες και μόνη σου αν το είχες 'χτενίσει' λίγο. Η εμβάθυνση είναι άλλο κομμάτι. Από τη μία εκείνη του χαρακτήρα, αλλά από την άλλη κι εκείνη του ύφους. Χρησιμοποιείς κάποιες κλισέ εκφράσεις και το κλισέ έχει την εξής παράδοξη ιδιαιτερότητα: ενώ στο μυαλό του συγγραφέα αποτελεί ένα 'εύκολο' τρόπο να κάνει τον αναγνώστη να νιώσει οικεία με την ανάγνωση του κειμένου, στην πραγματικότητα τον αποξενώνει, διότι αποτελεί ξένο σώμα. Εμφανίζεται στην ιστορία ως φράση/εικόνα μιας άλλης ιστορίας - στην ουσία μας 'πετάει' έξω από αυτό που διαβάζουμε. Ποιο είναι το μυστικό; Να ξεχωρίζουμε το κλισέ (συνήθως έκφραση) από το σύμβολο. Το σύμβολο μπορεί να είναι πιο υπαινικτικό, να περνάει κάποιες φορές ολότελα απαρατήρητο, αλλά δεν 'πετάει' τον αναγνώστη εκτός ιστορίας. Καλή επιτυχία και συνέχεια.

Καλησπέρα Αθανάσιε Καλή επιτυχία και ευχαριστούμε για την συμμετοχή!

Ο χρόνος πάει προς το τέλος του. Μένει ακόμα ένα μικρό κομμάτι όμως, στο οποίο οι περισσότεροι είναι πιο χαλαροί άρα κάτι ακόμα μπορεί να γίνει στο συγγραφικό μας γίγνεσθαι. Προσωπικά τα πράγματα έχουν ως εξής: 1. Η ολοκλήρωση του 1100 έργου μου το οποίο ευελπιστώ να είναι μια ιστορία που θα εκδοθεί σε συνέχειες. (ολοκληρώθηκε) 2. Μετάφραση του ως άνω έργου στα Αγγλικά (ναι το επιχειρώ και αυτό μόνος μου) (ολοκληρώθηκε) 3. Ένα μυθιστόρημα εποχής που θα εξελίσσεται στο 1260 περίπου και θα έχει να κάνει με μια Βυζαντινή διπλωματική αποστολή και την εισβολή των Μογγόλων στην Ευρώπη. (αυτό έσπασε σε δύο ιστορίες, μια μικρή ιστορία που γράφηκε και ένα μυθιστόρημα που θα ακολουθήσει) 4. Μια περιπέτεια δράσης, συνέχεια στη σειρά του Επιχείρηση Ιωνία. 5. Μια καινούρια περιπέτεια φάντασι. (γράφεται) 6. Μια σειρά από ποιητικά έργα. (έχουν γραφεί πολλά και φέτος) 7. Μερικά διηγήματα (μικρές ιστορίες ίσως να είναι πιο ακριβές μιας και είναι κάπου 25 σελίδες το καθένα) (πέντε στο σύνολο φέτος) 8. Μια περιπέτεια που θα έχει να κάνει με την Ανεξάρτητη Μεραρχία και τον άθλο της τον Αύγουστο του 1922 (γράφεται) 9. Το ιστολόγιο, μιας και είναι αρκετή δουλειά και αυτό (14063 λέξεις αυτή τη στιγμή) 10. Ένα βιβλιοπαιχνίδι. Προστέθηκαν ακόμα: 11. Ένα ερωτικό μυθιστόρημα (ολοκληρώθηκε) 12. Η μετάφραση στα Αγγλικά του Επιχείρηση Συρία (ολοκληρώθηκε) 13. Μια περιπέτεια φάντασι (ολοκληρώθηκε) 14. Η επανέκδοση των Χρονικών της Έρεμορ σε τρεις τόμους όπως γράφηκαν αρχικά. (ετοιμάζεται ο πρώτος τόμος) 15. Μια περιπέτεια (γράφεται) Εσείς πως τα πάτε; Ολοκληρώσατε; Θα ολοκληρώσετε;

@Nick V. Θα μπορουσες να το στείλεις το pdf με 20αρα γραμματοσειρά; Δυσκολεύομαι να το διαβάσω στο ereader.

@Melita πολύ ευφάνταστος συνδιασμός των κλισέ.

Διάβασα τα παρακάτω, τα του Μπάκμαν ξανά ύστερα από πολλά χρόνια: -''Η μακριά πορεία'': Γνωστή η ιστορία και από την ταινία που έγινε πρόσφατα. Τοποθετημένο σε μία φουτουριστική Αμερική που διέπεται από στρατιωτική δικτατορία, έχει να κάνει με διαγωνισμό ορισμό της λέξης ''μαραθώνιο''. Πενήντα επιλεγμένα αγόρια, έχουν ως στόχο να περπατούν χωρίς σταματημό. Με σταθερό ρυθμό και τηλεοπτική κάλυψη. Τον πρώτο δε δεν πρέπει να τον μειώνουν, ειδάλλως θα δεχθούν δύο προειδοποιήσεις. Την τρίτη αποχωρούν. Με μία σφαίρα στο κεφάλι. Ο τελευταίος που θα επιβιώσει, θα αποκτήσει όλα όσα ονειρευόταν. Ακούγεται εύκολο, είναι όμως μόνο όταν κάποιος είναι απ' έξω. Παρακολουθούμε τις σκέψεις των πρωταγωνιστών, όπως επίσης και τις συνθήκες που τους οδήγησαν εκεί. -''Έργα οδοποιίας'': Τι κακό μπορεί άραγε να περιμένει κανείς όταν έχει για χρόνια μία σταθερή δουλειά και το σπίτι του; Με μία λέξη τα πάντα. Όπως π.χ. ο καινούργιος αυτοκινητόδρομος που είναι να γίνει εκεί ακριβώς που δεν πρέπει. Οπότε και έρχεται η ώρα να μαζέψει τα τσανάκια του και να την κάνει για άλλες πολιτείες. Τι συμβαίνει όμως όταν δεν θέλει να συμβιβαστεί με την νέα τάξη πραγμάτων; Και παράλληλα είναι διατεθειμένος να πάει ως το τέρμα; Καλό ήταν αλλά η αξία του δεν θα έλεγα ότι έγκειτο τόσο στη δεδομένη του ποιότητα. Όσο στο ότι η όλη λανθάνουσα κατάσταση είναι ''καθημερινή''. Τρομάζει επειδή θα μπορούσε να συμβεί στο καθένα. Σε όποιον τουλάχιστον δεν έχει ενδοιασμούς να περάσει την λεπτή εκείνη, κόκκινη γραμμή. -''Αργότερα'': Α αυτό ήταν ωραίο! Πολύ ωραίο, πραγματικό -μαύρο- διαμάντι. Ένα μικρό παιδί έχει το χάρισμα να ακούει τις φωνές των πρόσφατα πεθαμένων. Ή κατάρα μάλλον, δεν του επιτρέπει να ζήσει φυσιολογικά. Ε, τι να κάνει λοιπόν και δαύτος, αναγκάζεται να προσαρμοστεί στα αναθεματισμένα δεδομένα. Και μία φορά παραπάνω, με όλες αυτές τις αναποδιές που τον βρίσκουν στην οικογενειακή του ζωή. Ναι, μου άρεσε αρκετά. Με όλη αυτή την αγωνία, και το εντεινόμενα ζοφερό κλίμα. Ως και το ''λυτρωτικό'' φινάλε και την απάντηση στο ερώτημα που τον βασάνιζε. Ποιοτικό, είναι κάτι που θα μου μείνει. -''Ο δρομέας'': Φέρει κάποιες λίγες ομοιότητες με την Μακριά πορεία. Αναφορικά με το όλο εφιαλτικό φόντο, το πλούσιο χρηματικό έπαθλο, και το βαρύ τίμημα σε περίπτωση αποτυχίας. Και μου άρεσε λίγο περισσότερο, είχε καλύτερη υπόθεση και πιο σφιχτή πλοκή. Περισσότερο όμως το μοναχικό του πρωταγωνιστή, ένας ενάντια σε όλους. Ακούγεται -και είναι- ζόρικο. Πολύ. Χρειάζεται εκτός από τα μούσκουλα, να επιστρατευτεί και το μυαλό, πιότερο ίσως αυτό. Αναρωτιέμαι πως θα μου φανεί και η ταινία με τον Σβαρτσενέγκερ, δεν έτυχε να την δω ποτέ.

Πάντα εδώ είμαι, Ειρήνη, γιατί κι εγώ σας αγαπάω, απλώς κάθομαι στη σκιά.

Ενταξει μπηκα στο νοημα, διαλλεγω ΚΑΣΤΡΟ και ΠΥΡΗΝΙΚΑ!!

Ρε παιδια τι εγινε για πειτε γιατι δεν εχω παρει πρεφα στελνουμε ιστοριες?

Πολύ ενδιαφέρον συνδυασμός. Άρτια ιδέα, όχι μόνο για φλασάκι ή παιχνίδι, αλλά και για πιο εκτενή ιστορία. Θα μπορούσες ίσως να μην χρησιμοποιήσεις και αυτούσιες αγγλικές λέξεις, εκείνο το pixelated με στεναχώρησε, μην σου πω ψέματα. Το λέμε πιξελαρισμένος, κοκκώδης, θαμπός, ασαφής, ένας συνδυασμός αυτών ίσως. Ή κάτι με τη λέξη ψηφίδα, λέω τώρα εγώ ιδέες.

Δεν υπάρχει όριο. Απλά προσπάθησε να μη ξεπεράσει τις 50.000 για να προλάβουμε να το διαβάσουμε. Επίσης δεν υπάρχει όριο στο πόσες ιστορίες θέλουμε να γράψουμε.

απο την αρχη δεν ειχε δερμα αυτος. Η μητερα του ηταν απογυμνωμενη οπως ολοι. Πεθανε οπως πεθαινουμε κι εμεις, και στον δικο τους κοσμο ο θανατος ηταν φυσικη διαδικασια, δεν ευθυνοταν η απογυμνωση. Οσο ζουσε προσπαθουσε μεσα στο σπιτι να καλυπτει καπως τη γυμνια της. Ο πρωταγωνιστης σοκαριστηκε οταν την ειδε απογυμνωμενη λογω του συναισθηματικου φορτιου απεναντι της. Ως γνωστον με τους ξενους υποτιθεται οτι κραταμε αποστασεις.

@Nick V. καλή επιτυχία

Καλησπέρα Κοσμά, Καλή επιτυχία!

ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΟΧΩΝ 1. 8 διηγήματα. "Κοκάλινες ράγες", "Πατριαρχική ράβδος" "Είμαστε η Σεχραζάτ", "το γεφύρι της Άρτας", "η μέρα του μπάρμπεκιου" "του αγοριού απέναντι" "Γρηγοριάδα", φλασάκια : "το τίμημα", five little monkeys" "Βλαντιμίρ""Ένα ουίσκι δρόμος" Ας πούμε τσεκ, έχω γράψει αρκετά. Και τίποτε άλλο να μη γράψω, ο στόχος ολοκληρώθηκε. Τσεκ τσεκ τσεκ. 2. 4 εκδόσεις Ελλάδα (οι 2 ήδη αναμένονται). η πρώτη βγήκε, 4 βγήκαν. Τσεκ. 3. 2 εκδόσεις εξωτερικό Καμία 4. Επιτέλους να στείλω σε εκδοτικό το εφηβικό μου. Τσεκ Όχι μόνο τσεκ, αλλά θα εκδοθεί από εκδόσεις writing nook κι έχουν αρχίσει οι προπαραγγελίες!!! Κι έχω εξώφυλλο. Τσεκ. 5. Ένα καινούργιο μυθιστόρημα. Όχι ακόμα , αλλά σκέφτομαι ένα βιβλίο με σπονδυλωτές ιστορίες, σε μια εναλλακτική Αθήνα. 6. 1000 ευρώ έσοδα από συγγραφή. 5 ευρώ Έχει μείνει 1,5 μήνας κ μου έχει μείνει το 3, 5 και 6. Να δούμε...

Ο ζωγράφος Πέρυσι τον Ιούνιο διάβασα και απόλαυσα το "Το ποτάμι", που ήταν η πρώτη επαφή μου με το έργο του Πίτερ Χέλερ, και ακριβώς το ίδιο συνέβη και τώρα με τον Ζωγράφο, και μάλιστα σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό. Πρόκειται για ένα υπέροχα γραμμένο μυθιστόρημα, κάτι ανάμεσα σε προσωπικό δράμα και θρίλερ, με λίγες αλλά έντονα δοσμένες σκηνές δράσης και έντασης, με έναν πρωταγωνιστή που είναι βγαλμένος θαρρείς από ιστορίες του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, με την έννοια ότι είναι ένας πολύ επιτυχημένος ζωγράφος και φανατικός ψαράς, που ζει μια ελεύθερη ζωή, αλλά και που τον έχει χτυπήσει σκληρά η μοίρα με τον θάνατο της κόρης του, που έχει κάνει φυλακή για απόπειρα ανθρωποκτονίας και που δύσκολα συγκρατεί την οργή του όταν κάτι ακραίο του συμβαίνει. Αυτό που μου άρεσε πολύ και σε αυτό το βιβλίο είναι η γραφή του Χέλερ, οι περιγραφές της φύσης, των τοπίων και των διαφόρων σκηνικών (σε πολλά σημεία είναι ποιητικές έως και λυρικές), η όλη ατμόσφαιρα, η σκιαγράφηση των χαρακτήρων, η ρεαλιστική αποτύπωση της καθημερινότητας του πρωταγωνιστή και οι λίγες αλλά δυνατές σκηνές δράσης, που ανεβάζουν λίγο την αδρεναλίνη. Σίγουρα δεν είναι ένα βιβλίο γι' αυτούς που επιζητούν γρήγορη εξέλιξη της πλοκής και ιλιγγιώδεις ρυθμούς, αλλά οι λάτρεις των καλογραμμένων και ατμοσφαιρικών μυθιστορημάτων που συνδυάζουν δυο και τρία είδη, νομίζω ότι θα έκαναν μια ικανοποιητικότατη επιλογή με το συγκεκριμένο βιβλίο. Πολύ μου αρέσει ο Πίτερ Χέλερ, οπότε χαίρομαι που έχω ακόμα στα αδιάβαστα τον Αστερισμό του Σκύλου και που οι Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου έχουν σκοπό να βγάλουν στα ελληνικά και τα υπόλοιπα μυθιστορήματά του! -Νοέμβριος 89. Ντάνιελ Κέλμαν - Ασπρόμαυρο (σελ. 410). 9/10 90. Ρόμπερτ Χάρις - Παρασκήνια εξουσίας (σελ. 339). 8.5/10 91. Πίτερ Χέλερ - Ο ζωγράφος (σελ. 402). 9/10

Εξύψωση - Stephen King Από τις πολύ ωραίες νουβέλες του Κινγκ. Μία ιστορία με ωραία αφηγηματική ροή και ωραίο τέλος.

Καλησπέρα Βιβή, Καλή επιτυχία!

Αυτή τη φορά ο,τι κ να είναι θα το βάλω εγώ. Έχω κακούς σκοπούς

Τι σκέφτεστε να κάνουμε με το που θα τελειώσει ο διαγωνισμός σύντομης ιστορίας; Άσκηση ή παιχνίδι; Ακούω ιδέες.

Καλή επιτυχία Κυριακή!

Καλή επιτυχία Βιβή!

Την είδα και μου άρεσε πολύ. Και όχι ότι το βιβλίο δεν ήταν καλό, κάθε άλλο. Αλλά πιστεύω ότι στη προκειμένη έχουμε να κάνουμε με τις ελάχιστες εκείνες περιπτώσεις, που η ταινία ήταν καλύτερη. Στην ατάκα του προς τον παρουσιαστή όταν έφευγε, δεν γινόταν παρά να σκάσω στα γέλια Ένα και το αυτό με την κυρία που τον διάλεξε ως νέο υποψήφιο φονιά, και προσπάθησαν να την διορθώσουν. Ναι λοιπόν, ήταν ωραία. Το ξέρω για την καινούργια, γι' αυτό και άλλωστε ήθελα να το κάνω τώρα. Να υπάρχει μεγάλη χρονική απόσταση όταν θα δω το remake, προσπαθώ όσο μπορώ να το κάνω αυτό.

Για δες αυτό, είναι καλύτερα; Έχεις ένα λεπτό διορία Μπουτς (2).pdf

Η Κραυγή Του Λύκου Τανζανία 1936. Ο Γκάρετ Σουέιλς, ένας Βρετανός ευγενής, και ο Τζέικ Μπάρτον, ένας Αμερικάνος μηχανικός, έχουν στην κατοχή τους τέσσερα παλιά τεθωρακισμένα. Όταν ένας Αιθίοπας ευγενής τα αγοράζει για να χρησιμοποιηθούν στην αντιμετώπιση της Ιταλικής εισβολής, αναλαμβάνουν να τα μεταφέρουν στην Αιθιοπία, αλλά αυτό είναι το πιο εύκολο μέρος της δουλειάς όπως αποδεικνύεται. Όχι το καλύτερο έργο του Γουίλμπουρ Σμιθ αλλά μια καλή περιπέτεια με ίση δόση Αφρικής και πολέμου και με ενδιαφέροντες ζωντανούς χαρακτήρες.

Ωραίο! Άνετα το κάνεις και hip-hop κομμάτι.

Ράιλι Σάγκερ - Η μόνη που απέμεινε (The Only One Left, 2023) Τα βιβλία του Ράιλι Σάγκερ, και ειδικότερα το "Η μόνη που απέμεινε" που είναι και το πιο γνωστό του, συνέχεια τα έβρισκα μπροστά μου σε διάφορα άρθρα, λίστες κ.λπ. με τα πιο ενδιαφέροντα και δυνατά θρίλερ εκεί έξω, και αναρωτιόμουν πότε στο καλό κάποιος εκδοτικός οίκος θα τον έφερνε και στα Ελληνικά. Οι εκδόσεις Μεταίχμιο έπραξαν το λογικό, εγώ από πλευράς μου το αγόρασα και το διάβασα εν ριπή οφθαλμού: Αντικειμενικά, τίποτα το φοβερό και το τρομερό, απλά ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ μυστηρίου, με τόσες εκπλήξεις και ανατροπές που στο τέλος ίσως να μην πείθουν και τόσο. Φαντάσου να ξεκινάς για τη δουλειά, να μη παίρνει μπρος το αυτοκίνητο, να μη βρίσκεις ταξί, να παίρνεις το μετρό και να σου κλέβουν το πορτοφόλι, να φτάνεις στη δουλειά και να μαθαίνεις ότι απολύθηκες, να γυρνάς σπίτι νωρίτερα από το συνηθισμένο και να βρίσκεις τη γυναίκα σου με τον καλύτερό σου φίλο στο κρεβάτι... και όλα αυτά την ίδια μέρα. Γίνεται; Πάντως ο άτιμος ο Σάγκερ κατάφερε να με καθηλώσει, να με κάνει να νιώσω μια αγωνία, να με κάνει να φτιάχνω δικά μου σενάρια για το τι και ποιος κρύβεται από πίσω -σε μερικά έπεσα μέσα, σε άλλα έξω-, δηλαδή σαν θρίλερ τη δουλειά του την έκανε. Εν τέλει πέρασα ωραία την ώρα μου, και είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα δούμε το βιβλίο και σε κινηματογραφική/τηλεοπτική εκδοχή. 8/10

Καλησπέρα Νίκο, Καλή επιτυχία!

Όνομα Συγγραφέα: Κοσμάς Κωνσταντινίδης Είδος: πολιτικό αστικό φάντασυ Βία; όχι Σεξ; όχι Αριθμός Λέξεων: περίπου 1890 Σχόλια: Για τον 63ο διαγωνισμό διηγήματος με θέμα "Γύμνια". Αρχείο: Ντυμένη αλήθεια.docx Ντυμένη αλήθεια.pdf

Καλησπέρα Αλέκο , Καλή επιτυχία!

01. Στάλινγκραντ - Άντονι Μπίβορ (559) 10/10 02. Ο Αγαθούλης - Βολταίρος (97) 8,5/10 03. Μπάμπιτ - Σίνγκλερ Λιούις (330) 7/10 04. Βερολίνο, η πτώση 1945 - Άντονι Μπίβορ (575) 10/10 05. Ναπολέων - Έμιλ Λούντβιχ (517) 8/10 06. Άγιον Όρος, Ημερολόγιο: (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1914) - Νίκος Καζαντζάκης (125) 6/10 07. Σαμουράι! - Σαμπούρο Σακάι (483) 9/10 08. Ηθική, η θεραπεία της ψυχής - Επίκουρος (639) 10/10 09. Στα χαρακώματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου - Σίντνεϊ Ρότζερσον (196) 8/10 10. Ζευς: Οι απαρχές του κόσμου - Συλλογικό (133) 7/10 11. Αθηνά: Η ανίκητη θεά - Συλλογικό (117) 7/10 12. Αχιλλέας: Ο ευάλωτος πολεμιστής - Συλλογικό (115) 7/10 13. Οδυσσέας: Το ταξίδι της λογικής - Συλλογικό (110) 7/10 14. Η αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πιμ από το Ναντάκετ - Έντγκαρ Άλαν Πόε (360) 8/10 15. Φονική ομορφιά - Ζόι Ρόσι (303) 7/10 16. Η κληρονόμος - Σάρα Μπλέντελ (335) 4/10 17. Φόνος στη Στοκχόλμη - Έμμα Άνγκστρομ (343) 5/10 18. Ένας προδότης στα μέτρα μας - Τζον λε Καρέ (342) 7,5/10 19. Η τελευταία σφαίρα - Λουΐς Λ' Αμούρ (189) 9/10 20. Το μονοπάτι των κολασμένων - Λουΐς Λ' Αμούρ (186) 8/10 21. Οι πέντε φίλοι στο νησί των θησαυρών - Ένιντ Μπλάιτον (169) 8/10 22. Οι πέντε φίλοι πηγαίνουν στο βάλτο του μυστηρίου - Ένιντ Μπλάιτον (174) 8/10 23. Οι πέντε φίλοι σε μυστικά ίχνη - Ένιντ Μπλάιτον (172) 8/10 24. Οι πέντε φίλοι σε δυσκολίες - Ένιντ Μπλάιτον (167) 8/10 25. Τα Γιάννενα κι η Νεοελληνική Αναγέννηση (1648-1820) - Φάνης Μιχαλόπουλος (102) 7/10 26. Όχι ορχιδέες για τη Μις Μπλάντις - Τζέιμς Τσέις (313) 9/10 27. Τα έγγραφα του Αφγανιστάν - Κρεγκ Γουίτλοκ (402) 9,5/10 28. Ποτέ πια μόνος - Καρίλ Φερί (373) 7,5/10 29. Το Κίνημα στο Γουδί (1909) - Συλλογικό (160) 7/10 30. Η Μικρασιατική Καταστροφή (1922) - Συλλογικό (173) 7/10 31. Η δικτατορία του Μεταξά (1936-1941) - Συλλογικό (187) 7/10 32. Κατοχή - Αντίσταση (1941-1944) - Συλλογικό (190) 7/10 33. Ο Εμφύλιος Πόλεμος (1946-1949) - Συλλογικό (186) 7/10 34. Η στρατιωτική δικτατορία (1967-1974) - Συλλογικό (202) 7/10 35. Οι μεγάλοι μύστες - Εντουάρ Σιρέ (492) 8/10 36. Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπηση - Αναστάσιος Γιαννουλάτος (406) 9/10 37. Στη φωλιά του κούκου - Κεν Κέσεϊ (416) 8/10 38. Η Αποκάλυψη του Ιωάννη - Ρούντολφ Στάινερ (261) 6/10 39. Εμφύλιος, Πολιτιστικό τραύμα - Συλλογικό (322) 9,5/10 40. Ντόμπρα και σταράτα - Γιάννης Παπαϊωάννου (319) 9/10 41. Ο Πεταλούδας - Ανρί Σαριέρ (686) 9/10

Καλη επιτυχια Νικ!!!

Καλη επιτυχια!!!

Καλη επιτυχια Νικ!!!

Καλησπέρα Νίκο, Καλή επιτυχία!

Καλή επιτυχία Νικ!

Παρασκήνια εξουσίας Πέμπτο βιβλίο του Ρόμπερτ Χάρις που διαβάζω, ήταν και αυτό εξαιρετικά καλογραμμένο, ενδιαφέρον και ανά σημεία αγωνιώδες και έντονο. Πρόκειται για ένα πολιτικό θρίλερ, όπου ένας συγγραφέας-φάντασμα καλείται να συνεργαστεί με έναν πρώην πρωθυπουργό της Μεγάλης Βρετανίας, ώστε ο τελευταίος να εκδώσει την αυτοβιογραφία του. Όμως υπάρχουν πολλά σκοτεινά σημεία στη ζωή και την πολιτική καριέρα του εν λόγω πρωθυπουργού, οπότε το έργο του αφηγητή μας θα είναι δύσκολο και ίσως και επικίνδυνο. Α, και μην ξεχάσω ότι ο προκάτοχός του, που είχε μαζέψει μπόλικο υλικό και είχε σχεδόν ολοκληρώσει ένα χειρόγραφο της αυτοβιογραφίας, σκοτώθηκε υπό περίεργες συνθήκες... Ωραίο θρίλερ, με πολιτικές προεκτάσεις, μιας και μπορεί να πει κανείς ότι ο πρώην πρωθυπουργός Άνταμ Λανγκ του βιβλίου βασίζεται στον Τόνι Μπλερ. Κατά τ' άλλα η γραφή είναι πολύ καλή, σίγουρη, οξυδερκής, ευκολοδιάβαστη και εθιστική, αν μη τι άλλο ο Ρόμπερτ Χάρις ξέρει να γράφει δυνατές ιστορίες (με ή χωρίς πολιτικές προεκτάσεις), με πολύ καλά σκιαγραφημένους χαρακτήρες και τρομερή, καθηλωτική ατμόσφαιρα. Για λεπτομέρειες δεν τσιμπάει πέμπτο αστεράκι από μένα (έτσι θα αδικούσα τα βιβλία του στα οποία έβαλα πέντε αστεράκια και θα έλεγα ότι ήταν πιο δυνατά), πάντως με άφησε πολύ ικανοποιημένο και χορτασμένο. Λίαν συντόμως θα ψάξω να βρω και να δω και την ταινία του Ρομάν Πολάνσκι, που βασίζεται στο βιβλίο αυτό. 8.5/10

Όνομα Συγγραφέα: Smiley Είδος: Υπαρξιακό/Δράμα Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 2,214 Αυτοτελής; Ναι Ta_dakrya_tou_klooun.docx

Καταγράφηκε σαν «ο θρίαμβος του Ορθοφρενούς Μέγιστου του Τρίτου», του «Εγγονού». Είχε την ατυχία να γεννηθεί στη σκιά δύο μεγάλων αντρών, που κυβερνούσαν την αυτοκρατορία της Γης με ανελέητη και σιδηρά πυγμή. Ανεπαρκής στα μάτια των δικών του, η μοίρα ειρωνικά επιφύλασσε τον ιστορικό θρίαμβο για εκείνον, και ακόμα πιο ειρωνικά, η στιγμή ήρθε όταν παππούς και πατέρας δεν βρίσκονταν πλέον εν ζωή. Όταν ανέλαβε ο Ορθοφρενής ο Μέγιστος, ο πρώτος, αποφάσισε πως έπρεπε να κατεβάσει τα μυαλά των ανθρώπων από τα σύννεφα και να θέσει τη νόηση της ανθρωπότητας στην υπηρεσία του ορθολογισμού. Με αδίστακτη ισχύ έσβησε τις θρησκείες αλλά και κάθε έννοια του θείου. Κάηκαν βιβλία, έκλεισαν ναοί, εκτελέστηκαν εκατομμύρια ιερωμένοι, θρησκευόμενοι και φιλόσοφοι. Δεν άργησαν να ακολουθήσουν και οι παραμυθάδες. Με τους συγγραφείς του φανταστικού στο κόκκινο, τους μάζεψαν όλους, μα όλους, και τους έστειλαν σε στρατόπεδα από τα οποία δεν γύρισε κανένας. Με την ολοκλήρωση της «τελικής λύσης» τα φυλάκια γκρεμίστηκαν, η γη στρώθηκε και οργώθηκε, σκεπάστηκε με χλωρό χορτάρι, και μία γενεά μετά κανείς δεν θυμόταν τα ονόματα και τα έργα τους. Οι μεγάλοι θάψανε την μνήμη και δεν είπαν κουβέντα στα παιδιά τους για να τα προφυλάξουν. Η ανθρωπότητα πλέον μεγάλωνε με έντυπα οδηγιών τύπου «Φυτεύοντας κρεμμύδια» και «Μαστορεύοντας τον Θερμοσίφωνα.» Το έργο του Ορθοφρενή του Δεύτερου ήταν κυρίως η πάταξη της ανθρώπινης φύσης. Ακόμα και χωρίς προηγούμενο, υπήρχαν εκείνοι που εκδήλωναν την περιέργεια και την φαντασία τους προς κάποια καλλιτεχνική έκφραση που μπορούσε να δυναμιτίσει την σύσταση της νέας κοινωνίας. Αυτοί οι «επαναστάτες» απομονώθηκαν αποτελεσματικά και εξαφανίστηκαν χωρίς ίχνος. Ήταν μια διαρκής και αλύπητη επαγρύπνηση που όμως έφερε αποτελέσματα και όταν ήρθε η σειρά του Τρίτου ηγεμόνα η ανθρωπότητα ζούσε μια μουδιασμένη και ατάραχη ύπαρξη. Μία μόλις εβδομάδα μετά τον θάνατο του Ορθοφρενή του Δεύτερου εμφανίστηκαν στον ουρανό τα πρώτα διαστημόπλοια. Η Γη κοίταξε στο παλάτι και περίμενε αμήχανα την επίσημη αντίδραση. Ο Εγγονός, πανικόβλητος στην πρώτη μεγάλη απόφαση που έπρεπε να πάρει, διακήρυξε πως κανείς δεν έβλεπε τίποτα γιατί δεν υπήρχε τίποτα εκεί, μόνο συννεφάκια. Όποιος υποστήριζε το αντίθετο θα εκτελούνταν επιτόπου. Η ανθρωπότητα υπάκουσε. Ακόμα και όταν γέμισε ο ουρανός, ακόμα και όταν πάνοπλα ρομπότ άρχισαν να παρελαύνουν στις πόλεις του κόσμου. Όταν και ο Ορθοφρενής ο Τρίτος βρέθηκε με τους υπηκόους του μπαγλαρωμένος σε μία από τις φορτηγίδες των εισβολέων, κάτω από το τρομερό βλέμμα του ηγέτη τους όλοι ήταν της ακράδαντης γνώμης πως τους είχε λάχει κρουαζιέρα αναψυχής. Ο θρίαμβος ήρθε όταν ένας από τους εισβολείς, ένα δεκάμετρο σκουλήκι με πλοκάμια, σήκωσε τον Εγγονό και άρχισε να του ξεριζώνει τα άκρα με ένα τσιμπιδάκι. Ο λαός άκουσε τα τρανταχτά γέλια του αυτοκράτορα που διαλαλούσε πως δεχόταν το πιο βασιλικό μασαζάκι που είχε λάβει ποτέ του. Κανείς δυστυχώς δεν κατέγραψε το όνομα του πρώτου κοινού θνητού που ακολούθησε τον ηγέτη στη μοίρα του. Απελευθερώνοντας τολμηρά τον νου του, εκείνος ο άνθρωπος ούρλιαξε ανεξέλεγκτα από τρόμο, σπέρνοντας τον σαν φωτιά σε όλη την ανθρωπότητα. Και έχουν να το λένε στους γαλαξίες, η γήινοι μπορεί να ζουν σαν σκλάβοι, πεθαίνουν όμως ελεύθεροι.