Leaderboard

το ταξιμο παραγραφου παραμενει, θα ειμαι πιο ελευθερη απο Ιουνιο. μαζωχτειτε

Χωρίς τέλος Τρίτο και τελευταίο βιβλίο αυτού του ιστορικού-πολιτικού έπους, πιο σύντομο από το πρώτο και λίγο πιο μεγάλο από το δεύτερο, εξίσου δυνατό και συγκλονιστικό όμως και με τα δυο, με μπόλικες φιλοσοφικές προεκτάσεις. Εδώ έχουμε και πολεμικές συγκρούσεις και πολλά άλλα άσχημα πράγματα, αρχικά σε μια μικρή εβραϊκή πόλη στην Πολωνία, μετέπειτα στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο και στο τέλος στην απελευθερωμένη Γαλλία, ο Ντόινο Φάμπερ συνεχίζει να βλέπει γύρω του αγαπημένους ανθρώπους (συναγωνιστές, συνοδοιπόρους ή φίλους) να "φεύγουν" με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και να προσπαθεί να βγάλει ένα νόημα από το χάος που επικρατεί στον κόσμο, θέλει να είναι αισιόδοξος αλλά είναι και σκεπτικιστής, ξέρει τι έρχεται μετά το τέλος του πολέμου. Είναι προφανές ότι πολλές από τις σκέψεις των χαρακτήρων, αλλά και τους διαλόγους και τους μονολόγους με τις πολιτικές, φιλοσοφικές και υπαρξιακές προεκτάσεις είναι πράγματα που σκέφτηκε και έζησε ο ίδιος ο Σπέρμπερ, μιας και η τριλογία αυτή εμπεριέχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία και ίσως έως έναν βαθμό ο Ντόιμο Φάμπερ, κύριος πρωταγωνιστής των τριών αυτών βιβλίων, να είναι κάποιου είδους alter ego του συγγραφέα. Η τριλογία "Δάκρυ στον ωκεανό" αποτελεί ένα πολύ σημαντικό, πολυεπίπεδο και έξοχα γραμμένο έπος, που έχει να προσφέρει ποικίλα συναισθήματα, σκέψεις και εικόνες, και μπορεί εύκολα να οδηγήσει τους αναγνώστες σε έρευνα γύρω από τα γεγονότα και σε περαιτέρω έργα σχετικού περιεχομένου. Αναμφισβήτητα, για μένα, θα είναι μια από τις πιο δυνατές στιγμές της φετινής αναγνωστικής χρονιάς! -Μάιος 33. Έντουαρντ Γουίτμορ - Ο Κώδικας του Σινά (σελ. 414). 9/10 34. Έντουαρντ Γουίτμορ - Το Πόκερ της Ιερουσαλήμ (σελ. 646). 9.5/10 35. Έντουαρντ Γουίτμορ - Σκιές στο Νείλο (σελ. 703). 9/10 36. Έντουαρντ Γουίτμορ - Το μωσαϊκό της Ιεριχούς (σελ. 411). 9/10 37. Λορένα Σαλασάρ Μάσο - Μια πληγή γεμάτη ψάρια (σελ. 150). 7.5/10 38. Ραμπίε Τζάμπιρ - Οι Δρούζοι του Βελιγραδίου (σελ. 334). 8/10 39. Μανές Σπέρμπερ - Η καμένη βάτος (σελ. 569). 9.5/10 40. Μανές Σπέρμπερ - Πιο βαθιά κι απ' την άβυσσο (σελ. 323). 9/10 41. Μανές Σπέρμπερ - Χωρίς τέλος (σελ. 417). 9/10

Derek Raymond - Απρίλης φονιάς (The Devil's Home On Leave). Εκδόσεις Έρμα. Σελίδες: 288, Τιμή: 17-10%=15,30€ Ένας άγνωστος άντρας βρίσκεται άγρια δολοφονημένος σε μια παλιά σιταποθήκη στο νότιο Λονδίνο. Το πτώμα του τεμαχίστηκε και τοποθετήθηκε επιμελώς σε συραμμένες πλαστικές σακούλες σουπερμάρκετ. Οι αρχές υποτιμούν την υπόθεση θεωρώντας πως πρόκειται για το έγκλημα ενός ακόμα παρανοϊκού μανιακού μιας πόλης που βυθίζεται στη βία και την παρακμή. Τη διαλεύκανσή της αναλαμβάνει ο ευφυής και ιδιόρρυθμος ανώνυμος επιθεωρητής από το Τμήμα Ανεξήγητων Θανάτων. Η επιμονή του τελικά τον οδηγεί στην αποκάλυψη πως το πτώμα ανήκει σε έναν σπιούνο που συνδεόταν με έναν βετεράνο στρατιωτικό και πρώην μυστικό πράκτορα με σκοτεινό παρελθόν, έναν μισθοφόρο δολοφόνο καλά εκπαιδευμένο να σκοτώνει κατ' εντολήν των ανωτέρων του. Τι γνώριζε ο νεκρός και ποιοι ήθελαν να τον κάνουν να σωπάσει; Γιατί διέπραξαν έναν τόσο αποτρόπαιο φόνο; Πώς εμπλέκονται οι σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες και γιατί τα όσα εξελίσσονται αναστατώνουν τον υπουργό Άμυνας της Μεγάλης Βρετανίας; Τα πράγματα περιπλέκονται, η βία γιγαντώνεται και οι ψυχολογικές συγκρούσεις υπερβαίνουν τα όρια καθώς ο ανώνυμος επιθεωρητής έρχεται αντιμέτωπος με το διαβολικό μένος ενός συστήματος εξουσίας που στις τάξεις του περιλαμβάνει βετεράνους απόστρατους, πληρωμένους δολοφόνους, μπράβους της νύχτας, μυστικούς πράκτορες και διεφθαρμένους κρατικούς αξιωματούχους. Ταυτόχρονα, η συνείδησή του στοιχειώνεται από το φάντασμα μιας παλιάς οικογενειακής τραγωδίας που κρύβει ένα καλά θαμμένο μυστικό. Με φόντο το ζοφερό ψυχροπολεμικό Λονδίνο της θατσερικής εποχής, ο Ντέρεκ Ρέιμοντ υφαίνει ένα ανατρεπτικό και συναρπαστικό αστυνομικό μυθιστόρημα που επιβεβαιώνει τη φήμη του "Νονού" και θεμελιωτή του σύγχρονου βρετανικού νουάρ. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Lyudmila Pavlichenko - Λαίδη Θάνατος (Lady Death). Εκδόσεις Eurobooks. Σελίδες: 508, Τιμή: 25-10%=22,50€ Η Λουντμίλα Παβλιτσένκο υπήρξε η πλέον επιτυχημένη ελεύθερη σκοπεύτρια στην ιστορία, με 309 επιβεβαιωμένες επιτυχίες κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Πολέμησε στον νότιο τομέα του σοβιετικού μετώπου, συμμετέχοντας καθοριστικά στην άμυνα της Οδησσού και της Σεβαστούπολης, σε συνθήκες ιδιαίτερης σκληρότητας. Το 1942, η Παβλιτσένκο επιλέχθηκε να συμμετάσχει σε αποστολή αντιπροσωπείας στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, με στόχο τη στήριξη της σοβιετικής προσπάθειας για το άνοιγμα δεύτερου μετώπου στην Ευρώπη. Κατά τη διάρκεια αυτής της αποστολής συνάντησε προσωπικότητες όπως ο Ιωσήφ Στάλιν, ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ και ο Ουίνστων Τσώρτσιλ. Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας αποτελεί την προσωπική της μαρτυρία για τα κρίσιμα αυτά χρόνια. Μέσα από τις σελίδες του, αναδεικνύεται τόσο η στρατιωτική όσο και η πολιτική διάσταση της δράσης της, προσφέροντας μια σπάνια και αυθεντική μαρτυρία για τον ρόλο των ελεύθερων σκοπευτών και των Σοβιετικών γυναικών στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Louis Aragon - Αυρηλιανός (Aurélien). Εκδόσεις Εστία. Σελίδες: 804, Τιμή: 32-10%=28,80€ "Στην πραγματικότητα, η Βερενίκη χορεύοντας δεν είχε βάρος. Λύγιζε στην ελαφρότερη πίεση. Θα έλεγες ότι ήταν η μουσική, τόσο συντονιζόταν μαζί της. Ο Αυρηλιανός φοβήθηκε ότι δεν χόρευε αρκετά καλά για εκείνην. Της το είπε. Η Βερενίκη έκλεισε τα μάτια. Και τότε, γέρνοντας επάνω της, την είδε για πρώτη φορά. Στο πρόσωπό της βασίλευε ένα χαμόγελο ύπνωσης, ακαθόριστο, εξωπραγματικό, που συνόδευε κάποια εικόνα εσωτερική. Ό,τι τραχύ, αταίριαστο υπήρχε μέσα της είχε συντηχθεί, είχε δέσει αρμονικά. Συνεπαρμένη από τη μελωδία, εγκαταλειμμένη στον καβαλιέρο της, είχε επιτέλους το αληθινό της πρόσωπο, το παιδικό της στόμα, και την έκφραση, πώς να το πω, ευτυχισμένου πόνου. Ο Αυρηλιανός επανέλαβε μέσα του ότι δεν είχε ακόμη δει ποτέ αυτή τη γυναίκα που τώρα εμφανιζόταν. Κατάλαβε ότι εκείνο που του την έκρυβε ήταν τα μάτια της. Όταν τα είχε κλείσει, δεν είχε τίποτα πια να την προστατεύει, είχε φανερωθεί αυτή η ίδια. Τα ξανάνοιξε, πιο μαύρα από ποτέ, πιο ζώα από ό,τι τα θυμόταν ο Αυρηλιανός". Μέσα από τη ματιά του αστού πρωταγωνιστή του, ενός στοχαστικού σαραντάρη που δεν συνήλθε ποτέ από τις εμπειρίες του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, το μυθιστόρημα αυτό σκηνοθετεί μια λησμονημένη και ιδιαίτερη γενιά του μεσοπολέμου, μια γενιά χωρίς καθορισμένη ταυτότητα. Η δράση εκτυλίσσεται με φόντο την εκρηκτική και οργιώδη δεκαετία του 1920, όπου παρελαύνουν εμβληματικές μορφές όπως ο Πικάσο και οι ντανταϊστές της Πλας Πιγκάλ, ο Κοκτώ, κέντρα διασκέδασης αλλά και επιδεικτικοί περίπατοι στο δάσος της Βουλώνης. Παρόλες τις ανόητες καταστάσεις και συμπεριφορές που τον περιστοιχίζουν, ο Αυρηλιανός πα¬ρασύρεται από έναν βασανιστικό και ανέφικτο έρωτα για τη Βερενίκη, μια νεαρή παντρεμένη επαρ-χιώτισσα η οποία διψάει για το «απόλυτο». Με σπάνιο σασπένς, που δεν εξαντλείται στις 800 περίπου σελίδες του, ο Αυρηλιανός ενός άγνωστου στην Ελλάδα Αραγκόν κερδίζει τους αναγνώστες και δικαιολογεί την κατάταξή του στα καλύτερα μυθιστορήματα του 20ού αιώνα.

- Γιώργος Πολ. Παπαδάκης: ''Οι δρόμοι του φανταστικού'': Από τα πιο παλιά μου αποκτήματα, μόλις τώρα εδέησα να το διαβάσω, είκοσι χρόνια μετά. Και ήταν ωραίο, αξιόλογο. Ξεχωριστή αναφορά στα τρία είδη που διαμορφώνουν την φανταστική λογοτεχνία. Φάντασυ, τρόμος και επιστημονική φαντασία. Με αναδρομή στους εκάστοτε δημιουργούς όσο και συνεχιστές. Και στην Ελληνική φανταστική λογοτεχνία γιατί αν δεν παινέψουμε το σπίτι μας, θα πέσει να μας πλακώσει. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε το κεφάλαιο για τους Λάβκραφτ- Πόε, τους πιο συχνά αναφερόμενους ως άρχοντες του τρόμου. Στον αντίποδα με κούρασαν αυτά για Ε. Θ. Α Χόφμαν και την αρχαία Ελληνική μουσική στα πλαίσια του φανταστικού. Καλογραμμένα, πλην όμως δεν με ενδιέφεραν. Όχι όμως και τα διηγήματα που ακολουθούσαν χωρίς την προσθήκη των οποίων, η όλη μελέτη θα έλεγα ότι θα ήταν λειψή. Παλιό και αγαπημένο ''Το χαμόγελο της Σαμαρνού'' του Θωμά -Erekose- Μαστακούρη. Όποιος ψάχνει να το βρει στην εξαντλημένη Ωρόρα που ρίχνει την αυλαία, υπάρχει και εδώ! Λυπητερή νώτα και στο ''Ένα φάντασμα στη μηχανή'' του Θανάση Βέμπου, εμένα τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε. Τέλος, δυνατό το ''Τα όνειρα στο σπίτι βόρεια του Πλάντον'' του Γιώργου Παπαδάκη. Με φωτογραφικό υλικό και καλή επιμέλεια, νομίζω ότι αξίζει να έχει θέση στη βιβλιοθήκη κάθε φίλου του φανταστικού. - Laurence Rees: ''Οι Ναζί'': Ξεκίνημα με την αναρρίχηση του Χίτλερ στη ηγεσία του Ναζιστικού κόμματος. Πριν ακόμη εδραιώσει την δύναμη του, που είχε μόνο την επιθυμία να εφαρμόσει τα κατακτητικά του σχέδια. Και όχι τα μέσα. Όταν πλέον τα απέκτησε και αυτά, ήρθε η ώρα για την ''Νύχτα των μεγάλων μαχαιριών''. Δολοφονίες πολιτικών φίλων και αντιπάλων, αποτέλεσε πρόγευση για το τι θα επακολουθούσε. Αναφορά στη συνέχεια στη χαοτική φύση του ναζιστικού κόμματος. Όπου και αρκετές υπηρεσίες με δυσδιάκριτα όρια, έμπαιναν η μία στα χωράφια της άλλης. Με αποτέλεσμα ένα μπάχαλο, που ενισχυόταν ακόμη περισσότερο από τον τρόπο διακυβέρνησης του. Έδινε ασαφείς διαταγές, αφήνοντας στα κατά τόπους τμήματα να τις εφαρμόσουν όπως νόμιζαν καλύτερα. Πάγια τακτική που μετέφερε αργότερα και στις κατεκτημένες χώρες, αναφορικά με την μοίρα του άμαχου πληθυσμού. Και εκεί καταρρίπτεται ο μύθος που ήθελε μόνο τα SS να διαπράττουν βιασμούς και εκτελέσεις γυναικόπαιδων, συνεπικούρησε και η Wehrmacht. Η δε συνήθεια του να ξυπνάει σε προχωρημένες ώρες, δεν βοήθαγε και ιδιαίτερα. Αβυσσαλέο το μίσος του για Πολωνία και Ρωσία, τις είχε κάτω μόνο από τους Εβραίους. Ενώ όντας συμπαθώντας την Αγγλία, δεν ήθελε να εμπλακούν σε ένοπλη σύρραξη. Πρέπει σε αυτό το σημείο να τονιστεί η πολύ καλή έρευνα του συγγραφέα. Με ονομαστική παράθεση μαρτύρων, και μάλιστα και από την πλευρά των ναζί! Απορώ πως δέχθηκαν να μιλήσουν και να εκμυστηρευτούν όσα έκαναν, έστω και πολλά χρόνια μετά την λήξη του πολέμου. Μόνο μία περίπτωση θα αναφέρω σ' ένα χωριό, όπου μονάδα έβαλε δύο αδέρφια να προπορευτούν. Αυτή, πενήντα μέτρα πίσω. Ως μέτρο ασφάλειας για τυχόν νάρκες από αντάρτες, υπολογίζεται ότι γύρω στους 2.000 ομήρους πέθαναν μόνο έτσι. Και είναι εκεί, προς το τέλος, που το βιβλίο αλλάζει ύφος. Παρελαύνουν σκληρές εικόνες, ιδίως με το κολαστήριο της Τρεμπλίνκα. Εκτενείς και οι αναφορές στις μάχες του Στάλινκραντ και της Μόσχας. Όπου και επισημαίνεται ως ειδοποιός διαφορά, η στάση των δύο ηγετών. Ο Χίτλερ δεν σταματούσε δευτερόλεπτο να απαξιοί όσους δεν του έλεγαν ΝΑΙ σε ότι παραληρούσε. ''Δειλοί παλιάνθρωποι'' ήταν ο αγαπημένος του χαρακτηρισμός. Αλλά και ο Στάλιν, όντας ικανός μόνο στο να τρομοκρατεί, ήταν ανίδεος από πολεμικές τακτικές. Δείχνοντας όμως έστω και στο έσχατο σημείο, την υπέρβαση -ως τέτοια μάλλον πρέπει να λογίζεται- να ακούσει επιτέλους τους στρατηγούς του. Τελευταίο και πιο σημαντικό, η ακατάβλητη στάση του ηρωικού Ρωσικού λαού. Μάχιμου και μη. Βασισμένο στο βραβευμένο ντοκιμαντέρ ''The nazis: A warning from history'', ήταν πολύ καλογραμμένο και πληροφοριακό. Με ευρετήριο, βιβλιογραφικές αναφορές και επεξηγηματικές σημειώσεις για κάθε κεφάλαιο ξεχωριστά, επιβάλλεται θα έλεγα για όποιον τρέφει ενδιαφέρον για το θέμα.

Μιας που η τριλογία " Το πρόβλημα των τριών σωμάτων" ανήκει στο βάθρο των αγαπημένων μου βιβλίων, δεν δίστασα να αγοράσω και την συλλογή διηγημάτων "Περιπλανώμενη Γη" μόλις την πήρα χαμπάρι. Ομολογώ πως στάθηκε αντάξια των προσδοκιών μου και για μία ακόμη φορά ο Liu κέντησε με τις πρωτότυπες ιδέες του να κλέβουν την παράσταση. Κάθε διήγημα του αποτελεί και ένα ιδιόμορφο κοινωνικό πείραμα του " Τι θα γινόταν στον κόσμο μας αν..... η γη ξεφευγε από την τροχιά της γύρω από τον ήλιο, ένας πολιτισμός γεννιόταν στο κέντρο ενός πλανήτη, οι άνθρωποι συρρικνώνονταν, χτίζαμε ένα πέρασμα από την μία άκρη της γης στην άλλη...". Χαρακτηριστικό της αφήγησής του είναι πως δεν αναλύει ιδιαίτερα μεμονωμένους χαρακτήρες αλλά θέτει ως πρωταγωνιστή την ίδια την ανθρωπότητα. Ιδιαίτερα για τους λάτρεις του hard sci fi, τα διηγήματα περιλαμβάνουν διάφορα στοιχεία σύγχρονης επιστήμης πχ. επιστήμη υλικών, γεωλογία, αστροφυσική κλπ. τα οποία βέβαια εμπλουτίζονται με την φαντασία του συγγραφέα. Όσον αφορά για την γραφή σε κάποια διηγήματα είναι πιο όμορφη απ' ότι σε άλλα γεγονός που ίσως οφείλεται και στην ωριμότητα του συγγραφέα όταν τα έγραψε. Όπως και να έχει πάντως, σίγουρα θα το συνιστούσα ως ανάγνωσμα στους λάτρεις του είδους. 9/10

Καλησπέρα σας. Αποφάσισα να κόψω το τσιγάρο μια για πάντα (έχω ξαναδοκιμάσει άλλες φορές αλλά απέτυχα, αυτή τη φορά θα είναι αλλιώς, το νιώθω, το ελπίζω, το πιστεύω, wish me luck) και σε ένα anti-smoking φόρουμ περί συμβουλών στους καπνιστές, διάβασα μία συμβουλή που παρότρυνε όσους προσπαθούν να το κόψουν, να γράφουν κάθε μέρα από κάτι (γενικά οποιαδήποτε τέχνη βοηθάει, εγώ την βρίσκω κυρίως με μουσική και συγγραφή) ώστε να κρατούν το μυαλό τους απασχολημένο και για να μην σκέφτονται τα cravings (= χαρμάνα, έντονη επιθυμία για κάπνισμα που οφείλεται στο στερητικό σύνδρομο, χρησιμοποιείται και για κάπνισμα αλλά και στα ναρκωτικά. Σκέφτηκα να γράφω κάθε μέρα από κάτι φαινομενικά άσχετο που όμως θα γυρνάει γύρω από τον βασικό άξονα-θεματολογία, ως τίτλο εμπνεύστηκα το "Το ημερολόγιο της χαρμάνας" επειδή μου φαίνεται πως περιέχει ακριβώς το vibe της διαδραστικής ιστορίας (κάτι σαν τα LARP αλλά πιο ρεαλιστικό, χωρίς να περιέχει απαραίτητα το μυθολογικό-φανταστικό στοιχείο). Θα ήταν ωραίο όποιος/α συγγραφέας θέλει να γράψει κάτι σχετικό (όλοι/ες κάποτε είχαμε έναν εθισμό και η "χαρμάνα" έχει πολλές μορφές και επίπεδα, μπορεί να είναι τα κλασικά -ποτό,κάπνισμα,ναρκωτικά,τζόγος,κτλπ- αλλά μπορεί να είναι και ψυχολογικά/ψυχοσωματικά -οπότε μεταφορικά "χαρμάνα" π.χ. κάποιος/α εθισμένος/η σε έναν έρωτα που τελείωσε απότομα νιώθει παρόμοια στερητικά σύνδρομα και μπορεί να ταυτιστεί με την ίδια βαθιά ανάγκη-επιθυμία να γυρίσει πίσω στις παλιές συνήθειες, ακόμα και αν δεν βρίσκεται ο/η συγγραφέας στην παρούσα φάση σε διαδικασία απεξάρτησης ενός εθισμού οποιασδήποτε μορφής, μπορεί να καταγραφεί ως memoirs) να ενώσουμε τις ιστορίες σε μία μεγάλη αλληλένδετη, σε στυλ κοινές/παρόμοιες ιστορίες υπό το πρίσμα άλλης οπτικής γωνίας. Κάθε ιστορία θα αναγράφει το όνομα του/της συγγραφέα που την έγραψε όπως και τον τίτλο της ιστορίας απλώς θα μπουν όλες στην ίδια ανθολογία, όπως σε μία συλλογή διηγημάτων. Όποιος/α ενδιαφέρεται για αυτό το συγγραφικό εγχείρημα μπορεί να δηλώσει συμμετοχή εδώ ή να μου στείλει μήνυμα.

ε, ναι κι εγώ ακόμα υποφέρω από τη μέση μου. Να γίνω κι εγώ καλά, να μπορέσω να δημιουργήσω.

κι εγω παιδι μου, μεχρι 6 Ιουνιου. Κανονικα μεχρι 17, αλλα το χειριζομαστε.

Ναι. Να δούμε το χρόνο βέβαια έχω και εξεταστική. Αλλά θέλω. Δλδ πως να μην.

Είδα όλη την 4η σαιζόν την μέρα που κυκλοφόρησε, και την βρήκα την πιο αδύναμη απ'όλες.Αν και υπήρχαν υπέροχα animation όπως το "Spider Rose" και το "Scream of the...", εγώ προσωπικά απόλαυσα την καφρίλα της επιστροφής των "...Mini.." και το αναπάντεχο και καλοδεχούμενο gore του "How Zeke got his religion"...

Η καμένη βάτος Όταν πριν περίπου δέκα και κάτι χρόνια τα βιβλία της συγκεκριμένης τριλογίας του Μανές Σπέρμπερ κυκλοφόρησαν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Καστανιώτη, μου κίνησαν αρκετά το ενδιαφέρον λόγω της θεματολογίας αλλά κυρίως λόγω των υπέροχων εξωφύλλων, που θυμίζουν προπαγανδιστικές αφίσες της Σοβιετικής Ένωσης. Όμως έμεινα στο ενδιαφέρον, δεν τα αγόρασα, γιατί δεν έβρισκα τότε και πολλές κριτικές σχετικά με τα βιβλία και τον συγγραφέα, δεν ήξερα τίποτα σχετικά με την ποιότητα της γραφής ή των ιστοριών. Όμως τώρα υπάρχουν μπόλικες κριτικές, ως επί το πλείστον διθυραμβικές, πείστηκα τα μάλα, και έτυχε να αγοράσω και τα τρία βιβλία μαζί από την Πολιτεία, σε εξαιρετικά συμφέρουσα τιμή. Λοιπόν, αρκετά σας έπρηξα, το βιβλίο είναι συγκλονιστικό! Και ευτυχώς που ξεκίνησα τώρα την τριλογία, που όσο να 'ναι έχω μια κάποια εμπειρία σαν αναγνώστης, αλλά και μια κάποια ωριμότητα σαν άνθρωπος, έτσι ώστε να απολαύσω το βιβλίο γι' αυτό που είναι, δηλαδή ένα συγκλονιστικό πολιτικό-ιστορικό έπος, που συνδυάζει τον πολιτικό στοχασμό με την υπαρξιακή αναζήτηση, με φόντο την άνοδο του Ναζισμού και του Σταλινισμού, τις Δίκες της Μόσχας κ.λπ. κ.λπ. Η γραφή είναι υπέροχη, χειμαρρώδης, αρκετά ευκολοδιάβαστη αλλά συνάμα σύνθετη, σίγουρα όχι... αρτηριοσκληρωτική ή βαριά, πραγματικά ευχαριστήθηκα διαλόγους, μονολόγους, περιγραφές, απόλαυσα το βάθος στις ιδέες, τις σκέψεις και τους προβληματισμούς των χαρακτήρων (δηλαδή του ίδιου του συγγραφέα), που βρίσκονται αντιμέτωποι με τις ψευδαισθήσεις και τις διαψεύσεις μιας πολιτικής σταδιοδρομίας, μιας ολόκληρης ζωής. Σίγουρα χρειάζεται μια κάποια προσοχή, απαιτείται υπομονή, δεν είναι από τα βιβλία που τα διαβάζεις για να περάσει η ώρα, δημιουργεί ποικίλα συναισθήματα, σε βάζει σε σκέψεις, χρειάζεται επιπρόσθετα και μια γενική ιδέα για το ιστορικό πλαίσιο. Προσωπικά, το απόλαυσα στον απόλυτο βαθμό, και δεν ήταν λίγες οι φορές που ξαναδιάβασα ολόκληρες σελίδες, όχι επειδή δεν κατάλαβα τι διάβασα την πρώτη φορά, αλλά γιατί αυτά που διάβασα ήταν απολαυστικά και απλώς ήθελα να τα ξαναδιαβάσω. Τώρα, ορμάω στο δεύτερο βιβλίο! -Μάιος 33. Έντουαρντ Γουίτμορ - Ο Κώδικας του Σινά (σελ. 414). 9/10 34. Έντουαρντ Γουίτμορ - Το Πόκερ της Ιερουσαλήμ (σελ. 646). 9.5/10 35. Έντουαρντ Γουίτμορ - Σκιές στο Νείλο (σελ. 703). 9/10 36. Έντουαρντ Γουίτμορ - Το μωσαϊκό της Ιεριχούς (σελ. 411). 9/10 37. Λορένα Σαλασάρ Μάσο - Μια πληγή γεμάτη ψάρια (σελ. 150). 7.5/10 38. Ραμπίε Τζάμπιρ - Οι Δρούζοι του Βελιγραδίου (σελ. 334). 8/10 39. Μανές Σπέρμπερ - Η καμένη βάτος (σελ. 569). 9.5/10

Περιπλανώμενη Γη Στο τέλος του σχολίου μου για το εξαιρετικό "Σφαιρικός κεραυνός" που διάβασα και απόλαυσα τον περασμένο Δεκέμβριο, έγραψα: "Και αν μου άρεσε τόσο το συγκεκριμένο βιβλίο, που είναι από τα λιγότερο γνωστά και αγαπημένα βιβλία του συγγραφέα, δεν μπορώ να φανταστώ πόσο θα μου αρέσει η Τριλογία του ή η συλλογή διηγημάτων "Περιπλανώμενη Γη" (πρέπει να την προμηθευτώ άμεσα αυτή)". Προμηθεύτηκα λοιπόν τη συλλογή διηγημάτων και δεν άργησα πολύ να την πιάσω στα χέρια μου, και όντως πριν την ξεκινήσω δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ήταν τόσο, μα τόσο καλή. Και όχι μόνο καλή, αλλά επίσης απολαυστική, χορταστική, ψυχαγωγική, γεμάτη με τρελές ιδέες και καταστάσεις, με φοβερά σκηνικά και δυνατές εικόνες, καθώς και με μπόλικη τροφή για σκέψη. Έχω διαβάσει πολλές συλλογές διηγημάτων, αλλά δεν είναι τόσο συνηθισμένο όλες οι ιστορίες μιας συλλογής να είναι εξίσου δυνατές, ενδιαφέρουσες και καλογραμμένες, όπως είναι οι ιστορίες του συγκεκριμένου βιβλίου. Ειλικρινά, διάβαζα τη μια, την απολάμβανα για τις ιδέες, την πλοκή, τη γραφή, την όλη ατμόσφαιρα ρε αδερφέ, έλεγα ουάου, ωραία ήταν αυτή, δυστυχώς όμως δύσκολα η επόμενη θα είναι καλύτερη ή έστω το ίδιο καλή, κι όμως κάθε φορά διαψευδόμουν. Έχουμε εξωγήινους, καταστροφές πλανητικού και συμπαντικού επιπέδου, ταξίδια στον χώρο και τον χρόνο, πότε πίσω στο μακρινό παρελθόν και πότε μπροστά στο μακρινό μέλλον, έχουμε κάθε είδους τεχνολογικές και επιστημονικές ιδέες που στέκουν ή δεν στέκουν, δεν έχει τόση σημασία, μιας και ποτέ δεν παύουν να μαγεύουν και να δίνουν τροφή για σκέψη. Και αλήθεια σας λέω, δεν μπορώ με τίποτα να διαλέξω τρεις ή τέσσερις ιστορίες που μου έκαναν μεγαλύτερη εντύπωση, γιατί έτσι θα αδικούσα τις υπόλοιπες. Τι να πρωτοαναφέρω; "Περιπλανώμενη Γη"; "Το Βουνό"; "Περί Μυρμηγκιών και Δεινοσαύρων"; "Ο Ήλιος της Κίνας"; "Φροντίζοντας τους Θεούς"; "Η πιο μεγάλη πτώση"; Δεν μπορώ να επιλέξω, είναι όλες καταπληκτικές! Έτσι όπως το πάω, φέτος θα διαβάσω και την Τριλογία του, για να χάσω τελείως τα μυαλά μου με αυτόν τον συγγραφέα! 9.5/10

Ιστορίες για μισογύνηδες Τρίτο βιβλίο της Πατρίσια Χάισμιθ που διαβάζω, μετά το "Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ" και το "Βαθιά νερά". Αυτή την φορά δεν πρόκειται για αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλά για μια μικρή συλλογή δεκαεπτά μικρών ιστοριών που έχουν να κάνουν με τις γυναίκες. Σε καθεμία ιστορία παρουσιάζεται και μια διαφορετική γυναίκα: Γυναίκες που παίζουν τους άντρες τους στα δάχτυλα και γυναίκες που οι άντρες τους τις εκμεταλλεύονται, γυναίκες ξετσίπωτες ή συμμαζεμένες, γυναίκες απελευθερωμένες ή θύματα. Η διάθεση της Χάισμιθ απέναντι στις γυναίκες (και κατ'επέκταση στους άντρες και ολόκληρη την κοινωνία) είναι έντονα σατιρική και χλευαστική, δεν χαρίζει κάστανα σε κανέναν. Αν και σε μικρό διαθέσιμο χώρο, η συγγραφέας κατάφερε να διακωμωδήσει καταστάσεις και να σατιρίσει θεσμούς και κοινωνικά πρότυπα, εκμεταλλεύοντας κάποια στερεότυπα και χρησιμοποιώντας χαρακτήρες-καρικατούρες και μπόλικο μαύρο χιούμορ. Είναι ό,τι πρέπει για μια γρήγορη και ανάλαφρη ανάγνωση στα ΜΜΜ ή στα διαλείμματα στην δουλειά, προσφέροντας παράλληλα και λίγη τροφή για σκέψη και προβληματισμό. Βέβαια στο Goodreads θα του βάλω τρία αστεράκια, για να μην αδικήσω καλύτερα βιβλία. Πάντως πέρασα καλά. 7/10