Leaderboard

Teatro Grottesco Ω, ρε μάνα μου, τι ήταν αυτό; Όλα αυτά τα χρόνια που είμαι στο κουρμπέτι, είχα ακούσει σημεία και τέρατα για τον Λιγκότι και το έργο του, αλλά ποτέ τόσο καιρό δεν βρήκα το θάρρος να τον πιάσω στα χέρια μου, να διαβάσω κάτι δικό του (εδώ και δώδεκα χρόνια έχω τη συλλογή "Εργοστάσιο εφιαλτών" και περίπου ενάμιση χρόνο την παρούσα συλλογή), κάτι με... τρόμαζε, με κρατούσε μακριά. Αλλά πήρα την απόφαση να διαβάσω επιτέλους κάτι δικό του, μπαίνοντας κατευθείαν στα βαθιά με το διαβόητο Teatro grottesco, ένα βιβλίο κοσμικού και... φιλοσοφικού (;) τρόμου, οι ιστορίες του οποίου είναι ικανές να προκαλέσουν εφιάλτες στον αναγνώστη, περίεργα συναισθήματα, μια παράξενη αίσθηση του αλλόκοτου, σαν να είσαι μόνος σου σε ένα δωμάτιο και ξαφνικά να ακούς παράξενους ήχους και μετά να νιώθεις κάτι να σε παρακολουθεί και μετά να νιώθεις ένα άγγιγμα από το πουθενά και μετά... τέλος πάντων, κάτι τέτοιο. Με αυτά που γράφει αλλά κυρίως με τον τρόπο που τα γράφει, σίγουρα ο Λιγκότι δεν θα έστεκε και πολύ καλά στα μυαλά του, θέλω να πω, σίγουρα θα ήταν σε μια φάση περίεργη, στα υπέρτατα όρια της ψυχικής ισορροπίας, δεν γίνεται ένας φυσιολογικός άνθρωπος να σκέφτεται τέτοια πράγματα, να βλέπει έτσι τον κόσμο. Από την άλλη, εγώ που... απόλαυσα αυτές τις ιστορίες, που με άγγιξαν με ποικίλους τρόπους, που μου δημιούργησαν ποικίλα συναισθήματα και με έβαλαν σε κάθε είδους σκέψεις, είμαι φυσιολογικός; Όλα αυτά τα παρανοϊκά, με τον αέρα της ψυχικής ασθένειας, πώς γίνεται να με άγγιξαν, να με καθήλωσαν; Σίγουρα σε μερικά σημεία είναι λίγο δυσνόητος, ξεφεύγει κάπως, όμως δεν "χάθηκα", κατανόησα ή νιώθω ότι κατανόησα το νόημα όλων αυτών των γκροτέσκων, σκοτεινών, καταθλιπτικών ιστοριών. Μου αρέσουν οι ιστορίες τρόμου με σκηνές φρίκης, αιματοχυσίες, τέρατα, φαντάσματα κ.λπ., αλλά νιώθω ότι ιστορίες σαν κι αυτές του Λιγκότι με φρικάρουν πολύ περισσότερο, με ιντριγκάρουν πολύ παραπάνω, καθώς μου δείχνουν έναν άλλο κόσμο, ένα άλλο σύμπαν δυνατοτήτων και πιθανοτήτων. Μπορεί αν διάβαζα πριν δέκα χρόνια Λιγκότι να τον έβρισκα κάπως ακατανόητο, κάπως βαρύ, τώρα όμως μού είπε πράγματα. Δεν ξέρω, με εντυπωσίασε. Με κέρδισε. 9.5/10

Καλησπέρα σας! Τι κάνετε, καλά; Καλά κι εμείς. Κοιτάξτε, μου έστειλαν ένα μήνυμα. Το μήνυμα λέει ότι πρέπει να ανασκουμπωθούμε. Να σοβαρευτούμε. Να βάλουμε το καλό μας κουστούμι, το φόρεμα ή ένα επίσημο ένδυμα τέλος πάντων. Να συγκεντρωθούμε... και να πάρουμε μέρος στον 62ο Διαγωνισμό Σύντομης Ιστορίας του sff.gr. Το μπορούμε; Το έχουμε;;;

Αλλά και στο Διάστημα δεν ήταν άσχημα...

Τι ωραία που περνούσαμε, παλιά στο Τέξας...

Διάβασα και την δεύτερη τριλογία, ''Η εποχή της παραφροσύνης''. Υστερεί σε σχέση με την προηγούμενη που πραγματικά ήταν κάτι το ξεχωριστό, είναι μία ταχύτητα κάτω. Από μόνη της όμως πολύ καλή, δυνατή. Πρώτο μείον πριν ξεκινήσω ακόμη να διαβάζω, το βιομηχανικό της φόντο. Δεν με έλκει αυτή η μίξη φανταστικού και πραγματικού, για να μην πω ότι με απωθεί κιόλας. Φοβόμουν μην το γύριζε σε steampunk, κάτι που ενδεχομένως θα με κούραζε. Για να διαψευστώ όμως πανηγυρικά, και αυτό αν μη τι άλλο είναι σημαντικό. Κάτι που φαντάζει εξαρχής ως μειονέκτημα, να μετατρέπεται με την εκτέλεση σε πλεονέκτημα. Λίγο μόνο με χάλασε που έλειψε ο φοβερός και τρομερός Γκλόκτα αλλά ok. Καταλαβαίνω ότι ήταν αναγκαίο κακό, νέοι παίκτες πρέπει να εισαχθούν στο παιχνίδι. Όπως π.χ. η Σαβίν νταν Γκλόκτα, άξια κόρη του ''πατέρα'' της. Ανελέητη και αδίστακτη, χαρακτηριστικά απαραίτητα για τον αδηφάγο κόσμο των επιχειρήσεων. Ωραίο και το όλο χυδαίο, προσέδωσε ρεαλισμό και αληθοφάνεια. Όσο και το να κάνει σκληρούς χαρακτήρες, να βασανίζονται από τα πάθη και τις αδυναμίες τους. Πολύ καλή σκιαγράφηση λοιπόν, και με φονικούς διαλόγους. Ετοιμόλογοι, ξεστόμιζαν ατάκες που έσπαγαν κόκαλα. Βοηθάει πιστεύω σ' αυτό το ότι ο συγγραφέας όντας ψυχολόγος, γνωρίζει άριστα την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων. Έκανε καλή δουλειά και αυτό είναι κάτι που φαίνεται. Ισχύει πάνω-κάτω ότι είπα και στη προηγούμενη κριτική. Αν θα αρέσει ή όχι, είναι θέμα για άλλου είδους συζήτηση. Άλλα ναι, όποιος δεν έχει διαβάσει Αμπερκρόμπι, θεωρώ ότι χάνει πράγματα. Περιμένω τώρα για το ''The devils'' που ανέφερε πιο πάνω ο Steel Guardian, ελπίζω να μην αργήσει πολύ

20. Η γοητεία του ταξιδιού, Νίκος Καββαδίας - Συλλογικό (σελ 160, Η Καθημερινή 2025) 21. Τα σχόλια του Τρίτου - Μάνος Χατζιδάκις (σελ 215, Εξάντας 2007) 22. Τραχίνιαι - Σοφοκλής (σελ 184, Ζήτρος 2007) 23. Ηλέκτρα - Ευριπίδης (σελ 202, Ζήτρος 207)

20. Η γοητεία του ταξιδιού, Νίκος Καββαδίας - Συλλογικό (σελ 160, Η Καθημερινή 2025) 21. Τα σχόλια του Τρίτου - Μάνος Χατζιδάκις (σελ 215, Εξάντας 2007) 22. Τραχίνιαι - Σοφοκλής ( Ζήτρος 2007)

Σας ενημερώνω ότι η συζήτηση μπορεί να συνεχιστεί στο Event του 62ου διαγωνισμού, Όλα τα προηγούμενα ποστ μεταφέρθηκαν εκεί.

Όντως, ήταν κάτι πολύ εύστοχο! Ο Λαβκραφτ είχε πει το εξής: "The oldest and strongest emotion of mankind is fear, and the oldest and strongest kind of fear is fear of the unknown." και φαντάζομαι πως ο Κθούλου ενσαρκώνει ακριβώς αυτό, τον φόβο του Αγνώστου, έναν φόβο κοσμικό που σου δίνει την εντύπωση (ως αναγνώστη) πως ακόμα και αν διαβάσεις όλες τις ιστορίες του Άρθουρ Μάχεν, του Λαβκρατ, του Ώγκαστ Ντέρλεθ, του Κλαρκ Άστον Σμιθ, του Ρόμπερτ Μπλοχ, του Ρόμπερτ Χάουαρντ, κ.α. , δεν μπορείς παρά να καταλάβεις μία φευγαλέα ιδέα του αληθινού τρόμου ο οποίος ξεπερνά την κατανόηση που υπηρετείται μέσω των νόμων της λογικής και των κανόνων/νορμών της κοινωνίας/της φυσικής, κάτι τόσο αποτρόπαιο και ανατριχιαστικό που μόνο τα μικρά παιδιά όταν μαζεύονται γύρω από την φωτιά και τους διηγείται ψιθυριστά κάποια γιαγιά μύθους και θρύλους του παρελθόντος, ιστορίες για μάγισσες και στοιχειά, και μετά παρατηρούν το απέραντο νεκροταφείο των αστεριών και της αστρικής σκόνης και αφουγκράζονται τον κάθε ήχο του δάσους, δίνοντας πολυεπίπεδες διαστάσεις στη κάθε σκιά ενώ κουκουλωμένα σφίγγουν δυνατά την κουβέρτα πάνω τους με δέος και απόγνωση ως προς το πόσο απροσδοριόριστα ευάλωτα είναι, μπορούν να συλλάβουν. Δυστυχώς, μεγαλώνοντας, βάζουμε την Φαντασία σε δεύτερη μοίρα καθώς ο κόσμος μας ακολουθεί πιστά την Λογική και την Επιστήμη οι οποίες κάνουν κάθε προσπάθεια να απομυθοποιήσουν τις παλιές σκοτεινές ιστορίες και τις παραδόσεις των παραμυθιών γύρω από την φωτιά. Για να απολαύσεις πραγματικά τις ιστορίες τρόμου που διαβάζεις πρέπει να μην αφήσεις το παιδί μέσα σου να μεγαλώσει. 😉

Mike Waltari - Sinuhe, Egyptilainen/The Egyptian/Σινουχέ, ο Αιγίπτιος (Εκδόσεις Καλέντης) Ένα τεράστιο και πολύ γεμάτο ιστορικό μυθιστόρημα. Έχει κλασσικό στάτους στο είδος του και εύκολα μπορεί να δει κανείς γιατί. Είναι καλογραμμένο, κάνει μια (πειστική) αναπαράσταση μιας τελείως άλλης εποχής, είναι πλούσιο σε ενδιαφέροντα γεγονότα και ενδιαφέρουσες ιδέες και δεν του λείπει η φιλοσοφική διάθεση. Ειδικά το τελευταία 1/ε περίπου με είχε πραγματικά καθηλώσει. Οι περισσότεροι χαρακτήρες δεν έχουν ένα σχετικό βάθος, είναι διαφορετικοί και διακριτοί μεταξύ τους (όμως μιλούν όλοι με τον ίδιο τρόπο). Από την άλλη υπάρχουν φάσεις που μπορεί να γίνει τρομερά κουραστικό (σε αυτό φταίει πιθανώς και το γεγονός ότι η δομή του είναι πολύ επεισοδιακή και μέχρι λίγο πριν το τέλος όχι μια συνεχής αφήγηση με "ροή"), είναι αργόσυρτο και οι περισσότεροι χαρακτήρες δεν κάνουν διαλόγους, αλλά μονολόγους με παρέα (και όλοι με παρόμοιο τρόπο όπως προείπα). Επίσης το βιβλίο δείχνει τα χρονάκια από διάφορες απόψεις. Παρά τα όποια αρνητικά η ανάγνωση του βιβλίου ήταν, τελικά, πολύ ευχάριστη για εμένα, δεν μετανιώνω καθόλου που το διάβασα και μου άνοιξε την όρεξη να διαβάσω και άλλα βιβλία σχετικά με την αρχαία Αίγυπτο. Γενικά θα το πρότεινα στους φαν του είδους, αρκεί να οπλιστούν με μπόλικη υπομονή.

1. Ο Ακρογωνιαίος Λίθος (80) 2. Για Ό,τι Αξίζεις Να Πεθάνεις (448) 3. Μάτζικερτ Η Αρχή του Τέλους του Μεσαιωνικού Ελληνισμού (394) 4. Δεν Γίνονται Αυτά Εδώ (508) 5. Τρέξε, Άλεξ Κρος (380) 6. Έγκλημα Στο Λιμάνι (318) 7. Σελίδες Ιστορίας (174) 8, Οι Εμφύλιοι Της Ρώμης 49-30 πΧ (80) 9. Το Κυνήγι Των Φαντασμάτων (456) Ο ιδιωτικός ερευνητής Τσάρλι Πάρκερ αναλαμβάνει να βρει τον εξαφανισμένο συνάδερφό του Τζέικομπ Έκλουντ για λογαριασμό του πράκτορα Ρος του FBI. Η έρευνα γίνεται ανεπίσημα γιατί ο Έκλουντ ασχολείτο με το παραφυσικό και τον άλλο κόσμο. Άλλοι μπορεί να γελούσαν αλλά ο Πάρκερ όχι, γιατί εκείνος ξέρει από πρώτο χέρι ότι η ζωή δεν τελειώνει στον τάφο και ότι εκείνοι που πεθαίνουν δεν φεύγουν πάντα από αυτόν τον κόσμο. Είναι μια καλή ιδέα, μια ιστορία με αρκετό βάθος και μυστήριο ενώ έχει και πολλούς ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Το μόνο μειονέκτημα είναι ο λίγο αργός ρυθμός και κάποιες περιγραφές που φορτώνουν την χωρίς να υπάρχει λόγος.

-Τζο Αμπερκρόμπι: Το κάλεσμα του ξίφους: 6+4=10 - Τζο Αμπερκρόμπι: Πριν την αγχόνη: 6+4=10 - Τζο Αμπερκρόμπι: Το τελευταίο επιχείρημα: 6+4=10 - Τζο Αμπερκρόμπι: Μία στάλα μίσος: 4,5+4=8,5 - Τζο Αμπερκρόμπι: Το κακό με την ειρήνη: 4,5+4=8,5 - Τζο Αμπερκρόμπι: Η σοφία του πλήθους: 4,5+4=8,5

Teatro Grottesco. Σχόλιο εδώ: Τόμας Λιγκότι (Thomas Ligotti) -Μάρτιος 18. Λίου Σιτσίν - Περιπλανώμενη Γη (σελ. 619). 9.5/10 19. Γκαέλ Φάιγ - Μικρή πατρίδα (σελ. 259). 8.5/10 20. Φερνάντα Τρίας - Ροζ γλίτσα (σελ. 285). 8/10 21. Τόμας Γεντρόφσκι - Κολυμπώντας στο σκοτάδι (σελ. 238). 8/10 22. Ρέι Μπράντμπερι - Κάτι κολασμένο έρχεται προς τα δω (σελ. 320). 9.5/10 23. Μικ Χέρον - Ψόφιοι κοριοί (σελ. 411). 8.5/10 24. Σίρλεϊ Τζάκσον - Η λοταρία και άλλες ιστορίες (σελ. 364). 8/10 25. Τόμας Λιγκότι - Teatro Grottesco (σελ. 382). 9.5/10

Από Πρωτοπορία, Πολιτεία και ιδιώτες: 01. Στίβεν Κινγκ - Πιο σκοτεινό κι απ' το σκοτάδι (Κλειδάριθμος) 02. Μιέκο Καουακάμι - Ο παράδεισος (Gutenberg). 8€ 03. Τζον Ίρβινγκ - Χήρα για ένα χρόνο (Μελάνι). 12€ 04. Γουόλι Λαμπ - Η αλήθεια που έμαθα (Πατάκης). 8€ 05. Μέλανι Γουάλας - Το γαλάζιο άλογο ονειρεύεται (Πόλις). 5€ 06. Μάλκολμ Μπράντμπερι - Τιμές συναλλάγματος (Πόλις). 6€ 07. Άντριου Ο' Χάγκαν - Προσωπικότητα (Πόλις). 8€ 08. Λόρι Μουρ - Η πόρτα στη σκάλα (Πόλις). 3€ 09. Λέον ντε Βίντερ - Ψυχή σαν κροκόδειλου (Πόλις). 5€ 10. Μανουέλ Μουχίκα Λάινες - Μπομάρτσο (Διώνη). 5€ 11. Άντριου Μίλερ - Οξυγόνο (Χατζηνικολή). 4€ 12. Ρόουζ Τρεμέιν - Τα χρόνια της φωτιάς (Ψυχογιός). 3,50€ 13. Αλεξάνταρ Χέμον - Με το βλέμμα του Μπρούνο (Ψυχογιός). 4€ 14. Ρόμπερτ Αλεξάντερ - Ένας Μπολσεβίκος στην κουζίνα του τσάρου (Κέδρος). 4,50€

Υπέροχη ταινία μυστηρίου/θρίλερ/φαντασίας, με αρκετά κοινά στοιχεία με τις 2 ταινίες IT (του 2017 και του sequel του 2019). Αξίζει να την δείτε!!

Ένα και ένα!! Cthulhu for ever!!

Αυτό που ψάχνεις μού θύμισε αυτό που στην ψυχολογία ονομάζεται 'ενδοβολή'.

Μόλις το είδα! Ντάξει, δεν υπάρχουν λόγια, ξεκάθαρα από τις καλύτερες ταινίες θρίλερ (με στοιχεία τρόμου) που έχω δει τελευταία, μαζί με Barbarian (2022) , Ma (2019) , Fear (2023) , Terrifier 3 (2024) , Trap (2024) και Smile 2 (2024). Απλά δείτε το!!

Σκεφτόμουν σήμερα πως θα ήταν χρήσιμο να έχουμε ένα τέτοιο topic εδώ. Ο καθ' ένας μας βρίσκει τις ιδέες του με διαφορετικό τρόπο, μερικοί απ' αυτούς τους τρόπους μάλιστα είναι πολύ ιδιαίτεροι, πολύ "random". Ποιοι είναι οι δικοί σας τρόποι; Τι σας εμπνέει πάντα; Έχετε κάποιο μαγικό τρικ; Το συζητούσαμε στη σχολή μου χτες αυτό, κι άκουσα διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα. Άλλοι είπαν πως βρίσκουν ιδέες έπειτα από περιπάτους μέσα σε μεγάλες πόλεις [οι πιο πολλοί ανέφεραν το buzz του Λονδίνου - τη ζωντάνια και το διαρκές του τρέξιμο - ως μεγάλη έμπνευση], άλλοι μίλησαν για μουσική, άλλοι είπαν πως δεν μπορούν να σχεδιάσουν ή να γράψουν χωρίς ανοικτή τηλεόραση [είτε παρακολουθούν είτε όχι], άλλοι είπαν πως τους εμπνέει να βλέπουν δουλειές άλλων, άλλοι πως δε θέλουν με τίποτα να βλέπουν δουλειές άλλων πριν ξεκινήσουν τη δική τους, άλλοι πως βγαίνουν απλώς έξω και συζητούν με ανθρώπους... Εγώ αντλώ έμπνευση από τους ανθρώπους γύρω μου [απ' την αλληλεπίδραση και τα συναισθήματα], κι απ' τη μουσική, κυρίως. Το μοναδικό μαγικό που κάνω, είναι να ανοίγω πάαααρα πολύ τα "ψυχικά κανάλια" μου και να δέχομαι όλα τα ερεθίσματα στο μέγιστο, να μην μπλοκάρω κάτι. Επίσης, με εμπνέουν και οι βόλτες [όχι μόνο σε πόλεις], ακόμα κι αν δεν υπάρχουν ιδιαίτερα αξιοθέατα - κοιτάω τους ανθρώπους και προσπαθώ να φανταστώ τη ζωή τους. Κάτι άλλο που μου φέρνει πάντα ιδέες είναι τα αεροδρόμια και οι σταθμοί τραίνων/λεοφορείων κτλ. Σας ακούω!

Δεν έχουμε χρόνο...

Τι fun topic! Να ένα σκιτσάκι που έκανα εγώ for the lovely mister Lovecraft και τον Κθούλου http://natasha-pavlitsevits.deviantart.com/art/Lovecraft-in-Love-5-Inktober-405995960