Leaderboard

Teatro Grottesco Ω, ρε μάνα μου, τι ήταν αυτό; Όλα αυτά τα χρόνια που είμαι στο κουρμπέτι, είχα ακούσει σημεία και τέρατα για τον Λιγκότι και το έργο του, αλλά ποτέ τόσο καιρό δεν βρήκα το θάρρος να τον πιάσω στα χέρια μου, να διαβάσω κάτι δικό του (εδώ και δώδεκα χρόνια έχω τη συλλογή "Εργοστάσιο εφιαλτών" και περίπου ενάμιση χρόνο την παρούσα συλλογή), κάτι με... τρόμαζε, με κρατούσε μακριά. Αλλά πήρα την απόφαση να διαβάσω επιτέλους κάτι δικό του, μπαίνοντας κατευθείαν στα βαθιά με το διαβόητο Teatro grottesco, ένα βιβλίο κοσμικού και... φιλοσοφικού (;) τρόμου, οι ιστορίες του οποίου είναι ικανές να προκαλέσουν εφιάλτες στον αναγνώστη, περίεργα συναισθήματα, μια παράξενη αίσθηση του αλλόκοτου, σαν να είσαι μόνος σου σε ένα δωμάτιο και ξαφνικά να ακούς παράξενους ήχους και μετά να νιώθεις κάτι να σε παρακολουθεί και μετά να νιώθεις ένα άγγιγμα από το πουθενά και μετά... τέλος πάντων, κάτι τέτοιο. Με αυτά που γράφει αλλά κυρίως με τον τρόπο που τα γράφει, σίγουρα ο Λιγκότι δεν θα έστεκε και πολύ καλά στα μυαλά του, θέλω να πω, σίγουρα θα ήταν σε μια φάση περίεργη, στα υπέρτατα όρια της ψυχικής ισορροπίας, δεν γίνεται ένας φυσιολογικός άνθρωπος να σκέφτεται τέτοια πράγματα, να βλέπει έτσι τον κόσμο. Από την άλλη, εγώ που... απόλαυσα αυτές τις ιστορίες, που με άγγιξαν με ποικίλους τρόπους, που μου δημιούργησαν ποικίλα συναισθήματα και με έβαλαν σε κάθε είδους σκέψεις, είμαι φυσιολογικός; Όλα αυτά τα παρανοϊκά, με τον αέρα της ψυχικής ασθένειας, πώς γίνεται να με άγγιξαν, να με καθήλωσαν; Σίγουρα σε μερικά σημεία είναι λίγο δυσνόητος, ξεφεύγει κάπως, όμως δεν "χάθηκα", κατανόησα ή νιώθω ότι κατανόησα το νόημα όλων αυτών των γκροτέσκων, σκοτεινών, καταθλιπτικών ιστοριών. Μου αρέσουν οι ιστορίες τρόμου με σκηνές φρίκης, αιματοχυσίες, τέρατα, φαντάσματα κ.λπ., αλλά νιώθω ότι ιστορίες σαν κι αυτές του Λιγκότι με φρικάρουν πολύ περισσότερο, με ιντριγκάρουν πολύ παραπάνω, καθώς μου δείχνουν έναν άλλο κόσμο, ένα άλλο σύμπαν δυνατοτήτων και πιθανοτήτων. Μπορεί αν διάβαζα πριν δέκα χρόνια Λιγκότι να τον έβρισκα κάπως ακατανόητο, κάπως βαρύ, τώρα όμως μού είπε πράγματα. Δεν ξέρω, με εντυπωσίασε. Με κέρδισε. 9.5/10

Καλησπέρα σας! Τι κάνετε, καλά; Καλά κι εμείς. Κοιτάξτε, μου έστειλαν ένα μήνυμα. Το μήνυμα λέει ότι πρέπει να ανασκουμπωθούμε. Να σοβαρευτούμε. Να βάλουμε το καλό μας κουστούμι, το φόρεμα ή ένα επίσημο ένδυμα τέλος πάντων. Να συγκεντρωθούμε... και να πάρουμε μέρος στον 62ο Διαγωνισμό Σύντομης Ιστορίας του sff.gr. Το μπορούμε; Το έχουμε;;;

Αλλά και στο Διάστημα δεν ήταν άσχημα...

Τι ωραία που περνούσαμε, παλιά στο Τέξας...

Φλασάκια Λογοτεχνικής Θεωρίας της Βιβής Κανάρη για λογαριασμό του SFF.gr Ιστορία της λογοτεχνίας 1. Προφορική παράδοση Η ανάγνωση είναι μια σχετικά πρόσφατη εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας, μιας και τα πρώτα δείγματα εγγραματισμού τα συναντάμε περίπου 6000 χρόνια πριν. Αντίθετα, η προφορική αφήγηση είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη συνείδηση. Η λογοτεχνία ξεκίνησε και εξελίχθηκε από προφορικές παραδόσεις που πήγαιναν από γενιά σε γενιά. Σε ορισμένες περιπτώσεις όχι μόνο το περιεχόμενο αλλά και το στυλ της αφήγησης διατηρήθηκε από στόμα σε στόμα. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις ενθαρρυνόταν ο αυτοσχεδιασμός, επιτρέποντας προσωπικές προσθήκες και βελτιώσεις. Οι ποιητές της προφορικής παράδοσης χρησιμοποιούν επαναλήψεις και άλλες τεχνικές για να βοηθήσουν την απομνημόνευση. Η απαγγελία ποίησης στη σύγχρονη εποχή σχετίζεται στενά με τη ραπ, δίνοντας έτσι φωνή σε κοινωνικές ομάδες που μέχρι πρόσφατα δεν εκπροσωπούνταν συχνά στη λογοτεχνία. Προτάσεις ανάγνωσης : Ιλιάδα και Οδύσσεια, Τα παραμύθια των αδερφών Γκριμ. 2. Πρώιμη λογοτεχνία Καλυμμένη από το πέπλο μυστηρίου που περιβάλλει τους αρχαίους πολιτισμούς, η πρώιμη λογοτεχνία σε πολλές περιπτώσεις δεν έχει κάποιο σίγουρο όνομα συγγραφέα, ούτε επιβεβαιωμένη χρονολογία. Ο πρώτος γνωστός λαός που χρησιμοποίησε τη γραφή ήταν οι Σουμέριοι, γύρω στο 2300 π.Χ. Τα πρώτα γραπτά κείμενα ήταν ύμνοι αλλά και περιγραφές μαχών. Το πρώτο γνωστό έργο της Μεσοποταμίας ήταν το έπος του Γκιλγκαμές, γύρω στο 2100 π.Χ., γραμμένο σε πηλό. Η λογοτεχνία που βοηθούσε τους νεκρούς να περάσουν στην απέναντι πλευρά ήταν άλλη μια μορφή πρώιμης λογοτεχνίας, με πιο γνωστό παράδειγμα το βιβλίο των Νεκρών, γραμμένο αρχικά στους τοίχους των τάφων, γύρω στο 1240 με 1250 π.Χ. Αναγνωστικές προτάσεις : Θεογονία, (περίπου 700 π.Χ.), Η Τέχνη του Πολέμου, (5ος αιώνας π.Χ.) 3. Σανσκριτική λογοτεχνία Η Σανσκριτική λογοτεχνία για αιώνες μεταδιδόταν μέσω της προφορικής παράδοσης. Ξεκίνησε περίπου το 1500 π.Χ. με την εποχή των Βεδών (συλλογές από ύμνους) και η κλασσική εποχή της ξεκίνησε το 500 π.Χ. και τελείωσε το 1000 μ.Χ. Η λέξη Σανσκριτικά σημαίνει «τελειοποιημένο» και ήταν μια γλωσσολογική εξέλιξη του Βέδας, που σημαίνει γνώση. Σχεδόν όλη η σανσκριτική λογοτεχνία είναι σε στίχους, με ορισμένα μόνο μέρη σε μορφή διαλόγου. Οι σανσκριτικοί στίχοι χρησιμοποιούνται ευρέως στα ινδουιστικά τελετουργικά ως τις μέρες μας, όπως στις προσευχές. Τα σανσκριτικά δε θεωρούνται ζωντανή γλώσσα, αλλά χρησιμοποιείται από τους ινδουιστές ιερείς σε θρησκευτικές τελετές και έχει ταξινομηθεί ως μια από τις 22 επίσημες ινδικές γλώσσες. Ένας από τους πιο γνωστούς σύγχρονους συγγραφείς στη σανσκριτική γλώσσα είναι ο Satya Vrat Shastri.

Διάβασα και την δεύτερη τριλογία, ''Η εποχή της παραφροσύνης''. Υστερεί σε σχέση με την προηγούμενη που πραγματικά ήταν κάτι το ξεχωριστό, είναι μία ταχύτητα κάτω. Από μόνη της όμως πολύ καλή, δυνατή. Πρώτο μείον πριν ξεκινήσω ακόμη να διαβάζω, το βιομηχανικό της φόντο. Δεν με έλκει αυτή η μίξη φανταστικού και πραγματικού, για να μην πω ότι με απωθεί κιόλας. Φοβόμουν μην το γύριζε σε steampunk, κάτι που ενδεχομένως θα με κούραζε. Για να διαψευστώ όμως πανηγυρικά, και αυτό αν μη τι άλλο είναι σημαντικό. Κάτι που φαντάζει εξαρχής ως μειονέκτημα, να μετατρέπεται με την εκτέλεση σε πλεονέκτημα. Λίγο μόνο με χάλασε που έλειψε ο φοβερός και τρομερός Γκλόκτα αλλά ok. Καταλαβαίνω ότι ήταν αναγκαίο κακό, νέοι παίκτες πρέπει να εισαχθούν στο παιχνίδι. Όπως π.χ. η Σαβίν νταν Γκλόκτα, άξια κόρη του ''πατέρα'' της. Ανελέητη και αδίστακτη, χαρακτηριστικά απαραίτητα για τον αδηφάγο κόσμο των επιχειρήσεων. Ωραίο και το όλο χυδαίο, προσέδωσε ρεαλισμό και αληθοφάνεια. Όσο και το να κάνει σκληρούς χαρακτήρες, να βασανίζονται από τα πάθη και τις αδυναμίες τους. Πολύ καλή σκιαγράφηση λοιπόν, και με φονικούς διαλόγους. Ετοιμόλογοι, ξεστόμιζαν ατάκες που έσπαγαν κόκαλα. Βοηθάει πιστεύω σ' αυτό το ότι ο συγγραφέας όντας ψυχολόγος, γνωρίζει άριστα την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων. Έκανε καλή δουλειά και αυτό είναι κάτι που φαίνεται. Ισχύει πάνω-κάτω ότι είπα και στη προηγούμενη κριτική. Αν θα αρέσει ή όχι, είναι θέμα για άλλου είδους συζήτηση. Άλλα ναι, όποιος δεν έχει διαβάσει Αμπερκρόμπι, θεωρώ ότι χάνει πράγματα. Περιμένω τώρα για το ''The devils'' που ανέφερε πιο πάνω ο Steel Guardian, ελπίζω να μην αργήσει πολύ

20. Η γοητεία του ταξιδιού, Νίκος Καββαδίας - Συλλογικό (σελ 160, Η Καθημερινή 2025) 21. Τα σχόλια του Τρίτου - Μάνος Χατζιδάκις (σελ 215, Εξάντας 2007) 22. Τραχίνιαι - Σοφοκλής (σελ 184, Ζήτρος 2007) 23. Ηλέκτρα - Ευριπίδης (σελ 202, Ζήτρος 207)

20. Η γοητεία του ταξιδιού, Νίκος Καββαδίας - Συλλογικό (σελ 160, Η Καθημερινή 2025) 21. Τα σχόλια του Τρίτου - Μάνος Χατζιδάκις (σελ 215, Εξάντας 2007) 22. Τραχίνιαι - Σοφοκλής ( Ζήτρος 2007)

Σας ενημερώνω ότι η συζήτηση μπορεί να συνεχιστεί στο Event του 62ου διαγωνισμού, Όλα τα προηγούμενα ποστ μεταφέρθηκαν εκεί.

Όντως, ήταν κάτι πολύ εύστοχο! Ο Λαβκραφτ είχε πει το εξής: "The oldest and strongest emotion of mankind is fear, and the oldest and strongest kind of fear is fear of the unknown." και φαντάζομαι πως ο Κθούλου ενσαρκώνει ακριβώς αυτό, τον φόβο του Αγνώστου, έναν φόβο κοσμικό που σου δίνει την εντύπωση (ως αναγνώστη) πως ακόμα και αν διαβάσεις όλες τις ιστορίες του Άρθουρ Μάχεν, του Λαβκρατ, του Ώγκαστ Ντέρλεθ, του Κλαρκ Άστον Σμιθ, του Ρόμπερτ Μπλοχ, του Ρόμπερτ Χάουαρντ, κ.α. , δεν μπορείς παρά να καταλάβεις μία φευγαλέα ιδέα του αληθινού τρόμου ο οποίος ξεπερνά την κατανόηση που υπηρετείται μέσω των νόμων της λογικής και των κανόνων/νορμών της κοινωνίας/της φυσικής, κάτι τόσο αποτρόπαιο και ανατριχιαστικό που μόνο τα μικρά παιδιά όταν μαζεύονται γύρω από την φωτιά και τους διηγείται ψιθυριστά κάποια γιαγιά μύθους και θρύλους του παρελθόντος, ιστορίες για μάγισσες και στοιχειά, και μετά παρατηρούν το απέραντο νεκροταφείο των αστεριών και της αστρικής σκόνης και αφουγκράζονται τον κάθε ήχο του δάσους, δίνοντας πολυεπίπεδες διαστάσεις στη κάθε σκιά ενώ κουκουλωμένα σφίγγουν δυνατά την κουβέρτα πάνω τους με δέος και απόγνωση ως προς το πόσο απροσδοριόριστα ευάλωτα είναι, μπορούν να συλλάβουν. Δυστυχώς, μεγαλώνοντας, βάζουμε την Φαντασία σε δεύτερη μοίρα καθώς ο κόσμος μας ακολουθεί πιστά την Λογική και την Επιστήμη οι οποίες κάνουν κάθε προσπάθεια να απομυθοποιήσουν τις παλιές σκοτεινές ιστορίες και τις παραδόσεις των παραμυθιών γύρω από την φωτιά. Για να απολαύσεις πραγματικά τις ιστορίες τρόμου που διαβάζεις πρέπει να μην αφήσεις το παιδί μέσα σου να μεγαλώσει. 😉

Η λοταρία και άλλες ιστορίες Όσο η φοβερή και τρομερή Πατρίσια Χάισμιθ έγραφε αστυνομικά μυθιστορήματα (ούτε καν!), άλλο τόσο η πολύ καλή Σίρλεϊ Τζάκσον έγραφε βιβλία τρόμου. Νομίζω υπάρχει μια κάποια παρανόηση για το είδος των ιστοριών που έχει γράψει η Τζάκσον, γιατί είναι κρίμα να κρίνεται σαν συγγραφέας ιστοριών τρόμου (που δεν τρομάζουν), γιατί πολύ απλά δεν έχει γράψει τρόμο, θα έλεγα ότι έγραφε παράξενες ιστορίες με πολλές φορές αλλόκοτα στοιχεία και περίεργη ατμόσφαιρα, με μπόλικη ψυχολογική ενδοσκόπηση των χαρακτήρων και κοινωνικά σχόλια, ενώ αν μη τι άλλο δεν είναι λίγες οι στιγμές που με κάποια γεγονότα ή την κατάληξη κάποιων ιστοριών προκαλεί μια κάποια ανησυχία και δυσφορία στον αναγνώστη, για την αλλόκοτη τροπή των πραγμάτων. Όμως καθαρόαιμο τρόμο; Όχι, και πάλι όχι. Και δεν πειράζει! Η γραφή της είναι άψογη, φαινομενικά απλή αλλά συνάμα κοφτερή και οξυδερκής, φτιάχνει ατμόσφαιρα και δημιουργεί ανησυχία με απλά υλικά, και σίγουρα σε βάζει σε σκέψεις. Εδώ υπάρχουν καλούτσικες, καλές και πολύ καλές ιστορίες, αλλά θα πρέπει να γνωρίζει κάποιος πριν πιάσει στα χέρια του την παρούσα ανθολογία (ωραία μετάφραση και προσεγμένη επιμέλεια), ότι δεν μιλάμε για τρόμο, δεν μιλάμε για αίματα, σειρές πτωμάτων, ανατριχίλες (αν και ίσως υπάρχουν κάποιες!), σασπένς και τέτοια έξαλλα πράγματα, αλλά για κάτι άλλο, κάτι αλλόκοτο και παράξενο και κοφτερό. Ναι; 8/10

Σκεφτόμουν σήμερα πως θα ήταν χρήσιμο να έχουμε ένα τέτοιο topic εδώ. Ο καθ' ένας μας βρίσκει τις ιδέες του με διαφορετικό τρόπο, μερικοί απ' αυτούς τους τρόπους μάλιστα είναι πολύ ιδιαίτεροι, πολύ "random". Ποιοι είναι οι δικοί σας τρόποι; Τι σας εμπνέει πάντα; Έχετε κάποιο μαγικό τρικ; Το συζητούσαμε στη σχολή μου χτες αυτό, κι άκουσα διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα. Άλλοι είπαν πως βρίσκουν ιδέες έπειτα από περιπάτους μέσα σε μεγάλες πόλεις [οι πιο πολλοί ανέφεραν το buzz του Λονδίνου - τη ζωντάνια και το διαρκές του τρέξιμο - ως μεγάλη έμπνευση], άλλοι μίλησαν για μουσική, άλλοι είπαν πως δεν μπορούν να σχεδιάσουν ή να γράψουν χωρίς ανοικτή τηλεόραση [είτε παρακολουθούν είτε όχι], άλλοι είπαν πως τους εμπνέει να βλέπουν δουλειές άλλων, άλλοι πως δε θέλουν με τίποτα να βλέπουν δουλειές άλλων πριν ξεκινήσουν τη δική τους, άλλοι πως βγαίνουν απλώς έξω και συζητούν με ανθρώπους... Εγώ αντλώ έμπνευση από τους ανθρώπους γύρω μου [απ' την αλληλεπίδραση και τα συναισθήματα], κι απ' τη μουσική, κυρίως. Το μοναδικό μαγικό που κάνω, είναι να ανοίγω πάαααρα πολύ τα "ψυχικά κανάλια" μου και να δέχομαι όλα τα ερεθίσματα στο μέγιστο, να μην μπλοκάρω κάτι. Επίσης, με εμπνέουν και οι βόλτες [όχι μόνο σε πόλεις], ακόμα κι αν δεν υπάρχουν ιδιαίτερα αξιοθέατα - κοιτάω τους ανθρώπους και προσπαθώ να φανταστώ τη ζωή τους. Κάτι άλλο που μου φέρνει πάντα ιδέες είναι τα αεροδρόμια και οι σταθμοί τραίνων/λεοφορείων κτλ. Σας ακούω!

1. Ο Ακρογωνιαίος Λίθος (80) 2. Για Ό,τι Αξίζεις Να Πεθάνεις (448) 3. Μάτζικερτ Η Αρχή του Τέλους του Μεσαιωνικού Ελληνισμού (394) 4. Δεν Γίνονται Αυτά Εδώ (508) 5. Τρέξε, Άλεξ Κρος (380) 6. Έγκλημα Στο Λιμάνι (318) 7. Σελίδες Ιστορίας (174) 8, Οι Εμφύλιοι Της Ρώμης 49-30 πΧ (80) 9. Το Κυνήγι Των Φαντασμάτων (456) Ο ιδιωτικός ερευνητής Τσάρλι Πάρκερ αναλαμβάνει να βρει τον εξαφανισμένο συνάδερφό του Τζέικομπ Έκλουντ για λογαριασμό του πράκτορα Ρος του FBI. Η έρευνα γίνεται ανεπίσημα γιατί ο Έκλουντ ασχολείτο με το παραφυσικό και τον άλλο κόσμο. Άλλοι μπορεί να γελούσαν αλλά ο Πάρκερ όχι, γιατί εκείνος ξέρει από πρώτο χέρι ότι η ζωή δεν τελειώνει στον τάφο και ότι εκείνοι που πεθαίνουν δεν φεύγουν πάντα από αυτόν τον κόσμο. Είναι μια καλή ιδέα, μια ιστορία με αρκετό βάθος και μυστήριο ενώ έχει και πολλούς ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Το μόνο μειονέκτημα είναι ο λίγο αργός ρυθμός και κάποιες περιγραφές που φορτώνουν την χωρίς να υπάρχει λόγος.

-Τζο Αμπερκρόμπι: Το κάλεσμα του ξίφους: 6+4=10 - Τζο Αμπερκρόμπι: Πριν την αγχόνη: 6+4=10 - Τζο Αμπερκρόμπι: Το τελευταίο επιχείρημα: 6+4=10 - Τζο Αμπερκρόμπι: Μία στάλα μίσος: 4,5+4=8,5 - Τζο Αμπερκρόμπι: Το κακό με την ειρήνη: 4,5+4=8,5 - Τζο Αμπερκρόμπι: Η σοφία του πλήθους: 4,5+4=8,5

Teatro Grottesco. Σχόλιο εδώ: Τόμας Λιγκότι (Thomas Ligotti) -Μάρτιος 18. Λίου Σιτσίν - Περιπλανώμενη Γη (σελ. 619). 9.5/10 19. Γκαέλ Φάιγ - Μικρή πατρίδα (σελ. 259). 8.5/10 20. Φερνάντα Τρίας - Ροζ γλίτσα (σελ. 285). 8/10 21. Τόμας Γεντρόφσκι - Κολυμπώντας στο σκοτάδι (σελ. 238). 8/10 22. Ρέι Μπράντμπερι - Κάτι κολασμένο έρχεται προς τα δω (σελ. 320). 9.5/10 23. Μικ Χέρον - Ψόφιοι κοριοί (σελ. 411). 8.5/10 24. Σίρλεϊ Τζάκσον - Η λοταρία και άλλες ιστορίες (σελ. 364). 8/10 25. Τόμας Λιγκότι - Teatro Grottesco (σελ. 382). 9.5/10

Τραχίνιαι - Σοφοκλή Το θέμα της τραγωδίας αυτής είναι αντλημένο από την μυθοπλασία γύρω από τον Ηρακλή. Οι γυναίκες της Τραχίνος παρηγορούν τη Δηιάνειρα, σύζυγο του Ηρακλή, όταν ο τελευταίος ερωτεύεται την Ιόλη. Επιθυμόντας να κρατήσει τον Ηρακλή πιστό, η Δηιάνειρα στέλνει στον ήρωα έναν χιτώνα εμβαπτισμένο στο αίμα του Κένταυρου Νέσσου. Ωστόσο ο χιτώνας δεν έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, αντίθετα προκαλεί στον Ηρακλή θανάσιμους πόνους. Η Δηιάνειρα αυτοκτονεί υπό το βάρος των ενοχών, ενώ ο Ηρακλής ζητά από τον γιο του Ύλλο να τον σκοτώσει για να γλιτώσει από το μαρτύριο. Στο έργο αυτό ο Σοφοκλής μας παρουσιάζει μία διπολική λειτουργία στον κόσμο. Από τη μια είναι η βούληση των θεών, που φανερώνεται με τους χρησμούς, και από την άλλη η δραστηριότητα των ανθρώπων, ανάμεσα σε αυτήν και σε εκείνην παίζεται το δράμα της ζωής, όπου η πρόθεση για καλό μπλεγμένη μέσα στις απρόβλεπτες συνθήκες οδηγεί στο κακό.

Ένα και ένα!! Cthulhu for ever!!

Μόλις το είδα! Ντάξει, δεν υπάρχουν λόγια, ξεκάθαρα από τις καλύτερες ταινίες θρίλερ (με στοιχεία τρόμου) που έχω δει τελευταία, μαζί με Barbarian (2022) , Ma (2019) , Fear (2023) , Terrifier 3 (2024) , Trap (2024) και Smile 2 (2024). Απλά δείτε το!!

Η λοταρία και άλλες ιστορίες. Σχόλιο εδώ: Σίρλεϊ Τζάκσον (Shirley Jackson) -Μάρτιος 18. Λίου Σιτσίν - Περιπλανώμενη Γη (σελ. 619). 9.5/10 19. Γκαέλ Φάιγ - Μικρή πατρίδα (σελ. 259). 8.5/10 20. Φερνάντα Τρίας - Ροζ γλίτσα (σελ. 285). 8/10 21. Τόμας Γεντρόφσκι - Κολυμπώντας στο σκοτάδι (σελ. 238). 8/10 22. Ρέι Μπράντμπερι - Κάτι κολασμένο έρχεται προς τα δω (σελ. 320). 9.5/10 23. Μικ Χέρον - Ψόφιοι κοριοί (σελ. 411). 8.5/10 24. Σίρλεϊ Τζάκσον - Η λοταρία και άλλες ιστορίες (σελ. 364). 8/10

Η Αμερικανίδα συγγραφέας Σίρλεϊ Τζάκσον (14 Δεκεμβρίου 1916 - 8 Αυγούστου 1965), θεωρείται -και είναι- μεγάλο όνομα της λογοτεχνίας τρόμου, έχοντας γράψει δυο πολύ κλασικά μυθιστορήματα του είδους: The Haunting of Hill House και We Have Always Lived in the Castle. Επίσης το διήγημά της με τον τίτλο The Lottery είναι ένα από τα καλύτερα διηγήματα της Αμερικάνικης λογοτεχνίας. Στο ενεργητικό της έχει αρκετά άλλα διηγήματα, κάποια αυτοβιογραφικά έργα, όπως και ορισμένα άλλα βιβλία τρόμου, που είναι όμως λιγότερο γνωστά. Το The Haunting of Hill House έχει γίνει δυο φορές ταινία, μια το 1963 σε σκηνοθεσία Robert Wise, και μια το 1999 σε σκηνοθεσία Jan de Bont. Η πιο παλιά ταινία είναι σαφώς καλύτερη. Επίσης μέσα στο 2017 να περιμένουμε την μεταφορά του We Have Always Lived in the Castle στην μεγάλη οθόνη. Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί τα δυο παρακάτω μυθιστορήματα: (1959) The Haunting of Hill House - Οι δαίμονες του Χιλ Χάουζ (εκδόσεις Επιλογή) (1962) We Have Always Lived in the Castle - Ζούσαμε πάντα σ'ένα κάστρο (εκδόσεις Μεταίχμιο)

TV series set in the 'Dune' universe which centers on the lives of the Bene Gesserit. Ηθοποιοί: Emily Watson, Olivia Williams, Travis Fimmel, Jodhi May Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την σειρά στο IMDb.

Το συγκεκριμένο έχει βγει και σε ταινία η οποία είναι από τις καλύτερες δραματικές post-apocalyptic που έχω δει, ίσως η δεύτερη καλύτερη μετά το I Am Legend με τον Will Smith! Το έχω ήδη παραγγείλει (στο πρωτότυπο) και σε λίγες μέρες θα το έχω! Αναμένω εναγωνιωδώς να διαπιστώσω αν είναι όσο καλό ήταν σαν σενάριο στην μεγάλη οθόνη!!

Δεν είναι ανάγκη να είναι σαύρες, θα μπορούσαν να είναι μικροί σαν σκαθάρια και να κατοικούν στο χώρο που θα ήταν ο εγκέφαλος αλλιώς.

Γεια σου και σε εσένα! Ναι θα μπορούσα απλά το "Μιμητές" έχει κάτι το σκοτεινό και ανατριχιαστικό σαν αισθητική ενώ το "Είδωλα" για κάποιο λόγο παραπέμπει σε θρησκευτική δοξασία. Το context της ιστορίας είναι κάτι μεταξύ Eyes Wide Shut του Κιούμπρικ, βιβλία του Dan Brown και "The Midnight meat train" του Clive Barker, έχει στοιχεία συνωμοσίας που αφορά μία δημοφιλής θεωρία συνωμοσίας για κάποια μυστική "ελίτ" (το 1% του 1% των πιο πλουσίων κα ισχυρών) που ισχυρίζεται πως αυτοί που ανήκουν στην κορυφή της πυραμίδας της εξουσίας είναι εξωγήινοι (για "σαύρες" λένε συνήθως αλλά δεν θέλω να προπαγανδίσω κάτι που υπάρχει ήδη, μ'αρέσουν οι μικροαλλαγές στις ιστορίες που βασίζονται σε κάποια πεποίθηση ώστε να δίνει την εντύπωση στον ακροατή πως πρόκειται για κάτι πιο πολύπλοκο και δαιδαλώδες) και χωρίζεται σε διάφορες χρονικές περιόδους, Μεσαίωνα, Αναγέννηση, Διαφωτισμό και φυσικά δεν θα μπορούσα να αποφύγω τον πειρασμό να συμπεριελάβω και μυστικές κοινωνίες (Ελευθεροτέκτονες, Bohemian Grove, Ροδόσταυρους, Builderberg Group, Illuminati, κ.α.). Φυσικά και δεν θέλω να προσκολληθώ στην αισθητική μίας συγκεκριμένης λέξης απλώς τα "Είδωλα" έχουν συνήθως συγκεκριμένη μορφή ενώ η αύρα των "Μιμητών" παραπέμπει σε κάτι απόκρυφο, κάτι που δεν βλέπεις το αληθινό του πρωταρχικό πρόσωπο αλλά το προσωπείο με το οποίο επέλεξε να σε αντιγράψει ώστε να κυκλοφορεί ελεύθερο ανάμεσα στους ανυποψίαστους ανθρώπους (ή τουλάχιστον κάτι τέτοιο, στη παρούσα φάση ακόμα επεξεργάζομαι την ιδέα και είμαι ανοιχτός σε προτάσεις )

Γεια σου, @Thodoris. Δεν γράφω συχνά πια στο φόρουμ αλλά έχει ενδιαφέρον το θέμα. Γιατί δεν τους λες "Είδωλα";

Άρχισα το ''Η σοφία του πλήθους'', τρίτο βιβλίο στη σειρά ''Η εποχή της παραφροσύνης'' του Τζο Άμπερκρόμπι.

15. Κιθαιρώνας - Νίκος Α. Μάντης (σελ 462, Καστανιώτη 2022, 7,5/10) 16. Μεγαλώνοντας μέσα στην ελληνική οικογένεια - Ματθαίος Γιωσαφάτ (σελ 174, Αρμός 2010) 17. Αντιγόνη - Σοφοκλής (σελ 135, Κάκτος 1994) 18. Τά είς εαυτόν - Μάρκος Αυρήλιος (σελ 249, Θυράθεν 2022) 19. Ηλέκτρα - Σοφοκλής (σελ 207, Ζήτρος 2007) 20. Η γοητεία του ταξιδιού, Νίκος Καββαδίας (σελ 160, Η Καθημερινή 2025)

Από Λαβύρινθο με 9 ευρώ: - Ντέιβιντ Χόφμαν: Ο κατάσκοπος του ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων (Λαβύρινθος) Από Πρωτοπορία με 27 ευρώ: - Γκούσταβ Μέινρικ: Η νύχτα των μαγισσών (Πηγή) - Κρεγκ Σρεβ: Γιασούκε- Ο αφρικανός Σαμουράι (Anubis) Από Πολιτεία με 26 ευρώ: - Χέρμαν Λέμαν: Εννέα χρόνια με τους Ινδιάνους (Πηγή) - Άβι Λεμπ: Extraterrestrial- Η πρώτη ένδειξη νοήμονος εξωγήινης ζωής (Utopia) Και από ιδιώτες με 45 ευρώ: - Ουάλας Μπριμ: Αετός στο χιόνι (Θύραθεν) - Θίοντορ Ντράιζερ: Η Κάρι μας (Gutenberg) - Χέρμαν Φρανκ Μάγερ: Η αναζήτηση (Καλέντης) - Τζον Στάινμπεκ: Ταξίδια με τον Τσάρλι (Παπαδόπουλος)

1) Ωρόρα: Ιστορίες με κοσμικές καταστροφές (σελ 238) 2) Joe Abercrombie: Το κάλεσμα του ξίφους (σελ 670) 3) Joe Abercrombie: Πριν την αγχόνη (σελ 719) 4) Joe Abercrombie: Το τελευταίο επιχείρημα (σελ 806) 5) Dean Koontz: Νύχτες τρόμου (σελ 505) 6) Ωρόρα: Ιστορίες με αγγέλους και διαβόλους (σελ 240) 7) Graham Masterton: Το τζιν (σελ 233) 8 Wilbur Smith: Το μάτι του τίγρη (σελ 408) 9) Collin Bennet: Η δύναμη του υπνωτισμού (σελ 173) 10) Len Deighton: Απόρρητος φάκελος Ίπκρες (σελ 343) 11) Hans- Christian Huf: Quo Vadis- Οι δύσκολες στιγμές της ανθρωπότητας (σελ 350) 12) Ωρόρα: Ιστορίες ανθρώπινης μοναξιάς (σελ 240) 13) Agatha Christie: Ξενοδοχείο Μετροπόλιταν (σελ 156) 14) Αύγουστος Κορτώ: Επειδή είναι η καρδιά μου (σελ 237) 15) Ursula Le Guin: Η λέξη για τον κόσμο είναι δάσος (σελ 167) 16) Louis L' Amour: Το πιο γρήγορο πιστόλι (σελ 183) 17) Ωρόρα: Ιστορίες από το περιοδικό Weird tales (σελ 240) 18) Joe Abercrombie: Μία στάλα μίσος (σελ 672) 19) Joe Abercrombie: Το κακό με την ειρήνη (σελ 736)

Rome and the Third Macedonian war, P. Burton (227) A Conventional Boy, Charles Stross (215) Το κόκκινο νησί, Π. Κατηφόρης (310) Μεταξάς Βενιζέλος μια παράδοξη σχέση, Μ. Πετράκη (302) The Mamluks 1250-1517, D. Nicolle (48) Μακάριος οι μεγάλες αλήθειες (369) Ο κόκκινος καθηγητής, Δ. Χαριτόπουλος (136) Οι Ελληνοβρετανικές σχέσεις, W. Mallinson (194)

Τα δυο πρώτα από Λαβύρινθο, τα άλλα δυο από ιδιώτη: 1. Ζιλιά Μαλί - Τα κορίτσια του Λα Μπαλέν (Μεταίχμιο). 7,50€ 2. Ζιλφί Λιβανελί - Στη ράχη της τίγρης (Πατάκης). 7,50€ 3. Τζον ΜακΓκρέγκορ - Τόσοι και τόσοι τρόποι για να γίνει μια αρχή (Άγρα). 6,50€ 4. Νάνσι Χιούστον - Dolce Agonia (Άγρα). 3€

Ξεκίνησα το The Road, του Cormac McCarthy.

Ξεκίνησα το Σολάρις, του Stanisław Lem.

Three Moments of an Explosion: Stories (Εκδόσεις Pan) Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα για το 2024 και μπορώ να πω ότι σε γενικές γραμμές είναι μια συλλογή διηγημάτων που μου άρεσε, όχι όμως τρομερά. Λίγο πολύ ισχύουν όσα έγραψα και για το Looking for Jake & Other Stories, με εξαίρεση ότι εδώ είχαμε πιο πολλές δυνατές ιστορίες, αλλά και πιο πολλές αδύναμες. Ξανά όμως χωρίς καμία να μου φανεί πραγματικά εξαιρετική ή κακή. Πιστεύω ότι η συλλογή αυτή θα αρέσει, λίγο ή πολύ, σε όλους τους φαν του Mieville, καθώς επίσης ότι δείνει και μία αρκετά καλή εικόνα του ύφους του και των κύριων χαρκατηριστικών της δουλειάς του. Αυτό όμως με την υποσημειώση ότι, κατά τη γνώμη μου, είναι αρκετά καλύτερος στις μεγαλύτερες φόρμες.

Ελάτε, έστω μια φορά θα σας το έχουν προτείνει. Να διαβάσετε το έργο ενός φίλου/ μίας φίλης με σκοπό το δημιουργικό σχολιασμό -Beta reading στην βαρβαρική. Επίσης θα το έχετε και εσείς προτείνει κάπου. Με λιγότερο ή περισσότερο δισταγμό, αναλόγως το περιεχόμενο της δουλειάς σας ή το χρόνο που θεωρείτε ότι είναι υποχρεωμένο να αναλώσει το συγκεκριμένο άτομο προκειμένου να σας τροφοδοτήσει με μια ουσιαστική και παραγωγική κριτική. Συνήθως το ζητάμε από άτομα του φιλικού μας περιβάλλοντος, που να μπορούμε να εμπιστευτούμε, για τους παρακάτω κυρίως λόγους: · Είμαστε βέβαιοι πως η όποια κριτική δεχτούμε θα είναι ακριβής, καλοπροαίρετη, σαφώς διατυπωμένη, θεμελιωμένη σε λογικά επιχειρήματα και εντέλει χρήσιμη. Θα μας είναι δηλαδή χρήσιμο, θα ωφελήσει το κείμενό μας αν τη λάβουμε υπόψη. · Είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα μας καλοπιάσουν, παραβλέποντας τις ατέλειές μας από συμπάθεια ή αποφεύγοντας να μας τις καταδείξουν επίσης από συμπάθεια. · Είμαστε βέβαιοι πως το άτομο δεν θα χρησιμοποιήσει, για παράδειγμα, κάποια δική μας δουλειά πέρα από το πλαίσιο της εποικοδομητικής κριτικής που του ζητήθηκε. Δεν θα σχολιαστούμε σε χώρους που ίσως δεν θα θέλαμε. Δεν θα μας δημοσιεύσουν κάπου εν αγνοία μας. Δεν θα μας κλέψουν, εντέλει, την ιδέα – για το λόγο αυτό πολλοί επιλέγουν betas που διαβάζουν, μεν, αλλά δεν γράφουν. Συνήθως αυτά είναι τα κριτήρια με τα οποία ένας συγγραφέας επιλέγει τον beta reader του. Τι οφείλει όμως να κάνει ένας beta για να δικαιώσει την εμπιστοσύνη μας; Τι κάνουμε εμείς, αν αποφασίσουμε να καταπιαστούμε; 1. Λέμε αλήθειες. Ω ναι. Όσο και αν συμπαθούμε το άτομο που μας εμπιστεύτηκε. Όσο και αν θεωρούμε πως μπορεί να λυπήσουμε κάποιον, να πληγώσουμε τα αισθήματά του, να ακυρώσουμε τις προσδοκίες του, λέμε αλήθειες. 2. Λέμε αλήθειες αλλά υπάρχουν μερικές παράμετροι. Πρώτον, μπορεί να κάνουμε λάθος. Θα πούμε αυτό που πιστεύουμε και αυτό που πιστεύουμε μπορεί να βασίζεται σε μία λανθασμένη δική μας εκτίμηση ή παρανόηση, ή να είναι θέμα δικού μας προσωπικού γούστου. Σε κάθε περίπτωση θα είμαστε ειλικρινείς για αυτό που διαβάσαμε. Και δεύτερον, πρέπει να ξέρουμε πως ό,τι πούμε μπορεί να μη εφαρμοστεί. Επειδή δεν άρεσε, επειδή δεν έγινε πιστευτό ή αποδεκτό, ή επειδή - 3. - σίγουρα ό,τι πούμε δεν πρόκειται να εφαρμοστεί, ούτε καν να ληφθεί υπόψη αν δεν υπάρχουν επιχειρήματα για να το υποστηρίξουν. Πρέπει λοιπόν να επιχειρηματολογήσουμε, πρέπει να έχουμε στο οπλοστάσιό μας μία πλήρη αιτιολόγηση του ενός ή του άλλου σχολίου μας. Μου άρεσε αυτό επειδή. Με χάλασε το άλλο επειδή. Με ξάφνιασε / σόκαρε / εντυπωσίασε / συγκίνησε / ξενέρωσε επειδή. Αυτό πρέπει να κάνουμε ως beta readers και αυτό πρέπει να απαιτούμε από κάποιον που δέχτηκε να γίνει beta reader μας. 4. Και έτσι φτάνουμε στο επόμενο βασικό προσόν του συνειδητού και συνειδητοποιημένου beta reader. Πάντα διαβάζει με τη μέγιστη προσοχή το κείμενο που του δόθηκε. Πάντα κρατάει σημειώσεις για την κάθε του παρατήρηση. Δεν διαβάζουμε διαγώνια και στο τέλος λέμε ξέρεις μωρέ αλλά. Το χειρότερο που έχει τύχει σε εμένα προσωπικά είναι όταν κάποτε μου είπαν ότι δεν είχα δικαιολογήσει επαρκώς μία συγκεκριμένη επιλογή / απόφαση που πήρε κάποιος ήρωας σε κείμενό μου. Αποδείχτηκε πως ο αναγνώστης είχε επιλέξει απλώς να σκιπάρει μερικές σελίδες. 5. Διαβάζοντας, αναζητούμε συγκεκριμένα πράγματα, όπως τρύπες στην πλοκή, υπερβολική βιασύνη ή πλατειασμό εκ μέρους του συγγραφέα, τον ρυθμό της ανάγνωσης γενικά, το λεξιλόγιο, το κοινωνικό και ιστορικό πλαίσιο και στην αληθοφάνεια. Επίσης αν μας εντυπωσιάσει κάτι θετικά, μία ανατροπή, για παράδειγμα, το λέμε. Ο συγγραφέας πρέπει να ξέρει εκτός από τις αδυναμίες του, και τα δυνατά του σημεία. Μπορεί να τον οδηγήσουν σε μία σωστότερη πορεία στο μέλλον. Μπορεί να μας έχει δώσει να διαβάσουμε ένα μέτριο fantasy μυθιστόρημα με εξαιρετική ψυχογράφηση χαρακτήρων, για παράδειγμα. Οφείλουμε να το πούμε. Ίσως ο φίλος μας να καταλήξει επιτυχημένος συγγραφέας ψυχογραφικών μυθιστορημάτων εγκαταλείποντας το fantasy. Εννοείται βέβαια πως δεν προσπαθούμε ποτέ να επιβάλουμε τη συμβουλή ή την ιδέα μας στον άνθρωπο που μας εμπιστεύτηκε. 6. Ιδιαίτερη βάση είναι καλό να δίνεται στους χαρακτήρες. Τι αγαπήσαμε σε αυτούς, τί όχι, με τι ταυτιστήκαμε. Πόσο μας έμειναν μετά το τέλος του βιβλίου; Πόσο λυπηθήκαμε που τους χάσαμε; Πόσο αγωνιούσαμε κατά τη διάρκειά της περιπέτειάς τους; 7. Σε σχέση με το προηγούμενο σχόλιο, επαφίεται τόσο στον αναγνώστη όσο και τον beta reader να γνωρίζουν τι μπορεί να διαβάσει και να κρίνει κάποιος. Δεν δίνουμε ένα ιστορικό μυθιστόρημα για beta σε κάποιον που δεν αγαπά το ιστορικό μυθιστόρημα ή που είναι παντελώς άσχετος με τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, εκτός εάν έχουμε τεράστια εμπιστοσύνη στο λογοτεχνικό του αισθητήριο και δεν περιμένουμε από αυτόν κριτική που να αφορά στο ιστορικό σκέλος. Στον αντίποδα, αν κάποιος μας ζητήσει να διαβάσουμε το κείμενό του οφείλουμε να τον πληροφορήσουμε σε σχέση με όλα αυτά τα ζητήματα από την αρχή. Να πούμε ότι δεν μας αρέσει το ιστορικό μυθιστόρημα, για παράδειγμα, ή ότι δεν έχουμε ιδέα από αρχαία Ρώμη, ή ότι δεν μας αρέσει το αστυνομικό μυθιστόρημα ή ότι δεν διαβάζουμε ρομάντζα κ.ο.κ.. Και ούτε είναι σωστό να δώσουμε για beta τη βελτιωμένη έκδοση του Μεγάλου Ανατολικού στο θρησκευόμενο και υπερσυντηρητικό φίλο μας. Πρέπει δηλαδή το γούστο και το γνωστικό υπόβαθρο του beta reader να είναι γνωστό εκ των προτέρων και αποδεκτό. 8. Αν θεωρήσουμε πως δεν θα βρούμε χρόνο να ασχοληθούμε σοβαρά με το διάβασμα δεν το αναλαμβάνουμε. 9. Αν θεωρήσουμε ότι δεν θα μας αρέσει το κείμενο ενός φίλου που αγαπάμε πολύ, επίσης καλύτερα να μην το αναλάβουμε – για να μην χαλάσουμε τις καρδιές μας. 10. Γενικά, αποφεύγουμε να κρίνουμε ένα βιβλίο με βάση το πώς θα το γράφαμε εμείς. Εμείς θα το γράφαμε αλλιώς, ή δεν θα το γράφαμε καθόλου και θα γράφαμε κάτι άλλο. Εμείς θα ανοίξουμε να διαβάσουμε ένα βιβλίο και θα εξετάσουμε πώς νιώσαμε, τι μας άρεσε, τι λειτούργησε και τι όχι. Θα εξετάσουμε αν άρχιζε όμορφα, αν μας έβαλε από την αρχή στο κλίμα, αν έκανε κοιλιά, αν κορύφωνε με επιτυχία, αν έλυνε τα ζητήματα με τα οποία είχε καταπιαστεί, αν είχε υπερβολικό ρομάντζο, υπερβολική βιαιότητα, αν υπήρχε ή όχι μέτρο, αν υπήρχαν ή όχι αχρείαστες σκηνές, αν ακόμη και οι υπερβολές ή ελλείψεις που ενδεχομένως διαπιστώσαμε υπάρχουν στο κείμενο εσκεμμένα, αν εξυπηρετούν δηλαδή κάποιο σκοπό. Ένας ελλειμματικά σκιαγραφημένος χαρακτήρας μπορεί να θέλει να αποδώσει ένα μήνυμα πανανθρώπινο, την αίσθηση του κοινού τόπου σε όσα συμβαίνουν. Ποιος είναι ο Κος Κ στη Δίκη του Κάφκα; Ουδείς και όλοι μας. Λειτουργεί αυτό; Αν ναι, δεν θα επιμείνουμε ότι ο χαρακτήρας είναι προβληματικός. Έτσι και αλλιώς, όπως ήδη ειπώθηκε, δεν θα επιμείνουμε στο να επιβάλλουμε την άποψή μας στον δημιουργό. 11. Ελέγχουμε γενικά αν επικοινωνήθηκε το μήνυμα. Αν ναι, το έργο έχει επιτελέσει το σκοπό του. Κάθε ένας που γράφει, ζωγραφίζει, τραγουδάει, κάνει θέατρο, δημιουργεί οτιδήποτε, επιθυμεί να περάσει ένα μήνυμα. Είναι υποχρέωσή του να το περάσει. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να το μαντέψουμε εμείς. Αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να μην του υποδείξουμε εμείς τον τρόπο ή τα υλικά με τα οποία θα επιλέξει να περάσει το μήνυμά του.

Looking for Jake & Other Stories (Εκδόσεις Pan) Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία συλλογή διηγημάτων (+ μία νουβέλα), σε πολλά διαφορετικά είδη. Υπάρχει fantasy, επιστημονική φαντασία, horror, κάτι που φέρνει σε μαγικό ρεαλισμό και μια-δυο ιστορίες που ίσος είναι απλά σκέτος ρεαλισμός. Μπορώ να πω ότι αν και το είδος των διαφόρων ιστοριών αλλάζει, το όλο ύφος σε γενικές γραμμές δεν είναι τόσο διαφορετικό, κάτι που τελικά μειώνει την ποικιλομορφία των ιστοριών. Μερικές φορές αυτό με κούρασε, αλλά όχι σε τρομερό βαθμό. Παρ' όλα αυτά όμως νομίζω ότι όλες οι ιστορίες είναι τουλάχιστον καλές (πράγμα σπάνιο, συνήθως σε μία συλλογή θα βρω κάποιες ιστορίες που δεν μου αρέσουν καθόλου) και η γραφή του Mieville είναι πάντα σε πολύ υψηλό επίπεδο. Από την άλλη δεν βρήκα και κάποια ιστορία που να θεωρώ ότι ήταν πραγματικά εξαιρετική (αν και αυτό είναι δεν είναι τόσο σπάνιο). Γενικότερα νομίζω ότι τον προτιμώ σε μακροσκελέστερη φόρμα, όμως η εν λόγω συλλογή δεν παύει να είναι πολύ αξιόλογη και σίγουρα με ενδιαφέρει να διαβάσω και την άλλη συλλογή του, καθώς και ό,τι άλλο έχει γράψει.

Μπράβο σε όλους για τις ιστορίες που μοιραστηκατε, μπράβο και σε σένα Roubiliana για το παιχνιδάκι που έστησες. Τα λέμε σε κάποιο επόμενο παιχνίδι!

Το παιχνίδι έληξε. Συγχαρητήρια στον νικητή και στους συμμετέχοντες. Ευχαριστώ όλους για τις υπέροχες εκδοχές που προσφέρατε στην πλοκή μου. Η επόμενη αναμέτρηση θα είναι ο διαγωνισμός διηγήματος. Ξεκουραστείτε όσο προλαβαίνετε!

Διάβασα το Lord of Light το καλοκαίρι, μ'άρεσε περισσότερο απ'ότι περίμενα, σίγουρα κάτι το διαφορετικό και πρωτότυπο σε σύγκριση με άλλα του είδους. Ακροβατεί πλέον ανά σημεία με το "παλιό", ίσως και κάπως "ξεπερασμένο", αλλά δεν θεωρώ πως καταφέρνει να αμαυρώσει στα μάτια μου αυτά που πετυχαίνει. Χαίρομαι που το διάβασα και ίσως το ξαναδιαβάσω κάποια στιγμή στο μέλλον.

Οι Δαίμονες του Χιλ Χάουζ/The Haunting of Hill House (Εκδόσεισ Θύραθεν/Επιλογή) Πολύ κλασσικό βιβλίο, αλλά πραγματικά το βρήκα κακό. Δεν νομίζω καν ότι θα το τελείωνα αν δεν είχε τη φήμη που έχει. Στα θετικά η ωραία γραφή και ο αρκετά καλός ρυθμός. Στα αρνητικά όλα τα άλλα. Γενικά αδιάφοροι, αλλά και μερικές φορές εκνευριστικοί χαρακτήρες, που εξαιρετικά συχνά ήταν αλλοπρόσαλλοι και δεν φαίνεται να ταιριάζουν με το πως ήταν λίγες σελίδες πριν. Οι διάλογοι ήταν τρομερά αφύσικοι, κάτι που έκανε την κατάσταση με τους χαρακτήρες ακόμα πιο προβληματική. Η υπόθεση δεν έλεγε και τίποτα, θα μπορούσε να είναι έχει ενδιαφέρον αν με απασχολούσαν οι χαρακτήρες ή αν η προσέγγιση του τρόμου δεν ήταν τόσο κακή. Όταν διαβάζεις βιβλίο τρόμου και στις "τρομο-σκηνές¨ νιώθεις βαρεμάρα (περισσότερη από ότι στις μη "τρομο-σκηνές"), σίγουρα υπάρχει πρόβλημα. Γενικά δεν το προτείνω παρά μόνο σε κάποιους που θα ήθελαν να το διαβάσουν λόγου του status του. Βαθμολογία: 4.0/10

Σ’ αυτό το topic υπάρχουν συγκεντρωμένοι οι γενικοί Κανονισμοί των Διαγωνισμών του φόρουμ, ώστε να μην χρειάζεται να επαναλαμβάνονται σε κάθε νέο διαγωνισμό. Οι διοργανωτές μπορούν να απευθύνονται σ’ αυτούς με ένα link, στο πρώτο post του διαγωνισμού. 📌 Σκοπός: Οι διαγωνισμοί του φόρουμ αποτελούν κίνητρο ώστε να ασχοληθούν οι συγγραφείς με τη συγγραφή κάποιας ιστορίας. Επίσης, δίνουν την ευκαιρία σε νέους συγγραφείς να δείξουν τη δουλειά και τις ικανότητές τους. Μέσω αυτής της διαδικασίας οι Βιβλιοθήκες ανανεώνονται συνεχώς και μας δίνεται η δυνατότητα να διαβάσουμε πολλές, νέες, ολοκληρωμένες ιστορίες. Ωστόσο, οι διαγωνισμοί θέτουν και κάποιους περιορισμούς: το θέμα και το όριο των λέξεων. Κάθε συγγραφέας είναι υπεύθυνος απέναντι στο έργο του και δεν πρέπει να δεσμεύεται από τους περιορισμούς των διαγωνισμών αν αισθάνεται πως αυτό θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ιστορία του. Δεν υπάρχει λόγος να στερούμε την ποιότητα που θα θέλαμε για μια ιστορία μας μόνο και μόνο για μία συμμετοχή. Νέοι διαγωνισμοί θα υπάρχουν συνέχεια. Ο σχολιασμός των ιστοριών από τους συμμετέχοντες κι από άλλα μέλη έχει καθιερωθεί στα πλαίσια της ευγενούς άμιλλας, χωρίς να είναι κανόνας. Αποτελεί, όμως, ένα ενδιαφέρον κομμάτι των διαγωνισμών, αφού μέσω αυτού οι διαγωνιζόμενοι δέχονται χρήσιμες παρατηρήσεις για τις ιστορίες τους. Για το λόγο αυτό, ο εκπαιδευτικός χαρακτήρας των διαγωνισμών είναι δεδομένος, χωρίς να αποτελεί αυτοσκοπό τους. 📌 Διοργάνωση: Η διοργάνωση του κάθε διαγωνισμού δίνεται στο νικητή του προηγούμενου αντίστοιχου διαγωνισμού. Αν αυτός για κάποιο λόγο δεν μπορεί να την αναλάβει, τότε γίνεται πρόταση στο δεύτερο και τον τρίτο νικητή του προηγούμενου διαγωνισμού. Στην περίπτωση που και πάλι δεν βρεθεί διοργανωτής, η διοργάνωση θα αναλαμβάνεται από κάποιον moderator. Αυτός που θα αναλάβει τη διοργάνωση έχει την ευθύνη τού να βρει το θέμα του διαγωνισμού και να κάνει την τελική καταμέτρηση των ψήφων. Επίσης, ο διοργανωτής είναι αυτός που θα ελέγξει αν οι συμμετέχουσες ιστορίες ανταποκρίνονται στους περιορισμούς του διαγωνισμού (θέμα, είδος, όρια λέξεων κτλ) και σε αντίθετη περίπτωση (σε συνεννόηση με τον υπεύθυνο moderator) να ακυρώσει τη συμμετοχή της παράτυπης ιστορίας. 📌 Event: Για τη διεξαγωγή του διαγωνισμού δημιουργείται ένα Event στο Calendar του φόρουμ, το οποίο θα είναι ορατό στο τμήμα Upcoming Events στην πάνω δεξιά γωνία του φόρουμ. Στο Event θα υπάρχουν όλες οι πληροφορίες για τη διοργάνωση του διαγωνισμού και εκεί θα γίνεται όλη η συζήτηση για το διαγωνισμό καθώς και το ανέβασμα των ιστοριών. Την ευθύνη για το άνοιγμα του Event την έχουν οι moderators, ενώ με την έναρξη του διαγωνισμού ένας διαχειριστής θα πρέπει να ανοίξει ένα τόπικ στο υποφόρουμ των διαγωνισμών, με λινκ προς το Event του διαγωνισμού. ⚠️ ΠΡΟΣΟΧΗ! Για την καλύτερη εξυπηρέτηση του διαγωνισμού, συνήθως οι ημερομηνίες του Event θα είναι διαφορετικές από τις ημερομηνίες έναρξης και λήξης του διαγωνισμού. Οι ημερομηνίες του διαγωνισμού θα αναγράφονται ξεκάθαρα στο αρχικό μήνυμα του Event. RSVP: Για καλύτερη διαχείριση και διοργάνωση των διαγωνισμών όσοι επιθυμούν να συμμετέχουν σε κάποιον διαγωνισμό, καλό θα είναι να πατάνε "Going" το RSVP του event του διαγωνισμού, που θα βρίσκεται στο Ημερολόγιο του forum (βλ. εικόνα παρακάτω). Σημείωση: Αν ο εκάστοτε διοργανωτής επιθυμεί να αλλάξει κάποιος από τους κανονισμούς των διαγωνισμών ή να γίνει μια αλλαγή στον τρόπο διεξαγωγής του διαγωνισμού που έχει αναλάβει, να επικοινωνεί πρώτα με τους υπεύθυνους moderators, για να τους ενημερώσει και να συζητηθούν τυχόν ανεπιθύμητες επιπτώσεις. Κανονισμοί Διαγωνισμών 1. Διάρκεια Διαγωνισμών: α. Η διάρκεια συγγραφής των διηγημάτων είναι 30 ημέρες, χωρίς τη δυνατότητα παράτασης. β. Η διάρκεια ψηφοφορίας είναι επίσης 30 ημέρες. 2. Είδη: Οι διαγωνισμοί είναι Γενικοί, που σημαίνει ότι γίνονται δεκτά διηγήματα από όλες τις κατηγορίες του φανταστικού. Όλες οι ιστορίες των διαγωνισμών θα πρέπει να ανήκουν σε κάποιο είδος του Φανταστικού, δηλαδή να περιέχουν κάποιο φανταστικό στοιχείο. Πχ, για τις ιστορίες Φάντασυ: dark fantasy, urban fantasy κλπ, για τις ιστορίες ΕΦ: cyberpunk, space opera κλπ, για τις ιστορίες Τρόμου: supernatural horror, science horror κλπ. 3. Συμμετοχές: Δικαίωμα συμμετοχής έχει κάθε μέλος του φόρουμ (εκτός από τον διοργανωτή του διαγωνισμού και τον βοηθό). 4. Μέγεθος: Το ελάχιστο όριο των ιστοριών είναι οι 500 λέξεις και το μέγιστο οι 3.850 λέξεις. (Θεωρείται αποδεκτό ότι ενδέχεται να υπάρχουν μικρές διακυμάνσεις μεταξύ διαφορετικών word counters, κάτι το οποίο μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί). 5. Γλώσσα: Οι ιστορίες θα πρέπει να είναι γραμμένες μόνο στα Ελληνικά. 6. Ανέβασμα ιστοριών α. Οι συγγραφείς ανεβάζουν την ιστορία τους στην αντίστοιχη του διαγωνισμού Βιβλιοθήκη, με την ένδειξη του διαγωνισμού στον οποίο συμμετέχουν, πχ για τον 24ο Διαγωνισμό Σύντομης Ιστορίας. β. Στη συνέχεια βάζουν το link της ιστορίας τους στο Event του εκάστοτε διαγωνισμού. γ. Καλό θα ήταν να αποφεύγονται τα edit των ιστοριών, μετά το ανέβασμα, ως δείγμα ευγενούς συναγωνισμού. Για να αποφευχθεί αυτό, ακολουθείστε το ε. δ. Οι ιστορίες θα κλειδώνονται από τους υπεύθυνους moderators και θα ανοίγονται μετά τη λήξη της διορίας συμμετοχής για την έναρξη των σχολιασμών. ε. Γενική συμβουλή είναι να μην βιάζονται οι συγγραφείς να ανεβάσουν την ιστορία τους. Μερικά παραπάνω ξαναπεράσματα και ξαναχτενίσματα βοηθούν στο να βρεθούν κάποια λάθη που ξέφυγαν αρχικά. 7. Ψηφοφορία α. Δικαίωμα ψήφου έχει κάθε μέλος του φόρουμ που διάβασε τις ιστορίες (συμπεριλαμβάνεται ο διοργανωτής του διαγωνισμού και ο βοηθός). β. Οι συγγραφείς είναι υποχρεωμένοι να ψηφίσουν, αλλιώς η ιστορία τους θα αποκλείεται από το διαγωνισμό και θα μηδενίζεται η βαθμολογία τους. Οι συγγραφείς δεν θα βαθμολογούν τη δική τους ιστορία. γ. Η ψηφοφορία είναι μυστική. Διαδικασία ψηφοφορίας α. Η ψήφος θα αποτελείται από δύο διαφορετικές βαθμολογίες για κάθε διήγημα, μία για το τεχνικό κομμάτι του κειμένου και μία για την προσωπική άποψη του αναγνώστη. Οι βαθμολογίες θα είναι με άριστα το 10, με βήματα μισής μονάδας, πχ 6,5, 9, αλλά όχι 6,8 ή 8,05. β. Η τελική βαθμολογία κάθε διηγήματος θα βγαίνει από το συνολικό άθροισμα όλων των βαθμολογιών. (Παράδειγμα). γ. Η ψήφος θα αποστέλλεται με pm στο διοργανωτή, με ταυτόχρονη κοινοποίηση στο βοηθό του (τα nicknames των οποίων θα αναφέρονται στο αρχικό topic του διαγωνισμού). [Για ταυτόχρονη αποστολή μηνύματος pm πηγαίνετε στον Messenger του προφίλ σας, επιλέγετε "Compose New" πάνω δεξιά και στη συνέχεια βάζετε στο "Recipient's Name" το nickname του διοργανωτή και στο "Other Recipients" το nickname του βοηθού. Στο "Send to others as" θα πρέπει να είναι επιλεγμένο το "Invitation". Εναλλακτικά, στέλνετε την ψήφο σας στο διοργανωτή, τοποθετώντας το nickname του στο "Recipient's Name" και μετά πηγαίνετε στα αριστερά, εκεί που γράφει "Invite Participants", πατάτε "Add" κι εκεί βάζετε το nickname του βοηθού.] δ. ΠΡΟΣΟΧΗ! Αν γίνει αντιληπτό ότι κάποιος προσπαθεί να αλλοιώσει τα αποτελέσματα ενός διαγωνισμού (κατ' επέκταση και Παιχνιδιού), με οποιονδήποτε τρόπο, θα τιμωρείται αυστηρά. 8. Σχολιασμός α. Ας μην ξεχνάμε ότι οι διαγωνισμοί έχουν και εκπαιδευτικό χαρακτήρα, γι’ αυτό τα σχόλια, αν και δεν είναι υποχρεωτικά, είναι το σημαντικότερο κομμάτι των διαγωνισμών. Καλό θα είναι, λοιπόν, τα σχόλια να περιέχουν παρατηρήσεις, για το τι μας άρεσε και τι όχι, που θα φανούν χρήσιμες στους συγγραφείς. β. Προσπαθήστε να κάνετε τα σχόλιά σας πριν από τη λήξη της ψηφοφορίας. γ. Αν οι ιστορίες του διαγωνισμού είναι αρκετές, για δική σας ευκολία, ξεκινήστε το διάβασμα πριν από την έναρξη των σχολιασμών. Αποθηκεύστε τα σχόλιά σας σε ένα έγγραφο και ανεβάστε τα όταν ξεκλειδωθούν οι ιστορίες. δ. Μην κάνετε σχόλια στις ιστορίες προτού την έναρξη των σχολιασμών, ακόμη κι αν τις βρείτε ξεκλείδωτες. ε. Αποτελεί άγραφο κανόνα αβρότητας μεταξύ των συμμετεχόντων, να μην σχολιάζουν οι συγγραφείς τις ιστορίες τους μέχρι τη λήξη του διαγωνισμού. στ. Σε κάθε περίπτωση, είτε σαν σχολιαστές είτε σαν σχολιαζόμενοι, προσπαθούμε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο ευγενικοί σ’ αυτά που γράφουμε. ζ. Παραινούμε όσους ψηφίζουν να αφήνουν από ένα σχόλιο σε κάθε ιστορία, έστω και κάτι μικρό. Είναι κάτι που βοηθάει και τους συγγραφείς, αλλά και τον έλεγχο των διαγωνισμών. η. Λαμβάνοντας υπόψη το νέο τρόπο βαθμολόγησης των διηγημάτων γίνεται κατανοητό ότι πρέπει να υπάρχει μια πιο συνεπής αντίληψη των επιμέρους στοιχείων κάθε διηγήματος, έτσι ώστε να είναι πιο δίκαιη η βαθμολογία που θα δοθεί. Έχοντας αυτά κατά νου, σας προτείνουμε να μελετήσετε αυτό το τόπικ, όπου θα βρείτε πληροφορίες για το ποια στοιχεία θα πρέπει να συμπεριλάβετε στην κριτική σας για να είναι πιο ολοκληρωμένη. Μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε είτε σαν φόρμα, είτε σαν οδηγό για το πώς γίνεται μια σωστή κριτική. Εδώ μπορείτε και ένα παράδειγμα χρήσης της συγκεκριμένης φόρμας. 9. Επιβράβευση νικήτριας ιστορίας: Η επιβράβευση της ιστορίας που θα κερδίσει στον διαγωνισμό γίνεται με τρεις τρόπους: α. Η ιστορία γίνεται Featured (Θα εμφανίζεται ένα αστέρι δίπλα από το τόπικ της ιστορίας και εντός του τόπικ θα υπάρχει μήνυμα ότι πρόκειται για νικήτρια ιστορία του ν διαγωνισμού). β. Η ιστορία θα εμφανίζεται στα Promo, στην αρχική σελίδα του φόρουμ. γ. Η ιστορία θα γίνεται pinned μέχρι τον επόμενο διαγωνισμό. Οι παρόντες κανονισμοί δύνανται να τροποποιηθούν ή να συμπληρωθούν μετά από σχόλια και παρατηρήσεις μελών, για την καλύτερη κατανόηση και εξυπηρέτηση όλων.

Κριτική για το "Οι δαίμονες του Χιλ Χάουζ" που διάβασα τον Απρίλιο του 2012: Κριτική για το Ζούσαμε πάντα σ'ένα κάστρο, που μόλις τελείωσα: Περίπου τεσσεράμισι χρόνια πέρασαν από τότε που διάβασα το κλασικό "Οι δαίμονες του Χιλ Χάουζ", πιστεύοντας ότι δεν θα μεταφραζόταν ποτέ το εξίσου κλασικό We Have Always Lived in the Castle. Τελικά, ποτέ μην λες ποτέ. Να που μεταφράστηκε, κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες, το αγόρασα και δεν άργησα να το πιάσω στα χέρια μου και, τελικά, να το διαβάσω σε μια μέρα. Μπορώ να πω ότι το ευχαριστήθηκα λίγο παραπάνω από το προηγούμενο. Η ιστορία είναι αρκετά απλή: Σε μια απομονωμένη οικία, έξω από ένα χωριό, μένουν δυο αδερφές, η Κόστανς και η Μέρικατ, καθώς ο άρρωστος γέρος θείος τους, ονόματι Τζούλιαν. Πριν κάποια χρόνια η οικογένειά τους ξεκληρίστηκε από δηλητηρίαση με αρσενικό, με την Κόστανς να κατηγορείται αρχικά για το φονικό. Τελικά η κοπέλα αθωώθηκε, όμως οι κάτοικοι του χωριού τις έχουν στην μπούκα. Είναι ξένες σε ξένο τόπο και καθόλου ευπρόσδεκτες. Συν τοις άλλοις, κάτι δεν πάει καλά με την Μέρικατ. Κάποια στιγμή θα καταφτάσει στην οικία Μπλάκγουντ ο Τσαρλς, ξάδερφος των δυο κοπελιών, και πολλά πράγματα θα αλλάξουν δραματικά... Δεν πρόκειται για ιστορία τρόμου. Θα έλεγα ότι έχουμε να κάνουμε με ένα γοτθικό, ψυχολογικό δράμα, που διαπραγματεύεται την κοινωνική απομόνωση και όλα όσα αυτή επιφέρει στον ψυχισμό των πρωταγωνιστών. Όμως η ιστορία κρύβει μια εσωτερική ένταση, το ενδιαφέρον για την έκβασή της παραμένει υψηλό μέχρι το τέλος, ενώ δεν μπορώ να μην αναφέρω και την περίεργη και κάπως ασπρόμαυρη ατμόσφαιρα. Όσον αφορά τη γραφή, είναι πραγματικά εξαιρετική. Τρομερή πρόζα, σίγουρη, άνετη, ευκολοδιάβαστη και ξεκούραστη, με βάθος σε νοήματα και συναισθήματα. Η Τζάκσον με τις περιγραφές της κατάφερε να με μπάσει στον παράξενο κόσμο των δυο πρωταγωνιστριών και να με κάνει ένα με τις σκέψεις και τα προβλήματά τους. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά καλογραμμένο και ιδιαίτερο ψυχολογικό δράμα, με γοτθικά στοιχεία και περίεργη ατμόσφαιρα, με την πλοκή όμως να κινείται με αργούς και σταθερούς ρυθμούς, χωρίς πολλές εξάρσεις. Αν θέλετε να τρομάξετε και να χορτάσετε δράση, καλύτερα να πιάσετε άλλο βιβλίο. Προσωπικά, τόσο η ιστορία όσο ακόμα περισσότερο η απίθανη γραφή, η σούπερ ατμόσφαιρα και οι ιδιαίτεροι χαρακτήρες, μπορώ να πω ότι με άφησαν απόλυτα ικανοποιημένο. Πάντως πιστεύω ότι δεν είναι για όλα τα γούστα και ότι, επίσης, πρέπει να διαβαστεί με την κατάλληλη όρεξη. Υ.Γ. Η ελληνική έκδοση ωραία και προσεγμένη, με εξαιρετική μετάφραση και πολύ όμορφο εξώφυλλο. 8.5/10

Έχει να κάνει με πολλά πράγματα. Το φυσικό θα ήταν να απαντήσω "φόβος", αλλά αν έχει, για παράδειγμα, κακή σχέση με τους γονείς, θα έλεγα "θυμός". Ή και τα δύο, φόβος και θυμός γιατί ίσως να σκεφτεί ότι δεν θα δώσουν έτσι εύκολα τα λεφτά ή ό,τι άλλο θα ζητήσει ο απαγωγέας. Έχουμε ένα τόπικ για την ανάπτυξη της πλοκής, όπου ταιριάζουν τέτοιου είδους ερωτήματα: http://community.sff.gr/topic/16797-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%80%CF%84%CF%85%CE%BE%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%AE%CF%82/