Leaderboard

το ταξιμο παραγραφου παραμενει, θα ειμαι πιο ελευθερη απο Ιουνιο. μαζωχτειτε

Καλησπέρα σας. Αποφάσισα να κόψω το τσιγάρο μια για πάντα (έχω ξαναδοκιμάσει άλλες φορές αλλά απέτυχα, αυτή τη φορά θα είναι αλλιώς, το νιώθω, το ελπίζω, το πιστεύω, wish me luck) και σε ένα anti-smoking φόρουμ περί συμβουλών στους καπνιστές, διάβασα μία συμβουλή που παρότρυνε όσους προσπαθούν να το κόψουν, να γράφουν κάθε μέρα από κάτι (γενικά οποιαδήποτε τέχνη βοηθάει, εγώ την βρίσκω κυρίως με μουσική και συγγραφή) ώστε να κρατούν το μυαλό τους απασχολημένο και για να μην σκέφτονται τα cravings (= χαρμάνα, έντονη επιθυμία για κάπνισμα που οφείλεται στο στερητικό σύνδρομο, χρησιμοποιείται και για κάπνισμα αλλά και στα ναρκωτικά. Σκέφτηκα να γράφω κάθε μέρα από κάτι φαινομενικά άσχετο που όμως θα γυρνάει γύρω από τον βασικό άξονα-θεματολογία, ως τίτλο εμπνεύστηκα το "Το ημερολόγιο της χαρμάνας" επειδή μου φαίνεται πως περιέχει ακριβώς το vibe της διαδραστικής ιστορίας (κάτι σαν τα LARP αλλά πιο ρεαλιστικό, χωρίς να περιέχει απαραίτητα το μυθολογικό-φανταστικό στοιχείο). Θα ήταν ωραίο όποιος/α συγγραφέας θέλει να γράψει κάτι σχετικό (όλοι/ες κάποτε είχαμε έναν εθισμό και η "χαρμάνα" έχει πολλές μορφές και επίπεδα, μπορεί να είναι τα κλασικά -ποτό,κάπνισμα,ναρκωτικά,τζόγος,κτλπ- αλλά μπορεί να είναι και ψυχολογικά/ψυχοσωματικά -οπότε μεταφορικά "χαρμάνα" π.χ. κάποιος/α εθισμένος/η σε έναν έρωτα που τελείωσε απότομα νιώθει παρόμοια στερητικά σύνδρομα και μπορεί να ταυτιστεί με την ίδια βαθιά ανάγκη-επιθυμία να γυρίσει πίσω στις παλιές συνήθειες, ακόμα και αν δεν βρίσκεται ο/η συγγραφέας στην παρούσα φάση σε διαδικασία απεξάρτησης ενός εθισμού οποιασδήποτε μορφής, μπορεί να καταγραφεί ως memoirs) να ενώσουμε τις ιστορίες σε μία μεγάλη αλληλένδετη, σε στυλ κοινές/παρόμοιες ιστορίες υπό το πρίσμα άλλης οπτικής γωνίας. Κάθε ιστορία θα αναγράφει το όνομα του/της συγγραφέα που την έγραψε όπως και τον τίτλο της ιστορίας απλώς θα μπουν όλες στην ίδια ανθολογία, όπως σε μία συλλογή διηγημάτων. Όποιος/α ενδιαφέρεται για αυτό το συγγραφικό εγχείρημα μπορεί να δηλώσει συμμετοχή εδώ ή να μου στείλει μήνυμα.

ε, ναι κι εγώ ακόμα υποφέρω από τη μέση μου. Να γίνω κι εγώ καλά, να μπορέσω να δημιουργήσω.

κι εγω παιδι μου, μεχρι 6 Ιουνιου. Κανονικα μεχρι 17, αλλα το χειριζομαστε.

Ναι. Να δούμε το χρόνο βέβαια έχω και εξεταστική. Αλλά θέλω. Δλδ πως να μην.

Είδα όλη την 4η σαιζόν την μέρα που κυκλοφόρησε, και την βρήκα την πιο αδύναμη απ'όλες.Αν και υπήρχαν υπέροχα animation όπως το "Spider Rose" και το "Scream of the...", εγώ προσωπικά απόλαυσα την καφρίλα της επιστροφής των "...Mini.." και το αναπάντεχο και καλοδεχούμενο gore του "How Zeke got his religion"...

Η καμένη βάτος Όταν πριν περίπου δέκα και κάτι χρόνια τα βιβλία της συγκεκριμένης τριλογίας του Μανές Σπέρμπερ κυκλοφόρησαν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Καστανιώτη, μου κίνησαν αρκετά το ενδιαφέρον λόγω της θεματολογίας αλλά κυρίως λόγω των υπέροχων εξωφύλλων, που θυμίζουν προπαγανδιστικές αφίσες της Σοβιετικής Ένωσης. Όμως έμεινα στο ενδιαφέρον, δεν τα αγόρασα, γιατί δεν έβρισκα τότε και πολλές κριτικές σχετικά με τα βιβλία και τον συγγραφέα, δεν ήξερα τίποτα σχετικά με την ποιότητα της γραφής ή των ιστοριών. Όμως τώρα υπάρχουν μπόλικες κριτικές, ως επί το πλείστον διθυραμβικές, πείστηκα τα μάλα, και έτυχε να αγοράσω και τα τρία βιβλία μαζί από την Πολιτεία, σε εξαιρετικά συμφέρουσα τιμή. Λοιπόν, αρκετά σας έπρηξα, το βιβλίο είναι συγκλονιστικό! Και ευτυχώς που ξεκίνησα τώρα την τριλογία, που όσο να 'ναι έχω μια κάποια εμπειρία σαν αναγνώστης, αλλά και μια κάποια ωριμότητα σαν άνθρωπος, έτσι ώστε να απολαύσω το βιβλίο γι' αυτό που είναι, δηλαδή ένα συγκλονιστικό πολιτικό-ιστορικό έπος, που συνδυάζει τον πολιτικό στοχασμό με την υπαρξιακή αναζήτηση, με φόντο την άνοδο του Ναζισμού και του Σταλινισμού, τις Δίκες της Μόσχας κ.λπ. κ.λπ. Η γραφή είναι υπέροχη, χειμαρρώδης, αρκετά ευκολοδιάβαστη αλλά συνάμα σύνθετη, σίγουρα όχι... αρτηριοσκληρωτική ή βαριά, πραγματικά ευχαριστήθηκα διαλόγους, μονολόγους, περιγραφές, απόλαυσα το βάθος στις ιδέες, τις σκέψεις και τους προβληματισμούς των χαρακτήρων (δηλαδή του ίδιου του συγγραφέα), που βρίσκονται αντιμέτωποι με τις ψευδαισθήσεις και τις διαψεύσεις μιας πολιτικής σταδιοδρομίας, μιας ολόκληρης ζωής. Σίγουρα χρειάζεται μια κάποια προσοχή, απαιτείται υπομονή, δεν είναι από τα βιβλία που τα διαβάζεις για να περάσει η ώρα, δημιουργεί ποικίλα συναισθήματα, σε βάζει σε σκέψεις, χρειάζεται επιπρόσθετα και μια γενική ιδέα για το ιστορικό πλαίσιο. Προσωπικά, το απόλαυσα στον απόλυτο βαθμό, και δεν ήταν λίγες οι φορές που ξαναδιάβασα ολόκληρες σελίδες, όχι επειδή δεν κατάλαβα τι διάβασα την πρώτη φορά, αλλά γιατί αυτά που διάβασα ήταν απολαυστικά και απλώς ήθελα να τα ξαναδιαβάσω. Τώρα, ορμάω στο δεύτερο βιβλίο! -Μάιος 33. Έντουαρντ Γουίτμορ - Ο Κώδικας του Σινά (σελ. 414). 9/10 34. Έντουαρντ Γουίτμορ - Το Πόκερ της Ιερουσαλήμ (σελ. 646). 9.5/10 35. Έντουαρντ Γουίτμορ - Σκιές στο Νείλο (σελ. 703). 9/10 36. Έντουαρντ Γουίτμορ - Το μωσαϊκό της Ιεριχούς (σελ. 411). 9/10 37. Λορένα Σαλασάρ Μάσο - Μια πληγή γεμάτη ψάρια (σελ. 150). 7.5/10 38. Ραμπίε Τζάμπιρ - Οι Δρούζοι του Βελιγραδίου (σελ. 334). 8/10 39. Μανές Σπέρμπερ - Η καμένη βάτος (σελ. 569). 9.5/10

Teatro Grottesco “...Τα διηγήματα του Λιγκότι τείνουν να έχουν βαθύ συναισθηματικό αντίκτυπο. Το όραμα του είναι υπερβολικά σκοτεινό και η ιστορίες του μπορεί να μολύνουν τον αναγνώστη με ήπια έως σοβαρή κατάθλιψη. Είναι πιθανό ακόμη και να επιτελέσουν μία αλλαγή στην αυτοαντίληψη του αναγνώστη και στην κοσμοθεώρηση του. Αυτή η προειδοποίηση δεν έχει σκοπό να δημιουργήσει εντυπώσεις ούτε να αποτρέψει τους νέους αναγνώστες. Είναι απλώς η δήλωση ενός γεγονότος που βασίζεται στην εμπειρία πραγματικών αναγνωστών. Ο Λιγκότι γράφει για τα πλέον σκοτεινά θέματα με εκπληκτική δύναμη και εννοεί όσα λέει. Συχνά οι ιστορίες του μοιάζουν να στέλνουν ένα υπόγειο μήνυμα, κάποιου είδους υποσυνείδητη δήλωση πού κανονικά δεν θα έπρεπε να μπορεί να διασχίσει το φράγμα του προφορικού λόγου..."

Περιπλανώμενη Γη Στο τέλος του σχολίου μου για το εξαιρετικό "Σφαιρικός κεραυνός" που διάβασα και απόλαυσα τον περασμένο Δεκέμβριο, έγραψα: "Και αν μου άρεσε τόσο το συγκεκριμένο βιβλίο, που είναι από τα λιγότερο γνωστά και αγαπημένα βιβλία του συγγραφέα, δεν μπορώ να φανταστώ πόσο θα μου αρέσει η Τριλογία του ή η συλλογή διηγημάτων "Περιπλανώμενη Γη" (πρέπει να την προμηθευτώ άμεσα αυτή)". Προμηθεύτηκα λοιπόν τη συλλογή διηγημάτων και δεν άργησα πολύ να την πιάσω στα χέρια μου, και όντως πριν την ξεκινήσω δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ήταν τόσο, μα τόσο καλή. Και όχι μόνο καλή, αλλά επίσης απολαυστική, χορταστική, ψυχαγωγική, γεμάτη με τρελές ιδέες και καταστάσεις, με φοβερά σκηνικά και δυνατές εικόνες, καθώς και με μπόλικη τροφή για σκέψη. Έχω διαβάσει πολλές συλλογές διηγημάτων, αλλά δεν είναι τόσο συνηθισμένο όλες οι ιστορίες μιας συλλογής να είναι εξίσου δυνατές, ενδιαφέρουσες και καλογραμμένες, όπως είναι οι ιστορίες του συγκεκριμένου βιβλίου. Ειλικρινά, διάβαζα τη μια, την απολάμβανα για τις ιδέες, την πλοκή, τη γραφή, την όλη ατμόσφαιρα ρε αδερφέ, έλεγα ουάου, ωραία ήταν αυτή, δυστυχώς όμως δύσκολα η επόμενη θα είναι καλύτερη ή έστω το ίδιο καλή, κι όμως κάθε φορά διαψευδόμουν. Έχουμε εξωγήινους, καταστροφές πλανητικού και συμπαντικού επιπέδου, ταξίδια στον χώρο και τον χρόνο, πότε πίσω στο μακρινό παρελθόν και πότε μπροστά στο μακρινό μέλλον, έχουμε κάθε είδους τεχνολογικές και επιστημονικές ιδέες που στέκουν ή δεν στέκουν, δεν έχει τόση σημασία, μιας και ποτέ δεν παύουν να μαγεύουν και να δίνουν τροφή για σκέψη. Και αλήθεια σας λέω, δεν μπορώ με τίποτα να διαλέξω τρεις ή τέσσερις ιστορίες που μου έκαναν μεγαλύτερη εντύπωση, γιατί έτσι θα αδικούσα τις υπόλοιπες. Τι να πρωτοαναφέρω; "Περιπλανώμενη Γη"; "Το Βουνό"; "Περί Μυρμηγκιών και Δεινοσαύρων"; "Ο Ήλιος της Κίνας"; "Φροντίζοντας τους Θεούς"; "Η πιο μεγάλη πτώση"; Δεν μπορώ να επιλέξω, είναι όλες καταπληκτικές! Έτσι όπως το πάω, φέτος θα διαβάσω και την Τριλογία του, για να χάσω τελείως τα μυαλά μου με αυτόν τον συγγραφέα! 9.5/10