King_Volsung Posted January 4, 2005 Share Posted January 4, 2005 Ακόμη ένα ποίημα που έγραψα τελευταία... Τα χρόνια περάσαν Τα νιάτα γεράσαν Οι γέροι φύγαν Στον Ουρανό θα πήγαν Κι οι εποχές περάσαν Τ’ αστέρια χαλάσαν Κι ο Ήλιος πεθαίνει Το φως του φεύγει Η Ζωή σβήνει Μέσα σ’ αυτή τη δίνη Εγώ στέκομαι και αγναντεύω Τα χρώματα μπερδεύω Ο Ουρανός εκεί Στη δική του σιωπή Εκεί που ‘ναι οι γέροι Κι εκεί που παν οι νέοι Θα φτάσω ποτέ εκεί εγώ; Για μένα μόνο αγωνιώ Όρθιος είμαι θαρρώ Μέσα σ’ αυτό το χαμό Και στέκομαι κι αγναντεύω Το Τέλος του Κόσμου μαντεύω Τα μάτια ανοίγω Στο σκοτάδι μην μείνω Στο κρεβάτι ξαπλωμένος Στον κόσμο μου ξένος Κι ένα δάκρυ κυλά Φοβάμαι μόνο μην βγουν αληθινά Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest silversoldier Posted January 5, 2005 Share Posted January 5, 2005 Τώρα πέτυχες διάνα! Το ποίημα σου είναι πολύ καλό. (πρόσεξε τη μονοτονία που δημιουργείται απο τη πληθώρα της ομοιοκαταληξίας) Εξέφρασες τα συναισθήματα όπως επρεπε....μπραβο μεγάλε!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.