distaros Posted January 7, 2005 Share Posted January 7, 2005 (edited) Οδηγίες χρήσης… Ακολουθείτε τους αριθμούς, και όχι την λογική σειρά… Καλή διασκέδαση… 1… O *** ξύπνησε άκεφος.Το προηγούμενο βράδυ, στο πάρτι του ΑΨΟΥ είχε πιέι πολλές μπύρες, και το συκώτι του αντιδρούσε επιθετικά…Σηκώθηκε από το κρεβάτι,και προχώρησε προς το μπάνιο,στο 2. 2… Σκατά…Δεν γίνεται αυτό…Κοίταξε προσεκτικά τον εαυτό του στον καθρέφτη,για να αντικρύσει το κενό… -Τι στο διάολο γίνεται εδώ?μονολόγησε…Προσπάθησε να θυμηθεί τον εαυτό του…Ήταν *** και ***, και είχε μια *** στο δεξί ***. Φορούσε πάντα ένα *** και ένα φθαρμένο ***. Σκατά…Είχε χάσει την ταυτοτητά του…Έπρεπε να κάνει κάτι…Μόνο οι φίλοι του, η ΜΠΛΙΑΞ και ο ΜΠΑΦ μπορούσαν να τον βοηθήσουν…Βγήκε βιαστικά από το 2,κατευθυνόμενος προς το 5. Λίγο πιο δίπλα,στο 3, η γειτονισσά του, η ΣΝΙΦ κουτσομπόλευε στο τηλέφωνο… 3… -Και ο κανακάρης της τα έφτιαξε με την κόρη του φούρναρη, του ΖΤΝΟΙΝΚ, ξέρεις ποιόν λέω, εκείνον τον ανεπρόκοπο… 4… Ο ΜΠΑΦ έψαχνε επί μισή ώρα το δωμάτιο, αναζητώντας με μανία τα κλειδιά του. Αναστέναξε με παραίτηση, και ξάπλωσε στον καναπέ. Έπιασε το τηλέφωνο, και πήρε τον αδελφό του, τον ΚΡΑΚ, στο 8. 5… Η ΜΠΛΙΑΞ τον υποδέχτηκε φρικαρισμένη. -***, τι σου συμβαίνει? Που άφησες το όνομα σου, ηλίθιο πλάσμα? -Δεν ξέρω, και μην φωνάζεις. Πρέπει να το ξέχασα χθές στο σπίτι του ΑΨΟΥ. -Πάμε γρήγορα να το πάρουμε πίσω, έκανε η ΜΠΛΙΑΞ αποφασισμένα. Αν σε πιάσουν χωρίς όνομα, την έχεις βάψει…Έλα, έχω αφήσει το αμάξι μου λίγα στενά πιο κάτω, στο 6. 6… Το φιατάκι της ΜΠΛΙΑΞ ήταν δώρο από έναν χαμένο θείο…Μικρό και ευέλικτο, βαμμένο κατακόκκινο, με μια σημαία της Ουρουγουάης κρεμασμένη στο καπώ…Η ΜΠΛΙΑΞ έβαλε μπροστά, και πάτησε τέρμα. -Πρέπει να βιαστούμε…Το σπίτι του ΑΨΟΥ είναι στο 10, άλλα πρέπει να περάσουμε από το 9 να πάρουμε τον ΜΠΑΦ. Ένα περιπολικό τους προσπέρασε. Ο *** κρύφτηκε όσο καλύτερα μπορούσε στο πίσω κάθισμα…Κοίταξε αδιάφορα έξω από το παράθυρο. Στο 7, μια γάτα περνούσε τον δρόμο βιαστικά. 7… Μια γάτα περνάει τον δρόμο βιαστικά. 8… Νριιιιιν Ντριιιιιν Ντριιιιιιιν -Σκατά, έκανε ο ΚΡΑΚ. Εδώ και τόση ώρα προσπαθούσε να βρει ένα μπουλόνι που να ταιριάζει στην καινούρια του βίδα, και πάνω που νόμιζε πως τα κατάφερε, χτύπησε το αναθεματισμένο… -Ναι?Έκανε θυμωμένος καθώς το σήκωσε. Από την άλλη πλευρά άκουσε την μαστουρωμένη φωνή του αδελφού του. -Όχι ρε, δεν ξέρω που είναι τα κλειδιά σου…Όχι…Καλά…Δεν νομίζω, όχι σήμερα τουλάχιστον. Ναι,καλά, τα λέμε… Έκλεισε με δύναμη το ακουστικό. -Μαλάκα… 9… Πάνω που έκλεινε το τηλέφωνο, ακούστηκε το κουδούνισμα στην πόρτα. Φόρεσε γρήγορα το αγαπημένο του μποξεράκι, αυτό με τον Λύκο και την Γιαγιά σε στάσεις αμφιβόλου ηθικής, και άνοιξε την πόρτα για να αντικρύσει την ΜΠΛΙΑΧ και…Ο *** ήταν αυτός δίπλα της? -Μα…Μα…έκανε να πει. -Ξέχνα το, τον διέκοψε η ΜΠΛΙΑΧ. Φόρα το μπουρνούζι σου και πάμε στο σπίτι του ΑΨΟΥ. Πρέπει να βρούμε το όνομα του *** γρήγορα. Ο ΜΠΑΦ φόρεσε βιαστικά το αγαπημένο του μπουρνουζι, αυτό με τον Μπάτμαν και τον Σούπερμαν σε στάσεις αμφιβόλου ηθικής, και τους ακολούθησε. -Δεν μπορώ να κλειδώσω, δεν έχω τα κλειδιά, έκανε διστακτικά. -Γάμα το…Ποιος θα έρθει να ρίξει τραχανόπιτες εδώ μέσα? -Κάλα, είπε ανακουφισμένος. Και στο κάτω κάτω, το παράθυρο του μπάνιου στο 12 ποτέ δεν έκλεινε καλά. Που πάμε? -Στο 10, στο σπίτι του ΑΨΟΥ… 10… Το σπίτι ήταν κόλαση μετά το χθεσινό πάρτυ. Είχε πάει η ώρα 1, και ο ΑΨΟΥ ακόμα ξετρύπωνε ζευγαράκια από τα υπνοδωμάτια. Κοντοστάθηκε έξω από το 11, το δωμάτιο της αδελφής του… Ησυχία… Έκανε να ανοίξει την πόρτα, μα τον σταμάτησε το κουδούνι της εξώπορτας. -Κάποιος θέλει να μπει, είπε το κουδούνι της εξώπορτας με έναν φριχτά εξυπηρετικό τόνο. -Καλά, καλά, έκανε ο ΑΨΟΥ. Θα του ανοίξω εγώ. Εσύ πήγαινε να φτιάξεις κάτι να φας… Κατέβηκε τις σκάλες, και προχώρησε προς την εξώπορτα, στο 13. 11… … 12… Ανοιχτό παράθυρο…Τι τύχη!!!Ο ΣΝΙΦ φόρεσε τα γάντια του και, με επιδεξιότητα σκίουρου, χώθηκε μέσα στο σπίτι του ΜΠΑΦ. Έβγαλε από το σακιδιό του έναν κουβά τραχανόπιτα, και τον άδειασε προσεκτικά στο πάτωμα. Έπειτα, βγήκε τόσο αθόρυβα όσο είχε μπει, έχοντας ολοκληρώσει το ανόσιο έγκλημα του. 13… Ήταν ο ΜΠΑΦ, η ΜΠΛΙΑΞ και…και ο ***!!! -Τι συνέβει? Ρώτησε ανήσυχος. -Ο *** έχασε το όνομα του, εξήγησε η ΜΠΛΙΑΞ, κάπου μέσα στο σπίτι σου. -Πρέπει να ψάξουμε προσεκτικά κάθε γωνιά αυτού του κτιρίου, έκανε ο ΜΠΑΦ προχωρόντας εφετζίδικα προς την κουζίνα, με το μπουρνούζι του να ανεμίζει ηρωικά. Στο χέρι του κρατούσε έναν φακό και μια μινιατούρα κάποιου απόκοσμου θεού, μιας φιγούρας τόσο φριχτής που ο καλλιτέχνης πρέπει να βρίσκοταν σε κατάσταση δαίμονισμου όταν σκάλιζε με τρεμάμενα δάχτυλα τις λεπτομέρειες του απόκοσμου όντος, ή απλά να έιχε πιεί λίγο παραπάνω. -Τι θες το φακό?ρώτησε ο ΑΨΟΥ. -Δεν είμαι βέβαιος. Νιώθω πως με κάποιον τρόπο θα μου χρειαστεί… Ο ΑΨΟΥ αποφάσισε να μην ανακατευτεί περισσότερο στα πόδια τους, και να πάει να συνεχίσει τον υπνάκο του. -Μην πειράξετε τα χρυσόψαρα μου, και μην ρίξετε τραχανόπιτες πουθενά. Και λέγοντας αυτά, αποχώρησε τραγικά. Με το αγέρωχο βήμα του, ανέβηκε την σκάλα και έκανε να μπει στο δωματιό του. Μα, τι καταστροφή, δεν πρόλαβε να ακουμπήσει το επίχρυσο χερούλι, και η άδικη Μοίρα έριξε πάνω του ένα πιάνο δέκα τόνων. Ποτέ δεν συνήλθε από το ψυχικό τραύμα που υπέστη εκείνο το πρωί, και μερικόυς μήνες αργότερα, εγκατέλειψε τον πολιτισμένο κόσμο, και πήγε να ζήσει στην κορυφή του Θιβέτ, αφιερώνοντας την ζωή του στον διαλογισμό, την πνευματική ισσοροπία και την καλλιέργεια Ποπ Κορν.Πήρε μαζί του μονάχα ένα μαχάιρι, άλλα όχι και τα χέρια του, αφού είχαν μείνει για πάντα καταπλακωμένα από το πιάνο. Στο μεταξύ, η ΜΠΛΙΑΧ έψαχνε το δωμάτιο 14, ο *** ψαχούλευε κάτι προσωπικές φωτογραφίες στο δωμάτιο 15, ενώ ο ΜΠΑΦ μαγείρευε ομελέτα στην κουζίνα, στο 16, έχοντας πρώτα διώξει κλωτσηδον το εκνευριστικό κουδούνι της εξώπορτας. 14… Το δωμάτιο ήταν γεμάτο παλιές αναμνήσεις και ξεχασμένες στιγμές…Εκεί ήταν το κρεβάτι στο οποίο είχαν κάνει πρώτη φορά έρωτα η ΜΠΛΙΑΞ και ο ΑΨΟΥ. Εκεί ήταν το κομοδίνο στο οποίο συνήθιζε να κρύβει το ημερολόγιο του. Εκεί ήταν το κουτί που φυλούσε τις παντόφλες του. Υπήρχαν ακόμα τα ίχνη στο ταβάνι από την νύχτα εκείνη που είχαν κατέβει εξωγήινοι και είχαν απαγάγει το λαμπατέρ του δωματίου, για να το υποβάλουν σε φριχτά βιολογικά πειράματα, μακριά, στον πλανήτη τους, στο 17… Με το προσωπό της χαρακωμένο από πόνο, οργή και σπυράκια, η ΜΠΛΙΑΞ στάθηκε μπροστά στο παράθυρο ατενίζοντας παρόν, παρελθόν, μέλλον και ένα κομμάτι περαστικής σπανακόπιτας που πήγαινε σχετικά βιαστικά στο 18. -Αρκεί, είπε από μέσα της. Οι ημέρες αυτές πέρασαν, και δεν υπάρχεί τρόπος να τις ξαναζήσω…Το παρελθόν δεν ξαναζωντανέυει, τουλάχιστον όχι από την στιγμή που το μαχαιρώσαμε δεκατρείς φορές στα πλευρά και το ρίξαμε στην λίμνη με βαρίδια στα πόδια…Πρέπει να συνεχίσω το ψάξιμο. Και λέγοντας αυτά, βγήκε στο 20. 15… Σαφώς απασχολημένος με την λεπτομερή εξέταση των φωτογραφιών, ο *** πέρασε ένα μάλλον ευχάριστο τεταρτάκι…Αφού αποφάσισε πως εξάντλησε κάθε δυνατή χρήση τους, έκανε να βγεί ικανοποιημένος, μα κοντοστάθηκε όταν στο πάτωμα αναγνώρισε κάτι οικείο…Μα φυσικά, ήταν το ονομά του…!!!Τι υπέροχο αίσθημα, να ξαναβρίσκει κανείς τον εαυτό του…Το φόρεσε με καμάρι, και βγήκε στο 20. 16… Ένα αυγό…Κρατς…σπλιτς Δεύτερο αυγό…Κρατς…σπλιτς Τρίτο αυγό…Κρατς…Κλανκ!! -Κλανκ?έκανε απορρημένος ο ΜΠΑΦ.Κοίταξε το εσωτερικό του τηγανιού, και αναφώνησε με χαρά. Μέσα στο αυγό ήταν τα κλειδιά του…Τα αναγνώρισε από το αγαπημένο του μπρελόκ, αυτό με τον Ασφαλιστή, τον Τραπεζίτη, τον Πλανητάρχη, τον Αστυνομικό και τον Παπά σε στάσεις αμφιβόλου ηθικής. -Μα τι χαρά, είπε και ξεχνόντας τελείως την ομελέτα του στο 19 βγήκε στο 20 για τα ανακοινώσει την ανακάλυψη του. 17… -!@##$@#$@%$%@, έκανε ο εξωγήινος κοιτάζοντας με απέχθεια το λαμπατέρ. Ο εκνευριστικά απαθής γήινος που είχαν απαγάγει, αρνείται πεισματικά να υποκύψει στα βασανιστηριά τους και να αποκαλύψει τα μυστικά του πλανήτη του. -!@#!#$@#@@…!@#$!@$#??!@#$$$.Συμπλήρωσε ο δεύτερος. Ήρθε η ώρα να παρθούν οι αποφάσεις για το μέλλον της Γης και των Γήινων. Ο Μέγας Εξωγήινος, καθισμένος στον θρόνο του, σηκώθηκε με μεγαλοπρέπεια, και ανακοίνωσε την οριστική του απόφασή του. -%$$###^#$@#@#$%#!!! Οι παρεβρισκόμενοι ανατρίχιασαν με τρόμο. 18… -Καλώς ήρθατε στο Παγκόσμιο συνέδριο πίτας από λαχανικά, ανακοίνωσε ο εκφωνητής, μια στρομπουλή Πρασόπιτα. -Ααααα, έκανε το πλήθος. -Το πρώτο μας θέμα, για ακόμη μια φορά, είναι πως θα ξεφορτωθούμε αυτές τις….Τις….Τις Ακατανόμαστες, τις Σατανικές…Τις Τραχανόπιτες, ολοκλήρωσε με κόπο. -Γκρρρρρ,έκανε το πλήθος. -Έχει κανείς καμία ιδέα?Ρώτησε με ελπίδα ο εκφωνητής. -Μπαααα,έκανε το πλήθος. -Τότε,για ακόμη μία φορά δηλώνω την λήξη του συνεδρίου, συμπλήρωσε απογοητευμένος ο εκφωνητής. Γυρίστε όλοι σπίτια σας. -ΕΕΕ!!!’Εγω,εγώ έχω μια ιδέα, φώναζε μια άμοιρη Σπανακόπιτα, μα κανείς δεν της έδωσε σημασία. 19… Τα αυγά τηγανίστηκαν…ΕΕΕΕ!!!Ακούει κανείς εκεί έξω?ΡΕ!!!Η ομελέτα είναι έτοιμη σας λέω!!!Ε,στραβάδια… 20… Ο ΜΠΑΦ βγήκε ευτυχισμένος από την κουζίνα, για να αντικρύσει την ΜΠΛΙΑΞ να αγγαλιάζει θερμά τον ΚΛΑΚ.Ένιωσε ένα τσίμπημα ζήλιας μέσα του, μα το έκρυψε. -Χαίρομαι που βρήκες το ονομά σου ΚΛΑΚ, του είπε χαμογελαστά, ενώ από μέσα του σκεφτόταν έναν αθόρυβο τρόπο να τον δολοφονήσει… -Και εγώ χαίρομαι, ΜΠΑΦ. Έλα, πάμε να πιούμε τίποτα. Κερνάω εγώ… Και έτσι οι τρείς ήρωες έφυγαν για νέες περιπέτειες, σε έναν αριθμό που δεν μπορώ να ακολουθήσω… Καλή σας Νύχτα. Εφιαλτικό Σύνδρομο Ιανουάριος 2005. Edited January 8, 2005 by Anergos Xaros Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
distaros Posted January 7, 2005 Author Share Posted January 7, 2005 (edited) Το εφιαλτικό σύνδρομο δεν δέχεται ούτε την ελάχιστη ευθύνη για το το παρόν δημιούργημα, ούτε για τυχόν επιπτώσεις που θα προκαλέσει η αναγνωσή του. Edited January 7, 2005 by Anergos Xaros Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted January 8, 2005 Share Posted January 8, 2005 Κορυφαίο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μελδόκιος Posted January 8, 2005 Share Posted January 8, 2005 Η ιδέα με τους αριθμούς έχει πολύ πλάκα, θυμίζει gamebook Όσο για το περιεχόμενο είναι ο κλασσικός "αηδιαστικός σουρεαλισμός" Με έκανε να ευθυμίσω! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blade master Posted January 8, 2005 Share Posted January 8, 2005 Πω πω... αριστουργηματικά παρανοϊκό Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted January 8, 2005 Share Posted January 8, 2005 Την πρώτη φορά που το διάβασα, έξυνα με απορία το κεφάλι μου. Τη δεύτερη φορά χαμογέλασα σε δυο τρία σημεία του κειμένου. Την τρίτη φορά το απόλαυσα. Συμπέρασμα: διάβασα την ιστορία σου τρεις φορές και μου άρεσε και τις τρεις. Τι άλλο να πω; Well done! ΥΓ: Στο 7, μια γάτα περνούσε τον δρόμο βιαστικά. 7… Μια γάτα περνάει τον δρόμο βιαστικά. Αχχαχχααχαχχχχαχαχχαα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
distaros Posted January 8, 2005 Author Share Posted January 8, 2005 Εεεε...Χαίρομαι που σας αρέσουν οι παρανοικές μου ιστορίες,αλλά δεν έχετε κάνει ούτε μια κριτική ως τώρα... Πείτε κάτι παραπάνω ρεεεεε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted January 10, 2005 Share Posted January 10, 2005 Πολύ έξυπνη δομή κι επιλογή μέσου, αλλά ήρθε η ώρα για την πρώτη καταραμένη να σε χτυπήσει αλύπητα!! Κριτική δεν ήθελες, πουλάκι μου; Απέφυγε την πολύ γρήγορη παράθεση προτάσεων: τοποθέτησε το κείμενο πιο ήρεμα, πιο φλεγματικά, και θα βγάζει περισσότερο γέλιο με τη φαινομενική σοβαρότητα που θ' αποπνέει παρά με το φούριο! Επίσης πρόσεξε τυχόν λάθη σύνταξης και στοίξης που πλείτουν βαρέως αυτού του είδους τα κείμενα. Πάντως, es ist phantastisch! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted January 10, 2005 Share Posted January 10, 2005 Από γραμματικής άποψης, δεν έχει τραγικά σφάλματα, εκτός από ορισμένα "..." σε άσχετα σημεία. Κατά τα άλλα, για να είμαι απολύτως ειλικρινής, δε μου άρεσε, γιατί έμοιαζε να είναι γραμμένο εσκεμμένα για να μπερδέψει τον αναγνώστη, χωρίς ουσιαστικά να λέει κάτι μέσα από αυτό το χάος. Κι εμένα μ'αρέσουν τα περιέργα πράγματα αλλά όταν βγαίνει κάποιο ζουμί από όλ'αυτά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
distaros Posted January 10, 2005 Author Share Posted January 10, 2005 Μ'άρέσει να φτιάχνω πράγματα που δεν έχουν νόημα,ανούσιες και παράλογες δημιουργίες.Λατρεύω τις ταινίες που δεν έχουν κάποιο μύνημα,πολιτικό,κοινωνικό η ότι άλλο,που δεν σου προκαλούν κανένα συναίσθημα,και που δεν σε βομβαρδίζουν με εφέ,δράση και αγωνία...Απλά ένα πρωί,ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος ξύπνησαν με όρεξη και είπαν να κάνουν κάτι πραγματικά ανούσιο,έτσι απλά γιατί είχαν διάθεση... (Όποιος έχει δει το "Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντερστέρν είναι νεκροί",θα καταλάβει τι εννοώ...). Και αγαπάω εκ βάθους καρδιάς κάθε τι ανούσιο,απλά γιατί δεν υπάρχει κάποιο συμφέρον όταν το κάνεις.Κανείς δεν θα γυρίσει μια τέτοια ταινία για να σπάσει τα ταμεία,ούτε θα γράψει ένα τέτοιο βιβλίο για να προπαγανδίσει την πολιτική του άποψη...Θα το κάνεις μόνο επειδή είχες διάθεση να το κάνεις,και επειδή σου περίσσευε χρόνος... Και στον κόσμο που ζούμε,το να σου περισσεύει "ελεύθερος χρόνος" με όλη την σημασία της λέξης,είναι κάτι πολύ,πολύ σπάνιο... (Μην κοιτάτε εμάς τους φοιτητάριους που τα ξύνουμε όλη μέρα...) Και αντίθετα με τις συμβουλές γονέων,δασκάλων,γιαγιάδων,καθηγητών κλπ κλπ,θα αξιοποιήσω τον ελεύθερο χρόνο μου ανούσια .Γιατί έχω ακόμα την δυνατότητα να το κάνω.Γιατί ο καθένας μας έχει την δυνατότητα να το κάνει... Μιας μορφής Προκύρηξη... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μελδόκιος Posted January 10, 2005 Share Posted January 10, 2005 Μ'άρέσει να φτιάχνω πράγματα που δεν έχουν νόημα,ανούσιες και παράλογες δημιουργίες.Λατρεύω τις ταινίες που δεν έχουν κάποιο μύνημα,πολιτικό,κοινωνικό η ότι άλλο,που δεν σου προκαλούν κανένα συναίσθημα,και που δεν σε βομβαρδίζουν με εφέ,δράση και αγωνία...Απλά ένα πρωί,ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος ξύπνησαν με όρεξη και είπαν να κάνουν κάτι πραγματικά ανούσιο,έτσι απλά γιατί είχαν διάθεση... Εντάξει να μην έχουν κάποιο μύνημα, δεν είναι απαραίτητο. Δε χρειάζεται οτιδήποτε να σε βάζει σε βαθειές σκέψεις. Αλλά να μη βγάζουν κανένα συναίσθημα; Εδώ διαφωνώ. Εξάλλου το κείμενο αυτό βγάζει κάποιο συναίσθημα. Ήταν εύθυμο, έβγαλε γέλιο. Αν δεν μου προκαλούσε κανένα συναίσθημα, δε θα μου άρεζε, κι όμως, μου άρεσε. Ποιός ο λόγος της ύπαρξης της τέχνης αν δεν αποδίδει συναισθήματα; Επίσης, η πολλή αντίδραση βλάπτει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted January 10, 2005 Share Posted January 10, 2005 Δεν εννοώ το κείμενο να κάνει προπαγάνδα. Για την ακρίβεια, αν έκανε προπαγάνδα, θα το απεχθανόμουν, όπως απεχθάνομαι οποιαδήποτε αφήγηση προσπαθεί να κάνει προπαγάνδα ή, δήθεν, να μας "νουθετήσει". Εννοώ ότι για να μου αρέσει εμένα, τουλάχιστον, μια ιστορία πρέπει να περνάει κάτι. Αυτό το "κάτι" δεν είναι εύκολο να το ορίσω, αλλά μπορεί να είναι μια ιδέα, μια mind-blowing ανατροπή, ένας ενδιαφέρον χαρακτήρας, μια "περιέργη" σκέψη... Αλλά, γενικά, συμφωνώ μαζί σου. Σηκώνεσαι μια ωραία πρωία, έχοντας όρεξη, και αρχίζεις να κάνεις κάτι. Κι εγώ τέτοιος άνθρωπος είμαι. Δεν μπορώ να καθόμαι χωρίς να κάνω κάτι δημιουργικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
distaros Posted January 11, 2005 Author Share Posted January 11, 2005 (edited) "Η πολλή αντίδραση βλάπτει"?Γιατί?Φιλτάτε Μελδόκιε,δεν μπορείς να το θέτεις έτσι,σαν κανόνα...χωρίς καν επιχειρήματα. Είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα,ανάλογα με τις συνθήκες,τον χαρακτήρα του κάθε ένα,τον τρόπο που αντιμετωπίζει την ζωή και τον τρόπο που τον αντιμετωπίζει η ζωή... Δεν θα διαφωνήσω λοιπόν,ούτε και θα συμφωνήσω μαζί σου... Απλά πρωτού ξαναναφέρεις τέτοιου είδους θεωρήματα,σκέψου πως δεν έχουμε ζήσει όλοι τις ίδιες καταστάσεις... Edited January 11, 2005 by Anergos Xaros Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μελδόκιος Posted January 11, 2005 Share Posted January 11, 2005 Δίκιο έχεις, αλλά μου ακούστηκες πολύ αρνητικός προς οτιδήποτε πριν. Η αντίδραση και η πρωτοτυπία είναι φυσικά χρήσιμη, αλλά όχι και να αντιδράμε μόνο και μόνο για να αντιδράμε. Εννοώ πως η υπερβολή είναι άσχημη. Εκτός πια κι αν κάποιος νομίζει ότι όλα είναι λάθος. Δεν αποκλείω ούτε αυτή την πιθανότητα. Είναι θέμα της αντίληψης του καθενός για τον κόσμο. Απο δω και πέρα δε μου πέφτει λόγος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted January 12, 2005 Share Posted January 12, 2005 Δεν ξέρω, πάντως εμένα μου άρεσε. Είναι το είδος του χιούμορ που έχει ο Ουμπέρτο Εκο. Όχι ακριβώς κυνικό, περισσότερο ανούσιο, έτσι όπως το είπες. Η γνώμη μου είναι ότι ήταν πολύ καλό και πρωτότυπο. Ειδικά τα άσετα σημεία. Το σημείο με τους εξωγηίνους ήταν απόλυτα απολαυστικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eldikinquel Posted January 12, 2005 Share Posted January 12, 2005 Εγώ δεν θα το αναλύσω και τόσο πολύ, θα πω απλώς ότι είναι ένα ευχάριστο (και ανούσιο) διάλειμμα. Είναι και απολαυστικό καθώς όποτε πήγαινα σε κάποιο άλλο νούμερο αναρωτιόμουν τί μπορεί να γράφει και, φυσικά, έπεφτα εντελώς έξω. Το "σενάριο" είναι απρόβλεπτο και κάποια σημεία είναι σαν να σε κοροϊδεύουν (όπως αυτό με τη γάτα). Πρωτότυπο και εμπνευσμένο! Έχει πολλά περιθώρια για συνέχεια και θα τη διάβαζα πολύ ευχαρίστως Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted December 11, 2008 Share Posted December 11, 2008 Κανένα σχόλιο εδώ. Απλά bump. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.