Elsanor Posted January 17, 2005 Share Posted January 17, 2005 "Και πια δεν είναι τίποτα που να λυγίζει τη ζωή σου και τα μάτια σου και τίποτα δεν είναι που να μην μπορείς να το δείξεις περήφανα και να το τραγουδήσεις και τίποτα δεν είναι που να μην μπορείς να στρέψεις τη μορφή του προς τον ήλιο..." Γιάννης Ρίτσος Πείτε εντυπώσεις. Το θεωρώ υπέροχο προσωπικά για πολλούς λόγους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted January 17, 2005 Share Posted January 17, 2005 Ρίτσο σε προσκυνώ. Υπάρχουν και πάρα πολλοί τέτοιοι στίχοι και ποιήματα στον Ελύτη που τους λατρεύω όπως το "Το παράπονο" "Εδώ στου δρόμου τα μισά έφτασε η ώρα να στο πω 'Αλλα είν' εκείνα που αγαπώ γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα Στα' αληθινά στα ψεύτικα το λέω και τ' ομολογώ Σαν να μουν άλλος κι όχι εγώ μες στη ζωή πορεύτηκα Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν τα κυνηγά Πάντα πάντα θα 'ναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted January 17, 2005 Share Posted January 17, 2005 Αν και αδαής με την ποίηση, το συγκεκριμένο κομμάτι μου άρεσε. Πάμε για λίγη ανάλυση; Θεωρώ πως ο Ρίτσος θέλει να τονίσει τις αντιθέσεις, ή κάπως έτσι. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Οι στροφές καταρχήν είναι στην ακόλουθη μορφή: Και πια δεν είναι τίποτα που να λυγίζει τη ζωή σου και τα μάτια σου και τίποτα δεν είναι που να μην μπορείς να το δείξεις περήφανα και να το τραγουδήσεις και τίποτα δεν είναι που να μην μπορείς να στρέψεις τη μορφή του προς τον ήλιο..." Την αντίθεση την παρατήρησα στην πρώτη με τις άλλες δύο στροφές. Αρχικά λέει πως δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να σε συγκινήσει, ή τέλος πάντων να σε αγγίξει. Στις άλλες δυο λέει πως δεν υπάρχει κάτι που να μην μπορεί σε συγκινήσει. Τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνω από το νόημα. Με τα συμβολικά ποιήματα δεν τα πάω και τόσο καλά. Όσο για το στυλ γραφής του Ρίτσου, δεν πρόκειται να σχολιάσω τίποτα. Καταπληκτικός Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elsanor Posted January 17, 2005 Author Share Posted January 17, 2005 (edited) Πιστεύω ότι όταν κάποιος γράφει έχοντας βιώσει εμπειρίες μιας ζωής και το κάνει καλά, δεν μπορεί παρά να αφήσει κάποιον άφωνο... Βάρδουλα εγώ το αντιλαμβάνομαι κάπως διαφορετικά. Πιστεύω ότι ο Ρίτσος μιλάει για τη στιγμή εκείνη που ο άνθρωπος έχει ξεπεράσει όλες (αν είναι αυτό δυνατόν) τις δύσκολες αποφάσεις σχετικά με τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Όταν έχει κατασταλάξει η ηθική του και ο τρόπος σκέψεις του μετά από ζύμωμα χρόνων και εμπειριών σε κάτι καλό και δυνατό το οποίο δε φοβάται στιγμή να ακολουθήσει. Τότε είναι που το κάθε τι γίνεται ξεκάθαρο, φεύγουν όλοι οι ενδιασμοί και οι αμφιβολίες και δεν υπάρχει τίποτα που να μη μπορείς "να στρέψεις τη μορφή του προς τον ήλιο". Edited April 13, 2005 by Elsanor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elsanor Posted January 24, 2005 Author Share Posted January 24, 2005 Ένα κείμενο που βρήκα και που εκφράζει για μένα το ίδιο νόημα, από τον Ελύτη: "Προς το μη θολούμενον, το έτρεπτον, το γυμνόν, φαίνον, το αυτώ καταληπτόν, το αναλλοίωτον." Ποιά η γνώμη σας; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted January 25, 2005 Share Posted January 25, 2005 Όσο κι αν προσπαθώ, δεν μπορώ να καταλάβω τη συσχέτιση που κάνετε ανάμεσα στον Ελύτη και το Ρίτσο. Ο πρώτος είναι απ'τους αγαπημένους μου και τον δεύτερο τον θεωρώ ψεύτικο(παρέα με το Σολωμό). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elsanor Posted January 25, 2005 Author Share Posted January 25, 2005 Γιατί όμως; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.