Jump to content

Ρότζερ Ζελάζνυ (Roger Zelazny)


Recommended Posts

274757321_LordofLight.thumb.jpg.b1a0235065a5b6533b65e05fcc6bf7e5.jpg 1429502594_LordofLight-Cover2.thumb.jpg.ef9b537ea29f4c385071fa8fd691a760.jpg 1318458232_LordofLight-Cover3.jpg.ac91d3c991a9f0599c119aadfc12eb1f.jpg

Διάβασα το Lord of Light το καλοκαίρι, μ'άρεσε περισσότερο απ'ότι περίμενα, σίγουρα κάτι το διαφορετικό και πρωτότυπο σε σύγκριση με άλλα του είδους. Ακροβατεί πλέον ανά σημεία με το "παλιό", ίσως και κάπως "ξεπερασμένο", αλλά δεν θεωρώ πως καταφέρνει να αμαυρώσει στα μάτια μου αυτά που πετυχαίνει. Χαίρομαι που το διάβασα και ίσως το ξαναδιαβάσω κάποια στιγμή στο μέλλον.

Edited by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 5 months later...

Lord of Light - Ο Κύριος του φωτός

Πριν λίγες μέρες τελείωσα τον Κύριο του φωτός, πολύ δυνατό βιβλίο και ιδιαίτερο. Η ατμοσφαίρα που καταφέρνει να χτίσει ο Ζελάζνι είναι μοναδική. Συνδυάζει τον κόσμο της ινδουιστική μυθολογία και του βουδισμού τόσο όμορφα με τον κόσμο του φανταστικού που δε το περίμενα. Το εξώφυλλό μου άρεσε πολύ και όταν είχα διαβάσει την περιλήψει από πίσω μου χε φανεί κάπως μεχ. Καθόλου όμως.
Παρόλα αυτά θεωρώ πως έχει και αρκετές αδυναμίες με τη βασικότερη το πρώτο κεφάλαιο να βρίσκεται στην αρχή, πραγματικά δε μπορώ να καταλάβω γιατί το έκανε αυτό. Η πλοκή του πολύ ωραία και οι χαρακτήρες επίσης αν και μπροστά στον Σαμ - Σιντάρτα φαίνονται κάπως λίγοι, ίσως εκτός από τον Γιάμα και τον Δεύτερο Βούδα που τον λάτρεψα. Και η κορύφωσή γίνεται αρκετά βιαστικά και κλείνει κάπως απότομα χωρίς να καταλάβεις και πολλά.

Spoiler

Δεν έχω καταλάβει πχ πως προέκυψε η κόρη του Γιάμα.

Βρίσκω ότι είχε έτσι αρκετά μικρά ψεγάδια αλλά το κατα ευχαριστήθηκα το βιβλίο και το πιο δυνατό του σημείο είναι η ατμόσφαιρα του. Αγαπημένο μου κεφαλαίο με διαφορά ήταν αυτό που εκτελίσσεται στη Ουράνια πολιτεία, θα το ξανά πω ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ, και μετά το τρίτο που βρισκόταν στο δάσος. Θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα σε κάποιον που του αρέσει οποιοδήποτε είδος φανταστικής λογοτεχνίας, και πολύ εύκολα το βρίσκεις σε λιγότερο από δεκάρικο είτε online είτε σε φεστιβάλ βιβλίων, από όπου το είχα πάρει και εγώ.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Nine princes of amber - Ενέα πρίγκιπες στο Άμπερ

Μετά τον Κύριο του φωτός είπα να διαβάσω τη σειρά Άμπερ. Έχω τελειώσει το πρώτο από στα ελληνικά από τις εκδόσεις parsec και δε νομίζω να συνεχίσω σύντομα τη σειρά μιας και φάνηκε πολύ μέτριο το βιβλίο.

Ξεκίνησε αρκετά δυναμικά και υποσχόμενα, δε περίμενα ότι το βιβλίο θα ξεκινούσε στο ''παρόν'' μιας και το μόνο που ήξερα ήταν ότι στο εξώφυλλό ήταν ένας τύπος που θα ταίριαζε περισσότερο σε σκηνικά μεσαίωνα ηρωικής φαντασίας. Οι πρώτες 50 σελίδες ωραίες, το πως χρησιμοποιείται η κατάσταση του πρωταγωνιστή ενδιαφέρον και γίνεται με ωραίο τρόπο. Από κει και μετά όμως για μένα ξεκινάει η μετριότητα. Η ''κατάσταση του πρωταγωνιστή γίνεται σχεδόν gimmick με όλα να του πηγαίνουν πρίμα χωρίς καμία δυσκολία. Δε φαίνεται να αναπτύσσεται σαν χαρακτήρας άλλα ούτε να είναι και ενδιαφέρον, η μόνη διαφορά του από τον ''κακό'' Έρικ, είναι ότι Καργουίν για κάποιο λόγο είναι πιο συμπαθής στην οικογένεια, πότε δε καταλαβαίνουμε γιατί. Το ίδιο αδιάφορους βρήκα και τους άλλους χαρακτήρες. Τι ενδιαφέρον είχε ο Ράντομ;; που ήταν πιο προβλέψιμος και από τη πορεία του ήλιου...

Εκεί που το βιβλίο τα πάει καλά είναι στη φαντασία και στον κόσμο που σου παρουσιάζει. Είναι ένας κόσμος διαφορετικός, καινούργιος με το Άμπερ ως το κέντρο. Τα φανταστικά στοιχεία που παρουσιάζει ο Ζελάζνι δεν είναι πολλά αλλά είναι οκ παίζουν τον ρόλο τους για τον κόσμο. Οι μάχες του χτίζονται καλύτερα από αυτές στον Κύριο του φωτός, έχουν μεγαλύτερη έκταση και το βιβλίο αφιερώνει σχεδόν το 1/3 σε αυτές.

Αφηγηματικά οκ, η ιστορία είναι από τη μεριά του Κάργουιν σε πρώτο πρόσωπο σε παρελθοντικό χρόνο.  Κάπου στη μέση του βιβλίου, ο Καργούιν το γυρνάει και μιλάει σε αυτόν που του αφηγείται την ιστορία. Εκεί λέω άντε καιρός να γίνει κάτι ενδιαφέρον με την αφήγηση, κάποια τραγική ειρωνεία κάτι αλλά τίποτα. Το όλο σκηνικό κράτησε μια παράγραφό και δε ξανά έγινε κάποια αναφορά στην τωρινή κατάσταση του Καργούιν και γιατί τα διηγείται, σε ποίον κλπ...

Τελειώνοντας, παρά το γεγονός ότι το βρήκα μέτριο και σχεδόν αδιάφορη τη γραφή του θα ήθελα να διαβάσω και το δεύτερο κάποια στιγμή. Ελπίζω να υπάρχει βελτίωση. Καταλαβαίνω ότι για πολλούς η σειρά Άμπερ είναι από τις αγαπημένες τους, αλλά προσωπικά δεν βρήκα να έχει να πει κάτι ενδιαφέρον στο πρώτο βιβλίο ο Ζελάζνι. Το μέγεθος του βιβλίου όμως το καθιστά αρκετά εύκολο να του δώσει κάποιος μια ευκαιρία.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..