Write off #45 (Naroualis vs Sonya)

[Naroualis]

Χε, ήμουν σίγουρη ότι θα πήγαινες το (λογο)παίγνιον πιο πέρα λέγοντας " την απολύτως Λαξευτή εισαγωγή..."

 

Ευχαριστούμε για τα σχόλια!

[mman]

Χε, ήμουν σίγουρη ότι θα πήγαινες το (λογο)παίγνιον πιο πέρα λέγοντας " την απολύτως Λαξευτή εισαγωγή..."

Όχι ρε Ευθυμία! Αυτά τα στέλνουν σε PM, ώστε να μπορώ να κάνω ένα τάχαμου "Edit: typos" χωρίς να μας πάρουνε χαμπάρι... (Βασούλα, σ' αγαπάμε, ε;)

[Tiessa]

 

Υ.Γ.: Και για όποιον δεν το κατάλαβε την -απολύτως- Λαξευτές εισαγωγή την έγραψε η Tiessa...

 

Καλέ, άντε! Φάνηκε πολύ; Κάτι ώρες την λάξευα, πελεκούσα έγραφα . Κι ούτε καν τη λέξη παλίρροια δεν είχε μέσα!

[DinoHajiyorgi]

Το «Η Τελευταία Επωδός» είναι ό,τι πιο σκοτεινό έχει γράψει η naroualis, από τα δικά της που έχω διαβάσει και θυμάμαι, και «Το Τραγούδι της Φλόγας» είναι αναπάντεχα ζεστό πίσω από το φριχτό του τίμημα, «αναπάντεχα» μιας και μιλάμε για την πένα της σκληρής Sonya. Αλλά θα έπρεπε να πω ότι οι δύο ιστορίες είναι ισάξιες στη φρίκη τους. Η naroualis υπονόησε μια φρικτή γέννα, (δεν θα χαλνιόμουν από περισσότερες λεπτομέρειες: από πού ακριβώς βγήκε το μωρό; ) και η Sonya περιέγραψε μια γκραν-γκινιόλ τελετή με ευγενή όμως σκοπό. Ως εδώ τα καταφέρατε και οι δύο πολύ καλά. Όχι, δεν ήταν για χαρτομάντιλα αλλά χρειαζόταν γερό στομάχι.

 

Με μπέρδεψαν κάπως και οι δύο ιστορίες. Στο «Επωδός» καταλαβαίνω σωστά πως ο άντρας κουβαλάει μαζί του μόνο το δαιμονικό μωρό, έτσι; Η κοπέλα που βλέπει πάνω στον βωμό είναι εκείνη από την πρώτη τελετή, δέκα χρόνια πριν, και την βλέπει χάρη στη διπλή όραση, που βλέπει ταυτόχρονα το τώρα και το τότε. Αν είναι σωστό αυτό, η κοπέλα στον βωμό πως βλέπει τον μελλοντικό ιερέα / μάγο που κρατάει το δαιμονικό μωρό; Γιατί δεν βλέπει μόνο εκείνον αλλά και το μωρό. Και άρα, τώρα, στο παρόν, ο άντρας ποιον θα θυσιάσει; Την κοπέλα; Που κανονικά βρίσκεται δέκα χρόνια πριν; Η άλλη περίπτωση θα ήταν…αν η κοπέλα δεν είχε θυσιαστεί τότε να την ξαναέπιασαν και να την έφεραν εδώ αλλά πότε και από ποιους; Όπως νομίζω, ο άντρας έρχεται στον φάρο μόνο με το μωρό. Και στη «Φλόγα» έχουμε ένα ξεκάρφωτο φινάλε, η εμφάνιση του αγοριού, που μας προσφέρεται χωρίς να έχουν δοθεί πρότερα συμβάσεις που να το εξηγούν και να το δικαιολογούν. Και με την ηρωίδα τι έγινε ακριβώς; Πέθανε στη βάρκα; Έζησε με τι θυσία του; Και μετά; Γλίτωσε την τελετή; Υπέστη τη τελετή;

 

Άσχετα με τα σημεία που δεν κατάλαβα, ένα διήγημα σαν το «Η Τελευταία Επωδός» με στρωτή, ατμοσφαιρική γραφή, μπορεί να χάσει πόντους μόνο και μόνο γιατί είναι σκοτεινό, δυσάρεστο και σκληρό; Ο κόσμος στο «Τραγούδι της Φλόγας» δεν είναι και τόσο πιο ρόδινος. Ας μην ξεχνάμε όμως και το στοιχείο αναγνώστης, και το τι κουβαλάει ο κάθε συγκεκριμένος. Στην περίπτωση, εγώ. Ψήφισα «Το Τραγούδι της Φλόγας». Έπαιξαν ρόλο τα τελικά σημεία. Δεν θα ήθελα να βρεθώ ποτέ στον κόσμο του πρώτου διηγήματος. Δεν με εκφράζει κανένας και δεν μπορώ να ταυτιστώ με κανέναν. Και μπορεί πολλά να μου βγαίνουν δυσάρεστα και στο δεύτερο διήγημα, αλλά εδώ καταλαβαίνω τα κίνητρα των ηρώων, αυτά μπορώ να τα δεχτώ. Δηλαδή, κάπως έπρεπε να διαλέξω.

Edited December 21, 2009 by DinoHajiyorgi

[Cassandra Gotha]

Η Τελευταία Επωδός:

Μου άρεσε που με παρέσειρε σε μια εφιαλτική φαντασία, χωρίς δισταγμό, χωρίς συγκεκαλυμμένους φραγμούς και κόμπλεξ. Η γραφή ήταν πολύ προσεγμένη. Μόνο που, από ένα σημείο κι έπειτα, νόμιζα πως διάβαζα μυθιστόρημα και όχι διήγημα. Αυτό λίγο με δυσαρέστησε, όταν διαβάζω διήγημα θέλω να παρακολουθήσω την πλοκή, και όχι να εμβαθύνω στην ιστορία του τόπου. Λίγο πιστεύω εκεί πως είχε μια αδυναμία το κείμενο, αλλά κατά τα άλλα ήταν πολύ καλό.

Το Τραγούδι Της Φλόγας:

Μου άρεσε η σαν πνεύμα παρουσία της Ναλντίρας (καλά το θυμάμαι το όνομα; ). Μου άρεσε η αφήγηση, με έκανε να ταξιδέψω μαζί τους και να συμπαθήσω, να συμπονέσω τον Φύλακα. Με φρίκιασε η τελετή μύησης. Με χάλασε το τέλος. Πραγματικά με χάλασε, αυτή η εμμονή στον μαζοχισμό μου τη δίνει. Γιατί περί εμμονής πρόκειται, όταν η ιστορία πάει κάπου κι εσύ τη βιάζεις να πάει εκεί που θες! Ουφ!

 

Ψηφίζω Το Τραγούδι Της Φλόγας.

[Sonya]

Λόγω του ότι η ιστορία είναι ακόμα υπό ψηφοφορία, δεν θα αναλύσω το τέλος (που ήρθε τόσο απρόσμενα σε μένα που το έγραφα όσο και σε σας που το διαβάσατε :Ρ). Όταν, με το καλό, λήξει, θα εξηγήσω τα άλματα σκέψης (πανάθεμα τις 3000 λέξεις) μέχρι το φινάλε. Αλλά μπορεί να λέω και ψέματα και ν' αφήσω τον καθένα να βγάλει ό,τι συμπεράσματα θέλει. :Ρ

 

Γενικά, παρά του ότι αρχικά πίστευα ότι δεν υπήρχε κανένας τρόπος να καλύψω 3000 λέξεις, η ιστορία με τράβηξε απ' τα μαλλιά και μ' έσυρε χωρίς κανένα έλεος. Θα συνέχιζε και στις 4000 και στις 5000 αν δεν τράβαγα με βία πίσω την περούκα μου. :Ρ

 

έντιτ λόγω ανοιχτού στόματος: Μιχάλη, με γελάσανε τα μάτια μου ή είπες ότι ήταν πολύ καλή δουλειά το κείμενο; Δεν έθαψες, δεν έκραξες κι είπες μόνο ότι ήταν πολύ καλή δουλειά; Πόσο είχες πιει, παλικάρι μου; :Ρ

Edited December 22, 2009 by Sonya

[Adicto]

Ουφ! Με δυσκόλεψε πολύ η επιλογή του τι να ψηφίσω σε αυτό το διαγωνισμό!

 

1) Η τελευταία επωδός

 

Όταν το διάβασα ήμουν αρχικά σίγουρος οτι αυτή θα είναι η επιλογή μου (και δεδομένης της αγάπης μου για τη λογοτεχνία Τρόμου). Σκοτεινό, επιβλητικό, σκληρό οσο πρέπει αν και θα ήθελα λίγο παραπάνω ζουμί (πως ακριβώς γεννήθηκε το μωρό π.χ ). Πάρα πολύ καλή γλώσσα και ρυθμός, ωραίες περιγραφές και αρκετά πρωτότυπο. Αν και δηλώνω παντελώς άσχετως με Φάντασυ, να υποθέσω οτι εδω βρισκόμαστε στα χωράφια του Dark Fantasy; Αλλά κάπου μπερδεύτηκα και γω στα ίδια σημεία όπως ο Ντίνος και άρχισα να σκουντουφλάω. Προχώραγα την ανάγνωση χωρίς να έχω καταλάβει επακριβώς τι γίνεται απο ένα σημείο και έπειτα.

 

2) Το τραγουδι της φλόγας

 

Η Σόνια στα καλύτερά της. Ερωτισμός (όμορφα δωσμένος), θυσία (της μικρής για τους ανθρώπους, του Φύλακα για τη μικρή) και ένα γλυκόπικρο φινάλε. Ο Φύλακας σκιαγραφείται τέλεια και η εσωτερική του μάχη παραδίδεται τόσο πειστικά όσο χρειαζόταν για να αποκτήσει στέρεα παρουσία στο μυαλό μου η φιγούρα του. Για τη γλώσσα στα έχω ξαναπεί, στηρίζω.- Μου άρεσε πολύ η ιδέα της Φλόγας, αν και μου έφερε και μένα στο μυαλό παρόμοια ανάλογα σχήματα. Τελικά αυτό ήταν η επιλογή μου!

 

All in all, πολύ υψηλό επίπεδο και απο τις δύο κυρίες, τέτοια κείμενα με κάνουν να είμαι υπερήφανος που ανήκω σε αυτό το φόρουμ! Μπράβο κορίτσια!

 

 

 

 

[aScannerDarkly]

Κατ' αρχάς, το write off είχε μια καταπληκτική εισαγωγή που μας έδωσε δύο πραγματικά πάρα πολύ καλές ιστορίες.

 

Ψήφισα Naroualis, γιατί μου άρεσε η απόδοση αυτού του τρομερά εφιαλτικού κόσμου, ενώ ακόμα και κάποια "ενοχλητικά" στοιχεία, που προσωπικά καμιά φορά με απωθουν, εξυπηρετούσαν απολύτως τους σκοπούς της ιστορίας, χωρίς να χρησιμοποιηθούν για εντυπωσιασμό. Όσο για το τέλος, εγώ συμπέρανα ότι

ο χρόνος στη σπηλιά είτε είναι σταματημένος, είτε κυλάει με διαφορετικό ρυθμό

. Γενικά, πολύ καλή χρήση της εισαγωγής και πάρα πολύ καλή η ατμόσφαιρα, η ιστορία με άφησε πάρα πολύ ικανοποιημένο.

 

από πού ακριβώς βγήκε το μωρό;

Ακριβώς την ίδια απορία έχω κι εγώ!

 

Της Sonya ήταν επίσης μία πάρα πολύ καλή σκοτεινή ιστορία. Μού άρεσε η ιδέα της φοβερής θυσίας που κάνουν οι ιέριες για να εξυπηρετήσουν την ισορροπία του κόσμου. Νομίζω όμως ότι η ιστορία φωνάζει ότι ήθελε περισσότερες λέξεις, τόσο για το φινάλε (κυρίως), όσο και σε κανα-δυο άλλα σημεία (πχ η ερωτική σκηνή δε μου φάνηκε να έρχεται όσο αβίαστα θα ήθελα). Παρ' όλ' αυτά, την απόλαυσα πραγματικά και η απόφαση ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Συγχαρητήρια και στις δύο.

[mman]

έντιτ λόγω ανοιχτού στόματος: Μιχάλη, με γελάσανε τα μάτια μου ή είπες ότι ήταν πολύ καλή δουλειά το κείμενο; Δεν έθαψες, δεν έκραξες κι είπες μόνο ότι ήταν πολύ καλή δουλειά; Πόσο είχες πιει, παλικάρι μου; :Ρ

 

Κοίτα, χωρίς αλκοόλ είμαι ψείρας.

Μετά τις δύο πρώτες Paulaner, ισχύει ο κανόνας του 25%: τα διηγήματα γίνονται 25% πιο αληθοφανή, οι χαρακτήρες τους 25% πιο ζωντανοί και οι γυναίκες γύρω μου 25% πιο όμορφες.

Μετά την τρίτη μπύρα όμως, που συνήθως δεν είναι Paulaner, αλλά κάτι βαρύτερο, βγάζω τη χατζάρα.

Γνωρίζοντας τα παραπάνω, τώρα τελευταία ξεκινάω διάβασμα με ακριβώς δύο Paulaner (και μόνο) στο ψυγείο.

[Sonya]

Σε αυτό το σημείο, ένα ευτράπελο που συνέβη μ' αυτόν τον διαγωνισμό:

 

Η Σόνια είχε κολλήσει σε κάποια φάση κι ενώ ήξερε (πάνω κάτω) τι ήθελε να γράψει, δεν ήξερε πώς να το κάνει. Εν ώρα εργασίας, λοιπόν, έρχεται η έμπνευση. Όμως εν ώρα εργασίας δεν γινόταν ν' ανοίξει το word και να γράψει, έπρεπε να το κάνει στα κλεφτά, δέκα λεπτά εδώ, πέντε λεπτά εκεί. Πώς όμως να το κάνει αυτό;

 

Λίγα λεπτά μετά, ο δύσμοιρος Adicto έλαβε ένα ακατανόητο πμ. Ακολούθησε και δεύτερο και (αν η μνήμη μου δεν με απατάει) τρίτο. Μέσα σ' αυτά τά πμ ήταν κι όλο το ζουμάκι της ιστορίας (κοινώς, η ονειρομπουρμπουληθρένια σκηνή του σεξ). Ευτυχώς που μου 'κοψε να τον ενημερώσω κιόλας γι αυτό τον ακατάσχετο συρφετό από ρομάντζα κι έτσι δεν του 'ρθε ντουβρουτζάς μεσημεριάτικα.

 

Μετά που το σκεφτόμουν, γέλαγα για πολλές πολλές ώρες... Α, ρε αδελφέ, σ' έκανα αποθηκευτικό χώρο... :Ρ

[Μάρβιν ΑΑΠ]

Ψήφισα κι εγώ με πολλή πολλή δυσκολία: και οι δύο ιστορίες ήταν καλογραμμένες και δυνατές, τις διάβασα μέχρι το τέλος χωρίς να κουραστώ, χρειάστηκε να τις ξαναδιαβάσω –και πάλι δεν κουράστηκα!– και να τις ξανακοιτάξω μπόλικες φορές για να διαλέξω (καταραμένο αροξόλ ή λογική του διαγωνισμού στη συγκεκριμένη περίπτωση), αλλάζοντας επίσης μπόλικες φορές γνώμη.

 

Κι εξηγούμαι, παραλείποντας πολλές σκέψεις για λόγους συντομίας.

 

Το βασικό αρνητικό πρώτα: μου φάνηκε ότι καμία από τις δύο ιστορίες δεν συμπεριέλαβε επαρκώς (εννοώ χωρίς να μου δημιουργηθεί η εντύπωση της λογικής αντίφασης) στη συγγραφή της την πολύ δυνατή περιγραφή του «φορτίου» της εισαγωγής. Κι αυτό το αναφέρω γιατί και στις δύο περιπτώσεις με δυσκόλεψε στην κατανόηση. Με την επιφύλαξη λοιπόν ότι μπορεί να έχω καταλάβει άλλα αντ' άλλων , προσθέτω τα ακόλουθα:

 

Το «Τραγούδι της φλόγας» μου φάνηκε συναρπαστικό, με οργανωμένη πλοκή και συγκινητικό. Ήταν μια ιστορία που με παρέσυρε χάρη στο όμορφο γράψιμό της, χάρη στην εξέλιξη των χαρακτήρων στην πορεία της. Με εντυπωσίασε η απρόσμενη κορύφωση στη φράση:

 

Ο αγώνας είναι πάντα πιο εύκολος όταν μόνος αντίπαλος είναι ο θάνατος, αλλά αν είχες γι αντίπαλο την ζωή, τι θα επέλεγες;

Όμως, τελικά μου άφησε ένα κενό ή απορία: αφού ο φύλακας πολλές φορές έκανε τη διαδρομή, γιατί να γίνει αυτή τη συγκεκριμένη φορά κι αυτός ενεργητικά συμμέτοχος στο μυστήριο της μύησης με τη θυσία του; Τι συνέβαινε με τη μύηση τις προηγούμενες φορές; Σημαίνει κάτι αυτή η αλλαγή;

Στην «Τελευταία επωδό» με ξένισε ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούνται οι ρηματικοί χρόνοι σε μερικά σημεία. Θα είχε κερδίσει πολύ σε δύναμη περιγραφής, νομίζω, αν αναδιατυπώνονταν αυτά, αλλά αυτό τελικά δεν μέτρησε πολύ στη γνώμη μου. Έτσι όπως κατάλαβα αυτή την ιστορία, με τα δυνατά ευρήματα τόσο στην πλοκή όσο και στην αφηγηματική της σύνθεση, συντάσσει ένα μύθο πυκνό και με εσωτερική συνέπεια (αν εξαιρεθεί το ζήτημα της εισαγωγής): το μύθο ενός ολόκληρου κόσμου, που αναδεικνύει την ειρωνεία στη συνδιαλλαγή για την απόκτηση μαγικής δύναμης. Η ζυγαριά έγειρε από αυτή την πλευρά, κι ας με δυσκόλεψε πολύ η μπαρόκ σκοτεινιά της, γιατί νομίζω ότι πέτυχε σε μικρό αναλογικά αριθμό λέξεων κάτι έτσι κι αλλιώς πολύ απαιτητικό.

 

ΥΓ. συγνώμη για τη μορφοποίηση, κάποια βλακεία θα έκανα, χωρίς να το καταλάβω...

[Solonor]

Λεπόν.

 

Ωραίες και οι δυο ιστορίες.

 

 

Για «την τελευταία επωδό».

 

Φοβερή ιδέα, από τις χαρακτηριστικές δυνατές σου σφαλιάρες. Εμένα μ’ έπιασες στα πράσα και τα χρειάστηκα. Ωραία και η αποκάλυψη. Μου άρεσε το ύφος σου όμως αυτό αποτελεί ταυτόχρονα και μειονέκτημα το οποίο βέβαια δεν πρέπει να σ’ ενδιαφέρει πέρα από το διαγωνισμό. Θέλω να πω πως με το που παίρνεις τη σκυτάλη από τη Βάσω, η αφήγηση αλλάζει τελείως στυλ και αποκτά το προσωπικό, δικό σου. Εμένα η διαφορά με χτύπησε.

 

Το τέλος τώρα, απλά δεν ήταν αρκετό. Δεν ξέρω αν σκοπεύεις να κάνεις κάτι μ’αυτή την ιστορία στο μέλλον. Για μένα αξίζει τον κόπο γιατί έχει φοβερή ιδέα. Το πρώτο που θα σου πρότεινα πάντως είναι να βρεις ένα τέλος αντάξιό της.

 

 

Για «το Τραγούδι της Φλόγας».

 

Δεν ξέρω αν έχασα κάτι, όμως έχω την αίσθηση πως η ιστορία σου μπορεί να σταθεί, για να μην πω καλυτερέψει, αν απλά πετάξεις την εισαγωγή. Βέβαια όπως και με την περίπτωση της Ευθυμίας αυτό δε σ’ ενδιαφέρει πέρα από το διαγωνισμό.

 

Η ίδια η ιστορία τώρα μου άρεσε. Δεν ήταν κάτι πρωτότυπο, όμως είχε συναίσθημα, δράμα, όμορφους παραλληλισμούς και εξηγήσεις και ωραίο τέλος. Μοναδική μου ένσταση η γρήγορη και λίγο ξαφνική αποκάλυψη της φλόγας στον πρωταγωνιστή.

 

 

Αποφάσισα να μην ψηφίσω με βάση την εισαγωγή καθώς μου φάνηκε πως και οι δυο, λίγο ή πολύ, αδιαφορήσατε κομματάκι γι’ αυτήν και δεν ήθελα ν’ αποφασίσω ποια ήταν περισσότερο εκτός θέματος. Σαν ιστορία θα προτιμήσω την «Επωδό» κυρίως γιατί βρήκα την ιδέα πολύ άρρωστη, πολύ σκληρή και πολύ δυνατή.

 

 

[Nienor]

Όσο πιο αντικειμενικά μπορώ ναι? Διότι παρόλο που δεν πόσταρα το σκέφτηκα η έρμη κι είχα ήδη μια πλοκή στο χαρτί μου από την οποία όσο κι αν περιμένω να περάσουν μερικές μέρες να ξεκολλήσω δύσκολο το βλέπω.

 

Από τη μία πλευρά έχουμε τα ερείπια του φάρου ως το σκοτεινότερο μέρος του κόσμου κι από την άλλη ως το φωτεινότερο αλλά με ένα... τίμημα (έτσι ένα μικράκι ρε αδερφέ για να έχουμε κάτι να λέμε )

Δύο δυστυχισμένα πλάσματα, δυο βαριές αποστολές. Ένα σέτινγκ βγαλμένο από τους χειρότερους εφιάλτες κι ένα ονειρικό με βαρύ αποτρόπαιο επίσης τίμημα. Και οκ, η Βάσω μπορεί να μην το υπαγόρευσε ρητώς αυτό αλλά προφανώς, όταν πάμε να περιγράψουμε το "απέναντι από τη μίζερη προκυμαία, ενός παρακμασμένου λιμανιού, στις εσχατιές μιας άλλοτε λαμπρής αυτοκρατορίας" ε, σαφέστατα τώρα προφανώς κάτι τέτοιο βγαίνει

 

Και οι δύο ιστορίες μου άρεσαν πολύ. Η μία ήταν βαριά (σε σημεία παραήταν κι όλας) ενώ η άλλη παλάτζαρε αρκετά ισορροπημένα μεταξύ βάρους και καρδιάς. Όντως θα μπορούσαν να σταθούν και οι δύο χωρίς τη σκηνή του προλόγου, αλλά γιατί? Ουσιαστικά ήταν απόλυτα βασισμένες και στο συναίσθημα που μπορούσε να βγάλει και στην αίσθηση του ότι δεν υπάρχει χρόνος και σε όλα τα συστατικά του. Καμία από τις δύο δεν τον αγνόησε.

 

Ψήφισα την ιστορία της Ευθυμίας για έναν λόγο μάλλον μικρούλη τελικά: κατάλαβα με τη μία τι παίχτηκε στο τέλος. Δε χρειάστηκα και δεύτερη όπως με το τέλος της Λουθ. Κι όπως λέει κι ο Ντίνος "κάπως έπρεπε να διαλέξω" κι εγώ δε θα ήθελα να ζούσα σε κανέναν από τους δύο κόσμους... Μπρρρρ....

[Tiessa]

Ψήφισα κι εγώ λίγο πριν την επίσημη λήξη.

Πέρα από την προσωπική μου προτίμηση στο ένα είδος έναντι του άλλου, ξαναδιάβασα για να είμαι αντικειμενική ως προς τις ίδιες τις ιστορίες και τη σχέση τους με την εισαγωγή.

Παρόλο που τις ξαναδιάβασα πάντως, δεν άλλαξα γνώμη ως προς την πρόθεση ψήφου που είχα από την την πρώτη φορά.

 

Πάμε πρώτα στις ιστορίες, οι οποίες ήταν και οι δυο πάρα πολύ καλές.

 

1. Η τελευταία επωδός:

Ήταν όντως το πιο σκοτεινό φάντασυ που έχω διαβάσει από την Ευθυμία και θα έλεγα ότι μάλλον τρόμος καθαρόαιμος ήταν παρά κάτι άλλο. Με το που ξεκίνησα να διαβάζω, αισθάνθηκα ότι κάτι πολύ σκοτεινό αναδευόταν εκεί που αθώα είχα τοποθετήσει τα ερείπια του φάρου μου. Ζόρικη πραγματικά ιστορία, είχε αρκετά σημεία που με έκαναν να σκεφτώ αυτά που είπαν και άλλοι, ότι δηλαδή χαίρονται πολύ που δεν ζουν εκεί και χαίρομαι κι εγώ μαζί τους.

Με εντυπωσιάσε το εύρημα της διπλής όρασης, οι εικόνες που δημιουργήθηκαν από κει και κάτω ήταν καταπληκτικές. Όχι δηλαδή πως δεν ήταν και οι προηγούμενες, με το μωρό που θηλάζει το αίμα ή με τους δαίμονες να έχουν καταστρέψει την πόλη και να χορεύουν έξω από τον πύργο με το μιναρέ. Μπρρρ!

 

 

2.Το Τραγούδι της Φλόγας:

Με άλλο στήσιμο και άλλο κλίμα, μια επίσης ζόρικη ιστορία, με το δικό της τρόπο.

Μου άρεσε πάρα πολύ η ιδέα της θυσίας και η σύνδεση των τεσσάρων στοιχείων με την ιστορία. Η Ναλντίρα ήταν πολύ γοητευτική. Αυτοί οι αινιγματικοί χαρακτήρες, που λένε τόσο λίγα, και κρύβουν τόσα πολλά στο βάθος, με ξετρελαίνουν. Την ερωτεύτηκα κι εγώ με την πρώτη ματιά. Ο Φύλακας ήταν ξεγραμμένος από την αρχή.

Το ταξίδι της αναζήτησης, το χάσιμο, οι δοκιμασίες, αισθάνθηκα ότι ταίριαξαν καλύτερα με την απελπισία που είχε καταλάβει τον ήρωα στην εισαγωγική φράση "Δυο αστραπές νωρίτερα πίστευε ακόμα πως υπήρχε ελπίδα". Έτσι, παρόλο που υπήρχε κάποιο λογικό χάσμα προς το τέλος, νομίζω ότι κατάλαβα τι έγινε.

Γι αυτό, η ψήφος πήγε στο Τραγούδι της Φλόγας.

[Sonya]

Και τώρα τι έγινε; Έληξε η ψηφοφορία; Ήρθε ισόπαλη η μονομαχία πένας; :Ρ

[Celestial]

θα λυθει στο λακκο με τα μαρουλια και τη λασπη

[mman]

Και τώρα τι έγινε; Έληξε η ψηφοφορία; Ήρθε ισόπαλη η μονομαχία πένας; :Ρ

Εξαιρετική ιδέα! Νέα εισαγωγή (από τον πλέον κατάλληλο DinoHajiyorgi) και επανάληψη του αγώνα, αυτή τη φορά με τη συμμετοχή όχι μόνο της Nienor, αλλά και της τέταρτης Φανταστικής κυρίας, της Tiessa.

[Tiessa]

Και τώρα τι έγινε; Έληξε η ψηφοφορία; Ήρθε ισόπαλη η μονομαχία πένας; :Ρ

 

Να δίναμε καμιά παρατασούλα, μια-δυο μέρες, μια που τρέχει και ο άλλος διαγωνισμός και υπήρχαν πάρα πολλά κείμενα προς ανάγνωση;

[Naroualis]

Βλέπω ότι υπάρχοθυν ακόμη άνθρωποι που ψηφίζουν, συν την ισοπαλία (που δεν είναι και προς θάνατον, αντίθετα, εμένα μου δίνει τροφή για πολύ ωραίες σκέψεις...). Οπότε καλό θα ήταν, αν συμφωνεί κι ο Νόρθος που είναι ο βασικός διοργανωτής κι υπεύθυνος, να του δώσουμε μια παρατασούλα.

 

Και για τις λοιπές ιδέες θα συνταχθώ με εκείνη του Μιχάλη. Όχι τίποτε άλλο, αλλά τα μαρούλια του Σελέστιαλ κάπως με ξένισαν...

[Sonya]

Ε, δεν προβλέπεται λασπομαχία χειμωνιάτικα, το καλοκαίρι το ξανασυζητάμε. :Ρ

 

Να μας πει κι ο Νόρθος αν θα μας δώσει παράταση μέχρι την Κυριακή μπας και μαζέψουμε καμιά ψήφο ακόμα, αλλιώς we call it a draw και περνάμε στον δεύτερο γύρο με την Κιάρα και την Βάσω.

[Tiessa]

Εξαιρετική ιδέα! Νέα εισαγωγή (από τον πλέον κατάλληλο DinoHajiyorgi) και επανάληψη του αγώνα, αυτή τη φορά με τη συμμετοχή όχι μόνο της Nienor, αλλά και της τέταρτης Φανταστικής κυρίας, της Tiessa.

 

Τετραπλό write-off; Θα είναι η καινοτομία του 2010;

Για θυμίστε μου, τι ακριβώς δώσανε να πιεί σ' εκείνο τον αρχαίο που εισήγαγε στην Αγορά της Αθήνας (στο forum που θα έλεγαν και οι Ρωμαίοι) "καινά διαμόνια";

[DinoHajiyorgi]

Και ένα trailer από επερχόμενη παραγωγή:

 

Χωρίς να έχουμε καμία πρόθεση να κλέψουμε σειρά από όποιες κυρίες επιθυμούν να διασταυρώσουν τις πένες τους, οι...

 

DinoHajiyorgi(Ντίνος Χατζηγιώργης) και nikosal(Νίκος Αλμπανόπουλος) είναι επιτέλους έτοιμοι να δείξουν στο φόρουμ ποιος από τους δύο διαθέτει την πιο μεγαλειώδη πένα!

 

Αυτή ακριβώς την στιγμή, οι mman(Μιχάλης Μανωλιός), khar(Κώστας Χαρίτος) και PiKei(Παναγιώτης Κούστας) σφάζονται για το ποιος θα γράψει την εισαγωγή.

 

Περισσότερα νέα σύντομα κοντά σας. Η Μητέρα Όλων των Write-Offs!

Edited December 25, 2009 by DinoHajiyorgi

[Nihilio]

Προτείνω παράταση της ψηφοφορίας μέχρι την Κυριακή (μπας και προλάβω να ψηφίσω)

[aScannerDarkly]

...... mman(Μιχάλης Μανωλιός), khar(Κώστας Χαρίτος) και PiKei(Παναγιώτης Κούστας) .....

 

 

Αυτό επίσης ακούγεται σαν ενδιαφέρον write off.... λέμε τώρα.

Edited December 25, 2009 by aScannerDarkly

[mman]

Αυτό επίσης ακούγεται σαν ενδιαφέρον write off.... λέμε τώρα.

Ένα-ένα παιδιά! Να προλαβαίνουμε... [Επίσης να θυμήσω ότι σύμφωνα με ειλημμένη απόφασή μου έχω σταματάσει να γράφω διηγήματα πριν από το Πάσχα του 2009...]