Jump to content

Write οff #46 (cesar_cy vs Adicto)


Naroualis
 Share

Write Off # 46: cesar_cy vs Adicto  

11 members have voted

  1. 1. Ποια ιστορία προτιμάτε;

    • cesar_cy
      0
    • Adicto
      11

This poll is closed to new votes


Recommended Posts

Ξεκινάμε τώρα, μεσημέρι της Τρίτης 29 Δεκεμβρίου και θα περιμένω να καταθέσετε τις ιστορίες σας, κύριοι cesar_cy και Adicto, την επόμενη Τρίτη 5 Ιανουαρίου, επίσης το μεσημεράκι. Έχετε εφτά μέρες, μια εισαγωγή 182 λέξεων και όριο τις 3500 λέξεις. Καλή επιτυχία!

 

----------------

 

Όταν στα χέρια του Κλεμπετσάνι έπεσε αυτό το εξαιρετικό μπουκάλι κρασί, το γεγονός από μόνο του ήταν στάθηκε ικανό να τoν ρίξει σε βαθιά σκέψη.

 

Το δίλλημα ήταν πολλαπλή φύσεως: θρησκευτικής (είχε τάξει ένα μπουκάλι κρασί στο θεό-προστάτη του), ηθικής (τι να κάνεις ένα μπουκάλι κρασί όταν γι’ αντάλλαγμα σου έχουν πάρει τη γυναίκα; ), πρακτικής (δε φτουράει ένα μπουκάλι όταν μιλάμε για τον καταπιόνα του Κλεμπετσάνι), αλλά και πολιτικής (κρασί από άλλη χώρα; Γιατί; Τι κάνει η συνέλευση και δεν προστατεύει τα εγχώρια προϊόντα; ), χρονικής (να το πιω τώρα ή μετά; ) και γαστριμαργικής (να το συνοδέψω με ψάρι και τηγανιτές μελιτζάνες ; Ή μήπως με κοτόπουλο γάστρας και μαραθόριζα πουρέ; )

 

Απ’ όποια πλευρά κι αν το έβλεπε, αυτό το μπουκάλι ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα στα χέρια του, όσο εξαιρετικής ποιότητας ήταν το περιεχόμενό του. Κι όπως καθόταν στην άκρη της αποβάθρας του ποταμού, τυλιγμένος σε μια κάπα για το κρύο και με τον ήλιο να δύει πίσω από τα Ραχιαία όρη, ο Κλεμπετσάνι ευχήθηκε να μην είχε γίνει τίποτε απ’ όλα αυτά τα παράξενα που έφεραν αυτό το μπουκάλι στα χέρια του.

 

--------------------

 

Οι δύο ιστορίες ανέβηκαν και μάλιστα πριν λήξει η προθεσμία (!) Ανάγνωση, κριτική και ψηφοφορία, μέχρι την επόμενη Τρίτη, 12 Ιανουαρίου.

Edited by Naroualis
Link to comment
Share on other sites

Είσαι γνήσιον τέκνον των 70ς, Ναρού! Δεν μπορώ να περιμένω να διαβάσω τις ιστορίες που θα προκύψουν απ' αυτή την εισαγωγή!

 

 

Link to comment
Share on other sites

Όταν στα χέρια του Κλεμπετσάνι έπεσε αυτό το εξαιρετικό μπουκάλι κρασί, το γεγονός από μόνο του ήταν στάθηκε ικανό να τoν ρίξει σε βαθιά σκέψη.

 

Το δίλλημα ήταν πολλαπλή φύσεως: θρησκευτικής (είχε τάξει ένα μπουκάλι κρασί στο θεό-προστάτη του), ηθικής (τι να κάνεις ένα μπουκάλι κρασί όταν γι’ αντάλλαγμα σου έχουν πάρει τη γυναίκα; ), πρακτικής (δε φτουράει ένα μπουκάλι όταν μιλάμε για τον καταπιόνα του Κλεμπετσάνι), αλλά και πολιτικής (κρασί από άλλη χώρα; Γιατί; Τι κάνει η συνέλευση και δεν προστατεύει τα εγχώρια προϊόντα; ), χρονικής (να το πιω τώρα ή μετά; ) και γαστριμαργικής (να το συνοδέψω με ψάρι και τηγανιτές μελιτζάνες ; Ή μήπως με κοτόπουλο γάστρας και μαραθόριζα πουρέ; )

 

 

Απ’ όποια πλευρά κι αν το έβλεπε, αυτό το μπουκάλι ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα στα χέρια του, όσο εξαιρετικής ποιότητας ήταν το περιεχόμενό του. Κι όπως καθόταν στην άκρη της αποβάθρας του ποταμού, τυλιγμένος σε μια κάπα για το κρύο και με τον ήλιο να δύει πίσω από τα Ραχιαία όρη, ο Κλεμπετσάνι ευχήθηκε να μην είχε γίνει τίποτε απ’ όλα αυτά τα παράξενα που έφεραν αυτό το μπουκάλι στα χέρια του.

 

Οι ευχές δεν γυρνούσαν τον χρόνο πίσω όσο και αν ήθελε. Είχε κουραστεί με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Ήθελε να ξεφύγει από τις σκέψεις και την συνείδηση του που τον βασάνιζαν. Μεθυσμένος αντάλλαξε την γυναίκα του για ένα μπουκάλι κρασί. Μπορεί το κρασί να ήταν εξαιρετικής ποιότητας αλλά δεν συγκινιόταν με την ομορφιά και την καλοσύνη της γυναίκας του.

 

Μετάνιωσε αλλά είναι ήδη αργά. Η μήπως όχι; Ο Κλεμπετσάνι είχε ένα περίεργο χαρακτήρα, ήταν ηττοπαθής και τα έβαζε εύκολα κάτω. Δεν άντεχε την πίεση. Άλλωστε η ηττοπάθεια του έφερε τα πράγματα στην τωρινή τους κατάσταση. Μπροστά στο πρόβλημα που πρόκυψε λύγησε και βρήκε σωτηρία στο ποτό. Μέθυσε και πάνω στην μέθη του αντάλλαξε την γυναίκα του για το πιο ζηλευτό κρασί της χώρας. Όταν συνήλθε και κατάλαβε τι είχε κάνει ήταν αργά, η γυναίκα του είχε φύγει με έναν άλλο άντρα μακριά από την πόλη. Η συνείδηση του τον βασάνιζε.

 

Έχασε την γυναίκα του αλλά το πρόβλημα του ακόμα υπήρχε. Ο θεός του κάτω κόσμου ακόμα περίμενε τον Κλεμπετσάνι να πράξει τα συμφωνηθέντα. Δεν είχε την δύναμη όμως να του δώσει τον γιο του. Ο θεός του κάτω κόσμου τον είχε βοηθήσει να παντρευτεί την γυναίκα που αγαπούσε και για αντάλλαγμα ήθελε τον πρώτο γιο του Κλεμπετσάνι που θα γεννιόταν με μπλε μάτια. Για πιο λόγο ήθελε όμως συγκεκριμένα μπλε μάτια αυτό δεν τον γνωρίζουμε. Του είχε βάλει όρους πως αν δεν του τον παράδιδε ο ίδιος θα τον έβρισκε και θα σκότωνε αυτόν και τον γιο του μαζί.

 

Ο Κλεμπετσάνι μαζί με την γυναικά του έκαναν πρώτα ένα κορίτσι και μετά από δύο χρόνια γεννήθηκε και το πρώτο τους αγόρι που είχε μπλε μάτια. Ακριβώς την ίδια νύχτα ο θεός του κάτω κόσμου τους επισκέφτηκε και τους είπες μόλις το παιδί γίνει έξι μηνών θα έρθει για να το πάρει. Απόψε η ώρα δέκα το μωρό κλείνει έξι μήνες ζωής.

 

Δεν ήξερε τι να κάνει. Να το δώσει ή να μην το δώσει; Το πρόβλημα όμως δεν μπορούσε να το λύσει ο ίδιος. Θα παρακαλούσε για οίκτο. Αγαπούσε το παιδί του και δεν ήθελε να το αποχωριστεί αλλά αγαπούσε και την δική του ζωή.

 

Δεν θα είχε αυτά τα προβλήματα αν άκουγε του γονείς του και παντρευόταν μια κοπέλα που του έφερναν προξενιό. Αγαπούσε την γυναίκα του. Καμία άλλη δεν τον είχε συγγενεύσει τόσο όσο εκείνη. Τα μακριά μαύρα μαλλιά της και τα μεγάλα μαύρα μάτια της τον είχαν μαγέψει. Αν του ζητούσες να της βρει ένα ελάττωμα δεν θα μπορούσε να σου πει ούτε ένα. Αυτή όμως δεν τον ήθελε. Προσπαθούσε συνεχώς με πολλούς τρόπους να την κερδίσει αλλά αυτή δεν άλλαζε στάση απέναντι του. Ήταν ανένδοτη. Έτσι διέφυγε σε άλλους πιο πονηρούς και «απαγορευμένους» τρόπους. Σε τι μάγισσες πήγε και πόσα φίλτρα την πότισε ούτε αυτός ξέρει. Μέχρι που είχε ακούσει πως μπορείς να επικαλεστείς τον βασιλιά του κάτω κόσμου και να κλείσεις μια συμφωνία μαζί του αρκεί να ακολουθούσες ένα τελετουργικό. Χωρίς δεύτερη σκέψη κάλεσε τον θεό του κάτω κόσμου και του ζήτησε να τον βοηθήσει.

 

Παντρεύτηκαν και ζούσαν ευτυχισμένοι. Αυτή δεν γνώριζε τίποτα για την συμφωνία, έμαθε για αυτήν την μέρα της γέννησης του παιδιού. Γνώριζε ότι δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω. Ευχόταν να μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω αλλά αυτό δεν το μπορεί κανείς ( εκτός από τον Hiro της σειράς Heroes ). Οι ώρες περνούσαν και κόντευαν οι 10:00.

 

Σηκώστηκε και τύλιξε την μεγάλη μαύρη κάπα γύρω του. Άρχισε να περπατά κατευθυνόμενος προς το σπίτι του. Δεν ήξερε τι να κάνει αλλά ήταν προτιμότερο να πάει να βρει το παιδί του. Θα αποφάσιζε στον δρόμο τι θα έκανε, προς το παρόν περπατούσε με βήμα ταχύ μέσα στα δρομάκια της πόλης. Το σπίτι του ήταν χωμένο μέσα στις φτωχοσυνοικίες. Διάσχιζε δαιδαλώδεις διαδρομές, έστριβε συχνά και περπατούσε μεγάλες αποστάσεις. Αν δεν γνώριζες καλά τους δρόμους θα χανόσουν σίγουρα. Ο Κλεμπετσάνι γεννήθηκε και περπάτησε σε αυτά τα δρομάκια. Τα γνώριζε σαν την παλάμη του χεριού του.

 

Μετά από λίγα λεπτά διαδρομής έφτασε στο σπίτι του. Άνοιξε σιγά την πόρτα για να μην ξυπνήσει τα παιδιά του. Περπατούσε στις μύτες των ποδιών του και μπήκε στο δωμάτιο του μικρού του γιού. Τον πήρε σιγά για να μην ξυπνήσει αλλά ο μικρός του γιός ξύπνησε και άνοιξε τα μάτια του. «Σσσσς . Κοιμήσου.» είπε στο παιδί του και έκλεισε με τα χέρια του τα μάτια του γιού του.

 

Θα τον έδινε. Ήξερε πως δεν θα άντεχε τις τύψεις αλλά είχε και μια κόρη που έπρεπε να μεγαλώσει. Αγκάλιασε σφιχτά τον γιό του και τον τύλιξε με την κουβέρτα του. Όσο διακριτικά και αθόρυβα μπήκε έτσι βγήκε από το σπίτι. Το παιδί ήταν ξύπνιο αλλά δεν μιλούσε απλός τον κοίταζε στα μάτια. Τον κοίταζε στα μάτια με ένα παράπονο, σαν να ήξερε που τον πήγαινε. Ήταν μικρό και δεν μιλούσε ακόμα αλλιώς θα τον ρωτούσε. Ο Κλεμπετσάνι δεν μπορούσε να το κοιτάει γιατί σφιγγόταν η καρδιά του. Απλός κοιτούσε μπροστά του. Πήγαινε στο μέρος που είχε δώσει ραντεβού με τον θεό του κάτω κόσμου. Δεν ήθελε να το κάνει αλλά έπρεπε. Η ώρα περνούσε και η στιγμή της παράδοσης κόντευε. Είχαν δώσει ραντεβού σε μία ξεχασμένη προκυμαία του ποταμού. Εντωμεταξύ ακόμα κρατούσε το κρασί στο χέρι του.

 

Έφτανε στον τόπο συνάντησης. Όταν τα μάτια του αντίκρισαν την προκυμαία ένιωσε ένα κόμπο μέσα του. Όταν έφτασαν ακούμπησε το παιδί σε μια γωνία και πήρε τα κρασί. Άνοιξε την μπουκάλα και ήπιε μερικές γουλιές για να πάρει θάρρος. Μετά έχυσε το κρασί πάνω στα ξύλα της προκυμαίας και σχημάτισε έναν κύκλο. Η ώρα έγινε δέκα.

 

Ο θεός του κάτω κόσμου εμφανίστηκε μπροστά του. Βγήκε μέσα από τα βρεγμένα ξύλα της προκυμαίας.

 

- Ωχ, καιρό είχα να βγω στην επιφάνεια, είπε και άρχισε να κάνει κινήσεις για να ξεπιαστεί. Βλέπω τήρησες την συμφωνία σου, είπε στον Κλεμπετσάνι, τώρα δώσε μου το παιδί και έχω και άλλες δουλειές.

 

- Μια στιγμή θεέ του κάτω κόσμου, είπε ο Κλεμπετσάνι.

 

- Λέγε με Τζόζεφ είναι πιο σύντομο, τον διέκοψε.

 

- Εντάξει Τζόζεφ, τι θα κάνεις με το παιδί μου ? ρώτησε ο Κλεμπετσάνι

 

- Αυτές είναι δικές μου δουλειές αλλά σε διαβεβαιώνω πως δεν πρόκειται να το σκοτώσω ή να το βασανίσω, του απάντησε.

 

Με μεγάλο πόνο ο Κλεμπετσάνι σήκωσε το παιδί και το παράδωσε στα χέρια του Τζόζεφ ( ηλίθιο όνομα για θεό του κάτω κόσμου ). Δεν έκλαψε ο Κλεμπετσάνι.

 

- Ωραία λοιπόν, αριβετέρτσι αμίγκο, χαίρομαι να κλείνω δουλειές μαζί σου.

 

Ο Τζόζεφ έφυγε με το παιδί και ο Κλεμπετσάνι έμεινε μόνο του να βλέπει τον ποταμό. Ήδη οι πρώτες τύψεις κυρίεψαν το μυαλό του. Ίσως δεν έπρεπε να τον δώσει τον γίο του. Ήταν ήδη αργά όμως για δεύτερες σκέψεις.

 

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Πριν σχολιάσω, πρέπει να το πω γιατί θα σκάσω: θέλω κι εγώ ένα πάσλαμ!!! laugh.gif

Link to comment
Share on other sites

Γιατί δε σχολιάζει κανείς; Να κάνω την αρχή, ή κάτι μου'χει ξεφύγει με τις προθεσμίες; Θα την κάνω, και το πολύ - πολύ να με παγώσετε!

 

Το λοιπόν, εψήφισα του Adicto, και θα αιτιολογήσω την απόφαση ευθύς αμέσως:

 

Είχε πλοκή....έντονη πλοκή, αστεία πλοκή, περίεργη και πρωτότυπη πλοκή, ανατροπές και χίλια δύο καλούδια που μου κράτησαν το ενδιαφέρον.

Είχε ζωντανό λόγο, χιούμορ, χαρακτήρες που μπορούσα να τους δω μπροστά μου, έιχε ένα ελαττωματικό πάσλαμ που το λάτρεψα, κι όταν τελείωσε ευχήθηκα να υπήρχε κι άλλο (και κάποιος Θεός θα μ'ακούσει, το ξέρω wink.gif )

Εν ολίγοις, χρησιμοποίησε τις παγίδες της Naroualis με επιδεξιότητα (αμάν, τι εισαγωγή ήταν αυτή; ) και μας έδωσε μία ιστορία, που έμοιαζε να γράφτηκε εξαρχής από τον συγγραφέα, κι όχι να αγκομαχά να συνδέσει τα στοιχεία της εισαγωγής.

 

Από την άλλη, η ιστορία του cesar, ενώ είχε προοπτικές, μου φάνηκε ότι έκανε ακριβώς αυτό: πάσχιζε να συνδέσει τα στοιχεία που έδινε η εισαγωγή...βιαζόταν, λες και δεν της έφτανε ο χρόνος να πει όσα ήθελε να πει σαν ιστορία, και τελειώνοντας έμοιαζε σαν να ανακουφίστηκε που τελείωσε την αφήγηση κι έβγαλε από πάνω της το βάσανο της εισαγωγής... Ίσως (έτσι μου φάνηκε), να ένιωθε πιο άνετα η ιστορία και να ξεδιπλωνόταν πιο χαλαρά, αν είχε άνεση λέξεων. Μάλλον την έπνιξαν οι 3.500 χιλιάδες του ορίου, ήθελε ν'απλωθεί, γιατί προσπάθησες cesar να πεις πολλά, πάρα πολλά σε λίγες τελικά λέξεις (σε σχέση μ'αυτά που είχες σκοπό να πεις), κι έμοιαζε λίγο τηλεγραφική και ....πώς να το πω...στακάτο (οι μουσικοί θα με καταλαβαινουν)...Το στακάτο είναι ωραίο σε μικρές δόσεις, όχι όταν όλο το έργο ειναι έτσι γραμμένο...

Δεν υπάρχει πρόβλημα στην χρήση του λόγου, αλλά δεν υπήρξε η έμπνευση που θα οδηγούσε την πένα σου στο σημείο να μην μας κάνει να θυμόμαστε συνέχεια πως δούλευες με την εισαγωγή ενός άλλου...

 

Αυτά, και πάντα τέτοια smile.gif

Link to comment
Share on other sites

Δεν θέλω να κάνω λεπτομερή σχολιασμό μιας και το ζητούμενο είναι να ψηφίσουμε την ιστορία που προτιμάμε.

 

 

Επιγραμματικά θα πω πως απο το πρωί σκέφτομαι πάσλαμ, πρωτότυπους διαλόγους και φαντάζομαι τον κόσμο του Κλεμπετσάνι!

Σταμάτη η ιστορία ως ιδέα είναι εξαιρετική.Την επιμέρους κριτική στα σημεία στην έστειλα.

 

 

Φειδία, πέρα απο οποιαδήποτε λάθη τεχνικά η μη, το κυριότερο είναι πως οι χαρακτήρες σου δεν είχαν ψυχή.Απλά περιφέρονταν στο κείμενο.

Επίσης το τέλος μου φάνηκε πολύ κοφτό και αδιάφορο.

Link to comment
Share on other sites

7 ψήφοι-2 κριτικές.

 

Λαέ του Σουφουφου...

 

Η γνώμη-κριτική σου είναι πολύτιμη για το μειράκιο της συγγραφής εν ονόματι Αντίκτο!

 

Μοιράσου την μαζί του!

 

 

Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ αυτό θα έλεγα, αλλά εκπίπτω στην κατηγορία αυτών που ψήφισαν αλλά δε σχολίασαν. Επιφυλλάσσομαι να σχολιάσω αύριο το πρωί, μιας και τότε θα μου περισσέψει χρόνος.

Link to comment
Share on other sites

Πάντα μου αρέσουν οι ιστορίες με τα "χαριτωμένα" πλάσματα που φέρνουν σε δύσκολη θέση τους κατόχους τους.

Αυτό το πάσλαμ πολύ το χάρηκα (μόνο που σε κάποιο σημείο μού φάνηκε ότι έγινε "πάσνελ";)

Ακόμα καλύτερα μού αρέσουν οι ιστορίες που έχουν χιούμορ. Σίγουρα η εισαγωγή προσφερόταν για κάτι τέτοιο. Όλα τα στοιχεία αξιοποιήθηκαν επαρκώς, υπήρχε επαρκής πλοκή, και ακόμα καλύτερο το τέλος μετά το ΤΕΛΟΣ, που ενώ φαινόταν να σκοτεινιάζει την ατμόσφαιρα, αγωνία, δίλημμα, τιμωρίες και όλα τα σχετικά, έχουμε και τον Κλεμπετσάνυ να μας έρχεται κατακέφαλα.

Ψήφο στον Adicto γι αυτή την ιστορία.

 

Cesar_cy, ο κυριότερος λόγος που δεν παίρνεις την φήφο μου -πέρα από το ότι ο Adicto κέρδισε με το χιούμορ στα σημεία- είναι ότι αισθάνθηκα πως μείναμε στη μέση. Ενώ υπήρχε υλικό που μπορούσε να αξιοποιηθεί, μου φάνηκε πως τελείωσες βιαστικά και πάρα πολύ αποστασιοποιημένα.

 

Edit: Τα εισαγωγικά στα "χαριτωμένα"

Edited by Tiessa
Link to comment
Share on other sites

Μια πράγματι εύκολη επιλογή.

 

Cesar δεν έχεις κάνει και πολύ δουλειά εδώ και του φαίνεται. Αντίθετα ο Adicto έχει κάνει και πολύ και αποτελεσματική. Κι αυτό για μένα είναι κι ένα από τα ζητούμενα, το να πάρεις κάτι δηλαδή από όλη τη διαδικασία. Σίγουρα είναι και το να παίξεις με ένα φίλο ένα παιχνίδι που σου αρέσει, αλλά ακόμα και για να καταφέρεις να το παίξεις και να το ευχαριστηθείς θέλει να δώσεις κατιτίς. Αν δεν είχα διαβάσει τίποτα άλλο δικό σου δε θα ήμουν τόσο αυστηρή σίγουρα, αλλά επειδή ακριβώς έχω διαβάσει καλύτερα πράγματα από σένα, μπορώ να σου πω πως αυτό είναι το πρώτο κείμενό σου που διαβάζω που δεν ξέρω πως θα μπορούσες να το σώσεις. Και για να σου εξηγήσω τι εννοώ: το κόνσεπτ που έχει κάνει συμφωνία με το θεό του κάτω κόσμου για να πάρει αυτή τη γυναίκα που αγαπούσε τόσο πολύ και μετά απλά μεθυσμένος τη δίνει σε έναν άλλο για να πάρει.. χμμμμ.... απλά μια μποτίλια κρασί που δεν κάνει τίποτα άλλο, ε, δε μπορώ να το καταπιώ με τίποτα. Και για μένα από κει ξεκινάει και το ερώτημα μου "που είναι η ιστορια οέο?"

 

 

Adicto ένα πραγματικά πολύ όμορφο κείμενο :) Το πλασματάκι είναι υπέροχο, το ότι μιλάει με ερωτήσεις το κάνει ακόμα πιο υπέροχο, ο μάγος είναι επίσης τρισχαριτωμένος (αν και όντως βλάκας; χαζός; ηλίθιος; :p αλλά αυτό είναι που τον κάνει και αξιαγάπητο) και η ιστορία στέρεα. Όντως μοιάζει να έχεις μπει στο πετσί του ρόλου που πήρες να συνεχίσεις από την Ευθυμία και αυτό του δίνει ακόμα ένα ατού. Οι μόνες διαφωνίες που έχω με το δικό σου κείμενο είναι ότι δεν ξέρω από που προέκυψαν οι 3500 λέξεις αντί για τις 3000 και κάποια μικρολαθάκια που μπορείς πολύ εύκολα να διορθώσεις. Η πρώτη σου απόπειρα για φάντασυ είναι εξαιρετική.

Link to comment
Share on other sites

Θα συμφωνήσω πρακτικά σε όλα με τη Νίενορ. Πιστεύω ότι ο Καίσαρας έπρπεπε να βάλει περισσότερη προσπάθεια και δουλειά στο κέιμενό του. Είναι στεγνό και δεν οδηγεί κάπου. Αναγνωρίζω ότι η εισαγωγή μου ήταν μάλλον υπερβολικά δύσκολη, αλλά το κείμενο το cesar_cy φαίνεται να είναι δυστυχισμένο που πρέπει να την ακολουθήσει.

 

Από την άλλη ο Adicto, για πρώτη προσπάθεια στο φάντασι, δείχνει να έχει πολλές και πολλά υποσχόμενες δυνατότητες κι επιπλέον εκμεταλλεύτηκε ακόμη και τη μαραθόριζα πουρέ...

 

 

Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ συμφωνώ απολύτως με τα παραπάνω. Κατ' αρχάς να πω ότι ήταν η καλύτερη εισαγωγή που έχω δει σε write off. Ήταν όμως και πάρα πολύ δύσκολη, θέτοντας πολλούς περιορισμούς στις ιστορίες. Γι΄αυτό ίσως και κανείς να μην την αξιοποίησε 100% - πχ με το ζήτημα πολιτικής δεν ασχολήθηκε κανείς. Παρ' όλ' αυτά, ο Adicto κατάφερε να ενσωματώσει την εισαγωγή αυτή στην ιστορία του, και να δώσει ένα κείμενο που να κυλάει φυσιολογικά, ταιριαστό στο ύφος της. Ένα κείμενο, το οποίο, αν το κοιτάξεις ξεχωριστά, μακριά από τα πλαίσια του διαγωνισμού αυτού, είναι ένα πάρα πολύ διασκεδαστικό κείμενο, με φοβερά ευρήματα (πέρα από το πάσλαμ, μου άρεσε πολύ και ο μάγος που έχανε μέλη). Να διορθώσεις μονάχα μερικά λάθη λόγω βιασύνης (πάσνελ; ).

 

Cesar, η συμμετοχή σου δυστυχώς μου έδωσε την εντύπωση ότι δεν ήξερες τι να κάνεις με την εισαγωγή και το κείμενο σου απλά έτρεχε να μπαλώσει τρύπες.

Edited by aScannerDarkly
Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ πάρα πολύ όσα μέλη σχολίασαν για τις παρατηρήσεις τους. Η (δύσκολη) εισαγωγή της Ναρουάλις με έφερε κάποιες στιγμές πίσω στα μαθητικά μου χρόνια! Δλδ, είχα σχεδιάσει σε μία κόλλα τα ...δεδομένα και έψαχνα τρόπο να τα ενώσω! Ήταν όμως πραγματικά μια καλή εισαγωγή!

Το αρχικό κείμενο ήταν ένα νταμάρι που πέρναγε τις 4.500 χιλιάδες λέξεις, αλλά κάλυπτε και την πολιτική πλευρά και την χρονική και την πρακτική. Επίσης ξεδιάλυνε και άλλα ερωτήματα όπως τι είναι αυτή η Δύναμη που ξεπερνάει και τους Θεούς, τι κρασί είναι αυτό (Σατω Λατίφ του 54! για όσους ενδιαφέρονται), που πήγε η Μπερμπελύνα, τι είδε ο Κλεμπετσάνυ κατά την παραμονή του στα νύχια του Θεού, μερικούς ακόμα χιουμοριστικούς διαλόγους και φυσικά μια πιο εκτενή αναφορά στην επανασύνδεση του ζεύγους. Δεν μπορούσα όμως να τα σφηνώσω όλα μαζί με τίποτα σε 3500 λέξεις όσο και αν πάλεψα γιατί το τελικό αποτέλεσμα κατέληγε να ειναι πολύ αποσπασματικό. Σκοπεύω σύντομα να το ανεβάσω ολοκληρωμένο στη Βιβλιοθήκη μας.

Για τα λαθάκια που λέτε, τα είδα και 'γω αλλά ήταν πια αργά, το κείμενο είχε ανέβει και δεν ήθελα να κάνω εντιτινγκ ενώ είχε περάσει η προθεσμία. Απο Τρίτη θα το σουλουπώσω.

Link to comment
Share on other sites

Θαρρώ και γω πως θα ψηφίσω την ιστορία του adicto. Οι λόγοι έχουν να κάνουν τόσο με το γεγονός ότι είναι μια όμορφη, χιουμοριστική ιστορία, όσο και με το ότι η ιστορία του cesar_cry ήταν σχετικά αδύναμη.

 

Ο Μικρομάγος Κλεμπετσάνυ δείχνει να έχει δουλευτεί περισσότερο, κάτι που προκύπτει και από τον αριθμό των λέξεων (η ιστορία είναι τριπλάσια σε μέγεθος από την συνδιαγωνιζόμενη). Βέβαια, το μέγεθος δεν αποτελεί ντε και καλά σημάδι μιας καλής ιστορίας, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση μου φαίνεται ότι λέει κάτι.

 

Ο μικρομάγος συγκεντρώνει κι άλλα θετικά στοιχεία. Η πλοκή του, το φινάλε και το πάσλαμ είναι μερικά από αυτά. Από την άλλη, η ιστορία του cesar_cry έχει αυτό το κενό (που νομίζω εντόπισε και η Nienor)… δεν κατάλαβα τι ρόλο παίζει το μπουκάλι με το κρασί στην ιστορία. Αν το πιάνω, δίνει τη γυναίκα του (την οποία για να κερδίσει έχει κάνει τη συμφωνία με το Θεό του κάτω κόσμου) για να το αποκτήσει, αλλά μετά η φιάλη δεν δείχνει να παίζει κάποιον ρόλο.

 

ΥΓ:Κάπου διάβασα ότι τα πολλά ονόματα στον μικρομάγο ίσως να μπερδεύουν. Έχει αυτό μία βάση, αλλά για μένα το έσωζαν τα ίδια τα ονόματα, που σε ορισμένες περιπτώσεις (νομίζω στην πλειοψηφία τους) ηχούσαν αρκετά αστεία.

Link to comment
Share on other sites

Η ψήφος μου θα πάει στον Σταμάτη. Απ' την πρώτη λέξη, σχεδόν, ήξερα ότι θα λατρέψω αυτή την ιστορία. Ήταν πικάντικη, πρωτότυπη, δουλεμένη (εκτός από μικρολαθάκια). Εκμεταλλεύτηκε στο έπακρον μια εισαγωγή που εμένα θα μ' έκανε να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο για να δώσει μια ιστορία εξαιρετική, γεμάτη χιούμορ και καλογραμμένη.

 

Μ' έχουν καλύψει στα σχόλια όσοι προηγήθηκαν κι ελπίζω σιγά σιγά ο συγγραφέας να σταματήσει να έχει ΤΟΣΕΣ ανασφάλειες για το έργο του και να μπορέσει ν' αναγνωρίσει στον εαυτό του μια αξιόλογη πένα. :)

Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα changed the title to Write οff #46 (cesar_cy vs Adicto)

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..