Το μέλλον είναι ηλεκτρονικό - και για τους συγγραφείς!

[Martin Ocelotl]

Αν θες να διαβαστείς, γράψε ένα καταπληκτικό βιβλίο που θα κάψει τα δάχτυλα του εκδότη. Αν θες να ζεις από τη συγγραφή, άλλαξε χώρα ή άλλαξε τα πράγματα στον τόπο σου. Αν εισαι καλός συγγραφέας κι ο κόσμος σε θέλει, θα σε αγοράσει. Βιβλίο απο χαρτί, eBook στο internet ή σε χαρτοπετσέτα εστιατορίου, αν εισαι καλός τίποτα δεν θα σταματήσει την ανάγκη του κοινού για τα γραφτά σου.

 

Δεν με αφορά τίποτα άλλο αν έχω στα χέρια μου ένα καλό βιβλίο. Γράψτε καλά βιβλία, τόσο καλά που να σας ξεπερνάνε. Να σας αφήνουν άναυδους, να σας ταξιδευουν. Να σας πονάνε, να σας συγκλονίζουν. Αν δεν μπορείτε να το κάνετε, αλλάξτε θεμα, κατεύθυνση, ύφος ή τίποτα. Μα γράψτε καλά βιβλία. Αν καταφέρετε αυτόν τον άθλο, τίποτα δεν υπάρχει που να σας κάνει να λυπάστε. Ισως τοτε να μη σας νοιάζουν ουτε οι αμοιβές ουτε τίποτα. Ισως τοτε το μόνο που θα αποζητάτε να είναι η ησυχία της αυτοπεποίθησης οτι κάνατε κάτι περισσότερο από τα λεφτά. Τότε θα έχουμε μεγάλους συγγραφείς και για τέτοιους, τα σύνορα των τεχνολογιών και των χωρών δεν υπάρχουν.

 

Φυσικά, πάντα μπορείτε να κάνετε όλα τα άλλα.

 

(πολύ ρομαντικό για τα γούστα μου, μα κάτι μου λέει οτι είναι κοντύτερα στην αλήθεια από οποιαδήποτε άλλη μελλοντολογική εικασία κάναμε εδώ.)

[Guest melissoula]

Η αλήθεια είναι ότι από την στιγμή που το σκέφτηκα έχω κολλήσει. Ποιά είναι δηλαδή μεγαλύτερη καλλιτεχνική πρόκληση;

 

1. Να το δώσεις δωρεάν και ΑΦΟΥ το διαβάσουν όσοι θέλουν να πληρώσουν ή
2. Να προκαλέσεις τον αναγνώστη να πληρώσει πρίν διαβάσει, εξαργυρώνοντας την φήμη σου (η το οπισθόφυλο και το ειδικο βάρος του εκδότη σου, αν είσαι πρωτοεμφανιζόμενος) ;

Το πρώτο είναι μια πρόκληση τουλάχιστον εγώ έτσι τη βρίσκω. Γιάυτό και έχω κολλήσει. Εχω κολλήσει μάλιστα 2 φορές συνειδητοποιώντας ότι μπορώ να το κάνω με ένα μπλόγκ άνετα χωρίς εκδότη. Και με όλα τα έσοδα δικά μου !! Ολα φαίνονται καταπληκτικά. Ομως ακόμη δεν έχω λύσει ένα μικρό ερώτημα της ανθρώπινης φύσης:

 

Γιατί κάποιος θα πληρώσει κάτι που μπορεί να το έχει τζάμπα;

 

Πιθανές απαντήσεις :

1. Για να μήν πεθάνει από την πείνα ο/η συγγραφέας του
2. Για να ζήσει ευτυχισμένα ο/η συγγραφέας του και να μπορεί να δημιουργεί κι άλλα βιβλία
3. Για να ζήσει θεικά ο/η συγγραφέας του και να μπορεί να δημιουργεί κι άλλα θεικά βιβλία.

Το πρώτο είναι ελεημοσύνη, το δεύτερο και το τρίτο είναι ανταμοιβή, λατρεία, δόξα. Πώς μπορώ, σαν καλλιτέχνης να είμαι σίγουρος ότι με αυτό το κουμπάκι που θα λέει "donation" δεν θα βγάζω τα λεφτά μου ζητιτανεύοντας; Γιατί αυτό είναι απαράδεκτο. Και στον δεύτερο τρόπο, όταν καλείς εναν αναγνώστη να πληρώσει 10,20 ακόμη και 30 ευρώ για ένα βιβλίο σου, ενα είναι βέβαιο. Οταν το αγοράζει σε εκτιμάει στα σίγουρα και σε θέλει οπωσδήποτε. Κι αυτό είναι επίσης μια δυνατή καλλιτεχνική πρόκληση.

Edited January 6, 2010 by melissoula

[Mort13]

Σκόπευα να ανοίξω ένα νέο topic για την δωρεάν διάθεση έργων από τους συγγραφείς αλλά βλέπω ότι η συζήτηση έχει ανάψει εδώ... να το κάνω ή να συνεχίσουμε εδώ; Θέλω να ποστάρω την εξήγηση που δίνει ο Doctorow για τους λόγους που διαθέτει δωρεάν τα έργα του, έχει αρκετά ενδιαφέροντα σημεία.

[northerain]

Θα εκτιμούσα ενα νεο θρεντ σε πιο ήρεμους τόνους, και εμένα με ενδιαφέρει το θέμα.

[Guest melissoula]

Εγω πάλι θα εκτιμούσα κάποιες απαντήσεις σ'αυτά που ρώτησα γιατί με ενδιαφέρει παρα πολύ και άμμεσα το θέμα. Στην αρχή έκαναν δολλαρια τα μάτια μου όμως σιγά σιγά προσγειώνομαι και μάλλον γι'αυτό δεν έχω ανοίξει μπλόγκ με ενα βιβλίο μου τώρα. Είναι αυτό το 0.2% ανταπόκριση στο donation που ανέφερε ο συγγραφέας του Torrent boy, που με φρενάρει. Σε μια αγορά 700 εκ. (δυνητική αγορά αγγλόφωνης λογοτεχνίας) έπιασε κοντα στα 9000 $ σε τρείς μήνες. Κάποιος εκδίδοντας στα ελληνικά, μια δυνητική αγορά 15 εκ. (αν βαλουμε ακόμη και τους έλληνες της διασποράς), τι θα πιάσει;

[SpirosK]

Σκόπευα να ανοίξω ένα νέο topic για την δωρεάν διάθεση έργων από τους συγγραφείς <snipped>

 

Όταν αναρτούμε κάτι στη "βιβλιοθήκη", τι κάνουμε;;

 

Όσον αφορά τα υπόλοιπα, είμαι πεπεισμένος ότι θα προσαρμοστούμε σε μια νέα πραγματικότητα. Δε χάλασε και ο κόσμος πια, από την αρχή του πολιτισμού και της τεχνολογικής εξέλιξης αυτό κάνουμε ;)

[Guest melissoula]

Σκόπευα να ανοίξω ένα νέο topic για την δωρεάν διάθεση έργων από τους συγγραφείς αλλά βλέπω ότι η συζήτηση έχει ανάψει εδώ... να το κάνω ή να συνεχίσουμε εδώ; Θέλω να ποστάρω την εξήγηση που δίνει ο Doctorow για τους λόγους που διαθέτει δωρεάν τα έργα του, έχει αρκετά ενδιαφέροντα σημεία.

 

Νομίζω ότι δεν υπάρχει λόγος να ανοίξεις άλλο τοπικ για την δωρεάν διάθεση έργων απ τους συγγραφείς, αφού η ηλεκτρονική διάθεση τείνει να γίνει συνώνυμη του δωρεάν. Ενα e-book δηλαδή μεταφέρεται μέσω email, torrents κλπ, τζάμπα. Οποιος εκδοτικός οίκος δημοσιεύει e-books ή συγγραφέας νομίζω ότι πρέπει να το έχουν υπόψη τους ότι πέραν όσων ηλεκτρονικών βιβλίων θα πουληθούν, στην όποια τιμή, ενα πολύ μεγαλύτερο νούμερό τους θα διατεθεί στην συνέχεια ακριβώς δωρεάν είτε καθαρόαιμα πειρατικά είτε με τη μορφή "σου δανίζω το βιβλίο μου".

 

Αρα τα δυο τοπικια είναι κατα τη γνώμη μου καλύτερο να συζητηθούν σαν ενιαίο θέμα εδώ.

[Sonya]

Money, money, money... Is it all about money?

 

Με απογοητεύει αυτή η αντιμετώπιση. Πείτε με ρομαντική (αν και πολλάκις μου 'χει χρεωθεί το ακριβώς αντίθετο :Ρ), αλλά, όταν μιλάμε για τέχνη, για έκφραση, για κατάθεση ψυχής, τα λεφτά είναι το τελευταίο κι η επικοινωνία το πρώτο. Σαφώς κι αυτό δεν είναι πανάκεια, σαφώς κι υπάρχουν αντίθετες (και σεβαστές) απόψεις, σαφώς κι ο συγγραφέας θα μπορέσει ν' αφιερωθεί στο έργο του αν δεν έχει ένα οχτάωρο χαμένο στον χώρο άλλης εργασίας κάθε μέρα, αλλά...

 

Αλλά όποιος το πιστεύει, θα το κάνει, ακόμα κι αν χρειάζεται να μένει ξάγρυπνος τα βράδια.

Όποιος το πιστεύει, θα το κάνει, ακόμα κι αν δεν βγάλει δεκάρα τσακιστή απ' αυτό.

Όποιος το πιστεύει, θα το κάνει, για να το κάνει, γιατί δεν θ' αντέξει αν δεν το κάνει.

 

Γιατί η τέχνη είναι όνειρο και τα όνειρα δεν πουλιούνται, ούτε αγοράζονται. Γεννιούνται και χαρίζονται.

 

Ήμουν αρχικά αρνητική στα e-books, νοσταλγώντας προκαταβολικά την αίσθηση του χάρτινου βιβλίου στο χέρι. Όμως, ποτέ και για κανένα λόγο δεν θα ήμουν αρνητική επειδή ο δημιουργός θα έβγαζε λιγότερα λεφτά. Η δημιουργία αυτή καθεαυτή κι η επικοινωνία της με τον κόσμο είναι η ανταμοιβή, όχι αν θα βγάλει δέκα ευρώ παραπάνω ή λιγότερα.

 

Με προσγειώνει αρκετά επιθετικά (μου δημιουργεί και μια μεγάλη αποστροφή) η αντιμετώπιση της τέχνης και όσων την αφορούν (όπως το μέσον της προώθησής της) σαν ένα καθαρά οικονομικό μέγεθος... Ας ήξερα ότι αυτά που γράφω αρέσουν κι ας μην έβγαζα ούτε ένα ευρώ απ' αυτά. Ας ήξερα ότι μια μου λέξη άγγιξε την ψυχή κάποιου (τον άμεσο αποδέκτη της τέχνης) και χάρισμα σας όλα τα λεφτά του κόσμου.

 

Οπότε ΝΑΙ στο τζάμπα, ΝΑΙ στο ηλεκτρονικό, ΝΑΙ στο προσβάσιμο απ' όλους.

[Blondbrained]

Χριστίνα, αν και τα έχουμε ήδη συζητήσει αλλού αυτά. Καταλαβαίνω απόλυτα τους συγγραφείς που θα ήθελαν να μπορούν να ζουν απ'αυτό. Κι εγώ θα το ήθελα ΠΟΛΥ. Θα ήθελα να μην χρειάζεται να μου βγαίνουν τα μάτια στους υπότιτλους, αλλά να μου βγαίνουν γράφοντας τα βιβλία μου Όμως, είμαι διατεθειμενη να τα δώσω μέσω διαδικτύου τα γραπτά μου, γιατί ο λόγος που ήθελα να εκδοθώ ήταν για να με διαβάσει όσο γίνεται περισσότερος κόσμος, κι όχι για να βγάλω λεφτά...

Εντάξει, θα ήθελα αυτοί που θα μ'είχαν διαβάσει, να έχουν και το βιβλίο μου στην βιβλιοθήκη τους. Θα ήταν σαν να είχαμε κάνει μία συμφωνία παντοτινής αγάπης, ξέρω γω. Θα μ'έπιαναν στα χέρια τους, περνώντας μπροστά από την βιβλιοθήκη τους, θα με άγγιζαν και θα είχαν την θύμηση του συναισθήματος που τους δημιούργησα όταν με διάβασαν... Ρομαντικούρα είμαι τελικά...

 

Μελισσούλα, το donation είναι ένας τρόπος πώλησης μέσω διαδικτύου. Υπάρχουν κι άλλοι, κάπου είχα διαβάσει για έναν έλληνα που πουλούσε το έργο του μέσω διαδικτύου, αλλά τότε δεν μ'ενδιέφερε πολύ το θέμα, και δεν το κράτησα. Έκανε κανονικές πωλήσεις, ολόκληρο το βιβλίο (σε ψηφιακή μορφή, βέβαια).

Φαντάζομαι, αν ψάξουμε στο ίντερνετ θα βρούμε κι άλλους τρόπους, για όσους θεωρούν (και καλά κάνουν) ότι θα ήθελαν κι ένα οικονομικό αντίκρυσμα στον κόπο τους...

 

Επίσης, σόρρυ κι όλας, αλλά δεν βλέπω καμιά κουβέντα ν'ανάβει για να φοβόμαστε και να θέλουμε ν'ανοίξουμε καινούργιο τόπικ! Μια χαρά τα συζητάμε κι εδώ.

 

Μάρτιν, έχω σοβαρή ένσταση σε ένα κομμάτι της απάντησής σου:

 

Αν θες να διαβαστείς, γράψε ένα καταπληκτικό βιβλίο που θα κάψει τα δάχτυλα του εκδότη. Αν θες να ζεις από τη συγγραφή, άλλαξε χώρα ή άλλαξε τα πράγματα στον τόπο σου. Αν εισαι καλός συγγραφέας κι ο κόσμος σε θέλει, θα σε αγοράσει. Βιβλίο απο χαρτί, eBook στο internet ή σε χαρτοπετσέτα εστιατορίου, αν εισαι καλός τίποτα δεν θα σταματήσει την ανάγκη του κοινού για τα γραφτά σου.

 

Τα έχουμε ξανασυζητήσει κι αυτά, αλλά είναι αποδεδειγμένο από την ιστορία της τέχνης πλέον, πως δεν είναι απαραίτητο να κάψεις τα δάχτυλα του εκδότη για να σε εκδόσει, όπως επίσης, πολύ πιθανά ένα αριστούργημα να μην αγγίζει όχι τα δάχτυλα, αλλά ούτε το μάτι ενός εκδότη.

Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι να πείσεις κάποιον εκδότη, αλλά να γράψεις με καρδιά και ειλικρίνεια αυτό που θες να γράψεις και να το ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ (ανάλογα με τις προθέσεις σου) στον κόσμο (αν αυτό θες), με όποιον τρόπο κρίνεις ότι μπορείς να το κάνεις. Αν περιμέναμε από τους εκδότες να μας πουν αν είναι καλή η δουλειά μας, φέξε Μάη μου...Το κοινό θα το κάνει αυτό (αν και ούτε αυτό είναι σίγουρο σε όλες τις περιπτώσεις), και ο χρόνος... Ο ΧΡΟΝΟΣ κυρίως...

Η τέχνη είναι παράξενη Κυρά...

 

Από την άλλη, αυτό το λίνκ που έβαλα, δεν το διάβασες (για το ότι θα σε διαβάσουν όπως κι αν εκδοθείς, που λες). Έχει πολύ ενδιαφέρον, γιατί λέει σε κάποιο σημείο πως το ΜΕΣΟΝ προώθησης πρέπει να το αποφασίζεις ανάλογα με το είδος που γράφεις, γιατί διαφορετικά κινείται ένας αναγνώστης ΕΦ και διαφορετικά μία αναγνώστρια ρομάντζων. Ο ίδιος αναφέρεται σε ένα βιβλίο του, το οποίο ως printed book πάτωσε, κι ως διαδικτυακό σάρωσε σε αναγνωσιμότητα (και απολαβές, για όποιον τον ενδιαφέρει). Οπότε, ασφαλώς και παίζει ρόλο ο τρόπος προώθησης.

Αν πας ένα παραμύθι να το δώσεις να το διαβάσουν (Δεν λέω να το πουλήσεις, καν) έφηβοι τρελιάρηδες...μάλλον θα το χρησιμοποιήσουν για ...σημειωματάριο (για να μην πω τίποτε άλλο). Αν πας σε μία γιαγιά να διαβάσει ένα ΕΦ θα το βάλει στο τζάκι να ζεσταθεί! Απ'αυτή την άποψη, παίζει τεράστιο ρόλο ο τρόπος προώθησης, και μάλιστα αυτός ακριβώς μπορεί να σώσει ή να καταστρέψει ένα βιβλίο...

Θεωρώ πως για όσους γράφουν φάντασυ και ΕΦ είναι καλή περίπτωση το διαδίκτυο, γιατί οι αναγνώστες τους ασχολούνται με ίντερνετ, ψάχνονται και διαβάζουν μέσω ίντερνετ (αναγκάστηκαν, λόγω 'περιθωριοποίησης' του είδους), οπότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να προσεγγίσουν ένα ικανό κοινό, και μετά να χρησιμοποιήσουν αυτό το κοινό τους ως μέσον διαπραγμάτευσης με έναν οίκο, εάν θέλουν να τυπωθεί κιόλας το βιβλίο τους, ή απλά να τους 'ανακαλύψει' κάποιος εκδοτικός οίκος μέσω της αναγνωσιμότητάς τους. Κάτι τέτοιο έγινε, νομίζω, με την Μάνστρεντιν, έτσι δεν είναι;

 

Tauntaun, να ποστάρεις την απάντηση του Doctorow, για να έχουμε μια πιο σφαιρική εικόνα, και να διαλυθούν οι 'παρεξηγήσεις'...

Edited January 7, 2010 by Blondbrained

[Mort13]

Λοιπόν, εδώ είναι το σκεπτικό του Doctorow. Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν δέχεται ούτε donation γιατί πιστεύει ότι έτσι θα "έκλεβε" λεφτά από τους εκδότες του.

 

Giving away ebooks gives me artistic, moral and commercial satisfaction. The commercial question is the one that comes up most often: how can you give away free ebooks and still make money? For me -- for pretty much every writer -- the big problem isn't piracy, it's obscurity (thanks to Tim O'Reilly for this great aphorism). Of all the people who failed to buy this book today, the majority did so because they never heard of it, not because someone gave them a free copy. Mega-hit best-sellers in science fiction sell half a million copies -- in a world where 175,000 attend the San Diego Comic Con alone, you've got to figure that most of the people who "like science fiction" (and related geeky stuff like comics, games, Linux, and so on) just don't really buy books. I'm more interested in getting more of that wider audience into the tent than making sure that everyone who's in the tent bought a ticket to be there.

 

Ebooks are verbs, not nouns. You copy them, it's in their nature. And many of those copies have a destination, a person they're intended for, a hand-wrought transfer from one person to another, embodying a personal recommendation between two people who trust each other enough to share bits. That's the kind of thing that authors (should) dream of, the proverbial sealing of the deal. By making my books available for free pass-along, I make it easy for people who love them to help other people love them.

 

What's more, I don't see ebooks as substitute for paper books for most people. It's not that the screens aren't good enough, either: if you're anything like me, you already spend every hour you can get in front of the screen, reading text. But the more computer-literate you are, the less likely you are to be reading long-form works on those screens -- that's because computer-literate people do more things with their computers. We run IM and email and we use the browser in a million diverse ways. We have games running in the background, and endless opportunities to tinker with our music libraries. The more you do with your computer, the more likely it is that you'll be interrupted after five to seven minutes to do something else. That makes the computer extremely poorly suited to reading long-form works off of, unless you have the iron self-discipline of a monk.

 

The good news (for writers) is that this means that ebooks on computers are more likely to be an enticement to buy the printed book (which is, after all, cheap, easily had, and easy to use) than a substitute for it. You can probably read just enough of the book off the screen to realize you want to be reading it on paper.

 

So ebooks sell print books. Every writer I've heard of who's tried giving away ebooks to promote paper books has come back to do it again. That's the commercial case for doing free ebooks.

 

Now, onto the artistic case. It's the twenty-first century. Copying stuff is never, ever going to get any harder than it is today (or if it does, it'll be because civilization has collapsed, at which point we'll have other problems). Hard drives aren't going to get bulkier, more expensive, or less capacious. Networks won't get slower or harder to access. If you're not making art with the intention of having it copied, you're not really making art for the twenty-first century. There's something charming about making work you don't want to be copied, in the same way that it's nice to go to a Pioneer Village and see the olde-timey blacksmith shoeing a horse at his traditional forge. But it's hardly, you know, contemporary. I'm a science fiction writer. It's my job to write about the future (on a good day) or at least the present. Art that's not supposed to be copied is from the past.

 

Finally, let's look at the moral case. Copying stuff is natural. It's how we learn (copying our parents and the people around us). My first story, written when I was six, was an excited re-telling of Star Wars, which I'd just seen in the theater. Now that the Internet -- the world's most efficient copying machine -- is pretty much everywhere, our copying instinct is just going to play out more and more. There's no way I can stop my readers, and if I tried, I'd be a hypocrite: when I was 17, I was making mix-tapes, photocopying stories, and generally copying in every way I could imagine. If the Internet had been around then, I'd have been using it to copy as much as I possibly could.

 

There's no way to stop it, and the people who try end up doing more harm than piracy ever did. The record industry's ridiculous holy war against file-sharers (more than 20,000 music fans sued and counting!) exemplifies the absurdity of trying to get the food-coloring out of the swimming pool. If the choice is between allowing copying or being a frothing bully lashing out at anything he can reach, I choose the former.

 

Κι εδώ ο λόγος για τον οποίο δεν δέχεται χρηματικές εισφορές από όσους κατέβασαν το βιβλίο:

 

Every time I put a book online for free, I get emails from readers who want to send me donations for the book. I appreciate their generous spirit, but I'm not interested in cash donations, because my publishers are really important to me. They contribute immeasurably to the book, improving it, introducing it to audience I could never reach, helping me do more with my work. I have no desire to cut them out of the loop.

[Blondbrained]

The good news (for writers) is that this means that ebooks on computers are more likely to be an enticement to buy the printed book (which is, after all, cheap, easily had, and easy to use) than a substitute for it. You can probably read just enough of the book off the screen to realize you want to be reading it on paper.

 

Θυμήθηκα! ΑΥτό εκανε ο έλληνας συγγραφέας που έλεγα, τον οποίο ψάχνω στο google, αλλά δεν βρίσκω!

Είχε βάλει ενα ή δύο κεφάλαια και μπορούσες να αγοράσεις το τυπωμένο βιβλίο, αν σ'άρεσε, απευθείας από το site του. Απ'ό,τι κατάλαβα το είχε τυπώσει μόνος του. Στην ουσία παρέκαμψε το πρόβλημα της προώθησης σε περίπτωση που εκδοθείς μονος σου, αφού είναι το βασικό που σου προσφέρει ένας εκδοτικός οίκος. Βέβαια, ο Doctorow έκανε πάλι το ίδιο, δίνοντας έμφαση στον άλλο ρόλο των εκδοτικών, αυτού της διαδικασίας έκδοσης ενός τυπωμένου βιβλίου. Δεκτόν.

 

Ψάχνω να τον βρω τον δικό μας...αν τα καταφέρω θα βάλω το λινκ εδώ.

[Electroscribe]

Λοιπόν, εδώ είναι το σκεπτικό του Doctorow. Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν δέχεται ούτε donation γιατί πιστεύει ότι έτσι θα "έκλεβε" λεφτά από τους εκδότες του.

 

Με βρίσκει περισσότερο ή λιγότερο σύμφωνο στα πάντα.

 

Θεωρώ ότι χρειαζόμαστε την έκδοση σε χαρτί, γιατί επικρατούν οι απόψεις πως ότι εκδίδεται τηρεί κάποια στάνταρ γιατί κάποιος επέλεξε να επενδύσει τα ωραία του λεφτά σ' αυτό και πως ότι δίνεται δωρεάν δε θα είχε τα φόντα για να είναι κερδοφόρο αν πωλούταν. Προσωπικά δεν τις ασπάζομαι, έχω διαβάσει σε blog πράγματα καλύτερα από πολλά για τα οποία πλήρωσα. Αλλά αναγνωρίζω και μια άλλη παράμετρο: ο χρόνος μας δεν είναι άπειρος. Όχι μόνο δεν προλαβαίνουμε να διαβάσουμε τα πάντα στη ζωή μας, αλλά δεν έχουμε και χρόνος να ξοδεύουμε σε δειγματοληψίες. έστω ότι όλα τα βιβλία ήταν δωρεάν στο δίκτυο. Πόσα πρώτα κεφάλαια θα διαβάζαμε ώσπου να πούμε "Να! Αυτό μου κάνει και θα κάτσω να διαβάσω και το υπόλοιπο"; Πόσα πρώτα κεφάλαια διαβάζουμε από μια δημόσια βιβλιοθήκη, που τα βιβλία της είναι δωρεάν και έντυπα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε; Μπορεί η έκδοση να μην ξεχωρίζει την ήρα απ' το σιτάρι, αλλά σε συνάρτηση με τις γνώμες που θα βρούμε εδώ κι εκεί, είναι ένα αξιοπρεπές φίλτρο. Το δίκτυο είναι γεμάτο κείμενα, νομίμως διαθέσιμα δωρεάν. Είναι ανεβάσει κανείς κάτι και εκατομμύρια καινούριες σελίδες διατίθενται κάθε μέρα. Για να ασχοληθεί κανείς με το έργο που θα ανεβάσεις εσύ, χρειάζεσαι ένα καλό κράχτη και το είναι κάτι που ήδη υπάρχει διαθέσιμο στα βιβλιοπωλεία παραμένει αρκετά καλός κράχτης. Βέβαια, είναι πολύ καλύτερα αν είναι κάτι που έχει εκδοθεί κι ο υποψήφιος αναγνώστης έχει ακούσει πολλά γι' αυτό, είτε καλά, είτε ανάμικτα (οπότε θα θέλει να κρίνει μόνος του, και μάλιστα χωρίς ρίσκο).

 

Τι θα αποκομίσει ο ίδιος ο συγγραφέας; Σίγουρα δε θα χάσει πολλά. Οι εκ πεποιθήσεως λαθραναγνώστες κι εκείνοι που διαβάζουν κατεβασμένα βιβλία γιατί δεν τους περισσεύουν χρήματα για τα έντυπα, αν δε βρουν το δικό του (είτε από τον ίδιο, είτε λάθρα σκαναρισμένο), θα διαβάσουν κάτι άλλο από τα τόσα που είναι διαθέσιμα και τους έχουν τραβήξει την προσοχή. Οι υπόλοιποι, άπαξ και ξεκινήσουν την ανάγνωση, αν καταφέρεις να τους ενθουσιάσεις, το πιθανότερο είναι να αποφασίσουν πως προτιμούν να δώσουν τα ευρώ και να το πάρουν από βιβλιοπωλείο, παρά να βγάλουν τα μάτια τους σε μια οθόνη ή να τυπώσουν κάτι εκατοντάδες σελίδες οι οποίες στο τέλος θα είναι για ανακύκλωση (ενώ το βιβλίο θα κοστίσει κάτι παραπάνω αλλά θα τους μείνει). Θυμάστε την περίπτωση του Scott Sigler ο οποίος δίνει δωρεάν Audiobooks των βιβλίων του; Οι πωλήσεις του πάνε μια χαρά, και "ανταγωνίζεται" τον εαυτό του σε ένα μέσο που δεν έχει τα αρνητικά της ανάγνωσης σε οθόνη ή το κόστος της εκτύπωσης (και είναι και δημοφιλές στη χώρας του).

 

Κι όσο για τους υπόλοιπους, εκείνους που θα αγόραζαν το βιβλίο, αλλά θα αρκεστούν στην δωρεάν ηλεκτρονική εκδοχή του, ε, εγώ είμαι Έλληνας συγγραφέας του φανταστικού. Με κέρδος 1-2 ευρώ ανά αντίτυπο και πάρτυ τρελής επιτυχίας στα 2.000 πωληθέντα αντίτυπα, λέτε να με ενδιαφέρει περισσότερο να κερδίσω 100 ευρώ ή να τα χάσω και στη θέση τους να πάρω 110 αναγνώστες (με άκρως απαισιόδοξη πρόβλεψη);

 

Προσωπικά, έχω διαβάσει την αρχή από το πρώτο βιβλίο σειράς για την ποιότητα της οποίας είχα αμφιβολίες, ικανοποιήθηκα με το παραπάνω και αγόρασα όλα τα βιβλία. Ακόμη κι αν δώσει κανείς ολόκληρα βιβλία (δείτε εδώ, τι κάνει και πώς σκέφτεται ένας αρκετά μεγάλος οίκος του χώρου μας, δίνει ως και τα τρία πρώτα από εξαλογίες σε διάφορα φορμάτ), ο μέσος αναγνώστης είναι επαρκώς ψυχαναγκαστικός για να μη θέλει να βλέπει μισή σειρά στο ράφι του: θα πάει στο τέλος να πάρει και τα υπόλοιπα, ακόμη κι αν τα έχει ήδη διαβάσει στον υπολογιστή του. Ή θα αγοράσει τα υπόλοιπα για τον e-reader του αν τα πρώτα τα πήρε δωρεάν.

 

Το μόνο για το οποίο δεν είμαι βέβαιος, είναι αν μπορείς να "παρασύρεις" ευκολότερα τον αναγνώστη να ξεκινήσει να διαβάζει, δίνοντας ολόκληρο το κείμενο ή ένα μέρος του (αρχή μυθιστορήματος/διήγημα από συλλογή). Κάποιοι τρομάζουν με τον όγκο, άλλοι θέλουν να έχουν όλο το κείμενο στο χέρι ώστε να μη μείνουν στα κρύα του λουτρού αν τελικά τους αρέσει.

 

Όλα τα παραπάνω, βέβαια, θεωρώντας δεδομένο έναν συγγραφέα που έχει εκδοθεί και έχει ακουστεί κάπως, καθώς και ένα τεχνολογικό επίπεδο στο οποίο η ανάγνωση ενός παραδοσιακού παραμένει για τους περισσότερους πιο ικανοποιητική από την ανάγνωση ενός ηλεκτρονικού.

[Blondbrained]

Το μόνο για το οποίο δεν είμαι βέβαιος, είναι αν μπορείς να "παρασύρεις" ευκολότερα τον αναγνώστη να ξεκινήσει να διαβάζει, δίνοντας ολόκληρο το κείμενο ή ένα μέρος του (αρχή μυθιστορήματος/διήγημα από συλλογή). Κάποιοι τρομάζουν με τον όγκο, άλλοι θέλουν να έχουν όλο το κείμενο στο χέρι ώστε να μη μείνουν στα κρύα του λουτρού αν τελικά τους αρέσει.

 

 

O MCM από το λινκ που έδωσα, παρόλο που ανεβάζει ολόκληρο το έργο του, το κάνει σε συνέχειες. Ο Έλληνας -που ψάχνω- ανέβαζε μόνο ένα-δύο κεφάλαια. Σίγουρα κάποιοι άλλοι το ανεβάζουν ολόκληρο. Αλλά ο MCM γράφει κάπου αυτό που λες... ότι ο αναγνώστης τρομάζει από τον 'όγκο', αυτό έχει συμπεράνει από τα χρόνια που 'εκδίδεται' και ηλεκτρονικά. Για όσους ικανοποιούνται από αυτά που διαβάζουν, θα επιστρέψουν για να διαβάσουν την συνέχεια, ή θα το πάρουν στην printed μορφή του, ή θα πληρώσουν για το υπόλοιπο σε ηλεκτρονική μορφή.

 

Η αλήθεια είναι ότι μιλώντας για το τέλος του έντυπου βιβλίου, μιλάμε για μία αρκετά μακρινή εποχή (?). Το πιο φυσικό είναι να συνεχίσουν να εκδίδονται βιβλία και στις δύο μορφές, μέχρι να καθιερωθεί η ηλεκτρονική μορφή, όπως έγινε με τα cd κτλ. Αλλά, κάποια στιγμή θα καθιερωθεί, ίσως και πιο γρήγορα απ'ό,τι περιμένουμε.

[Adicto]

Το κλασσικό βιβλίο δεν θα αντικατασταθεί ποτέ θέλω να ελπίζω. Εγώ τουλάχιστον ακόμα μπορεί να αγοράσω κάποια βιβλία μόνο και μόνο λόγω artwork (π.χ τη σειρά των κλασσικών της Penguin). Πως θα μπορούσε ένα ηλ.βιβλίο να αντικαταστήσει το ανάγλυφο εξώφυλλο τους;

όσον αφορά στους ηλ. αναγνώστες και τίτλους τις επόμενες μέρες θα αγοράσω ένα λόγω δουλειάς και θα σας μεταφέρω εντυπώσεις. Πιστεύω οτι είναι εύχρηστο, πρακτικό αλλά δεν θα σταματήσω ποτέ να αγοράζω βιβλία. Θα συμβαδίζουν παράλληλα πλέον.

[Electroscribe]

Α, κι ένα άλλο που ξέχασα για τη δωρεάν διάθεση:

 

Ένα βιβλίο που αγοράσαμε ή δανειστήκαμε, πολλές φορές θα το τλειώσουμε με το ζόρι, όσο κι αν δε μας άρεσε. Και μετά είμαστε τόσο τσαντισμένοι που το θάβουμε όσο δεν παίρνει γιατί νιώθουμε εξαπατημένοι.

 

Αντίθετα, με την τρέχουσα νοοτροπία είναι πολύ εύκολο να εγκαταλείψουμε ένα ηλεκτρονικό κείμενο που ξεκινήσαμε και αυτό μάλλον σημαίνει πως θα είμαστε πιο ήπιοι κι αντικειμενικοί στην αρνητική κριτική μας.

[Aurora]

Δε μπορώ ,ή μάλλον δε θέλω, να φανταστώ την αντικατάσταση των βιβλίων από τα e-books.

 

Προσωπικά συγκινούμαι όταν μπαίνω σε βιβλιοπωλεία γιατί μυρίζει «βιβλίο». Μου αρέσει να νιώθω την υφή του χαρτιού καθώς το διαβάζω και γενικοτερα να το αντιλαμβανομαι με ολες τις αισθησεις. Δεν θέλω το βιβλίο που κάποτε με συγκίνησε, με έβαλε σε σκέψεις κτλ να είναι απλως ενα αρχείο στον υπολογιστή μου. Θέλω να το έχω δίπλα μου, στη βιβλιοθήκη, να το βλέπω να γερνάει στο ράφι. Αυτά για μένα κάνουν το βιβλίο πιο 'χειροπιαστό' και την σχέση μου με αυτό περισσότερο προσωπική.

 

Όμως αυτή η σχέση θα χαθεί με τα βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή, γι' αυτό δεν υποστηρίζω την καθιέρωση τους. Δεν με ενοχλεί να υπάρχουν τα e-books, αφού προτιμώνται από κάποιους, αρκεί να μην αντικαταστήσουν τα γνωστά μας βιβλία. Ας συνυπάρχουν.

[KELAINO]

Αυτή η κουβέντα δε γίνεται να μη με θύμιζε τη ρήση του Ντάγκλας Άνταμς (μανιώδης γκατζετάκιας κι ο ίδιος) για τις νέες τεχνολογίες. Δεν τη θυμάμαι κατά λέξη, στο περίπου πάντως έλεγε:

 

Ό,τι έχει εμφανιστεί μέχρι να γίνουμε 20 χρονών, είναι μέρος του φυσικού κόσμου.

Ότι εμφανίζεται ενώ είμαστε 20-35, είναι μεγαλοφυές και μπορούμε να κάνουμε καριέρα πάνω σ' αυτό.

Ότι εμφανίστεί μετά τα 35 μας, είναι ενάντια στη φύση.

 

Συγνώμη, αλλά κάπως έτσι είναι. Έχω περάσει τα 35, και αισθάνομαι έτοιμη να κουνήσω τη μαγκούρα, κρώζοντας " Bah! Τα βιβλία είναι από χαρτί!"

 

Και φαντάζομαι τους σουφουφάδες σε καμιά τριανταριά χρόνια να επιδίδονται σε περιγραφές πλήρεις λυρισμού της αναντικατάστατης μυρουδιάς του e-book. " Σίγουρα θα πάρω κι εγώ τα Χάπια Στιγμιαίας Εγκεφαλικής Προβολής Λογοτεχνίας, αλλά δε θά' ναι το ίδιο, ρε γαμώ το.."

[Waylander]

Παρεπιπτοντος τσεκαρετε αυτο http://b.ook.gr/. Προκειτε για ενα διαγωνισμο για τον σχεδιασμο ηλεκτρονικου βιβλιου για χρηση στην ελληνικη εκπαιδευση....

[Nova]

Ούφ, εγώ νομίζω πως το ηλεκτρονικό βιβλίο είναι μέρος του φυσικού κόσμου.

 

Είμαι 19!

[voodoo4]

Παιδιά βιβλία δεν είναι μόνο η λογοτεχνία. Είναι και τα επιστημονικά συγγράμματα, είναι τα βιβλία αναφοράς (συνταγές, λεξικά, κλπ), κ.α.

 

Ας πάρουμε παράδειγμα τα επιστημονικά.

 

-Έχουν μικρό και εξειδικευμένο κοινό και το κόστος τους είναι αστρονομικό

-Μπορεί να υπάρχουν 3-4 στο ίδιο θέμα αλλά εκεί που είναι δυνατό το ένα έχει αδυναμίες το άλλο και τούμπαλιν, οπότε καλό είναι να μην περιοριστείς σε ένα. Αυτό σημαίνει 4, ογκώδη συνήθως, βιβλία, να ανοίγεις μια το ένα, μια το άλλο...ταλαιπωρία

-Δεν είναι για να τα διαβάσεις μια και έξω (εκτός κι αν είσαι υποχρεωμένος, βλ. φοιτητής), αλλά χρησιμεύουν κυρίως ως αναφορά όταν τα χρειαστείς.

-Πολλές φορές ψάχνεις κάτι συγκεκριμένο. Ξέρεις ποια βιβλία ασχολούνται με το θέμα, αλλά δεν ξέρεις (ή δε θυμάσαι) πόσο αναλυτικά είναι και το βαθμό συσχέτισης με αυτό που ψάχνεις.

-Είναι δυναμικά. Όταν βγαίνει καινούρια έκδοση, δεν αλλάζουν απλά εξώφυλλο ή εκδοτικό οίκο. Προσθέτουν περιεχόμενό ώστε να αντικατοπτρίζει τις νέες εξελίξεις.

 

Σε ηλεκτρονική μορφή

-Το κόστος θα έπεφτε σημαντικά

-Μπορείς να έχεις πολλά βιβλία σε μια μόνο συσκευή και ταχύτατα να τα εναλλάσσεις.

-Η μείωση του κόστους επιτρέπει να έχεις και βιβλία που θα μεταχειριστείς σπανίως

-Search. Nuff said

-Αυτόματο update, με κάποιο έξτρα κόστος πιθανώς, αλλά όχι να αγοράσεις ξανά το ίδιο βιβλίο για 1 επιπλέον κεφάλαιο

 

 

Με τη λογοτεχνία δεν είναι το ίδιο.

Κι εμένα μ' αρέσει η αίσθηση του τυπωμένου βιβλίου + οι οθόνες με κουράζουν όταν διαβάζω πολύ ώρα.

Έχω 3 DVD με λογοτεχνία SF, fantasy, horror. Πείτε μου γνωστό συγγραφέα και πιθανότατα θα έχω ό,τι έχει γράψει.

Αποτέλεσμα: Δεν έχω διαβάσει ΟΥΤΕ ΕΝΑ στον υπολογιστή.

Ίσως όταν η τεχνολογία απεικόνισης γίνει λιγότερο κουραστική να αλλάξω τροπάριο. Προς το παρόν οι κατασκευαστές δίνουν έμφαση στο μέγεθος, την ευκρίνεια και την κατανάλωση ενέργειας.

 

Επίσης, ακόμη κι αν τα βιβλία περάσουν κάποτε στη σφαίρα του ηλεκτρονικού, το χαρτί είναι δύσκολο να πεθάνει.

Δείτε αυτό το άρθρο του Διομήδη Σπινέλλη, ο οποίος πρόσφατα έγινε και γενικός γραμματέας (δε θυμάμαι υπουργείο)

Αντιγράφω ενδεικτικό κείμενο:

 

"Why is it that every time I struggle with a tough problem, I turn away from my sophisticated software tools and grab a plain sheet of paper? What’s the secret behind the power of this millennia-old Chinese technology? Paper turns out to have many significant advantages. Its usability makes a computer look embarrassingly clunky. Paper is completely noiseless, it doesn’t consume any standby power, it won’t crash, it doesn’t glare, it doesn’t catch viruses, it won’t heat the room, and it won’t give you a repetitive-stress injury. The resolution with which I can draw on paper with my mechanical pencil is lower than that of my computer’s screen. However, on an average day I can address this difference by spreading out about six sheets of paper on my desk.

 

Its versatility is unmatched. On the same sheet of paper, I can use an arbitrary number of fonts and symbols, even symbols I invent on the spot for my own purposes. I can highlight, I can cross out, I can underline. I can also effortlessly mix text and graphics, annotating my pseudocode with lines and arrows or commenting my diagrams with code excerpts. Try that on your code or diagram editor.

 

I can easily start a new design from scratch: I just toss the old design away in the round filing bin (also known as a wastebasket) and pull out a fresh sheet of paper. The undo operation (with multiple levels of undo supported) is also trivial, provided I haven’t emptied the bin into the recycling dumpster. A sheet of paper also lets me save and restore my state of mind. I can easily file the paper with the rest of the project documentation and then, days later, instantly recover a snapshot of the design by pulling the paper out of the file. On a computer screen, I’d have to spend significant time restoring all editor and graph-drawing windows to the state in which I left them."

 

 

 

 

 

[Nihilio]

Αυτό για τα επιστημονικά βιβλία είναι αλήθεια. Ήδη για επιστημονικά άρθρα υπάρχει εκεί έξω μια τεράστια e-αγορά.

[DinoHajiyorgi]

Προσωπικά συγκινούμαι όταν μπαίνω σε βιβλιοπωλεία γιατί μυρίζει «βιβλίο».

 

 

Μην ανησυχείτε! Τώρα κυκλοφορεί σειρά αρωμάτων για e-books, με ευωδία "χαρτιού"!

[LeoCrow]

Η αλήθεια είναι οτι για κάποιον άγνωστο συγγραφέα ε.φ. στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν χρήματα. Το ερώτημα όμως που δεν έχει απαντηθεί είναι το τί είναι πιο σημαντικό, να μας διαβάσουν και να μας γνωρίσουν, ή να εκδόσουμε ένα βιβλίο απο το οποίο δεν θα βγάλουμε ούτε τα έξοδά μας αλλα θα μπορούμε να πούμε οτι έχουμε εκδοθεί;

Η δική μου επιλογή ήταν να βγάζω τις ιστορίες που γράφω στο ίντερνετ, σε μία σελίδα χωρίς διαφημήσεις η δυνατότητα για δωρεές (στο www.ageofaurora.dom.gr ) επειδή ήθελα να με διαβάσουν και άν δω οτι υπάρχει απαίτηση για κανονική έκδοση, να γίνει και αυτό. Προς το παρόν είμαι πολύ ικανοποιημένος με την αναγνωσιμότητα των ιστοριών τόσο απο Ελλάδα, όσο και απο το εξωτερικό. Σε μία Ελληνική έκδοση μονάχα φοβάμαι οτι το αναγνωστικό κοινό θα ήταν πιο περιορισμένο.

 

Η δική σας γνώμη όμως ποιά είναι; Τί είναι πιο σημαντικό για εσάς, να σας διαβάσουν, να εκδοθεί το γραπτό σας, ή να κερδίσετε χρήματα απο αυτό και ανεξάρτητα απο τον τρόπο?

Edited July 6, 2010 by LeoCrow

[Drake Ramore]

Καλά εξηγήθηκες!

Πολύ καλή και η κίνηση με τις ιστορίες σε δύο γλώσσες.

Το βάζω στους σελιδοδείκτες και κάποια στιγμή θα τιμήσω την σελίδα σου.

Edited July 5, 2010 by Drake Ramore

[wordsmith]

Αυτό δεν ξέρω σε ποιο τόπικ να το βάλω, αλλά εδώ μου φάνηκε σχετικό. Έτσι, για να παίρνουν θάρρος κάποιοι Χατζηγιώργηδες...