Witch King of Angmar Posted February 16, 2015 Share Posted February 16, 2015 Σχετικά με τα ελληνικά στοιχεία στη λογοτεχνία του φανταστικού, θα ήθελα να αναφέρω μερικές από τις εμπειρίες που έχω αποκτήσει ύστερα από πέντε χρόνια μυθοπλασίας (μέχρι στιγμής). Πρώτα από όλα είναι πανέμορφο για το έργο σου να βάζεις θέματα από την μυθολογία μας, ακολουθώντας την λογική των ξένων συγγραφέων. Για παράδειγμα έχω μια φυλή γιγάντων η οποία είναι επηρεασμένη στα εξωτερικά χαρακτηριστικά τους από τους Κύκλωπες. Ακόμη ένα βασίλειο μου στην Ανατολή για χιλιετίες αντιμετώπιζε σε πολέμους και επιδρομές διάφορους λαούς που θυμίζουν τα τούρκικα φύλα, τους Άραβες, τους Μεσοποτάμιους Λαούς και πολλούς ακόμα. Στην δικιά μου "Βυζαντική Αυτοκρατορία" έχω κάποια στοιχεία από την δομή του Θέματος και ο στρατός θυμίζει τον αντίστοιχο της Ανατολικής Ρωμαικής Αυτοκρατορίας. Επίσης να αναφέρω κάτι που για εμένα χαλάει την αισθητική μιας καλογραμμένης ιστορίας. Κάνω λόγο για τα εξωτικά ονόματα που αρκετοί συγγραφείς χρησιμοποιούν για τους χαρακτήρες τους, τις πόλεις τους κλπ. Έχουμε μια υπέροχη γλώσσα που έχει αντέξει τόσες χιλιάδες χρόνια. Μπορούμε να παίξουμε με τις λέξεις και να δημιουργήσουμε νέα ονόματα που να λένε στον αναγνώστη κατευθείαν ποιος είναι αυτός που αναφέρουμε π.χ. Ας πούμε ότι έχουμε έναν χαρακτήρα που τον έχουμε ονομάσει Μαυρόψυχο ( η καθώς πρέπει λέξη για το σκατόψυχος ) με αυτό το όνομα έχουμε πετύχει να πούμε στον αναγνώστη να πούμε τι ακριβώς είναι αυτός ο άνθρωπος, ξωτικό ή όποια άλλη φυλή θέλετε. ΥΓ. 'Ελεος πια με τα ξωτικά και τους νάνους! Το έκανε μια φορά ο Τόλκιν και τον αντέγραψαν όλοι σχεδόν οι ξένοι. Μην το κάνουμε και εμείς. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted February 16, 2015 Share Posted February 16, 2015 Ε οι νάνοι είναι σήμα κατατεθέν της φαντασίας αλλά δε φταίει ο Τόλκιν. Φταίει το Δακτυλίδι των Νιμπελούνγκεν, έκανε θραύση στην εποχή του ( αρχές 13ου αιώνα ) και επηρέασε την μετέπειτα φαντασία των δυτικών. Αυτό που λες το έκανα και γω να παρομοιάσω μια αυτοκρατορία με το Βυζάντιο, μόνο που επειδή βόλευε την έβαλα στη δυτική πλευρά του κόσμου! 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Witch King of Angmar Posted February 16, 2015 Share Posted February 16, 2015 Δεν θα διαφωνήσω πως το Δαχτυλίδι του Νιμπελούνγκεν, επηρέασε τον Τόλκιν (Νόμιζω πως την συγκεκριμένη ιστορία ειχε αφηγηθεί και ο Βάγκνερ) . Αν δεν κάνω όμως λάθος, ο καθηγητής έδωσε αρκετά δικά του χαρακτηριστικά στα αγαπημένα του ξωτικά και τους νάνους. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted February 17, 2015 Share Posted February 17, 2015 (edited) Επιτέλους, μετά από τόσα χρόνια, μπορεί και να χω μια γνώμη να γράψω σε αυτό το τόπικ. Και πραγματικά χαίρομαι για αυτό, γιατί προσωπικά το θέμα του τι σημαίνει "Ελλάδα" (γιατί κατέληξα ότι αυτό τελικά συζητάμε εδώ) πάντα με απασχολούσε και δεν πιστεύω πως θα σταματήσει να με απασχολεί. Ελλάδα λοιπόν για μένα είναι πρωτίστως η θάλασσα και τα νησιά, και θα μου πεις σάμπως το μονοπώλιο έχουμε; Αλλά και τι που δεν το χουμε, για μένα πρώτα από όλα αυτό είναι η χώρα μου. Είναι η ντομάτα που όταν την κόβεις μυρίζει όλο το σπίτι, το λάδι της ελιάς και η φέτα, το παξιμάδι, ο μουσακάς, οκ, και η μελιτζάνες από μόνες τους, οι ντολμάδες και τα γεμιστά, η ρετσίνα, το τσίπουρο, η ρακή και το κρασί κι η μπύρα. Είναι κάτι από όλα αυτά αμιγώς ελληνικό; Σάμπως δεν έχουνε όλοι οι λαοί τα μουνσάιν τους; (Οκ, μάλλον το ελαιόλαδο είναι). Τα ρεμπέτικα (όσο πιο βαριά τόσο καλύτερα), ο Βαμβακάρης και ο Παπαϊωάννου, τα πλακόστρωτα καλντερίμια των Κυκλάδων και η μελιτζανί πέτρα και το χρώμα της Ικαρίας. Το τραγουδιστό ιδίωμα κάθε τόπου, το βιολί στους νησιώτικους σκοπούς (ελληνικότατο όργανο έτσι? ) η τσαμπουνοφυλάκα (οκ, μήπως και η πίπιζα το ίδιο δεν είναι;) τα χωριά τα χωμένα μέσα στα δέντρα, τα νερά, τα ρυάκια, οι ρεματιές και οι χείμαρροι, τα μανιτάρια και τα κάστανα, οι γριές με τις μαύρες μαντήλες, η οικογένεια που είναι πάντοτε εκεί. Οι ψάθινες καρέκλες των καφενείων, τα ίδια τα καφενεία και το τσιγάρο. Η τσίκνα από το σουβλάκι από όποιον δρόμο της πόλης περνάς, ο ήλιος όλες τις εποχές του χρόνου, τα καΐκια αραγμένα δίπλα στα αυτοκίνητα, τα all star (ναι, και αυτά...) και πολλά πολλά άλλα φυσικά, αλλά μια εικόνα νομίζω την πήρατε. Το θέμα είναι ότι τα μισά από αυτά δεν είναι ελληνικά (ούτε καν η ντοματούλα), τα άλλα μισά δεν είναι αποκλειστικά, τίποτα από όλα αυτά δεν έχει να κάνει με το Βυζάντιο ή την Αρχαία Ελλάδα (οκ, ίσως και πάλι το ελαιόλαδο ή και το κρασάκι και η μπύρα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας) κι όμως, εμένα αυτή είναι μια από τις εικόνες μου για τη χώρα μου. Και βασικά, όσο χάλια και να είναι αυτή, εγώ την αγαπάω και πάντοτε θα αισθάνομαι κομμάτι της. Και για όλα αυτά είναι που γράφω, κι αυτό εγώ το λέω "ελληνικότητα" και υπάρχουν κάποιοι που συμφωνούν (ή έτσι μου λένε για να μη στεναχωριέμαι ) πως τα καταφέρνω να την περνάω. Νομίζω λοιπόν πως πραγματικά υπάρχει ένας πολύ εύκολος τρόπος να προσδώσεις ελληνικό στοιχείο στα γραπτά σου. Το λέει κάπου μερικές σελίδες πριν και η deadend, εμπειρικά και με μελέτη. Απλά εγώ θα πρότεινα όχι μελέτη των ιστορικών πραγμάτων που δεν ζούμε, αλλά μελέτη των πραγμάτων που ζούμε. Αν δηλαδή αναγνωρίσουμε τι είναι για μας ελληνικό (για μας προσωπικά, όχι για τη γενιά μας, όχι για το κοινό στο οποίο νομίζουμε -κούνια που μας κούναγε κτλ- ότι θα απευθυνθούμε, για μας προσωπικά και με όσο μεγαλύτερη ειλικρίνια μπορούμε) αν και τότε δεν έχουμε κάτι που έστω να δείχνει ελληνικό, ίσως δεν έχει απομείνει τίποτα να ειναι όντως ελληνικό. Υ.Γ. Κι ένα φιλάκι σε όποιον διάβασε όλο το σεντόνι Edited February 17, 2015 by Nienor 8 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted February 18, 2015 Share Posted February 18, 2015 O.T. Από την Ικαρία είσαι; Έχεις ξανακάνει αναφορές στο εν λόγω νησί. Από της απόψεως αυτής ίσως είναι πολύ πιο εύκολο να δώσεις στοιχεία ελληνικότητας σε ένα μυθιστόρημα, φάντασι ή μη γιατί υπάρχουν εικόνες που αναγνωρίζονται ως ελληνικές, δεν έχουμε μονοπώλειο τα νησιά αλλά ναι οι περισσότεροι Ευρωπαίοι την ελλάδα σκέφτονται για νησιωτική χώρα, η αλήθεια είναι ότι έχουμε τα περισσότερα. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted February 18, 2015 Share Posted February 18, 2015 Χμ, με βάση τη διατροφή, στο Αμερικανικό και το Αγγλικό φάντασυ δεν βλέπουμε burgers και fish and chips. Βέβαια, μια που το πήγαμε στο τραπέζι, βλέπουμε πχ ποτά βορειοευρωπαϊκά. Αν τυχόν έχουν κρασί συνήθως θα είναι από μια χώρα/επαρχία που θα γαλλοφέρνει. Από την άλλη κάποια πράγματα που αναφέρει η Νίενορ θεωρούνται μάλλον γραφικά να τα βάλεις στο φάντασυ. Μα να πίνουν ρετσίνα και τσίπουρο; Τστστσ... Σιγά-σιγά θα βάζει κανείς τη Συντροφιά Του Αντικειμένου να τρώει νηστίσιμους ουζομεζέδες σαν να είναι Καθαρά Δευτέρα. 'Η Μεγάλη Παρασκευή. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted February 19, 2015 Share Posted February 19, 2015 Θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι: Δεν προτείνω σε κανέναν (άλλο) να γράψει ιστορίες νησιωτικές στις οποίες τα πλάσματά του να πίνουνε τσίπουρο και να τρώνε φέτα υπό τους ήχους μιας τσαμπουνοφυλάκας. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα πράγματα που βρίσκονται στο δικό μου σύνολο με τίτλο "ελληνικότητα προς χρήση". Αυτό που προτείνω είναι, για όποιον τον ενδιαφέρει να προσδώσει ελληνικότητα στο κείμενό του πάντα, να φτιάξει το δικό του σύνολο πραγμάτων και αισθήσεων και να χρησιμοποιήσει αυτό. Κι αυτό το πράγμα φυσικά χωράει τα πάντα μέσα, χωράει όλη τη μεγαλεπίβολη ιστορία μας και τις ιδέες και τρόπους που ξέρουμε (από τους Αρχαίους Έλληνες μέχρι και το Βυζάντιο και την Τουρκοκρατία κι ακόμα το δεύτερο παγκόσμιο και τον Ναύσταθμο - ξέρεις τι ωραίο τρόμο γράφεις και για αυτά;) χωράει κάθε τόπο, κάθε σκέψη, τα πάντα. Απλά είναι ένα σύνολο προσωπικό που ο καθένας μας γνωρίζει ήδη να το διαχειριστεί πολύ καλύτερα από κάθε άλλο που δεν το έφτιαξε ο ίδιος - σε κάθε είδος της λογοτεχνίας κιόλας. Για την ακρίβεια, εγώ θεωρώ πως για παράδειγμα εδώ, υπάρχει ένα εξαιρετικό σύνολο πραγμάτων για τη Θεσ/νικη, χρησιμοποιημένο το ίδιο εξαιρετικά όσο και διαλεγμένο. Γιάννη, όταν ο κύριος Καθηγητής έφτιαξε τα χόμπιτ, τα έβαλε να έχουν τρόπο ζωής, ήθη και έθιμα, τρόπους, διατροφή, στυλ όλα πολύ κοντά στην Ουαλική ύπαιθρο, όχι φυσικά όπως θα ήταν στην πραγματικότητα, αλλά περασμένη μέσα από τα δικά του φίλτρα - γιατί έτσι κι αλλιώς η "πραγματικότητα" πάντα περνάει από τα φίλτρα μας. Κι επειδή ο κύριος Καθηγητής έχει δημιουργήσει τα μισά από τα κλισέ που χρησιμοποιούμε σήμερα, δεν ξέρω καν γιατί κάπου αυτό μας ξεφεύγει. Θεωρώ πως αν υπήρχε μια μέθοδος για να σε καθοδηγεί στο να φτιάχνεις πράγματα/πλάσματα καινούργια, πρώτα θα σε έβαζε να μελετήσεις τα οικεία σου, ύστερα τα ξένα, και κάπου μετά από πολλά βήματα θα σε έβαζε να τα παραλλάξεις. Η γραφικότητα είναι πολύ σχετική και μάλλον υποκειμενική. O.T. WILLIAM, ναι, ένα μεγάλο μου μέρος είναι από Ικαρία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted February 19, 2015 Share Posted February 19, 2015 (edited) Εγώ δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα, το αντίθετο μάλιστα. Είναι όμως γεγονός (κακώς μπορεί να πει κανείς) ότι θεωρείται γραφικό πχ η Συντροφιά Του Αντικειμένου να τρώει ουζομεζέδες σε τσιπουράδικο. Ίσως "φταίει" ότι το επικό φάντασυ περιστρέφεται γύρω από τον Τόλκιν αν και μάλλον το θέμα προϋπήρχε και γενικά το φάντασυ έχει βάσεις δυτικής και βόρειας Ευρώπης οπότε συχνά θεωρείται κάπως γραφικό/εθνικιστικό αν κάτι ξεφεύγει από αυτόν τον κανόνα. Γενικά συμφωνώ -αν αυτό θες να πεις- ότι τα στοιχεία που παίρνει κανείς από Ιστορία, έθιμα, παραδόσεις, περιβάλλον και τα λοιπά φιλτράρονται από τη σύγχρονη νοοτροπία και πολιτισμό αλλά και κυρίως από την προσωπικότητα του ίδιου του συγγραφέα. Edited February 19, 2015 by heiron 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Turambar Posted March 3, 2015 Share Posted March 3, 2015 (edited) Είναι όμως γεγονός (κακώς μπορεί να πει κανείς) ότι θεωρείται γραφικό πχ η Συντροφιά Του Αντικειμένου να τρώει ουζομεζέδες σε τσιπουράδικο. Νομίζω έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την ισορροπία ανάμεσα στα ethnic στοιχεία και στο τι έχει στο μυαλό του ο μέσος αναγνώστης ως fantasy. Το Witcher για παράδειγμα μοιάζει εξ όψεως με τυπικό fantasy, με τους νάνους του, τα ξωτικά του και τα όλα του. Αλλά, με την πρώτη ευκαιρία, ο συγγραφέας πετάει μέσα ένα ανατολικο-ευρωπαικό τέρας ή τους χαρακτήρες να πίνουν την βότκα τους στο πανδοχείο αντί για στερεοτυπική μπύρα. Απλά, ειδικά στην Ελλάδα, υπάρχει μια τάση να ταυτίζουμε το ethnic με το γραφικό και το κιτς, ίσως επειδή έχουμε μια πολύ περιορισμένη άποψη σχετικά με το τι σημαίνει ελληνικά στοιχεία στο fantasy (στην προκειμένη είτε αρχαιολαγνοία, είτε η Συντροφιά να χορεύει έναν τσάμικο για να γιορτάσει την νίκη μετά τη μεγάλη μάχη). Edited March 3, 2015 by Turambar 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.