Laguna Seca

[KELAINO]

 

 

 

 

ΕΙΣΑΙ Κ- ε... δηλαδή... είσαι και πολύ σωστός δικέ μου...;

[Tiessa]

Τελικά δηλαδή, πήγαν διακοπές ακριβώς το δεκαπενθήμερο μετά τον αγώνα, ε;

Καλά, τέτοιο timing δεν ξανάγινε!

[Sonya]

Κι αναρωτιόμουν γιατί δε μου καθότανε καλά το τέλος... Μανωλιός και (περίπου) χάπι εντ δεν συμβαδίζουν. Έπρεπε να το καταλάβω πως η λογία Τιέσσα είχε βάλει το χεράκι της... :Ρ

 

Εντούτοις δεν θα διαμαρτυρηθώ, καθώς θ' απολαύσω τις υπηρεσίες και εμπειρίες (ολόκληρο το μηχανικό τημ ήταν, ναι;) της Ντάρια στο εγγύς μέλλον. Αφού επιστρέψει απ' τις διακοπές της με τον επιβήτορα μηχανικό Ράινερ...

[mman]

Στα σχόλια του αρχικού post θα βρείτε δύο link που ανακάλυψα αφού είχα γράψει το διήγημα: ένα για την ορολογία και ένα ακόμα που θα σας επιτρέψει να κάνετε έναν δοκιμαστικό γύρο στη Laguna Seca με on-board camera. Στο σημείο 1:15 μπορείτε να πέσετε κι εσείς στο «τυφλό πηγάδι της Corkscrew». Πραγματικά τρομακτικό.

 

Μερικές διευκρινίσεις / κουτσομπολιά.

Η εμπειρία μου με τις μηχανές περιορίζεται στα μαθήματα που έκανα μέχρι να πάρω το δίπλωμα καμία δεκαπενταριά χρόνια πριν.

Η ιδέα είναι αρκετά παλιά, αλλά δεν είχα αξιοπρεπές στόρυ. Τα τελευταία δύο χρόνια, όποτε μπορούσα, παρακολουθούσα τους αγώνες του MotoGP με ένα σημειωματάριο στο χέρι. Το «ελάττωμα» του khar έκανε αμέσως το σωστό κλικ στο μυαλό μου (thx, κύριε διοργανωτά!).

Οι μηχανόβιοι από τους οποίους ζήτησα να μου ελέγξουν το διήγημα έκαναν (πριν και από τα τεχνικά) τα εξής πρώτα σχόλια:

Οι άντρες: «Καλά! Η σχέση με τις μηχανές μας είναι ακριβώς έτσι: Καθαρά ερωτική».

Η γυναίκα: «Δεν έχω καμία ψευδαίσθηση: Αν ο (σ.σ. επίσης μηχανόβιος) άντρας μου ήταν υποχρεωμένος να διαλέξει ανάμεσά μας, φυσικά και θα προτιμούσε τη μηχανή του».

 

Στις παρατηρήσεις σας τώρα:

 

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ SPOILERS

 

[...] Μπας και η Deadend σου ψιθύρισε τι είναι τελικά αυτό που θέλουν οι γυναίκες;

 

Μπα. Δεκαεφτά χρόνια τη ρωτάω, αλλά τίποτα. Σφίγγα.

 

@DinoH & Scanner:

Ο Ράινερ μού είναι εξαιρετικά χρήσιμος για να αναδείξω τον χαρακτήρα της Ντάρια, αφού αυτό δεν μπορώ να το κάνω με τον Κέισυ, επειδή η σχέση τους περιορίζεται πλέον στον αγωνιστικό τομέα.

 

Το τέλος όμως με άφησε κι εμένα να αναρωτιέμαι. Όχι μόνο για το τι θα γίνει έπειτα αλλά και για τα κίνητρα των χαρακτήρων.Ο Κέισυ είναι αντιφατικός ανάμεσα στο παρελθόν του, τις σκέψεις του και τις πράξεις του.

 

Αναγνωρίζω ότι ίσως υπάρχει μια ασάφεια εδώ. Ελπίζω όμως όχι μεγάλη, αφού, όπως το βλέπω εγώ, ο Κέισυ κυνηγάει τα λεφτά και τη δόξα, στο τέλος όμως κάνει πίσω μπροστά στην προοπτική να ξαναζήσει τον εφιάλτη της Μισέλ με δική του μάλιστα υπαιτιότητα.

 

@KELAINO, Sonya & Tiessa:

Για το τέλος, είχα φυσικά αποκλείσει το happy end (νίκη χωρίς θάνατο) αφού, εγώ τουλάχιστον, το βρίσκω δύσκολο να βγάλω αιχμή με τέτοιο τρόπο. Ξεκίνησα να γράφω με σχέδιο να σπάσει ο κινητήρας πάνω στον τερματισμό (νίκη με θάνατο) αλλά στη μέση συνειδητοποίησα ότι αυτό ήταν ασυγχώρητο κλισέ, οπότε, σπάνιο για μένα, έγραψα διαφορετικό τέλος από αυτό που είχα σχεδιάσει. Σίγουρα ένα τέτοιο τέλος χάνει σε κορύφωση σε σχέση με (έναν ακόμα) θάνατο, αλλά εκτίμησα ότι το (προς οποιαδήποτε κατεύθυνση) κλισέ πάνω στην καρώ σημαία θα ήταν χειρότερο.

Η αποκλιμάκωση του τέλους διαρκεί 277 λέξεις. Δεν νομίζω ότι είναι υπερβολικά μεγάλη. Αν την έσφαζα πιστεύω ότι θα ερχόταν πολύ απότομα.

Ομολογώ ότι ένας άλλος λόγος γι’ αυτό το τέλος ήταν μια κουβέντα που είχαμε με την Tiessa μετά τον προηγούμενο διαγωνισμό Ε.Φ. Μου παραπονιόταν ότι η Ε.Φ. έχει γίνει πολύ μαύρη και καταθλιπτική και ότι σκεφτόταν σοβαρά να σταματήσει να διαβάζει. Λοιπόν το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα ήταν να «διώξω» την Tiessa από την Ε.Φ., οπότε…

Επίσης, είναι σχεδόν πρωτόγνωρο (και σίγουρα ευχάριστο) οι αναγνώστες να συζητούν για το τι έγινε μετά το τέλος μιας ιστορίας μου. Συνήθως τα διηγήματά μου τελειώνουν σε τέτοιο σημείο, που κανείς δεν θέλει να σκεφτεί τι έγινε μετά αφού οι προοπτικές είναι η μία χειρότερη απ’ την άλλη. Το Laguna Seca σπάει αυτή την προσωπική παράδοση.

 

@Scanner & Amandel:

Νομίζω ότι το ελάττωμα της Ντάρια είναι εμφανές και αναφέρεται αρκετές φορές: Είναι η μοναδική από τις μοτοσικλέτες του WGP (μην ρωτήσετε τι σημαίνουν τα αρχικά, δεν γνωρίζω) που δεν έχει συγχρονιστεί με τον αναβάτη της (κατά παραγγελία ταίριασμα φερομονών και γονιδίων είναι η γενική εξήγηση του συγχρονισμού).

 

Θα ήθελα να υπήρχε κάποια αναφορά στον αντίκτυπο του αθλήματος αυτού στην κοινωνία. Είναι αποδεκτό ευρέως;; Είναι κάπως "underground";;; Δεν υπάρχουν διαμαρτυρίες;; Αυτές οι γυναίκες είναι κλώνοι; Τροποποιημένοι άνθρωποι; Μοτοσυκλετο-ανδροειδή;;

 

@SpirosK & Scanner:

Νομίζω ότι τα χρήματα και η αναγνωρισιμότητα, κάνουν σαφές ότι γενικά η κατάσταση είναι ευρέως αποδεκτή. Προφανώς θα υπάρχουν αντιδράσεις, αλλά δεν είχα τον χώρο ν’ ασχοληθώ μ’ αυτές και αυτή τη φορά επέλεξα να εστιάσω αλλού την ιστορία.

 

@SpirosK, Scanner & Sonya:

Φαντάζομαι ότι οι γυναίκες – μοτοσικλέτες είναι κατάλληλα τροποποιημένοι κλώνοι. Δεν το ανέφερα γιατί από τη μία το θεώρησα εύκολα εκμαιεύσιμο και από την άλλη δεν είχα χώρο για μη αναγκαία (αφού δεν ήταν αυτό το κυρίως θέμα μου) «σάλτσα».

 

@Scanner & Adicto:

Ναι, το αρχικό κείμενο ήταν 4154 λέξεις, οπότε χρειάστηκαν αιματηρές περικοπές.

 

Το μικρό notebook που ακουμπούσε πάνω της δεν έκρυβε την κεντρική υποδοχή για το βύσμα του κινητήρα προς τον νωτιαίο μυελό, στο σημείο όπου κανονικά θα υπήρχε ένας αφαλός.

Εδώ σκέφτηκα πολύ πρόστυχα!... Αλλά με «μάζεψες» πίσω στο μαντρί...

 

Ναι, η κεντρική υποδοχή ήταν στον αφαλό. Για λίίίγο πιο πρόστυχα, δες την «Αίθρα». Εκεί το «μαντρί» είναι αρκετά μεγαλύτερο και η φαντασία σου μπορεί να παίξει πολύ πιο ελεύθερα. Για ακραία φαντασία από μένα σ’ αυτό τον τομέα φοβάμαι ότι θα πρέπει να περιμένεις το «Μάμα Μία!».

 

[...] θα ήθελα η ψυχοσύνθεση των ηρώων να δινόταν λιγότερο αδρά, ώστε να μην αφήνει περιθώρια στο τέλος να νομιστεί εξιδανικευτική.

 

Είμαι ο τελευταίος που θα ήθελα οι χαρακτήρες μου να φαίνονται εξιδανικευμένοι. Η δική μου ανάγνωση λέει ότι τόσο ο Κέισυ όσο και η Ντάρια τραβιούνται από αντίθετες μέσα τους δυνάμεις προς ασύμβατες μεταξύ τους κατευθύνσεις.

 

Η αρχή είναι λίγο απότομη και για τις πρώτες 300 λέξεις δεν καταλάβαινα απολύτως τίποτα, ίσως να χρειαζόταν οι ''εξηγήσεις'' περί τίνος πρόκειται να εμφανίζονται νωρίτερα ή ακόμα καλύτερα να μην έχουμε περιττές λεπτομέρειες τόσο νωρίς.

 

Νομίζω ότι πολλά γίνονται κατανοητά με την εικόνα του τερματισμού στο τέλος της πρώτης παραγράφου. Ακόμα πιο γρήγορες εξηγήσεις πιστεύω ότι θα κατέστρεφαν το “show, don’t tell”.

 

@dagoncult:

Ο άντρας στη θέση του αναβάτη και η γυναίκα σ’ αυτή τη μηχανής υπαγορεύτηκε από την αληθοφάνεια σε σχέση με τη δική μας πραγματικότητα και μόνο. Η αρχική σκέψη περιελάμβανε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς αναβατών-μηχανών σε κάποια σχετική αναλογία με τις σεξουαλικές προτιμήσεις του κοινού, αλλά για το μέγεθος των 3500 λέξεων αυτό αποδείχτηκε πολυτέλεια.

 

@The Tregorian & Rixardogios:

Φαλλοκρατία; Εγώ θα το ονόμαζα οικονομικό και εμπορικό ρεαλισμό. Δες επίσης την απάντηση προς dagoncult για την επιλογή των φύλων αναβάτη-μηχανής. Το κατά πόσον τις κάνουν ό,τι θέλουν χωράει πολύ περισσότερη κουβέντα. Στο διήγημα αναφέρεται ότι πρέπει να αποσβέσουν το κόστος δημιουργίας τους, αλλά ότι συγχρόνως είναι έτσι κατασκευασμένες ώστε να θέλουν να το κάνουν έτσι κι αλλιώς.

 

@DinoHajiyorgi, σχετικά με τις φωτογραφίες από το internet:

Τα είχα βρει όλα αυτά εκτός από το Αποτυχημένο Ελληνικό Μοντέλο! Ευτυχώς, γιατί ίσως ξενέρωνα τόσο που να μην ξεκινούσα ποτέ να το γράψω…

 

Πραγματικά απορώ από που σου κατέβηκε αυτή η ιδεα βρε παιδάκι μου.

 

OK, εδώ θα σταθώ λίγο γιατί είναι μία από τις λίγες φορές που μπορώ να απαντήσω τόσο ξεκάθαρα σ’ αυτή την τόσο δύσκολη ερώτηση. Πριν αρκετά χρόνια είχα δει σ’ ένα περιοδικό τη φωτογραφία μιας custom street μηχανής με φέρινγκ σε σχήμα γυναικείου κορμιού και η οποία, σε σχέση με τις φωτογραφίες που ανέβασε ο Ντίνος, απείχε σε αισθητική όσο η Μόνικα Μπελούτσι από τη Βασίλισσα Ελισάβετ. Μάλιστα θυμάμαι ότι ο σχεδιαστής ήταν έλληνας (ή ελληνικής καταγωγής). Εεεμμμ, το 23^ο χρωμόσωμά μου έπαθε πλάκα στην ιδέα. Όταν η τελευταία ωρίμασε, έψαχνα για καιρό το concept στο internet, αλλά το μόνο που βρήκα ήταν αυτά που ανέβασε ο Ντίνος –και μερικά χειρότερα. Οπότε αφού δεν μπορούσα να το δω, είχα έναν επιπλέον λόγο για να το γράψω.

Όταν ρώτησαν τον (πρώτο που ανέβηκε το Έβερεστ) Hillary «Γιατί αναρριχάσαι στα βουνά;» εκείνος απάντησε «Γιατί είναι εκεί».

Όταν ρώτησαν τον Thomas Berger «Γιατί γράφεις;» εκείνος, παραφράζοντας τον Hillary, είπε: «Γιατί δεν είναι εκεί».

Νομίζω ότι αυτό το τελευταίο ταιριάζει τέλεια εδώ.

 

Σας ευχαριστώ όλους για τον κόπο και τα σχόλιά σας και φυσικά για την τιμητική προτίμησή σας στον διαγωνισμό.

 

[Tiessa]

Κι αναρωτιόμουν γιατί δε μου καθότανε καλά το τέλος... Μανωλιός και (περίπου) χάπι εντ δεν συμβαδίζουν. Έπρεπε να το καταλάβω πως η λογία Τιέσσα είχε βάλει το χεράκι της... :Ρ

 

 

Πάντως, εγώ έμαθα ότι έγραφε 11.15 το βράδυ όταν ανέβηκε η ιστορία και σκέφτηκα -φτου να πάρει. Πάλι θα κλάψω!

Η "συμβολή" μου έλκει τις ρίζες της από τις διαμαρτυρίες μου του μακρινού παρελθόντος.

 

Edit: Και όπως φαίνεται ποστάραμε σχεδόν ταυτόχρονα με τον mman, μια που έδωσε τις πλήρεις εξηγήσεις.

Edited February 14, 2010 by Tiessa

[Nocturnal]

Καιρός να γράψω κι εγώ λίγα λόγια. ( Συγγνωμη που δεν το έκανα νωρίτερα - με πίεζε ο χρόνος-)

 

Λοιπόν...

Δεν είμαι σίγουρος πως θα μπορούσε κανείς να επεξεργαστεί μία τόσο τρελή ιδέα και να της δώσει μία πραγματικά σοβαρή υπόσταση,

κι όμως εσύ τα κατάφερες, και πάρα πολύ καλά μάλιστα...

 

Δυστυχώς με στεναχώρησε πως όσο και αν προσπάθησα δεν κατάφερα να φανταστώ καθόλου πως ήταν αυτές οι κοπέλες-μηχανές,

αλλά πέρα από αυτό η ιστορία είναι πραγματικά όμορφη, με τέλος που σου σφίγγει το στομάχι...

 

Από τεχνικής άποψης δεν μπόρεσα να βρω λάθη πέρα από κάποια μικρά ορθογραφικούλια και από αυτό ( που με έκανε να γελάσω ΠΟΛΥ )

 

"Ένα κοντό άσπρο φανελάκι προσπαθούσε να καλύψει δύο στήθη πλασμένα από αντρικές ονειρώξεις "

 

Εεεε... είμαι σίγουρος ότι η ονείρωξη είναι η εκσπερμάτωση του άντρα στον ύπνο του ....

Τώρα αν εννοούσες τα όνειρα τα οποία προκαλουν ονειρωξη οκ αλλά μόνο του έτσι μου φάνηκε κάπως ....

 

Αυτά...

Συγχαρητήρια για την νίκη

[Tiessa]

Πολύ χαίρομαι που αυτή η συγκεκριμένη ιστορία βρήκε το δρόμο της για παραέξω -όχι που δε θα τον έβρισκε με τέτοιες ιαχές που είχαμε βγάλει όλοι μας .

 

Στο 9 της Ελευθεροτυπίας λοιπόν, Σάββατο 15 Μαΐου, Τεύχος #507.

 

Και σε μια επόμενη συλλογή, ελπίζω και εύχομαι.

 

Μόλις τελείωσα την ανάγνωση της τροποποιημένης/δημοσιευμένης εκδοχής. Έριξε φως σε πολλά ζωτικά αλλά και λεπτά σημεία. Σε μερικά μάλιστα δεν μπορούσα να μη σκάσω ένα μεγάλο χαμόγελο, βλέποντας πόσα πράγματα που έλειπαν από την εκδοχή του διαγωνισμού προστέθηκαν και έδεσαν ολοκληρώνοντας το έργο.

Well done!

 

Και λίγο spam:

Αυτό θα είναι το 1000ό μου ποστ στο φόρουμ.

Θα μου πεις, ναι, σιγά το πράγμα, κάπου δεν θα γραφόταν και το 1000ό σου ποστ;

 

Υπάρχει όμως μια πραγματικά ενδιαφέρουσα σύμπτωση: Το 1ο ποστ (ολογράφως το πρώτο) πριν από δυο σχεδόν χρόνια έγινε στο Χρώμα του Αίματος σε μια αντίστοιχη δική σου ιστορία, που επίσης ήταν επιτυχές αποτέλεσμα ενός άλλου διαγωνισμού ε.φ.

Τώρα μπορώ να μην βγάλω το συμπέρασμα ότι κάποιες αξίες είναι διαχρονικές, σαν τον χρυσό;

 

spam-off

[wordsmith]

Η απόδειξη ότι ο Nocturnal έχει δίκιο για το εκφραστικό λάθος είναι ότι το "9" σε εκείνο το σημείο έχει κάνει τη διόρθωση και γράφει "φαντασιώσεις". Έτσι, για να μη με νομίζετε σχολαστικούρα που τα χώνω στον mman για την ορθογραφία κλπ. Συγχαρητήρια για τη δημοσίευση! Δε μπορώ να πω ότι το κατάλαβα όλο, αλλά δεν είμαι αντικειμενική, γιατί δε με ενδιαφέρουν καθόλου οι μηχανές.

[mman]

@Tiessa: . Τα χίλιασες; Να το κοιτάξεις αυτό (προσωπική πείρα). Τα χίλιασες κι ακόμα σχολιάζεις τον ίδιο συγγραφέα; Χμμ. Μάλλον πρεπει να το κοιτάξει και ο συγγραφέας...

 

@wordsmith: Το εκφραστικό που σωστά επεσήμανε ο Nocturnal "διορθώθηκε" από μένα και μετά το "διορθωμένο" διορθώθηκε από την επιμέλεια... Και φυσικά ήταν μόνο μία από τις πολλές διορθώσεις και μικροαλλαγές που απαιτεί μια δημοσίευση. Και αφού από τις πολλές αναγνώσεις έχεις πια σιχαθεί το ίδιο σου το κείμενο, έρχεται ο πρώτος ξεκούραστος και φρέσκος αναγνώστης/αναγνώστρια και χωρίς την ελάχιστη προσπάθεια σου υποδεικνύει εκείνο το ένα ή τα δύο λάθη που έχουν ξεφύγει. Τέλος πάντων, ομελέτα, σπασμένα αυγά, δεν παραπονιέμαι.

[Αλχημιστής]

Τελικα διαβασα το διηγημα απο το αρχειο που υπαρχει εδω, επομενως, αναρτω εδω τα σχολια μου..

 

Το διηγημα ειναι απλως εκπληκτικο! Κρατησε το υψηλο επιπεδο του σε καθε σημειο απο την αρχη μεχρι το τελος.

Στα θετικα, τοποθετω σιγουρα τη δουλεμενη γραφη και την φοβερη ιδεα. επισης, προσωπικα, θεωρω ως το κορυφαιο σημειο του, τη συζητηση της βιονικης γυναικας και του "αναβατη" της. ανακαλυψα αρκετα αλληγορικα μηνυματα μεσα απο την ανακαλυψη που εκανε, οτι το συμπαν ειναι μεγαλο. Πολυ σοφα επελεξες το συγκεκριμενο τελος, κατα τη γνωμη μου. μου αφησε μια γλυκοπικρη γευση, χωρις κανενα κλισε. (ο αναβατης επρεπε να επιλεξει και διαλεξε την Νταρια απο τη νικη στον αγωνα, αν καταλαβα καλα. προσωπικα, μου φαινεται οτι η τελευταια αυτη σκηνη, παρουσιαζει το ιδιο το διλημμα, που μας βαζει πολλες φορες η ζωη. καθως, η επιτυχια εχει πολλες φορες ως αντιτιμο, την απωλεια καποιας φιλιας ή ενος ερωτα.)

Στα αρνητικα, για να διατηρηθει η ισορροπια στη δυναμη: υπαρχει μια ασαφεια για τον τροπο που λειτουργει η σχεση αναβατη-βιονογυναικας και μηχανης. καλος ο συγχρονισμος των γονιδιων, αλλα πως επικοινωνουν? Ακομα, αν και στο μεγαλυτερο μερος διαβαζοταν ανετα, στην αρχη κολλησα καπως, (πιθανον επειδη δεν γνωριζα περι τινος προκειται).

Συνολικα, το Laguna Seca ειναι ενα εξαιρετικο διηγημα, αρτιο σαν ιδεα και σαν εκτελεση, με καποιες ασαφειες στο δευτερο μερος, που πιστευω πως θα ειχαν διαλευκανθει αν το εργο ηταν λιγο πιο μεγαλο.

 

 

[mman]

Τελικα διαβασα το διηγημα απο το αρχειο που υπαρχει εδω [...]

Ευχαριστώ για τα σχόλια. Η εκδοχή του "9" είναι περίπου 4300 λέξεις οπότε, σε σύγκριση με αυτή του διαγωνισμού που υπάρχει εδώ (3500 λέξεις), σίγουρα διευκρινίζει αρκετά περισσότερα.