aScannerDarkly Posted February 1, 2010 Share Posted February 1, 2010 (edited) Είδος: Φρίκη μπλιαχ Βία; Ναι Σεξ; Ποτέ Αριθμός Λέξεων: 561 Αυτοτελής;Ναι Σχόλια: Πρώτη φορά γράφω κάτι τέτοιο. και, κατά κάποιον τρόπο, είναι και αληθινή ιστορία Αυτό το κείμενο χορηγείται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Greece .">. mana araxni.pdf Edited September 4, 2010 by aScannerDarkly Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted February 1, 2010 Share Posted February 1, 2010 Ανατριχιαστικότατ. Με μπέρδεψε, βέβαια, με το πού/πώς/πότε συμβαίνει ( μιας και μιλάς για αρχικά ανθρώπινη μορφή ) Μικροδιορθώσεις: α) Άλλωστε με αυτό ασχολούνταν -ταν β) Τα ένζυμα έλιωσαν το κενό ανάμεσα στις δυο τελευταίες λέξεις είναι νομίζω διπλό γ) ένα χοροπηδηχτό, μαλλιαρό κοπάδι που κροτάλιζε νομίζω θέλει κόμμα μετά από αυτό (και δε συζητάω πόσο επικό είναι το όνομα της πρωταγωνίστριας) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted February 1, 2010 Author Share Posted February 1, 2010 (edited) Η σκέψη μου είναι ότι είναι (εντελώς κόμικ), ότι είναι αποτέλεσμα κάποιου τύπου γεννετικού πειράματος, μείξη αράχνης και ανθρώπου - εξ' ου και ο πατέρας (δημιουργός της) - σύζυγος . Το όνομα δεν θα μπορούσε να είναι άλλο! Edited February 1, 2010 by aScannerDarkly Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted February 1, 2010 Share Posted February 1, 2010 Η σκέψη μου είναι ότι είναι Δηλαδή όντως ήθελε απλά να τα δει; Για ερευνητικούς σκοπούς; Τότε είναι ακόμα πιο ανατριχιαστικό (αλλά θα ήθελα κανένα hint γιατί εγώ δε θα το σκεφτόμουν ποτέ μόνος μου) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted February 1, 2010 Author Share Posted February 1, 2010 (edited) Γμτ, νόμιζα ότι ήταν κατανοητό. Ίσως τότε θέλει λίγες παραπάνω λέξεις. Ο σύζυγος είναι αυτός (ο επιστήμονας) που την έχει δημιουργήσει, για σύζυγό του. Ζευγαρώνει μαζί της και μετά, ως επιστήμονας, αλλά και πατέρας, θέλει στ' αλήθεια απλά να δει τα μικρά. Edited February 1, 2010 by aScannerDarkly Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted February 1, 2010 Share Posted February 1, 2010 (edited) Εγώ νομίζω πως το κατάλαβα, ήταν σαν τη συνέχεια του fly (του original), μόνο που τα φύλα των πρωταγωνιστών είναι αντίστροφα! όντως ότι πρέπει και για κομικ. Edited February 1, 2010 by Διγέλαδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted February 2, 2010 Share Posted February 2, 2010 πολύ μου άρεσε, εύγε νέε μου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted February 5, 2010 Share Posted February 5, 2010 Πωωωώ! Τις αραχνες τις μισώ, οπότε φυσικά και ανατρίχιασα! Μια χαρά η ιστοριούλα σου! Είχαμε την Κατσαριδομανα, έχουμε και τη Μάνα Αράχνη τώρα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
manstredin Posted February 5, 2010 Share Posted February 5, 2010 Μου άρεσε πάρα πολύ η αρχή, η επιλογή του ονόματος, το αρχικό υπονοούμενο που επιβεβαιώνεται, το ζωντανό ανθρώπινο στοιχείο μέσα σε ένα τέρας που το καταλυπήθηκα . Αυτό που κομματάκι με χάλασε ήταν πως, για μένα, προς το τέλος, άρχισαν να πέφτουν οι ρυθμοί του. Δηλαδή, εκεί που ένιωθα πως με κάθε επιπλέον πρόταση απογειονώταν λίγο πιο ψηλά, λίγο πιο ψηλά, το τέλος ήρθε και με προσγείωσε. Είναι θέμα γούστου προφανώς, αλλά θα μου φαινόταν πιο μακάβριο αν και τα παιδιά έφεραν ένα ανθρώπινο ίχνος, αν κι εκείνα θα έπρεπε να ζήσουν καταδικασμένα, χωρισμένα σε δυο φύσεις, σαν και τη μάνα τους. Αλλά και πάλι, η ιστορία με κάλυψε και συνολικά μου έδωσε αυτό που μου υποσχέθηκε από τις πρώτες γραμμές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted February 6, 2010 Author Share Posted February 6, 2010 manstredin, δίνεις μια άλλη, πολύ ενδιαφέρουσα οπτική, την οποία δεν είχα σκεφτείκ καθόλου. Το τέλος που έδωσα, δείχνει απλά ότι η κτηνώδης φύση και οι απαίσιες συνήθειες των αραχνών υπερισχύουν και δίνουν στη μάνα το άδοξο τέλος που της επιφύλασσε η αραχνίσια πλευρά της. Σε ευχαριστώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted February 11, 2010 Share Posted February 11, 2010 Φρικτό στη σύντομη έκτασή του. Ίσως τρώει αρκετές λέξεις με τον πατέρα, ίσως όχι. Όπως και να έχει, λόγω της φύσης της πρωταγωνίστριας, το φινάλε δίνει ένα αλλόκοτο ρίγος, διαφορετικό από τα συνηθισμένα ρίγη που φέρνουν τα περισσότερα φλασάκια αυτού του είδους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted February 11, 2010 Share Posted February 11, 2010 Μου άρεσε. Κρύβει έναν τρόμο διαφορετικό απο τα συνηθισμένα, και ίσως αλληγορικό σε κάποια σημεία. Μου έλειψε το υπόβαθρο των χαρακτήρων όμως. Ο πατέρας φαίνεται ανολοκλήρωτος. Θα ήθελα να γνωρίζω κάποια πράγματα περισσότερα για αυτόν. Το backround του θα έδενε την ιστορία καλύτερα, δίνοντας παράλληλα και ορισμένες απαντήσεις. Επίσης υπάρχει ένα σημείο που ίσως να χρειάζεται διόρθωση: “Να τα δω μόνο θέλω, ένα λεπτάκι, και θα φύγω μετά αν θες”, είχε πει, ξεκινώντας να βαδίζει πάνω στο πλεκτό της, προς το μεγάλο μεταξένιο σάκκο στο βάθος. Τότε αυτή, τρέχοντας επιδέξια πάνω στα νήματα, τον πρόφτασε κι έχωσε τις σιαγώνες της στο λαιμό του. Αν περπατούσε πάνω στο πλεκτό της αράχνης δεν θα έπρεπε κάποια στιγμή (σχετικά γρήγορα) να κολλήσει στο δίχτυ και να μην μπορεί να κινηθεί; Δεν υπήρχε λόγος να τρέξει η αράχνη. Θα μπορούσε απλώς να τον βλέπει να προσπαθεί να ξεφύγει κολλώντας ακόμη περισσότερο. Όταν πια θα έμενε εντελώς ακίνητος θα μπορούσες να δώσεις πολύ περισσότερο τρόμο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.