Dangerous Visions

[DinoHajiyorgi]

Ακολουθεί το Shall the Dust Praise Thee? του Damon Knight.

 

Ο συγγραφέας εξηγεί: "Το είχα γράψει πριν από κάποια χρόνια, και ο τότε ατζέντης μου, μου το είχε επιστρέψει με απέχθεια λέγοντας μου ότι ίσως το πουλούσα σε κάποιο περιοδικό αθεΐας στη Μόσχα. Αλλά πουθενά αλλού. Η ερώτηση στο φινάλε του διηγήματος είναι μικρής σημασίας σε μένα που δεν πιστεύω, αλλά για κάποιον που πιστεύει, είναι μια σημαντικότατη ερώτηση."

 

Το διήγημα στα αγγλικά:

 

http://hermiene.net/short-stories/shall_the_dust_praise_thee.html

[DinoHajiyorgi]

Ακολουθεί ο Theodore Sturgeon με το δικό του επικίνδυνο όραμα, “If All Men Were Brothers, Would You Let One Marry Your Sister?”

 

Είναι η ιστορία ενός Γήινου που έρχεται στον πλανήτη Βέξβελτ, ενός κόσμου που αποφεύγεται από τις υπόλοιπες αποικίες της Γης, για άγνωστους σε εκείνον λόγους. Ο ήρωας ανακαλύπτει έναν ουτοπικό παράδεισο, αλλά μετά, με φρίκη διαπιστώνει ότι η αιμομιξία αποτελεί κοινή πρακτική. Όταν του δείχνουν ότι ο πλανήτης είναι ένας παράδεισος εξαιτίας της ενθάρρυνσης της αιμομιξίας, στον αναγνώστη εγείρονται ερωτήσεις ως προς το πώς ο άνθρωπος αντιμετωπίζει δυσάρεστα θέματα.

 

Ο Sturgeon μας εξηγεί στην υποσημείωση του ότι η αιμομιξία δεν είναι το θέμα εδώ, αλλά το πώς κατασκευάζουμε παραπλανήσεις τις οποίες μετατρέπουμε σε αποδεκτές «αλήθειες». Πόσο συχνά παίρνουμε κάτι άκακο, στο οποίο προσθέτουμε και χτίζουμε μια αποδεκτή αλήθεια, δημιουργώντας κάτι που είναι οπωσδήποτε βλαβερό.

 

Η ιστορία είναι γραμμένη για να παρουσιάσει το πιστεύω του Sturgeon ότι πρέπει πάντοτε να θέτουμε την «επόμενη ερώτηση.»

 

Λέει ο συγγραφέας:

 

«Πάντα με εξέπλησσε η ικανότητα του ανθρώπινου μυαλού να δημιουργεί μια αλήθεια, και μετά να κάνει το ένα παραπανίσιο βήμα (πράγματι το βασικό μυστικό όλης της ανθρώπινης προόδου) και η ανικανότητα τόσων πολλών ανθρώπων να ακολουθήσουν την διαδικασία. Παράδειγμα: ‘Θέλουμε να βγάλουμε αυτές τις βρωμιές από τα περίπτερα και τα βιβλιοπωλεία.’ Ρώτα γιατί, και πολλοί τέτοιοι σταυροφόροι απλώς θα σου δείξουν τις ‘βρωμιές’ χωρίς να καταλαβαίνουν τι ρώτησες. Αλλά κάποιοι θα επιχειρήσουν το ένα βήμα παραπάνω: ‘Επειδή μπορεί να πέσουν στα χέρια νέων παιδιών.’ Αυτό ικανοποιεί αρκετούς, αλλά ρώτα ‘τι κι αν πέσουν;’ Μια ακόμα μικρότερη μειονότητα θα σκεφτεί να καταλήξει στο ‘γιατί θα τα βλάψει.’ Ρώτα ξανά, ‘πως θα τα βλάψει;’ Και μια χούφτα θα σου πουν ‘θα τα διεγείρει σεξουαλικά..’

 

Σε αυτό το σημείο έχεις ξεμείνει από σταυροφόρους, αλλά αν υπάρχουν ακόμα ένας-δύο, ρώτα τους ‘πως βλάπτει ένα παιδί η σεξουαλική διέγερση;’ Και αν μπορέσεις να τους κάνεις να πάρουν το ένα παραπανίσιο βήμα, θα βγουν πλέον από την περιοχή της συναισθηματικής πίστης και θα μπουν στην περιοχή της επιστημονικής έρευνας. Τέτοιες μελέτες υπάρχουν, και δείχνουν ότι τέτοιες διεγέρσεις είναι άκακες, και ότι κάτι δεν είναι φυσιολογικό αν κάποιος αδυνατεί να διεγερθεί ερωτικά. Η μόνη πιθανή ζημιά που μπορεί να προκληθεί δεν έχει να κάνει με την ερωτική ανταπόκριση αλλά με την ενοχοποιητική στάση και την επιβολή τιμωρίας από το κοινωνικό περιβάλλον, εκείνο που εξαρχής έχει ξεκινήσει την σταυροφορία.»

Edited March 27, 2010 by DinoHajiyorgi

[DinoHajiyorgi]

Το Dangerous Visions συνεχίζει με το “What Happened to Auguste Clarot?” του Larry Eisenberg, μια τρελούτσικη μικρή ιστορία με ανάλογη τρελούτσικη γραφή. Μετά, το “Ersatz” του Henry Slesar, που διαδραματίζεται σε έναν μελλοντικό πόλεμο όπου όλες οι ανάγκες του ανθρώπου έχουν καταλήξει σε υποκατάστατα. Το τρομερό “Go, Go, Go, Said the Bird” της Sonya Dorman, με μια ανθρωπότητα που επιβιώνει χάρη στον αδιάκριτο κανιβαλισμό.

 

Ακολουθεί το “The Happy Breed” του John T. Sladek. Σε μια μελλοντική ουτοπία οι μηχανές φροντίζουν για την ασφάλεια και την ευτυχία των ανθρώπων. Μας λέει ο συγγραφέας:

 

«Εάν αποφασίσουμε ότι πράγματι θέλουμε υγεία, ασφάλεια, απαλλαγή από τους πόνους, θα πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να ανταλλάξουμε την προσωπικότητα μας γι αυτά. Η χρήση οποιουδήποτε εργαλείου προϋποθέτει απώλεια ελευθερίας, όπως υπόδειξε ο Φρόιντ στο «Πολιτισμός και οι Δυστυχίες του». Όταν ο άνθρωπος άρχισε να χρησιμοποιεί το τσεκούρι έχασε την ελευθερία να σκαρφαλώνει ή να περπατάει στα τέσσερα, αλλά ακόμα πιο σημαντικά, έχασε την ελευθερία να μην χρησιμοποιεί το τσεκούρι. Τώρα έχουμε χάσει την ελευθερία να επιβιώνουμε χωρίς τους υπολογιστές, και δεν υπάρχει πλέον θέμα για το αν τους δίνουμε την δύναμη να μας εξουσιάζουν, αλλά το πόση δύναμη, τι είδους δύναμη, και του πόσο γρήγορα θα την παραδώσουμε ολοκληρωτικά σε εκείνους.

 

Ένας καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα κάποτε μου είπε για μια περίοδο που βαθμολογούσε γραπτά. Ο γραμματέας της σχολής τηλεφωνούσε διαρκώς, ρωτώντας τον αν είναι έτοιμος να παραδώσει τις βαθμολογίες. Τελικά τον πήρε ένας υπάλληλος της διοίκησης και μαθαίνοντας ότι οι βαθμοί δεν ήταν ακόμα έτοιμοι, ξεστόμισε αγανακτισμένος ‘Μα, Καθηγητά, οι μηχανές περιμένουν!’ Όντως, περιμένουν.»

 

(Δεν μπόρεσα να βρω κανένα από αυτά τα διηγήματα διαθέσιμα στο δίκτυο.)

[DinoHajiyorgi]

Σειρά έχει το Encounter With A Hick του Jonathan Brand. Μια τρελή κατάθεση στο δικαστήριο (έξοχος ο αγγλικός μονόλογος) με ένα πραγματικά αστείο συμπέρασμα.

 

Ο συγγραφέας λέει για το διήγημα του:

 

«Πιστεύω στον Ιησού, στον Θορό, και στον Μάο Τσε-τούνγκ – αλλά όχι στον Θεό. Όμως, προσπαθώ να αφιερώσω σοβαρή σκέψη στον τελευταίο, όσο και στους τρεις πρώτους. Η ιστορία μου πραγματεύεται με το εμφανέστατο σφάλμα στη θεωρία του αρχικού αιτιατού, το οποίο συμπεραίνει ότι υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα στον δημιουργό του σύμπαντος με την πηγή της ηθικής και της λύτρωσης. Το να πιστεύει κανείς ότι ο δημιουργός το σύμπαντος είναι αναγκαστικά ηθικά ανώτερος του ανθρώπου είναι αφελές, τόσο όσο και να πιστεύει ότι ο χτίστης ουρανοξυστών είναι ανώτερος ενός ξυλουργού, μόνο επειδή το προϊόν του είναι μεγαλύτερο.»

 

Μεταφρασμένο, το «Συνάντηση Με Ένα Χωριάτη» τυπώθηκε στο περιοδικό Πλειάδες, στο Τεύχος 3 του 1996.

[DinoHajiyorgi]

From the Government Printing Office του Kris Neville.

 

“At three and a half, it’s logical for adults to wear eyeglasses to keep their eyeballs warm. Cold eyeballs is an adult affliction no different from many other adult afflictions equally as incomprehensible”

 

Πως σας φαίνεται σαν ξεκίνημα γι αυτή την υπέροχη, σύντομη ιστορία παρατήρησης της ενήλικης κατάστασης; Ο συγγραφέας μας λέει:

 

«Σε αυτό το διήγημα προσπάθησα να παρουσιάσω ένα μέλλον όπου η διαπαιδαγώγηση των παιδιών εμπεριέχει τρομοκρατικές πρακτικές στον ψυχισμό τους, με την ελπίδα ότι θα παραχθούν πιο δημιουργικές προσωπικότητες. Ίσως αυτό δεν είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που κάναμε από πάντα, με τις τρομακτικές ιστορίες με μάγισσες και καλικάντζαρους και κακά πνεύματα και απειλές για μια κόλαση. Στην οπτική μου, τα παιδιά είναι το πιο σημαντικό μας προϊόν και θα έπρεπε να τα χειριστούμε καλύτερα, αλλά σε κάθε περίπτωση, μπορούμε απλά να κρυφακούσουμε τις συνομιλίες μικρών παιδιών για να ακούσουμε την ιστορία του μέλλοντος.»

 

Και 27ο διήγημα της ανθολογίας, το Land of the Great Horses του R.A. Lafferty. Εξωγήινοι επιστρέφουν το κομμάτι γης που έκλεψαν πριν από πολλά χρόνια για μελέτη, το οποίο αποτελούσε την πατρίδα των Ρομάνι. Αθίγγανοι από όλο τον πλανήτη αφυπνίζονται και παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής. Οι εξωγήινοι δανείζονται αυτή τη φορά ένα άλλο κομμάτι γης, σβήνοντας το κατάλληλα από τις μνήμες των ανθρώπων. Ποιοι θα είναι τώρα οι καινούργιοι «γύφτοι» του πλανήτη;!

[Adicto]

 

Και 27ο διήγημα της ανθολογίας, το Land of the Great Horses του R.A. Lafferty. Εξωγήινοι επιστρέφουν το κομμάτι γης που έκλεψαν πριν από πολλά χρόνια για μελέτη, το οποίο αποτελούσε την πατρίδα των Ρομάνι. Αθίγγανοι από όλο τον πλανήτη αφυπνίζονται και παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής. Οι εξωγήινοι δανείζονται αυτή τη φορά ένα άλλο κομμάτι γης, σβήνοντας το κατάλληλα από τις μνήμες των ανθρώπων. Ποιοι θα είναι τώρα οι καινούργιοι «γύφτοι» του πλανήτη;!

 

Εντυπωσιακά έξυπνη ιδέα! Ανταποκρίνεται και η γραφη;

[DinoHajiyorgi]

Εντυπωσιακά έξυπνη ιδέα! Ανταποκρίνεται και η γραφη;

 

Η γραφή είναι σίγουρα επαγγελματική. Αναλίσκεται όμως σε επαναλαμβανόμενες οπτικές (επεισόδια ανά τον πλανήτη, διάφορων ρόμα που εγκαταλείπουν τις ζωές που είχαν και επιστρέφουν στην πατρίδα, κάπου στην Ινδία. Το σώζει μόνο η "εντυπωσιακά έξυπνη ιδέα" όπως είπες. Έχει πλάκα η σκιαγράφηση των νέων "γύφτων" και το σκόρπισμα τους στη Γη. Δεν θα πω πως αποκαλούνται για να μην το σποϊλεριάσω. Hint:

Δεν μπορούν χωρίς τα αυτοκίνητα τους.

 

[DinoHajiyorgi]

Όταν ο Harlan Ellison ζήτησε από τον J.G. Ballard ένα διήγημα για το Dangerous Visions, ο συγγραφέας ετοιμάστηκε να στείλει το “The Assassination of John Fitzgerald Kennedy Considered as a Downhill Motor Race”, εμπνευσμένο από το “The Crucifixion Considered as an Uphill Bicycle Race” του Alfred Jarry.

 

Η έναρξη του διηγήματος του Ballard:

 

“Oswald was the starter.

 

From his window above the track he opened the race by firing the starting gun. It is believed that the first shot was not properly heard by all the drivers. In the following confusion, Oswald fired the gun two more times, but the race was already underway.

 

Kennedy got off to a bad start.”

 

Και η πηγή της έμπνευσης, το ξεκίνημα του διηγήματος του Jarry:

 

“Barabbas, slated to race, was scratched.

 

Pilate, the starter, pulling out his clepsydra or water clock, an

operation which wet his hands unless he had merely spit on them --

Pilate gave the send-off.

 

Jesus got away to a good start.”

 

Ο αμερικάνος όμως ατζέντης του Ballard το βρήκε τόσο προσβλητικό και «βλάσφημο» που το καταχώνιασε κάπου. Τελικά το διήγημα που κατέληξε στο βιβλίο ήταν κάποιο άλλο. Σε μια συνέντευξη χρόνια αργότερα, ο J.G. Ballard είπε πικρά λόγια κατά του Harlan Ellison, κατηγορώντας τον για υποκρισία, για απόρριψη ενός τολμηρού έργου για μια ανθολογία που ήθελε να είναι «επικίνδυνη». Ο Ellison είδε την συνέντευξη και εξεπλάγη, δηλώνοντας ότι δεν του είχε δοθεί ποτέ το εν λόγω διήγημα. «Έχω υπάρξει ανόητος για πολλά πράγματα, δεν είμαι όμως και διανοητικά καθυστερημένος» τόνισε, υπογραμμίζοντας τον θαυμασμό του για το αρχικό διήγημα.

 

Τελικά, το διήγημα του J.G. Ballard για το Dangerous Visions ίσως να μην είναι το πιο δυνατό του συγγραφέα, το “The Recognition” όμως είναι ατμοσφαιρικό, αγγίζει περισσότερο τον τρόμο και τελειώνει αινιγματικά. Είναι η σύντομη ιστορία ενός «ψωριάρικου» περιπλανώμενου τσίρκου, με κλουβιά θηρίων με μυστηριώδες περιεχόμενο, που σταματάνε για μια νύχτα σε μια παράμερη, σκοτεινή αλάνα μιας πόλης.

 

Το επόμενο διήγημα στη σειρά είναι το “Judas”, το τρίτο στη σειρά διήγημα του John Brunner που ο Ellison έκανε δεκτό στην ανθολογία. Το πρώτο απορρίφθηκε γιατί ο συγγραφέας αρνιόταν τις αλλαγές που πρότεινε ο Ellison, και το δεύτερο γιατί είχε ήδη εκδοθεί στην Αγγλία. Μας λέει την ιστορία ενός επιστήμονα που έρχεται να σκοτώσει έναν θεό, που κάποτε ήταν γνωστός στους επιστήμονες που τον κατασκεύασαν ως Α-46. Όπου το Α είναι για Android.

[DinoHajiyorgi]

Συνεχίζουμε με το “Test to Destruction” του Keith Laumer.

 

Ο νόμιμος ηγέτης μιας χώρας συλλαμβάνεται από τις δυνάμεις του δικτάτορα που έχει σφετεριστεί την εξουσία. Σε μια αίθουσα ανακρίσεων, ο αιχμάλωτος δένεται σε μια ειδική καρέκλα που θα τον κάνει να ομολογήσει που κρύβονται οι τελευταίες μονάδες αντίστασης στο όνομα της δημοκρατίας. Καθώς ο εγκέφαλος του νόμιμου ηγέτη δέχεται επίθεση από τους ανακριτές, ένα περαστικό διαστημόπλοιο που εξερευνά για κατώτερες νοήμονες υπάρξεις, προς κατάκτηση, έρχεται επίσης σε πρόσβαση με τον ίδιο εγκέφαλο.

 

Είναι μια κλασική ιστορία που μας δείχνει την αδυναμία του ανθρώπου να χειριστεί συνετά την απόλυτη εξουσία. Ένα τεστ στο οποίο είναι καταδικασμένος να αποτυγχάνει.

 

Το διήγημα περιλαμβάνεται στην έκδοση «Μεγάλη Ανθολογία Επιστημονικής Φαντασίας – Τόμος 3 1950-1965» με τον τίτλο «Δοκιμή Καταστροφής» σε μετάφραση Νανάς Τσόγκα.

 

[DinoHajiyorgi]

Ο Norman Spinrad μας λέει την ιστορία του Harrison Wintergreen στο “Carcinoma Angels”, ενός άντρα που κατακτά οποιοδήποτε στόχο βάζει στη ζωή του. Είναι σχεδόν μια υπερφυσική ικανότητα. Και την ημέρα που του ανακοινώνουν ότι πάσχει από καρκίνο βάζει στόχο να βρει μόνος του την θεραπεία. Είναι μια κατάβαση στο εσωτερικό εγώ και μιας μυθικής μάχης κατά των Αγγέλων του Καρκινώματος. Θα είναι μια νίκη με τρομερό τίμημα.

 

Μπορείτε να διαβάσετε το διήγημα, στα αγγλικά, εδώ.

 

Ο Roger Zelazny μας δίνει την προτελευταία ιστορία της ανθολογίας, το “Auto-Da-Fe”. Ο ήρωας του είναι ο Manolo Stillete Dos Muertos, δύο φορές σκοτωμένος, δύο φορές αναστημένος στην αρένα, όπου ένα ενθουσιώδες πλήθος παρακολουθεί τον el mechador του σε ριψοκίνδυνη αυτοκινητομαχία.

 

To Dangerous Visions θα κλείσει με μικρό διήγημα, βραβευμένο με Nebula.

[DinoHajiyorgi]

To “Aye, and Gomorrah” του Samuel R. Delany είναι το τελευταίο διήγημα της ανθολογίας Dangerous Visions. Το 1967 κέρδισε το Nebula για καλύτερο μικρό διήγημα. Είναι ένα διάσημο και αμφιλεγόμενο έργο εξαιτίας του ενοχλητικού σεξουαλικού του θέματος.

 

Διαδραματίζεται σε έναν κόσμο όπου οι αστροναύτες, γνωστοί ως Spacers, ευνουχίζονται πριν την εφηβεία για την αποφυγή της προσβολής των γαμετών από την ραδιενέργεια του διαστήματος. Πέραν του ότι καταλήγουν στείροι, ο ευνουχισμός εμποδίζει την εφηβεία και σαν αποτέλεσμα έχουμε ανδρόγυνους ενήλικες τον οποίων το αρχικό φύλο δεν είναι ξεκάθαρο στους άλλους. Οι Spacers είναι αντικείμενα λατρείας μιας υποκουλτούρας “frelks”, οι οποίοι έλκονται από τους Spacers επειδή ακριβώς είναι απρόσιτοι κατακτήσεως και ανίκανοι διεγέρσεως.

 

Στους Spacers αρέσει η φασαρία και οι σκανδαλιές, και εκμεταλλεύονται τους frelks για την πλάκα και για τα χρήματα, και ίσως για να πολεμήσουν την μοναξιά τους ή να κερδίσουν κάτι από την χαμένη τους σεξουαλικότητα.

 

Η λέξη frelk χρησιμοποιείται υποτιμητικά από τους Spacers αν και συμμετέχουν στην πορνεία δεχόμενοι χρήματα, προσφέροντας στους frelk την ψευδοσεξουαλική επαφή που ποθούν.

 

Ελληνικός τίτλος: «Ελεύθερη Πτώση». Σε ελληνική μετάφραση από την Κατερίνα Χριστοδούλου:

 

http://www.altfactor.ath.cx/magazine/aplanet/iss1/gomor.html

[heiron]

Ο Norman Spinrad μας λέει την ιστορία του Harrison Wintergreen στο “Carcinoma Angels”, ενός άντρα που κατακτά οποιοδήποτε στόχο βάζει στη ζωή του. Είναι σχεδόν μια υπερφυσική ικανότητα. Και την ημέρα που του ανακοινώνουν ότι πάσχει από καρκίνο βάζει στόχο να βρει μόνος του την θεραπεία. Είναι μια κατάβαση στο εσωτερικό εγώ και μιας μυθικής μάχης κατά των Αγγέλων του Καρκινώματος. Θα είναι μια νίκη με τρομερό τίμημα.

 

Τραγικη ειρωνεια αυτες τις μερες ο συγγραφεας δινει μαχη για τη ζωη του εναντια στον καρκινο.

 

Το Aye and Gomorrah το ειχα αρχισει μια φορα στο ιντερνετι αλλα δεν μου άρεσε και το παρατησα.Και καπου εκει σταματησε η γνωριμια μου με τον Delaney.