khar Posted February 26, 2010 Share Posted February 26, 2010 Όνομα Συγγραφέα: Κώστας Χαρίτος Είδος: ΕΦ Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 859 Αυτοτελής: Ναι Το πυρετικό Η Νεφέλη κοίταξε με αγωνία τη Λένα, καθώς αυτή έβγαινε από το δωμάτιο της Χριστίνας, κρατώντας την μεγάλη, μαύρη τσάντα της. «Δυστυχώς. Τριανταέξι και έξι», της είπε η Λένα. Η Νεφέλη περίμενε να ακούσει άσχημα νέα, αλλά αυτό παραήταν βαρύ. «Μα, μόλις πριν δύο ώρες της έδωσα το πυρετικό της», ψέλλισε. «Ναι, μου το είπε και η μικρή. Κάνε λίγο υπομονή, τρίτη μέρα είναι, ο ιός βρίσκεται σε έξαρση». «Τι θα κάνουμε;», ρώτησε η Νεφέλη. «Θα συνεχίσετε την αγωγή της. Κάθε τρεις ώρες πυρετικό, και το καταρροϊκό μαζί με το βηχικό, πρωί, μεσημέρι βράδυ». «Μήπως να της αλλάζαμε το βηχικό της. Δεν την βλέπω να αντιδρά». Η Λένα χαμογέλασε. Έπιασε το χέρι της Νεφέλης. «Ηρέμησε, Νεφέλη. Κάνε λίγο υπομονή. Όλα τα φάρμακα είναι τελευταίας γενιάς. Δεν υπάρχει λόγος να τροποποιήσουμε κάτι». Η Λένα ήταν καλή παιδίατρος. Η Νεφέλη δεν είχε καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Πόσες φορές δεν την είχε πάρει τηλέφωνο μέσα στη νύχτα, έτοιμη να ξεκινήσει για το «ΠΑΙΔΩΝ» και αυτή την είχε καθησυχάσει με τη σταθερή φωνή της και τη σιγουριά της. Όμως, αυτή τη φορά η Νεφέλη δεν μπορούσε να ησυχάσει. Ήταν ανάγκη να τύχει σ’ αυτούς; «Θα χρειαστεί διαρροϊκό;», ρώτησε τη Λένα. «Όχι. Οι αιματολογικές δείχνουν ότι, προς το παρόν, ο ιός βρίσκεται στο ανώτερο αναπνευστικό». «Πάλι καλά», είπε η Νεφέλη, «τουλάχιστον θα μπορεί να τρώει ότι πρέπει». Η Λένα προχώρησε προς το σαλόνι, κάθισε τον καναπέ και άρχισε να συμπληρώνει τα απαραίτητα χαρτιά. Η Νεφέλη κάθισε στην απέναντι πολυθρόνα. Το σκεφτόταν από την πρώτη στιγμή που μπήκε η Λένα, αλλά δεν τολμούσε να της το ζητήσει. Τώρα, όμως, που η Λένα ετοιμαζόταν να φύγει δεν είχε άλλη επιλογή. Ή τώρα η ποτέ. «Αν της δίναμε αντιικό;», ακούστηκε σαν ομολογία φόνου η φωνή της Νεφέλης. Η Λένα την κοίταξε με το ίδιο αυστηρό βλέμμα που την είχε κοιτάξει τότε που η Νεφέλη είχε μαστίτιδα και της ζήτησε χάπια για σταματήσει το θηλασμό της Χριστίνας. «Το ήξερα ότι θα μου το έλεγες. Αργά ή γρήγορα, όλοι εκεί καταλήγουν», της είπε. Η Νεφέλη δε μίλησε. Κοίταζε το δρύινο τραπεζάκι του σαλονιού, τους ρόζους που γέμιζαν την επιφάνεια και της θύμιζαν τον ύπουλο ιό που κατέτρωγε τη Χριστίνα, χωρίς ο οργανισμός της να μπορεί να αντιδράσει. Ήξερε ότι ήταν παράνομο, αλλά στην πραγματικότητα δεν την ένοιαζε καθόλου. «Χρειάζεται να στα ξαναπώ;», είπε με απαλή φωνή η Λένα. «Αυτή η νοοτροπία μας έφερε ως εδώ. Αντιβιοτικά, αντιικά, αντιβηχικά, ρινικά εκνεφώματα, μικροβιοκτόνα. Όλα χωρίς κανένα έλεγχο, και να που φτάσαμε». «Μα, είναι το παιδί μου, Λένα». «Έτσι έλεγε και η προηγούμενη γενιά. Είναι το παιδί μου, ο άντρας μου, ο πατέρας μου, ο εαυτός μου. Κανείς δεν σκέφτηκε το δικό σου παιδί». Η Νεφέλη δεν μίλησε. Η Λένα της είχε εξηγήσει δέκα φορές τι προέβλεπε η ιατρική οδηγία. Της είχε δείξει τις στατιστικές με την κατάχρηση των φαρμάκων που είχε προκαλέσει μια συνεχή μετάλλαξη των ιών. Μέχρι και την θεωρία το Δαρβίνου της είχε αναλύσει πρόχειρα για να την πείσει ότι ο ιός της γρίπης πιέστηκε τόσο πολύ εξελικτικά, ώστε εμφανίστηκε ένα στέλεχος, το οποίο δεν αναγνωρίζει η πρώτη γραμμή άμυνας του ανθρώπου. Βήχας, φτάρνισμα, πυρετός και διάρροια ήταν παρελθόν. Δεν σε ταλαιπωρούσαν καθόλου για τρεις ή τέσσερις μέρες. Μόλις, όμως, περνούσε το διάστημα επώασης πήγαινες κατευθείαν στην πνευμονία ή στη γενική σηψαιμία, αν ήσουν εξασθενημένος. Αλλά τώρα που ο ιός δεν έλεγε να φύγει από την κόρη της, όλα αυτά της φαινόταν πολύ μακρινά. Το μόνο που την ένοιαζε ήταν να γίνει καλά η Χριστίνα και με τον υπόλοιπο κόσμο θα ασχολιόταν αργότερα. «Μια γειτόνισσα βρήκε συνταγή για το γιό της», είπε ένοχα. Η Λένα της έπιασε το χέρι. «Νεφέλή, μην το κάνεις», της είπε, «η Χριστίνα είναι γερό παιδί. Θα την πιάσουν τα φάρμακα, μην ανησυχείς. Πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι. Αν περάσουμε μια γενιά χωρίς καταχρήσεις φαρμάκων, ίσως καταφέρουμε να εξαλείψουμε τον ιό και κανένα παιδί να μην ξαναπεράσει αυτό το πράγμα». Η Νεφέλη υπέγραψε τα χαρτιά, ξεπροβόδισε τη Λένα και ύστερα πήγε στο ντουλαπάκι της κουζίνας. Έβγαλε το χαρτάκι με το τηλέφωνο του γιατρού που της είχε δώσει η γειτόνισσα. Θα της κόστιζε μια μικρή περιουσία, αλλά δεν την ένοιαζε. Το έκλεισε στη χούφτα της και με αργά βήματα ανέβηκε τη σκάλα για το δωμάτιο της κόρης της. Φόρεσε τη χειρουργική μάσκα και άνοιξε όσο πιο προσεκτικά μπορούσε την πόρτα, αλλά η Χριστίνα ήταν ξύπνια και έπαιζε με τον υπολογιστή της «Πώς είσαι;», τη ρώτησε η Νεφέλη. «Μια χαρά. Μαμά, βρήκα μια ιστοσελίδα όπου μπορείς να δώσεις ένα ευρώ για να χτιστεί μια εγκατάσταση πόσιμου νερού σε ένα χωριό της Αφρικής. Τι λές;» Η Νεφέλη προχώρησε προς το γραφείο της Χριστίναςς, κοίταξε την ιστοσελίδα και βεβαιώθηκε ότι ήταν νόμιμη. Πληκτρολόγησε το ΑΦΜ της και το συνοδευτικό κωδικό. «Εντάξει, Χριστίνα, της είπε. Στείλε ένα μήνυμα και θα χρεωθεί στο λογαριασμό μας». Η Χριστίνα μόνο που δεν πέταξε από τη χαρά της. Πάτησε την εντολή και ύστερα σηκώθηκε και αγκάλιασε τη μητέρα της. «Είναι ωραίο να μπορείς να βοηθάς τα παιδιά του κόσμου», είπε γελώντας. Η Νεφέλη τσαλάκωσε το χαρτάκι και άπλωσε το χέρι της πάνω από το καλάθι των αχρήστων «Ναι είναι ωραίο», είπε, αλλά, όσο και να προσπαθούσε, της ήταν αδύνατο να ανοίξει τη χούφτα της. ΤΕΛΟΣ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted February 26, 2010 Share Posted February 26, 2010 Πολύ ωραίο, khar, πραγματικά. Δεν έχω να προσθέσω τίποτα, μου άρεσε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted February 26, 2010 Share Posted February 26, 2010 Ωραίο το διήγημα, πράγματι. Μια εφιαλτική κατάσταση, με όλα τα διλήμματα εκεί και με μας αντιμέτωπους. Αλλά, έχω μια απορία: Αν η ασθένεια ήταν εντελώς ασυμπτωματική, αλλά σου έκανε μοιραία υποτροπή μέσα σε λίγες μέρες, πώς καταλάβαινε κανείς ότι νοσούσε; Μόνο από αιματολογικές προφανώς -όπως λες ότι είχε κάνει η Νεφέλη. Αλλά δε θα έπρεπε να υπάρχει κάποια αφορμή; Και ο χρόνος είναι πολύ λίγος. Αισθάνομαι ότι κάτι λείπει για να γίνει πιστευτό το σημείο του εντοπισμού της αρρώστιας και η προσπάθεια αντιμετώπισής της. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted February 27, 2010 Author Share Posted February 27, 2010 Ωραίο το διήγημα, πράγματι. Μια εφιαλτική κατάσταση, με όλα τα διλήμματα εκεί και με μας αντιμέτωπους. Αλλά, έχω μια απορία: Αν η ασθένεια ήταν εντελώς ασυμπτωματική, αλλά σου έκανε μοιραία υποτροπή μέσα σε λίγες μέρες, πώς καταλάβαινε κανείς ότι νοσούσε; Μόνο από αιματολογικές προφανώς -όπως λες ότι είχε κάνει η Νεφέλη. Αλλά δε θα έπρεπε να υπάρχει κάποια αφορμή; Και ο χρόνος είναι πολύ λίγος. Αισθάνομαι ότι κάτι λείπει για να γίνει πιστευτό το σημείο του εντοπισμού της αρρώστιας και η προσπάθεια αντιμετώπισής της. Κι έλεγα, να το βάλω; Μπα, ποιος θα ασχοληθεί με αυτό. Είχα ξεχάσει ότι θα το διαβάσεις κι εσύ. Όποιος δεν έχει περάσει την ίωση, κάνει το ειδικό τεστ, κάθε μέρα. Πάνω, κάτω όπως ελέγχουν το σάκχαρο, οι διαβητικοί. Τελικά, μάλλον χρειάζεται, αφού το πρόσεξες αμέσως. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rixardogios Posted March 3, 2010 Share Posted March 3, 2010 (edited) Πάρα πολύ ωραίο!! Και ψιλοπρωτότυπο όσο αφορά το μέλλον των ασθενιών. Edited March 3, 2010 by Rixardogios Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted March 4, 2010 Share Posted March 4, 2010 Κι έλεγα, να το βάλω; Μπα, ποιος θα ασχοληθεί με αυτό. Είχα ξεχάσει ότι θα το διαβάσεις κι εσύ. Όποιος δεν έχει περάσει την ίωση, κάνει το ειδικό τεστ, κάθε μέρα. Πάνω, κάτω όπως ελέγχουν το σάκχαρο, οι διαβητικοί. Τελικά, μάλλον χρειάζεται, αφού το πρόσεξες αμέσως. Εεε! Κι εγώ το πρόσεξα αμέσως, εντάξει; Αλλά δεν είπα τίποτα, δεν του έδωσα σημασία γιατί έχω την τάση να συνεργάζομαι με τον συγγραφέα. Άντε να πούμε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted April 20, 2010 Share Posted April 20, 2010 Πολύ καλό και ασφαλς πρωτότυπο! Άντε, επιτέλους έγραψε κάποιος εφ με θέμα την κατάχρηση των φαρμάκων. Αλλά νόμιζα ότι αυτό γίνεται μόνο στην Ελλάδα. Γίνεται και στο εξωτερικό; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted April 22, 2010 Author Share Posted April 22, 2010 Πολύ καλό και ασφαλς πρωτότυπο! Άντε, επιτέλους έγραψε κάποιος εφ με θέμα την κατάχρηση των φαρμάκων. Αλλά νόμιζα ότι αυτό γίνεται μόνο στην Ελλάδα. Γίνεται και στο εξωτερικό; Ευχαριστώ για το σχόλιο. Φαντάζομαι ότι στη Δυτική Ευρώπη δεν θα παρατηρείται το φαινόμενο του «προσωπικού φαρμακείου στο ντουλάπι του μπάνιου». Το πρόβλημα με τους ιούς είναι ότι αν δημιουργηθούν μετά δεν χρειάζονται διαβατήριο για να ταξιδέψουν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.