Jump to content

Παραφιλία και σεξουαλικά φετίχ στην λογοτεχνία


D'Ailleurs
 Share

Recommended Posts

Λεπόν μετά απο μια συζήτηση που είχα με μια γνωστή, μου ήρθε η ιδέα για αυτό το τόπικ. Εχετε προσέξει βιβλία στα οποία ο κύριως χαρακτήρας (ή κάποιος απο τους βασικούς χαρακτήρες) να έχει σεξουαλικά βίτσια, παραφιλίες ή σεξουαλικά φετιχ ή να αρέσκεται στον μή-συμβατό έρωτα;

 

Αυτό που έχω προσέξει αρκετές φορές είναι οτι οι παραφιλίες χρησιμοποιούνται πολλές φορές για να τονιστεί η μοχθηρότητα ενός "κακού" χαρακτήρα. Δηλαδή συνήθως οι πρωταγονιστές κάνουν τρυφερό έρωτα και μετα κοιτιούνται στα μάτια λέγοντας ο ένας στον αλλο πόσο αγαπιούνται, ενώ ο κακός θα είναι σαδιστής ή κατι τέτοιο. Επίσης φετίχ και "ιδιαίτερες" σεξουαλικές προτημήσεις έχουν αδύναμοι χαρακτήρες οι οποίοι χρησιμοποιούνται απο τους καλούς ή τους κακούς για να εξυπηρετίσουν κάποιο σκοπό (πχ μπορεί να εκβιάσουν κάποιον με φωτογραφίες ή κάτι τέτοιο).

 

Η γνώμη μου είναι οτι αυτό είναι κατάλοιπο της συντηριτικής κοινωνίας και της σεξουαλικής καταπίεσης που έχει επιβάλλει σε αρκετό κόσμο και ωρες-ώρες το βρίσκω ενοχλητικό. Απο την άλλη δεν ξέρω πόσοι θα αρέσκονταν σε ένα ήρωα που πχ είναι ηδονοβλεψίας!!

Link to comment
Share on other sites

'Έπιασες καλό θέμα.

Προσωπικά εδώ και μερικούς μήνες έχω παρατηρήσει ότι ''διαφορετικά'' γούστα (όσο αθώα και να είναι) στις ταινίες συχνά χρησιμοποιούνται για να δείξουν πως ένας χαρακτήρας δεν είναι καλός.

Συγκεκριμένα στον κόσμο του χολυγουντ αν δεν κάνεις έρωτα κοιτώντας τον άλλο στα μάτια, είσαι κάθαρμα, κάτι που βλέπουμε π.χ στο ''Midnight Meat Train'' οπού ο καλός ήρωας έχει αρχίσει να επηρεάζεται από τα τεκταινόμενα της ταινίας, οπότε και γυρίζει σπίτι στην αγαπημένη του, αλλά αντί να την κοιτάει στα μάτια, την σπρώχνει επάνω σε έναν καναπέ και... με πιάνεις πιστεύω. Η αρραβωνιαστικιά του είναι δε τόσο σοκαρισμένη μετά που θα πίστευε κανείς ότι οτιδήποτε πέρα από το ιεραποστολικό είναι του διαβόλου.

 

http://www.youtube.com/watch?v=5xT8ypC2llM

 

Εντάξει, θα μου πεις ο τύπος είναι και λίγο βίαιος και περίεργος (creepy motherfucker) αλλά και πάλι...το πιάνουμε το νόημα.

Link to comment
Share on other sites

Εντονα παραφιλικοί ειναι κλασικά οι ηρωες στα βιβλια του Ντε Σαντ:Κι από παραφιλίες αλλο τιποτα: Αμφισεξουαλικότητα, παιδοφιλία, αλγολαγνια,αιμομιξια, κοπροφαγολαγνια κλπ- όρεξη να'χουμε να ψαχνουμε!

Παιδοφιλος (αλλα και κρυφομαζοχιστης, αφου αρεσκεται στο να τον ζοριζει το αντικειμενο του πόθου του) είναι ο καθηγητης Χαμπερτ στη "Λολίτα" του Ναμπόκοφ. Μαλιστα το "αξιοπεριεργο" ειναι ότι προκειται για εναν μάλλον συμπαθητικό χαρακτηρα, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγοτερο από εναν αντρα βαθια ερωτευμένο, έτοιμο να δώσει γη και υδωρ στο κοριτσι που αγαπαει. Πιθανον γι' αυτο το βιβλιο στον καιρο του να δεχτηκε τοση πολεμική (ο Ναμπόκοφ κατηγορηθηκε ότι αγιοποιει την παιδεραστια)

Παντως αυτό που περιγραφεις είναι σωστο. Στα περισσότερα βιβλία ο κακός ειναι παραφιλικος κι οι καλοί τρυφεροί εραστες. Διαβασα προσφατα τους "Ψιθυρους" του Κουντζ, κι ενω γούσταρα τρελα την ατμόσφαιρα μυστηριου και τον ντιπ σαλταρισμένο κακό (που είναι παραφιλικος, αφου εχει μια αιμομικτική προσκόλληση με τη νεκρη μητέρα του, βιαζει γυναικες που της μοιαζουν-νομιζοντας ότι είναι η νεκρανάστασή της, και τις κατακρεουργει αφού τελειωσει), ξενερωσα με τις εντελώς Αρλεκιν σκηνες σεξ μεταξύ του πρωταγωνιστικού ζευγους (ακομη κι η αναφορα σε πεολειχια ειναι εντελώς ζαχαρωμενη)

 

Συγκεκριμένα στον κόσμο του χολυγουντ αν δεν κάνεις έρωτα κοιτώντας τον άλλο στα μάτια, είσαι κάθαρμα, .

 

Πχ στο Βασικό Ενστικτο, στη σκηνη που ο Νταγκλας (χαρακτηρας ελαχιστα συμπαθης και με χιλια κουσουρια)μετα τη γνωριμια με τη Στοουν γυρνα σπίτι ξαναμμενος και κανει απίστευτα βιαιο, μη-ιεραποστολικό σεξ με την κοπέλα του, η οποία γουσταρει μεν τρελα αλλα κομματι σοκαρεται...

Link to comment
Share on other sites

Το ίδιο γίνεται στο ''A History of Violence'' αλλά και στην σειρά ''Breaking Bad''.

Link to comment
Share on other sites

Παντως αυτό που περιγραφεις είναι σωστο. Στα περισσότερα βιβλία ο κακός ειναι παραφιλικος κι οι καλοί τρυφεροί εραστες. Διαβασα προσφατα τους "Ψιθυρους" του Κουντζ, κι ενω γούσταρα τρελα την ατμόσφαιρα μυστηριου και τον ντιπ σαλταρισμένο κακό (που είναι παραφιλικος, αφου εχει μια αιμομικτική προσκόλληση με τη νεκρη μητέρα του, βιαζει γυναικες που της μοιαζουν-νομιζοντας ότι είναι η νεκρανάστασή της, και τις κατακρεουργει αφού τελειωσει), ξενερωσα με τις εντελώς Αρλεκιν σκηνες σεξ μεταξύ του πρωταγωνιστικού ζευγους (ακομη κι η αναφορα σε πεολειχια ειναι εντελώς ζαχαρωμενη)

 

ο Κοοντζ είναι γνωστός για τις συντηριτικές φιλοδεξιές απόψεις του που εκφράζονται σε κάθε βιβλίο με τον Αλφα ή Βητα τρόπο. Διάβασε την σειρά του "Odd Thomas" και θα δείς. Ολοι οι ήρωες του Κοοντζ, αγαπιούνται μέχρι θανάτου, κάνουν τρυφερό έρωτα, και γενικά πεφτούν αγκαλίτσες και φιλάκια, ενώ οι αρνητικοί χαρακτήρες εκτός απο ότι είναι άρχηστοι και χοντροί, παρουσιάζονται και σαν ανώμαλοι. Κλασσικό παράδειγμα ο αχρηστος, δειλός χοντρός τύπος στα "Φαντάσματα" (δεν θυμάμαι όνομα αλλα όποιος το έχει διαβάσει καταλαβαίνει τι λέω), που λιγουρευόταν την δεκατετράχρονη πιτσιρίκα.

 

Επίσης μια ακόμα παρατήρηση είναι οτι στα περισσότερα βιβλία της νεότερης λογοτεχνίας ο κόσμος της βιομηχανίας του πορνό παρουσιάζεται τις περισσότερες φορές ως μια μαφία, με γυναίκες που εκδίδονται συχνά χωρίς την θέληση τους και τα γυρίσματα γίνονται σε εγκαταλελημένες αποθήκες γιομάτες ηλίθιους χοντρούς μπράβους.

Link to comment
Share on other sites

Guest Anime_Overlord

To μεγαλύτερο ποσοστό των ανιμέ και μάνγκα που διαβάζω, ακόμα και τα light novels που δεν διαβάζω ή τα visual novels που δεν παίζω αλλά μου τα περιγράφουνε άλλοι, είναι καρατίγκα στις παραφιλίες και τις ανωμαλίες. Τι λέω, εδώ δεν γίνεται να έχεις ιστορία με εφήβους δίχως τουλάχιστον έναν γκέη και μια λεσβία να υπονοούνε διάφορα κάθε 10 λεπτά ενώ τα κορίτσια τριγυρνάνε με έξτρα μίνι σχολικές φούστες σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Και το χειρότερο είναι ότι αν δεν τα έχουν αυτά, δεν πουλάει ο τίτλος.

Το σεξ πουλάει και ναι, φταίει η δαιμονοποίησή του από την εκκλησία.

Link to comment
Share on other sites

επίσης για να ξέρουμε για τι μιλάμε απλά να αναφέρω οτι παραφιλία είναι η σεξουαλική διεγερση απο ένα ερέθισμα το οποίο θεωρήται "μη συνηθισμένο¨. Δεν ειναι ανωμαλία, με εξαίρεση κάποιες ορισμένες περιπτώσεις, αλλα πολλες φορές δημιουργεί εμμονές οι οποίες όταν παρουσιαστούν στην καθημερινή ζώη του ατόμου, τότε μιλάμε για ασθένεια. Επίσης δεν πρέπει να μπερδευεται με τον φετιχισμό ο οποίος αφορά την σεξουαλική διέγερση όταν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο υλικό αντικείμενο (πχ εσώρουχα, μπότες κ.α. - παρεπιπτόντως οι γυναίκες δεν έχουν φετίχ αλλα μόνο οι άντρες). Μερικά είδη παραφιλιών είναι: ποδολαγνεία, ηδονοβλεψία, σαδομαζοχισμός, crossdressing, ουρολαγνεία/κοπρολαγνεία κ.α.

Link to comment
Share on other sites

Όταν είπες για κακούς το μυαλό μου πήγε αμέσω στον βαρώνο Βλαδίμηρο Χάρκονεν, χοντρός, απαίσιος και γουστάρει αγοράκια... τέλος πάντων.

 

Από πρωταγωνιστές, μια και διάβασα Τομ Ρόμπινς πρόσφατα, έχουμε δύο πρωταγωνίστριες που δε λένε όχι στο λεσβιακό (αν και στο τέλος καταλήγουν πάλι στα σερνικά), ενώ στο Fierce invalids home from hot climates ο ήρωας τα έχει με μια δεκατετράχρονη, το σίχαμα.

Link to comment
Share on other sites

Guest Anime_Overlord

Ολοφάνερα όλα αυτά υπάρχουν για να εξιτάρουν μια κατά τα άλλα απλή ιστορία.

Link to comment
Share on other sites

Άτοπο το τόπικ κύριοι δικασταί. Εμείς οι «διεστραμμένοι» δηλώνουμε ενσυνείδητα την αθωότητα μας! «Παραφιλία»; «Φετίχ»; Είμεθα σοβαροί; Για να σηκώσουμε δηλαδή το δάχτυλο και να δείξουμε το αφύσικο, αυτό σημαίνει ότι πρωτίστως, το φυσιολογικό είναι εφικτό. Χα! Χα, λέμε γελώντας τρανταχτά.

 

post-1004-12693488027_thumb.jpg

Στην Επιστημονική Φαντασία, πράσινες ή μπλε οι εξωγήινες κορασίδες, έχετε αναλογιστεί τι κρύβουν μέσα στα μεταλλικά τους στριγκάκια; Παρομοίως πόσα μόρια και πόσα μεγέθη κουβαλούν τα αντίστοιχα πράσινα και γκρίζα αρσενικά; Τι πρέπει δηλαδή να κάνει ένας φυσιολογικός Γήινος; Ένας πρέσβης του πολιτισμού του; Να προσβάλλει ξένα ήθη και έθιμα; Να επιδείξει ξενοφοβία, ρατσισμό και μικρότητα;

 

post-1004-126934881993_thumb.jpg

Και στον Τρόμο; Δεν θα ανταποδώσουμε με αγάπη τις ορέξεις του σκότους; Δεν θα πέσει κάπου-κάπου και κανένα δαγκωματάκι; Πώς να το κάνουμε. Και η νεκροφιλία, αποφεύγεται; Δεν αποφεύγεται! Τι δηλαδή, να αγιάσουμε και καλά;

 

post-1004-126934885456_thumb.jpg

Στο δε Φάνταζυ, έχουμε το άλλοθι. Όλες οι Δέσποινες φορούν ζώνες αγνότητας, αφήνοντας γόνιμο έδαφος για όλων των ειδών τις διαστρ… πρακτικές, που όμως συντελούνται με τέτοια διακριτικότητα που δεν προκαλείται κανένα απολύτως σκάνδαλο. Αμφίφυλλα ξωτικά, νάνοι, σάτυροι και άλλα κτήνη με προσόντα, εδώ γίνεται το έλα να δεις. Το πιο ξέκωλο είδος του φανταστικού διατηρεί μέχρι σήμερα την πιο άσπιλη εικόνα παγκοσμίως.

 

Λοιπόν, είμεθα αθώοι. Αν θέλετε να βρείτε διεστραμμένους, από εκεί παρακαλώ, προς mainstream λογοτεχνία μεριά.

Edited by DinoHajiyorgi
Link to comment
Share on other sites

Παναγιώτη, τα Kushiel's Dart/Chosen/Avatar τα έχεις ακουστά; Είναι επικό φάνταζυ όπου η πρωταγωνίστρια είναι ιερόδουλος/κατάσκοπος εκλεγμένη από τον Άγγελο του Πόνου, για να βιώνει την ηδονή και όλα αυτά σε μια ψευδοαναγεννησιακή Γαλλία που φαίνεται να ισχύει ο ιερός κανόνας του Love as thou wilt. Το παράδοξο βέβαια είναι ότι το σεξ πέφτει κάθε 200-300 σελίδες και ότι κύριο λόγο έχει η ίδια η ιστορία.

Link to comment
Share on other sites

Νεκροσκόπος (τα 7 πρώτα βιβλία έχω διαβάσει και είναι εξαιρετικό παράδειγμα το καθένα)

Τα άπαντα του Μάστερτον

κτλ. κτλ.

 

Γενικά, το δίπολο "ιδανικός εραστής πρωταγωνιστής"-"ανώμαλος ανταγωνιστής" είναι αρκετά καλό δείγμα συγγραφικής τεμπελιάς.

 

 

Αν συμπεριλάβεις και την παραλλαγή "πρωταγωνιστής σε αρμονία με τη σεξουαλικότητά του, έστω κι αν είναι αντισυμβατική"-"συντηρητικός ανταγωνιστής που κάνει σεξ μια φορά το χρόνο κι αυτή αδέξια", τότε η μπάλα της ευκολίας παίρνει και σοβαρές πένες, όπως Κινγκ, Μπάρκερ κτλ.

Link to comment
Share on other sites

Νεκροσκόπος (τα 7 πρώτα βιβλία έχω διαβάσει και είναι εξαιρετικό παράδειγμα το καθένα)

Τα άπαντα του Μάστερτον

κτλ. κτλ.

 

Γενικά, το δίπολο "ιδανικός εραστής πρωταγωνιστής"-"ανώμαλος ανταγωνιστής" είναι αρκετά καλό δείγμα συγγραφικής τεμπελιάς.

 

 

Αν συμπεριλάβεις και την παραλλαγή "πρωταγωνιστής σε αρμονία με τη σεξουαλικότητά του, έστω κι αν είναι αντισυμβατική"-"συντηρητικός ανταγωνιστής που κάνει σεξ μια φορά το χρόνο κι αυτή αδέξια", τότε η μπάλα της ευκολίας παίρνει και σοβαρές πένες, όπως Κινγκ, Μπάρκερ κτλ.

Υπάρχει βέβαια πάντα και η Poppy Z. Brite.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..