Καταραμένη ομορφιά

[Natassa]

 

 

Ψέματα σου 'παν

πως όλα στη ζωή μπορείς να τα 'χεις

χωρίς ποτέ σου να πληρώσεις

 

Λάθος σου το 'μαθαν

πως μόνο τέρψεις κι ηδονές

στον κόσμο θα γευτείς

Μόνο την απόλαυση

να επιζητάς

Μόνο την καύλα του έρωτα

να λαχταράς

Μόνο τη μέθη από κρασί

να κυνηγάς

Μόνο τη ζάλη από χασίς

ν'αναζητάς

Πού θα σε βγάλει;

Κι αν ομορφιά

ασύγκριτη και άφθαρτη

χαρίστηκε σε 'σένα

 

Ψυχή σάπια

σου δόθηκε

γεμάτη από σκουλήκια

Γι'αυτά τα νιάτα τ'άφθαρτα

την πούλησες στον διάολο

Στο βούρκο της κατάχρησης

θέλησες να κυλιέσαι

Τις αρετές σου αρνήθηκες

τις βούλιαξες στη λάσπη

Την ομορφιά προτίμησες

και πλάνεψες το αθώο

Μα τώρα θα πληρώσεις...

Καθώς ζυγώνει το τέλος

τι έχεις να πεις;

 

Άξιζε η αθανασία;