Φαντασία και παιδιά

[KELAINO]

Στην ιστορία αυτή όμως, Άνιμε, ξεκινάμε με ένα ωραίο, ζουμερό, λαχταριστό λεμονάκι και καταλήγουμε με μια στιμμένη λεμονόκουπα. Αυτή είναι η εικόνα για τη μητρότητα που θέλουμε να μεταδώσουμε στα παιδάκια;

[Guest Anime_Overlord]

Η πραγματικότητα πονάει, τσούζει και ζεματάει. Το να τα ζαχαρίζουμε όλα είναι μια βλακεία και μισή. Και εδώ που τα λέμε πόνος και ηδονή πάνε παρέα, οπότε το πρώτο που πρέπει να ξέρουν τα παιδιά είναι να μην φοβούνται τον πόνο. Ένα από τα χειρότερα πράγματα που κάνουν οι περισσότεροι γονείς είναι να ασκούνε βια για να κάνουν τα παιδιά να φοβούνται και να υπακούνε με αποτέλεσμα να μαθαίνουν να φοβούνται αυτό ακριβώς που οδηγεί στην (σαρκική) απόλαυση. Άσε που οδηγεί στην κατάχραση του και καταντάει σαδισμός! Ο πόνος είναι απόδειξη ότι είσαι ζωντανός. Τα αποβλακωτικά ηθικο-βλακο-πλαστικά ανιστόρητα παραποιημένες αλήθειες πράματα εκεί έξω μουδιάζουν σώμα και μυαλό και σε κάνουν να νομίζεις ότι η ευτυχία είναι να μην νοιώθεις και να χασκογελάς σα χαζός όλη μέρα.

 

Μπαμπά, μια μέρα θα πεθάνω;

Ναι ρε, θα πεθάνεις και θα γίνεις τροφή για σκουλίκια. Οπότε να χαίρεσαι την όση ζωή σου απομένει αντί να την χαραμίζεις ή να πιστεύεις ότι θα ζεις για πάντα ή ότι θα βρεις την μαμάκα στα σύννεφα.

[deadend]

Αν νομίζει κανείς ότι μπορεί να μάθει στα πουλιά να πετάνε έχει μεγάλη πλάνη. Ακούτε τα παιδιά και θα μάθετε πράγματα που δεν φαντάζεστε! Μεγαλώνοντας βλάκες γινόμαστε, όχι πιο σοφοί. Ας παίξουμε παιγνίδια και ας αφήσουμε να μας πουν πως καταλαβαίνουν τον κόσμο, κέρδος θα έχουμε. Και τον έρωτα ξέρουν στις πιο βαθιές του αποχρώσεις και την φύση ακούνε στην πιο σκληρή της μορφή.

Αν θέλετε να διασκεδάσετε, απλώς βασανίστε τα παιδιά. Θα επιβιώσουν!!!!

[heiron]

Anime πάντως όσο και να κατηγορείς τους γονείς σου και το περιβάλλον σου,κι εσύ μαλλον σκοπεύεις να περιορισεις την φαντασία και τα ενδιαφέροντα των παιδιων κατα πως φαινεται.

Προσωπικά θεωρώ τον κάθε είδους δογματισμό κακό για τα παιδια.Με το θέμα της ψυχης και τι συμβαίνει μετά θάνατο έχουν μιλήσει πολύ μεγαλύτερα πνεύματα από εμενα-κι από όλους εμας- και δεν έχουν συμφωνήσει.Συνεπώς το να πω "οταν πεθαίνεις γίνεσαι απλά τροφή για σκουλήκια και δεν σκεφτεσαι ουτε νιωθεις οτιδηποτε,δεν υπαρχεις πια" μπορεί να το πω σαν μια άποψη που ασπαζομαι(σχημα λόγου,δεν λεω ότι το ασπαζομαι το συγκεκριμένο) αλλά δεν θα το παρουσιασω σαν την απολυτη τεκμηριωμένη αλήθεια απλούστατα γιατι δεν είναι τεκμηριωμένο.

Θα πρεπει να έχουμε κατα νου-αφού ανεφερα και τη σχέση της επιστημης στις εξηγησεις που δίνουμε στα παιδια και το πόσο την κατέχουμε για να απαντησουμε-ότι και η επιστήμη εξελίσεται.Η επιστημονική γνώση αποτελει απλά την καλυτερη τρέχουσα προσέγγιση της πραγματικότητας κι όχι την απόλυτη αλήθεια.Μεσα σε λίγα χρόνια πχ αν ένα παιδι ρωτούσε πόσο μικρα κομματάκια μπορει να κόψει κάτι και η κουβέντα έφτανε στα άτομα θα άλλαζε η απάντηση του γονιου για καθε παιδί(ας φανταστούμε παιδια που γεννιοταν στις αρχες του 20ου αιώνα)!

 

1.Εξηγεις το ατομο κατα Νταλτον στο πρωτο παιδι

2.Εξηγείς το ατομο κατα Λιουις στο δευτερο

3.Εξηγείς το άτομο κατά Τομσον στο τριτο

4.Εξηγείς το άτομο κατα Ναγκαοκα στο τεταρτο

5.Εξηγεις το άτομο κατα Ραδεφορντ στο πεμπτο

6.Λες στα αδερφια του να εξηγησουν το ατομο κατα Μπορ στο εκτο

 

Μετά πάνε πανεπιστήμιο και σου λένε ότι όλα αυτά είναι λάθος κι οτι είσαι νουμπας και δεν ξέρεις ουτε στοιχειώδη κβαντομηχανικη και πυρηνικη.:tongue:

 

Το θέμα είναι να του δείχνεις οσο γίνεται τον κόσμο ρεαλιστικα σιγά σιγά ενώ παράλληλα θα αφήνεις και την φαντασία του να καλπάζει.Φυσικα σημερα τα παιδια δεν είναι αδαη σαν άλλες γενιες οπότε δεν θα πρέπει να τα κοροιδεύουμε αφού μαθαίνουν πράγματα για τον κόσμο εξαιρετικά γρηγορα.Αλλά άλλο αυτό κι άλλο να τους λέμε "έτσι είναι σ'αρεσει δε σ'αρεσει" γιατί μπορεί και να μην είναι ετσι.

Πχ και η θεωρία για τις γοργόνες-φωκιες δεν είναι κατι πολυ πιθανο(αν και μου αρεσει η θεωρία με τους ξαναμενους ναυτικούς).

 

Οσον αφορα το σεξ,οταν φτάσει ο καιρός θα έχουν διαβασει αρκετά στον Μαρτιν πχ,δεν αγχώνομαι...

[Guest Anime_Overlord]

Εδώ που τα λέμε, το πόσα πραγματικά θα κάθονται να μας ρωτάνε τα παιδιά με τόση τηλεόραση και ίντερνετ ολόγυρά τους είναι κάτι το σχετικό. Άσε που μπορεί να το θεωρούνε και ξενέρα να ρωτάνε δηλαδή τα γερόντια αντί να το βρούνε μόνα τους. Κι αν πάλι κάθεσαι και τους απαγορεύεις το ιντερνετ και την τηλεόραση είναι άλλο αμανάτι από μόνο του.

[wordsmith]

Πολλή πλάκα αυτή η συζήτηση και κρίμα που δεν την είχα ανακαλύψει νωρίτερα... Πολύ ενδιαφέρουσες οι παιδικές σας αναμνήσεις σχετικά με το θέμα. Οι δικές μου εμπειρίες ως παιδί δεν είναι πρωτότυπες: οι γονείς καμία σχέση με φαντασία, αλλά όταν ήμασταν μικροί εγώ και ο αδελφός μου μας διάβαζαν παραμύθια κλπ για να κοιμηθούμε/φάμε το φαΐ μας και ύστερα κολλήσαμε με το διάβασμα και από μόνοι μας. Το διάβασμα, δηλαδή, ήταν για τους γονείς μου ένα στάδιο παρακάτω από το κούνημα του πολυέλαιου που έκανε ο πατέρας μου όταν ήμουν μωρό, για να με κάνει να ανοίξω το στόμα με απορία/θαυμασμό και να μου χώσει η μαμά την κουταλιά. Το αποτέλεσμα είναι 1) εγώ και ο αδελφός μου γίναμε βιβλιοφάγοι και διαβάζουμε πολύ περισσότερο από τους γονείς, οι οποίοι περιορίζονται σε τηλεόραση + εφημερίδα, 2) καμία λογοκρισία ποτέ στο τι διαβάζουμε, λόγω ασχετοσύνης βέβαια, όχι από ανοιχτομυαλιά. Το πολύ πολύ να έπεφταν φωνές αν διαβάζαμε λογοτεχνία αντί για τα μαθήματά μας μεσοβδόμαδα (στο οποίο υπάρχει η λύση της ξενόγλωσσης λογοτεχνίας=βελτιώνω τα αγγλικά μου).

 

Το μόνο καινούριο που έχω να πω είναι ότι τα υπολείμματα του παιδιου που έχουν μείνει μέσα μου ανατριχιάζουν και φρικάρουν με την ιδέα οι γονείς να αγχώνονται τι βιβλία διαβάζει το παιδί τους, αν διαβάζει βιβλία, τι επίδραση θα έχουν στη ζωή του και για γονείς που εξετάζουν τα παιδιά τι κατάλαβαν από το βιβλίο που διάβασαν (!!) και άλλα τέτοια... Χίλιες φορές οι δικοί μου οι άσχετοι...

 

Αν και, βέβαια, κι εμένα σήμερα με πιάνει μια μελαγχολία όταν ακούω για παιδιά που δε διαβάζουν καθόλου ή διαβάζουν μόνο Χάρι Πότερ ή αποκλείουν κάποια είδη βιβλίων κλπ. Μάλλον εγώ θα γίνω πιο καταπιεστική από τους γονείς μου - ξέρω αρκετά για να το καταφέρω αυτό... Για φανταστείτε: σήμερα πρέπει να ζορίζουμε τα παιδιά για να κάνουν κάτι που εμείς το κάναμε στα κλεφτά επειδή οι δικοί μας μας το απαγόρευαν... Άβυσσος...