Ασημομύτης Γιώργος - Πρωία εν Δήλω

[Διγέλαδος]

Ο συγγραφέας:

 

Ο ΓΙΑτΙ (Γιώργος-Ιωάννης Ασημομύτης του Ιωάννη) γεννήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής από Έλληνες γονείς - μυκονιάτη πατέρα, και συριανή μητέρα. Σπούδασε λογοτεχνία, γλυπτική και φυσική. Έχει δουλέψει από λαντζέρης και νταλικέρης μέχρι ξενοδόχος, γλύπτης και καθηγητής πανεπιστημίου. Μετά από πολλά ταξίδια από και προς την Ελλάδα εγκαταστάθηκε και ζει από το 2000 στη Μύκονο. Άρχισε να γράφει από νεαρή ηλικία στην αγγλική γλώσσα. Το μυθιστόρημα, "Πρωία εν Δήλω", είναι το πρώτο βιβλίο του που κυκλοφορεί στα ελληνικά. Σύντομα θα κυκλοφορήσει και η τετραλογία του "Ύδωρ εν οίνω", που το πρώτο μέρος της έχει εκδοθεί στις Η.Π.Α.

 

Στο οπισθόφυλλο:

 

Στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα ο Μπους, ο Ντικ Τσένι, η Κοντολίζα Ράις και άλλοι ηγέτες των Ρεπουμπλικανών απεργάζονται με ραδιουργίες τη μεταστροφή του δημοκρατικού πολιτεύματος των Η.Π.Α. σε θεοκρατία. Η ισχύς του Συντάγματος θα ανασταλεί, καθώς και όλες οι ατομικές ελευθερίες και θα εγκαθιδρυθεί ένα στυγνό φονταμενταλιστικό καθεστώς απάνθρωπου χριστιανισμού, με απώτερο στόχο την εκμετάλλευση των χωρών του Τρίτου Κόσμου και την παγκόσμια κυριαρχία.

 

Οι αμερικανικές εκλογές νοθεύονται και το Ιράν έχει ήδη καταστραφεί, όταν ο Ελευθέριος Ζαννής, ένας διαπρεπής ελληνοαμερικανός επιστήμονας, η φίλη του Παλλάς και οι συνεργάτες του εμπνέονται και υλοποιούν το πρόγραμμα τους για την "Ανασυγκρότηση της Ιστορίας" με μέσο τα ταξίδια της συνείδησης στον χωροχρόνο.

 

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, το θεοκρατικό καθεστώς αποτελεί μια "ιστορική ανωμαλία", παρόμοια με την καταστροφή της Δήλου το 88 π.Χ. Έτσι, ο Ζαννής "ταξιδεύει" στην αρχαία Δήλο για να μεταφέρει στη σύγχρονη εποχή "μια πράξη ελέους", με την οποία θα αποτραπεί η εγκαθίδρυση της θεοκρατίας, θα τα καταφέρει; Θα τον συνδράμουν οι Ολύμπιοι θεοί; Και η πανέμορφη φίλη του Παλλάς τι ρόλο παίζει;

 

Εκδόσεις Αίολος

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Δικά μου σχόλια:

 

Το βιβλίο μου το πρότεινε η μητέρα ενός φίλου μου επειδή ήξερε ότι διάβαζα Επ. Φαντασία κι έτσι είπα να του δώσω μια ευκαιρία παρόλο που με τρόμαξε από πίσω η περιγραφή περί φονταμενταλισμού στις ΗΠΑ. Το βιβλίο πραγματεύεται με θέματα που τώρα σιγά σιγά βλέπουμε να εμφανίζονται σε όλο και περισσότερες ταινίες, σειρές και βιβλία. Ταξίδι μεν σε χωροχρόνο, αλλά μέσω της ψυχής χρησιμοποιώντας γνώση για τις διαστάσεις του χωροχρόνου, τεχνολογίες και ψυχότροπα (βλέπε σειρά Fringe). Σε κάποια σημεία μάλιστα μου θύμισαν τα κείμενα και του Oberon (Dion).

 

Μόνο ένα σημείο με χάλασε. Επειδή πια έχουμε περάσει από την εποχή του Μπους στην εποχή του Ομπάμα πια αισθανόμαστε ότι φύγαμε από αυτό το φόβο ότι κάποιος σαν τον πρώτο μπορούσε να πατήσει το κόκκινο κουμπί όποτε του κάπνιζε. Μάλιστα ακόμα θυμάμαι το πόσες φορές είχε επικαλεστεί Τον Θεό για τις πράξεις του, μόνο και μόνο αυτό μου ήταν αρκετό. Δηλαδή ένοιωσα κάπως υπερβολικές τις φονταμενταλιστικές ονομασίες ιεραρχίας που απέδωσε ο συγγραφέας στο κάθε μέλος της εξουσίας. Έτσι κι αλλιώς μπορούσαν να κάνουν ότι θέλουν για μένα, δεν χρειαζόντουσαν και τα ονόματα. Φυσικά θα μου πείτε τώρα, δεν είναι πια εξουσία, άρα "απέτυχαν" κατά μια έννοια.

 

Η γραφή του μου άρεσε, γιατί χρησιμοποιούσε πλούσιο ελληνικό λεξιλόγιο. Φυσικά υπήρχαν και λίγες εκφράσεις που φαινόντουσαν ότι είναι αμερικάνικες κανονικά. Οι περιγραφές των προσώπων και των σκέψεων αυτών είναι πολύ μεγάλες κάνοντας την πλοκή πιο αργή. Ευτυχώς δεν ξεπέρασε το όριο (παρόλο που ήταν στο μεταίχμιο) και ο συγγραφέας κράτησε το ενδιαφέρον μου αμείωτο.Μιλώντας στην αρχή του βιβλίου για αρκετές χωροχρονικές ανωμαλίες περίμενα ο συγγραφέας να μου τις δείξει όλες. Αλλά τελικά επισκεφτήκαμε μόνο την πρώτη και την τελευταία. Το δέσιμο της αρχαιοελληνικής σκέψης με τη σημερινή τεχνολογική πρόοδο μου άρεσε πολύ και δείχνει πως μπορεί να δείξει στον άνθρωπο το δρόμο για την εσωτερική εξέλιξη του (αν και χρειάζεται και ένα σπρώξιμο από κάτι πιο θείο).

Edited May 1, 2010 by Διγέλαδος

[BladeRunner]

Ευχαριστώ για το σχόλιο. Απο τη περιγραφή του βιβλίου, φαίνεται για ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο. Γενικά σαν θέμα είναι πολύ ενδιαφέρον-για μένα τουλάχιστον-, όμως, είχα κάποιους ενδοιασμούς για τη γραφή. Αν εσένα σου άρεσε, τότε θα είναι γενικά καλή γραφή. Απλώς δεν θέλω να είναι βαρετό. Να έχει λίγη δράση(και δεν εννοώ μόνο πυροβολισμούς, ξύλο κλπ)και να διαβάζεται μονορούφι. Θα το τσιμπήσω.

 

edit:Αν υπάρχουν σημεία που η πλοκή γίνεται πιο αργή-αλλά δεν ξεπερνά τα όρια-δεν με πειράζει. Αρκεί να μην είναι όλο το κείμενο μια απλή φλυαρία. Με τέτοιο θέμα, όμως, πως μπορεί να γίνει φλύαρο και βαρετό;

Edited May 4, 2010 by BladeRunner

[Διγέλαδος]

Συνολικά πάντως η δράση είναι λιγότερη σε σύγκριση με το μέγεθος των περιγραφών των προσώπων και των σκέψεών τους.

Edited May 4, 2010 by Διγέλαδος