Nihilio Posted July 18, 2010 Share Posted July 18, 2010 Μιας και μιλήσαμε για υποείδη που ααπάμε/μισούμε, ας χωριστούμε τώρα και σε στρατόπεδα για το ποιο είδος μας εκφράζει περισσότερο. Εσείς τι προτιμάτε; Σπαθιά και δράκους; Διαστημόπλοια και τρελούς επιστήμονες; Φαντάσματα και κατα συρροή δολοφόνους; Ή μήπως σύγχρονους ρομαντικούς βρικόλακες; Μήπως το θέμα δε σας αφορά αλλά μπλέξατε εδώ; Ψηφίστε και δικαιολογήστε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted July 18, 2010 Share Posted July 18, 2010 Δεν δικαιολογώ τίποτα, τα λέει όλα η υπογραφή μου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted July 18, 2010 Share Posted July 18, 2010 Σπαθιά, δράκοι, μάγοι, ξωτικά, νάνοι, μυθολογικά τέρατα, τρελοί πειρατές (κι οι κατάρες τους), ίντριγκες, σεξ, αιματοχυσίες (και με το νόμο, πόλεμοι γίνονται πάντα), θεοί και δαίμονες, επικοί έρωτες, ανάπτυξη πολιτισμών (και η παρακμή τους βεβαίως-βεβαίως) και...και...και... Μα είναι να μη σ'αρέσει; Υ.Γ: Σουρεάλ δε μου έβαλες καθόλου, που τρελαίνομαι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted July 18, 2010 Author Share Posted July 18, 2010 Υ.Γ: Σουρεάλ δε μου έβαλες καθόλου, που τρελαίνομαι! Είτε το σουρεάλ πάει στην "κουλτούρα" ή θα έπρεπε να βάλω new weird μέσα και να το περιπλέξω κι άλλο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted July 18, 2010 Share Posted July 18, 2010 Φαντασία γιατί έτσι μας αρέσει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Salmonella Posted July 19, 2010 Share Posted July 19, 2010 γειά σας παιδιά, είδα φως και μπήκα! ταλαντευομαι ανάμεσα σε sci fi και fantasy αλλα επειδή τον τελευταίο καιρό παω κατευθείαν στα ράφια του fantasy, αυτό και θα βάλω. Τώρα το γιατί... υποψιάζομαι επειδή όλες οι ιστορίες στο είδος έχουν κι ενα δράκο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted July 19, 2010 Share Posted July 19, 2010 Fantasy κι από δω. Διατί να το κρύψωμεν, άλλωστε... :Ρ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted July 19, 2010 Share Posted July 19, 2010 Αυτά είναι διαόλου πράματα... Μακριά από μας και τα παιδιά μας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted July 19, 2010 Share Posted July 19, 2010 (edited) Φαντασία, γιατί... όλα μπορούν να συμβούν. Το γιατί είναι κάτι που δεν θα καταλάβω ποτέ μου, αλλά τι με νοιάζει; Τέρατα, μαγεία, σπαθιά καταραμένα ή ευλογημένα, καταπότια, κόσμοι σκληροί και επικίνδυνοι... Όλα αυτά με τρελαίνουν. Αυτό που επίσης δεν θα καταλάβω ποτέ μου, είναι το γιατί ο άνθρωπος να γουστάρει την πιστή αναπαραγωγή της πραγματικότητας. Edit κάτι ώρες αργότερα, γιατί το πρωί... κοιμόμουν. Edited July 19, 2010 by Cassandra Gotha Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted July 19, 2010 Share Posted July 19, 2010 Αυτό που δεν θα καταλάβω ποτέ μου, είναι το γιατί ο άνθρωπος να γουστάρει την πιστή αναπαραγωγή της πραγματικότητας. Μεγάλη κουβέντα, αλλά θα προσθέσω στο τέλος, "...απορρίπτοντας την μη-πραγματικότητα ως ασόβαρη." Εκεί είναι το θέμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DimitrisX Posted July 19, 2010 Share Posted July 19, 2010 Όλα είναι ζήτημα έκφρασης και αισθητικής. Όλα τα είδη και υποείδη του φανταστικού είναι αγαπημένα, αλλά η επιστημονική φαντασία (με τη στενή έννοια του όρου) έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. "Αν δεν έχει εξωγήινους, δεν...", όπως λέω -χαριτολογώντας- συνήθως. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted July 19, 2010 Share Posted July 19, 2010 Είναι mainstream; Είναι παραφυσικό; μεταφυσικό; ότι και να'ναι, η χάλκινη μυρωδιά του αίματος, οι σανίδες που τρίζουν, το παιδάκι που στέκεται στη γωνιά και σε κοιτάζει, δυνάμεις που δεν εξηγούνται με ανθρώπινη λογική, μπορούν να είναι εκεί: όλα τα βέλη στην φαρέτρα του είδους που κάνουν τον αναγνώστη να ανατριχιάσει, να αναθαρρήσει με την νίκη του καλού απέναντι στο χειρότερο σκοτάδι, να περιμένει να μάθει -όπως και οι ήρωες των ιστοριών - τι συμβαίνει, γιατί συμβαίνει και πως μπορεί να αντιμετωπιστεί. Κι όταν το διήγημα τελειώσει, το εξώφυλλο καταλήξει να γίνει οπισθόφυλλο, και το σκοτάδι των σελίδων αποτραβιέται για να δώσει τη θέση του στο φως του πραγματικού ασφαλούς κόσμου, ο αναγνώστης κουνάει το κεφάλι επικροτώντας τον/την συγγραφέα που για την διάρκεια της ανάγνωσης τον έκανε να "πιστέψει". ΤΡΟΜΟΣ. Το αληθινότερο των genres, το "ανθρωπινότερο" των genres, και συνάμα αυτό με τις περισσότερες πιθανότητες να χειριστεί speculative καταστάσεις, δίχως να χαρακτηριστεί ασόβαρο. (επίσης, βοηθάει αν στο τέλος της ημέρας, αντιλαμβάνεσαι πως είναι τόσο αληθινό, όσο και ο "θάνατος" του βασιλιά στο σκάκι, και να κοιμάσαι ήσυχος.) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Woka Posted July 19, 2010 Share Posted July 19, 2010 (edited) Σε γενικές γραμμές, τα δύο είδη που με ελκύουν περισσότερο είναι η επιστημονική φαντασία (οποιουδήποτε είδους) και η φαντασία. Με άρκετή δυσκολία επιλέγω το πρώτο, λόγω της ιδιαίτερης αγάπης που έχω με την επιστημονική φαντασία η οποία οφείλεται σε πολλά πράγματα. Οσο για τον τρόμο, μου αρέσει ό,τι σχετίζεται με τον ψυχολογικό/μεταφυσικό τρόμο, έχοντας μια αντιπάθεια στα σπλάτερς και στα δήθεν τρομακτικά έργα τρόμου τα οποία είναι βουτηγμένα στους σκοτωμούς και τις σφαγές. Φαντασία, γιατί... όλα μπορούν να συμβουν. Το γιατί είναι κάτι που δεν θα καταλάβω ποτέ μου, αλλά τι με νοιάζει; Τέρατα, μεγεία, σπαθιά καταραμένα ή ευλογημένα, καταπότια, κόσμοι σκληροί και απικίνδυνοι... Όλα αυτά με τρελαίνουν. Αυτό που δεν θα καταλάβω ποτέ μου, είναι το γιατί ο άνθρωπος να γουστάρει την πιστή αναπαραγωγή της πραγματικότητας. Αυτό που λές ισχύει και στην επιστημονική φαντασία. Εντάξει, εκεί μπορεί να εξηγούνται τα πάντα αλλά τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει πιστή αντιγραφή της πραγματικότητας, μάλλον το αντίθετο. Τα πράγματα δε που μπορούν να συμβούν σε ένα κόσμο επιστημονικής φαντασίας είναι περισσότερα απο έναν αντίστοιχο φαντασίας για τον απλούστατο λόγο οτι μιλάμε για έναν πιο ανοιχτό κόσμο, απο πολλές απόψεις. Το μοναδικό στοιχείο που, ίσως, να κάνει την φαντασία πιο εξωπραγματική και μοναδική είναι το στοιχείο της μαγείας, το οποίο δεν το συναντάς πουθενά αλλού παρά σε fantasy κόσμους (εκτός και αν μιλάμε για Steampunk, οπού εκεί μιλάμε για συνδιασμό τεχνολογίας και μαγείας). Edited July 19, 2010 by Woka Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted July 19, 2010 Author Share Posted July 19, 2010 Τρόμος. Μπορεί συχνά να μην έχει φανταστικά στοιχεία, αλλά, όταν το κάνει, συνήθως δένει απίστευτα το φανταστικό με το πραγματικό και δημιουργεί κάτι νέο. Καλογραμμένα βιβλία τρόμου ξυπνάνε αρχετυπικούς φόβους και αγκίζουν με εξαιρετική άνεση θέματα-ταμπού κάτω από την αιγίδα της ιστορίας τρόμου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted July 19, 2010 Share Posted July 19, 2010 Ψήφισα κι εγώ. Η αλήθεια είναι πως με τρόμο ξεκίνησα να ερωτροπώ με το είδος και πως όσο μεγαλώνω μου αρέσει πολύ κι η εφ, αλλά η μεγάλη μου αγάπη είναι μία. Είμαι μάλλον ρομαντική. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted July 19, 2010 Share Posted July 19, 2010 Αυτά είναι διαόλου πράματα... Μακριά από μας και τα παιδιά μας. Τότε γιατί δεν ψήφισες το τελευταίο; Thnx, Nihilio, για το added comment, γιατί είχα αρχίσει να νομίζω ότι κάτι πάτησα λάθος και εξαφανίστηκε το ποστ μου. Νεράιδες κατέλαβαν το pc μου για να με εμποδίσουν να ψηφίσω sci-fi. Εγώ ψήφισα sci-fi, αλλά μόνο επειδή γνωρίζω την ύπαρξη του είδους πολύ περισσότερο καιρό (συγκεκριμένα, με το φάντασυ πρωτοσυναντήθηκα το 2002...). Αλλά, κατά τα άλλα, έχω διαβάσει και φάντασυ που με ξετρέλανε και εφ που μου έκατσε στο λαιμό. Με ενδιαφέρει η φαντασία όπου και να υπάρχει, αλλά όχι σε πάααρα πολύ μεγάλες δόσεις, όχι φαντασία για να χάνεσαι και μόνο. Για να τοποθετηθώ στο ζήτημα που ανοίξατε παραπάνω, ο κατάλληλος συνδυασμός φαντασίας και πραγματικότητας για μένα είναι να συνθέτει ο συγγραφέας/δημιουργός κάτι που δεν (θα μπορούσε να) υπάρχει, χρησιμοποιώντας υλικά που υπάρχουν. Να ενώνει τις (πραγματικές) τελίτσες, δηλαδή τα πράγματα που όλοι γνωρίζουν και είναι με αυτά εξοικειωμένοι, με έναν καινούριο (και φανταστικό) τρόπο. Όχι να επινοεί καινούριες τελίτσες (πχ εξωγήινους, μαγικές δυνάμεις, τηλεπάθειες, ξόρκια, πλανήτες με ογδοντατρία φεγγάρια ο καθένας, ελιξήρια νεότητας κ.π.λ.*) για να βγει ένα καινούριο σχέδιο ενώνοντάς τις. Παράδειγμα φάντασυ χωρίς επινοημένες τελίτσες είναι το "Γεράκι" του Solonor. Δεν ξέρω αν γίνομαι σαφής... * και πάει λέγοντας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted July 19, 2010 Share Posted July 19, 2010 Cyberpunk for ever! (ναι ξέρω είναι ξεπερασμένο πια) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted July 19, 2010 Share Posted July 19, 2010 Εδώ θα τα χαλάσουμε... Αλήθεια, θεωρείται ξεπερασμένο; Καλά νέα αυτά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
JohnMad Posted July 19, 2010 Share Posted July 19, 2010 Αυτό που επίσης δεν θα καταλάβω ποτέ μου, είναι το γιατί ο άνθρωπος να γουστάρει την πιστή αναπαραγωγή της πραγματικότητας. Αν εννοείς τη συμβατική λογοτεχνία (εκτός φανταστικού δηλαδή), τότε θα έλεγα ότι έτσι είναι πιο εύκολο να σχολιάσει ο συγγραφέας την πραγματικότητα από τη δική του οπτική γωνία. Άρα το "πετυχημένο" φανταστικό είναι πιο δύσκολο να γραφεί, απ' ότι η λογοτεχνία χωρίς καθόλου φανταστικό στοιχείο: -) Κυβερνοπάνκ, παλιά διαστημική όπερα και ήπια εφ (τύπου 1984, Φίλιπ Ντικ, Λε Γκεν κλπ) είναι τ' αγαπημένα μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted July 19, 2010 Share Posted July 19, 2010 ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ "1984" ΕΙΝΑΙ CYBERPUNK;!! Μην τα λες έτσι απότομα αυτά! Τώρα είναι που δεν καταλαβαίνω καθόλου τι είναι το cyberpunk... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
JohnMad Posted July 19, 2010 Share Posted July 19, 2010 ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ "1984" ΕΙΝΑΙ CYBERPUNK;!! Μην τα λες έτσι απότομα αυτά! Τώρα είναι που δεν καταλαβαίνω καθόλου τι είναι το cyberpunk... Το ''1984'' μάλλον είναι ήπια επ. φαντασία. Παράδειγμα αρχετυπικού κυβερνοπάνκ είναι ο ''Νευρομάντης'' του Γκίμπσον, που γυρίζεται και ταινία. Γενικά νομίζω ότι το κυβερνοπάνκ έχει στοιχεία τόσο ήπιας, όσο και σκληρής εφ. Περισσότερο θα έλεγα όμως ότι χαρακτηριζεται από νουάρ καταβολές Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted July 19, 2010 Share Posted July 19, 2010 Τώρα με ηρέμησες... Ναι, για το "Νευρομάντη" μού το έχουν πει ότι είναι cp. Κάτι τέτοιο νόμιζα κι εγώ ότι είναι το cp, τεχνολογία ως τ' αυτιά, ίντερνετ, εικονικές πραγματικότητες, δικτύωμα και ξανά δικτύωμα (ηλεκτρονικό). Η ταινία "Existenz", ας πούμε, εκεί κατατάσσεται; (αυτή με τον Jude Law) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
JohnMad Posted July 19, 2010 Share Posted July 19, 2010 Τώρα με ηρέμησες... Ναι, για το "Νευρομάντη" μού το έχουν πει ότι είναι cp. Κάτι τέτοιο νόμιζα κι εγώ ότι είναι το cp, τεχνολογία ως τ' αυτιά, ίντερνετ, εικονικές πραγματικότητες, δικτύωμα και ξανά δικτύωμα (ηλεκτρονικό). Η ταινία "Existenz", ας πούμε, εκεί κατατάσσεται; (αυτή με τον Jude Law) Κατά τη γνώμη μου έχει επιρροές από εκεί, αλλά ο Κρόνενμπεργκ είναι πάντα..... μοναδικός! Μόνο με τον εαυτό του νομίζω μπορείς να τον συγκρίνεις (βλ. Βιντεοδρόμιο). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted July 19, 2010 Author Share Posted July 19, 2010 Τώρα με ηρέμησες... Ναι, για το "Νευρομάντη" μού το έχουν πει ότι είναι cp. Κάτι τέτοιο νόμιζα κι εγώ ότι είναι το cp, τεχνολογία ως τ' αυτιά, ίντερνετ, εικονικές πραγματικότητες, δικτύωμα και ξανά δικτύωμα (ηλεκτρονικό). Η ταινία "Existenz", ας πούμε, εκεί κατατάσσεται; (αυτή με τον Jude Law) Κατά βάση κυβερνοπανκ είναι δυστοπική αστική ΕΦ, όπου (συνήθως) πολυεθνικές εταιρίες ελέγχουν τα πάντα. Οι απλοί άνθρωποι αποτελούν πιόνια συνωμοσιών, οι ήρωες είναι συχνά χάκερ ή περιθωριακοί εγκληματίες, βιοτεχνολογία και ρομποτικά εμφυτεύματα υπάρχουν παντού, όπως και τεχνητές νοημοσύνες. Ο Νευρομάντης είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό έργο του είδους, αν και ορισμένα από τα βιβλία του Dick (πχ το Ubik) και το 1984 μπορεί να τα πει κανείς προγόνους του Cyberpunk κινήματος. To Existenz είναι κυβερνοπανκ ταινία, αν και όχι ακριβώς αρχετυπική. Πολύ γνωστές κυβερνοπανκ ταινίες ήταν το Johnny Mnemonic, το Equilibrium, το Dark City και το πρώτο Matrix, αν και αρχετυπικές δεν τις λες ακριβώς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted July 19, 2010 Share Posted July 19, 2010 ΤΡΟΜΟΣ. Το αληθινότερο των genres, το "ανθρωπινότερο" των genres, και συνάμα αυτό με τις περισσότερες πιθανότητες να χειριστεί speculative καταστάσεις, δίχως να χαρακτηριστεί ασόβαρο. (επίσης, βοηθάει αν στο τέλος της ημέρας, αντιλαμβάνεσαι πως είναι τόσο αληθινό, όσο και ο "θάνατος" του βασιλιά στο σκάκι, και να κοιμάσαι ήσυχος.) Σχεδόν με έπεισες! Παρόλο που ο τρόμος είναι αγαπημένος, δε θα μπορούσα ποτέ να διαβάζω συνέχεια (φοβάμαι). 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.