Βιβλία-πατάτες

[heiron]

Το Σιλμαριλλιον ηταν η γνωριμια μου με τον Τολκιν και ενα απο τα πρωτα βιβλια που με εμπασαν για τα καλα στη φανταστικη λογοτεχνια.Αλλα φυσικα πρεπει να ειναι κανεις προετοιμασμενος για ψευδομυθολογια κι οχι για μυθιστορημα.

[Μάρβιν ΑΑΠ]

Τον Άρχοντα των γρίφων δύσκολα θα το έλεγα πατάτα. Μάλιστα, θα ήθελα να το ξαναδιαβάσω κάποια στιγμή (όπως πολλά άλλα).

Φαίνεται ότι κι εγώ τα χάλια βιβλία τείνω να τα ξεχνάω. Ας πούμε, τώρα θυμήθηκα πόσο χάλια ήταν πράγματι το τελευταίο του Αναγεννημένου (Δράκοντα). Πολλή κούραση, πολλή επανάληψη, ολοφάνερα ίδια δομή με όλα τα προηγούμενα και ένα από τα λίγα βιβλία που άφησα ποτέ στη μέση.

Ααα, τώρα που το θυμήθηκα, επίσης μου φάνηκε να πλησιάζει στο χάλια ο Οίκος των Ατρειδών (Χέρμπερτ-Άντερσον).

[wordsmith]

Heiron:Για το "η βουή και η μανία" συμφωνώ, πολύ βαρετό και ακαταλαβίστικο. Aλλά τα σταφύλια της οργής γιατί τα σιχάθηκες τόσο πολύ; Εμένα μου φάνηκε αρκετά ευκολοδιάβαστο και το θέμα του είναι ενδιαφέρον. Και έχει και κάτι ατάκες καλές. Αλλά το χειρότερο απ' όλα είναι το "Άλικο Γράμμα". Πρέπει να πω ότι όλα αυτά τα κάναμε στη σχολή και τα διάβασα στα αγγλικά. Ε λοιπόν, για το "Άλικο Γράμμα" χρειάστηκε να μας πουν οι καθηγήτριες πρώτα την υπόθεση και μετά να το διαβάσουμε, γιατί αλλιώς δε θα καταλαβαίναμε τίποτα. Πηγαίνει μπρος πίσω στο χρόνο, δε λέει ποτέ τίποτα ευθέως, ούτε ποιο είναι το γράμμα και τι σημαίνει (Α for adultery) και γενικώς ομίχλη σκωτσέζικη. Δεν το ζητήσαμε εμείς να μας πουν πρώτα την υπόθεση, οι καθηγήτριες από μόνες τους μας την είπαν. Πανεπιστημιακώς αναγνωρισμένη πατάτα, δηλαδή...