BladeRunner Posted July 17, 2019 Author Share Posted July 17, 2019 Όνομα ταυρομάχου (Nombre de torero, 1994) Έκτο βιβλίο του Λουίς Σεπούλβεδα που διαβάζω, και είναι το δεύτερο καλύτερο του συγγραφέα που έχει τύχει να πιάσω στα χέρια μου, μετά το μάλλον αξεπέραστο "Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης", που διάβασα πριν από τεσσεράμισι και πλέον χρόνια. Πραγματικά πολύ καλογραμμένο, εξαιρετικά απολαυστικό και με τον τρόπο του συναρπαστικό μυθιστόρημα, το οποίο με κράτησε στην τσίτα από την αρχή μέχρι το τέλος. Η ιστορία είναι αρκετά απλή, όμως ο συγγραφέας την απογειώνει με το μοναδικό στιλ γραφής του, η οποία διακρίνεται για τις γλαφυρές περιγραφές σκηνικών και γεγονότων, το μαύρο χιούμορ και τον έντονο κυνισμό. Φυσικά δεν λείπουν τα σχόλια πολιτικής και ιδεολογικής φύσεως, μιας και ο Σεπούλβεδα είναι γνωστός για τις πολιτικές του ανησυχίες και τους αγώνες που έχει δώσει για τα πιστεύω του. Είμαι σίγουρος ότι κάποιοι από τους χαρακτήρες του βιβλίου είναι βγαλμένοι από την πραγματική ζωή, βασίζονται δηλαδή σε ανθρώπους που γνώρισε ο ίδιος ή που άκουσε να μιλάνε γι'αυτούς. Τέλος πάντων, το βιβλίο πραγματικά το απόλαυσα από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα, τόσο χάρη στην ενδιαφέρουσα πλοκή, όσο κυρίως χάρη στη γραφή και την ένταση που έβγαζε η όλη αφήγηση της ιστορίας. 8.5/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted August 22, 2019 Author Share Posted August 22, 2019 Ερνέστο Σάμπατο - Περί ηρώων και τάφων Τον Μάρτιο του 2016 διάβασα το "Το τούνελ", ένα σχετικά μικρό βιβλίο που όμως με κούρασε και δεν με άγγιξε σε σχεδόν κανένα σημείο του. Ίσως να μην του έδωσα την αρμόζουσα προσοχή, ίσως να μην είχα και την κατάλληλη διάθεση τότε για τέτοιου είδους βιβλία, πάντως δεν μου άρεσε. Όμως τον συγγραφέα δεν τον διέγραψα και, μάλιστα, είπα να πάρω μαζί μου στις φετινές καλοκαιρινές διακοπές το συγκεκριμένο τούβλο, απλά και μόνο για να δοκιμάσω τις αντοχές μου. Οποία έκπληξις! Το βιβλίο πραγματικά με ενθουσίασε. Μιλάμε για ένα τούβλο 683 σελίδων (διάβασα την ωραία μετάφραση των εκδόσεων Μεταίχμιο), το οποίο ζήτημα να με κούρασε ή να με μπέρδεψε σε δυο-τρία σημεία, δηλαδή σε πολύ, μα πολύ λίγες σελίδες (τις οποίες με απόλαυση ξαναδιάβασα!). Ο Σάμπατο κατάφερε να με υπνωτίσει και να με μπάσει σ'έναν κόσμο σκοτεινό και ολίγον τι παρανοϊκό, να με κάνει ένα με τους ιδιαίτερους χαρακτήρες και τα δύσκολα προβλήματά τους. Αν και πρόκειται για ένα βιβλίο αρκετά βαρύ (τόσο κυριολεκτικά, όσο κυρίως μεταφορικά), πολυσύνθετο και περίπλοκο εδώ και κει, εντούτοις το διάβασα σαν να ήταν κάποιο καταιγιστικό θρίλερ με χαλαρή γραφή. Για πολλές ώρες ξέχασα το καλοκαίρι, τα παγωτά, τις παραλίες, τις γκόμενες με τα αποκαλυπτικά μαγιό (λέμε τώρα!), και βυθίστηκα στο καταθλιπτικό σύμπαν του. Η γραφή του Σάμπατο είναι αν μη τι άλλο εξαιρετική, διεισδυτική και οξυδερκής, γεμάτη δυνατές εικόνες, έντονα συναισθήματα και βαθύτερα νοήματα για τη ζωή. Όπως πολύ σωστά λέει το οπισθόφυλλο της ελληνικής έκδοσης, πρόκειται για ένα σκοτεινό έπος πάθους, φιλοσοφίας και παράνοιας στο Μπουένος Άιρες, το οποίο δεν θα αφήσει αλώβητο κανέναν σκεπτόμενο αναγνώστη. Ίσως να μην είναι ιδιαίτερα καλοκαιρινό ανάγνωσμα, αλλά οι μεσημεριανές ώρες της καλοκαιρινής ραστώνης καμιά φορά βοηθούν στο να κυλήσουν σαν γάργαρο νερό μυθιστορήματα της λεγόμενης βαριάς λογοτεχνίας, όπως το συγκεκριμένο. Τολμήστε το! Υ.Γ. Τελικά θα ξαναδιαβάσω κάποια στιγμή το "Το τούνελ", μπας και τελικά έφταιγα εγώ και όχι το βιβλίο! 9.5/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 7, 2019 Author Share Posted September 7, 2019 Σιλβίνα Οκάμπο & Αδόλφο Μπιόι Κασάρες - Όποιος αγαπά, μισεί (Los que aman, odian, 1946) Το μικρό αυτό βιβλιαράκι το αγόρασα έναντι δυόμισι ευρώ από το παζάρι βιβλίου του 2012, αλλά τώρα εδέησα να το διαβάσω. Είναι η πρώτη φορά που διαβάζω κάτι της Σιλβίνα Οκάμπο, αλλά η δεύτερη του Αδόλφο Μπιόι Κασάρες, μιας και τον Μάρτιο του 2016 είχα διαβάσει το "Η εφεύρεση του Μορέλ", ένα βιβλίο που δυστυχώς δεν με είχε ενθουσιάσει (αλλά σίγουρα θα ξαναδιαβάσω, γιατί μάλλον το αδίκησα...). Λοιπόν, εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι ανάμεσα στο κλασικό "Ποιος το έκανε;" αστυνομικό μυθιστόρημα και την παρωδία του, με μια κάποια αγωνία αλλά και με δόσεις παραδοξότητας και σαρκαστικού χιούμορ. Αν το διαβάσει κανείς σαν κλασικό whodunit μυθιστόρημα, μάλλον θα απογοητευτεί, γιατί το μυστήριο δεν είναι δα και κάτι το τρομερό, ούτε σκοπός των συγγραφέων ήταν να γράψουν μια αμιγώς αγωνιώδη ιστορία μυστηρίου. Αν, όμως, το διαβάσει κανείς σαν κάποιου είδους παρωδία, σαν κάποιου είδους λογοτεχνικό παιχνίδι, τότε νομίζω ότι θα περάσει καλά, γιατί η γραφή είναι πολύ καλή και οξυδερκής, το όλο σκηνικό του ξενοδοχείου φοβερό και η ατμόσφαιρα εξαιρετική. Γενικά ήξερα τι περίπου να περιμένω και τελικά πέρασα καλά. 7.5/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted October 16, 2019 Share Posted October 16, 2019 Zeo Valdes, "Το καθημερινό τίποτα" Ένα βιβλίο από αυτά που ή τα παρατάς απ' τις πρώτες σελίδες ή τα αφήνεις να σε παρασύρουν σε μία ανάγνωση χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Αυτό τη γλίτωσε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted February 10, 2020 Share Posted February 10, 2020 Luis Sepulveda - Hot line Το βιβλίο αυτό περιέχει δύο νουβέλες, το Hot line και το Γιακαρέ. Πρόκειται για δύο αρκετά συμπαθητικές ιστορίες. Το γράψιμο δεν είναι τίποτα τρομερό, όμως οι ιστορίες έχουν κάποιες ωραίες στιγμές, ειδικά το Hot line. Luis Sepulveda - Το ημερολόγιο ενός ευαίσθητου killer Ωραία ιστορία κι αυτή του Σεπούλβεδα με τον κεντρικό πρωταγωνιστή (έναν killer) να μαστίζεται από τύψεις και να είναι και ερωτευμένος. Αρκετά ωραία η διείσδυση στις μύχιες σκέψεις του. Το γράψιμο, πάντως, και σε αυτό το βιβλίο δεν είναι κάτι τρομερό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted May 4, 2020 Author Share Posted May 4, 2020 Λουίς Σεπούλβεδα - Hot Line/Γιακαρέ (Hot Line/Yacaré, 1998) Το μικρό αυτό βιβλιαράκι, που είναι και το έβδομο του συγγραφέα που διαβάζω, περιέχει δυο συμπαθητικές και καλογραμμένες ιστορίες, που όμως δε κατάφεραν να με εντυπωσιάσουν όπως άλλα γραπτά του Σεπούλβεδα. Κλασικά η γραφή είναι πολύ ωραία, με το γνωστό κυνικό χιούμορ, τις λιτές περιγραφές και τις πολιτικοποιημένες αναφορές, όμως οι ιστορίες μου φάνηκαν κάπως βιαστικές, χωρίς βάθος σε πλοκή και χαρακτήρες. Υπάρχουν, φυσικά, κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες εδώ και κει, ενώ επίσης οι ιστορίες έχουν ορισμένες πολύ ωραίες σκηνές, όμως αν μη τι άλλο ο Σεπούλβεδα έχει γράψει και καλύτερα πράγματα. Όπως και να'χει, η ώρα θα περάσει γρήγορα και αρκετά ευχάριστα με το βιβλίο αυτό, οπότε μια ανάγνωση σίγουρα την αξίζει. 6.5/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted May 5, 2020 Share Posted May 5, 2020 18 hours ago, BladeRunner said: Λουίς Σεπούλβεδα - Hot Line/Γιακαρέ (Hot Line/Yacaré, 1998) Το μικρό αυτό βιβλιαράκι, που είναι και το έβδομο του συγγραφέα που διαβάζω, περιέχει δυο συμπαθητικές και καλογραμμένες ιστορίες, που όμως δε κατάφεραν να με εντυπωσιάσουν όπως άλλα γραπτά του Σεπούλβεδα. Κλασικά η γραφή είναι πολύ ωραία, με το γνωστό κυνικό χιούμορ, τις λιτές περιγραφές και τις πολιτικοποιημένες αναφορές, όμως οι ιστορίες μου φάνηκαν κάπως βιαστικές, χωρίς βάθος σε πλοκή και χαρακτήρες. Υπάρχουν, φυσικά, κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες εδώ και κει, ενώ επίσης οι ιστορίες έχουν ορισμένες πολύ ωραίες σκηνές, όμως αν μη τι άλλο ο Σεπούλβεδα έχει γράψει και καλύτερα πράγματα. Όπως και να'χει, η ώρα θα περάσει γρήγορα και αρκετά ευχάριστα με το βιβλίο αυτό, οπότε μια ανάγνωση σίγουρα την αξίζει. 6.5/10 Ποια βιβλία του προτείνεις; Αν και δεν με έχει εντυπωσιάσει με τα δύο του βιβλία που έχω διαβάσει, οι ιστορίες του φεύγουν γρήγορα και έχει όπως είπες κάποιες ωραίες ιδέες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted May 5, 2020 Share Posted May 5, 2020 10 hours ago, Spyrex said: Ποια βιβλία του προτείνεις; Αν και δεν με έχει εντυπωσιάσει με τα δύο του βιβλία που έχω διαβάσει, οι ιστορίες του φεύγουν γρήγορα και έχει όπως είπες κάποιες ωραίες ιδέες. Να σου προτείνω κι εγώ μερικά; Ιστορίες του περιθωρίου, Ένας γέρος που έλεγε ιστορίες αγάπης, Ένας γάτος που έμαθε σ' έναν γλάρο να πετάει, Patagonia Express (αυτό μάλλον έπρεπε να το είχα πει πρώτο). Επίσης ένα πολύ μικρό, το Ένας σκύλος που τον έλεγαν Πιστό, αλλά θα σπαράξει η ψυχή σου μ' αυτό. Ο Σεπούλβεδα δεν κάνει μπαμ, είναι διακριτικός συγγραφέας, αλλά είναι από αυτούς που μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted May 5, 2020 Share Posted May 5, 2020 Ενδιαφέρουσα προσέγγιση, Άννα. Θα επανέλθω σύντομα με κάτι δικό του. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted May 5, 2020 Author Share Posted May 5, 2020 6 hours ago, Spyrex said: Ποια βιβλία του προτείνεις; Αν και δεν με έχει εντυπωσιάσει με τα δύο του βιβλία που έχω διαβάσει, οι ιστορίες του φεύγουν γρήγορα και έχει όπως είπες κάποιες ωραίες ιδέες. Σίγουρα το "Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης" και το "Όνομα ταυρομάχου", ίσως και τη συλλογή διηγημάτων "Ο μουγκός Ουζμπέκος". Επίσης για το "Patagonia Express" έχω ακούσει τα καλύτερα, αλλά δεν το έχω διαβάσει ακόμα (μπορεί να το κάνω μέσα στη χρονιά). 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted May 15, 2020 Share Posted May 15, 2020 Luis Sepulveda - Patagonia Express Το γράψιμο του Σεπούλβεδα, προσωπικά, δεν με ενθουσιάζει ιδιαίτερα, αλλά όπως προειπώθηκε έχει ωραίες ιδέες και τα βιβλία του έχουν αρκετά να δώσουν. Στο συγκεκριμένο, το γράψιμό του με ταλαιπώρησε. Αναδρομές στο παρελθόν μέσα σε αναδρομές και ξαφνική μετάβαση στο παρόν. Κάπου έχανα την μπάλα. Εκτός αυτού, πέρα από τις πρώτες ιστορίες που είναι αρκετά περιγραφικές και σοκαριστικές, οι υπόλοιπες ιστορίες δεν μου τράβηξαν το ενδιαφέρον. Όμως, μέσα από τις ιστορίες του έμαθα αρκετά ιστορικά στοιχεία για τη ζωή στη Ν. Αμερική τον 20ό αιώνα. Οι ιστορίες του είναι αρκετά περιγραφικές κάτι που δίνει ζωντάνια στην ανάγνωση. Θα συνεχίσω να τον διαβάζω. Τα βιβλία του φεύγουν γρήγορα και θέλω να δω κι άλλες ιδέες αυτού του ανθρώπου που πέρασε τόσα (βασανιστήρια - που περιγράφονται στο συγκεκριμένο βιβλίο) κατά τη διάρκεια της χιλιανής δικτατορίας. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
the last wave Posted May 20, 2020 Share Posted May 20, 2020 Χουάν Ρούλφο - Πέδρο Πάραμο Διάβασα το κλασικό Πέδρο Πάραμο του Χουάν Ρούλφο, για πολλούς ένα από αριστουργήματα της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας. Ο ήρωας μας αρχίζει ένα ταξίδι αναζήτησης του πατέρα του - τον οποίο δεν γνώρισε ποτέ - για να βρεθεί τελικά σε ένα τόπο έρημο, ένα τόπο φαντασμάτων και σκιών... Ποιητικός λόγος και αποσπασματική αφήγηση σε ένα έργο που λόγω της ιδιαίτερης δομής του και όχι μόνο θεωρείται ακόμα και σήμερα πρωτοποριακό. Πρόκειται για ένα άκρως υποβλητικό βιβλίο με πολλούς συμβολισμούς, που απαιτεί από τον αναγνώστη προσήλωση για την αποκωδικοποίηση των νοημάτων και που τον παρακινεί για πολλαπλές αναγνώσεις. Στην εξαιρετική έκδοση του Πατάκη διάβασα πρώτα το μυθιστόρημα και στη συνέχεια τα επιμέρους κείμενα της έκδοσης τα οποία με βοήθησαν να εκτιμήσω ακόμη περισσότερο το έργο του Μεξικανού συγγραφέα. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted May 27, 2020 Author Share Posted May 27, 2020 Νόνα Φερνάντες Σιλάνες - Space Invaders (Space Invaders, 2013) Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Είναι πραγματικά μια πολύ ιδιαίτερη νουβέλα που μέσα σε λίγες σελίδες κρύβει κάποια έντονα συναισθήματα και ορισμένες δυνατές εικόνες, και υποθέτω ότι εμμέσως πλην σαφώς διαθέτει και στοιχεία από τη ζωή και τις εμπειρίες της Νόνα Φερνάντες, μιας και τη δεκαετία του '80 είχε την ίδια ηλικία με τα παιδιά που "πρωταγωνιστούν" σ'αυτή την ιστορία, όμως η αλήθεια είναι ότι δεν κατάφερε να με αγγίξει ιδιαίτερα, δεν πρόλαβα να νιώσω κάτι για τους χαρακτήρες ή το όλο δράμα. Νομίζω ότι επί του θέματος έχω διαβάσει πιο δυνατές και πιο καθηλωτικές ιστορίες, που με συγκίνησαν ή έστω με άγγιξαν περισσότερο. Όπως και να'χει, είναι και θέμα γούστου, αλλά και όρεξης, και άλλωστε τα τριάμισι αστεράκια (τρία στο Goodreads) δεν είναι κακός βαθμός. Πάντως προτείνεται. 7/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted July 2, 2020 Author Share Posted July 2, 2020 Πάκο Ιγκνάσιο Τάιμπο ΙΙ - Προσκλητήριο ηρώων (Héroes Convocados, 1982) Ενδέκατο βιβλίο του αγαπημένου Πάκο Ιγκνάσιο Τάιμπο ΙΙ που διαβάζω και δηλώνω ξανά αρκούντως ικανοποιημένος, ειδικά από το στιλ γραφής και τον τρόπο σκέψης του. Μου έλειψαν πολύ η τρέλα του και ο ιδιαίτερος τρόπος να παρουσιάζει πρόσωπα και καταστάσεις, μιας και τελευταία φορά που διάβασα βιβλίο του ήταν τον Ιούνιο του 2017, όταν απόλαυσα το εξαιρετικό "Περαστικός". Τούτο το βιβλίο έχει μια πολύ ιδιαίτερη και πολύ περίεργη δομή, που αρχικά μπορεί να παραξενέψει τους αναγνώστες (ακόμα και αυτούς που έχουν συνηθίσει τον τρόπο σκέψης του Τάιμπο ΙΙ), όμως όσο γυρίζουν οι σελίδες, τόσο πιο εθιστικό και ενδιαφέρον γίνεται. Δεν ξέρω, η όλη φαντασία του συγγραφέα, οι εικόνες, οι περιγραφές καταστάσεων, οι διάφορες πληροφορίες γύρω από τα αιματηρά γεγονότα του '68 στο Μεξικό, πραγματικά με καθήλωσαν. Και, βέβαια, μην ξεχνάμε το χιούμορ του, τον κυνισμό του, την υποδόρια σάτιρα, αναμφίβολα ο Τάιμπο ΙΙ μπορεί και σφάζει με το γάντι όλα τα κακώς κείμενα της πατρίδας του. Τέλος πάντων, είναι ένα βιβλίο ωραίο και ενδιαφέρον μέσα στις παραξενιές και τις ιδιαιτερότητές του, και νομίζω ότι θα ικανοποιήσει τους λάτρεις του συγγραφέα. 8/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted July 10, 2020 Author Share Posted July 10, 2020 Μ. Δ. Απαραΐν - Η μπαλάντα του Τζόνι Σόσα (La balada de Johnny Sosa, 1994) Πολύ καλογραμμένη νουβέλα που εμμέσως πλην σαφώς ασχολείται με τη στρατιωτική δικτατορία στην Ουρουγουάη και πώς αυτή επηρέασε μια ολόκληρη κοινωνία. Πεδίο δράσης είναι ένα χωριό στη μέση του πουθενά και πρωταγωνιστής ένας ονειροπόλος μαύρος, τραγουδιστής και λάτρης των μπλουζ, που το πρωί ακούει την ιστορία του ινδάλματός του στο ραδιόφωνο και το βράδυ παίζει μουσική στο καμπαρέ του χωριού. Μέχρι που έρχεται ο στρατός στο χωριό και η ρουτίνα του απολιτίκ Τζόνι αλλάζει εντελώς, ενώ ουσιαστικά θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα δίλημμα, όπως άλλωστε οι περισσότεροι συμπατριώτες του. Η αλήθεια είναι ότι αυτή η νουβέλα με δίχασε, γιατί από τη μια μου άρεσε πολύ η γραφή και γενικά ο τρόπος που ο Απαραΐν ασχολήθηκε με τη στρατιωτική δικτατορία στην πατρίδα του, από την άλλη όμως δεν υπήρχαν και πολλά πράγματα στην πλοκή ή τους χαρακτήρες για να με κρατήσουν στην τσίτα, ή τέλος πάντων για να μου κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον. Είναι μια ιστορία που διάβασα γρήγορα και με μια κάποια αναγνωστική απόλαυση, αλλά δεν πιστεύω ότι θα τη θυμάμαι μετά από κάποιες μέρες. Πάντως τα θετικά είναι σαφώς περισσότερα από τα αρνητικά. 7/10 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted August 2, 2020 Author Share Posted August 2, 2020 Αμπδόν Ουμπίδια - Σιωπηλή σαν το θάνατο (Callada como la muerte, 2013) Δεύτερο βιβλιαράκι των εκδόσεων Carnivora που διαβάζω (έχω αγοράσει και τα πέντε που έχουν κυκλοφορήσει) μετά το ωραίο και ιδιαίτερο "Προτελευταίο πολεμικό ψευδώνυμο" του Ραούλ Αρχεμί που διάβασα τον Ιανουάριο, και δηλώνω ξανά ικανοποιημένος. Εδώ ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ μεγάλο διήγημα ή με μια σχετικά μικρή νουβέλα, ανάλογα πώς το βλέπει κανείς. Άνετα μπορεί να διαβάσει κανείς το βιβλίο αυτό σ'ένα απογευματάκι, ακόμα και αν είναι πιο χαλαρός αναγνώστης από μένα. Η ιστορία είναι καλή και ενδιαφέρουσα, λιτή και περιεκτική σε νοήματα και εικόνες, η γραφή εξαιρετική και σε σημεία καθηλωτική (υπάρχουν δυο ή τρεις μονόλογοι που πραγματικά με καθήλωσαν), ενώ η ατμόσφαιρα καταπληκτική, θα έλεγα με νουάρ αποχρώσεις. Πιστεύω ότι ο συγγραφέας είχε υλικό για μια μεγαλύτερης έκτασης ιστορία που θα ήταν εξίσου δυνατή, όμως δεν πειράζει, ακόμα και έτσι κατάφερε να με ικανοποιήσει. Όσον αφορά την έκδοση, είναι κλασικά πολύ προσεγμένη και γενικά καλαίσθητη, οπότε χαλάλι η τσιμπημένη τιμή. 8/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted October 5, 2020 Author Share Posted October 5, 2020 Μαρία Λουίσα Μπομπάλ - Οι αναμνήσεις μιας νεκρής (La amortajada, 1938) Μια από τις κλασικότερες νουβέλες της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας και πρόδρομος του μαγικού ρεαλισμού, που δέχτηκε τα διθυραμβικά σχόλια από συγγραφείς του μεγέθους του Χ. Λ. Μπόρχες και του Κάρλος Φουέντες, και που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τον Χουάν Ρούλφο κατά τη συγγραφή του αριστουργήματος "Πέδρο Πάραμο". Λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι η νουβέλα αυτή έχει κάτι το ξεχωριστό και το ιδιαίτερο, έχει μια κάποια δύναμη που μπορεί να σε καθηλώσει και να σου δημιουργήσει λογιών λογιών συναισθήματα, όμως εντέλει δεν με ενθουσίασε, ίσως γιατί δεν την διάβασα στην κατάλληλη στιγμή ή ίσως γιατί δεν την βρήκα ακριβώς του γούστου μου. Οφείλω να πω ότι η γραφή είναι πολύ καλή, λυρική και μπορεί να πει κανείς ονειρική, η ατμόσφαιρα κατανυκτική και η θεματολογία ενδιαφέρουσα (η συγγραφέας αγγίζει εμμέσως πλην σαφώς πολλά κοινωνικά θέματα της εποχής της), αλλά θα ήταν ψέμα αν έλεγα ότι συγκλονίστηκα ή ότι με άγγιξε. 7/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted October 6, 2020 Author Share Posted October 6, 2020 (edited) Φελισμπέρτο Ερνάντες - Κανείς δεν άναβε τα φώτα (Nadie encendía las lámparas, 1947) Οφείλω να παραδεχτώ ότι αγόρασα το βιβλίο κυρίως λόγω του υπέροχου εξωφύλλου της νέας έκδοσης, καθώς επίσης γιατί υπάρχουν πολύ θετικά σχόλια για το έργο του Ερνάντες, από τέρατα της λογοτεχνίας όπως οι Χούλιο Κορτάσαρ, Ίταλο Καλβίνο και Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Τελικά αποδείχτηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα μα και παράξενη συλλογή διηγημάτων, με ιδιόρρυθμους χαρακτήρες, αλλόκοτες καταστάσεις και περίεργο χιούμορ. Σίγουρα μου ξέφυγαν κάποιοι συμβολισμοί (αν υπάρχουν, βέβαια) και δεν έπιασα ακριβώς τι ήθελε να πει ο ποιητής κάθε φορά (αν είχε να πει κάτι συγκεκριμένο), πάντως πέρασα υπέροχα. Από τη μια η κάπως ονειρική ατμόσφαιρα των διηγημάτων, από την άλλη η υπέροχη γραφή του Ερνάντες, με έκαναν να ευχαριστηθώ το βιβλίο και να ξεφύγω λίγο από την πεζή πραγματικότητα. Υποθέτω δεν είναι για όλα τα γούστα και όλες τις ορέξεις, μιας και ξεφεύγει κάπως από τα συνηθισμένα, όμως κατά τη γνώμη μου είναι μια πολύ καλογραμμένη και ενδιαφέρουσα συλλογή διηγημάτων. Δυο διηγήματα που μου φάνηκαν λίγο πιο ξεχωριστά από τα υπόλοιπα, είναι αυτά: "Ο ταξιθέτης" και "Η γυναίκα που μου έμοιαζε". 7.5/10 Edited October 7, 2020 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted October 19, 2020 Author Share Posted October 19, 2020 (edited) Σέσαρ Άιρα - Οι νύχτες στο Φλόρες (Las noches de Flores, 2004) Δεύτερο βιβλίο του Σέσαρ Άιρα που διαβάζω, μετά το καλούτσικο αλλά εντέλει όχι και τόσο του γούστου μου "Συνέδριο λογοτεχνίας" που διάβασα τον Οκτώβριο του 2018, και οι εντυπώσεις μου είναι ξανά ανάμικτες. Αν μη τι άλλο η ιστορία ξεκίνησε πολύ ωραία και στρωτά, και σε μεγάλο βαθμό συνέχισε έτσι (ίσως με κάποιες... αρρυθμίες), όμως δυστυχώς στις τελευταίες δεκαπέντε με είκοσι σελίδες ο συγγραφέας μου τα χάλασε, σαν να μην ήξερε πώς ακριβώς να ξεδιαλύνει το όλο κουβάρι της ιστορίας. Οφείλω να παραδεχτώ ότι τις τελευταίες σελίδες τις διάβασα σχεδόν διαγωνίως, μιας και κατάλαβα ότι περισσότερο θα μπέρδευε τα πράγματα παρά θα τα ξεκαθάριζε. Σίγουρα πάντως η συγκεκριμένη νουβέλα έχει αρκετά θετικά στοιχεία, όπως είναι η γραφή, η ατμόσφαιρα, κάποιες σκόρπιες σκέψεις και εικόνες, απλά από ένα σημείο και μετά χάνεται η μπάλα και κατά τη γνώμη μου χάνεται η όποια μαγεία της ιστορίας. 6.5/10 Edited August 20, 2021 by Spark Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted November 12, 2020 Share Posted November 12, 2020 (edited) Κάρλος Μαρία Ντομίνγκεζ "Το χάρτινο σπίτι" Τι καταπληκτικό πράγμα ήταν αυτό; Να με συγχωρείτε, αλλά θα γίνω περιγραφική: είναι σαν τη θάλασσα, λες: "δεν έχει πολύ κύμα, ίσα που σε νανουρίζει". Και μπαίνεις, κολυμπάς, κολυμπάς, κάνεις ουπ σε κάνα κυματάκι... διασκεδαστικό. Και ξαφνικά, εκεί που πας να βγεις, έρχεται μια κυματάρα και σε σκεπάζει. Και αμέσως μετά, κι άλλη. "Τι έγινε; Τι δύναμη έκρυβε αυτή η θάλασσα;" αναρωτιέσαι. Μέσα στην ηρεμία του, αυτό το βιβλίο διηγείται μια από τις πιο ιδιαίτερες και δυνατές ιστορίες που έχω διαβάσει. Είναι απίστευτο. Το δανείστηκα από βιβλιοθήκη, θα το αγοράσω σίγουρα. Θέλω να το νιώθω κοντά μου. Εννοείται ότι θα το ξαναδιαβάσω, κι ίσως κάμποσες φορές ακόμη. Είναι μικρό, και κάπως σαν το παραμυθάκι ενός ενήλικα, που το ζητάει ξανά και ξανά. Τι φανταστική ιστορία... Edited August 20, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted January 5, 2021 Author Share Posted January 5, 2021 (edited) Μέμπο Τζαρντινέλι - Ο επαναστάτης με το ποδήλατο (La revolución en bicicleta, 1980) Τρίτο βιβλίο του Μέμπο Τζαρντινέλι που διαβάζω, μετά τα "Φλογισμένη σελήνη" και "Ο δέκατος κύκλος της κόλασης" που διάβασα αμφότερα τον Φεβρουάριο του 2012, και δηλώνω ξανά ιδιαίτερα ικανοποιημένος. Όπως είναι φυσικό, δεν θυμάμαι και πολλά από εκείνα τα δυο βιβλία, αλλά από τα εγκωμιαστικά σχόλια που έχω γράψει και από τα τέσσερα αστεράκια που τους έχω βάλει, σίγουρα η ανάγνωσή τους ήταν θα μια θετική εμπειρία. Το "Ο επαναστάτης με το ποδήλατο" είναι σαφώς μεγαλύτερο σε έκταση μυθιστόρημα, με περισσότερο ψαχνό, ίσως και πιο μεγαλεπήβολο, μιας και κεντρικό πρόσωπο είναι ο Μπαρτόλο, ένας αμετανόητος επαναστάτης, που παρά τις αποτυχίες και τις συνεχείς προδοσίες που έζησε τα χρόνια της επανάστασής του, συνεχίζει να ελπίζει, συνεχίζει να περιμένει. Ο Μπαρτόλο ήταν, φυσικά, πραγματικό πρόσωπο, και όλα αυτά που διαβάζουμε στο βιβλίο λίγο έως πολύ έγιναν στην πραγματικότητα. Αν μη τι άλλο οι επαναστάσεις, τα πραξικοπήματα και οι δικτατορίες έδιναν και έπαιρναν στη Λατινική Αμερική κατά τον 20ο αιώνα, και η Παραγουάη σαφώς δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Χαρά στο κουράγιο των ανθρώπων που πολέμησαν απέναντι σε αυταρχικά καθεστώτα, που παρά τις κακουχίες, τις προδοσίες, τις ατυχίες και τις ελλείψεις, δεν το έβαζαν ποτέ κάτω. Η γραφή είναι πραγματικά πάρα πολύ ωραία, ζωντανή και γλαφυρή, με χειμαρρώδη αφήγηση, που βοηθάει πολύ στη γρήγορη και γενικά ξεκούραστη ανάγνωση του βιβλίου. Επίσης χάρη στο βιβλίο έμαθα ορισμένα σημαντικά γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας της Παραγουάης, και μπήκα στο τριπάκι να ψάξω περισσότερα ιστορικά γεγονότα ακόμα και από διπλανές χώρες. Ξέρετε πώς πάει αυτό, όταν αρχίζεις το ψάξιμο. 8/10 Edited August 20, 2021 by Spark Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted February 24, 2021 Share Posted February 24, 2021 (edited) Διάβασα το ''Η εξαφάνιση της Μαρκησίας ντε Λόρια'' του Χοσέ Ντονόσο. Ένα από τα ελάχιστα λάτιν που έχω διαβάσει, δεν πρέπει να είναι παραπάνω από τα δάχτυλα του ενός χεριού. Κόρη διπλωμάτη η λεγάμενη από την μακρινή Νικαράγουα. Πανώριας ομορφιάς, δεν θέλει και πολύ να ρίξει τον ζάμπλουτο και άπειρο σύζυγο της. Σε τέτοιο όμως βαθμό που να μην μπορεί να την ικανοποιήσει. Προσπαθεί το παλικάρι αλλά δεν μπορεί, και η μοίρα θα του παίξει άσχημο παιχνίδι. Μονάχη λοιπόν η κληρονόμος και στερημένη, εποφθαλμιά σχεδόν ότι περπατάει και αναπνέει. Στόχος όχι και τόσο ζόρικος φυσικά γιατί πέρα από τα κάλλη της, ως γνωστόν το άτιμο σέρνει καράβι. Με μεθόδους λοιπόν αντισυμβατικές, διεκδικεί αυτό που της στέρησε η φύση. Αυτή όμως δεν θα αποδειχθεί η μόνη της έγνοια μιας και στο κατόπι της σπεύδουν όρνεα για να την ξεζουμίσουν. Φλασάκι όχι ακριβώς αρρωστημένο, αλλά τείνει. Στέλνει σε κάθε περίπτωση την λίμπιντο στα ύψη. Edited August 20, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Steel Guardian Posted June 7, 2021 Share Posted June 7, 2021 (edited) Gabriel Garcia Marquez - Memories of my Melancholy Whores/Οι Θλιμμένες Πουτάνες της Ζωής μου (Εκδόσεις Λιβάνης) Πρώτη φορά που διαβάζω έργο του Marquez και νομίζω ότι μάλλον δεν έκανα την καλύτερη επιλογή. Όχι ότι είναι κακό το βιβλίο, αλλά κάπως αδιάφορο. Η γραφή είναι πολύ ωραία, με δική της προσωπικότητα, αλλά ταυτόχρονα πολύ ευκολοδιάβαστη. Το βιβλίο κυλάει νεράκι. Από την άλλη ούτε ακριβώς υπόθεση έχει, ούτε χαρακτήρες. Καταπιάνεται με κάποιες ενδιαφέρουσες θεματικές, αλλά αυτό από μόνο του δεν φτάνει κατά τη γνώμη μου. Δεδομένου ότι το βιβλίο έχει αρκετές αρετές και ότι είναι από τα λίγο γνωστά και αναγνωρισμένα έργα του φαντάζομαι ότι κάποια άλλα πολύ πιθανόν να μου αρέσουν. Λογικά κάποια στιγμή θα ξαναδιαβάσω κάτι δικό του. Edited August 20, 2021 by Spark Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted August 18, 2021 Share Posted August 18, 2021 (edited) Luis Sepulveda - Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης Εδώ ο Σεπούλβεδα είχε πολλά ωραία πράγματα να πει. Όπως και στα άλλα, το γράψιμο δεν με ενθουσιάζει, αλλά τα βιβλία του φεύγουν γρήγορα. Δεν είναι όλα τα κεφάλαια δυνατά, όμως το τελευταίο με άφησε άναυδο. Για αυτό μου αρέσει να διαβάζω λογοτεχνία, για να ταυτίζομαι με τους ήρωες, να σκέφτομαι ότι «έτσι σκέφτομαι κι εγώ» και για τα συναισθήματα που μπορεί να μου προκαλέσει ένα λογοτεχνικό έργο. Edited August 20, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted October 18, 2021 Author Share Posted October 18, 2021 Πάκο Ιγκνάσιο Τάιμπο ΙΙ - Το μυστήριο της αράχνης (Επιλογή από Cuentos Incompletos) Δωδέκατο βιβλίο του Τάιμπο ΙΙ που διαβάζω και αυτή τη φορά δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα, αν και φυσικά απόλαυσα σε πολύ μεγάλο βαθμό τη γραφή, το χιούμορ και τον κυνισμό του συγγραφέα. Απλά εδώ έχουμε να κάνουμε με συλλογή διηγημάτων, και προσωπικά προτιμώ τον ΠΙΤ ΙΙ σε μεγαλύτερης έκτασης κείμενα, ώστε να μπορέσω να βυθιστώ στο υπέροχο σύμπαν του. Πάντως σίγουρα πέρασα καλά με τούτες τις ιστορίες, σίγουρα διαθέτουν πολλά από τα στοιχεία που διακρίνουν τη γραφή και τον τρόπο σκέψης του συγγραφέα, απλά ήθελα κάτι παραπάνω. Όσον αφορά την έκδοση, είναι πραγματικά πολύ ωραία και προσεγμένη. 7/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.