Οι πιστοί του Ναρνενκέμεν

[Cassandra Gotha]

 

Η στήλη ήταν σαν τα μηνίγγια.

 

Ε, wordsmith; Σωστά;

Εμένα μου άρεσε αυτή η εικόνα.

[Stanley]

Πιστεύω είναι ξεκάθαρο ότι

 

 

ο καπνός είναι σαν να έβγαινε από τα αναμμένα μηνίγγια. Το θέμα είναι ότι δεν είναι πετυχημένη η παρομοίωση...

 

[Rixardogios]

 

Πολύ ωραία ιστορία, πολύ καλή γραφή + θεματολογία

Οι διάλογοι με εργάτες-μάγου θύμισαν Βαβέλ, ενώ παράλληλα υπήρχε μια ευχάριστη δόση χιούμορ

Θεωρώ ότι ο χαρακτήρας της μάγισσας θα μπορούσε να αναπτυχθεί παραπάνω

Πολύπλοκο το όνομα που σκέφτηκες, φάση είχε

Σε κάποια σημεία ανέβαζες ταχύτητα, σε άλλα πήγαινες πιο αργά αλλά γενικά δεν με ενόχλησε

 

 

Καλή επιτυχία!

[Arachnida]

Το όνομα του διηγήματος ήταν τέλειο.

 

Η ιστορία με έκανε σε πολλά σημεία να γελάσω. Ήταν ακριβώς όσο παλαβή χρειάζεται.

 

Εννοείται ήταν πολύ καλογραμμένη και παρουσιασμένη άψογα. Εκτός ότι ο ρυθμός της αφήγησης ήταν καλός, η ίδια η αφήγηση ήταν και εμποτισμένη με πανούργα τεχνάσματα αναγνωστικής απόλαυσης. Αφού μου άρεσε τόσο πολύ, δεν έχω και πολλά να γράψω, νομίζω ούτε μία παρατήρηση.

 

Δεν είχα διαβάσει κάτι άλλο από τη wordsmith και τελειώνοντας αισθάνθηκα ότι κάτι είχα χάσει.

 

Αυτή η ιστορία για μένα κονταροχτυπήθηκε με τον Νέιθαν για την πρώτη θέση της κατάταξης.

[Naroualis]

Γενικά: Χαριτωμένο, διακριτικά χιουμοριστικό, ανάλαφρο. Η Βαβέλ με άλλο μάτι.

 

Μου άρεσε: Το χιούμορ, η επιλογή. Το ότι στην ουσία δεν αρνείσαι την ύπαρξη του θεού, σπάνιο πράγματα για σύγχρονο διήγημα που έχουν όλοι πέσει με τα μούτρα στο Νίτσε (ο Θεός είναι νεκρός). Αλλά αρνείσαι την νοημοσύνη του ανθρώπου.

 

Δε μου άρεσε: Όλο το κείμενο που έδωσε μια αίσθηση αβεβαιότητας. Όχι των χαρακτήρων ή της πλοκής ή της χρήσης της γλώσσας. Αλλά αβεβαιότητας δικής σου, ως συγγραφεά. Και πρέπει να ξέρεις ότι ο αναγνώστης περιμένει σαν όρνιο τη στιγμή της αδυναμίας σου για να σε θάψει. Όπως στα καλλιστεία που αν δεν πιστεύεις ότι είσαι όμορφη δεν φαίνεσαι και όμορφη (αν σε βραβεύσουν είναι άλλο μανικάκι… :Ρ) Μην έχεις ποτέ αμφιβολία γι’ αυτό πουγράφεις, αν είναι καλό ή κακό, γιατί βγαίνει στο γραπτό σου κι ο αναγνώστης σου θα το καταλάβει.

 

Edited October 8, 2010 by Naroualis

[Tiessa]

Εδώ το μυστικό παίζει σε εντελώς διαφορετικό ταμπλό. Ανεβαίνει ο πήχυς και φτάνουμε στους θεούς.

Μου αρέσει η παράξενη εξέλιξη, που θέτει τελικά τους πιστούς σε δοκιμασία, μου αρέσει και η αποκάλυψη, καλά και τα ενδιάμεσα σημεία με τη μάγισσα, όπου υπάρχουν οι υπανιγμοί ότι κάτι "παίζεται".

 

Στα θετικά: Ωραίο το μήνυμα, έξυπνο το χιούμορ, φυσικά πολύ καλή γραφή και μερικές κορυφαίες φράσεις, όπως η σχετική με τις πιο ολιγαρκείς θρησκείες.

 

Στα αρνητικά: Δυσκολεύομαι να εκφράσω τι ήταν αυτό που δεν με τρέλανε σ' αυτό το διήγημα.

Μου έλειψε κάτι στην ατμόσφαιρα, βρήκα την αφήγηση κάπως ξερή. Ίσως η ατμόσφαιρα να πνίγηκε από το όριο των λέξεων κι αν υπήρχε λίγο περισσότερος χώρος να αναδείνκυε ακόμα περισσότερο την έμπνευση του θέματος.

 

Η γενική εικόνα ήταν φυσικά πολύ καλή -όπως αποδεικνύει και η θέση του διηγήματος στο διαγωνισμό.

 

Υ.Γ. Κάτι μας χρωστά να μας πεις για τον Ναρνεκέμεν -εμένα πάντως το όνομα σε γερμανική πόλη μού φέρνει .

Edited October 11, 2010 by Tiessa

[wordsmith]

Λεξικό της Quenya, γλώσσας των Υψηλών Ξωτικών του Τόλκιν:

 

Nar=φλόγα

 

Nen=νερό

 

Cemen=γη

 

Firima=άνθρωπος

 

Irmin=κόσμος

 

(χεχεχε!Τα τρία από τα τέσσερα στοιχεία της φύσης... Μη μου πείτε ότι θέλατε και το τέταρτο! Αρκετά γλωσσοδέτης είναι κι έτσι.)

Ο χαρακτήρας του Ναρνενκέμεν είναι στο στυλ των θεών της αρχαίας Ελλάδας:

 

 

1)ματαιόδοξος: έφτιαξε τους Φίριμα για τον ίδιο λόγο που ένα παιδί φτιάχνει πύργους στην άμμο: έτσι! (εντάξει, αυτό δε φαίνεται στο κείμενο, είναι κάπως εκτός θέματος) Και τον ενοχλεί να του το θυμίζουν...

 

2)ανελέητος: επειδή ο μάγος τον ενοχλεί με επικλήσεις και ερωτήσεις, τιμωρεί τους Φίριμα αναθέτοντάς τους ένα έργο ακατόρθωτο.

 

3)περήφανος: περιφρονεί τους δουλοπρεπείς (το μάγο και όσους Φίριμα είναι πρόθυμοι να δώσουν ακόμα και τη ζωή τους, αν χρειαστεί, για να χτιστεί ο ναός του) και εκτιμά τους αξιοπρεπείς (τη μάγισσα, που δεν τον φοβάται).

 

4)ψυχρός: δίνει μεγαλύτερη αξία στη ζωή των Φίριμα παρά στο ναό του, αλλά όχι από ανθρωπισμό - από εγωισμό: το δικό του δημιούργημα το θεωρεί πιο σημαντικό από το δικό τους, γιατί είναι ανώτερός τους, εφόσον χωρίς αυτόν δε θα υπήρχαν.

 

 

I'm soooo glad it made you think!

 

 

Κατά τα άλλα:

 

Cassandra Gotha, έχεις δίκιο για την πρόταση εκείνη("ξέρεις το νόμο της μαγείας που... κλπ"), παραπαίει συντακτικά, έπρεπε να τη διαλύσω και να την ξαναστήσω. Και εκείνη η παρομοίωση με τον καπνό και τα μηνίγγια δεν ήταν πετυχημένη, έχετε δίκιο όσοι το είπατε, θα τη βγάλω.

 

mman: Η μάγισσα χρειάζεται να είναι μάγισσα διότι:

 

1)πρέπει να υπάρχει κάποια αφορμή για να την αναφέρω από την αρχή. Αν ήταν μια συνηθισμένη χωρική θα έπρεπε να ξεφυτρώσει μόνο όταν θα άρχιζε να παίζει ρόλο και αυτό θα αργούσε κάπως.

2)πρέπει να έχει κάτι σαν ιδιαίτερο αξίωμα ανάμεσα στους Φίριμα, όχι μόνο για τον παραπάνω λόγο, αλλά για να περιμένει ο αναγνώστης κάποια αντίδραση διαφορετική απ' αυτήν και να μην είναι νούμερο στο πλήθος. Και επίσης για να της δίνουν σημασία οι Φίριμα όταν μιλάει.

3)θα χρησίμευε να έχει μαγικές δυνάμεις, έτσι ώστε να μπορεί να παρακολουθεί τι συμβαίνει χωρίς να είναι εκεί - να δείχνει ενδιαφέρον χωρίς να γίνεται αντιληπτή.

 

 

 

(Εννοείται ότι αυτά τα σκέφτηκα εκ των υστέρων...:tongue:)

 

Είχε πολλή πλάκα το σχόλιο: "μα τι θεός είναι αυτός που εμφανίζεται όταν τον καλούν, σαν μπάτλερ;" Η απάντηση είναι ότι ο Ναρνενκέμεν, όπως τα στοιχεία της φύσης που συμβολίζει, έχει ελαττώματα. Αν, με τέτοιο χαρακτήρα, δεν είχε ούτε καν αυτό το ...τεχνικό πρόβλημα (να αναγκάζεται να ανταποκρίνεται σε κάθε επίκληση), δε θα μπορούσε να τον υποχρεώσει κανείς για τίποτα και δε θα υπήρχε ιστορία. Δεν είναι θεός τύπου"πάνσοφος, πανάγαθος και δίκαιος", αλλά "πλάστης, δημιουργός, παντοδύναμος(ισχυρός, τέλος πάντων, αν όχι παντοδύναμος)". Έχει απλώς τη δύναμη να δημιουργεί άλλα πλάσματα, και μάλιστα νοήμονα και ελεύθερα. Είναι θεός σε σχέση με τους Φίριμα.

 

Τι άλλο; Η συμπεριφορά των Φίριμα, που στην αρχή διστάζουν μπροστά στον όγκο του έργου, αλλά μετά συμμετέχουν όλοι, είναι, νομίζω, μια συνηθισμένη αντίδραση των λαών μπροστά στις τυπικές απαιτήσεις των εκκλησιών: γκρινιάζουν που πρέπει να πληρώσουν για "αποπεράτωση", για επιταφίους, εξαπτέρυγα κλπ, αλλά πληρώνουν, διότι φοβούνται για τη σωτηρία των ψυχών τους κλπ. Αγοράζουν οικόπεδα στον παράδεισο, που λέει και ο Τσιφόρος. Οκ, δε φαίνεται στο κείμενο. Πώς να το κάνω να φαίνεται, δηλαδή; (Βασικά ούτε αυτό το είχα σκεφτεί από πριν, αλλά λέμε τώρα...:tongue:)

 

Το συμπέρασμα είναι ένα:

 

ΖΗΤΩΩΩΩΩ!!!!

Ήταν μια καλή ιδέα, επιτέλους κατάφερα να γράψω κάτι με υπόθεση και πολύ χαίρομαι που σας άρεσε! Ευχαριστώ για τις ψήφους!

[DinoHajiyorgi]

Το συμπέρασμα είναι ένα:

 

ΖΗΤΩΩΩΩΩ!!!!

Συγχαρητήρια Κέλυ για τη δεύτερη θέση.

 

Το δε "Ζήτω" που εκφράζεις εδώ, και στο κυρίως τόπικ, για μένα και όλους όσους σε ξέρουμε προσωπικά, αντιλαμβάνεσαι ότι είναι ένα... "νοητικό απίθανο", δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω. Δηλαδή το διαβάζουμε, η φαντασία μας όμως αρνείται να μας δώσει εικόνες. Ποιος μπορεί να "δει" την wordsmith να χοροπηδάει, να κουνάει τα χέρια της πάνω από το κεφάλι σαν τρελή και να ουρλιάζει "ζήτω"; :tongue:

[Stanley]

Συγχαρητήρια!Συγχαρητήρια και σε μένα που πέτυχα ακριβώς την θέση σου!

 

Πάντως,αυτό που λέει ο Ντίνος παραπάνω είναι πολύ σωστό,το έχω σκεφτεί πολλές φορές και είναι αρκετά παράξενο!

[wordsmith]

Το χοροπηδητό ισχύει! Άμα πάρω κινητό που να τραβάει και ταινία, θα σας το ανεβάσω να το δείτε! (Αλλά μέχρι τότε να συνεχίσετε να με ψηφίζετε!)