Το Κλουβί του Χάμστερ

[aScannerDarkly]

Πνευματικά Δικαιώματα:

Άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Greece

Λέξεις: ~4580

Hamster.pdf

Edited December 16, 2010 by aScannerDarkly

[Stanley]

Πολύ ενδιαφέρον κείμενο, όπως κάθε ιστορία που βασίζεται σε κάποιο όνειρο. Βάσει του τελευταίου, οι διάφορες παρουσίες και τα διάφορα σύμβολα που εμφανίζονται, είναι ίσως δυσερμήνευτα από κάποιον αναγνώστη, αφού καθορίζονται από το υποσυνείδητο και ούτε εσύ μάλλον δεν θα ξέρεις που αναφέρονται-διόρθωσέ με αν κάνω λάθος. Μου άρεσε πολύ ο καφκικός χαρακτήρας και η αίσθηση κλειστοφοβίας και απομονωτισμού. Μου άρεσε και η περιγραφή της αρχιτεκτονικής, που παρουσιάζεται κάπως κυκλώπεια και εχθρική ως προς τον άνθρωπο, το νερό που γενικά με φοβίζει πολύ -συνειρμικά λόγω πνιγμού και ασφυξίας-, το ιδιότυπο ασανσέρ και η αναφορά στο χάμστερ, με ένα υπονοούμενο που πήρα εγώ για μια δίχως νόημα προσπάθεια, όπως το τρωκτικό γυρνάει γύρω γύρω στη ρόδα του. Θυμήθηκα λόγω νερού και κτηρίου μια ταινία, το Dark Water, δεν ξέρω αν την έχεις δει- τρόμος της σειράς, πάντως, δεν την συνιστώ.

 

Σχετικά με τη γλώσσα, είναι πολύ διαφορετική από όσα έχω διαβάσει από σένα. Κυλούσε πολύ πιο εύκολα εδώ, πολύ άρτια, σε υψηλό επίπεδο. Μπράβο σου. Ωστόσο, θεωρώ ότι αποδυνάμωσε τον αντίκτυπο της ιστορίας πάνω μου, γιατί σε μερικά σημεία μου φάνηκε πιο ανάλαφρη από όσο εγώ θα ήθελα.

Στα της ιστορίας, θα προτιμούσα να μην έδινες τις διευκρινίσεις για τον Βαθράκη, του οποίου και το όνομα, το μικρό κυρίως, μου μοιάζει άστοχο -μου θυμίζει τους υπηρέτες του Σκρουτζ στα κόμιξ- αλλά να το αφήσεις πιο γενικό και μετέωρο. Έτσι, και σχετικά με το τέλος,

είχα φτιαχτεί αφάνταστα με τις νύξεις για ΄΄εκείνον που δεν κατεβαίνει ποτέ΄΄ και τα σχετικά. Είχα σχηματίσει την εικόνα ενός θεϊκού διευθυντή, ενός άτεγκτου και αποστασιοποιημένου ηγέτη που δεν φανερώνεται ποτέ, αλλά στο τέλος μου το χάλασες. Ο τρόπος που πέταξες τον Βαρθάκη με προσγείωσε ανώμαλα και μου αφαίρεσε στόφα από το κείμενο, ειδικό βάρος. Μου θύμισε, δε, -θα το πω- πολύ από Κθούλου. Τώρα, αυτό για εμένα είναι κακό, αλλά κάποιος άλλος μπορεί να έρθει και να σου πει ότι το απογείωσε.

 

 

Μια παρατήρηση ψιλή: ΄΄έπεφτε στην υπόληψή μου΄΄-στην αντίληψή μου, ήθελες να πεις.

 

Μου άρεσε αρκετά η ιστορία και περιμένω τυχόν επεξηγήσεις -γιατί όχι;-από κοντά.

 

edit:ψιούρες

Edited December 16, 2010 by Stanley

[aScannerDarkly]

Για το όνομα πάντως του Βαθράκη, δέχομαι προτάσεις, γιατί ούτε εμένα μου αρέσει και τόσο πολύ τελικά (αν και όχι τόσο το μικρό - πήρα σαν πρότυπο τον Λουίζο (!) Σιβιτανίδη). Τα υπόλοιπα από κοντά...

 

Edit: Στην υπόληψή μου; Έγραψα τέτοιο πράγμα; Μαστίγωμα παρακαλώ. Κάτι τέτοια έλεγε ο Χατζηχρήστος κάνοντας το βλάχο. Και δεν τον συμπαθούσα καν.

Edited December 16, 2010 by aScannerDarkly

[Stanley]

Το όνομα μου θύμιζε βατραχάκι ή και βαθράκι(βλ. την τσιμεντέτια κατασκευή όπου υλοποιείται τριγωνομετρική στάση προκειμένου για τις γεωδαιτικές αποτυπώσεις). Κάτι θα βρούμε.

 

Σχετικά με το άλλο,ο βλάχος του Χάρυ Κλυνν τα έλεγε κάτι τέτοια

 

Α,τώρα που το θυμήθηκα, ο μικρός Χρηστάκης δεν είχε ανάγκη από ιδιαίτερα

[Tiessa]

Πραγματικά αυτό ήταν ένα κείμενο που δε μοιάζει με το γνωστό σου στυλ και μάλιστα ειδικά στην αρχή, που περιγράφει ο φυσικός τις σπουδές του και το επάγγελμά του.

Μου άρεσε πάρα πολύ το κτίριο. Εντυπωσιακή σύλληψη και περιγραφή. Και εντελώς τρελό το ασανσέρ που έμοιαζε έτσι με το κλουβί του χάμστερ. Σ' αυτό το σημείο, πέρασε από το μυαλό μου ότι ο φυσικός θα έπρεπε να γοητευτεί περισσότερο απ' όσο έδειξε με τους μηχανισμούς και τις τροχαλίες. Το μυαλό μου γέμισε απ' αυτόν τον παράξενο μηχανισμό και θα τον θυμάμαι πολύ καιρό. (Είχαμε κι ένα χαμστεράκι σπίτι, οπότε το ήξερα καλά το κλουβί)

 

Δεν ξέρω πόσο μέρος της ιστορίας είναι από όνειρο -δεν ξέρω και τίποτα από σύμβολα και ερμηνείες ονείρων, οπότε δεν έχω να πω και πολλά γι αυτή την παράξενη αντεστραμμένη λογική τού να βρίσκεις περισσότερα νερά ανεβαίνοντας. Μου άρεσε πάρα πολύ και η σκηνή που λες ότι η ατμόσφαιρα είχε γαλάζιο χρώμα. Είναι πολύ ψυχρά τρομακτική.

 

 

 

Θα ήθελα μονάχα μια εξήγηση στο γιατί δεν περιμένει/φοβάται μήπως έρθει να τον βρει ο πατέρας του. Με τόση συζήτηση που είχαν κάνει, κάπου δεν θα προσπαθούσε να τον βρει ο πατέρας μετά την εξαφάνιση;

 

 

Edited December 17, 2010 by Tiessa

[Mesmer]

Πολύ ωραία ιστορία. Καλογραμμένη και διαβάζεται εύκολα, ήταν σαν να έτρεχα ενώ διάβαζα. Μου άρεσε που η γραφή κρατούσε έναν ανάλαφρο τόνο, αν και κάτι πιο «σκοτεινό» θα της ταίριαζε περισσότερο.

Δεν θα διαφέρω από τους υπόλοιπους, καθώς και σε μένα άρεσε η ιδιοτυπία του κτιρίου και του ασανσέρ. Πολύ καλές οι περιγραφές, ήταν σαν να ήμουν κι εγώ εκεί.

Ψάρωσα όταν βρήκε

το κοριτσάκι κι αντί να το πάρει και να φύγει, αυτός συνέχισε προς τα πάνω. Νόμισα πως κάτι έχασα. Αλλά ευχαριστήθηκα την εξήγηση.

 

Θα συμφωνήσω με τους άλλους, θα ήθελα κι εγώ να δω τι/ποιος βρισκόταν στον τελευταίο όροφο. Αν και η μυστηριώδης, κρυμμένη φιγούρα του διευθυντή, λειτουργεί πολύ καλά.

 

 

Κι άλλα τέτοια όνειρα εύχομαι!

[aScannerDarkly]

Edited December 17, 2010 by aScannerDarkly

[dagoncult]

Λοιπόν, νομίζω ότι θέλει ένα πέρασμα, γιατί υπάρχουν μικρολαθάκια εδώ κι εκεί. Ο λόγος ίσως με δυσκόλεψε κάπως, ενώ μερικές προτάσεις ήταν σχετικά μεγαλούτσικες.

Αν και υπάρχουν σημεία στα οποία πάσχει από αναληθοφάνεια, γενικά το σκηνικό που στήνεις είναι αρκετά ιδιαίτερο και σε σημεία τρομαχτικο.

Πρωτότυπη ιδέα, αν και το τέλος μού φάνηκε σχετικά αμήχανο.

Το όνομα δεν με πείραξε.

[Oceanborn]

Ο τίτλος δε με ενέπνευσε ιδιαίτερα να το διαβάσω. Ωστόσο πρόκειται για μια φανταστική ιστορία. Να ξεκινήσω από τα θετικά; Η αμεσότητα. Σαν να έχεις κάποιον απέναντί σου και να σου διηγείται. Έδωσες εξαιρετικά την ψυχολογία που έχουν οι γονείς, "το παιδί που κάνει ιδιαίτερα στον γιόκα μου/στην κορούλα μου". Μ άρεσε αυτό το σημείο.

Για να περάσουμε στο βασικότερο θεωρώ κομμάτι, η ιστορία πέτυχε το στόχο της. Ήταν τρομακτική. Όχι απλά τρομακτική, αποκρουστική σε ορισμένα σημεία. Ίσως φταίει και αυτή η αντιπάθεια που έχω στα ψάρια και στην υγρασία δηλαδή...

 

Η αυτοκαταστροφική, περίεργη, ανθρώπινη φύση. Το απόδωσες εξαιρετικά. Αν μπορούσα να επισημάνω κάτι, θα ήταν μάλλον οι προτάσεις σου. Καλογραμμένες, άψογες λεξιλογικά μα μάλλον μακροσκελείς.

 

Να σαι καλά, καλή συνέχεια.