RaspK Posted December 7, 2006 Share Posted December 7, 2006 Εγώ αρέσκομαι στο να δείχνω στους δικούς μου τι κάνω - ίσως όχι με όλα, αλλά δεν έχω το κόμπλεξ για το τι θα κάνω, απλά δε θέλω ν' ακούσω πρήξιμο από γονείς, ας πούμε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted December 14, 2006 Share Posted December 14, 2006 Παλιά δεν έδειχνα τίποτα. Μετά, δειλά δειλά, κάποια τραγούδια. Μετά και κείμενα. Και στους δύο, επειδή αρέσκονται σε διαφορετικά είδη ανάγνωσης. Η μαμά προτιμά τη λογοτεχνία, ο μπαμπάς ιστορία και φιλοσοφία. Και οι δύο μου κάνουν κριτικές, με διαφορετικό τρόπο, περιμένοντας διαφορετικά πράγματα από ένα κείμενο. Ο πατέρας μου ικανοποιείται σπάνια, μιας κι αποζητά φιλοσοφικό στοχασμό, τον οποίο σπάνια δίνω. Εκτιμά την πένα μου, αλλά όχι πάντα τα θέματα που πραγματεύομαι. Ενίοτε μ' εκνευρίζει ρωτώντας "γιατί το έγραψες αυτό; Τι θέλεις να περάσεις μέσα απ' αυτό;" και πέρασε πολλά επίπονα στάδια συζητήσεων για να καταλάβει ότι απλά μου 'ρχονται και τα γράφω, χωρίς να θέλω απαραίτητα να "πω" κάτι. Η μαμά σοκάρεται με σκηνές σεξ και βωμολοχίες. Και των δύο τις απόψεις τις απολαμβάνω. Και οι δύο με ενθαρρύνουν να γράφω διαρκώς, ακόμα κι αν το αποτέλεσμα δεν τους ικανοποιεί πάντα. Και είναι οι πρώτοι που ρωτάνε "τι καινούργιο γράφεις; Πότε θα το διαβάσουμε;" Respect σε μαμά και μπαμπά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
I robot Posted December 14, 2006 Share Posted December 14, 2006 Η δικια μου μαμα (ειδικα απο τοτε που βγηκε στη συνταξη) γραφει μαλλον πιο πολυ απο μενα, οποτε η σχεση ειναι μαλλον αμφιδρομη. Ο μπαμπας διαβαζει σπανια, πιο συχνα ισως τα comics μου αλλα και παλι σπανια συνηθως μαλιστα με μοναδικο feedback τη λεξη "μαλιστα". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
araquel Posted December 15, 2006 Share Posted December 15, 2006 σε γονείς όχι, αν και 8α είχε ενδιαφέρον ένα τέτοιο εγχείρημα (κονσερβαρισμένο γέλιο από πίσω) έχω δείξει όμως κείμενα (μερικά, δεν είναι άλλωστε τόσα πολλά) στην αδερφή μου, όπως και μερικά σκίτσα. α! και στη γιαγιά μου, σκίτσα μόνο, και τις έχω πει μια δυο ιστορίες, αλλα δεν... από την άλλη, το να συζητάμε για τους γονείς το βρίσκω λίγο κάπως... το βρίσκω πιο δύσκολο να τα δείξω σε έναν φίλο, παρά στους γονείς, γιατί ο φίλος παίζει να πει και την αλή8εια, ενώ οι γονείς 8α προσπαθήσουν να τη σώσουν την κατάσταση (λέμε τώρα...) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 16, 2008 Share Posted March 16, 2008 Ευαίσθητο θέμα και από ότι παρατήρησα οι περισσότεροι βγήκαν τα μαύρα πρόβατα των οικογενειών τους. Δεν ξέφυγα κι εγώ από αυτήν την κατηγορία. Και μόνο το γεγονός ότι την ημέρα που κατοχύρωσα το πρώτο βιβλίο που έγραψα (Ο Δρόμος της Αρετής) στο σπίτι έγινε φασαρία. Κι αυτό επειδή ο παράξενος πατριός μου που αντιπαθεί τόσο τις τέχνες όσο και τον αθλητισμό (πράγματα που με τραβούσαν από παιδί αλλά κανείς δεν με έσπρωξε προς αυτά όσο κι αν τους παρακαλούσα) μου έκανε σκηνή για τις "μαλακίες που γράφω". Μέχρι σήμερα ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έγινε εκείνος ο τσακωμός... Όσο για τον αδελφό μου, μπορεί να έχουμε καλές σχέσεις, αλλά ότι έγραφα το σνόμπαρε. Δεν ήταν λίγες οι φορές που βριστήκαμε και πιαστήκαμε και στα χέρια. Κι αυτό διότι δύο μαντράχαλοι να μοιράζονται το ίδιο δωμάτιο και τον ίδιο υπολογιστή, ο ένας εθισμένος με το γράψιμο και ο άλλος με το chat και το ντιτζειλίκι. Δεν θα ξέχάσω ποτέ ένα βράδυ που καθόταν με ένα φίλο του και διαβάζανε αποσπάσματα από το βιβλίο και γελούσαν.. Ακόμα και σήμερα μου πετάει υπονούμενα από τους στοίχους ενός ποιήματος που εκείνο το βράδυ το βρήκε διασκεδαστικό, εις βάρος μου πάντα. Η μάνα μου γενικά δεν τα πάει καλά με το γράψιμο. Η στάση της ήταν κάποτε επιφυλακτική αλλά όσο περνάνε τα χρόνια αρχίζει και με συνηθίζει. Είναι η κλασσική μάνα που αν δει το βιβλίο του γιου της δημοσιευμένο θα αρχίσει να καμαρώνει, αλλά μέχρι τότε θα αδιαφορεί. Παρ ολα αυτά, την ημέρα των Χριστουγέννων, όταν πήρα τους Θρύλους του Σύμπαντος και της έδειξα το δίηγημα, μόλις πρόεφερε το όνομα μου γέλασε με καλοσύνη και πάνω στο γέλιο της την πήραν τα κλάμματα. Εκτός από το τελευταίο συμβάν, τα προηγούμενα και η συμβίωση μου με αυτά τα άτομα, με προετοίμασε για τις απορίψεις που θα ακολουθούσαν. Εκείνο που διδάχτηκα καλά είναι ότι αν δεν σε στηρίζει η οικογένεια σου μην περιμένεις να σε στηρίξει ο κόσμος εκεί έξω, οπότε γενικά να μην περιμένεις πολλά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 16, 2008 Share Posted March 16, 2008 Ανήκω στην ευτυχή κατηγορία της Sonya: Σεβασμός και ευχαριστώ (προσθέτω) στους γονείς. Όταν τους έδειξα το πρώτο μου διήγημα ήμουν δεκαπέντε χρονών. Ήταν μια σάτιρα θεολογικού περιεχομένου, που ο αθεόφοβος είχα εμπνευστεί στην ώρα των θρησκευτικών, λίγο πριν κλείσουμε για Χριστούγεννα. Η μητέρα μου το διάβασε δυνατά πάρουσία του πατέρα μου κι εμένα. Όταν τελείωσε (με μία, αρκετά αναπάντεχη για κάποιον αδαή αναγνώστη ΕΦ, όπως ήταν οι δικοί μου, έκπληξη) κοιτάχτηκαν μεταξύ τους με ένα ευχάριστα έκπληκτο "μωρ'-τι-'ν'-τούτο-'δω;-Ενδιαφέρον!" ύφος και τα σχόλιά τους ήταν ανάλογα. Απέσπασα αποδοχή για την συνέχεια, αλλά δεν πήρα διθυράμβους που δεν άξιζα. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, στα 29 μου πλέον, όταν τους ανακοίνωσα ότι έβγαινε η πρώτη συλλογή διηγημάτων μου, φυσικά ενθουσιάστηκαν. Ακόμα θυμάμαι να φτάνω στο σπίτι τους με το πρώτο αντίτυπο στο χέρι και τη μητέρα μου να μου ανοίγει την αγκαλιά της πιο διάπλατα κι απ' την πόρτα. Από τότε, αν ο ένας διαβάσει ένα καινούργιο έργο μου, ο άλλος αμέσως διαμαρτύρεται που έμεινε δεύτερος (τα στέλνω με email στον πάτερα μου αλλά τα δίνω σε hard copy στην μητέρα μου), ενώ φροντίζουν να προμηθεύονται όλες τις δημοσιεύσεις μου. Μπορεί να ακούγεται χαζό, αλλά όλα αυτά βοηθάνε -ακόμα κι όταν έχεις γίνει κι εσύ γονιός. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted March 21, 2011 Share Posted March 21, 2011 Δεν δείχνω στους δικούς μου τίποτα από τα έργα μου. Δεν τους αρέσει που ασχολούμαι, θα προτιμούσαν να έχω άλλες ασχολίες. Δεν δθιαβάζουν φαντασίας οπότε παίζει ρόλο αλλά υποθέτω και άρλεκιν να έγραφα πάλι δεν θα τους άρεσε, απλά με άλλο είδος ίσως να ήταν κάπως πιο ανεκτικοί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted March 21, 2011 Share Posted March 21, 2011 Μια από τα ίδια. Οι γονείς μου είναι άσχετοι από τέτοιου είδους λογοτεχνία και κάθε φορά που τους μιλάω για το φόρουμ πρέπει να τους εξηγώ από την αρχή ότι το φάντασυ και η εφ δεν είναι το ίδιο, ο Εξολοθρευτής είναι εφ και ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών είναι φάντασυ και μετά εμφανίστηκαν οι αμοιβάδες... Κατά τα άλλα τους πηγαίνω να διαβάσουν αυτά που γράφω, αλλά τα διαβάζουν με αρκετό σπρώξιμο και πάντα κάτι δεν καταλαβαίνουν. Και εγώ νομίζω γενικά ότι γράφω κατανοητά και ψιλοαπογοητεύομαι... Δε θα έλεγα ότι προσπαθούν να με σταματήσουν από το γράψιμο, αλλά θα έπεφταν από τα σύννεφα αν ήξεραν ότι αναβάλλω άλλα πράγματα για να βρω χρόνο να γράψω. Και γενικά θα προτιμούσαν (surprise!) να βρω κανέναν να παντρευτώ να μη μείνω γεροντοκόρη). Όταν τους διηγούμαι καμιά φορά τι έγινε σε κάποιο μυτίγκιο ή εκδήλωση, με ρωτάνε αν γνώρισα εκεί κανέναν ενδιαφέροντα τύπο, πόσων χρονών, τι δουλειά κάνει κλπ κλπ. Αφήστε, μην τα λέω και συγχύζομαι... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted March 21, 2011 Share Posted March 21, 2011 Ωραίο θέμα. Εμένα οι γονείς μου γενικά δεν διαβάζουν, οπότε αγνοούν και τα δικά μα του γραπτά. Η αδερφή μου έχει διαβάσει ένα δυο στην αρχή, αλλά κι αυτή από συμπαράσταση, γιατί δεν ασχολείται κιόλας. Ίσως τα δείξω κάποτε στα παιδιά μου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted March 21, 2011 Share Posted March 21, 2011 Εγώ στέλνω τις ιστορίες μου στην αδερφή μου κι εκείνη αναλαμβάνει να τις διανέμει. Ο μπαμπάς δεν ξέρω αν τις διαβάζει, αλλά η μαμά τις φυλάει στο κομοδίνο δίπλα απ' το κρεβάτι... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted March 22, 2011 Share Posted March 22, 2011 Εμένα ο πατέρας μου δεν ασχολείται με βιβλία αλλά δεν είναι αρνητικός, είναι της άποψης πως ο καθένας πρέπει να ασχολείται με τις κλίσεις και τα γούστα του. Η μητέρα μου πάλι, διαβάζει γενικά, αλλά καθόλου SFF, προτιμά άλλα είδη, οπότε δεν έχει διαβάσει πολλά από αυτά που έχω γράψει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 22, 2011 Share Posted March 22, 2011 Όταν τους διηγούμαι καμιά φορά τι έγινε σε κάποιο μυτίγκιο ή εκδήλωση, με ρωτάνε αν γνώρισα εκεί κανέναν ενδιαφέροντα τύπο, πόσων χρονών, τι δουλειά κάνει κλπ κλπ. Αφήστε, μην τα λέω και συγχύζομαι... Τη μέρα που θα σου πουν: "Αυτό το παλικάρι τον Χατζηγιώργη πότε θα μας τον φέρεις να τον γνωρίσουμε" να αρχίσεις να ανησυχείς Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted March 22, 2011 Share Posted March 22, 2011 (edited) Εγώ, πάλι, έχω την απόλυτη δικαιολογία για αυτά που τους πασσάρω: δεν τα έγραψα εγώ, άλλος τα 'γραψε, εγώ απλώς μεταφράζω. Ωστόσο, είναι γεγονός ότι ο πατέρας μου είναι που με έβαλε στο τριπάκι και της ΕΦ και του τρόμου, οπότε είναι πάντα ο πρώτος αποδέκτης κάθε νέου μεταφράσματος. Η μάνα μου είναι από άλλο ανέκδοτο: με λίγα λόγια, αν δεν το έχει δείξει το Νάσιοναλ Τζεογκράφικ, εγώ δεν το διαβάζω. Δηλαδή, απορρίπτει εκ των προτέρων ό,τι μπορεί να θεωρηθεί υπερφυσικό ή/και εξωπραγματικό (στην ηπειρώτικη διάλεκτο που συχνά χρησιμοποιείται εδώ "μπανταλό"). Αυτό, βέβαια, οδηγεί σε διάφορα κουλά. Π.χ. δεν έχει πρόβλημα να διαβάσει Κέτσαμ, όπου δεν υπάρχει καθόλου υπερφυσικός τρόμος, αλλά έτσι και σκάσει ένα φάντασμα σε ένα μυθιστόρημα του... Ξανθούλη, ας πούμε, ολόκληρο το βιβλίο στέλνεται στον καιάδα ως "μπανταλό". Ή επίσης έχει φάει διάφορες ψυχολουσίες μιας και πράγματα που επι χρόνια απέρριπτε ως ανοησίες τα έχει δει να γίνονται πραγματικότητα χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογίας. Να σημειώσω ότι αυτή της η άποψη δεν έχει καμία θρησκευτική βάση. [ΥΓ. Ακόμα γελάω με το νιχιλιοσχόλιο.] Edited March 22, 2011 by Count Baltar Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted March 22, 2011 Share Posted March 22, 2011 Εγώ είμαι απο τους τυχερούς μάλλον. Ο πατέρας μου και τα διαβάζει και τα σχολιάζει και κάνει και διορθώσεις όπου θεωρεί οτι κάτι κάθεται στραβά. Η γυναίκα μου επίσης τα διαβάζει αλλά τα σχόλια της φορούν μονο το αν διαβάζεται ευκολα το κείμενο, το αν είναι η πλοκή ενδιαφέρουσα και πολύ απλά αν της αρέσει ή όχι στο σύνολο. Η μάνα μου απο την άλλη θέλει να με στείλει σε ψυχολογο "Παιδί μου τι είναι αυτά που γράφεις; Σε απασχολεί κάτι;" ή ενίοτε και σε παπα να με διαβάσει...οπότε δεν της δίνω να διαβάσει τίποτα πλέον. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DimitrisX Posted March 22, 2011 Share Posted March 22, 2011 Μόνο τη γυναίκα και τον αδελφό μου εμπιστεύομαι για τα γραπτά μου (έγινα και πολυγράφων τώρα). Τη Μαργαρίτα διότι είναι φιλόλογος και τον αδελφό μου, διότι εμπιστεύομαι τη γνώμη του. Οι γονείς μου δεν έχουν ξεπεράσει ακόμα το γεγονός (και ούτε πρόκειται) ότι ασχολούμαι ακόμα με τερατολογίες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted March 22, 2011 Share Posted March 22, 2011 Α wordsmith αυτό μου το λένε και' μενα για το γάμο, αντί να γράφω να βρω μια καλή κοπέλα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted March 22, 2011 Share Posted March 22, 2011 Α wordsmith αυτό μου το λένε και' μενα για το γάμο, αντί να γράφω να βρω μια καλή κοπέλα. Αντε, ευκαιρία να γνωριστείτε βρε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tattoman Posted March 22, 2011 Share Posted March 22, 2011 (edited) Εμένα οι γονείς μου δεν έχουν πρόβλημα γενικά με τα hobby μου. Καμιά φορά τους δήνω να διαβάσουν καμιά ιστορία και τους αρέσει. Κυρίως ο πατέρας μου, γιατί η μητέρα μου με τις δουλειές δεν προλαβαίνει. Γενικά όμως μου αρέσει να κρατάω κρυφά αυτά που γράφω... Edited March 22, 2011 by Tattoman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted March 22, 2011 Share Posted March 22, 2011 (edited) Α wordsmith αυτό μου το λένε και' μενα για το γάμο, αντί να γράφω να βρω μια καλή κοπέλα. Εμένα πάλι, όταν πρωτοξεκίνησα να γράφω, μου έλεγε η γιαγιά μου (όχι η μάνα μου, ευτυχώς) να πάψω να σπαταλάω χαρτιά και μελάνια και να κάτσω να κάνω κανένα εργόχειρο, σαν κορίτσι πράμα που ήμουνα. Ευτυχώς, οι γονείς μου έδειχναν ανοχή για το γράψιμο (αρκεί να μην ήξεραν οι γείτονες ότι είναι "διαστημικά" και με περνούσαν για ψώνιο!). Ο πατέρας μου μάλιστα προσπάθησε εναγωνίως να με βάλει στον ίσιο δρόμο, παλεύοντας με την πειθώ, με τα καλοπιάσματα και με τις γκρίνιες να με βάλει να γράψω mainstream λογοτεχνία. Όταν τελείωσα από σπουδές και όλα τα σχετικά, παντρεύτηκα, έπιασα δουλειά, αλλά εξακολουθούσα να ασχολούμαι και κατάλαβαν πόσο πολύ το εννοούσα, δεν με ταλαιπώρησαν άλλο. Τώρα πια έχουν διαβάσει τα μυθιστορήματά μου, αλλά ζορίζονται πολύ στα διηγήματα. Έχουν δει αρκετές ταινίες ε.φ. και αρκετό Starterk, αλλά την σύγχρονη ε.φ. και μάλιστα συμπυκνωμένη σε διήγημα δεν την καταλαβαίνουν. Βλέπω το απολογητικό ύφος της μάνας μου, όταν της δίνω κανένα διήγημα μου και μου λέει "Παράξενο είναι..." Αυτό πάει να πει, "δεν καταλαβαίνω τίποτα παιδάκι μου, αλλά πώς να στο πω τώρα;" Edited March 22, 2011 by Tiessa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vinegrete Posted March 22, 2011 Share Posted March 22, 2011 Τα γραπτά μου δεν τα δειχνω σε κανεναν. Δεν τα προοριζω για να τα διαβασει καποιος. Στα ελαχιστα που τα εχουν δει και αλλα ματια, προσαρμοσα αναλογα και το υφος. Σε οσα εχω μονο για μενα νιωθω οτι ανοιγω την ψυχη μου και αρα ειμαι εκτεθειμενη. Γραφω για μενα συνηθως. Μια φορα διαβασε η μανα μου ενα απο αυτα, χωρις την αδεια μου και το σχολιαζε για καιρο, ποσο παραξενα εγραφα. Απο τοτε.. βρηκα καλυτερες κρυψωνες Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted March 22, 2011 Share Posted March 22, 2011 Έχοντας διαβάσει όλες τις απαντήσεις, αποφάσισα να καταθέσω κι εγώ τη δική μου εμπειρία. Κι επειδή, όπως το κόβω, θα παρασυρθώ και μπορεί να γράψω και μερικά άσχετα -αν και παρεμφερή- πράγματα, ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη για το spam. Πάντως, είμαι από τους τυχερούς της υπόθεσης, αν και δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα μπορούσαν να είναι αλλιώς τα πράγματα -κι όμως, διαβάζοντας κάποιες από τις δικές σας εμπειρίες, κατάλαβα πως είναι... Ας αρχίσω με τη μαμά μου -εκείνη είναι ουσιαστικά η "πηγή του κακού", καθώς με μύησε από πολύ μικρή στον σύμπαν της λογοτεχνίας... Διαβάζει πολύ, όπως κι εγώ, και μάλιστα σχεδόν τα πάντα. Έχοντας μαζί της μία σχέση που θα ζήλευαν και κολλητές, είναι συνήθως ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο παρουσιάζω ένα γραπτό μου. Ή τουλάχιστον, ήταν προτού γραφτώ στο φόρουμ. Μάλιστα, να αναφέρω πως εκείνη με έχει προτρέψει κατά καιρούς να πάρω μέρος σε διάφορους διαγωνισμούς -και χωρίς αυτή την προτροπή δε θα βρισκόμουν εδώ αυτή τη στιγμή. Ο μπαμπάς μου από την άλλη, έχει διαβάσει μόνο μερικούς κλασικούς συγγραφείς -κι αυτό στα νιάτα του. Περιττό να πω λοιπόν, πως δεν έχει -απ'όσο ξέρω- διαβάσει κάτι δικό μου. Ας είναι, όμως, καθώς από εκείνον έχω πάρει την αγάπη μου για τη μουσική. Παρ'όλα αυτά είναι υπερήφανος γι'αυτή μου την ασχολία (τη συγγραφή), αφού είναι κάτι που μ'αρέσει και με κάνει ευτυχισμένη. Όταν ακούει μάλιστα ότι πάω σε μυτίγκιο, βλέποντάς με να λάμπω από χαρά, χαίρεται κι εκείνος -και όχι επειδή ψάχνει να με παντρολογήσει! Πέρα από τους γονείς είναι και η γιαγιά, που διάβασε το πρώτο μου διήγημα -δεν ήταν sff- και απ'ότι μου είπε, της άρεσε. Ο αδερφός μου μέχρι πρότινος δε διάβαζε βιβλία. Πολύ πρόσφατα άρχισε κι αυτός να διαβάζει και διαπιστώνω πως έχει μια αγάπη προς το φανταστικό. Σκέφτομαι, λοιπόν, να του προωθήσω εν καιρώ και κανένα δικό μου διήγημα! Όσον αφορά τους πιο μακρινούς συγγενείς, κάποιοι το ξέρουν (και απ'αυτούς κάποιοι έχουν διαβάσει και "έργα" μου) και κάποιοι άλλοι όχι. Κι όταν λέω ότι ξέρουν, αναφέρομαι στο ότι γράφω, είτε πεζό είτε ποίηση. Πέρα από τα συγγενολόγια, γνωρίζουν και οι πιο στενοί μου φίλοι ότι γράφω, καθώς και κάποιοι άλλοι όχι τόσο στενοί -ειδικά με το blog μου τώρα, θα μάθει πολύς κόσμος ότι γράφω (ελπίζω!) Μάλιστα, η μία από τις καλύτερες φίλες μου, επειδή διαβάζει ούτως ή άλλως αρκετά, διαβάζει και τα δικά μου γραπτά και μου λέει με απόλυτη ειλικρίνεια αν της άρεσε κάτι ή όχι. Την εμπιστεύομαι πολύ, λοιπόν. Άλλοι φίλοι μου με ρωτάνε αρκετά συχνά "έγραψες καμιά ιστορία να διαβάσουμε;" και γενικώς με υποστηρίζουν. Οπότε από υποστήριξη, δεν έχω παράπονο. Το θέμα ήταν να βρω τον τρόπο να βελτιωθώ και να εξελιχθώ. Κι εδώ έρχεται ο ρόλος του φόρουμ, ο δικός σας ρόλος! Αυτός ήταν και ο λόγος που γράφτηκα εδώ -να δεχθώ κριτική. Και, πιστέψτε με, είχα μαύρα μεσάνυχτα πριν μπω εδώ. Με άλλα λόγια, αυτό που θέλω να πω είναι πως δε φοβάμαι ούτε ντρέπομαι να δείχνω τα γραπτά μου παραέξω -το έκανα άλλωστε από πολύ μικρή, στο δημοτικό ακόμα, που έγραφα ποιηματάκια. Και για να απαντήσω και στις επόμενες ερωτήσεις, στη μαμά, τον αδερφό και τους πιο κοντινούς μου φίλους, όπως κι εδώ, δε θα δίσταζα να δείξω κάτι που θα περιείχε ερωτική σκηνή, ή ακόμα και βία -αν και με βία δεν έχω γράψει κάτι προς το παρόν... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
David1778 Posted March 23, 2011 Share Posted March 23, 2011 Και, πιστέψτε με, είχα μαύρα μεσάνυχτα πριν μπω εδώ. Αυτό ξαναπέστο. Η μάλλον το ξαναλέω εγω για μένα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted March 23, 2011 Share Posted March 23, 2011 Όταν τους διηγούμαι καμιά φορά τι έγινε σε κάποιο μυτίγκιο ή εκδήλωση, με ρωτάνε αν γνώρισα εκεί κανέναν ενδιαφέροντα τύπο, πόσων χρονών, τι δουλειά κάνει κλπ κλπ. Αφήστε, μην τα λέω και συγχύζομαι... Τη μέρα που θα σου πουν: "Αυτό το παλικάρι τον Χατζηγιώργη πότε θα μας τον φέρεις να τον γνωρίσουμε" να αρχίσεις να ανησυχείς ΟΥΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΟΥΧΟΥ! Μα γι' αυτό δεν τους έχω αναφέρει ακόμα τα προσόντα του Χατζηγιώργη (νέος, ωραίος, πλούσιος, τυχερός[sic], προσγειωμένο επάγγελμα) για να μη μου το πουν αυτό! Α wordsmith αυτό μου το λένε και' μενα για το γάμο, αντί να γράφω να βρω μια καλή κοπέλα. Το έχω ξανακούσει, αλλά δεν παύει να με εκπλήσσει το ότι και υμείς οι άρρενες υφίστασθε το ίδιο κυνηγητό περί απόκατάστασης με ημάς τας κορασίδας από τους γονείς... Ασχέτως με το πως το εννοεί ο Drake, έλα σε καμιά εκδήλωση να τα πούμε και από κοντά, βρε παιδί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted March 23, 2011 Share Posted March 23, 2011 O tempora, o mores... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted March 23, 2011 Share Posted March 23, 2011 Ασχέτως με το πως το εννοεί ο Drake, έλα σε καμιά εκδήλωση να τα πούμε και από κοντά, βρε παιδί. Ναι, ναι, ασχέτως πως το εννοώ εγώ , να πας. Που ξέρεις...τυχερά είναι αυτά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.