dagoncult Posted January 25, 2011 Share Posted January 25, 2011 Όνομα Συγγραφέα: dagoncult Είδος: τρόμος Βία; Ναι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 3497 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Ο Σιτιστής.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted January 27, 2011 Share Posted January 27, 2011 (edited) Εντυπωσιάστηκα αρχικά με το εδάφιο Κατά Ιωάννην και τα σύμβολα σου που διαχωρίζεις της όποιες ενότητες του διηγήματος σου… Παρά πολύ ωραίο, τα τέρατα ήταν λίγο υπερβολικά κατά εμέ, το κλίμα και η ατμόσφαιρα σαγηνευτική η πείνα έκδηλη, ο τρόμος ανατριχιαστικός ….. είχε γραμμική ροη, το τέλος ίσως λίγο προβλεπόμενο εφόσον αναγνωστεί (παπάς καβατζοπ.... Έχθρα, αντιπαλότητα προς τον Θωμά- πρωταγωνιστή, Πείνα, ποιον θα φάμε …..κατά αυτήν την ένια) αλλά εν τη πορεία της ανάγνωσης σου, ξεχνιέσαι και αφομοιώνεσαι με το όλο κείμενο και απλά μεταφέρεσαι… μπράβο φίλος εξαιρετικό το όλο αποτέλεσμα ……. Edited January 27, 2011 by NIKANTHI Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alkinem Posted January 27, 2011 Share Posted January 27, 2011 Καταρχάς, τρομερός ο πατήρ Ανδρέας. Ετσί όπως τον παρουσιάζεις, απλά απορώ γιατί δεν είχε ήδη γίνει αρχιερέας. Η ιστορία τρομαχτική, η ατμόσφαιρα εφιαλτική και μου άρεσε που τα όρια μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας ήταν απολύτως συγκεχυμένα στο μυαλό του Θωμά. Μάλλον αυτό ήταν αποτέλεσμα της εξάντλησης που του είχε προκαλέσει η απεργία πείνας Γενικά πολύ καλό διήγημα, με ελάχιστα αδύναμα στοιχεία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kass Posted January 27, 2011 Share Posted January 27, 2011 Θα συμφωνήσω ότι το διήγημά σου είναι πάρα πολύ καλό, σε βάζει μέσα στην εφιαλτική ατμόσφαιρα που δημιουργεί. Μου αρέσουν πολύ οι περιγραφές σου και γενικά ο τρόπος που χρησιμοποιείς τις λέξεις, στο ξεκίνημά του με συνεπήρε. Μπράβο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted January 27, 2011 Share Posted January 27, 2011 (edited) Όσο το διάβαζα εικόνες ξεπετάγονταν στο μυαλό μου. Τα φαντάστικα όλα όσα περιγράφεις (μέχρι και την σκηνή με το έντερο) και αυτό μου άρεσε πάρα πολύ! Μπράβο dagoncult! Edited February 2, 2011 by antonisjk Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ορφέας Κάππα Posted January 27, 2011 Share Posted January 27, 2011 Φοβερό φίλος, φοβερό. Οι παραισθήσεις έχουνε κάτι το αυθεντικό που με παρέσυρε. Η περιγραφικότητά σου αλλά και η δυσκολία του προσδιορισμού της εποχής είναι απλά γαμάτη. Μπράβο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted January 28, 2011 Share Posted January 28, 2011 (edited) Ακόμη κι αν προσπαθώ να το αποφύγω, θέλω δε θέλω, κρίνω και το συγγραφέα σε κάποια από τα κείμενα. Θα το κρατήσω εκτός των ψήφων μου αυτό, αλλά δεν μπορώ να μη δηλώσω: ++ Άκη, η ικανότητα σου στα διηγήματα αυξάνεται με άλματα. Πολλά μπράβο για τη δουλειά το τελευταίο διάστημα. Γενικό σχόλιο: + Η πλοκή είναι καλά στημένη και οι 3500 λέξεις χρησιμοποιήθηκαν σοφά. + - + - Ενώ μου άρεσε πολύ και θα τη διάβαζα ξανά, το πρόβλημα μου (ως τρομοαναγνώστης που προτιμάει περισσότερο subtlety) με την ιστορία είναι το overacting. Κυρίως στις περιγραφές, έπειτα στο πόσα πολλά διαφορετικά πράγματα βλέπει, και τέλος, στο χαρακτήρα του χοντρού παπά. π.χ.: πολλές εκφράσεις και "ποιητικολογοτεχνικότητα", σε σημεία που πρέπει οι εικόνες να ρέουν περισσότερο. Έχεις φοβερό μάτι για να γράψεις αλλά δε χρειάζονται τόσες. Έπιασα τον εαυτό μου σε σημεία αντί να κοιτάω τι συμβαίνει, να κοιτάζω τις εκφράσεις... ++ κάτι που ΔΕΝ συνέβη στην σκηνή της κλιμάκωσης/κορύφωσης, όπου το κείμενο έρεε εύκολα, αφήνοντας στον αναγνώστη. Εν κατακλείδι, είναι μια ιστορία ξεκάθαρα γραμμένη από επαγγελματία και brother τρομολάγνο ;), μια ιστορία που έχω ξεχωρίσει ως τώρα, και θα μου άρεσε ακόμα περισσότερο αν της έκανες λίγη δίαιτα στις εκφράσεις. κι ένα edit για γούρι: όχι πάτερ-Ανδρέας: είτε πατήρ Ανδρέας είτε παπα-Ανδρέας. Edited January 28, 2011 by DinMacXanthi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted January 28, 2011 Share Posted January 28, 2011 Άλλο ένα από τα διηγήματα του διαγωνισμού που με έκαναν να αναφωνήσω “Yes!” Πολύ καλό, με κάποιες αμελητέες ενστάσεις. Η μία ενστασούλα είναι η «καρικατούρα» του πατηρ-Ανδρέα, και η άλλη… Δεν μπορούσες να αντισταθείς, έτσι; Έχει ο Θωμάς εφιάλτες λόγω ασιτίας και οι εφιάλται αυτού… Κθουλικοί;! Κθουλικοί βρε;! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadend Posted January 28, 2011 Share Posted January 28, 2011 Καλό, γεμάτο ζαλάδα που μόνο η στέρηση τροφής μπορεί να φέρει. Η περιγραφή των ενοριακών συσσιτίων πολύ αληθοφανής, καθώς και οι θαμώνες τους. Καλά κρυμμένες κοινωνικές προεκτάσεις στο διήγημα και χωρίς ηθικό χαρακτήρα. Μπράβο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted January 30, 2011 Share Posted January 30, 2011 Ωραία ιστορία, σε βάζει από την αρχή στο κλίμα της και συνεχίζει έτσι μέχρι τέλους. Ωραία τα κομμάτια των ονείρων… πολύ ατμοσφαιρικά και τρομακτικά. Μου άρεσε το πόσο στενά συνδεδεμένα ήταν τα όνειρα με την πραγματικότητα. Μου άρεσε που η «τρέλα» του Θωμά εξωτερικευόταν στα όνειρά του, κι αυτό τον έκανε να βλέπει με άλλο μάτι τον πραγματικό κόσμο. Αρκετά δυνατός, τρομακτικό και μισητός ο χαρακτήρας του πατέρα Ανδρέα. Μια πολύ καλή ιστορία τρόμου. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted February 1, 2011 Share Posted February 1, 2011 Χμ... Πέτρος, Ανδρέας, Θωμάς κι ένα περιβάλλον εκκλησίας εφιαλτικότερο από κάθε άλλο ναό τρόμου. Στα συν Το αίσθημα της πείνας ήταν πραγματικά πάρα πολύ ισχυρό. Κερδίζει πάρα πολλά σημεία στο διαγωνισμό. Η απληστία του ενός παπά και η συνεργασία του άλλου. Το ότι ο χώρος της εκκλησίας κάθε άλλο παρά ιερός και γεμάτος γαλήνη είναι. Ο τρόπος που έμπλεκε ο εφιάλτης με την πραγματικότητα με μπέρδεψε σε κανά-δυο σημεία. Η αλήθεια είναι ότι κανονικά αυτό θα το έβαζα στα αρνητικά μιας ιστορίας, αλλά εδώ με την ζαλάδα, τη στέρηση και το παραλήρημα συν το γεγονός ότι πραγματικά συμβαίνουν βρώμικες συναλλαγές γύρω από τον Θωμά, είναι μάλλον το ζητούμενο. Καταρχάς, τρομερός ο πατήρ Ανδρέας. Ετσί όπως τον παρουσιάζεις, απλά απορώ γιατί δεν είχε ήδη γίνει αρχιερέας. Αυτό πέστο πάλι! Οι βλαστήμιες του παπά ήταν το κάτι άλλο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted February 1, 2011 Share Posted February 1, 2011 (edited) Ωραία ιστορία, ρε συ! Πράγματι, πολύ έντονη η πείνα, δοσμένη από μανιώδη οπτική γωνία και η γραφή δυνατή. Μου άρεσε το πλέξιμο με τη θρησκεία και τη νηστεία, οι δε χριστοπαναγίες με έκαναν να γουρλώσω τα μάτια μου λιγάκι, αλλά τις απόλαυσα δεόντως. Αυτό που θα παρατηρήσω είναι ότι οι σκηνές με τους παπάδες μου έφεραν στο μυαλό σχετικές αφηγήσεις του Καζαντζάκη όπου περιγράφει με απλή γλώσσα αντίστοιχους εκπροσώπους του κλήρου. Αυτό μου άρεσε πολύ, αν και θα τολμήσω να μαντέψω ότι δεν τον είχες και πολύ στο μυαλό σου όταν το έγραφες Ωραία η μίξη με τα όνειρα, ήταν πολύ διακριτική. Από την άλλη, σε μερικά σημεία η γλώσσα σου γινόταν ασύμβατη με το κλίμα που ήθελες να περάσεις. Για παράδειγμα, Η ανάσα της ήταν ο πολικός άνεμος, κρύες αύρες γαργάλησαν το δέρμα του. Αυτό αν το διάβαζα σε ένα ρομαντικό αφήγημα, θα μου άρεσε πολύ, αλλά σε μια ιστορία τρόμου με θέμα την πείνα και παπάδες, με χαλάει και με ρίχνει. Δεν μου άρεσε, επίσης, η συχνή αναφορά της λέξης Πείνα. δεν χρειαζόταν τόσο ρητά να μας το θυμίζεις, το βλέπαμε ότι υπάρχει. Κοίταξε το ρολόι του∙ ήταν πολύ νωρίς για την παραλαβ…"Προχώρα" Δεν κατάλαβα γιατί το έγραψες έτσι αυτό. Δεν έχει νόημα να κόβεται έτσι η αφήγηση σε αυτήν την ιστορία. Το τέλος, τέλος, θα το ήθελα πιο δυνατό, γιατί μου φάνηκε σαν μικρό ξεφούσκωμα. Καλή επιτυχία. ΥΓ: Ασήμαντο, αλλά έχω σταματήσει να γουστάρω τη λέξη "τέλος" στο...τέλος του διηγήματος. ΥΓ2:Θα ήθελα και τίποτα υπονοούμενα για ομοφυλοφιλία και παιδεραστία των παπάδων , αλλά δεν πειράζει Edited February 1, 2011 by Stanley Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Storyteller Posted February 2, 2011 Share Posted February 2, 2011 Ξεκίνησε πολύ καλά, αλλά στη συνέχεια με κούρασε λίγο. Κάποιες εκφράσεις με έβγαλαν πολύ από το συναίσθημα της ιστορίας. Ξέρεις να χειρίζεσαι το λόγο σου καλά, μην υπερβάλλεις προσπαθώντας να το επιδεικνύεις συνέχεια. Όπως επίσης βρήκα υπερβολικό και τον χαρακτήρα του πατρός Αντρέα. Επίσης θα ήθελα να αποσαφήνιζες για το αν επρόκειτο για καθολικούς ή ορθόδοξους ιερείς. Σε κάποια στιγμή αναφέρεις δαχτυλίδια στον ιερέα (χαρακτηριστικό καθολικών) και σε κάποια άλλη φάση τον περιγράφεις σαν γενειοφόρο (χαρακτηριστικό ορθοδόξων). Απλά, ενώ τη μιά φαντάστηκα ένα δυτικό (ιταλικό ή ισπανικό) μοτίβο, μετά το αναιρείς αυτό και με μεταφέρεις σε μία ελληνική ενορία... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted February 2, 2011 Share Posted February 2, 2011 Μου άρεσε πολύ. Εφιαλτικός τρόμος, από το είδος που σε ρουφάει, σε τυλίγει με τα πλοκάμια του. Αυτές οι καταστάσεις μου κάνουν κάτι πολύ περίεργο. Είναι τόσο φανερά εξωπραγματικές, που μου δίνουν μια αίσθηση ασφάλειας, σχεδόν θαλπωρής θα έλεγα. Εδώ το πέτυχες πάρα πολύ καλά αυτό, κάνοντας το κείμενο...διασκεδαστικό (μην με παρεξηγείς, δεν εννοώ "διασκεδαστικό" όπως σε μια κωμωδία ας πούμε ). Επίσης πολύ καλές οι περιγραφές της πραγματικότητας. Οι χαρακτήρες πιστευτοί, η γλώσσα απλή, χωρίς κορδέλες, και δηλώνεις με τις σκηνές ό,τι θέλει να πεις, σχεδόν κινηματογραφικά. Στο τέλος ομολογώ ότι άρχισα να τρομάζω, όσο έβλεπα ότι δεν ξυπνάει. Μπράβο! (Σα να σε βλέπω: "Επιτέλους! Όχι να μου λες ότι σε διασκέδασα, γαμώτι μου..." ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted February 2, 2011 Share Posted February 2, 2011 Εξαιρετικό διήγημα, καλογραμμένο και ΠΟΛΥ τρομακτικό (ειδικά το πρώτο μισό). Λίγο άνισο στο δεύτερο μισό με ελαφρώς κλισέ καταστάσεις και διαλόγους αλλά όχι λιγότερο τρομακτικό ή άξιο! Μέσα στην πρώτη πεντάδα μου χαλαρά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted February 2, 2011 Share Posted February 2, 2011 Για να σου πω την αλήθεια, μόλις είδα ότι αρχίζεις με εδάφιο θρησκευτικό μού ήρθε να το αφήσω και να διαβάσω κανένα άλλο... (είπε η δημιουργός του Ναρνενκέμεν) Και μόλις είδα και τα ονόματα, φοβήθηκα μήπως έχουμε καμιά ιστορία από την Αγία Γραφή, alternative history και τέτοια. Αλλά το έσωσες. Πολύ ατμοσφαιρικό, πολύ καλογραμμένο και μου άρεσαν όλες αυτές οι εκφράσεις, μην τις κόψεις, άσε το Ντίνο να λέει. Μόνο η λέξη "πλυντήριο" μου χάλασε την ατμοσφαιρα φάντασυ-εφιάλτη που είχες φτιάξει με τα όνειρα του Θωμά. Αλλά γενικά "ώριμο", θα έλεγα, γράψιμο. Καλά, ο πατήρ Ανδρέας πολύ ζωντανός χαρακτήρας! Βρίζει κιόλας "ελληνικά"! Στα αρνητικά το ότι δυσκολεύτηκα να καταλάβω τι γινόταν και ακόμα και τώρα που το τελείωσα έχω κάποια κενά... Δε μου έγινε σαφές πού βρίσκονται και πώς είναι εκεί το σκηνικό, σαν να μην τοποθετούνται σε τόπο και χρόνο. Περίμενα διαβάζοντας να καταλάβω πού είμαστε, αλλά δε λες γι' αυτό τίποτα. Δε με μπέρδεψαν τα δαχτυλίδια του Ανδρέα, υποθέτω τα βάζεις ως δείγμα πλούτου. Το "ηθικό δίδαγμα" επίσης μου άρεσε πολύ, γιατί το δίνεις χωρίς ύφος διδακτικό, αλλά αυτό σου το είπαν και παραπάνω. Με αφορμή αυτό το διήγημα, θα ήθελα να επισημάνω ότι οι ιστορίες με "μήνυμα" ή "δίδαγμα" έχουν βγάλει κακό όνομα επειδή πολλοί βρίσκουν εκεί την αφορμή να κάνουν κήρυγμα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να τις καταργήσουμε τελείως! Απλώς να δίνουμε αυτό το "μήνυμα" πιο υποδόρια, πιο subtly, όπως εδώ ο Δάγων και στο "Έχεις μόνο μια ευκαιρία" η Βάσω. Γιατί έκανε απεργία πείνας; Για να δώσει κάποιος περισσότερα λεφτά για το συσσίτιο; Ή για να μείνει περισσότερο φαΐ για τους φτωχούς;(Φαντάζομαι όχι αυτό...) Και πολύ το φχαριστήθηκα αυτό που παθαίνει ο Ανδρέας στο τέλος(αν κατάλαβα καλά, δηλαδή)! Μπράβο! Ένα από τα φαβορί του διαγωνισμού! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Storyteller Posted February 2, 2011 Share Posted February 2, 2011 Στα αρνητικά το ότι δυσκολεύτηκα να καταλάβω τι γινόταν και ακόμα και τώρα που το τελείωσα έχω κάποια κενά... Δε μου έγινε σαφές πού βρίσκονται και πώς είναι εκεί το σκηνικό, σαν να μην τοποθετούνται σε τόπο και χρόνο. Περίμενα διαβάζοντας να καταλάβω πού είμαστε, αλλά δε λες γι' αυτό τίποτα. Δε με μπέρδεψαν τα δαχτυλίδια του Ανδρέα, υποθέτω τα βάζεις ως δείγμα πλούτου. Δε σε μπέρδεψαν τα δαχτυλίδια του Αντρέα, αλλά ούτε εσύ κατάλαβες το που βρισκόμαστε. Το μόνο που θα μπορούσε να προδώσει τον τόπο είναι ο ιερέας είτε με τα δαχτυλίδια, είτε με τη γενειάδα του. Αν είχε στο μυαλό του ορθόδοξη ενορία μπορούσε κάλλιστα να προσδώσει τον πλούτο με έναν χρυσό σταυρό γεμάτο διαμάντια... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted February 3, 2011 Share Posted February 3, 2011 Πολύ καλή, αλλά με χάλασε λίγο ο π. Ανδρέας. Παραήτανε καρικατούρα, που λέει κι ο Χαλκίδας. Σε συνδυασμό με τα (χαριτωμένα κατά τα άλλα... :Ρ) διαχωριστικά των παραγράφων, αιστάνθηκα σα να με τρίβεις το μήνυμα στη μούρη. Απορώ πού το είδε το σαμπτλ η Κέλλυ, δηλαδή. Στο τέλος επίσης, οι δύο τελευταίες παράγραφοι είναι κά-α-ααπως ξεφουσκωτικές, μετά τη φάση στο αντίσκηνο αντικλιμακώνουν λίγο. Πέραν τούτου, έγραψες μια ιστορία ΓΑ-ΜΑ-ΤΗ, και συμφωνώ με τον Ξάνθη: βελτιώνεσαι με αηδιαστικά καλπάζοντες ρυθμούς. Τί επικλήσεις κάνεις να τις κάνουμε κι εμείς ρε φίλε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted February 3, 2011 Share Posted February 3, 2011 Αυτό ήταν εφιάλτης κανονικός! ( Με την καλή έννοια ) ΟΚ, γενικά καλογραμμένο με ενδιαφέρουσα πλοκή και άφθονο κοινωνικό σχολιασμό. Ίσως κάπως εξώφθαλμο το κοινωνικό σχόλιο με αποκορύφωμα τον πάτερ-Ανδρέα. Ειδικά για τον τελευταίο -αν και στα 'παν κι άλλοι- πρέπει να πω ότι στοίχισε πολύ στην ιστορία. Όχι γιατί ήταν αυτό που ήταν, ούτε επειδή έλεγε αυτά που έλεγε (μου άρεσε που έβαλες αυτά τα λόγια στο στόμα του) αλλά η ευκολία με την οποία τον "έδωσες". Έγινε καρικατούρα με αποτέλεσμα να μειώσει την αξιοπιστία της ιστορίας. Επίσης έχασα λίγο τη μπάλα μεταξύ ονείρου-πραγματικότητας. Θα μπορούσε να ήταν καλό αυτό αρκεί να μην έχανα κι εγώ τη μπάλα, αλλά μόνο ο Θωμάς. Κι ένα τελευταίο σχετικά με τους εφιάλτες. Ενώ η γαϊδουροκεφαλή ήταν πολύ καλή και ταιριαστή, κατά τα λοιπά τους βρήκα λίγο ξένους ως προς το ελληνορθόδοξο ύφος που θα ήθελα να είχαν. Εν πάση περιπτώσει, αυτό μπορεί να είναι και θέμα προσωπικού γούστου. Πάντως ήρθε στο μυαλό μου ένα απίστευτο διήγημα του Φώτη Κόντογλου που είχα διαβάσει λίγα χρόνια πριν -και μάλιστα online- ως περίπτωση ελληνικής λογοτεχνίας ορθόδοξου θρησκευτικού τρόμου. Το διήγημα μου άρεσε βέβαια περισσότερο από ότι ίσως φαίνεται, ενώ στα συν θέλω να προσθέσω τους καλοδουλεμένους Πέτρο και Θωμά και γενικά αυτό που είπε η Tiessa. Αυτό δεν ήταν εκκλησία, αλλά ο ναός του εξαποδώ! Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted February 4, 2011 Share Posted February 4, 2011 Μια ακόμα υπέροχη ιστορία, στο στυλ που ο Δάγονάς μας διαπρέπει... Εμένα μου άρεσαν οι περιγραφές, μου θύμισαν Τομ Ρόμπινς στο πιο ζοφερό. Ήταν λίγο αντικούκου το τέλος, αλλά γι΄αυτό το μπινελίκι του παπά και μάλιστα στον περίβολο της εκκλησίας, χαλάλι!:Ρ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted February 4, 2011 Share Posted February 4, 2011 [...]αιστάνθηκα σα να με τρίβεις το μήνυμα στη μούρη. Απορώ πού το είδε το σαμπτλ η Κέλλυ, δηλαδή. Η Κέλλυ το είδε το σαμπτλ σε σύγκριση με το πόσο απότομα μάς πετάνε συνήθως οι εκάστοτε ιεραπόστολοι στα μούτρα αυτού του είδους τα μηνύματα-ηθικά διδάγματα, π.χ. "μετανοείτε, αμαρτωλοί", "ελεήστε τους φτωχούς" κλπ κλπ. Ίσως κάνω λάθος, αλλά το ότι ο Δάγων το περνάει πιο μαλακά από αυτούς μου έφτασε για να το θεωρήσω subtle, dear Μπάμπη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted February 4, 2011 Share Posted February 4, 2011 (edited) Στο ξεκίνημα, με είχες χαλαρά. Η ατμόσφαιρα, οι εικόνες ήταν ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ. (Με χάλασαν λίγο οι “οστέινες αψίδες από πλοκάμια”, αλλά ας είναι). Σιγά σιγά όμως, όλο και το νέρωνες και, με εξαίρεση τη σκηνή με το γαϊδούρι, η εξέλιξη δεν ήταν αυτή που ήθελα. Και το τέλος, δεν περίμενα ρε συ κάτι τόσο κλισέ, ιδίως από σένα. Δεν κατάλαβα με τίποτα το νόημα και το σκοπό της απεργίας πείνας. Κι αυτός ο παπάς, είναι εντελώς καρικατούρα ως χαρακτήρας. Διαβάζοντας το, ξαναλέω, εκπληκτικό πρώτο μέρος, πίστευα (και ανατρίχιαζα στο πόσο καταπληκτικό σκηνικό θα ήταν) ότι είχαμε να κάνουμε με έναν ασκητή, που νηστεύει εξαντλητικά, όπως πχ ο Χριστός στην έρημο, και βλέπει όλα αυτά τα παράξενα . Δυστυχώς μου τα χάλασες. Αλλά μπορεί να είναι θέμα γούστου. Edited February 4, 2011 by aScannerDarkly Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Soul_walker Posted February 5, 2011 Share Posted February 5, 2011 Ενδιαφέρουσα η χρήση των ονομάτων καθώς και ο παραλληλισμός της εκκλησίας με τον τρόμο της πείνας. Με άφησε κάπως να ψάχνομαι το τέλος για το τι ακριβώς ήταν αληθινό και τι όχι, αλλά η ιστορία δούλεψε για αυτό που ήθελε να πει. Ενδιαφέρον. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bonanza Jellybean Posted February 6, 2011 Share Posted February 6, 2011 Πολύ καλό σε γενικές γραμμές αν και με μπέρδευσε σε κάποια σημεία. Εντυπωσιακή η εναλλαγή πραγματικότητας και παραίσθησης και το τέλος μου άρεσε. Τρόμος και πείνα έντονη! Μπράβο! Καλή σου επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted February 6, 2011 Share Posted February 6, 2011 Δυνατές σκηνές, υπέροχες περιγραφές, τρόμος που σηκώνει την τρίχα, πείνα που περονιάζει, εφιάλτες που γίνονται πραγματικότητα, απολαυστικότατη κοινωνική κατακραυγή, αηδία που στάζει... Απ’όλα έχει ο μπαξές. Συγχαρητήρια για μια πραγματική ιστορία τρόμου! Καλή επιτυχία, dagoncult! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.