DinoHajiyorgi Posted February 23, 2011 Share Posted February 23, 2011 (edited) Γράψε και συ καμία βρε! Έτσι και αλλιώς δικό μας είναι το τόπικ. Θεώρησα ότι είναι δική σου η παράσταση κι εγώ ο θεατής από κάτω που πετάει και κανένα σχόλιο. Εξάλλου τα διαβάζω ένα-ένα, σιγά-σιγά. Αλλά okay, ας πω κάτι για το I Hunted the Radium Man! (σενάριο Dave Wood, σκίτσο Carmine Infantino) την πρώτη ιστορία του τεύχους #58 (Ιούλιος 1955). Η πιο ηλίθια ιστορία που διάβασα μέχρι στιγμής. Οι άλλες συγχωρούνται για την γουστόζικη τους αφέλεια. Αυτή όχι! Πρέπει να γράψω και περίληψη της ιστορίας; Έλεος! Εξωγήινος από τον πλανήτη Ποσειδώνα έρχεται στη Γη για να κλέψει το ορυκτό ράδιο για να εξελίξει περαιτέρω την ήδη εξελιγμένη τους τεχνολογία εκεί στον Ποσειδώνα. Το καταλάβατε; Ξεκινάει κλέβοντας αποθέματα φωσφορίζουσας μπογιάς. Λέει το τετραγωνάκι αφήγησης: A Monday evening at the Johnson Luminous Paint Plant. Και από κάτω, ένας αστυνομικός που περνάει έξω από το κτίριο αναφωνεί: «Somebody’s trying to open the vault in the luminous paint plant!» Που είπαμε γίνεται η διάρρηξη; Ο εξωγήινος είναι άτρωτος, ασταμάτητος, διαπερνά τοίχους, στη συνέχεια ληστεύει ράδιο και από το ακτινολογικό ενός νοσοκομείου. Ο ήρωας ετοιμάζεται να τον αντιμετωπίσει, αφού πρώτα φοράει μια ειδική σχολή που θα τον προστατεύσει από την … «ραδιενεργή ραδιενέργεια!» Το ορκίζομαι: “Radioactive Radiation!” Ο ήρωας αποτυγχάνει και ο εξωγήινος κατευθύνεται με την λεία του προς την σπηλιά που έχει κρυμμένο τον πύραυλο του. Όπου, ουπς! Ο πύραυλος δεν λέει να πάρει μπρος! Η ραδιενέργεια βραχυκυκλώνει τα όργανα του. Βρε πως την πάτησαν οι εξελιγμένοι Ποσειδώνιοι. Τι να κάνει ο εξωγήινος. Αφήνει πίσω το ράδιο, αλλά και ένα χαρτάκι στο οποίο έχει γράψει τι συνέβη (χαρτί-μολύβι απαραίτητο σε όλους τους πολιτισμούς), μην μείνουν οι Γήινοι με την απορία, καταλαβαίνετε. Πώς να συνέλθω μετά από αυτό; Edited February 23, 2011 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted February 24, 2011 Author Share Posted February 24, 2011 Συν ότι ήταν πολύ φτωχό (ίσως έγινε βιαστικά) το σκίτσο. Συμφωνώ ότι η ιστορία ήταν η χειρότερη ως τώρα. Ψάχνοντας στο ίντερνετ, διάβασα κάπου ότι συνήθως τα εξώφυλλα γίνονταν πρώτα και κατόπιν παρουσιάζονταν στους σεναριογράφους για να γράψουν μια ιστορία πάνω σε αυτά. Χεχε, μπορεί να ήταν η περίπτωση «του εξωφύλλου που δεν έβγαζε με τίποτα ιστορία». Πάντως γιατί να γίνεται κάτι τέτοιο; Δεν είναι πιο πρακτικό να γράφεται πρώτα η ιστορία και κατόπιν αυτή να παρουσιάζεται στους σκιτσογράφους του εξωφύλλου; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 24, 2011 Share Posted February 24, 2011 τα εξώφυλλα γίνονταν πρώτα και κατόπιν παρουσιάζονταν στους σεναριογράφους για να γράψουν μια ιστορία πάνω σε αυτά. Ιδέα για διαγωνισμούς διηγήματος στο φόρουμ. ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted February 24, 2011 Share Posted February 24, 2011 Ωραίες ιστορίες, καλά κάποιες μπορεί αν μας φαίνονται περίεργες αλλά ήταν μια άλλη εποχή, συμβαίνει πολλές φορές με την επιστημονική φαντασία παλαιότερων εποχών. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted February 24, 2011 Author Share Posted February 24, 2011 Από πού έρχονται (ΙΙ); Επικαιροποίηση: Από πού έρχονται οι εισβολείς της αμερικανικής καθημερινότητας στα μέσα της δεκαετίας του '50; Πόσες φορές είναι καλοί και πόσες κακοί; Από τον Ερμή -> Μια (1) φορά και φυτεύουν βόμβα στο βυθό μιας λίμνης Από την Αφροδίτη Από το Φεγγάρι -> Μια (1) φορά και έρχονται να μας σώσουν Από τον Άρη -> Μια (1) φορά και προκαλούν δεινά από λάθος -δεν είναι κακοί Από το Δία Από τον Κρόνο -> Μια (1) φορά και έρχονται να μας κατακτήσουν Από τον Ποσειδώνα -> Μια (1) φορά και θέλουν να κλέψουν ράδιο, δεν ξέρουμε αν έχουν κακό σκοπό Από άλλο πλανητικό σύστημα -> Τρεις (3) φορές, τις δύο είναι άκακοι, την άλλη επιχειρούν να κατακτήσουν τη μελλοντική Γη Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted February 25, 2011 Author Share Posted February 25, 2011 (edited) Τι χρειάζεστε για να γίνετε «δικτάτορας ενός ολόκληρου πλανήτη»; Στη δεύτερη ιστορία του τεύχους 58, ο επικεφαλής του πασίγνωστου Dept of Scientific Investigation ενημερώνεται από (φιλικούς) εξωγήινους ότι στη Γη έχει βρει καταφύγιο ο Κρεν, ένας -δικός τους- εγκληματίας που αναζητά εδώ κάποιο ακαθόριστο όπλο με το οποίο θα κατακτήσει το μητρικό του πλανήτη. Χωρίς άλλα στοιχεία το Dept of Sci Inv προσπαθεί να συλλάβει τον Κρεν και τα καταφέρνει όταν εκείνος... παραβιάζει το «Σταμάτη» (δηλ. διασχίζει τη διάβαση ενώ έχει κόκκινο ανθρωπάκι. Ως γνωστό, μετά την πρώτη επαφή θα χώνουμε μέσα τους εξωγήινους που δεν θα κατανοούν τον ΚΟΚ και δεν πληρώνουν το ΦΠΑ εμπρόθεσμα). Τέλος πάντων, αφού τον συλλαμβάνουν βρίσκουν στα χέρια του ένα κουτί σπίρτα, που αποδεικνύεται ήταν το όπλο που αναζητούσε: Our planet's atmosphere (εξηγούν οι φιλικοί εξωγήινοι) is almost pure oxygen and Kren planned to threaten us with lighting a match if we did not make him dictator (!!) Χεχε έτσι απλά. «Κάντε με δικτάτορα του πλανήτη, μην ανάψω ένα σπίρτο και μας τινάξω όλους στον αέρα». Για το πώς ανέπνεε κανονικά στη Γη ο Κρεν, ενώ προερχόταν από ένα πλανήτη με ατμόσφαιρα από καθαρό οξυγόνο, δεν υπάρχει εξήγηση... Ούτε για το ότι δεν μπορούσε να βρει δυο πέτρες στον πλανήτη του, να τις τρίψει μεταξύ τους και να βγάλει μια σπίθα... Στο τελευταίο καρεδάκι το διαστημόπλοιο των εξωγήινων φεύγει από τη Γη ξερνώντας φλόγες πίσω του. Καταλαβαίνετε βέβαια τι έγινε ο μητρικός πλανήτης όταν το εν λόγω διαστημόπλοιο εκτοξεύτηκε από εκεί. Μπουρλότο. Prisoner of two Worlds, σενάριο Bill Finger, σκίτσο Sy Barry (o οποίος δεν διστάζει να σχεδιάσει τον εξωγήινό του, ίδιο με τον άνθρωπο από το Φεγγάρι, ένα τεύχος πριν!) Edited February 26, 2011 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 25, 2011 Share Posted February 25, 2011 Στο τελευταίο καρεδάκι το διαστημόπλοιο των εξωγήινων φεύγει από τη Γη ξερνώντας φλόγες πίσω του. Βλέπω ότι η σειρά κόμικ λειτουργεί σεναριακά με την εκάστοτε βολική αναγκαιότητα. Υπάρχουν φορές όπου οι πάντες πείθονται αμέσως ότι δέχονται εισβολή από ξένο πλανήτη, και άλλες φορές - πιο ελάχιστες (που δημιουργούν και πιο πειστικά/έξυπνα σενάρια) όπου οι γήινοι δείχνουν μια κάποια δυσπιστία. Και στην συγκεκριμένη ιστορία (έλεος) οι γήινοι - και καλά - χρειάζονται έννομη δικαιολογία για να συλλάβουν εξωγήινο! Το δε όλο στήσιμο ότι γεννημένος στη Γη τον καθιστά νόμιμο κάτοικο Γης...γκλαπ-γκλαπ-γκλαπ... Μου έχει γεννηθεί και μία απορία: Στις ταινίες της εποχής που κυκλοφορούσαν αυτά τα τεύχη, ταινίες με παρόμοια φανταστική θεματολογία, αναπόσπαστο στοιχείο αποτελούσε ο ένδοξος στρατός. Όλο και κάποιος στρατηγός υπήρχε που έλεγε "Blast those Martians!" Που είναι ο στρατός σε αυτές τις ιστορίες; Μόνο επιστήμονες και αστυνομικούς βλέπουμε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted February 26, 2011 Author Share Posted February 26, 2011 Στην επόμενη ιστορία ένας μηχανικός κυβερνητικής μεταφέρεται -ενώ ονειρεύεται- σε ένα μακρινό πλανήτη, στον οποίο οι κάτοικοι έχουν παραδοθεί σκλάβοι στις μηχανές που έχουν οι ίδιοι κατασκευάσει, έχοντας στο μεταξύ χάσει κάθε διάθεση για πρωτοβουλία. Ο ήρωάς μας πρέπει να καταστρέψει τον ομφαλό των μηχανών (γιατί αν και έξυπνες, δεν έχουν συνειδητοποιήσει την ανάγκη να μην εξαρτώνται από μια μόνο πηγή ενέργειας... Ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται και κάνει τη λύση πιο εύκολη σε πολλές ιστορίες της εποχής) και το πετυχαίνει αναθέτοντάς τους την κατασκευή μιας πυρηνικής βόμβας, που εκρήγνυται στα «χέρια» τους. Ιστορία χωρίς ενδιαφέρον, με ένα πολύ παράξενο πρώτο σκίτσο: Ο ήρωας ονειρεύεται με μια τελείως ντελικάτη κίνηση, σαν να χορεύει στον αέρα. Στο πρώτο της σκέλος μου θύμισε το City and the Stars... Dream-Journey Throught Space, σενάριο John Broome, Σκίτσο Bernard Sachs Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 26, 2011 Share Posted February 26, 2011 (edited) Ιστορία χωρίς ενδιαφέρον, με ένα πολύ παράξενο πρώτο σκίτσο: Ο ήρωας ονειρεύεται με μια τελείως ντελικάτη κίνηση, σαν να χορεύει στον αέρα. Κάποτε είχα αγοράσει ένα βιβλίο, το "Πως να Ζωγραφίζετε με την Μέθοδο της Marvel" και είχα καταλάβει τη γραμμή της εν λόγω εταιρείας, με τις εξεζητημένες, δυναμικές πόζες των χαρακτήρων τους. Το σκίτσο στα Διαπλανητικά Όνειρα, σε αυτόν τον τομέα, είναι ελαφρώς... χαλαρό! Σου λέει η αφήγηση "...έκπληκτος ο επιστήμονας βλέπει έναν εξωγήινο να μπαίνει στο εργαστήριο του..." και μόνο έκπληξη δεν βλέπεις. Τρέχει ο ήρωας να προλάβει κάποιο κακό, και η κίνηση δεν έχει ταχύτητα, ούτε βλέπω στα πρόσωπα αγωνία, ή οργή. Το στυλ των εικονογράφων θυμίζει κάτι αισθηματικά κόμικ που κυκλοφορούσαν τότε, τύπου "έρωτες στο γραφείο", με ωραίους άντρες και γυναίκες (με ενδιαφέρουσα κόμμωση) αλλά καμία ηθοποιία στα ανέκφραστα πρόσωπα. Εδώ όμως... άσχετα αν δεν είχαν εμφανιστεί ακόμα τα Marvel Comics, είχαν ήδη τον Superman, με την χαρακτηριστική πόζα την ώρα που πετάει. Πετάει ένας άνθρωπος με μεγάλη ταχύτητα; Λογικά τον βάζεις να κινείται με το κεφάλι μπροστά, σαν να κάνει βουτιά. Συνεχόμενα στην παρούσα ιστορία, ο "ήρωας" καταφθάνει με τα πόδια, σε πόζα μπαλαρίνας. Edited February 27, 2011 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted February 27, 2011 Author Share Posted February 27, 2011 Χεχε, η προσγείωση αλά-μπαλαρίνα είναι στα αλήθεια υπέροχη, έχεις δίκιο. Στην επόμενη ιστορία ένας νεαρός εγγαστρίμυθος που προσπαθεί (δίχως επιτυχία) να κάνει καριέρα στην τηλεόραση και τα μεγάλα θέατρα, σώζει τη Γη από παντοδύναμους εισβολείς, όταν με την τέχνη του τους κάνει να πιστέψουν ότι οι πραγματικοί κύριοι της Γης είναι αόρατοι και πανίσχυροι. Διασκεδαστική ιστορία, αν τη δει κανείς από την πλευρά του «ποιος άλλος μικρός και ασήμαντος μπορεί να σώσει τη Γη;» Ισχύει και στους «σωτήρες» αυτό που λένε οι Αμερικανοί για τον πρόεδρό τους: Μπορεί να γίνει ο οποιοσδήποτε. Στα τελευταία καρεδάκια ο ήρωάς μας βρίσκει επιτέλους δουλειά στα ΜΜΕ. Έχει προσληφθεί σε ραδιοφωνικό σταθμό ως παρουσιαστής ειδήσεων και -σε μια εποχή που δεν υπήρχαν live ανταποκριτές- αναπαριστά πολλές φωνές με την τέχνη του εγγαστρίμυθου. Λέει ο παραγωγός: «You'd actually think three men were talking. It's no wonder Cal (ο ήρωας) is billed as the man with a thousand voices» xεχε. The invisible masters of Earth, σενάριο Bill Finger, σκίτσο Sid Greene Νομίζω ο κ. Δάκτυλος έχει τις πιο διασκεδαστικές εμπνεύσεις ως τώρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted February 27, 2011 Author Share Posted February 27, 2011 (edited) Αύγουστος 1955. Ζέστη και υγρασία στη Νέα Υόρκη και καθώς βαδίζετε πίσω στο σπίτι από τη δουλειά βλέπετε στον πάγκο με τις εφημερίδες το νέο strange adventures, με τα ζώα να επιβιβάζονται σε ζευγάρια στη διαστημική κιβωτό αλλά όχι και τους ανθρώπους. Πείτε μου, θα αντισταθείτε; Δεν θέλετε να μάθετε τα πώς και τα γιατί της ιστορίας; Strange Adventures #59, εξώφυλλο Gil Kane, inker Bernard Sachs Edited February 27, 2011 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 27, 2011 Share Posted February 27, 2011 (edited) Τρομερό εξώφυλλο, όντως θέλεις να διαβάσεις την ιστορία. Το ίδιο δυνατή και η ερώτηση που ακούγεται από το πλήθος: Γιατί δεν παίρνουν και Γήινους; Εδώ μου θυμίζει κάποια φάουλ Write-Off όπου οι συγγραφείς ακυρώνουν την εισαγωγή που τους δόθηκε. Αν δηλαδή, όπως λέει η έρευνα σου, δόθηκε αυτό το εξώφυλλο στον σεναριογράφο και τον σκιτσογράφο της ιστορίας για να το εξελήξουν, αυτοί μάλλον είχαν άλλη πλοκή κατά νου. Συνεχίζεις εσύ την παρουσίαση του The Ark From Planet X... Edited February 27, 2011 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted February 27, 2011 Author Share Posted February 27, 2011 Χεχε, από το στόμα μου το πήρες... Εξηγήσεις δίνονται, αλλά σίγουρα το εξώφυλλο (και ο τίτλος) είναι παραπλανητικά. Και η ιστορία είναι από τις πιο αδύναμες του τόμου. Εξωγήινοι φορτώνουν με το ζόρι δύο ζώα από κάθε είδος σε ένα διαστημόπλοιο και απογειώνονται. Δεν πρόκειται όμως για κιβωτό, όπως εξώφυλλο και τίτλος αφήνουν να εννοηθεί, αλλά για απλούς πλανόδιους εμπόρους: Ανταλλάσσουν τα ζευγάρια ζώων σε διάφορους πλανήτες με ένα πολύτιμο για αυτούς μέταλλο. Μαζί έχουν πάρει και ένα ζευγάρι ανθρώπων. Εκείνος είναι μηχανικός και θα φανεί χρήσιμος όταν ο κινητήρας του σκάφους χαλάσει. Με την επισκευή το ζευγάρι κερδίζει την ελευθερία του. Το τρικ του εξωφύλλου: Πλήθη ανθρώπων διαγκωνίζονται να επιβιβαστούν στο σκάφος, ενώ αναρωτιούνται «why can't they take humans aboard the space ark too?» ώστε ο αναγνώστης να υποθέσει ότι έρχεται η συντέλεια. Ο σεναριογράφος παρέχει «νόμιμη» εξήγηση: ο κόσμος θέλει να ανέβει στο σκάφος, θέλει να φύγει από τη Γη, αφού (μη γνωρίζοντας τι τρέχει) υποθέτει το ίδιο με τους αναγνώστες (ότι δηλ. πρόκειται για κιβωτό, οι επιβάτες της οποίας θα διασωθούν από κάποια καταστροφή). Η δική μου απορία είναι πώς ανεβαίνουν έτσι καλόβολα λιοντάρια και τίγρεις πλάι στις αντιλόπες και τις ζέβρες... -Χαρ χαρ, ωραίο φαγάκι, Σιρχάν... -Πάψε Σκαρ... Κάνε τον καλό μέχρι να μπούμε μέσα και αρχίζουμε μετά το γλέντι! The ark from planet X, σενάριο John Broome, σκίτσο Sid Greene Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted February 28, 2011 Author Share Posted February 28, 2011 (edited) Στην πιο αδιάφορη σεναριακά (ως τώρα...) ιστορία του τόμου, ένας γήινος προπονητής στίβου μας διηγείται σε πρώτο πρόσωπο πώς κοούτσαρε την αθλητική ομάδα των Κρόνιων, στην προετοιμασία της για τους επόμενους αγώνες του ηλιακού συστήματος. Σασπένς... μηδέν. Το μόνο πρόβλημα του κόουτς: Δεν θα τον πίστευε κανείς, για αυτό απευθύνεται σε μας, τους αναγνώστες. «You -- the readers of this magazine -- are science fiction fans and might believe my fantastic story!» Αλλά μην επαναπαύεσαι, αυτό δεν σημαίνει ότι θα αγοράζαμε και το επόμενο τεύχος... Με την ευκαιρία, οι Κρόνιοι δεν είχαν ανάγκη να έρθουν στη Γη για προπόνηση, αφού στον πλανήτη τους (αν υποτεθεί ότι ήταν στερεός) θα ένιωθαν σχεδόν την ίδια βαρύτητα. Μπορεί ο Κρόνος να έχει μάζα 95 φορές της Γης, αλλά η επιτάχυνση της βαρύτητας (το g) είναι στην επιφάνειά του σχεδόν η ίδια. Για παράδειγμα, αν ο Dino ζυγίζει στη Χαλκίδα 120 κιλά, στον Κρόνο ζυγίζει 128, στο Δία 284 και πρέπει να πατήσει τον Πλούτωνα για να νιώσει πούπουλο, 8 κιλάκια. The super athlets from outer space, σενάριο Otto Binder, σκίτσο Gil Kane Edited February 28, 2011 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted March 1, 2011 Author Share Posted March 1, 2011 H επόμενη ιστορία έχει θέμα της το ταξίδι στο χρόνο με ένα πρωτότυπο τρόπο. Δεν ταξιδεύουν άνθρωποι ή εξωγήινοι, αλλά... δολάρια. Στις 30 Ιουνίου του 1956, ο καθηγητής Φόρεστ εμφανίζεται προβληματισμένος στο γκισέ μιας τράπεζας και επιβεβαιώνει ότι τα δολάρια που κρατά στα χέρια του είναι γνήσια. Flash forward στο 2256, όπου ένας παππούς αφήνει στη διαθήκη του «1 εκ. $ σε κάθε συγγενή». Λίγους μήνες μετά οι συγγενείς ανοίγουν τη διαθήκη για να διαπιστώσουν ότι ο όρος έχει (από λάθος;) αλλάξει σε «1 εκ. $ σε κάθε συγγενή μου το 1956»! Με μια χρονο-μηχανή που μπορεί να στείλει υλικά στο παρελθόν, οι επιστήμονες του 2256 στέλνουν 1 εκ. δολάρια στο μόνο συγγενή του αποθανόντος το 1956, το γνωστό μας καθηγητή Φόρεστ. Πράγμα βολικό, γιατί εκείνος τα έχει ανάγκη περισσότερο από όλους: Πριν από λίγες μέρες έστειλε στη Σελήνη ένα πύραυλο με σκοπό να τεθεί σε τροχιά, εκείνος όμως κατέπεσε στην επιφάνεια της Σελήνης και αν μείνει εκεί υπάρχει κίνδυνος με τα χρόνια να εκραγεί τόσο βίαια που θα κάνει το δορυφόρο μας χίλια κομμάτια. Αιτία, το εξαιρετικά εκρηκτικό καύσιμο που μεταφέρει. Με το 1 εκ. από το μέλλον στα χέρια, ο καθηγητής φτιάχνει ένα άλλο πύραυλο που... μαζεύει τον πρώτο πίσω στη Γη. Το μόνο που δεν κατάλαβα είναι αν η διαθήκη άλλαξε από κάποιον άλλο χρήστη χρονομηχανής, στο μέλλον του 2256, προκειμένου να σταλεί το εκατομμύριο στα χέρια του συγκεκριμένου επιστήμονα και να σωθεί η Σελήνη. Λέτε; Legacy from the future, σενάριο France Herron, σκίτσο Carmine Infantino Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 1, 2011 Share Posted March 1, 2011 Με το 1 εκ. από το μέλλον στα χέρια, ο καθηγητής φτιάχνει ένα άλλο πύραυλο που... μαζεύει τον πρώτο πίσω στη Γη. Με μόνο 1 εκ. δολλάρια μπορείς να πας στη Σελήνη; Ακόμα και το 1956;! Αυτό από ποια φαντασία προκύπτει; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted March 1, 2011 Author Share Posted March 1, 2011 1 εκ. $ το 1956 ήταν όσο 8.1 εκ. $ σήμερα, λέει αυτό το σάιτ. Με αυτά τα χρήματα ίσως και να στέλνεις ένα μικρό σκάφος στη σελήνη, με βάση τα τωρινά δεδομένα και όχι απαραίτητα στις ΗΠΑ, αλλά πχ. στη Ρωσία. To Lunar X Prize δίνει 20 εκ. δολάρια σε όποιον πετύχει την προσσελήνωση, διασχίσει 500 μέτρα και στείλει πίσω εικόνες και άλλα δεδομένα. Όπως θα δεις, 29 ομάδες είναι ενεργές στο διαγωνισμό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 1, 2011 Share Posted March 1, 2011 1 εκ. $ το 1956 ήταν όσο 8.1 εκ. $ σήμερα, λέει αυτό το σάιτ. Με αυτά τα χρήματα ίσως και να στέλνεις ένα μικρό σκάφος στη σελήνη, με βάση τα τωρινά δεδομένα και όχι απαραίτητα στις ΗΠΑ, αλλά πχ. στη Ρωσία. Καρα-ουάου! Και για τον Θεό! Γιατί δεν πάει το Χόλυγουντ;!! Γιατί δεν πάει ο Τζέιμς Κάμερον;!! Με τα λεφτά που πετάνε στις ταινίες τους θα μπορούσαν να πάνε άνετα, το λιγότερο, δέκα φορές στη Σελήνη και πίσω!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted March 1, 2011 Author Share Posted March 1, 2011 Mα αυτό είναι που θα πετύχει το lunar x βραβείο. Σε σύντομο διάστημα, μικρά ρομποτικά σκάφη θα πηγαίνουν Σελήνη. Υπομονή. Θα το δούμε. Και αν όχι εμείς, τα μικρότερα παιδιά (και τα δικά μας) θα πετάξουν στο διάστημα σε προσιτή τιμή. Τι να σου πω... Θυμάμαι όταν τα διάφορα Απόλλων πήγαιναν Σελήνη, ήμουν ευτυχισμένο παιδάκι γιατί υπολόγιζα ότι το έτος ορόσημο, 2000, θα ήμουν ακόμα νέος (35 ετών), οπότε θα έβλεπα περισσότερα θαύματα! Έφηβος, σκεφτόμουν τι τυχερός είμαι που γεννήθηκα το 1965 και όχι την εποχή του Black Death ή το 1900, όταν οι αγάπες μου (τα πλοία, τα αεροπλάνα, τα διαστημόπλοια, ο κινηματογράφος κλπ.) δεν υπήρχαν καν ή υπήρχαν σε πρωτόγονη -συγκριτικά- μορφή. Αργότερα, ήμουν χαρούμενος που είχα πετύχει την εφ στην ωριμότητά της (χεχε, ποιος ξέρει τι θα λέμε σε 20 χρόνια) και όχι στα πρώτα της pulp βήματα... Τώρα όμως τρομοκρατούμαι όταν διαβάζω ότι στον Άρη θα πάμε το 2040 ή 2050 και στην... καλύτερη περίπτωση θα είμαι παππούς, ενώ φοβάμαι ότι δεν θα προλάβω το πρώτο warp drive... Συμπέρασμα: Ευτυχώς, υπάρχει και η φαντασία μας! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted March 4, 2011 Author Share Posted March 4, 2011 (edited) Στην επόμενη ιστορία ο brilliant archeologist Donley αποκρυπτογραφεί το μήνυμα που είναι χαραγμένο σε ένα μυστηριώδες αγαλματίδιο: «Εμείς, οι κάτοικοι του πλανήτη που κάποτε υπήρχε ανάμεσα στον Άρη και το Δία καταστραφήκαμε επειδή οι επιστήμονές μας ήταν απρόσεκτοι με το cosmic ray weapon που ετοίμαζαν. Σας προειδοποιούμε λοιπόν, μην φτιάξετε τέτοιο όπλο». Μόνο που η προειδοποίηση των εξωγήινων είναι μπλόφα, με στόχο να εγκαταλείψει η Γη την έρευνα σε όπλα «cosmic ray». Ο καθηγητής βρίσκει το διαστημόπλοιο των εξωγήινων κάπου στο Όρεγκον και παίζει τη δική του μπλόφα: με ένα κύλινδρο στα χέρια γεμάτο -υποτίθεται- cosmic rays, τους υποχρεώνει να εγκαταλείψουν τα σχέδιά τους. Ωραία pulp ιστοριούλα, με... νόστιμες υποσημειώσεις Τα πάντα μπερδεύονται όταν το αρχικό μήνυμα των εξωγήινων απευθύνεται στους κατοίκους του «τέταρτου πλανήτη», δηλ. του Άρη για μας τους Γήινους, πλην όμως της Γης για τους εξωγήινους, αφού οι Γήινοι αστρονόμοι δεν έχουν ακόμα ανακαλύψει τον «πλανήτη Απόλλωνα, που βρίσκεται στο εσωτερικό της τροχιάς του Ερμή». Πιπεράτη αστρο-γαρνιτούρα του σεναριογράφου, που δεν εξυπηρετεί σε τίποτα την πλοκή Ως συνήθως, για διευκόλυνση των... γήινων, οι εξωγήινοι έρχονται να κατακτήσουν τη Γη με ένα σκάφος όλο και όλο. Το οποίο μάλιστα, στην περίπτωση, επιλέγει να προσγειωθεί στο κομβικό ορεινό Όρεγκον Ο σκιτσογράφος βάζει το διαστημόπλοιο των εξωγήινων μια μέσα, μια έξω, μια στην... είσοδο μεγάλης σπηλιάς. Έχει πλάκα πώς το σκάφος μετακινείται από καρέ σε καρέ, ανάλογα με τις ανάγκες του σεναρίου This metal vial contains a special concentration of cosmic rays! απειλεί στους εξωγήινους ο καθηγητής, με ένα ταπωμένο δοκιμαστικό σωλήνα στο χέρι... Κατόπιν, στο τελευταίο καρεδάκι, ο καθηγητής μονολογεί «our research hasn't progressed far enough to bottle pure cosmic rays"... Πάλι καλά δηλαδή που δεν τους απείλησε με νεροπίστολο! The world that vanished! Σενάριο John Broome, σκίτσο Sy Barry Edited March 5, 2011 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted March 4, 2011 Author Share Posted March 4, 2011 Σεπτέμβριος 1956 και Strange Adventures #60 με ένα εξώφυλλο που υπόσχεται τον Κολόμβο, την Κλεοπάτρα και το Ναπολέοντα να ταξιδεύουν στην εποχή μας! Cover penciller Gil Kane, Cover inker Bernard Sachs Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted March 5, 2011 Author Share Posted March 5, 2011 Στην πρώτη ιστορία του τεύχους, ο σεναριογράφος αντιστρέφει το συνηθισμένο ταξίδι του φανταστικού ήρωα στο μέλλον ή το παρελθόν -φέρνει αντίθετα τους αληθινούς πρωταγωνιστές της ιστορίας στο παρόν, που είναι το έτος 2155. Ο Ιούλιος Καίσαρ δίνει διάλεξη στην National Historical Society αποκαλύπτοντας στο κοινό από ιστορικούς τα κίνητρά του και διορθώνοντας/συμπληρώνοντας γεγονότα που έχουν καταγραφεί στα βιβλία λανθασμένα ή ελλιπώς. Στο τέλος της διάλεξης θα επιστρέψει στην ιστορική του εποχή, χωρίς να θυμάται τίποτα -μια καλή εφ ιδέα! Στο επόμενο όμως ταξίδι κάτι πάει στραβά και ο χειριστής της χρονο-μηχανής ξεμένει στο 1955 με το Ναπολέοντα, τον Κολόμβο και την Κλεοπάτρα. Πρέπει πάση θυσία να τους κρύψει από τους κατοίκους της ΝΥ και το κατορθώνει, ανάμεσα σε μερικά διασκεδαστικά μικρο-επεισόδια. Με την επισκευή της χρονο-μηχανής όλα τελειώνουν καλά. Η ιστορία δεν έχει ιδιαίτερη πλοκή, έχει όμως χιούμορ και εκμεταλλεύεται το όνειρο των περισσότερων -υποθέτω- σύγχρονων ιστορικών. Ποιος δεν θα ήθελε να μιλήσει με το Χριστό ή το Μωάμεθ, τον Περικλή ή τους τέσσερις ήρωες της ιστορίας μας; Across the Ages! του John Broome, σκίτσο Jerry Grandenetti Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 5, 2011 Share Posted March 5, 2011 Across the Ages! του John Broome, σκίτσο Jerry Grandenetti Η ιστορία δεν έχει ιδιαίτερη πλοκή, έχει όμως χιούμορ και εκμεταλλεύεται το όνειρο των περισσότερων -υποθέτω- σύγχρονων ιστορικών. Ποιος δεν θα ήθελε να μιλήσει με το Χριστό ή το Μωάμεθ, τον Περικλή ή τους τέσσερις ήρωες της ιστορίας μας; Εξωτερικά η χρονομηχανή μοιάζει με πρόδρομος του tardis. Το σενάριο παρακάμπτει κάτι πολύ σημαντικό: Κανείς από τις μεγάλες προσωπικότητες δεν έχουν την περιέργεια να μάθουν πως τελείωσε η ζωή τους. Όταν κατέληξαν στο μουσείο των κέρινων ομοιομάτων ανησύχισα, κυρίως πάντα απεικονίζουν την Κλεοπάτρα τη στιγμή που αυτοκτονεί με το φιδάκι. Ο δε Ναπολέοντας, μπήκε σε ολόκληρη Βιβλιοθήκη και περισσότερο τον ένοιαζε πόσα βιβλία γράφτηκαν για εκείνον. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted March 6, 2011 Author Share Posted March 6, 2011 (edited) Το σενάριο παρακάμπτει κάτι πολύ σημαντικό: Κανείς από τις μεγάλες προσωπικότητες δεν έχει την περιέργεια να μάθει πως τελείωσε η ζωή του. Η οικονομία που επιβάλλουν οι έξι σελίδες βλέπεις... Σε τέτοιου είδους «νοηματικά» προβλήματα, σκέπτομαι ότι τα πράγματα που λείπουν έγιναν, απλά δεν τα αναφέρει ο σεναριογράφος. Πχ. οι προσωπικότητες ρώτησαν, πήραν ή δεν πήραν απάντηση, αυτό δεν αφορά την κυρίως ιστορία και δεν περιγράφεται. Αντίθετα, αυτό που έγραφα πριν, το διαστημόπλοιο μια έξω, μια μέσα στη σπηλιά είναι απλά λάθος. Ούτως ή άλλως, ξέρω ότι... ξέρουμε και οι δύο ότι αυτές οι μίνι ιστορίες αφήνουν υποχρεωτικά αρκετά κενά. Edited March 6, 2011 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted March 6, 2011 Share Posted March 6, 2011 Ωραίο και νοσταλγικό τόπικ. Χτες παρέλαβα τον τόμο αυτό, αν και έχω ήδη αρκετά original τεύχη στα Αγγλικα (είναι πιο φτηνά από τα Ελληνικά Διαπλανητικά κλπ). Μάλιστα ήδη έχω πάρει και τα αντίστοιχα Showcases με τον Adam Strange (Παράξενο Αδάμ). Το μόνο που με ενόχλησε λίγο στον τόμο των Strange Adventures είναι πως δεν ξεκινά τις ανατυπώσεις από το τεύχος #1 αλλά από το #54. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.