Write off #56 (Sonya vs Stanley)

[Mindtwisted]

Πωπώ! Αύριο λήγει η διορία; Γρήγορα γρήγορα...

 

 

 

Η Φωτεινή: Έχει ξεκάθαρη δομή, καθώς και πιστευτούς διαλόγους και χαρακτήρες. Ωστόσο, απο την αρχή του προιδεάζει για το αιματοβαμμένο τέλος. Δεν με ξάφνιασε, αλλά περίμενα με περιέργεια πώς θα πεθάνει ο Αλέξης. Γενικά είναι ολοκληρωμένη, δεν βρήκα λογικά κενά και το μόνο που μπορεί να πείραζε εξαρτάται από το γούστο του καθενός.

 

Ο γέρος θεός: Οι διάλογοι είναι λίγο περίεργοι. Αυτός ο Αλέξης έχει σοβαρά προβλήματα νοημοσύνης. Δηλαδή, όσο πλύση εγκεφάλου κι αν έχει υποστεί ως κάτοικος του χωριού, δεν θα είχε λίγη νευρικότητα, λίγη μελαγχολία, δεν θα ήθελε ένα παρήγορο λόγο; Αυτός όχι μόνο έχει διάθεση για φιλοσοφική συζήτηση, (πολύ περίεργο για ένα άνθρωπο με τόσο μειωμένη λογική, όπως εξηγώ παρακάτω.), αλλά κάνει και στον ιερέα τη χαρακτηριστική ερώτηση 'ακόμα να συνηθίσεις;'. Επίσης, βλέποντας πόσο εξοικειωμένος με την ιδέα είναι ο Αλέξης, ο παπάς δεν έπρεπε να έχει πρόβλημα, δεδομένου οτι και ο ίδιος θα έπρεπε να ήταν από το χωριό. Γιατί δεν βλέπω ποιος λογικός άνθρωπος θα μετακόμιζε οικειοθελώς σε ένα μέρος που κάθε χρόνο, τυχαία, ένα άτομο πεθαίνει δια λιθοβολισμού αφού περάσει τρία μερόνυχτα με το χειρότερο εφιάλτη του, (και οι υπόλοιποι το γιορτάζουν απο πάνω!). Βέβαια βλέπω οτι όλα αυτά γίνονται για να είναι αναπάντεχο το τέλος, που σε εμένα πέτυχε, αλλά καλύτερα να μην πετύχαινε. Το τέλος καταστρέφει όλη την ιστορία. Ακυρώνει όλη την αληθοφάνεια και την γλυκιά ατμόσφαιρα του χωριού. Όλη την ομορφιά της αναζήτησης και της διαπίστωσης του Αλέξη, γιατί ποιος άνθρωπος στερημένος συναισθημάτων ξέρει τι πάει να πει έρωτας.

 

Και εξηγώ: Εντάξει, ο θεός του βουνού είναι σαδιστής, (Δεν του αρέσει να έχει για κατοικίδια τους ανθρώπους και βγάζει το άχτι του μια φορά το χρόνο.), όμως όχι και να διαλέγουνε με κλήρο! Μα τι διεστραμμένο χωριό είναι αυτό, τι άκαρδοι άνθρωποι; Μα είναι δυνατό να είναι αληθινή η εικόνα που περιγράφεται καθώς ο Αλέξης διασχίζει το χωριό όταν συμβαίνει αυτό; Όταν οι ίδιες νοικοκυρές που δίνουν απλόχερα την πίτα στα πιτσιρίκια δέχονται να μπαίνουν στην κλήρωση ονόματα μικρών παιδιών και, πιθανώς, του δικού τους παιδιού; Όταν οι παππούδες καπνίζουν το τσιμπούκι τους αναπολώντας τα νιάτα τους, αντί να προσφερθούν να πεθάνουν στη θέση αυτών που δεν έζησαν τα νιάτα τους; Και αυτός ο Αλέξης να πηγαίνει σαν πρόβατο στη σφαγή χωρίς μία διαμαρτυρία; Χωρίς ένα, "ρε γαμώτο γιατί να μην πεθάνει ο θειός μου που είναι 100 χρονών κι όχι εγώ", τελοσπάντων; Όχι! Αυτός ούτε να το σκεφτεί! Αντί να σιχαθεί την ψευτιά αυτής της κοινωνίας κάθεται σαν κοτόπουλο, σε σημείο που να του αξίζει αυτό που έπαθε.

 

Η ιστορία αυτοαναιρείται στο τέλος, εκεί που πιάνουν την πρώτη πέτρα, γιατί εκεί ακριβώς ακυρώνονται όλες οι προηγούμενες περιγραφές και ατμόσφαιρα.

 

 

Τελικό συμπέρασμα:Ήθελα να ψηφίσω το γέρο θεό, αλλά θα ψηφίσω τη φωτεινή. (Γιατί, γιατί Stan μου τα χάλασες στο τέλος;!)

Edited March 4, 2011 by Mindtwisted

[Drake Ramore]

Πολύ δύσκολη επιλογή η ψήφος σε αυτές τις δύο ιστορίες. Οχι γιατί είναι καλές, αλλά γιατί αφήνουν πολλά αναπάντητα ερωτηματα, είναι ημιτελείς, και έχουν κάνει λάθος (ή βολική) χρήση των στοιχείων εισαγωγής.

 

Την φράση "Είναι η πρώτη σου φορά;" την χρησιμοποιήσατε και οι δύο "λάθος" ή απλά βολικά, δημιουργώντας μια αίσθηση ξεπετάγματος.

Χρήστο, δεν πείθει ο παπάς σου (απο την στιγμή που όπως φαίνεται είναι ντόπιος). Δεν υπήρχε περίπτωση να ρωτήσει κάτι τέτοιο.

Χρίστίνα, λίγο καλύτερα μεν, αλλά και πάλι μένει μετέωρο ως το σημείο που δείχνει οτι αν δεν θυσιαστεί ο Αλέξης θα θυσιάσουν ζωντανά οι κάτοικοι του χωριού. Εκεί φαίνεται οτι έχει το δικαίωμα της επιλογής να αρνηθεί (αρα μπορεί να είναι και η δεύτερη του φορά) όμως αν ήταν έτσι όντως, θα έπρεπε να φαίνεται αυτό μέσα στο κείμενο.Θα έπρεπε να είναι πιο υποψιασμένος, πιο φοβισμένος. Επίσης σαν κάτοικος του χωριού θα είχε παρευρεθεί σε κάποια άλλη παρόμοια Βεγγέρα και θα ήξερε πάνω κάτω τι τον περίμενε. Γκρίζα ζώνη εδώ, με χρήση της εισαγωγής ελαφρώς καλύτερη απο την Χριστίνα.

 

Επίσης δεν χρησιμοποιήσατε σωστα την λέξη Βεγγέρα. Και οι δύο.

εδιτιον: Χριστίνα εσυ εδώ ανοίγεις ένα θέμα οτι η Βεγγέρα μπορεί να γίνει, μπορεί όμως και όχι (αν δεν δεχτεί να θυσιαστεί ο Αλεξης). Η Βεγγέρα όμως απο την εισαγωγή φαίνεται ξεκάθα οτι αποτελεί παράδοση του χωριού.

Χρήστο η δική σου ερμηνεία ειναι μεν σωστη για την Βεγγέρα (τεχνικα), με τον λιθοβολισμό στο κέντρο του χωριού, αλλά την τοποθετείς λάθος χρονικά σε σχέση με την εισαγωγή. "Η νύχτα της Βεγγέρας ήταν κοντά" λέει η εισαγωγή και όχι το ξημέρωμα της.

Ελαφριά νίκη εδώ του Χρήστου, αλλά και πάλι γκρίζα ζώνη και για τους δύο.

 

Στα επιμέρους τώρα...

Χρήστο, πολύ καλή χρήση γλώσσας και όμορφες περιγραφές, αλλά έχω την αίσθηση οτι διάλεξες να πεις λάθος ιστορία. Το setting ευννοεί ιστορία των διπλάσιων λέξεων για να καλυφθούν τα κενά. Υπάρχουν ιστορίες χαρακτήρων στον τρόμο, και ιστορίες γεγονότων. Οταν αποφασίζεις να πεις ιστορίες χαρακτήρων φρόντισε να έχεις τον χώρο για να το κάνεις, αλλιώς φαίνονται μισές. Το τέλος είναι απρόσμενο (για όσους δεν γνωρίζουν απο παγανιστικές ιστορίες) επειδή ακριβώς λείπει μια αποκάλυψη που θα κάνει πιο ατμοσφαιρικό το κομμάτι. Λείπει η εξήγηση για το ανέβασμα στο βουνο. Η κατανόηση του Αλέξη για αυτό που τον περιμένει έρχεται επιγραμματικά.

 

Χριστίνα, παρότι η πλοκή σου είναι πιο δεμένη αποκόμισα ενα "να ξεμπερδεύουμε τώρα.." στην γραφή της ιστορίας. Η πλοκή φαίνεται πιο δεμένη απλά γιατί επιλέγεις να μην την ανοίξεις πολύ και όχι γιατί πραγματικά είναι.Στην ουσία η ιστορία σου αποτελείται απο δύο σκηνές με επεξηγηματικές (έντεχνα δοσμένες προτάσεις ωστε να μην φανεί το telling). Το πολύ τσιτ τσατ στην αρχή της ιστορίας δεν βοηθάει πουθενά και μάλλον μοιάζει περιττό για την ατμόσφαιρα που θέλεις να δημιουργήσεις και παράταιρο.

 

Τώρα για την πλοκή των ιστοριών είναι αλήθεια οτι περίμενα κάποιες πιο φρέσκες ιδέες και απο τους δύο. Ο παγανισμός έχει πολυχρησιμοποιηθεί στο είδος και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο που το χρησιμοποιήσατε και οι δύο. "the Wicker Man", "Children of the Corn", "436" είναι μόνο λίγες απο τις φορές που έχουν βρει εφαρμογή τα όσα γράφετε. Ενα δυνατό Twist θα έδινε την απαιτούμενη φρεσκάδα για τέτοιου είδους διηγήματα αλλά το αποφύγατε και οι δύο ακολουθώντας την πεπατημένη.

 

Η αλήθεια είναι οτι περίμενα κάτι διαφορετικό δίνοντας την εισαγωγή. Κάτι προς dark φαντασυ σε medieval setting, ή κάτι σε νεο-weird tales. But that's just me...

 

Δεν έχω αποφασίσει ακόμη ποια ιστορία θα ψηφίσω. Θα το σκεφτώ ως το βράδυ καλύτερα...

Edited March 5, 2011 by Drake Ramore

[Big Fat Pig]

Αν και διάβασα τις ιστορίες με το που ανέβηκαν, σχολιάζω σχεδόν στο τέλος. Sorry γι' αυτό, αλλά όλη η εβδομάδα ήταν

 

 

Καταρχάς, για να είμαι ειλικρινής, περίμενα και από τους δύο κάτι καλύτερο, κρίνοντας από τα τελευταία σας κείμενα.

 

Σχετικά με την εισαγωγή (με πρόλαβε το αφεντικό Drake) πράγματι δεν την αξιοποιήσατε πλήρως. Πιο σημαντικό απ' όλα για μένα, είναι το πόσο λίγο μέτρησε η φράση "πρώτη φορά". Στην μεν Sonya, αυτό εξαντλείται σε ένα σχεδόν φιλικό chit-chat που έχει ο Αλέξης με τη Φωτεινή, που για μένα, επιπλέον, δεν δικαιολογεί απόλυτα αυτό που πρόκειται να επακολουθήσει. Στον Stanley αν και μάλλον φαίνεται να καταλαβαίνει ότι κάτι όχι-καλό πρόκειται να του συμβεί, ο Αλέξης του το παρακάνει με τα υπαρξιακά/φιλοσοφικά και αν και αυτό είναι από τα καλά σημεία, θα ήταν καλύτερο αν μέσα εκεί διέκρινα και το άγχος/φόβο/τρόμο που θα έπρεπε να αισθάνεται ο Αλέξης. Επίσης περίμενα καλύτερη αξιοποίηση των τριών μερόνυχτων σκότους. Στη Sonya, όλα γίνονται μέσα σ' ένα βράδυ. Στον Stanley, ναι μεν περνάνε οι μέρες αλλά χωρίς ουσιαστικό αντίκτυπο/σημασία‧ θα μπορούσε κι εδώ η ιστορία να διαδραματίζεται σε ένα βράδυ. Πάντως, ο Stanley έκανε μια παραπάνω προσπάθεια πάνω στην αξιοποίηση της εισαγωγής ειδικά επειδή δούλεψε με τα στοιχεία της παραγράφου που αφορούσαν στην πόλη, τον αέρα και τις μυρωδιές. Αυτό ήταν καλό και το σημείωσα.

 

Γενικά (και όσο είναι δυνατόν άσχετα με την εισαγωγή).

 

Η ιστορία της Sonya, έτρεξε καλύτερα, διαβάστηκε πιο άνετα, και θα έλεγα ότι ήταν πιο συγκροτημένη (αν φυσικά δεν είχαμε το ζήτημα της εισαγωγής). Οι διάλογοι της δεν ήταν κακοί αλλά για μένα ήταν εκτός κλίματος. Κι επειδή έχω δει πόσο καλύτερα χειρίζεται διαλόγους περίμενα πραγματικά καλύτερα πράγματα εδώ. Το τέλος ήταν αναμενόμενο και δεν θα με πείραζε καθόλου αν δεν ήταν αυτό στο οποίο πόνταρε η ιστορία.

 

Ο Stanley, μας έδωσε όμορφες περιγραφές, εικόνες και μυρωδιές αλλά ήταν μάλλον πιο ηλιόλουστες/νοσταλγικές απ' ότι δυσοίωνες. (Τρία μερόνυχτα σκότους.) Ενδιαφέρουσα η άποψη του "χειρότερου εφιάλτη" του Αλέξη. Ο παπάς, όπως επισήμανε κι ο DinoHajiyorgi, έπεσε σε αντιφάσεις. (Σε βλέπω να διαμαρτύρεσαι αλλά έτσι όπως το 'γραψες...) Η όμορφη (κατά τα άλλα) βόλτα στο βουνό δεν ξέρω πώς βοήθησε στην ιστορία, ενώ η φιλοσοφική διάθεση του Αλέξη αφαίρεσε από την πλοκή: πιστεύω ότι η ιστορία επέμεινε λίγο παραπάνω από όσο έπρεπε εκεί και ορισμένες φορές ίσως ήταν λίγο φλύαρη. (Κάτι βέβαια που θα μπορούσε βελτιωθεί αν αυξανόταν ο αριθμός των λέξεων, ή αν υπήρχε πιο αυστηρός έλεγχος της αφήγησης.) Ως εκ τούτου χρειάστηκε να την διαβάσω για δεύτερη φορά, φοβούμενος ότι κάτι έχασα.

Ο λιθοβολισμός στο τέλος δυνατός σαν ιδέα αλλά όχι τόσο στην εκτέλεση. Ήθελα πιο ανελέητη περιγραφή. Πάρα πολύ καλό το ότι έβλεπε τους γνωστούς του να τον λιθοβολούν αλλά εδώ έπρεπε να δούμε και τσακισμένα κόκαλα και αίμα, αυστηρά μέσα από τα μάτια του Αλέξη. Οι πανηγυρισμοί αν και δίνουν έναν τόνο παράλογου στην ιστορία (που γενικά μου αρέσει) δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο λειτουργούν και αν δικαιολογούνται.

Συνοπτικά, πιστεύω ότι η ιστορία της Sonya ήθελε περισσότερη ανάπτυξη, ενώ η ιστορία του Stanley περισσότερο έλεγχο, προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους.

Δεν ξέρω ακόμα ποια θα ψηφίσω, τα θετικά και τα αρνητικά περίπου εξισορροπούνται όταν πρέπει να αποφασίσω ποια από τις δύο λειτούργησε καλύτερα.

 

 

Edit: ορθογραφικά.

Edited March 5, 2011 by Big Fat Pig

[Stanley]

Παιδιά, πολύ χρήσιμα τα σχόλιά σας κι ευχαριστούμε, δεν μπορώ να πω ότι δεν έχετε δίκιο σε αρκετά. Σαν προεόρτια για τον καταιγισμό απαντήσεων που θα ακολουθήσουν μετά τη λήξη της ψηφοφορίας, παραθέτω αυτό το λινκ που πέτυχα. Άσχετο, αλλά θα μπορούσε να είναι και τίτλος μιας ιστορίας ή και των δύο!

[DinoHajiyorgi]

Σαν προεόρτια για τον καταιγισμό απαντήσεων που θα ακολουθήσουν...

Το "Βιάστηκα, τό'χασα, δεν ήξερα τι έγραφα" σου πέφτει πολύ σύντομο;

[Drake Ramore]

Sonya τελικά...οριακή ψήφος όμως, πολύ οριακή.

 

12 τα μεσάνυκτα δεν θα βρίσκομαι μέσα για να σφυρίξω την λήξη (αν δεν έχει έρθει ισοπαλία ως τότε, και πάρει παράταση), οπότε μπορεί να το κάνει όποιος συντονιστής βρίσκεται on line εκείνη την στιγμή.

 

Σε περίπτωση ισοπαλίας, όταν σημάνει η 12η βραδυνή, η λήξη του διαγωνισμού παρατείνεται εως και αύριο το βράδυ την ίδια ώρα.

Edited March 5, 2011 by Drake Ramore

[WILLIAM]

Ψήφισα την ιστορία του stanley, μου φάνηκε πιο αναπάντεχη η εξέλιξη με το λιθοβολισμό, στην ιστορία της Sonya το περίμενα από ενα σημείο και μετά ότι θα τον στείλει αδιάβαστο.

[Big Fat Pig]

Τελικά, Stanley. Κι εγώ οριακά. Επειδή έδωσε περισσότερη σημασία στην εισαγωγή. Κι επειδή η εισαγωγή είναι σημαντική σε τόσο μικρά διηγήματα. Κι απ' ότι βλέπω η ψήφος μου επανέφερε την ισοπαλία. Κάτι που τελικά είναι μάλλον δίκαιο (αν παραμείνει έτσι).

[Stanley]

Σαν προεόρτια για τον καταιγισμό απαντήσεων που θα ακολουθήσουν...

Το "Βιάστηκα, τό'χασα, δεν ήξερα τι έγραφα" σου πέφτει πολύ σύντομο;

 

Ουστ. Που να μην αξιωθείς να φας κοντοσούβλι στον αιώνα τον άπαντα.

 

Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, σε περίπτωση ισοβαθμίας (10-10 ) δεν θα απαντήσουμε μέχρι αύριο; Ω...

[Drake Ramore]

Η λήξη του διαγωνισμού παρατείνεται εως και τα μεσάνυκτα της Κυριακής.

Σε περίπτωση δευτερη ισοβαθμίας ο διαγωνισμός θα λήξει ισόπαλος χωρίς να δωθούν άλλες παρατάσεις.

[wordsmith]

Εγώ έχω ψηφίσει, αλλά δεν εχω σχολιάσει, αν και ως προς τα πιο πολλά με έχουν καλύψει οι αποπάνω.

 

Μου χτύπησε αμέσως το ότι του Stanley η ιδέα είναι η ίδια με το The lottery της Shirley Jackson, αν και τον πιστεύω, βέβαια, ότι δεν το έχει διαβάσει, γιατί η εκτέλεση είναι τελείως διαφορετική. Πέρα από αυτό, δε μου αρέσουν τα "βουκολικά" φάντασυ, αυτά, δηλαδή, που τοποθετούνται σε κάποια ελληνική επαρχία όπου κάποιος θρύλος αποδεικνύεται αληθινός κλπ κλπ. Είναι πολύ ρεαλιστικά και μου θυμίζουν την αφόρητη βαρεμάρα που μου προκαλούν εμένα τα αληθινά ελληνικά χωριά. Άσε που το όνομα "Αλέξης" δεν πάει καθόλου για χωριό, θα τον είχαν κάνει "Αλέκο", όπως το "Ελευθερία" το κάνουν "Ρίτσα" (αν είναι δυνατόν!). Επίσης υπάρχουν διάφορα κομμάτια που θα τα έβγαζα, γιατί δε χρειάζονται, όπως είπε και κάποιος αποπάνω.

 

Της Sonya η ιστορία είναι πιο "ουδέτερη", δεν είναι τόσο προφανές από την αρχή ότι είμαστε σε ελληνικό χωριό, δεν παραείναι ρεαλιστικό. Το καταλαβαίνω ότι δε μπορούσε να το αποφύγει τελείως, λόγω της εισαγωγής, αλλά τουλάχιστον δε μου ξυπνάει εμένα αυτή την αίσθηση βουκολικής βαρεμάρας που λέγαμε. Εδώ το "Αλέξης" ταιριάζει περισσότερο. Επίσης μου άρεσε που το περί πρώτης φοράς το πήγε στο σεξ, αν και κανένας από τους δύο μονομάχους δε δικαιολογεί πειστικά γιατί πρέπει να υπάρχει η ερώτηση "είναι η πρώτη σου φορά;"- και στα δύο διηγήματα, αν δεν ήταν "πρώτη του φορά" του Αλέξη, δε θα γινόταν τίποτα από τα παρακάτω, οπότε ποιος ο λόγος να γίνεται η ερώτηση; Στα μείον το κάπως ακατανόητο τέλος. Λίγο μας τα μπέρδεψες εδώ, φιλενάδα.

 

Με πολύ μικρή διαφορά, ψήφισα Sonya.

[Stanley]

Τέρμα, μπορώ να μιλήσω ελεύθερα! Ευχαριστώ όλους όσους ψήφισαν και σχολίασαν! Πολλές ψήφοι,όχι τόσα σχόλια,αλλά όπως και να έχει ήταν μια δυνατή μονομαχία που έληξε ισόπαλη. H ιστορία της αντιπάλου μου δεν με τράβηξε (σόρι, συνονόματη) την είδα να πηγαίνει λιγάκι φλατ και αναμενόμενα, ενώ το τέλος ήταν όσο γκροτέσκο έπρεπε για να σοκάρει εύκολα μετά από μια ήρεμη διαδοχή διαλόγων. Κύλησε βεβαίως εύκολα και αβίαστα, αλλά δεν ξέρω κατά πόσον αυτό είναι το ζητούμενο. Και η δική μου ιστορία, όμως, τελικά δεν την βρίσκω να είναι όσο επιτυχημένη θα ήθελα(και όσο κάθε αναγνώστης θα ήθελε) και θέλω να θίξω μερικά σημεία.

 

Όπως επισήμανα από την αρχή, δυσκολεύτηκα πολύ με την εισαγωγή. Το ελληνικό στοιχείο δεν το έχω χειριστεί ποτέ –ούτε έχω διαβάσει ελληνική πεζογραφία, εκτός από Καζαντζάκη,τα πολύ βασικά δηλαδή- και με παίδεψε αρκετά στην ανεύρεση θέματος. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως, όπως και φάνηκε, ήταν το θέμα με την πρώτη φορά. Δεν ξέρω πώς το βλέπετε εσείς, αλλά εμένα με απασχόλησε περισσότερο από όλα και το άφησα για το τέλος τέλος, γιατί αλλιώς ιστορία δεν έβγαζα. Αρχικά, η φράση πρώτη φορά παραπέμπει αμέσως στο σεξουαλικό, κάτι τόσο προφανές που ήθελα να το αποφύγω. Από εκεί και πέρα, με τον τρόπο που πήγα εγώ να το σκαπουλάρω –το ομολογώ- ήθελα να δώσω μια συνειδητά υπερβολική εξοικείωση των ντόπιων με το έθιμο:δλδ, είναι κάτι τόσο αδιάφορο για τους ντόπιους όλο αυτό, τόσο σύνηθες που ξεχνάνε τέτοιες λεπτομέρειες. Παραδέχομαι ότι δεν είναι και τόσο εύλογο…

 

Ο τίτλος:

Στην αρχαία Ρώμη,κάθε χρόνο τελούσαν τον εκδιωγμό του αποδιοπομπαίου τράγου, τον οποίον ονόμαζαν ΄΄Παλιό(γέρο) Άρη΄΄, στα μέσα του μήνα Μαρτίου, τις λεγόμενες εδούς του Μαρτίου.

 

 

@Naroualis:

Σκοπό δεν είχα να προκαλέσω λύπηση για τον χαρακτήρα, αλλά κάποιον αποτροπιασμό για το φαινόμενο και μερικές απορίες για τη φύση των ανθρώπων αυτών . Αν στο δεύτερο απέτυχε η ιστορία, το δέχομαι ευχαρίστως.

 

 

@Tiessa:

Η απάθεια του Αλέξη ήταν εσκεμμένη. Πάλι είχε σκοπό να δείξει το πόσο εξοικειωμένοι είναι οι άνθρωποι αυτοί με το έθιμο και επιπλέον ότι νιώθουν και τιμή για αυτό.

 

 

@Dino:

Όλη η υπόθεση με τον άνεμο και τις ανάσες ήταν για να στηρίξει περισσότερο την εισαγωγή και,όπως και τα σπίτια-τάφοι, ήταν συμβολική. Δλδ, υποτίθεται ότι οι άνθρωποι που πήγαν εκεί να ζήσουν ήταν μιαροί, αμαρτωλοί, και μόλυναν την αγνότητα της φύσης, οπότε εκείνη τους ζήτησε σε αντάλλαγμα την θυσία. Για τους τάφους μπορούν αρκετά να υποτεθούν(πχ η γυναίκα ανέδειξε την πραγματική φύση του χωριού στον άντρα, του άνοιξε τα μάτια κοινώς) , αλλά δεν νομίζω ότι μια εξήγηση είναι και απαραίτητη παντού.

 

 

@Drake

:Έψαξα για να βρω τι είναι η βεγγέρα, αλλά τελικά δεν το θεώρησα τόσο δεσμευτική σαν έννοια και το πήρα απλουστευτικά ως επίσκεψη. Τις ιστορίες που αναφέρεις ούτε ακουστά δεν τις έχω, δεν αρνούμαι όμως ότι δεν είναι κάτι πρωτότυπο(βλ. παρακάτω)

 

 

@BFP:

Αυτά τα φιλοσοφικά-υπαρξιακά που λες, γιατί σε χαλάνε, ωρέ; Ο άνθρωπος ξέρει ότι πρόκειται να πεθάνει. Δεν φοβάται, νιώθει τιμή για αυτό, όμως δεν παύει να τον απασχολεί η κατάληξή του. Έτσι σκέφτηκα, βρισκόμενος και στη θέση του. Επίσης, για τη φλυαρία δεν ξέρω… Έχω ξαναπεί ότι δεν είμαι υπέρ του ό,τι γράφεται να είναι σώνει και καλά υπέρ της πλοκής, κι εδώ έλεγε και πράγματα σχετικά τουλάχιστον. Για τη σκηνή του λιθοβολισμού, το σκέφτηκα όπως το είπες, αλλά προτίμησα να τα αφήσω στην φαντασία στου αναγνώστη. Δεν ήθελα να γράψω τρόμο, κι έτσι όπως την απέδωσα φαντάστηκα ότι θα έκανε πιο απρόσωπη και παγερή την μοίρα του εκάστοτε ΄΄εκλεκτού΄΄. Αν αυτό απέτυχε, είναι άλλο θέμα…

 

 

@Wordsmith:

Διάβασα την ιστορία και είναι όμοια η κεντρική ιδέα, αλλά είπαμε, αυτό το θέμα δεν είναι και τόσο πρωτότυπο σαν σύλληψη. Εδώ κατηγόρησαν τον Κυνόδοντα για κλοπή του Κάστρου της Αθωότητας του Ριπστάιν, εδώ θα κολλήσουμε;J Για το Αλέκο τώρα, τι να σχολιάσω…Δεν νομίζω ότι ισχύει αυτό που λες!!

 

 

Γενικά: Χαίρομαι που τα γενικότερα σχόλια για τη γραφή ήταν θετικά, γιατί στη φάση που είμαι αυτό με ενδιαφέρει κυρίως. Δεν βρίσκω ότι υπάρχουν κενά στην αφήγηση, άλλο ότι μπορεί να επεκταθεί η ιστορία, αλλά στο τι πραγματικά συνέβη δεν νομίζω να υπάρχουν σκοτεινά σημεία. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ιστορίας είναι, όπως είπατε, ότι όλο αυτό που γίνεται είναι λίγο άσκοπο. Σκέψη μου είναι ότι είναι το σόου πριν από την εκτέλεση. Το πανηγύρι για να μην γίνει ξερά και απλά ολο το πατιρντί. Σαν την εβδομάδα των Παθών που προηγείται της Σταύρωσης, απλά για να είναι πιο εντυπωσιακίστικη και εύκολη η χειραγώγηση της μάζας, που αρέσκεται στα θεάματα, μόνο που εδώ υποτίθεται ότι και ο ίδιος ο θεός συμπράττει στην πλάνη. Αυτή η εξήγηση πείθει ή είναι για τα περιστέρια;

 

Σκέφτομαι να πειράξω την ιστορία και να αφαιρέσω τον λιθοβολισμό, επικεντρώνοντας στον Αλέξη και στην ιστορία του, πού θα υποστηρίξω με κάποιον άλλο τρόπο. Πώς το βλέπετε αυτό;

 

Και πάλι ευχαριστώ κι ευχαριστούμε. Δύσκολη εμπειρία τα write-off, προσωπικά. Ελπίζω σε καλύτερο αποτέλεσμα στον ερχόμενο διαγωνισμό

 

 

 

 

 

[Big Fat Pig]

Τέρμα, μπορώ να μιλήσω ελεύθερα!

Αυτή η 24ωρη παράταση πρέπει να ήταν μεγάλο καψόνι!

 

Για το γέρο θεό τώρα.

 

Απόψεις είναι αυτά. Αλλά να διευκρινίσω. Τα φιλοσοφικά-υπαρξιακά δε με χαλάνε (ίσα-ίσα που το ξεκαθάρισα κιόλας βρε μπαγάσα) αλλά βρήκα ότι η ποσότητα και η κατεύθυνσή τους αποπροσανατόλισε αυτή την ιστορία. (Ναι, ναι, ξέρω: σχεδόν ακούγομαι σαν τον Σαλιέρι που κατηγόρησε τον Amadeus στην ομώνυμη ταινία ότι χρησιμοποιεί υπερβολικά πολλές νότες! ) Θέμα ελέγχου των ισορροπιών ήταν για μένα. Και επειδή εδώ έχουμε να κάνουμε με μικρή φόρμα, υπάρχουν άλλα που πρέπει να προηγηθούν σε αυτή την ιστορία (κατά την απολύτως προσωπική μου γνώμη) και ένα μικρό διήγημα καλό είναι να χτυπάει σε ένα (ει δυνατόν) σημείο και να χτυπάει δυνατά. Αυτό προσπάθησα να πω (σε σχέση και με την φλυαρία). Τώρα, αν το καταφέρεις με φιλοσοφία, μυστήριο, ρομάντζο, αγωνία, δράση, βία κλπ αυτό είναι επιλογή σου (και του κάθε συγγραφέα) και από μένα, είναι απολύτως σεβαστή.

 

Και από πότε η ρεαλιστική/γλαφυρή απεικόνιση της βίας είναι τρόμος; Ή έστω horror (που δεν σημαίνει τρόμος), όπως το προσδιορίζει η αγγλόφωνη κατηγοριοποίηση. Μην τρελαθούμε τελείως.

 

Για τα μελλοντικά σου σχέδια, μιας και ρωτάς

 

 

Θα κράταγα την πολύ δυνατή σκηνή του λιθοβολισμού από τους συγχωριανούς του ( με ωμές σκηνές βίας - αλλιώς γιατί λιθοβολισμός; ) και θα αφαιρούσα τις σκηνές που δείχνουν μεταφυσικά, θεούς και δαίμονες. Δηλαδή, ως αφηγητής θα κρατούσα απόσταση από αυτό χωρίς να το αρνούμαι ως πίστη/πεποίθηση των χωρικών, αν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Έτσι, θα έβλεπα να λειτουργούν καλύτερα οι φιλοσοφικές σου ανησυχίες. Βέβαια, αντιλαμβάνομαι πόσο πολύ αλλάζει η ιστορία και ότι πάει προς το παράλογο και ότι λέει άλλα από αυτά που ίσως θες να πεις. Αλλά είπα: αφού ρώτησες.

 

 

Κι όσο για την ομοιότητα με την άλλη ιστορία, μη χολοσκάς, δεν είναι μόνον αυτή. (Μάτσο οι θυσίες υπέρ του "κοινού καλού".) Εγώ θα έλεγα λ.χ. ότι επρόκειτο περί re-tell του "΄Ηταν ένα μικρό καράβι "

Πολύ χρήσιμο είναι φυσικά να έχουμε υπόψη μας τι έχει ήδη γραφτεί. Δεν κοιτώ αφ' υψηλού δηλαδή τις επισημάνσεις Dagon και Wordsmith, και πολύ καλά κάνουν και τα επισημαίνουν.

[WILLIAM]

Να σου πω φίλε μου Stanley και'γω τον έρωτα σκέφθηκα με τη φράση πρώτη φορά. Αν το έγραφα εγώ πιθανόν θα είχα να κάνω με κάποια ερωτική μύηση ή δεν θα πήγαινα για φαντασίας.

[Tiessa]

 

Σκέφτομαι να πειράξω την ιστορία και να αφαιρέσω τον λιθοβολισμό, επικεντρώνοντας στον Αλέξη και στην ιστορία του, πού θα υποστηρίξω με κάποιον άλλο τρόπο. Πώς το βλέπετε αυτό;

 

 

Είμαι της γνώμης να μην αφαιρέσεις το λιθοβολισμό, καθώς -αν γραφτεί λίγο πιο δυνατά- αποτελεί ένα καλό τέλος.

Από τη στιγμή που αποδεσμεύεται η ιστορία από το write-off μπορείς να βγάλεις τα στοιχεία που δυσκολεύουν (αυτή την "πρώτη φορά", ας πούμε) και να δουλέψεις με όλα όσα σε εξυπηρετούν καλύτερα.

Πάντως εμένα μου άρεσε πολύ η εξήγηση για το βάσανο των τριών ημερών και τη φύση του εφιάλτη. (Πολύ πιθανόν, τώρα που το σκέφτομαι, να ήταν αυτό που έκλινε τη ζυγαριά υπέρ σου στην ψήφο).

[KELAINO]

Κάτω τα χέρια από το λιθοβολισμό. Πώς σε ήρθε κάτι τέτοιο; Είναι το μόνο που δικαιώνει όλο εκείνο το εμετικό χαζοχαρούμενο ειδυλιακό τραλαλά στις περιγραφές της καθημερινής ζωής του χωριού.

[Stanley]

Κάτω τα χέρια από το λιθοβολισμό. Πώς σε ήρθε κάτι τέτοιο; Είναι το μόνο που δικαιώνει όλο εκείνο το εμετικό χαζοχαρούμενο ειδυλιακό τραλαλά στις περιγραφές της καθημερινής ζωής του χωριού.

 

 

Οκ,σας ευχαριστώ όλους για τις συμβουλές, θα το δω σύντομα ξανά