Write off #57 (Esteldor vs WILLIAM)

[wordsmith]

Η Ίριμα μισάνοιξε την πόρτα του δωματίου του Λότε, έχωσε το κεφάλι της και τον είδε ξαπλωμένο στην πολυθρόνα του γραφείου του, πεσμένο μάλλον, με τα χέρια στο πρόσωπο.

-Είσαι κουρασμένος; Να σου τρίψω την πλάτη;

-Ναι, αλλά…

-Ξέρω, να μην παίρνω αέρα.

Όσο πιο αθόρυβα μπορούσε, μήπως και η φασαρία τον έκανε να το μετανιώσει, μπήκε και άρχισε να του πατάει τους ώμους με τα χέρια της, προσεχτικά, να μη φανεί πόσο το απολάμβανε.

Πέρασαν κάμποσα λεπτά χωρίς να μιλήσει κανείς. Κάτω από το μαύρο πουκάμισο τον ένιωθε να χαλαρώνει σιγά σιγά, κάθε διάθεση να της αντισταθεί να τον εγκαταλείπει. Όταν κάποια στιγμή αναστέναξε, η Ίριμα φοβήθηκε ότι θα μιλούσε και θα την απομάκρυνε από το θέμα και βιάστηκε να πετάξει ξεκάρφωτα:

-Ξέρεις, όμως, Λότε, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να κάνεις έρωτα.

Τρίβοντας τα μάτια του της αποκρίθηκε:

-Ναι, ειδικά τον τρόπο χωρίς παρτενέρ τον έχω παραμάθει καλά.

-Δεν εννοώ αυτό!

Η Ίριμα έκανε το γύρο της πολυθρόνας και κάθισε οκλαδόν στο πάτωμα μπροστά του, η μύτη της μια πιθαμή από τα ανοιχτά του γόνατα.

-Υπάρχουν τρόποι να το ευχαριστηθείς αλλιώς εσύ και αλλιώς η κοπέλα... Άκου που σου λέω...

Ο Λότε τεντώθηκε πάνω στην πολυθρόνα χωρίς να ανοίξει τα μάτια και έκανε ένα νεύμα που θα μπορούσε να θεωρηθεί καταφατικό.

Η Ίριμα τον πλησίασε κι άλλο και ακούμπησε μαλακά τα χέρια της στα πόδια του.

-Αν θέλεις, δε χρειάζεται να κάνεις τίποτα εσύ... Άφησέ τα όλα σε μένα και μην το σκέφτεσαι…

Τον άκουσε να μουρμουρίζει με τα μάτια ακόμη κλειστά:

-Ξεχνάς μια λεπτομέρεια.

-Τι;

Ο Λότε ανακάθισε στην πολυθρόνα, έσπρωξε τα χέρια της από πάνω του και έσκυψε για να την καρφώσει με τα μάτια.

-Δε μ’ αρέσει να με λυπούνται!

 

__________________________________________

 

(Έτσι, για να ζεστάνουμε και τον Esteldor, που μέχρι χτες δεν είχε πετρέλαιο...)

Λοιπόν, ανεβάζετε τις ιστορίες σας μέχρι τις 11:59 τα μεσάνυχτα του άλλου Σαββάτου προς Κυριακή και αμέσως μετά ανοίγει το poll. Όριο λέξεων 3.500, αλλά, αν θέλετε και λίγο παραπάνω, τα βρίσκουμε.

That's all, μικρά και αθώα μου αγοράκια. Τώρα, ΓΡΑΦΤΕ!

Edited March 20, 2011 by wordsmith

[Sonya]

Γκοντάμιτ, ρε Κέλλυ! Αυτωθήκαμε πρωί πρωί! :Ρ

 

 

[Tattoman]

To 95 /100 των περιπτώσεων που κάνουνε μασάζ καταλήγουν να κάνουν sex. Το μασάζ είναι ένας άκρως ερωτικός τρόπος να χαλαρώσεις...και...το απολαμβάνω και εγώ πολύ.

[WILLIAM]

Μάλιστα, μας πέταξες στα βαθιά όπως σου είπα αλλά πιο βαθιά από όσο περίμενα!

Περίμενα κάτι πιο φαντασίας όπως είχες πει και όχι κάτι με ερωτισμό.

[wordsmith]

Χμμ, ναι, άλλο είχα σκεφτεί να σας βάλω και άλλο σας έβαλα. Αλλά, τουλάχιστον, αυτό μπορείτε να το κάνετε ό,τι είδος θέλετε. Αν σε παρηγορεί, τη συνέχειά του την έχω ήδη γράψει εγώ - δεν είναι αδύνατον, πα να πει, να βγείτε από τα βαθιά.

Sonya, το σχόλιό σου το ερμηνεύω θετικά . Αν σου άρεσε η εισαγωγή, γράψε κι εσύ.

Μεταξύ μας, με το ζόρι κρατιέμαι να μη σας πω πώς εξηγούνται/συνεχίζονται όλα αυτά και ανυπομονώ να δω πώς θα τα εξηγήσετε εσείς.

Καλή επιτυχία και όνειρα απονήρευτα!

[WILLIAM]

Ναι είναι αλήθεια ότι είναι ανοιχτό σε κάθε είδους συνέχεια.

 

 

[Esteldor]

Χεχεχε..πολυ ενδιαφέρουσα εισαγωγή

 

p.s Να θυμάστε οτι ένας συγγραφέας μπορεί να είναι πολυ διεστραμμένος τύπος

[Sonya]

Sonya, το σχόλιό σου το ερμηνεύω θετικά . Αν σου άρεσε η εισαγωγή, γράψε κι εσύ.

 

Devil's threesome! I like!

[WILLIAM]

Αυτό σημαίνει ότι γίναμε τρεις στη συγγραφική αυτή μονομαχία;

 

 

[wordsmith]

Αυτό σημαίνει ότι γίναμε τρεις στη συγγραφική αυτή μονομαχία;

 

 

 

Χμμ. Ό,τι πείτε εσείς. Αν θέλει να την προσθέσουμε στο poll και αν θέλετε κι εσείς... Άλλα κάτσε πρώτα να προλάβετε και οι τρεις να γράψετε εντός προθεσμίας και αυτά τα λέμε μετά.

[WILLIAM]

Ε αν θέλει. Είναι που η εισαγωγή που έκανες είναι θελκτική και μπορει να οδηγησει σε κάθε είδος ιστορίας, αισθηματική, κοινωνική, ερωτική, φαντασίας, επιτημονικής φανατασίας και ούτω καθεξής.

Edited March 12, 2011 by WILLIAM

[Lady Nina]

Ευτυχώς που δεν γράφω εγώ σε αυτό το write-off, γιατί δε θα μπορούσα να γράψω τίποτα! Και ξέρεις γιατί, Κέλλυ...

 

Καλή επιτυχία σας εύχομαι, παιδιά!

[Nihilio]

Ευτυχώς που δεν γράφω εγώ σε αυτό το write-off, γιατί δε θα μπορούσα να γράψω τίποτα! Και ξέρεις γιατί, Κέλλυ...

 

Καλή επιτυχία σας εύχομαι, παιδιά!

Όλα μια ιδέα είναι και, όπως και στο σεξ, έτσι και στη συγγραφή, το θέμα είναι να αρχίσεις.

[Lady Nina]

Ευτυχώς που δεν γράφω εγώ σε αυτό το write-off, γιατί δε θα μπορούσα να γράψω τίποτα! Και ξέρεις γιατί, Κέλλυ...

 

Καλή επιτυχία σας εύχομαι, παιδιά!

Όλα μια ιδέα είναι και, όπως και στο σεξ, έτσι και στη συγγραφή, το θέμα είναι να αρχίσεις.

 

Από λάθος οπτική το είδες... Απλά ξέρω τι έπεται στην "κανονική" ιστορία και θα μου ήταν δύσκολο να φανταστώ κάτι άλλο, χωρίς να επηρεαστώ.

[DinoHajiyorgi]

ΜΑ ΤΟ ΞΙΦΟΣ ΤΟΥ ΤΖΟΝ ΧΟΛΜΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΚΑΤΑΒΟΘΡΑ ΤΗΣ ΛΑΒΛΕΪΣ!!! Τι σκέφτεται η απαθής τραπεζική υπάλληλος την ώρα που μετράει συντάξεις στα γερόντια!

[Sonya]

Όχι, όχι, θ' αφήσω τ' αγόρια να οργιάσουν με την ησυχία τους. Εμένα με περιμένει ο επόμενος με ις Ερινύες κι ο πιπινοξάνθης θα μου κόψει την καλημέρα αν δεν γράψω στον γενικό, καταστρέφομαι και με το Dragon Age, οπότε δεν προλαβαίνω κι άλλο write off.

[WILLIAM]

Να οργιάσουμε λες ε; Θα δείξει, πάντως θα έχει έρωτα σίγουρα.

Άσχετο αλλά η υπογραφή σου από που είναι; Θα ήταν υπέροχη για μότο Ιπποτικού τάγματος.

[wordsmith]

ΜΑ ΤΟ ΞΙΦΟΣ ΤΟΥ ΤΖΟΝ ΧΟΛΜΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΚΑΤΑΒΟΘΡΑ ΤΗΣ ΛΑΒΛΕΪΣ!!! Τι σκέφτεται η απαθής τραπεζική υπάλληλος την ώρα που μετράει συντάξεις στα γερόντια!

 

(Χεχεχε)Όχι, δε σκέφτεται αυτά η απαθής (;) τραπεζική υπάλληλος, αυτά τα έχει σκεφτεί εδώ και 3-4 χρόνια που έγραψε την ως άνω παράγραφο. Τώρα σκέφτεται το επόμενο πείραγμα προς τον μίστερ Τριγλυκερίδια!

 

Sonya: Νομίζω ότι προλαβαίνεις, αυτό το write-off θα έχει τελειώσει πριν αρχίσει η ψηφοφορία του γενικού. Εν πάση περιπτώσει, θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δω και άλλοι τι θα γράφανε με βάση την εισαγωγή μου. Αν έχεις όρεξη, κάποια άλλη στιγμή ίσως...

[Esteldor]

Να οργιάσουμε λες ε; Θα δείξει, πάντως θα έχει έρωτα σίγουρα.

Άσχετο αλλά η υπογραφή σου από που είναι; Θα ήταν υπέροχη για μότο Ιπποτικού τάγματος.

 

Η υπογραφή είναι μέρος από τον όρκο που έδιναν οι Φρουροί της Γκόντορ στον Αρχοντα.

 

Σχεδόν έχω τελειώσει την ιστορία πάντως. Το editing μου έχει μείνει. Ίσως αργότερα απόψε να την περάσω

[WILLIAM]

Ωχ! Με ντροπιάζεις!

Είσαι πολύ πιο γρήγορος από' μενα!

 

 

[Ad Noctum]

Ξέρω ένα καλό μέρος που πουλάει νέφτι, William. Αν θες να σου δώσω και τηλέφωνο

[Esteldor]

Με ενέπνευσε η εισαγωγή, δεν φταίω εγώ...

[Esteldor]

Όνομα συγγραφέα: Esteldor

Είδος: Τρομος/Ερωτας

Σεξ: ναι

Βία: ναι

Λέξεις: 3.467

Αυτοτελής: ναι

Σχόλια: no comment...

 

Η Ίριμα μισάνοιξε την πόρτα του δωματίου του Λότε, έχωσε το κεφάλι της και τον είδε ξαπλωμένο στην πολυθρόνα του γραφείου του, πεσμένο μάλλον, με τα χέρια στο πρόσωπο.

-Είσαι κουρασμένος; Να σου τρίψω την πλάτη;

-Ναι, αλλά…

-Ξέρω, να μην παίρνω αέρα.

Όσο πιο αθόρυβα μπορούσε, μήπως και η φασαρία τον έκανε να το μετανιώσει, μπήκε και άρχισε να του πατάει τους ώμους με τα χέρια της, προσεχτικά, να μη φανεί πόσο το απολάμβανε.

Πέρασαν κάμποσα λεπτά χωρίς να μιλήσει κανείς. Κάτω από το μαύρο πουκάμισο τον ένιωθε να χαλαρώνει σιγά σιγά, κάθε διάθεση να της αντισταθεί να τον εγκαταλείπει. Όταν κάποια στιγμή αναστέναξε, η Ίριμα φοβήθηκε ότι θα μιλούσε και θα την απομάκρυνε από το θέμα και βιάστηκε να πετάξει ξεκάρφωτα:

-Ξέρεις, όμως, Λότε, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να κάνεις έρωτα.

Τρίβοντας τα μάτια του της αποκρίθηκε:

-Ναι, ειδικά τον τρόπο χωρίς παρτενέρ τον έχω παραμάθει καλά.

-Δεν εννοώ αυτό!

Η Ίριμα έκανε το γύρο της πολυθρόνας και κάθισε οκλαδόν στο πάτωμα μπροστά του, η μύτη της μια πιθαμή από τα ανοιχτά του γόνατα.

-Υπάρχουν τρόποι να το ευχαριστηθείς αλλιώς εσύ και αλλιώς η κοπέλα... Άκου που σου λέω...

Ο Λότε τεντώθηκε πάνω στην πολυθρόνα χωρίς να ανοίξει τα μάτια και έκανε ένα νεύμα που θα μπορούσε να θεωρηθεί καταφατικό.

Η Ίριμα τον πλησίασε κι άλλο και ακούμπησε μαλακά τα χέρια της στα πόδια του.

-Αν θέλεις, δε χρειάζεται να κάνεις τίποτα εσύ... Άφησέ τα όλα σε μένα και μην το σκέφτεσαι…

Τον άκουσε να μουρμουρίζει με τα μάτια ακόμη κλειστά:

-Ξεχνάς μια λεπτομέρεια.

-Τι;

Ο Λότε ανακάθισε στην πολυθρόνα, έσπρωξε τα χέρια της από πάνω του και έσκυψε για να την καρφώσει με τα μάτια.

-Δε μ’ αρέσει να με λυπούνται!

 

Η Ίριμα έχασε την ισορροπία της καθώς ο Λότε υψώθηκε επιβλητικός πάνω της και έπεσε πίσω χτυπώντας την πλάτη της στο πόδι του γραφείου.

 

-Μα Λότε, εγώ…, ψέλλισε ξαφνιασμένη.

 

- Σου είπα ότι δεν έχω ανάγκη τον οίκτο σου!

 

Τώρα ο Λότε είχε σκύψει με το πρόσωπό του μόλις εκατοστά μακριά από το δικό της και τα μακριά του δάχτυλα να σφίγγουν τον ευαίσθητο λαιμό της πεσμένης γυναίκας.

 

Με βραχνή φωνή που αντικατόπτριζε την οργή που άστραφτε στα μάτια του, της ψιθύρισε:

 

-Δεν χρειάζομαι τον οίκτο κανενός!

 

Ο Λότε άφησε την αδερφή του και έφυγε από το δωμάτιο.

 

Τρίβοντας το λαιμό της η Ίριμα άκουγε το βήμα του να απομακρύνεται στο διάδρομο.

 

 

 

 

 

 

 

Είκοσι-τρεις μήνες, δεκαεννιά μέρες και μερικές ώρες, σκέφτηκε ο Λότε.

 

-Και ακόμη αντέχω!, ούρλιαξε στον άνεμο. Με μια κοφτή κίνηση του χεριού του πέταξε το άδειο μπουκάλι που κρατούσε με όλη του τη δύναμη.

 

Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα ο Λότε άκουσε τον ήχο γυαλιού που σπάει.

 

Κάθισε στις κερκίδες του άδειου γηπέδου και έκρυψε το πρόσωπό του στις ιδρωμένες του παλάμες.

 

Στο σιωπηλό του θρήνο, μόνη του παρηγοριά οι αβάσταχτες αναμνήσεις της ευτυχίας του.

 

 

 

 

 

 

 

Η Ίριμα παραμέρισε ελάχιστα τη βαριά βελούδινη κουρτίνα.

 

Το μοναδικό παράθυρο της κρεβατοκάμαράς της έβλεπε στον μπροστινό κήπο της μονοκατοικίας που έμενε μαζί με τον αδερφό της.

 

Εκεί, ανάμεσα στα φρεσκανθισμένα τριαντάφυλλα μπορούσε να τον δει να παραπαίει στο πλακόστρωτο μονοπάτι που οδηγούσε στο σπίτι.

 

Έφερε το χέρι της στο λαιμό της και άγγιξε απαλά τα σημάδια που είχαν αφήσει στο, μέχρι πριν από λίγες ώρες αψεγάδιαστο, δέρμα της τα δυνατά του δάχτυλα.

 

Ο Λότε κατάφερε, επιτέλους, να σταθεροποιήσει κάπως το βήμα του.

 

Η Ίριμα μετακίνησε το χέρι της, νιώθοντας κάθε εκατοστό της επιδερμίδας της. Χάιδεψε τις καμπύλες του σφριγηλού κορμιού της πάνω από τη ρόμπα της. Ένιωσε στα ακροδάχτυλά της το σφιχτό της στήθος. Κάτω από το απαλό της άγγιγμα οι ρώγες της σκλήρυναν.

 

Ένα πικραμένο χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη της καθώς σκέφτηκε πόσο πολύ το ίδιο της το σώμα ποθούσε ένα αντρικό χάδι.

 

Όχι, άκουσε μια φωνή στο μυαλό της. Όχι «ένα» αντρικό χάδι. Το «δικό του» χάδι.

 

Άφησε τη μεταξωτή ρόμπα να γλιστρήσει από πάνω της αποκαλύπτοντας το γυμνό της σώμα.

 

Η Ίριμα, που διένυε το δεύτερο μισό της τρίτης δεκαετίας της ζωής της - μόλις τρία χρόνια μεγαλύτερη από τον Λότε – θεωρούνταν από άντρες κάθε ηλικίας θαύμα της φύσης.

 

Το βλέμμα της έπεσε στον Λότε που είχε φτάσει στη μέση της απόστασης από την εξώπορτα ως το σπίτι. Το μαύρο του πουκάμισο ανοιχτό, άφηνε να φανούν οι καλογυμνασμένοι μύες του στήθους του.

 

Σχεδόν μπορούσε να νιώσει το σώμα του αδερφού της στα χέρια της, καθώς θυμόταν το χθεσινοβραδινό μασάζ.

 

Ένιωθε τώρα τα χέρια της να χορεύουν πάνω στο γυμνό της σώμα, να καλύπτουν κάθε σπιθαμή της επιδερμίδας της, προσπαθώντας να σβήσουν τη φωτιά που ένιωθε να την καταλαμβάνει. Η ανάσα της όλο και πιο κοφτή.

 

Το βλέμμα της κοπέλας έπεσε στο αναψοκοκκινισμένο, από το μεθύσι, πρόσωπο του Λότε, και άφησε έναν βαθύ αναστεναγμό να φύγει από τα κόκκινά χείλη της.

 

Τα δάχτυλά της κατέβηκαν χαμηλά και τα μάτια της έκλεισαν, κρύβοντας τα μελιά της μάτια – τα τόσο ίδια με του αδερφού της , παίρνοντας μαζί τους την εικόνα του Λότε πριν εκείνη πέσει στο κρεβάτι κρύβοντας τους αναστεναγμούς της στα σεντόνια.

 

 

 

 

 

 

 

Ο Λότε ξύπνησε το απόγευμα της ίδιας μέρας έχοντας τρομερό πονοκέφαλο και σχεδόν αφυδατωμένος.

 

Πήγε στο μπάνιο παραπατώντας από την εξάντληση, έριξε παγωμένο νερό στο πρόσωπό του και πήρε μια χούφτα παυσίπονα για τον πονοκέφαλο.

 

Νιώθοντας κάπως καλύτερα, πήγε στο ψυγείο και ήπιε ένα ολόκληρο λίτρο νερού. Κάθισε στον καναπέ του καθιστικού και άναψε τσιγάρο.

 

Η Ίριμα εκείνη την ώρα ήταν, συνήθως, στη δουλειά. Θα γύριζε κάποια στιγμή αργότερα, θα προσπαθούσε να του ανεβάσει τη διάθεση και όπως κάθε μέρα τα τελευταία δύο χρόνια σχεδόν, θα λογομαχούσαν άγρια.

 

Κι όχι ότι την αδικούσε…

 

Ο Λότε δεν μπορούσε να ξεπεράσει τον αιφνίδιο θάνατο του μόνου ανθρώπου που του είχε χαρίσει την αγάπη του απλόχερα, χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα.

 

Κούνησε το κεφάλι του απότομα δεξιά κι αριστερά σαν να προσπαθούσε να τινάξει από πάνω του τις μακάβριες σκέψεις.

 

Έσβησε το τσιγάρο του σε ένα σταχτοδοχείο και έπεσε πίσω, αφήνοντας το κεφάλι του να πέσει στην πλάτη του καναπέ.

 

 

 

 

 

 

 

Η Ίριμα περπατούσε στο δρομάκι πίσω από το σπίτι της.

 

Ο ήλιος είχε από ώρα κρυφτεί πίσω από τον δυτικό ορίζοντα. Το μόνο φως προερχόταν από τους φανοστάτες του δρόμο.

 

Μπήκε στην πίσω αυλή του σπιτιού και προχώρησε προς την καταπακτή που οδηγούσε στο υπόγειο της μονοκατοικίας.

 

Κατέβηκε μερικά σκαλοπάτια και ψηλάφισε τον τοίχο στα δεξιά της. Βρήκε τον διακόπτη και μία μοναδική λάμπα φώτισε το χώρο μπροστά της.

 

Γύρισε και έκλεισε την καταπακτή και κατέβηκε τα τελευταία σκαλοπάτια. Στην άλλη πλευρά του υπογείου μία βαριά ξύλινη πόρτα φαινόταν ανάμεσα στα δεκάδες κιβώτια που κατέκλυζαν το χώρο.

 

Έβγαλε ένα κλειδί από μία ασημένια αλυσίδα που κρεμόταν από το λαιμό της και ξεκλείδωσε την πόρτα ανοίγοντάς την.

 

Στο μικρό δωμάτιο πίσω από την πόρτα εκατοντάδες κεριά κάθε είδους και μεγέθους έριχναν το ζεστό τους φως κάνοντας τις διάφορες σκιές στο δωμάτιο να τρεμοπαίζουν.

 

Στον τοίχο απέναντι από την πόρτα, υπήρχε ένα βαρύ τραπέζι από μασίφ μαόνι, σκεπασμένο με ένα βελούδινο ύφασμα στο χρώμα του πηγμένου αίματος.

 

Πάνω του ένα κάδρο, μαύρο και αρκετά μεγάλο πλαισίωνε την φωτογραφία του Λότε.

 

Η Ίριμα μπήκε στο δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα πίσω της. Πλησίασε με ευλάβεια πιστού τον αυτοσχέδιο βωμό και γονάτισε μπροστά στην φωτογραφία του αδερφού της.

 

Με τρεμάμενα χέρια από την ένταση, έβγαλε από την τσάντα της ένα κόκκινο τριαντάφυλλο και το άφησε μπροστά στο κάδρο.

 

-Αγάπη μου, λίγες μέρες μονάχα θα περιμένουμε ακόμη. Σύντομα θα είμαστε μαζί.

 

Η Ίριμα σηκώθηκε και άφησε ένα απαλό φιλί στην εικόνα του αδερφού της.

 

-Σε αγαπάω, ψιθύρισε κάνοντας ένα μικρό βήμα πίσω. Τώρα και για πάντα.

 

 

 

 

 

 

 

Άντε ξύπνα επιτέλους, υπναρά!

 

Ο Λότε ένιωσε ένα πουπουλένιο μαξιλάρι να τον χτυπά στο πρόσωπο και βόγκηξε.

 

Τέντωσε το σώμα του και ανοιγόκλεισε πολλές φορές τα μάτια του για να φύγουν τα γκρίζα στίγματα από μπροστά του.

 

-Τι θα φάμε; ρώτησε με βραχνή φωνή.

 

Ο λαιμός του ήταν στεγνός, διψούσε και πάλι αφόρητα.

 

-Θα κάνεις πολύ καιρό να φας έτσι όπως είσαι!

 

Η φωνή της Ίριμα ακούστηκε ταυτόχρονα εύθυμη και επικριτική.

 

-Πήγαινε να κάνεις ένα ζεστό μπάνιο και, ίσως, αν μυρίζεις αρκετά όμορφα μετά, να σε αφήσω να φας μαζί μου.

 

Ο Λότε βόγκηξε ξανά και σηκώθηκε.

 

 

 

 

 

Η Ίριμα είδε τον αδερφό της να βγαίνει από το μπάνιο με μόνο μία πετσέτα να καλύπτει το σώμα του από τη μέση και κάτω.

 

Μπορούσε να δει σταγόνες νερού να γυαλίζουν πάνω στους γραμμωμένους μύες του, τα βρεγμένα του μαλλιά να κολλάνε στο μέτωπό του.

 

Προσπάθησε να αποστρέψει το βλέμμα της από το κορμί του μα δεν τα κατάφερε.

 

Ο Λότε μπήκε στο καθιστικό στεγνώνοντας τα μαλλιά του με μία μικρή πετσέτα.

 

-Λοιπόν, τι θα φάμε; ρώτησε και κοίταξε με ελπίδα προς την κουζίνα.

 

-Δεν πας να ρίξεις κανένα ρούχο πάνω σου, γιατί υπάρχουν και νέες γυναίκες με αίμα που βράζει στο δωμάτιο;

 

Το στομάχι του Λότε διαμαρτυρήθηκε έντονα καθώς εκείνος βιάστηκε να πάει στο δωμάτιό του.

 

Λίγα λεπτά αργότερα γύρισε φορώντας ένα ελαφρύ φούτερ και μία φόρμα γυμναστικής.

 

-Κινέζικο, του εξήγησε η Ίριμα και του έδωσε ένα ανοιχτό πακέτο και δύο ξυλάκια.

 

Ο Λότε το πήρε αμίλητος και κάθισε στο καναπέ δίπλα της.

 

-Σήμερα είναι μία από τις καλές σου μέρες ή άρχισες να καταλαβαίνεις, επιτέλους, ότι η ζωή συνεχίζεται;

 

Ο Λότε σταμάτησε απότομα να μασάει.

 

-Πιστεύω ότι πρέπει να εκμεταλλευτούμε την καλή σου διάθεση και να βγούμε λιγάκι, συνέχισε η Ίριμα. Να πάμε για ένα ποτό, ίσως, ή να δούμε μια ταινία.

 

Ο Λότε την κοίταξε με κόκκινα μάτια.

 

-Έχω ακούσει ότι παίζει μία πολύ καλή, από αυτές που συνήθιζαν να σου αρέσουν.

 

-Σκάσε

 

-Ίσως, πάλι, να πηγαίναμε μια βόλτα στο μόλο, ή-

 

-ΣΚΑΣΕ! φώναξε ο Λότε και το πακέτο με το φαγητό του έσκασε στον απέναντι τοίχο, γεμίζοντας τον τόπο με το περιεχόμενό του.

 

Η Ίριμα μαζεύτηκε στη γωνιά του καναπέ τρομαγμένη από την αντίδρασή του.

 

Ο αδερφός της, την κοίταζε και εκείνη μπορούσε να δει στα μάτια του τον πόνο που του είχε προκαλέσει με τα λόγια της.

 

-Μα πρέπει να αρχίσεις να αποδέχεσαι το θάνατό του! ξέσπασε η Ίριμα αγανακτισμένη. Πάνε δύο χρόνια τώρα!

 

-Είκοσι-τρεις μήνες, είκοσι μέρες και…

 

-Ναι, ναι, ξέρω! τον έκοψε με τη φωνή της να ανεβαίνει σε ένταση με κάθε λέξη. Ως πότε πια θα επιμένεις να χαραμίζεις το χρόνο σου με τις αναμνήσεις κάποιου που τώρα ανήκει στους νεκρούς; Ο Καρλ έχει πεθάνει. Εδώ και καιρό δεν είναι τίποτα παρά στάχτη στον άνεμο κι εσύ συνεχίζεις να κλαίγεσαι-

 

Η παλάμη του Λότε τη βρήκε στο πρόσωπο κάνοντάς τη να πάψει.

 

-Μάθε πότε να σταματάς, Ίριμα!

 

Εκείνη σηκώθηκε από τον καναπέ και τον κοίταξε με δάκρυα στα μάτια.

 

-Αν εσύ θέλεις να ζεις στις αναμνήσεις σου κάνε το! Εγώ δεν θα είμαι εδώ να σε βλέπω να σπαταλάς τον εαυτό σου. Τύποι σαν εσένα δεν έχουν το θάρρος που απαιτείται απ’ τη ζωή. Είναι σκουλήκια, εγωιστές που σκέφτονται μονάχα τον αξιολύπητο εαυτό τους.

 

Γύρισε και έφυγε με την αξιοπρέπεια του νικητή.

 

Ο Λότε ίσα που άκουσε την πόρτα του δωματίου της να κλείνει με δύναμη.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τις επόμενες μέρες ο Λότε είδε πολύ λίγο την αδερφή του.

 

Εκείνος καθόταν σχεδόν όλη τη μέρα στο δωμάτιό του, κοιμόταν ή απλά παρατηρούσε τα χιλιάδες σχήματα της φαντασίας του..

 

Τις νύχτες έβγαινε από το σπίτι. Συνήθως επισκεπτόταν την κάβα της γειτονιάς και έφευγε προς κάποιο απομονωμένο μέρες για να γυρίσει το πρωί στο σπίτι τύφλα απ’ το μεθύσι.

 

Ξημέρωσε έτσι η μέρα της επετείου του θανάτου του Καρλ.

 

Ο Λότε δεν είχε βγει το προηγούμενο βράδυ. Καθόταν όλη τη νύχτα στο κρεβάτι του κοιτάζοντας παλιές φωτογραφίες.

 

Ο ήλιος είχε για τα καλά ανέβει στον ουρανό ψηλά, και ο Λότε εδώ και ώρα κρατούσε στα χέρια του μία φωτογραφία.

 

Ήταν πριν από τρία καλοκαίρια. Εκείνος και ο Καρλ είχαν επισκεφθεί μία μικρή πόλη στις ανατολικές ακτές της χώρας. Είχε πολλές απομονωμένες παραλίες εκεί κοντά που μπορούσαν να κρύβουν τους δύο νέους από επικριτικά, πολλές φορές ακόμη και εχθρικά, βλέμματα.

 

Η φωτογραφία έδειχνε τον Καρλ έτοιμο να βουτήξει στα καθαρά νερά της θάλασσας από μία συστάδα μεγάλων βράχων.

 

Δάκρυα σκέπαζαν τα μάτια του Λότε και κάθε τόσο εκείνος τα έδιωχνε. Να μη θολώσουν τα μάτια του και δεν μπορεί να δει ένα στιγμιότυπο από τη ζωή του ανθρώπου που του είχε χαρίσει τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής του.

 

Ένα χτύπημα στην πόρτα τον έβγαλε από τις σκέψεις του.

 

-Εγώ είμαι, Λότε, άκουσε τη φωνή της Ίριμα πίσω από την πόρτα.

 

Ο Λότε προσπάθησε να κάνει τη φωνή του να ακουστεί άνετη.

 

-Πέρασε μέσα.

 

Η πόρτα άνοιξε και εκείνη μπήκε στο δωμάτιο.

 

Φορούσε ένα μαύρο καλοκαιρινό φόρεμα, λιτό και απέριττο και είχε πιάσει τα μαλλιά της σε σφιχτή αλογοουρά.

 

-Σήμερα θα ήθελα να μη μαλώσουμε, Ίριμα.

 

Εκείνη κάθισε δίπλα του και τον αγκάλιασε από τους ώμους.

 

-Σκέφτηκα ότι θα ήθελες να πάμε στον τάφο του, να του αφήσουμε λίγα λουλούδια, του είπε απαλά.

 

-Δεν υπάρχει τίποτα εκεί. Μόνο λίγα ρούχα. Ο Καρλ...

 

Σταμάτησε, μη μπορώντας να συνεχίσει.

 

Ο Καρλ κάηκε μέσα στο αυτοκίνητό του και τα κόκκαλά του κάνουν παρέα στα ψάρια στο βυθό της θάλασσας, σκέφτηκε η Ίριμα και χαμογέλασε αδιόρατα.

 

-Τι θα ήθελες να κάνουμε τότε, Λότε; Αγάπη μου, σκέφτηκε και πάλεψε να μην αφήσει το χαμόγελό της να γίνει πιο πλατύ, απόψε θα γίνεις δικός μου.

 

-Θα μου κάνεις παρέα; ρώτησε πονηρά η Ίριμα και έβγαλε πίσω από την πλάτη της ένα μπουκάλι και δύο ποτήρια.

 

Ο Λότε χαμογέλασε και πήρε το ένα ποτήρι από το χέρι της αδερφής του.

 

 

 

 

 

 

 

Ανέκτησε τις αισθήσεις του νιώθοντας το σώμα του άκαμπτο. Πονούσε παντού, ένιωθε όλους του τους μύες μουδιασμένους και το κεφάλι του βαρύ.

 

Κατάφερε να ανοίξει τα μάτια του και κοίταξε γύρω του με ζαλισμένο βλέμμα. Βρισκόταν σε ένα μεγάλο δωμάτιο που θύμιζε αμυδρά αποθήκη, μόνο που δεν θυμόταν να έχει δει αποθήκη με παρόμοιο διάκοσμο.

 

Χιλιάδες κεριά έριχναν το φως τους σε κάθε γωνιά του δωματίου, ζαλίζοντάς τον με τις φλόγες που χόρευαν.

 

Ο Λότε προσπάθησε να σηκωθεί μα κάτι τον κρατούσε στη θέση του.

 

Κοίταξε γύρω του και είδε ότι ήταν ξαπλωμένος σε ένα διπλό κρεβάτι με χειροπέδες να κρατούν ακίνητα τα χέρια και τα πόδια του.

 

Θόρυβος σαν τρίξιμο πόρτας ακούστηκε και μετά ο απαλός γδούπος πόρτας που κλείνει.

 

Ο Λότε γύρισε το κεφάλι του προς την πηγή του ήχου και είδε την Ίριμα να πλησιάζει το κρεβάτι του.

 

Η αδερφή του φορούσε μία ρόμπα από μετάξι και είχε αφήσει τα μαλλιά της να πέφτουν ανέμελα στους ώμους της.

 

Κάθισε στην άκρη του κρεβατιού και τον κοίταξε χαμογελαστή, με μάτια που έλαμπαν.

 

-Γεια σου, αδερφέ μου.

 

-Τι στο διάολο προσπαθείς να πετύχεις Ίριμα;

 

Εκείνη πέρασε τα δάχτυλά της από το πρόσωπό του, χαϊδεύοντας τα μάτια και τα ζυγωματικά του, τη μύτη, τα χείλη και το σαγόνι του. Το χέρι της σταμάτησε στο λαιμό του για μια στιγμή κι ύστερα συνέχισε εξερευνώντας το σώμα του, τους μύες στο στήθος και στην κοιλιά του και πιο χαμηλά μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών του, κάνοντάς τον να συνειδητοποιήσει την γύμνια του.

 

-Είσαι δικός μου, αδερφέ μου.

 

-Είσαι τρελή! Της απάντησε προσπαθώντας να λυθεί, τινάζοντας ξέφρενα τα άκρα του.

 

-Ο έρωτας και η τρέλα είναι έννοιες συνώνυμες, αγάπη μου.

 

Η Ίριμα σηκώθηκε και πήγε μέχρι ένα ράφι που είχε στερεώσει κεριά. Πήρε κάτι στα χέρια της και γύρισε στο κρεβάτι.

 

-Τι έχεις εκεί;

 

-Κάτι που θα σε βοηθήσει, αγάπη μου.

 

Η Ίριμα έκλεισε τη μύτη του Λότε με το ένα χέρι κι όταν εκείνος άνοιξε το στόμα του για να πάρει ανάσα του έβαλε ένα χάπι και έφερε αμέσως ένα μπουκαλάκι με νερό στα χείλη του.

 

-Αν δεν καταπιείς θα πνιγείς, Λότε, και εγώ δεν θέλω να τελειώσει τόσο γρήγορα η εμπειρία μου μαζί σου.

 

Ο Λότε κατάπιε με τα μάτια έτοιμα να πεταχτούν από τις κόχες τους.

 

-Λύσε με τώρα!

 

-Ίσως αν είσαι καλό παιδί να το κάνω αργότερα. Προς το παρόν μου αρέσεις όπως είσαι.

 

Ο Λότε είδε την αδερφή του να ισιώνει το κορμί της και να αφήνει τη ρόμπα να πέσει στο πάτωμα δίπλα από το κρεβάτι.

 

Την ίδια στιγμή, ένιωσε την καρδιά του να χτυπά πιο δυνατά και την ανάσα του να γίνεται γρήγορη.

 

Η Ίριμα πέρασε το ένα της πόδι πάνω από το σώμα του. Κάθισε πάνω του και άρχισε να του κάνει μασάζ αργά, νιώθοντας κάθε πόντο σου κορμιού του να αντιδρά άθελά του στο άγγιγμά της.

 

Ο Λότε κοιτούσε την αδερφή του και ήξερε ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να τη σταματήσει. Ήδη, μπορούσε να νιώσει τη στύση του. Η επίδραση του φαρμάκου ήταν άμεση, μα και πάλι, αν δεν ήταν ομοφυλόφιλος, θα μπορούσε να έχει την ίδια αντίδραση και μόνο στη θέα του γυμνού κορμιού της Ίριμα.

 

Εκείνη μετακινήθηκε πάνω του πιο χαμηλά, και χαμογέλασε περιπαικτικά.

 

-Μας αρέσει αυτό που βλέπουμε ή μου φαίνεται; Ρώτησε και συνέχισε να μαλάζει τους μύες του στήθους και της κοιλιάς του.

 

-Άσε με να φύγω σε παρακαλώ, Ίριμα, παρακάλεσε εκείνος προσπαθώντας να την πετάξει από πάνω του τινάζοντας τη μέση του. Η Ίριμα γέλασε με τις προσπάθειές του.

 

-Θα είσαι ο πρώτος μου, αγάπη μου. Τόσα χρόνια αναμονής, να περιμένω πότε θα μου ρίξεις ένα βλέμμα για να νιώσω αυτή την ελάχιστη ικανοποίηση της προσοχής, κι εσύ να κοιτάζεις τους φίλους μου!

 

Η Ίριμα τον χαστούκισε έξαλλη σχεδόν μα αμέσως μετά συνέχισε να του κάνει μασάζ. Άρχισε να τρίβεται πάνω του, νιώθοντας τη στύση του.

 

Ο Λότε παρατήρησε ότι και η δική της ανάσα ήταν κοφτή, μπορούσε να δει το στήθος της αδερφής του να ανεβοκατεβαίνει όλο και πιο γρήγορα.

 

-Δεν είναι θέμα επιλογής και το ξέρεις, της είπε προσπαθώντας να την παρηγορήσει. Είμαι σίγουρος ότι αν δεν ήμουν ότι είμαι θα σε έβρισκα πολύ ελκυστική κι ας ήσουν αδερφή μου. Σε παρακαλώ, Ίριμα, λύσε με κι άσε να τελειώσει εδώ αυτή η βλακεία…

 

Η Ίριμα χαμογέλασε ξανά στον αδερφό της.

 

-Ξέρεις, το πιο δύσκολο από όλα ήταν να σε φέρω σε αυτή τη θέση που είσαι τώρα…

 

Ο Λότε άφησε την αδερφή του να μιλάει και παρατήρησε τα δεσμά του. Τσάμπα κόπος. Αληθινές χειροπέδες, ένας θεός ξέρει που τις βρήκε η Ίριμα.

 

-Το πιο δύσκολο ήταν να πεθάνει ο Καρλ…

 

-Τι είπες; Ρώτησε ο Λότε κοιτάζοντας την αδερφή του μη πιστεύοντας στα αφτιά του.

 

-Ναι, ξέρεις, μου πήρε πολύ χρόνο να βρω πώς να το κάνω να μοιάζει με ατύχημα.

 

Έσκυψε και άφησε ένα απαλό φιλί στο λαιμό του μουδιασμένου Λότε και τον κοίταξε και πάλι στα μάτια.

 

-Και τώρα…

 

Σηκώθηκε ελαφρά και έφερε το ένα της χέρι ανάμεσα στα πόδια του Λότε. Έπειτα κάθισε απαλά κι ο Λότε ένιωσε να μπαίνει μέσα της αργά.

 

Η Ίριμα άφησε μία μικρή κραυγή πόνου μα αμέσως μετά, τα μελιά της μάτια γύρισαν στον αδερφό της.

 

Μπορούσε να δει στα μάτια της την τρέλα που την είχε οδηγήσει σε αυτό το σημείο, το μυαλό του προσπαθούσε να βρει τρόπους να ελευθερωθεί από αυτή την κατάσταση, μα το ναρκωτικό που του έδωσε η Ίριμα ήταν πολύ δυνατό.

 

Το σώμα του τη ζητούσε και εκείνος ήξερε ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να τη σταματήσει.

 

Η Ίριμα άρχισε να κινείται πάνω του. Στην αρχή αργά, μετά όσο περισσότερο συνήθιζε όλο και πιο γρήγορα.

 

Και όλη αυτή την ώρα δεν έπαιρνε τα μάτια της από πάνω του. Σιγά-σιγά η έκφρασή αμηχανίας και πόνου άλλαξε σε ευχαρίστηση και ο Λότε μπορούσε να δει στα μάτια της αδερφής του την ικανοποίηση που ένιωθε.

 

Έκλεισε τα μάτια του σφιχτά. Δεν ήθελε να δει αυτό το θέαμα. Αν δεν ήταν τόσο ύπουλα ναρκωμένος θα είχε κάνει εμετό.

 

Η Ίριμα τώρα κουνιόταν πάνω του με όλη της τη δύναμη. Ήξερε ότι ήταν έτοιμη να έρθει σε οργασμό, μπορούσε να νιώσει τους μύες του κορμιού της να σφίγγονται και ολόκληρο το είναι της να εκλιπαρεί να τελειώσει αυτό το γλυκό βασανιστήριο.

 

Ο Λότε ένιωσε την αδερφή του να σφίγγεται και έκλεισε τα μάτια του ακόμη πιο σφιχτά. Ήταν κι ό ίδιος ένα βήμα πριν τον οργασμό και τα συναισθήματα που του προκαλούσε το χάπι μαζί με αυτά που ένιωθε ο ίδιος αλληλοσυγκρούονταν. ΄

 

Στο πρόσωπό του, μπορούσε κανείς να διαβάσει την ντροπή, ανάκατη με την ευχαρίστηση που προκαλεί η ερωτική πράξη, να δει στις γραμμές του στόματός του την απέχθεια μαζί με την ανάγκη να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο.

 

Και όλη αυτή την ώρα η Ίριμα απλώς έκανε τα πράγματα πιο δύσκολα για εκείνον, ανεβάζοντας την ταχύτητά της μέχρι που ο ίδιος ένιωσε να μην αντέχει άλλο.

 

Λίγο πριν χάσει τον εαυτό της στο ντελίριο της ηδονής, η Ίριμα έφερε το ένας της χέρι κάτω από το στρώμα του κρεβατιού και τράβηξε ένα μακρύ μαχαίρι.

 

Καθώς τα κύμματα της ευχαρίστησης την συνέπαιρναν το ένα μετά το άλλο εκείνη κάρφωσε ξανά και ξανά το μαχαίρι της στο στήθος του Λότε.

 

Εκείνος, χαμένος στην ηδονή του οργασμού του δεν ένιωσε την πρώτη μαχαιριά, μόνο βόγκηξε από ευχαρίστηση, μα τη δεύτερη φορά, το μαχαίρι βρήκε την καρδιά του βάζοντας τέλος στους χτύπους της.

 

Η Ίριμα, ικανοποιημένη και λουσμένη στον ιδρώτα του κορμιού της και στο αίμα του ίδιου της του αδερφού, έσκυψε μπροστά και άφησε ένα απαλό φιλί στα χείλη του.

 

-Το πρώτο μας φιλί, αγάπη μου…

 

 

 

 

[wordsmith]

! ! ! ! !:eek:

 

(Βρε ουστ από κει, που θα μου τον κάνεις ομοφυλόφιλο! Καλή ιδέα πάντως για να δικαιολογήσεις τα της εισαγωγής, δε μπορώ να πω...)

 

Είναι απίστευτο πόσα πολλά μάντεψες από αυτά που έχω ήδη γράψει για τον Λότε και την Ίριμα! Κάτσε να ανεβάσει και ο άλλος την ιστορία του και θα τα πάρει το ποτάμι... Ελπίζω να μη σου έστειλε κανένας/καμία κανένα πμ με τη δική μου συνέχεια (Lady Nina;), γιατί θα τον δαγκώσω!

Λοιπόν, ως προς την ίδια την ιστορία, θα έλεγα πως έχει κάποιες φράσεις κλισέ, που θυμίζουν λιγάκι Άρλεκιν, αλλά όχι πολλές. Κατά τα άλλα νομίζω πως δε δίνεις αρκετές πληροφορίες για τη ζωή των χαρακτήρων, πχ πώς έγινε τέτοιος χαρακτήρας η Ίριμα; Πάντως πολύ ενδιαφέρον και πολύ πιο καλογραμμένο από ό,τι περίμενα και μπράβο, μικρέ.

Θα επανέλθω.

Edited March 14, 2011 by wordsmith

[dagoncult]

ΣΠΟΙΛΕΕΕΕΕΕΕΕΕΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ

Edited March 14, 2011 by dagoncult