Jump to content

World War Z- Max Brooks και post-apocalyptic culture


Deadious
 Share

Recommended Posts

Για μένα, είναι βιβλίο της κατηγορίας "μακάρι να μην τελείωνε". Μου άρεσε πάρα πολύ το ύφος γραφής και τα πολλά διαφορετικά στυλ ανά μαρτυρία, (βολεύει) αν κάποιος διάβασε το survival guide και του άρεσε το τελευταίο κομμάτι του βιβλίου (με τις μαρτυρίες) θα το λατρέψει αυτό εδώ. Βασικά, θα το διασκέδασε τόσο να το γράφει εκείνο που είπε να το κάνει σε παγκόσμιο επίπεδο.

Κι εμένα μου άρεσε πολύ, αλλά τα διαφορετικά στυλ ανά μαρτυρία πού τα είδες; Λες και μιλάει ο ίδιος άνθρωπος σε όλα τα κεφάλαια, σχεδόν το ίδιο λεξιλόγιο και εκφράσεις παντού. Το πολύ πολύ θυμάται ο συγγραφέας και δε βάζει πχ τους Κορεάτες να λένε "dude" ή κάτι τέτοια, αλλά πέραν τούτου ουδέν. Ούτε στο κεφάλαιο όπου η μαρτυρία είναι μιας κοπέλας καθυστερημένης δεν ήταν και τόσο εμφανής η διαφορά από τους άλλους. Αν ανοίξεις το βιβλίο σε τυχαία σελίδα δε θα καταλάβεις χωρίς τίτλο κεφαλαίου από πού είναι αυτός που μιλάει. Τα υπόλοιπα τα έχω γράψει στο άλλο τόπικ (γιατί ανοίγουμε κι άλλο τόπικ για το ίδιο βιβλίο; ).

Την ταινία δεν την έχω δει, αλλά την είχα στα υπόψην μια που διάβασα το βιβλίο. Λέτε να μην τη δω; Είναι τόσο χάλια;

Link to comment
Share on other sites

 

Για μένα, είναι βιβλίο της κατηγορίας "μακάρι να μην τελείωνε". Μου άρεσε πάρα πολύ το ύφος γραφής και τα πολλά διαφορετικά στυλ ανά μαρτυρία, (βολεύει) αν κάποιος διάβασε το survival guide και του άρεσε το τελευταίο κομμάτι του βιβλίου (με τις μαρτυρίες) θα το λατρέψει αυτό εδώ. Βασικά, θα το διασκέδασε τόσο να το γράφει εκείνο που είπε να το κάνει σε παγκόσμιο επίπεδο.

Κι εμένα μου άρεσε πολύ, αλλά τα διαφορετικά στυλ ανά μαρτυρία πού τα είδες; 

Σωστά, κακώς πόσταρα βιαστικά πριν. Εννούσα διαφορετικοί χαρακτήρες-διαφορετικές καταστάσεις κρατούσαν φρέσκο το βιβλίο, κεφάλαιο το κεφάλαιο. Από τη μια το κομμάτι με την κοπέλα που έλεγες, η ιστορία του Σαμουράι, οι φανταστικές περιγραφές στις κατακόμβες του Παρισιού, οι πάγοι και λοιπά και λοιπά.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Εντάξει πολύ έντονες εικόνες αυτό το βιβλίο! Είμαι στην μέση και κάτι παραπάνω για το τέλος. Πολλές οπτικές γωνίες αλλά παρόμοιες.... για να δούμε...

Link to comment
Share on other sites

Τα δύο τόπικ για το βιβλίο ενώθηκαν και μεταφέρθηκαν στο σωστό υποφόρουμ.

Link to comment
Share on other sites

Χθες με τις μπύρες μας τους καφέδες μας και τα άλλα ροφήματα, τα μέλη της ΛΑΦ έδωσαν την άποψη τους για το βιβλίο Ζ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ αποχαιρετώντας τον Μάιο σε μια πιο καλοκαιρινή ατμόσφαιρα στην αυλή του Αίτιον! Τα Ζόμπια δεν είχαν τόσο την τιμητική τους όσο τα πουλιά όλων των ειδών με ιδιαίτερη μνεία στο πουλί του θανάτου. Οι αναφορές στον Μάρτιν για άλλη μια φορά ήταν παρούσες και φυσικά πικάντικες απόψεις για τον MAX BROOKS και το αν διαβάσαμε μια ακόμα αμερικανιά ή όχι. 

 

Myyst : Μου θύμισε πολύ τον "Πόλεμο των Κόσμων" και τους λόγους που βρήκα εκείνο το βιβλίο μέτριο. Προσπαθεί να παρουσιάσει μια cult υποκουλτούρα σε παγκόσμιο επίπεδο. Προσπαθεί να έχει μια σατυρική διάθεση αλλά κατά την γνώμη μου αποτυγχάνει. Καλογραμμένο βιβλίο αλλά καταλήγει να μου είναι τελείως αδιάφορο.

Χειρότερη ιστορία με τον Ρώσο ιερέα.

 

Nihilio :  Δίκαια πήρε βραβείο. Βέβαια όλοι μιλάνε το ίδιο. Αρκετά ψυχοτικό με την αμερικανίδα πιλότο και τον ιάπωνα κηπουρό όπου χάνει σαν περιεχόμενο. Μέχρι την μέση πολύ καλό. Ο άνθρωπος έχει μελετήσει το ζόμπι apocalypse. Ωραίο με την υποκουλτούρα. Πολύ ωραία ιδέα ο τρόπος με τον οποίο σώζονται οι άνθρωποι. Ήταν και αρκετά σκληρό. Σε γενικές γραμμές το βρήκα πάρα πολύ καλό. Υπάρχει βέβαια έντονο το μεταφυσικό κομμάτι που είναι αρνητικό.

Καλύτερη ιστορία Η σκηνή στο Γιόνκερς.

 

Wordsmith :   Μου άρεσε γενικά. Ήταν πρωτότυπο και ενδιαφέρον σαν ιδέα. Έχει βέβαια πολλές αμερικανιές που τις έγραψε μόνο και μόνο για να σε εντυπωσιάσει. Ίσως δεν είναι τόσο αληθοφανές. Χαρακτηριστικό σημείο το σημείο όπου τυφλώθηκε ο Ιάπωνας από την πυρηνική βόμβα. Ενδιαφέρον το περιστατικό με τους απλούς εργάτες που έγιναν δάσκαλοι μεγαλοδικηγόρων και υψηλόβαθμων εργαζομένων πριν το zombie apocalypse.

Καλύτερη ιστορία με τον ΣΙΓΚΕΛ

 

Διγέλαδος  :  Για ντοκιμαντέρ καλό ήταν. Είχε να δώσει πολλές πληροφορίες. Είχε κάποιες πολύ δυνατές ιστορίες. Δεν το θεώρησα αμερικανιά. Δεν ήταν αληθοφανές. Έχει κάνει έρευνα και ίσως έχει μεταφέρει αυτούσια κομμάτια από ντοκιμαντέρ. Θα ήθελα να ήταν μικρότερο. Παρά ήταν μεγάλο. 

Χειρότερη ιστορία αυτή με τον Fidel Castro 

 

Melkiades : Πάρα πολλές ιστορίες. Υπερβολικά πολλές. Ενδιάμεσα είχε μαρτυρίες που σου περιέγραφαν την κατάσταση οι οποίες είχαν κάποιο ενδιαφέρον. Δεν είχε αληθοφάνεια. Μου άρεσε ότι τα πράγματα γίνονταν ξαφνικά. Οι άνθρωποι προσπαθούν να βγάλουν λεφτά με ότι τρόπο πίστευαν ότι μπορούσαν μέχρι και την τελευταία στιγμή. Επίσης όλοι προσπαθούν να σώσουν κάποιους άλλους. Είναι πολύ μεγάλο βιβλίο για αυτά που λέει. 

Χείρότερη ιστορία με την αμερικανίδα πιλότο

Καλύτερη ιστορία με τα Ιμαλάια 

 

aScannerDarkly  : Είναι εντυπωσιακό το πως ανταποκρίνεται η ανθρωπότητα σε τέτοια κρίση. Θα προτιμούσα οι ήρωες να είναι δέκα το πολύ δεκαπέντε που να επαναλαμβάνονται για να μπορείς να ταυτιστείς. Τρόμο δεν είδα. Ζόμπι δεν είδα. Είχε έντονο αμερικανικό τρόπο γραφής. Οι επιμέρους ιστορίες έχουν ενδιαφέρον. Δεν υπάρχει πλοκή. Είναι μια εξιστόρηση της ιστορίας της ανθρωπότητας.

Χειρότερη ιστορία με την αμερικανίδα πιλότο.

 

Maria Stone  :  Σκηλοβαρέθηκα. Έφτασα τις 200 σελίδες και κουράστηκα. Δεν είχε σασπένς. Δεν είχε δράση. Έχω διαβάσει πιο τρομακτικά βιβλία. Δεν σου δίνει χρονική συνέπεια. Προσπαθείς να μαντέψεις μόνος σου τον χρόνο... σαν να μην υπάρχει. Φαίνεται καλογραμμένο και η ιδέα ενδιαφέρουσα αλλά με κούρασε και είναι ένα βιβλίο που δεν με ενδιαφέρει να μάθω το τέλος.

 

Nargathrod :   Ωραία ιδέα. Πολλές οπτικές γωνίες πολλά πρόσωπα... αλλά δυστυχώς ίδιος αφηγητής... Τεράστιο μείον. Δεν ξέρω γιατί πήρε βραβείο την στιγμή που την συγκεκριμένη χρονιά είχαν βγει καλύτερα βιβλία. Με κούρασε πολύ. Το τελείωσα όμως γιατί ήθελα να δω που θα το φτάσει. Πιστεύω ότι αν έβαζε δράση ή υπήρχε το στοιχείο του σασπένς θα ήταν καλύτερο. Φαίνεται ότι είχε πολλές πληροφορίες να δώσει. Σε κάποια σημεία γέλασα. Με τους Maiden ως εμβατήριο για τον Αμερικάνικο στρατό και το τάγμα Sandler από τον γνωστό ηθοποιό. 

Καλύτερη ιστορία με τον Ιάπωνα μαθητή. 

Χειρότερη ιστορία με τον Ρώσο παπά.

Edited by Nargathrod
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Έγραψα μια παρουσίαση για το βιβλίο στο τεύχος 19 των Φανταστικών Χρονικών της ΑΛΕΦ. Ακολουθεί η τελευταία παράγραφος της παρουσίασης:

 

Το τελικό αποτέλεσμα είναι πολύ καλό, αλλά θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερο. Ένας κόσμος γεμάτος ζόμπι είναι εξ ορισμού τρομακτικός, αλλά και ο άνθρωπος κάτω από πίεση μπορεί να γίνει ακόμα πιο τρομακτικός. Ο Μπρουκς, όμως, αφήνει απέξω τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης και χάνει την ευκαιρία να μας προσφέρει μια εξαιρετική αφήγηση.

 

Η γνώμη μου είναι ότι ο Μπρουκς έδωσε καλές μαρτυρίες, αλλά πουθενά δεν παρουσίασε τα άκρα στα οποία θα έφτανε η ανθρωπότητα (κάποιο μέρος της τουλάχιστον) στην προσπάθειά της να επιβιώσει. Η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα από αποκρουστικές και αδιανόητες πράξεις συνανθρώπων μας, οι οποίοι όταν βρέθηκαν στριμωγμένοι στη γωνία δε δίστασαν να πατήσουν επί πτωμάτων για να σώσουν το τομάρι τους. Στο βιβλίο του Μπρουκς πουθενά δεν παρουσιάζεται κάτι τέτοιο. Όλοι είναι εν δυνάμει καλοί, κανένας δεν μετατρέπεται σε τέρας ερχόμενος αντιμέτωπος με τον τρόμο.

 

Όποιος έχει διαβάσει την "Ομίχλη" του Κινγκ (καμία σχέση με την ταινία του Κάρπεντερ, αν και έγινε και αυτή η Ομίχλη ταινία) θα καταλάβει για τι πράγμα μιλάω. Στην "Ομίχλη" ο Κινγκ μας παρουσιάζει όλες τις πιθανές εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης, και παρόλο τον τρόμο που επικρατεί γύρω από τους εγκλωβισμένους πρωταγωνιστές, ο πραγματικός τρόμος τελικά αναδύεται από τους ανθρώπους και τις αντιδράσεις τους.

 

Ακόμα και η μεταφορά του βιβλίου του Κινγκ στην μεγάλη οθόνη έγινε με υποδειγματικό τρόπο. Το τελείωμα ειδικά, θα έλεγα ότι ήταν σκάλες ανώτερο από αυτό του βιβλίου (και ο λόγος για τον οποίο ο Κινγκ δέχτηκε να γίνει ταινία). Η μεταφορά του βιβλίου του Μπρουκς δεν έχει καμία σχέση με το βιβλίο, αν και η ταινία κατά τη γνώμη μου είναι καλή (όχι εξαιρετική, αλλά καλή).

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Διάβασα το βιβλίο στα πλαίσια της ΛΑΦ και το βρήκα ΜΕΓΑΛΟΦΥΕΣ παρά τα όσα προβλήματα μπορεί να είχε

 

Σε αντίθεση με το 90% του survival horror (προσωπικές ιστορίες επιζώντων που ακολουθούμε τις ζωές τους κλπ) η μέθοδος που ακολουθεί ο συγγραφέας, με τις ατομικές συνεντεύξεις/μαρτυρίες, δίνει μία νέα πνοή στα κλισέ του είδους και, ταυτόχρονα, καταγράφει το χρονικό μίας παγκόσμιας αποκάλυψης.

Το βιβλίο είναι περισσότερο μαύρη σάτιρα παρά τρόμος ή ΕΦ. μας παρουσιάζει πως όλες οι παθογένιες του σύγχρονου κόσμου θα μας οδηγούσαν στο χείλος της καταστροφής. Σκηνές όπως το μποτιλιάρισμα, η βίλα με τους σελέμπριτι και η μάχη του Wonkers είναι καταπληκτική/εφιαλτική απόδοση των όσων πάνε στραβά με την σύγχρονη κοινωνία. Η έρευνα/σκέψη που έχει ρίξει ο συγγραφέας στο αντικείμενο λειτουργεί επίσης υπέρ του, αφού πετάει καταπληκτικές ιδέες εδώ και εκεί (πχ με τις μεταμοσχεύσεις οργάνων)

Ο τρόμος είναι συνεχώς παρών αλλά σε δεύτερο επίπεδο. Ξέρουμε από την αρχή τι θα γίνει, αλλά το ενδιαφέρον είναι στο μωσαϊκό που χτίζεται σταδιακά, η homus homini lupus αντίδραση των ανθρώπων (που τελικά οδηγεί και στην επιβίωση του είδους) και τη συνεχή αίσθηση ότι κάτι σάπιο υπάρχει στην ανθρωπότητα

Στο δεύτερο μισό βέβαια, όταν ξεκινάει η αντεπίθεση, υπήρξαν πράγματα που με ενόχλησαν. Οι μεταφυσικές λύσεις (πχ η πιλότος και ο Γιαπωνέζος κηπουρός) και ο ηρωικός τόνος με χάλασαν λίγο, ενώ έχω την εντύπωση ότι ο συγγραφέας κατέφυγε και σε αρκετές ευκολίες ή κλισέ (ειδικά στους Ρώσους) ενώ με κούρασε λίγο και ο (λογικός) Αμερικανοκεντρισμός.

Στα αρνητικά μπορώ επίσης να προσάψω και τον ομιόμορφο τρόπο ομιλίας των χαρακτήρων ή την έλλειψη συναισθήματος, αν και θεωρώ ότι είναι απόροια της μορφής του κειμένου: μεταφράσεις από αφηγήσεις που έγιναν χρόνια μετά και, πιθανότατα, από αφηγητές που θα ήθελαν να αποστασιοποιηθούν από τα γεγονότα (με αποκορύφωμα ίσως τον Νοτιοαφρικανό εγκληματία πολέμου).

 

Συνολικά, ένα πανέξυπνο βιβλίο που αναδιαμορφώνει αρκετά τα κλισέ του zombie apocalypse, δίνοντας μία άλλη οπτική. Σίγουρα δεν είναι χαρακτηριστικό έργο, αν θέλετε κάτι στο ύφος του Walking Dead ή των ζομποταινιών ψάχτε κάπου αλλού, αν όμως θέλετε να διαβάσετε μια άλλη οπτική σε ένα πολυφορεμένο σενάριο το βιβλίο προτείνεται ανεπιφύλλακτα

  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

ΥΓ: Ο Nargathrod ξεχνάει να γράψει κάτι πολύ βασικό που είπε για το βιβλίο και που οφείλει να γράψει εδώ... :whistling:

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

ΥΓ: Ο Nargathrod ξεχνάει να γράψει κάτι πολύ βασικό που είπε για το βιβλίο και που οφείλει να γράψει εδώ... :whistling:

 

Έγραψα για πικάντικες απόψεις για τον Brooks! To ποιες είναι αυτές το ξέρουν και το απόλαυσαν τα μέλη που ήρθαν στην συνάντηση! ;)

Edited by Nargathrod
Link to comment
Share on other sites

Δεν είναι ακριβώς η ιστορία με τον Φιντέλ Κάστρο η χειρότερη. Το τέλος αυτής της ιστορίας δεν μ΄άρεσε με τον Φιντέλ γιατί έχασε την αληθοφάνειά της. Λοιπόν, στα δια ταύτα. Το βιβλίο ναι είναι σαν ένα ντοκιμαντέρ. Και τόσες ώρες να διαβάζω μια ξεπατικούρα του 1ου και 2ου παγκοσμίου πολέμου δεν το αντέχω. Ειδικά όταν μέσα σε αυτό δεν υπάρχουν οι χαρακτήρες που θα με αγγίξουν γιατί πολλά απλά δεν επικεντρώνεται σε κάποια πρόσωπα. Η πλοκή προχωράει πολύ αργά για ένα τόσο μεγάλο βιβλίο και χάνει ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον του. Κάποιες ιστορίες ήταν πολύ καλές, αλλά δεν δικαιολογούν το μέγεθος του. Αγωνία ανύπαρκτη αφού ήδη ξέρουμε το τέλος. Το audiobook είναι καταπληκτικό και κάνει το βιβλίο 100 φορές καλύτερο, γιατί υπάρχουν γνωστοί ηθοποιοί που διαβάζουν την κάθε ιστορία σαν να τη ζουν εκείνη τη στιγμή.:

 

https://www.youtube.com/watch?v=omgdZ2ktVb4

Edited by Διγέλαδος
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Δεν είναι ακριβώς η ιστορία με τον Φιντέλ Κάστρο η χειρότερη. Ίσα-ίσα μ' άρεσε. Το τέλος αυτής της ιστορίας δεν μ΄άρεσε με τον Φιντέλ γιατί έχασε την αληθοφάνειά της. Λοιπόν, στα δια ταύτα. Το βιβλίο ναι είναι σαν ένα ντοκιμαντέρ. Και τόσες ώρες να διαβάζω μια ξεπατικούρα του 1ου και 2ου παγκοσμίου πολέμου δεν το αντέχω. Ειδικά όταν μέσα σε αυτό δεν υπάρχουν οι χαρακτήρες που θα με αγγίξουν γιατί πολλά απλά δεν επικεντρώνεται σε κάποια πρόσωπα. Η πλοκή προχωράει πολύ αργά για ένα τόσο μεγάλο βιβλίο και χάνει ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον του. Κάποιες ιστορίες ήταν πολύ καλές, αλλά δεν δικαιολογούν το μέγεθος του. Αγωνία ανύπαρκτη αφού ήδη ξέρουμε το τέλος. Το audiobook είναι καταπληκτικό και κάνει το βιβλίο 100 φορές καλύτερο, γιατί υπάρχουν γνωστοί ηθοποιοί που διαβάζουν την κάθε ιστορία σαν να τη ζουν εκείνη τη στιγμή.:

 

https://www.youtube.com/watch?v=omgdZ2ktVb4

Μπράβο Αλέξανδρε! Το έψαχνα αυτό το βιντεάκι! 

Link to comment
Share on other sites

World War Z

Το βιβλίο βασίζεται σε μία ενδιαφέρουσα ιδέα, στην προσπάθεια μίας παρουσίασης των συμβάντων σε παγκόσμια κλίμακα ενός zombie apocalypse. Ο συγγραφέας του 'World War Z' γνωρίζει τι πρέπει να κάνει, γνωρίζει ακόμη και τις αδυναμίες του στην παρουσίαση ενός έπους, ενός πολύχρονου πολέμου των ανθρώπων ενάντια στα zombie και μας τις υπογραμμίζει με λογοτεχνικά τρικ απ' την αρχή αφήνοντας μας να διαβάσουμε την ιστορία. Η σκέψη είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, σε σημεία η μαύρη κωμωδία είναι επιτυχημένη, η κοινωνική σάτιρα πολύ καλή, αλλά ως σύνολο το βιβλίο απογοητεύει, οι καλές ιδέες είναι λίγες για να υποστηρίξουν την επική διάσταση του βιβλίου, ακόμη και οι ιστορίες άλλων πολιτισμών σε μεγάλο βαθμό παρουσίαζονται μέσα από ένα πρίσμα αμερικανικού τρόπου ζωής που σε σημεία ενοχλεί, ενώ το βιβλίο κουράζει ολοένα και περισσότερο καθώς γυρνούν οι σελίδες.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Wordsmith :   Μου άρεσε γενικά. Ήταν πρωτότυπο και ενδιαφέρον σαν ιδέα. Έχει βέβαια πολλές αμερικανιές που τις έγραψε μόνο και μόνο για να σε εντυπωσιάσει. Ίσως δεν είναι τόσο αληθοφανές. Χαρακτηριστικό σημείο το σημείο όπου τυφλώθηκε ο Ιάπωνας από την πυρηνική βόμβα. Ενδιαφέρον το περιστατικό με τους απλούς εργάτες που έγιναν δάσκαλοι μεγαλοδικηγόρων και υψηλόβαθμων εργαζομένων πριν το zombie apocalypse.

Καλύτερη ιστορία με τον ΣΙΓΚΕΛ

 

Σινκλέρ, ρε συ. Άρθουρ Σινκλέρ ο νεότερος κλπ.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

 

Wordsmith :   Μου άρεσε γενικά. Ήταν πρωτότυπο και ενδιαφέρον σαν ιδέα. Έχει βέβαια πολλές αμερικανιές που τις έγραψε μόνο και μόνο για να σε εντυπωσιάσει. Ίσως δεν είναι τόσο αληθοφανές. Χαρακτηριστικό σημείο το σημείο όπου τυφλώθηκε ο Ιάπωνας από την πυρηνική βόμβα. Ενδιαφέρον το περιστατικό με τους απλούς εργάτες που έγιναν δάσκαλοι μεγαλοδικηγόρων και υψηλόβαθμων εργαζομένων πριν το zombie apocalypse.

Καλύτερη ιστορία με τον ΣΙΓΚΕΛ

 

Σινκλέρ, ρε συ. Άρθουρ Σινκλέρ ο νεότερος κλπ.

 

Μάλλον ήμουν πιωμένος όταν το έγραφα το ποστ δεν εξηγείται! 

 

Link to comment
Share on other sites

Ναι, κι εγώ είπα ότι η ιστορία με την πιλότο μού άρεσε, αλλά τι να σε κάνουμε :bleh:

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ναι, κι εγώ είπα ότι η ιστορία με την πιλότο μού άρεσε, αλλά τι να σε κάνουμε :bleh:

 

...και εγώ είχα πει το ίδιο. Εκείνες οι μετέπειτα μπύρες θα φταίνε. :rolleyes:

Link to comment
Share on other sites

Ζ Παγκόσμιος Πόλεμος

 

Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2011 και με το που έσκασε μύτη στα βιβλιοπωλεία, το αγόρασα δίχως δεύτερη σκέψη, μιας και ήταν από τα βιβλία που ήθελα να δω στα ελληνικά. Για κάποιον περίεργο λόγο όμως τόσο καιρό παρέμενε αδιάβαστο στην βιβλιοθήκη μου, μέχρι που ήρθε η Τρομοπρόκληση 2014 ως σοβαρό κίνητρο για να το διαβάσω επιτέλους. Και ευτυχώς, γιατί μιλάμε για ένα βιβλίο που το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ.

 

Το στιλ αφήγησης και ο τρόπος που παρουσιάζεται η ιστορία είναι που κάνει το βιβλίο αυτό να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα ζομποβιβλία. Μέσω ατομικών συνεντεύξεων και μαρτυριών, βλέπουμε πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες της παγκόσμιας αποκάλυψης, μιας και διαφορετικοί άνθρωποι από διαφορετικές χώρες και με διαφορετικές κουλτούρες και απόψεις εξιστορούν αυτά που έζησαν πριν, κατά την διάρκεια και μετά την αποκάλυψη των ζόμπι. Και μέσω αυτών των μαρτυριών βλέπουμε πως όλα τα αρνητικά και οι παθογένειες του κόσμου επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τον πόλεμο των ανθρώπων ενάντια στα ζόμπι. Τι να πρωτοαναφέρω ως προς αυτό, την μάχη του Γιόνκερς, τα μποτιλιαρίσματα, την βίλα με τους διάσημους, την νοοτροπία των κυβερνήσεων; Μπορείτε να καταλάβετε.

 

Το βιβλίο είναι γεμάτο δυνατές και μοναδικές εικόνες, οι ιδέες του Μπρουκς πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσες και φαίνεται από μακριά η έρευνα που έριξε ο συγγραφέας για να γράψει αυτό το βιβλίο. Βλέπουμε μαρτυρίες απλών ανθρώπων, στρατιωτικών, πολιτικών, επιστημόνων και πάει λέγοντας, οπότε η έρευνα σε αρκετούς διαφορετικούς τομείς ήταν μονόδρομος για τον συγγραφέα ώστε να γράψει μια όσο γίνεται πιο "έγκυρη" αποκάλυψη των ζόμπι. Βέβαια δεν ξεφεύγει από κάποιες αναπόφευκτες αμερικανιές, αλλά, εντάξει, ελάχιστα με ενόχλησαν.

 

Τα θετικά είναι πάρα πολλά, η εξαιρετική γραφή, οι ιδέες, η απίστευτη ατμόσφαιρα, οι πολλές τρομερές εικόνες, αλλά ένα αρνητικό κατά την γνώμη μου είναι αυτό που παρατήρησαν αρκετά άλλα μέλη εδώ μέσα, ο ομοιόμορφος τρόπος ομιλίας των χαρακτήρων, μιας και πολλοί από αυτούς, ανεξάρτητα πόσο διαφορετικοί ήταν από άποψη εθνικότητας και κοινωνικής τάξης, χρησιμοποιούσαν σχεδόν το ίδιο λεξιλόγιο και τις ίδιες εκφράσεις. Βέβαια ακόμα και αυτό το αρνητικό δεν με απασχόλησε τόσο, μιας και οι πολλές διαφορετικές ιστορίες κρατούσαν αμείωτο το ενδιαφέρον μου, απλώς είναι σωστό να το επισημάνω και αυτό.

 

Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον, καλογραμμένο και συναρπαστικό βιβλίο με ζόμπι, όχι το χαρακτηριστικό του είδους, που σίγουρα θα κεντρίσει το ενδιαφέρον όλων όσων θέλουν να διαβάσουν κάτι το διαφορετικό στο συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος. Μην περιμένετε ιδιαίτερο συναίσθημα ή ανατροπές στην πλοκή, άλλωστε η ιστορία είναι προδιαγεγραμμένη, όμως να περιμένετε ενδιαφέρουσες ιδέες, δυνατές εικόνες και μια παγκόσμιας κλίμακας εξιστόρηση της αποκάλυψης των ζόμπι.

 

9.5/10

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

  • 6 months later...

Μια και πήρα φόρα σήμερα, ας γράψω και γι' αυτό, μιας και το διάβασα χάρις στα σχόλια του φόρουμ.

 

Πριν από κάμποσο καιρό διάβασα τον Ζ Παγκόσμιο Πόλεμο και μου άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις, με μάλλον περισσότερο θετικές.

 

Το βιβλίο στα τεχνικά κομμάτια είναι από αρκετά έως πολύ καλό.

  • Καλογραμμένο (εντάξει, ίσως να μπορούσε να δουλέψει περισσότερο τις φωνές των χαρακτήρων του, αλλά δεν με χάλασε ιδιαιτέρως), με μια ωραία ανανέωση σε ένα είδος που έχουν γραφεί και κινηματογραφηθεί πολλά.
  • Επίσης πολλές ατάκες ενδιαφέρουσες (γαμώτο, υπήρχε μια ατάκα που ήθελα να την θυμάμαι, αλλά πάει χάθηκε, δεν έχω και το βιβλίο να ψάξω)
  • Ενδιαφέρουσα η επιλογή των συνεντεύξεων, στα θετικά κι αυτό. Ίσως στο τέλος που επανέρχονται οι ίδιοι χαρακτήρες να ήθελα λίγη μεγαλύτερη χρησιμότητα, πέραν του επιλόγου και του "κλεισίματος", καθώς και να μας θύμιζε διακριτικά ποιος είναι ποιος (γιατί προφανώς και δεν θυμόμουν ονόματα ή περιοχές πέραν ορσιμένων εξαιρέσεων κι ούτε είχα σκοπό να ψάχνω στο υπόλοιπο βιβλίο).
  • Το δυνατότερο όμως σημείο όλων, κι αυτό το κάνει αρκετά καλά, είναι ότι μας δίνει όλο το περιβάλλον γύρω από την επιδημία, τις επιπτώσεις σε σχεδόν κάθε τομέα. Έπιανε διάφορους τομείς, τους έδινε νόημα και το έκανε πιο αληθοφανές. Αυτό ήταν σίγουρα το μεγάλο ατού του μυθοστορήματος.

 

Για αρνητικά, θα έλεγα ότι μέχρι τη μέση δεν είχα κάποιο παράπονο. Μπορεί να μην με ξετρέλαινε, αλλά ήταν απολαυστικό, με δυνατά σημεία. Μπορεί σε μερικά σημεία σε αναφορές σε στρατιωτικά πρωτόκολλα να ψιλοβαριόμουν, αλλά ήμουν συνολικά ικανοποιημένος.

 

Το μεγαλύτερο αρνητικό κι αυτό που μου έχει μείνει εντονότερα από το βιβλίο (γι' αυτό κι οι ανάμεικτες εντυπώσεις) είναι η αμερικανιά του.

 

Κι όχι, δεν μιλάω για την αμερικανιά "Όλα δένουν τελικά, συνωμοσίες, εκρήξεις, συμπτώσεις, σταματάμε τη δουλειά μας για να χειροκροτήσουμε τον υπερήρωα κλπ", ή την αμερικανιά-μελό της λογικής "Μπορεί να σε μισούσα που παντρεύτηκες την κόρη μου, αλλά θα πάρω τη θέση σου και θα θυσιαστώ, να φάει εμένα ο μετεωρίτης για να γυρίσεις σώος στη γη και να μου κάνεις εγγονάκια".

Αν γίνουν καλά, μπορούν να είναι μια χαρά :)

 

Το χειρότερο όλων όμως είναι η αμερικάνικη προπαγάνδα. Και το βιβλίο, με το γάντι κατά κύριον λόγο, άλλες φορές και χωρίς, έχει μπόλικη από δαύτην.

Άντε να δεχτώ ότι οι Αμερικανοί είναι πάντα οι καλοί, εκείνοι που λάθη κάνουν, αλλά αναγκάζονται πάντα να τα κάνουν, που ενδιαφέρονται για το γενικό καλό, αλλά ενδιαφέρονται όμως και για την πάρτη τους και θα το δικαιολογήσουν μια χαρά. (το κεφάλαιο με τη CIA αν και αρκετά καλό, με ξένισε γι' αυτό τον λόγο σε πολλά σημεία, σαν να δικαιολογούσε πράγματα και να έπρεπε εγώ να πω "α, ναι, δίκιο έχει")

Άντε, κι οι Ρώσοι αδίστακτοι, σκληροί, με μαύρη ψυχή.

Άντε και οι Ισραηλινοί πολυμήχανοι, οι άλλοι καλοί του συστήματος αυτού, βήματα μπροστά από την κοινωνία μας.

Μωρέ να δεχτώ ότι κι οι Ιάπωνες είναι βόδια.

Αλλά αυτό με την Κούβα δεν μπορώ να το παραβλέψω, γιατί βρωμάει από χιλιόμετρα.

Κι όλα μαζί, σίγουρα δεν μου φαίνεται σύμπτωση.

 

Δύσκολα θα μπορούσα να φανταστώ πιο φιλικό προς τον Αμερικάνο αναγνώστη βιβλίο, με όλα τα ωραία του τα στερεότυπα, σε ένα σενάριο κινδύνου. Πιο φιλικό, και χωρίς να κάνει μπαμ ότι είναι προπαγάνδα δηλαδή.

(Δεν λέω ότι ο συγγραφέας πληρώθηκε από την κυβέρνηση να αναπαραγάγει τα κλισέ και να δώσει αυτό που τόσο ήθελε το αμερικάνικο κοινό, αλλά έστω κι υποσυνείδητα (αν όχι συνειδητά, δεδομένου ότι θα ήταν ευκλότερο να διαφημιστεί έτσι) το βιβλίο είναι αρκετά συντηρητικό κι αυτό είναι κάτι που για μένα ρίχνει πολλούς πόντους από το τελικό αποτέλεσμα)

 

Εν πάσει περιπτώσει, νομίζω ότι είναι ένα βιβλίο, που αν κανείς αγνοήσει την "αμερικανιά" που περιέγραψα, λογικά θα το απολαύσει αρκετά! :)

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

ή την αμερικανιά-μελό της λογικής "Μπορεί να σε μισούσα που παντρεύτηκες την κόρη μου, αλλά θα πάρω τη θέση σου και θα θυσιαστώ, να φάει εμένα ο μετεωρίτης για να γυρίσεις σώος στη γη και να μου κάνεις εγγονάκια".

1ον ΟΥΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! :rofl2:

2ον: Είναι από κάπου συγκεκριμένα αυτό; Από πού; 

3ον Συμφωνώ σε γενικές γραμμές με την κριτική, αλλά το like αξίζει και μόνο γι' αυτό.

Link to comment
Share on other sites

Wordsmith,τρελό σπόιλερ βέβαια αν δεν το έχεις δει αλλά μιλάμε για παλιά πλέον ταινία που έχει δείξει άπειρες φορές η τηλεόραση.
Αναφέρεται στο

 

 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..