Naroualis Posted April 5, 2011 Share Posted April 5, 2011 Έπεσα πάνω στο βιβλίο αυτό, στο ... Facebook. Συγκεκριμένα, ο συγγραφέας είχε ανεβάσει μια διαφήμιση, στην οποία, ως γνωστή κίσσα του ελληνικού φανταστικού τσίμπισα αμάσητη. Αγόρασα το βιβλίο λίγες μέρες αργότερα, αλλά θες ο όγκος του, θες ότι δεν ήμουν στην κατάλληλη διάθεση, δεν το είχα διαβάσει ως τώρα, αφήνοντάς για έναν περίπου χρόνο στο ράφι της βιβλιοθήκης. Το ξεκίνησα πριν από μερικές μέρες, και το τελείωσα σήμερα. Αλλά ας πάρουμε τα πράγμα από την αρχή. Είναι συλλογή διηγημάτων ή μυθιστόρημα; Ξεκινώντας το και διαβάζοντας τα πρώτα τέσσερα κεφάλαια, προσπαθούσα ειλικρινά να βρω τη σχέση μεταξύ τους, διότι είχαν την εντύπωση (από το ίδιο το κείμενο κι όχι από τη διαφήμιση) ότι επρόκειτο για μυθιστόρημα. Στο πέμπτο πια κομμάτι που πήγαινε σε εντελώς άλλο δρόμο, κατάλαβα ότι ήταν διηγήματα. Ξαναγύρισα λοιπόν και τα ξαναδιάβασα ως τέτοια, για να μην τα αδικήσω. Και δυστυχώς δεν τα αδίκησα. Η ιδέα (τόσο η κεντρική όσο και οι επιμέρους) δεν είναι σχεδόν ποτέ κακή, αν και από ένα σημείο κι έπειτα είναι πάντοτε κι εντελώς προβλέψιμη. Κάποιος που τρομάζει από κάτι για να ανακαλύψει ότι τελικά είναι ο ίδιος που είναι νεκρός/σίριαλ κίλλερ/δαίμονας της κολάσεως. Η επανάληψη είναι η μήτηρ πάσης μαθήσεως, αλλά από τη σελίδα 50 έως και την 324 που τελειώνει, η διδακτέα ύλη ήταν συνεχώς η ίδια. Η ατμόσφαιρα είναι χαριτωμένη (αν μπορείς κανείς αυτό να το πει σε ένα κείμενο τρόμου) Ο ίδιος ο τρόμος είναι άλλες φορές υπερφυσικός κι άλλες όχι, αλλά πάντα μέσα στα πλαίσια αυτού που αναγνωρίζουμε ως τρόμο. Οι χαρακτήρες διχάζονται, άλλοι είναι σχεδόν άψογα σκιαγραφημένοι (τολμώ να πω, με γνώση των συνεπειών του νόμου, ότι όλοι ετούτοι είναι αντρικοί χαρακτήρες), ενώ άλλοι (οι περισσότεροι γυναικείοι, με μέγιστο φετίχ τους το ότι ανατριχιάζουν τακτικότερα απ' όσο θα έπρεπε) είναι μάλλον παιδιάστικα ζωγραφισμένοι με δαχτυλομπογιές. Αυτό που προσωπικά βρίσκω πολύ δύσκολο και να δεχτώ, αλλά και να πω εδώ, δημόσια, είναι ότι η ίδια η γραφή είναι εκείνη που καταστρέφει το αποτέλεσμα. Ειδικά η αγάπη του συγγραφέα για παρομοιώσεις και παράξενες οπτικές γωνίες που παίζουν το ρόλο του "comic relief". Μεταφέρω μία από αυτές εδώ, γιατί πραγματικά δε θέλω να επεκταθώ περισσότερο. Ας κρίνετε μόνοι σας. "Το κάθισμα στη στάση του λεωφορείου είναι παγωμένο και οι γυμνοί μηροί της ανατριχιάζουν στο άγγιγμά του. Αν ήσουν ένα μόριο πάνω στο λευκό της δέρμα, θα εντυπωσιαζόσουν από τα ψηλά ξανθά δέντρα που μέσα σε ένα δευτερόλεπτο υψώθηκαν μπροστά σου και θα αναζητούσες διέξοδο από αυτό το μαγικό δάσος." Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted April 5, 2011 Share Posted April 5, 2011 Άσχετο με το βιβλίο, το οποίο ούτε έχω διαβάσει, ούτε είχα ακουστά μέχρι τώρα: Γιάννη Λάχανη δεν τον λένε τον συγγραφέα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted April 6, 2011 Author Share Posted April 6, 2011 Αμάν αυτή η βιασύνη μου. Συγνώμη σε όλους (κυρίως στο συγγραφέα) κι ευχαριστώ κοριτσάκι. Μπορεί ένας καλός μόντ να το αλλάξει στον τίτλο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted April 6, 2011 Share Posted April 6, 2011 Αμάν αυτή η βιασύνη μου. Συγνώμη σε όλους (κυρίως στο συγγραφέα) κι ευχαριστώ κοριτσάκι. Μπορεί ένας καλός μόντ να το αλλάξει στον τίτλο; fixed! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted April 6, 2011 Share Posted April 6, 2011 Αμάν αυτή η βιασύνη μου. Συγνώμη σε όλους (κυρίως στο συγγραφέα) κι ευχαριστώ κοριτσάκι. Μπορεί ένας καλός μόντ να το αλλάξει στον τίτλο; Κανένα πρόβλημα! Όσο καιρό λείπει η Κέλλυ, κάποιος πρέπει να αναλάβει τα ηνία, έτσι δεν είναι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted April 6, 2011 Author Share Posted April 6, 2011 Σας μερσώ αμφοτέρους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.