Jump to content

Διηγήματα- δύσκολο είδος;


Kafka
 Share

Recommended Posts

Καθώς συνεχίζω την προσπάθειά μου να βρω κάποια στέγη για το έργο μου, και ήδη έχω πάρει αρκετές αρνητικές απαντήσεις, αναρωτιέμαι αν θα είχα καλύτερες προοπτικές αν προσπαθούσα να γράψω μια νουβέλα.

 

Βέβαια αυτό λέγεται πιο εύκολα απ ό,τι γίνεται, καθώς μόνο μία έχω γράψει, πριν απο χρόνια, και εκείνη σίγουρα δεν κάνει για έκδοση.

 

Όμως αναρωτιέμαι αν η έκδοση μιας συλλογής διηγημάτων είναι καθαυτή κάτι δυσκολότερο απ ό,τι ενός μεγαλύτερου έργου, στη χώρα μας.

 

 

 

 

Εσείς τί γνώμη έχετε; :)

 

 

 

 

Βέβαια ακόμα και να έγραφα μια νουβέλα και πάλι το κύριο έργο μου θα αποτελούταν απο μικρότερα κείμενα. Αλλά το πιο δύσκολο βήμα είναι το αρχικό, πιστεύω οτι απο τη στιγμή που κανείς έχει μια έκδοση απο έναν καλό οίκο η συνέχεια είναι εύκολη, ή έστω ευκολότερη.

 

 

 

 

Σκεφτόμουν οτι είναι μάλλον μέσα στις δυνατότητες μου να γράψω ένα έργο εκατό σελίδων, μια τέτοιας έκτασης νουβέλα. Και ίσως να έκανε καλύτερη εντύπωση, αν ποιοτικά ήταν αντίστοιχη με τα άλλα έργα μου, απ ό,τι ένα έργο των ίδιων σελίδων που όμως είναι κομματιασμένο σε μικρά τμήματα.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Οι εκδότες λένε ότι το διήγημα έχει πεθάνει. Ίσως και να έχουν δίκιο, γιατί πρωτοεμφανιζόμενος με συλλογή διηγημάτων δεν στέκει τόσο εύκολα στην αγορά (αν και ο τρόμος είναι ιδιαίτερη περίπτωση, αφού στο διήγημα έχει τους φανατικούς οπαδούς του).

 

Σε γενικές γραμμές πάντως, είναι πιο εύκολο να εκδόσεις με ένα μυθιστόρημα.

Link to comment
Share on other sites

Κούστας - Παπαδόπουλος - Μανωλιός... Δεν ξέρω αν ισχύει στο βαθμό που λέγεται. Για μένα τα διηγήματα έχουν ιδιαίτερη αξία, πάντως, δε θα έπρεπε να υποτιμούνται.

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ μαζί σου Nihilio. Ειδικά ως προς την ιδιαιτερότητα του είδους του τρόμου, αυτό άλλωστε άρχισε τουλάχιστον απο τον Πόε, αν όχι νωρίτερα. Και σίγουρα εγώ έχω συνηθίσει να γράφω κάτι σχετικά μικρό όπου όλα υπάρχουν για να οδηγήσουν σε μία συγκεκριμένη στιγμή έντασης. Σε ένα μεγαλύτερο έργο οι ισορροπίες θα έπρεπε να αλλάξουν...

 

 

 

 

Ascannerdarkly: Αυτοί μόνο διηγήματα γράφουν; Kαι, ακόμα κυριότερα, με διηγήματα ξεκίνησαν;

 

Αν ναι τότε αυτό είναι ελπιδοφόρο για εμένα.

 

 

 

 

Πάντως ιστορικά τα διηγήματα παρουσιάζονταν κυρίως σε περιοδικά, και μετά συγκεντρώνονταν σε βιβλία. Χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις του Maupassant, του Chechov και άλλων μεγάλων διηγηματογράφων.

 

 

Edited by Iwannhs
Link to comment
Share on other sites

Όμως αναρωτιέμαι αν η έκδοση μιας συλλογής διηγημάτων είναι καθαυτή κάτι δυσκολότερο απ ό,τι ενός μεγαλύτερου έργου, στη χώρα μας.

 

Είναι. Σαφώς.

Link to comment
Share on other sites

Ascannerdarkly: Αυτοί μόνο διηγήματα γράφουν; Kαι, ακόμα κυριότερα, με διηγήματα ξεκίνησαν;

 

Αν ναι τότε αυτό είναι ελπιδοφόρο για εμένα.

 

Ναι. Ο ένας μόλις σου μίλησε από πάνω.

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Κούστας - Παπαδόπουλος - Μανωλιός... Δεν ξέρω αν ισχύει στο βαθμό που λέγεται. Για μένα τα διηγήματα έχουν ιδιαίτερη αξία, πάντως, δε θα έπρεπε να υποτιμούνται.

 

Φυσικά και δεν θα έπρεπε να υποτιμούνται. Είμαι της άποψης πως χρειάζονται την περισσότερη μαεστρία από κάθε άλλο λογοτεχνικό είδος, για να δώσουν αξία στο χρόνο που θα τούς αφιερώσει ο αναγνώστης -γι αυτό και δεν πρόκειται ποτέ να ασχοληθώ με δαύτα. (το δαύτα με την καλή, ευχάριστα απεγνωσμένη έννοια)

Edited by Howard Crease
Link to comment
Share on other sites

Μάλλον παίζει μεγάλο ρόλο πώς έχει συνηθίσει κανείς. Εγώ σπάνια γράφω κάτι που να υπερβαίνει τις 30 σελίδες, και ο μέσος όρος κάθε κειμένου μου είναι γύρω στις δώδεκα. Έτσι οργανώνεται και το έργο αυτόματα, όταν είμαι στην τέταρτη σελίδα ξέρω οτι μένουν άλλα δύο τρίτα και κανονίζω την εξέλιξη.

 

Αλλά σίγουρα τα μεγάλα κείμενα έχουν άλλη δυναμική, που όμως δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να την υπολογίσει σωστά. Αν θέλεις ένα μήνα τουλάχιστον για να διαβάσεις ένα μυθιστόρημα τότε είναι δύσκολο να υπολογίσει κανείς τί απο τις προηγούμενες σελίδες θα θυμάσαι και πώς, φτάνοντας στην κορύφωση, ενώ σε ένα διήγημα όλα είναι ένας υπολογισμός. :)

 

 

Link to comment
Share on other sites

Ας μη γελιόμαστε,είναι πιο δύσκολα τα μυθιστορήματα. Ωστόσο, και το διήγημα είναι μεγάλη τέχνη κι έχει το μερίδιό του. Ο Πόε τα θεωρούσε την κορυφαία μορφή λογοτεχνίας. Σίγουρα, το να απολαμβάνεις μια ιστορία σε μορφή σφηνακίου, είναι κάτι πολύ ευχάριστο και πρακτικό.

Link to comment
Share on other sites

Η Πόλυ Μηλιώρη στο βιβλίο της «Δημιουργική γραφή για μελλοντικούς ομότεχνους» το οποίο διαβάζω τώρα, γράφει ότι το διήγημα είναι η δυσκολότερη μορφή λογοτεχνίας! Το δικαιολογεί μεταξύ άλλων γράφοντας ότι το διήγημα είναι ένα είδος με πολλές απαιτήσεις στο οποίο ο συγγραφέας (αντίθετα με αυτό που συμβαίνει στο μυθιστόρημα) δεν έχει δεύτερη ευκαιρία για να κερδίσει τις εντυπώσεις του αναγνώστη.

 

 

Οι εκδότες είναι επιφυλακτικοί με τα διηγήματα. Τα θεωρούν λιγότερο δημοφιλή ακόμα και από την ποίηση και προσπαθούν να τα αποφύγουν (αυτό τουλάχιστον μου εκμυστηρεύτηκε συγκεκριμένος εκδότης)!

 

Από την άλλη – δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου ή η πολλή παρέα που κάνω με εσάς τελευταία μέσα από το sff.gr – αισθάνομαι ότι το διήγημα είναι της μόδας τελευταία…:drinks:

 

 

Link to comment
Share on other sites

Ως είδος προς έκδοση, απ'ότι έχω καταλάβει κι εγώ, είναι πιο εύκολο να εκδοθεί κάτι μεγάλο, παρά μια συλλογή μικρότερων ιστοριών. Αυτό λένε και οι πιο έμπειροι του χώρου, οπότε τα λόγια μου περιττεύουν.

 

Θα ήθελα, όμως, να εκφράσω την άποψή μου σχετικά με τη δυσκολία των δύο ειδών στη γραφή τους.

 

Σαφώς, το μυθιστόρημα χρειάζεται πολύ μεγαλύτερο χρόνο, ώστε να ολοκληρωθεί. Σε αυτό έγκειται μια από τις μεγαλύτερες -για μένα- δυσκολίες του. Κι αυτό διότι, ενώ έχω το υλικό, δεν έχω το σύστημα και την υπομονή ώστε να μετατρέψω όλες τις ιδέες μου σε χαρτί.

 

Από την άλλη, ένα διήγημα ολοκληρώνεται -έστω σε πρόχειρη μορφή, χωρίς τις διορθώσεις- πολύ γρήγορα. Η μικρή του έκταση, ωστόσο, το κάνει -ας πούμε- απαγορευτικό για άτομα με καλπάζουσα φαντασία -όπως εγώ- γιατί υπάρχει πολλές φορές ο κίνδυνος να θεωρηθεί ατελές ή να είναι τόσο στριμωγμένες οι πληροφορίες μέσα του, που να το κάνουν κουραστικό.

 

Επομένως, ο καθένας επιλέγει με βάση τις ιδέες που έχει. Αν αρκούν για ένα διήγημα, ας γράψει διήγημα. Αν πάλι είναι πολύ σύνθετες, καλύτερα να αποτελέσουν τη βάση για ένα μυθιστόρημα. Αν είναι κάτι ενδιάμεσο, το καλύτερο για την έκθεση αυτών των ιδεών θα ήταν μια νουβέλα.

 

Με άλλα λόγια, οι ιδέες είναι αυτές που θα ορίσουν το μέγεθος του έργου, όχι το αν θα εκδοθούν, ούτε το αν υπάρχει ο χρόνος για να γραφούν. Αν υπάρχει θέληση και πείσμα, θα γίνει αυτό που θέλουμε όσο εξαρτάται από εμάς. (ΟΚ, αυτό το τελευταίο το γράφω για μένα, για να μη βρίσκω δικαιολογίες ότι δεν έχω χρόνο, όταν είναι να γράψω το μυθιστόρημα που έχω στο μυαλό μου).

 

Όπως και να'χει, Κυριάκο, να γράφεις με γνώμονα τις ιδέες σου. Να γράφεις για σένα και όχι για τους εκδοτικούς οίκους. Κι αν κάποια στιγμή σου έρθει μια ιδέα για κάτι μεγαλύτερο, να τη γράψεις -γιατί όχι; Και να την εκδώσεις κιόλας. Αλλά μέχρι τότε, μην "κάψεις" κάποια από τις ιδέες σου μόνο και μόνο για να εκδώσεις κάτι. Εντάξει; :) :friends:

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ για τη σημείωση :)

 

 

 

 

Η ιδανική κατάσταση για εμένα θα ήταν να αποκτούσα ένα βιβλίο δίχως να πάψω να γράφω διηγήματα, διότι μου αρέσουν ως είδος.

 

Αποφάσισα όμως αν δεν έχω θετικές απαντήσεις απο τους δύο οίκους που περιμένω, να στείλω σε άλλους δύο τα διηγήματα αλλά παράλληλα να επεκτείνω ένα απο αυτά σε νουβέλα.

 

Με πονάει λίγο αυτό, αλλά απο την άλλη πολλοί έχουν κάνει κάτι παρόμοιο. Για παράδειγμα το πρώτο κεφάλαιο του μυθιστορήματος του Κάφκα "Η αμερική" ήταν αρχικά ένα σύντομο αυτοτελές διήγημα.

 

Νομίζω οτι με λίγη προσπάθεια είναι στα όρια των δυνατοτήτων μου να γράψω κάτι γύρω στις εκατόνπενήντα σελίδες. Τόσο περίπου είναι και το μέγεθος της νέας συλλογής διηγημάτων που σκοπεύω να στείλω, αλλά μία νουβέλα φαίνεται οτι ανοίγει νέους δρόμους διότι αρκετοί καλοί εκδοτικοί οίκοι σημειώνουν πως δε δέχονται καν διηγήματα.

 

 

 

 

Ακόμα και αν η νουβέλα δε βγει καλή θα έχω κάνει μια νέα προσπάθεια. Μετράει και αυτό πιστεύω :)

 

 

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ για τη σημείωση :)

 

 

 

 

Η ιδανική κατάσταση για εμένα θα ήταν να αποκτούσα ένα βιβλίο δίχως να πάψω να γράφω διηγήματα, διότι μου αρέσουν ως είδος.

 

Αποφάσισα όμως αν δεν έχω θετικές απαντήσεις απο τους δύο οίκους που περιμένω, να στείλω σε άλλους δύο τα διηγήματα αλλά παράλληλα να επεκτείνω ένα απο αυτά σε νουβέλα.

 

Με πονάει λίγο αυτό, αλλά απο την άλλη πολλοί έχουν κάνει κάτι παρόμοιο. Για παράδειγμα το πρώτο κεφάλαιο του μυθιστορήματος του Κάφκα "Η αμερική" ήταν αρχικά ένα σύντομο αυτοτελές διήγημα.

 

Νομίζω οτι με λίγη προσπάθεια είναι στα όρια των δυνατοτήτων μου να γράψω κάτι γύρω στις εκατόνπενήντα σελίδες. Τόσο περίπου είναι και το μέγεθος της νέας συλλογής διηγημάτων που σκοπεύω να στείλω, αλλά μία νουβέλα φαίνεται οτι ανοίγει νέους δρόμους διότι αρκετοί καλοί εκδοτικοί οίκοι σημειώνουν πως δε δέχονται καν διηγήματα.

 

 

 

 

Ακόμα και αν η νουβέλα δε βγει καλή θα έχω κάνει μια νέα προσπάθεια. Μετράει και αυτό πιστεύω :)

 

 

 

Ναι ρε σύ, άσε που μπορεί τελικά να σου αρέσει κι η φάση της συγγραφής της. Μια σκέψη είναι αντί να πας από τις 30 σελίδες στις 150, να δοκιμάσεις κάτι ενδιάμεσο.

Link to comment
Share on other sites

Έχω γράψει, πριν απο δύο χρόνια, κάτι που έφτασε τις εξήντα σελίδες. Σίγουρα δεν κάνει για έκδοση, είναι κάπως περίεργο και μπερδεμένο.

 

Αλλά θέλω να πω οτι δε θα είναι και τόσο ανήκουστο να καταφέρω να φτάσω τις εκατόνπενήντα :)

 

Σίγουρα θέλει λίγη σκέψη, διότι δε μπορεί να γραφτεί ως έργο με τις ίδιες ισορροπίες που έχει ένα διήγημα. Αν και έχω ήδη κατά νου την κορύφωση του.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Έχω γράψει, πριν απο δύο χρόνια, κάτι που έφτασε τις εξήντα σελίδες. Σίγουρα δεν κάνει για έκδοση, είναι κάπως περίεργο και μπερδεμένο.

 

Αλλά θέλω να πω οτι δε θα είναι και τόσο ανήκουστο να καταφέρω να φτάσω τις εκατόνπενήντα :)

 

Σίγουρα θέλει λίγη σκέψη, διότι δε μπορεί να γραφτεί ως έργο με τις ίδιες ισορροπίες που έχει ένα διήγημα. Αν και έχω ήδη κατά νου την κορύφωση του.

 

 

 

Εγώ το μεγαλύτερο που έχω γράψει είναι 283 αλλά ακόμα το γράφω, δεν έχει τελειώσει. Μ' αρέσουν και τα διηγήματα όμως. Έχουν κάτι το ανεκπλήρωτο.

Link to comment
Share on other sites

Έχω βέβαια το ημερολόγιό μου, που πρέπει να είναι πάνω απο πέντε χιλιάδες σελίδες- το γράφω απο το 2005. Επίσης κάποια άλλα αυτοβιογραφικά πράγματα είναι γύρω στις εκατόν πενήντα, αλλά πολύ αμφιβάλω οτι θα έκαναν για δημοσίευση. Αν απελπιστώ αρκετά μπορεί να ξανα-επεξεργαστώ τα χειρόγραφα :)

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Έχω βέβαια το ημερολόγιό μου, που πρέπει να είναι πάνω απο πέντε χιλιάδες σελίδες- το γράφω απο το 2005. Επίσης κάποια άλλα αυτοβιογραφικά πράγματα είναι γύρω στις εκατόν πενήντα, αλλά πολύ αμφιβάλω οτι θα έκαναν για δημοσίευση. Αν απελπιστώ αρκετά μπορεί να ξανα-επεξεργαστώ τα χειρόγραφα :)

Πέντε χιλιάδες;! Μωρέ μπράβο!

Εγώ το μυθιστόρημα που τέλειωσα πριν λίγο καιρό είναι στις 300 σελίδες πάνω κάτω (δε μιλάω για Α4)

Τελοσπάντων, εγώ θέλω να σας ενημερώσω, παλικαράδες, ότι έχετε/έχουμε βγει λίιιιιιιιιιιιιιγο off-topic :)

 

 

Link to comment
Share on other sites

Εγώ λέω να προσπαθήσω άλλη μια φορά, αφού πάρω τις απαντήσεις που περιμένω τώρα και αν υπάρξει ανάγκη για νέα προσπάθεια, με διηγήματα, και αν τελικά μετά απο τρεις μήνες πάλι δεν τα δεχτεί κανείς τότε όντως να αρχίσω να γράφω μια νουβέλα.

 

Ιδέες έχω, δεν ξέρω όμως πώς να δημιουργήσω μια υπολογισμένη κορύφωση σε ένα μεγαλύτερο κείμενο. Μια καλή σκέψη είναι να διαβάσω ξανά κάποιες νουβέλες που μου άρεσαν και να αντιληφθώ έτσι καλύτερα την οργάνωσή τους.

 

Πάντως πολύ αμφιβάλω οτι σε μια νουβέλα μπορεί κανείς να πετύχει στους υπολογισμούς του τόσο καλά όσο σε ένα διήγημα. Θα δούμε όμως :)

 

 

 

 

Όσον αφορά το Ημερολόγιο, είναι έργο ζωής. Αν και παλιά έγραφα πολύ περισσότερο σε αυτό...

 

 

Link to comment
Share on other sites

Θα έλεγα ότι δεν χρειάζονται υπολογισμοί. Όπως σου βγει.

Link to comment
Share on other sites

Ναι πολλές φορές αυτή είναι η καλύτερη στάση, διότι είναι πιο πηγαίο το αποτέλεσμα :)

 

Ωστόσο εγώ έχω συνηθίσει να προσπαθώ να οργανώνω τα κείμενα μεθοδικά- τώρα το κατά πόσο οι υπολογισμοί έχουν επίπτωση στους άλλους, και μάλιστα έστω μια παρεμφερή με εκείνη που είχα κατά νου, είναι άλλο θέμα...

 

 

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Μπειτε σε ενα βιβλιοπωλειο.Κοιταξτε 100 λογοτεχνικα βιβλια στην τυχη.Λογικα πανω απο 90 θα ειναι μυθιστορηματα,οποτε ευκολα καταλαβαινει κανεις γιατι οι εκδοτες προτιμουν μυθιστορηματα απο συλλογες διηγηματων.Αυτο εκδοτικα.

Η συγγραφη διηγηματος ειναι πιο δυσκολη απο κεφαλαιο μυθιστορηματος ισου μεγεθους αλλα η συγγραφη ολοκληρου μυθιστορηματος ειναι με τη σειρα της πιο δυσκολη απο συγγραφη συλλογης διηγηματων ισου μεγεθους.:mf_sherlock:

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Μπειτε σε ενα βιβλιοπωλειο.Κοιταξτε 100 λογοτεχνικα βιβλια στην τυχη.Λογικα πανω απο 90 θα ειναι μυθιστορηματα,οποτε ευκολα καταλαβαινει κανεις γιατι οι εκδοτες προτιμουν μυθιστορηματα απο συλλογες διηγηματων.Αυτο εκδοτικα.

Η συγγραφη διηγηματος ειναι πιο δυσκολη απο κεφαλαιο μυθιστορηματος ισου μεγεθους αλλα η συγγραφη ολοκληρου μυθιστορηματος ειναι με τη σειρα της πιο δυσκολη απο συγγραφη συλλογης διηγηματων ισου μεγεθους.:mf_sherlock:

 

Χμμμ... κολλάω σε αυτό το τελευταίο. Εξαρτάται από το σε τί μεγέθους διηγήματα αναφέρεται κανείς.

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Εγώ έχω να δηλώσω ότι θεωρώ πως το μεγαλύτερο πρόβλημα, όχι με το να γράψεις, αλλά με το να ολοκληρώσεις τελικά μια νουβέλα, έγκειται ακριβώς σε αυτό το ρημάδι το "πηγαίο αποτέλεσμα". Γιατί πες ότι έχεις 1.000 ή 2.000 ή 3.000 πηγαίες (:p) λέξεις να διορθώσεις και να τις κάνεις να τσουλάνε, έστω και με κόπο. Βάλτο τώρα στο μυαλό σου με γύρω στις 50.000 πηγαίες που θα έχεις σε μια νουβέλα. Γιατί ότι γράφεται, γράφεται, δε διαφωνώ καθόλου σε αυτό. Για το πως διορθώνεται ώστε να διαβάζεται κι όλας διατηρώ τις αμφιβολίες μου :p

 

Όμως, φυσικά, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο γιατί προφανώς υπάρχουν πάντα ένα κάρο άλλοι που το έχουν κάνει πριν από σένα. Οπότε, συμφωνώ. Μη σκέφτεσαι, γράψτην. Και μετά που θα πελαγώσεις ζητάς βοήθεια για να τη στρώσεις κι όλας.

Link to comment
Share on other sites

  • 12 years later...
On 4/10/2011 at 11:11 PM, Kafka said:

Εσείς τί γνώμη έχετε; :)

Το διήγημα είναι μακράν δυσκολότερο από μυθιστόρημα, ποτέ δεν διάβασα το ανάποδο. Το να συμπυκνώσεις σε 6-7 χιλιάδες λέξεις κάτι που άλλος θέλει 60-70 χιλιάδες λέξεις, ναι, απαιτεί να ξέρεις τι ακριβώς θα γράψεις και να παραλείψεις τις περισσότερες σάλτσες.

 Έχω διαβάσει άπειρα μυθιστορήματα και ούτε τα μισά δε θα γινόταν διηγήματα καθώς πάντα γράφουν και γράφουν και γράφουν, χωρίς να γράφουν πραγματικά.

 Το αντίθετο ναι, πολύ άνετα. (διήγημα να μετατραπεί σε μυθιστόρημα)

 

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..