Jump to content

Ο ρόλος της ηλικίας στην συγγραφή


Ad Noctum
 Share

Recommended Posts

Θυμάμαι μία παλιά συνέντευξη του John Fowles που υπήρχε σε κάποια εφημερίδα (στο βήμα) στην οποία έλεγε ότι για να γράψει κάποιος ένα μυθιστόρημα έπρεπε να είναι τουλάχιστον 30 ετών, ενώ για να γράψει ένα ποίημα, έπρεπε να είναι τουλάχιστον 20 ετών.

 

Έκανα μία μικρή αναζήτηση σήμερα και βρήκα τη συγκεκριμένη συνέντευξη εδώ. Γενικά είναι μια ωραία συνέντευξη και αξίζει να της ρίξετε μία ματιά.

 

Όμως ποια είναι η δική σας γνώμη περί ηλικίας και συγγραφής; Παίζει κάποιο ρόλο;

Link to comment
Share on other sites

Υπό φυσιολογικές συνθήκες κανείς γράφει καλύτερα όσο μεγαλώνει, για πολλούς λόγους. Έχει μεγαλύτερη εμπειρία, έχει σκεφτεί περισσότερο, έχει δυνατότητα να ανατρέξει σε ένα πιο εκτενές παρελθόν και να αντλήσει τα θέματά του απο την ίδια την εμπειρία του. Επίσης, αν μιλάμε για ηλικίες που δε συνδέονται με φθίνουσες ιδιότητες, έχει μεγαλύτερες νοητικές ικανότητες.

 

 

 

 

Εξαρτάται όμως, φυσικά, σε πολύ μεγάλο βαθμό απο το ίδιο το άτομο. Προσωπικά δεν κράτησα τίποτα που έγραψα στα είκοσί μου. Το παλιότερο κείμενο που έχω κρατήσει το έγραψα πριν εφτά χρόνια, στα εικοσιπέντε μου.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω ότι έχει να κάνει πρώτα με το άτομο καθεαυτό.

Άλλωστε η ωριμότητα έχει να κάνει με την ψυχοσύνθεση και τις εμπειρίες του ατόμου και όχι απλά με τα χρόνια που μας προσπερνούν.

Link to comment
Share on other sites

Σε μεγαλύτερη ηλικία κάποιος έχει περισσότερες παραστάσεις και πιο πολλές αναφορές. Όσο μεγαλώνει κάποιος, λογικά ωριμάζει και το γράψιμό του. Το δύσκολο είναι να ξεκινήσει κάποιος να γράφει σε μεγάλη ηλικία…

 

Με τις σημερινές συνθήκες ζωής ίσως η πιο μεστή και παραγωγική ηλικία να είναι 40-50 χρόνων. (Μόλις το έγραψα αυτό θυμήθηκα ότι ο Edgar Alan Poe στα 40 του ήταν ήδη νεκρός και παροπλισμένος από το αλκοόλ μερικά χρόνια πριν - σε κάποιες άλλες εποχές βέβαια…)

 

 

Link to comment
Share on other sites

Έχω ακούσει ότι οι συγγραφείς, αντίθετα με τους αθλητές ή άλλα επαγγέλματα και δραστηριότητες, όσο μεγαλώνουν, τόσο καλύτεροι γίνονται. Όχι όλοι και πάντα, αλλά, τέλος πάντων, η ηλικία στους συγγραφείς λειτουργεί συνήθως ως θετικός παράγοντας, ενώ σε άλλες δραστηριότητες ως αρνητικός. Να παραθέσω το παράδειγμα του Ζοζέ Σαραμάγκου, ο οποίος έγινε λογοτέχνης σε μεγάλη ηλικία, 50-60, και πήρε και Νόμπελ. Από την άλλη υπάρχουν και εξαιρέσεις όπως ο Αριστοφάνης που, επειδή στους αρχαίους θεατρικούς αγώνες δεν επιτρεπόταν να πάρει μέρος κανείς κάτω από 30 χρονών (αυτοί παραπίστευαν στην αξία της ηλικίας), ο Αριστοφάνης δήλωσε ψευδή ηλικία για να μπορέσει να συμμετάσχει. Αν και νομίζω ότι ήταν 28, οπότε τι σημασία έχουν δυο χρόνια...

Η δική μου γνώμη είναι ότι τα χρόνια που περνάνε σε κάνουν καλύτερο αν τα εκμεταλλευτείς σωστά, αν όσα σου συμβούν τα αφήσεις να σε επηρεάσουν και μάθεις από αυτά, όχι αν τα περάσεις κλεισμένος σε κονσέρβα. Αν και βέβαια, ειδικά για το γράψιμο, υπήρξαν και μεγάλοι συγγραφείς που δεν έβγαιναν από το σπίτι τους(James Joyce, Emily Dickinson).

Link to comment
Share on other sites

Δε διάβασα τη συνέντευξη ακόμα, αλλά θα πιαστώ από το αρχικό ποστ.

 

Δεν μπορώ να πω πως έχω την εμπειρία να σχολιάσω το πρώτο σκέλος του ισχυρισμού του Fowles, μια και δεν έχω στρωθεί να γράψω μυθιστόρημα ακόμα -θα μιλήσω όμως για το δεύτερο. Έχοντας "καλλιτεχνικές ανησυχίες" από το δημοτικό ακόμα, θυμάμαι κάτι ποιήματα και τραγουδάκια που σκαρφιζόμουν τότε. Ε, λοιπόν, αυτά εννοείται πως ουδεμία σχέση έχουν με τα τωρινά μου. Και μαντέψτε! Πότε άρχισα ξανά (μετά το δημοτικό) να γράφω ποιήματα; Ναι, σωστά καταλάβατε... Λίγο μετά τα γενέθλιά μου των είκοσι ετών. Τυχαίο; Μάλλον ναι...

 

Ίσως αυτό που θέλει να πει ο ποιητής -στην περίπτωσή μας και συγγραφέας- είναι πως για τη μεν ποίηση πρέπει να έχεις αποκτήσει μια "στοιχειώδη" γνώση της γλώσσας κι αυτή, σε συνδυασμό με τον ενθουσιασμό των νιάτων, μπορεί να οδηγήσει στα πρώτα, πετυχημένα ποιήματα. Για τη δε σταδιοδρομία στο χώρο του μυθιστορήματος, απαιτείται εκτός από κάποιες εμπειρίες, και μεστότητα του λόγου, αλλά και ο χρόνος και η υπομονή να κάτσεις να γράψεις κάτι τόσο εκτενές. Γιατί όταν σπουδάζεις ή όταν προσπαθείς να συνηθίσεις στο ωράριο της πρώτης σου δουλειάς, οι συνθήκες δεν είναι πάντα κατάλληλες για γράψιμο. Βάλτε μέσα και τον παράγοντα του νεαρού της ηλικίας, που βράζει το αίμα και σε οδηγεί σε διάφορες "κραιπάλες" και θα καταλάβετε γιατί στις πλείστες των περιπτώσεων δεν είναι εφικτό να γράψει κάποιος μυθιστόρημα πριν τα τριάντα.

 

Όσον αφορά τη δική μου προσωπική άποψη πάνω στο θέμα, είμαι απόλυτα πεπεισμένη πως αν κάποιος το δουλεύει -ειδικά όταν αρχίσει από μικρή ηλικία- συνεχώς θα βελτιώνεται με τα χρόνια και την τριβή. Το έχω παρατηρήσει και σε μένα. Παρ'ότι έχουν περάσει περίπου εφτά μήνες από τότε που μπήκα στο φόρουμ, με τη δική σας βοήθεια, έχω δει αρκετά μεγάλη βελτίωση στο γράψιμό μου. Κι επειδή το έχω βάλει στόχο, ελπίζω όσο περνάει ο καιρός να βελτιώνομαι όλο και πιο πολύ.

 

Και κάτι ολίγον άσχετο. Ο Fowles δεν έχει γράψει και κάτι βιβλία για εκμάθηση αγγλικών; Κάτι μου θύμιζε το όνομα (από το φροντιστήριο αγγλικών που πήγαινα) και το έψαξα στο ίντερνετ. Ο κύριος αυτός έχει διδάξει αγγλικά σε ελληνικό σχολείο στις Σπέτσες.

Link to comment
Share on other sites

Μπορώ να πω, αν μου το επιτρέπετε, πως ο ισχυρισμός σχετικά με την ηλικία και το γράψιμο είναι δίκοπο μαχαίρι. Ήδη ξέρω πως οι μισοί από εσάς που θα διαβάσουν το ποστ, και θα μάθουν -να, τώρα! πως είμαι 17 χρονών, θα σφίξουν τα χείλη. Δεν έχω πρόβλημα, κι εγώ το ίδια θα έκανα. :)

Το λοιπόν, είχα διαβάσει πρόσφατα πως ένα μυθιστόρημα γράφεται "με το σώμα" . Δηλαδή, όσο πιο μεγάλος είναι κάποιος, και πιο πολλά τα ερεθίσματα που έχουν δεχτεί οι πέντε -αν όχι περισσότερες- αισθήσεις του, τόσο μεγαλύτερη και η ποικιλία στη γραφή του. Και η ποικιλία, σε συνδυασμό με την εμπειρία που επιτάσσει το μεγαλύτερο της ηλικίας, δίνει ομορφιά.

Όμως βρε παιδιά... εγώ, που δε με θεωρώ τίποτε άλλο πέρα από τσαρλατάνο αυτή τη στιγμή, παρατηρώ πως, έστω και με μια μόνο έγνοια να μού τριβελίζει το μυαλό, δεν μπορώ να σταυρώσω λέξη! Τί εννοώ; Μιλάμε, σαφώς, για έγνοιες του τύπου "τι λες να σκέφτεται αυτή για εσένα;" και τέτοια. Εννοώ πως αν υπάρχει κάτι, ανεξαρτήτως σημασίας, το οποίο δε μπορώ να διώξω από τη συνείδησή μου, τότε δε σταυρώνω λέξη.

ΚΑΙ ΕΡΩΤΩ: Εσείς, που αναμφίβολα έχετε περισσότερα χρόνια -και συνάμα υποχρεώσεις και έγνοιες εκατομμύρια φορές πιο βαριές από τις δικές μου- , πώς γίνετε να μένετε συγκεντρωμένοι; Θέλω να πω, μπορεί όσο περνάνε τα χρόνια η μαεστρία να ανεβαίνει, μα το ίδιο κάνουν και τα προβλήματα, σωστά; Συνεπάγεται, λοιπόν, στην πορεία προς τα -άντα και τα -ήντα και τα -όντα , η βελτίωση στον τομέα συγκέντρωση και απομυθοποίηση των εγνοιών; Αν ναι, τότε μέσα. ΌΝΤΩΣ πρέπει να είσαι μεγάλος για να γράψεις ένα μυθιστόρημα.

Αν όχι, όμως; Αν υπάρχουν προβλήματα τα οποία ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΙΚΡΥΝΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ; Τι κάνεις τότε; Εσείς τί κάνετε; Πώς γράφετε;

Ψάχνω απεγνωσμένα απάντηση, δίχως να θέλω να χαλάσω τον ειρμό του τόπικ, προς Θεού. Απλά ήθελα να θέσω τον δικό μου προβληματισμό σε σχέση με το θέμα.

Αυτά από εμένα. Είμαι νέος στο φόρουμ, οότε καλώς σας βρήκα, επί τη ευκαιρία. Καλό γράψιμο να 'χουμε!

God speed.

Link to comment
Share on other sites

Θα σου απαντήσω εν συντομία μιας και ο χρόνος με πιέζει, φίλε Χρήστο.

 

Εμένα προσωπικά, το γράψιμο με κάνει να ξεφεύγω από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Είναι η "διέξοδος" μου από αυτά...

Link to comment
Share on other sites

Καμιά φορά μπορεί κανείς να μετατρέψει τα προβλήματα σε έμπνευση. Αν και σπάνια το κάνω, έχει συμβεί να γράψω κείμενα όπου επιχείρησα να επεξεργαστώ κάποιο πρόβλημα, και τελικά τα κράτησα και αυτά τα κείμενα, αν και δεν ξέρω αν κάνουν πολύ να διαβαστούν απο άλλους.

Edit: Να σημειώσω επίσης οτι και εγώ ξεκίνησα στα 17 να γράφω διηγήματα.

 

 

 

Edited by Iwannhs
Link to comment
Share on other sites

@Howard και κάτω: Εμένα τα κείμενά μου ΕΙΝΑΙ ο προβληματισμός μου εξωτερικευμένος (και εγώ ξεκίνησα να γράφω στα 17-18 επίσης :) ).

Edited by SpirosK
Link to comment
Share on other sites

Χμμμ, καταλαβαίνω τελικά τι εννοείτε, και σας ευχαριστώ! Απλά μάλλον ήταν λάθος η προσέγγιση που είχα επιλέξει, που ήταν καθαρό storytelling. Τελικά το γράψιμο είναι πραγματικά κάτι πιο βαθύ, και ανυπομονώ να το δω σαν κάτι τέτοιο. Άλλο ένα μεγάλο ευχαριστώ στην εμπειρία σας, αλάνια :)

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω ότι ένα ταλέντο μπορεί να φανεί και από τα δεκαπέντε ακόμα. Κάτι θα υπάρχει μέσα στο κείμενο που να το υποδεικνύει. Το θέμα είναι ότι σε κάθε περίπτωση αυτό το ταλέντο θα είναι ακατέργαστο. Με το πέρασμα των χρόνων, όσο ερχεται κάποιος σε επαφή με κείμενα, τεχνικές και γενικότερες γνώσεις θεωρώ ότι θα βλετιωθεί σε γλωσσικό επίπεδο τουλάχιστον. Δε νομίζω ότι είναι σωστό να θέτουμε όρια. Άλλωστε και ο Paolini γυρω στα 25 δεν ξεκίνησε τη σειρά με τον Έραγκον;

Link to comment
Share on other sites

Καθώς μεγαλώνουμε, η εμπειρία κερδίζει εις βάρους του ενθουσιασμού. Το κύριο κέρδος είναι ζωής, κι όχι συγγραφής, δηλαδή μαθαίνεις τους ανθρώπους και τα συναισθήματα καλύτερα, και αυτό αναπόφευκτα θα διοχετευτεί και στο χαρτί. Σίγουρα θα αλλάξεις ύφος,γλώσσα, θα πλουτίσεις την συγγραφική σου ιδιότητα, αλλά για μένα το κύριο θα είναι ότι θα πλουτίζεις σαν άνθρωπος.

 

Δεν σημαίνει όμως κι ότι όσο μεγαλώνει κανείς θα βελτιώνεται. Πολλοί σκηνοθέτες και συγγραφείς έχουν δώσει τα αριστουργήματά τους στην αρχή της καριέρας τους, και αργότερα απλώς διεκπεραιώνουν ή δίνουν κατώτερα έργα.

Link to comment
Share on other sites

Μπορώ να πω, αν μου το επιτρέπετε, πως ο ισχυρισμός σχετικά με την ηλικία και το γράψιμο είναι δίκοπο μαχαίρι. Ήδη ξέρω πως οι μισοί από εσάς που θα διαβάσουν το ποστ, και θα μάθουν -να, τώρα! πως είμαι 17 χρονών, θα σφίξουν τα χείλη. Δεν έχω πρόβλημα, κι εγώ το ίδια θα έκανα. :)

 

Το λοιπόν, είχα διαβάσει πρόσφατα πως ένα μυθιστόρημα γράφεται "με το σώμα" . Δηλαδή, όσο πιο μεγάλος είναι κάποιος, και πιο πολλά τα ερεθίσματα που έχουν δεχτεί οι πέντε -αν όχι περισσότερες- αισθήσεις του, τόσο μεγαλύτερη και η ποικιλία στη γραφή του. Και η ποικιλία, σε συνδυασμό με την εμπειρία που επιτάσσει το μεγαλύτερο της ηλικίας, δίνει ομορφιά.

 

Όμως βρε παιδιά... εγώ, που δε με θεωρώ τίποτε άλλο πέρα από τσαρλατάνο αυτή τη στιγμή, παρατηρώ πως, έστω και με μια μόνο έγνοια να μού τριβελίζει το μυαλό, δεν μπορώ να σταυρώσω λέξη! Τί εννοώ; Μιλάμε, σαφώς, για έγνοιες του τύπου "τι λες να σκέφτεται αυτή για εσένα;" και τέτοια. Εννοώ πως αν υπάρχει κάτι, ανεξαρτήτως σημασίας, το οποίο δε μπορώ να διώξω από τη συνείδησή μου, τότε δε σταυρώνω λέξη.

 

ΚΑΙ ΕΡΩΤΩ: Εσείς, που αναμφίβολα έχετε περισσότερα χρόνια -και συνάμα υποχρεώσεις και έγνοιες εκατομμύρια φορές πιο βαριές από τις δικές μου- , πώς γίνετε να μένετε συγκεντρωμένοι; Θέλω να πω, μπορεί όσο περνάνε τα χρόνια η μαεστρία να ανεβαίνει, μα το ίδιο κάνουν και τα προβλήματα, σωστά; Συνεπάγεται, λοιπόν, στην πορεία προς τα -άντα και τα -ήντα και τα -όντα , η βελτίωση στον τομέα συγκέντρωση και απομυθοποίηση των εγνοιών; Αν ναι, τότε μέσα. ΌΝΤΩΣ πρέπει να είσαι μεγάλος για να γράψεις ένα μυθιστόρημα.

 

Αν όχι, όμως; Αν υπάρχουν προβλήματα τα οποία ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΙΚΡΥΝΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ; Τι κάνεις τότε; Εσείς τί κάνετε; Πώς γράφετε;

Ψάχνω απεγνωσμένα απάντηση, δίχως να θέλω να χαλάσω τον ειρμό του τόπικ, προς Θεού. Απλά ήθελα να θέσω τον δικό μου προβληματισμό σε σχέση με το θέμα.

 

Αυτά από εμένα. Είμαι νέος στο φόρουμ, οότε καλώς σας βρήκα, επί τη ευκαιρία. Καλό γράψιμο να 'χουμε!

God speed.

 

Ε, γεια σου!!!:drinks: Εγώ είμαι 16. Προσωπικά, γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, από πριν καταφέρω να προσδιορίσω στον εαυτό μου τι ζητούσε αυτή η ανάγκη που ένιωθα για να ηρεμήσει. Πιθανότατα, όταν θα είμαι 20, 25, 30 - αν γίνω τόσο ποτέ :p - θα θέλω να πετάξω όσα έγραψα και γράφω τώρα. Από την άλλη όμως, η ηλικία στη συγγραφή είναι διαφορετική από την ηλικία γενικώς. Όταν γράφεις για πέντε χρόνια και είσαι για παράδειγμα είκοσι πέντε χρονών, μπορεί να γράφεις πολύ καλύτερα από κάποιον που είναι σαράντα και μόλις ξεκίνησε τη συγγραφή ;-)

Link to comment
Share on other sites

Δε διάβασα τη συνέντευξη ακόμα, αλλά θα πιαστώ από το αρχικό ποστ.

 

Δεν μπορώ να πω πως έχω την εμπειρία να σχολιάσω το πρώτο σκέλος του ισχυρισμού του Fowles, μια και δεν έχω στρωθεί να γράψω μυθιστόρημα ακόμα -θα μιλήσω όμως για το δεύτερο. Έχοντας "καλλιτεχνικές ανησυχίες" από το δημοτικό ακόμα, θυμάμαι κάτι ποιήματα και τραγουδάκια που σκαρφιζόμουν τότε. Ε, λοιπόν, αυτά εννοείται πως ουδεμία σχέση έχουν με τα τωρινά μου. Και μαντέψτε! Πότε άρχισα ξανά (μετά το δημοτικό) να γράφω ποιήματα; Ναι, σωστά καταλάβατε... Λίγο μετά τα γενέθλιά μου των είκοσι ετών. Τυχαίο; Μάλλον ναι...

 

Ίσως αυτό που θέλει να πει ο ποιητής -στην περίπτωσή μας και συγγραφέας- είναι πως για τη μεν ποίηση πρέπει να έχεις αποκτήσει μια "στοιχειώδη" γνώση της γλώσσας κι αυτή, σε συνδυασμό με τον ενθουσιασμό των νιάτων, μπορεί να οδηγήσει στα πρώτα, πετυχημένα ποιήματα. Για τη δε σταδιοδρομία στο χώρο του μυθιστορήματος, απαιτείται εκτός από κάποιες εμπειρίες, και μεστότητα του λόγου, αλλά και ο χρόνος και η υπομονή να κάτσεις να γράψεις κάτι τόσο εκτενές. Γιατί όταν σπουδάζεις ή όταν προσπαθείς να συνηθίσεις στο ωράριο της πρώτης σου δουλειάς, οι συνθήκες δεν είναι πάντα κατάλληλες για γράψιμο. Βάλτε μέσα και τον παράγοντα του νεαρού της ηλικίας, που βράζει το αίμα και σε οδηγεί σε διάφορες "κραιπάλες" και θα καταλάβετε γιατί στις πλείστες των περιπτώσεων δεν είναι εφικτό να γράψει κάποιος μυθιστόρημα πριν τα τριάντα.

 

Όσον αφορά τη δική μου προσωπική άποψη πάνω στο θέμα, είμαι απόλυτα πεπεισμένη πως αν κάποιος το δουλεύει -ειδικά όταν αρχίσει από μικρή ηλικία- συνεχώς θα βελτιώνεται με τα χρόνια και την τριβή. Το έχω παρατηρήσει και σε μένα. Παρ'ότι έχουν περάσει περίπου εφτά μήνες από τότε που μπήκα στο φόρουμ, με τη δική σας βοήθεια, έχω δει αρκετά μεγάλη βελτίωση στο γράψιμό μου. Κι επειδή το έχω βάλει στόχο, ελπίζω όσο περνάει ο καιρός να βελτιώνομαι όλο και πιο πολύ.

 

Και κάτι ολίγον άσχετο. Ο Fowles δεν έχει γράψει και κάτι βιβλία για εκμάθηση αγγλικών; Κάτι μου θύμιζε το όνομα (από το φροντιστήριο αγγλικών που πήγαινα) και το έψαξα στο ίντερνετ. Ο κύριος αυτός έχει διδάξει αγγλικά σε ελληνικό σχολείο στις Σπέτσες.

 

Χι, χι, εγώ έχω ήδη γράψει δύο μυθιστορήματα πάνω από 120.000 λέξεις το καθένα. Τώρα αν είναι αρκετά καλά είναι άλλο θέμα, απλά λέω :p

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω ότι κάπου χάσαμε το θέμα...

 

Το οποίο λέει ότι για να γράψει κάποιος ένα μυθιστόρημα πρέπει να είναι 30 ετών τουλάχιστον (σύμφωνα με τον Fowles πάντα). Δεν λέει ότι "για να αρχίσεις να γράφεις, πρέπει να τριανταρίσεις πρώτα"...

Link to comment
Share on other sites

Δεν έχω εμπειρία απο συγγραφή μυθιστορήματος, αλλά εχθές διάβαζα ξανά μια βιογραφία του Lovecraft απο τον Michel Houellebecq και εκεί υπάρχει η σωστή κατά τη γνώμη μου σημείωση οτι σε ένα μυθιστόρημα συνήθως νοιώθει κανείς την ανάγκη να παρουσιάσει ολόκληρη τη ζωή. Αυτό σίγουρα απο μόνο του κάνει αδύνατη μια επιτυχία του μυθιστορήματος αν το γράψει κάποιος μικρής ηλικίας, λόγω απουσίας πείρας.

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω ότι κάπου χάσαμε το θέμα...

 

Το οποίο λέει ότι για να γράψει κάποιος ένα μυθιστόρημα πρέπει να είναι 30 ετών τουλάχιστον (σύμφωνα με τον Fowles πάντα). Δεν λέει ότι "για να αρχίσεις να γράφεις, πρέπει να τριανταρίσεις πρώτα"...

 

Όπα, σε χάνω. Ποια είναι η διαφορά;;;

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω ότι κάπου χάσαμε το θέμα...

 

Το οποίο λέει ότι για να γράψει κάποιος ένα μυθιστόρημα πρέπει να είναι 30 ετών τουλάχιστον (σύμφωνα με τον Fowles πάντα). Δεν λέει ότι "για να αρχίσεις να γράφεις, πρέπει να τριανταρίσεις πρώτα"...

 

Όπα, σε χάνω. Ποια είναι η διαφορά;;;

 

Μπορείς να έχεις αρχίσει να γράφεις από οποιαδήποτε ηλικία θέλεις, αλλά για να ολοκληρώσεις μυθιστόρημα, περίμενε να φτάσεις τα τριάντα. Εγώ αυτό κατάλαβα ότι εννοεί.

 

(Καλά, εσύ, μικρή, έχεις κιόλας γράψει 2 των 120.000; Πότε πρόλαβες; :dazzled:Να έρθεις οπωσδήποτε στο επόμενο εργαστήριο της ΑΛΕΦ [Νοέμβριος], να σε γνωρίσουμε)

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω ότι κάπου χάσαμε το θέμα...

 

Το οποίο λέει ότι για να γράψει κάποιος ένα μυθιστόρημα πρέπει να είναι 30 ετών τουλάχιστον (σύμφωνα με τον Fowles πάντα). Δεν λέει ότι "για να αρχίσεις να γράφεις, πρέπει να τριανταρίσεις πρώτα"...

 

Όπα, σε χάνω. Ποια είναι η διαφορά;;;

 

Μπορείς να έχεις αρχίσει να γράφεις από οποιαδήποτε ηλικία θέλεις, αλλά για να ολοκληρώσεις μυθιστόρημα, περίμενε να φτάσεις τα τριάντα. Εγώ αυτό κατάλαβα ότι εννοεί.

 

(Καλά, εσύ, μικρή, έχεις κιόλας γράψει 2 των 120.000; Πότε πρόλαβες; :dazzled:Να έρθεις οπωσδήποτε στο επόμενο εργαστήριο της ΑΛΕΦ [Νοέμβριος], να σε γνωρίσουμε)

Χι,χι, το πρώτο το ξεκίνησα πέρσι το Πάσχα (αλλά το δούλευα πιο αφηρημένα ήδη από το 2008) και το τελείωσα τον Αύγουστο του 2010. Το δεύτερο είναι στις 121.000 αυτή τη στιγμή, το ξεκίνησα τον Νοέμβριο και συνεχίζει ακόμα.

 

Δυστυχώς δεν νομίζω ότι θα με αφήσουν οι γονείς μου να έρθω Άρτα-Αθήνα για τη συνάντηση :( Μπορεί να καταφέρω να έρθω όμως, άμα περάσει ο αδερφός μου ο The Hunter-Writer στην Αθήνα και θα έρθουμε μαζί :)

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάλι δεν βρίσκω πού χάθηκε το θέμα "ο ρόλος της ηλικίας στη συγγραφή".

Πιστεύω πως η ηλικία βοηθάει, ειδικά σε ζητήματα ψυχολογίας χαρακτήρων, διαλόγων και ότι αφορά συμπεριφορές. Οι εμπειρίες είναι πολύτιμες.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάλι δεν βρίσκω πού χάθηκε το θέμα "ο ρόλος της ηλικίας στη συγγραφή".

Πιστεύω πως η ηλικία βοηθάει, ειδικά σε ζητήματα ψυχολογίας χαρακτήρων, διαλόγων και ότι αφορά συμπεριφορές. Οι εμπειρίες είναι πολύτιμες.

 

Απλά το θέμα πήγε από το "ρόλο της ηλικίας στη συγγραφή" στο "πόσο μεγάλος πρέπει να είσαι για να ξεκινήσεις να γράφεις"... Με τα τελευταία posts όμως επανήλθαμε laugh.gif

Link to comment
Share on other sites

Εμένα,πάντως,όλη αυτή η μαθηματικοποίηση από τον Fowles μου κάθεται πολύ βαριά στο στομάχι. Ποιος είναι,κατ΄αρχάς, αυτός για να θεσπίσει τέτοια όρια; Και υπάρχουν, γενικά, αυτά; Για όνομα, δεν είναι δίπλωμα οδήγησης το μυθιστόρημα.

Link to comment
Share on other sites

Το πιστεύω πως όσο μεγαλώνεις γίνεσαι καλύτερος γιατί αυτό λέει η λογική μου. Η εμπειρία μου δε λέει και πολλά, οπότε θα ξαναμπώ σε καμιά δεκαριά χρόνια να απαντήσω γιατί τώρα δεν το 'χω. (Εδώ θα είστε ε; tongue.gif)

Λογικά λοιπόν, όσο περνάνε τα χρόνια εξελίσσεσαι.

Έχεις γράψει περισσότερο, έχεις διαβάσει περισσότερο, έχεις εμπειρία. Η εμπειρία είναι μεγάλο ατού όπως και να το κάνεις.

Έχεις συνειδητοποιήσει τις ικανότητες σου και μπορείς πια να τις εκμεταλλευτείς όπως τους πρέπει.

Και όσο να 'ναι έχεις προσανατολιστεί κάπως. Στο πως γράφεις αλλά και στο τι γράφεις. Πειραματίστηκες, δοκίμασες και κάπου κατέληξες. Όχι ότι τελειώνουν ποτέ οι πειραματισμοί αλλά βαδίζεις πιο σίγουρα, υποθέτω.

Εκτος από αυτά ωριμάζεις και σαν άνθρωπος, βιώνεις και άλλες καταστάσεις, αλλάζει η αντίληψη και η σκέψη σου.

Προς το καλύτερο ελπίζω και εδώ κολλάει αυτό που λες, ότι είναι ανάλογα το άτομο. Και αναλόγως αν εκμεταλλεύεσαι αυτές τις αλλαγές προς όφελός σου.

Όλα αυτά με ωθούν να πιστεύω πως όντως βελτιώνεσαι με τον καιρό, αλλά να ορίσω συγκεκριμένες ηλικίες ως μεταίχμιο δε μπορώ.

Link to comment
Share on other sites

"Ο μεγάλος ποιητής γράφει όπως νοιώθει", έλεγε ένας γνωστός λογοτέχνης. Όμως για να γράφεις όπως νοιώθεις πρέπει πρώτα να ξέρεις πώς νοιώθεις, και έπειτα και να μην το καταπνίγεις, απο φόβο μήπως δεν είναι καλό.

 

Και τα δύο αυτά θεωρώ οτι συνήθως έρχονται με την πρόοδο των χρόνων, όταν υπό φυσιολογικές συνθήκες κανείς γνωρίζει περισσότερο τον εαυτό του και συνειδητοποιεί τη μοναδικότητά του.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..