Write off #59 (Tattoman vs Deus Misereatur)

[anysias]

Η μελωδία

 

Μου άρεσε πολύ όλο αυτό το κλίμα που επικρατεί στην ιστορία σου, του φόβου για το άγνωστο, η αβεβαιότητα για την συνέχεια και προς το τέλος η αγωνία για την επιβίωση. Μου άρεσε ο ήρωας αρκετά, κατάφερα να ταυτιστώ. Η ατμόσφαιρα που έπλεξες είναι κάτι που είναι του γούστου μου. Είχε καλό ρυθμό και σίγουρα βοηθάει σε αυτό και το ότι είναι μικρή η ιστορία. Όταν όμως τελείωσε η ιστορία έμεινα ακόμα με τις απορίες της εισαγωγής… Νιώθω ότι δεν εκμεταλλεύτηκες τις πληροφορίες καθόλου. Να υποθέσω ότι η ιστορία σου είναι η συνέχεια της εισαγωγής; Μάλλον αυτό πρέπει να σκέφτηκες όμως εμείς σαν αναγνώστες δεν ξέρουμε τίποτα για όλα εκείνα τα στοιχεία. Επιμένω ότι η ιστορία ήταν πολύ καλή και μου άρεσε αλλά αν λάβω υπόψη ότι το θέμα είναι να εκμεταλλευτείς τα στοιχεία της εισαγωγής τότε κάπου χαλάει το πράγμα. (Δεν ξέρω αν το κατάλαβα λάθος, αν είναι έτσι ας με διορθώσει κάποιος γιατί έχω παρακολουθήσει μόνο άλλο ένα τέτοιο διαγωνισμό.)

 

Πτώση σε γυάλινο κουτί.

 

Αντώνη μου άρεσε που χρησιμοποίησες την εισαγωγή στο έπακρο. Ήταν ικανοποιητικός ο χαρακτήρας του μάγου που έπλασες. Η εξέλιξη γινόταν λίγο γρήγορα αλλά αυτό είναι υποθέτω αμελητέο αν σκεφτώ το μέγεθος της ιστορίας. Υπήρχε αρκετή δράση και αυτό το αίσθημα ανεξήγητου που σε κάνει να αναρωτιέσαι για την συνέχεια και γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Ωραία ανατροπή και ο τρόπος που την συνδύασες με όλη την υπόθεση.

 

Συγχαρητήρια και στους δύο. Αναρωτιέμαι γιατί γράψατε τόσο μικρές ιστορίες, υπήρχε τέτοιο όριο; Συγχαρητήρια στην Cassadra για την εισαγωγή.

 

Θα ψηφίσω τον Αντώνη και την πτώση σε γυάλινο κουτί. Δεν ψήφισα στα μπάμ, το παίδευσα αρκετά στο μυαλό μου. Μου άρεσαν και οι δύο και μου άφηναν διαφορετικά συναισθήματα στο τέλος (θετικά) αλλά έκλινα προς τον Αντώνη γιατί η ιστορία του δεν μου άφησε κενά ως προς την εισαγωγή.

 

 

[dagoncult]

Θα πάω με την 'Πτώση σε γυάλινο κουτί'.

 

 

Η Μελωδία:

Μια ιστορία λύτρωσης. Μου άρεσε η κεντρική ιδέα. Η εισαγωγή κάπως παρακάμφθηκε νομίζω. Από κει και πέρα, νομίζω ότι θα ήταν πιο οκ το πράγμα αν έδινες και τις υπόλοιπες 1000 λέξεις που έμεναν.

Το κλείσιμο που έδωσες με την τελευταία παράγραφο μου άρεσε, αλλά με τον ήρωα τι έγινε τελικά;

Να υποθέσω τον σκότωσαν οι φρουροί οπότε πήγε κι αυτός (με τους 11 κρεμασμένους) στην Άρμα;

 

Προβλήματα είχα με το λόγο σε διάφορα σημεία (όχι και τόσο προσεχτικές επιλογές λέξεων κυρίως). Αυτό έριχνε συχνα το ρυθμό. Πχ:

 

 

''Η επιρροή της χθεσινής σύγκρουσης άρχισε να αναδεικνύεται στο σώμα του. Τα ταλαιπωρημένα μέλη του βρίσκονταν σε άθλια κατάσταση. Οι μυς έφλεγαν την σάρκα του.''

-Το αναδεικνύεται και το έφλεγαν. Το πρώτο επειδή η λέξη αναδεικνύεται μου κάθεται καλύτερα όταν χρησιμοποιείται για κάτι θετικό. Το δεύτερο επειδή είναι φλέγομαι κι όχι φλέγω.

 

''Ένα ξύλινο μουσικό κουτί, τυλιγμένο με δερμάτινα φύλλα και στραγγισμένο με μια μικρή ασημένια αλυσίδα.''

-Το στραγγισμένο δεν το έπιασα. Μήπως στραγγαλισμένο;

 

''Άκουγε τον όχλο του πολέμου έχοντας γυρισμένη την πλάτη στην είσοδο της σκηνής.''

-Ο όχλος. Ίσως οχλοβοή ή αχός, αλλά όχι όχλος (δλδ μαζεμένο πλήθος)

 

''Μια ακτίνα φωτός εισέρχονταν μέσα στο δώμα και διαχέονταν στο πάτωμα του κελιού.''

-Εισέρχονταν και διαχέονταν είναι πληθυντικός.

 

''Στην μέση του κουτιού ένα αλλόκοτο ξωτικό στριφογύριζε έχοντας παρατεταμένο το χέρι του.''

-Το παρατεταμένο. Δεν σου άρεσε δλδ το προτεταμένο;

 

''Ο άρχοντας των ξωτικών στάθηκε μπροστά από την πόρτα και ψιθύρισε κάτι. Έπειτα έκανε μια κίνηση με το χέρι του κουνώντας διαδοχικά τα μυτερά δάχτυλά του, και οι στύλοι που την στράγγιζαν, μετακινήθηκαν αφήνοντας τις ακτίνες του φωτός να εισέλθουν στον χώρο.''

-Πάλι το στράγγιζαν. Τι κόλλημα είναι αυτό ρε δικέ μου; αφού στραγγίζω σημαίνει χάνω τα υγρά μου.

 

 

 

ΥΓ1:

Την ώρα που είναι στο κελί κι ανοίγει το κουτί λες: ''Την ίδια στιγμή, οι αλλόκοτες φιγούρες έκαναν και πάλι την εμφάνιση τους.''

-νομίζω πως είναι η πρώτη φορά που τα ξωτικά κάνουν την εμφάνισή τους στον ήρωα (εμφανίζονται και στην εισαγωγή, αλλά σκέψου ότι η δράση της ιστορίας δεν έχει φτάσει ακόμα στην εισαγωγή, δλδ τη λιποθυμία/είσοδο στην Άρμα του ήρωα η οποία ακολουθεί αμέσως μετά).

 

 

ΥΓ2: Ο μάγος δεν πήρε και πολύ μέρος στην ιστορία.

 

 

 

 

Πτώση σε γυάλινο κουτί:

Περίεργη ιστορία. Ίσως χρειαζόταν κι αυτή αρκετές λέξεις για να δέσει. Το πράγμα πήγε αρκετά γρήγορα ως το τέλος. Το κείμενο ήταν γραμμένο με απλό τρόπο, γεγονός που σε άλλα σημεία με βοήθησε, ενώ σε άλλα ήθελα το κάτι παραπάνω. Σχετικά με τις αλλαγές στις σκηνές: Έπαιξαν κάποια σκαμπανεβάσματα καθώς περνούσα από τη μια σκηνή στην άλλη, κυρίως γιατί βρισκόμουν από το ένα μέρος στο άλλο χωρίς να έχω αφομοιώσει αρκετά τις πληροφορίες (πχ

η μετάβαση από τα αερικά-φρουρούς στην κορυφή του πύργου

). Εκεί στην κορυφή έπαισαν κάπως μαζεμένες οι πληροφορίες του Λέριαν.

Το φινάλε με ψιλοπέταξε έξω ρε γμτ. Θα ήθελα να υπήρχαν κάποιες υπόνοιες από πριν.

Όπως είναι τώρα, η μετάβαση στον κανονικό, σύγχρονο κόσμο ήρθε απότομα.

 

Ο τίτλος μού άρεσε, όμως πρέπει να πω πως στα μάτια μου δικαιολογείται (όχι πολύ δυναμικά/πειστικά) μόνο από το κλείσιμο. Γι' αυτό το δυναμικά/πειστικά: Εννοώ πως

το κόλπο του Ιμποσίμπλ δεν μοιάζει να συνδέεται με την ιστορία που έχει προηγηθεί. Επομένως, όπως το βλέπω, ο μάγος θα μπορούσε να κάνει οποιοδήποτε άλλο κόλπο κι η ιστορία να έχει κάλλιστα οποιονδήποτε άλλο τίτλο.

 

Η

απιστία

δείχνει να παίζει κάποιον παραπάνω ρόλο από αυτόν που της δίνεις γρήγορα-γρήγορα στο φινάλε.

Edited June 22, 2011 by dagoncult

[Cassandra Gotha]

ΥΓ2: Ο Λέριαν δεν πήρε και πολύ μέρος στην ιστορία.

Ε, ψιτττ, dagoncult, ο Λέριαν είναι ο πρωταγωνιστής της Μελωδίας. (ΟΚ, μάλλον εννοείς τον μάγο).

[Tattoman]

ΥΓ2: Ο Λέριαν δεν πήρε και πολύ μέρος στην ιστορία.

Ε, ψιτττ, dagoncult, ο Λέριαν είναι ο πρωταγωνιστής της Μελωδίας. (ΟΚ, μάλλον εννοείς τον μάγο).

 

 

εεε...ναι, μάλλον έχει δίκιο η κοπελιά....

Thanks πάντως για την κρητική...

[dagoncult]

Εντάξει, διορθώθηκε.

[Tiessa]

Περίεργη φάση. Άλλα περίμενα από την εισαγωγή, εντελώς αλλού με πήγαν οι ιστορίες.

 

Ψήφισα τη Μελωδία, παρόλο που είχε τα προβλήματά της (βλ. και σχόλια dagoncult σε λεκτικά και συνταντικά) κι έκανε μικρότερη αξιοποίηση της εισαγωγής, κυρίως επειδή η Πτώση σε Γυάλινο Κουτί με πέταξε πολύ περίεργα έξω από ένα σημείο και μετά. Το σκηνικό άλλαζε συνέχεια, συνέβαιναν πράγματα -όπως εκεί με τη γυναίκα που τον προκαλούσε- που δεν φαίνονταν να είναι πολύ σχετικά, αλλά απλώς γέμιζαν το χώρο και, φτάνοντας στο τέλος, η εξήγηση με χάλασε. Δεν μπορώ να προσφέρω δυστυχώς κάτι πιο χρήσιμο, μια που σ' αυτό το σημείο έπαιξε ρόλο για την ψήφο το προσωπικό γούστο, που δεν είναι μετρήσιμο.

[Tattoman]

Κάποιος με ψήφισε και δεν σχολίασε...

[alkinem]

Μετά από... ώριμη σκέψη, αποφάσισα κι εγώ.

 

Η ψήφος μου πάει στη Μελωδία. Το ορθογραφικά και συνταχτικά λάθη με χάλασαν λίγο, αλλά τελικά μου φάνηκε πιο δεμένη και ολοκληρωμένη ιστορία. Αντίθετα η Πτωση σε Γυάλινο Κουτί μου άφησε έντονη την εντύπωση πως ήταν μια χαλαρή συρραφή κάποιων ελαφρώς ασύνδετων περιστατικών.

[Cassandra Gotha]

Λοιπόν, ο αγώνας κράτησε αρκετά νομίζω. Λέω τη Δευτέρα, (που θα είναι πια 14 ημέρες που τρέχει), να κλείσω το poll, για να αφήσουμε χώρό για επόμενο write-off.

Γι' αυτό, όσοι θέλετε να ψηφίσετε κάποια από τις δύο ιστορίες, ας το κάνετε μέχρι τότε. (Βέβαια, ακόμη και αν χάσετε το poll, τα σχόλιά σας πάντα είναι πολύτιμα για τους συγγραφείς).

[Cassandra Gotha]

Εγώ δεν μπορώ να κάνω edit στο poll, (για να το κλείσω), αλλά ας θεωρήσουμε τελικό αποτέλεσμα αυτού του write-off τις 4 ψήφους του διηγήματος Η Μελωδία και τις 3 του διηγήματος Πτώση Σε Γυάλινο Κουτί.

Νικητής ο Tattoman!