60 Rules for Short SF (and Fantasy)

[mman]

Συμβουλές του συγγραφέα Terry Bisson για τη συγγραφή διηγημάτων ΕΦ και Φ. Πολλές από αυτές είναι αρκετά γενικές, ώστε να έχουν εφαρμογή και στον τρόμο. Είμαι σίγουρος ότι θα βρείτε πολύ ενδιαφέρον και, καμμιά φορά, αναπάντεχο υλικό.

 

Το άρθρο είναι στο site της Science Fiction & Fantasy Writers of America (SFWA):

 

http://www.sfwa.org/...sf-and-fantasy/

 

Edit: Πολύ πιο χρήσιμο είναι το "Mistakes In Writing" του Roger MacBride Allen ο οποίος διασκεδάζει και αγανακτεί με κάποια συγγραφικά παραστρατήματα τα οποία δεν αποφεύγουμε κι εμείς σε αυτό το φόρουμ.

Edited July 21, 2011 by mman

[mman]

Από το ίδιο site, επίσης ενδιαφέρον φαίνεται και το άρθρο "Aphorisms for Writing Science Fiction" του David Αlexander Smith. Αν και δεν το έχω διαβάσει ακόμα, το ποστάρω εδώ για να μην ξεχαστεί.

Edited July 15, 2011 by mman

[Oberon]

Υπάρχει ένα λαθάκι στο δεύτερο λινκ και δεν λειτουργεί. Ένα έξτρα "http:"

 

Edit: Never mind. Διορθώθηκε.

 

 

Edited July 15, 2011 by Oberon

[Drake Ramore]

27. Every character has a history, but most don’t belong in the story. This is Hemingway’s rule.

Ernest have a beer on the house!

 

55. After you finish your story, go back and cut your first paragraph. Now it is finished

Το ακολουθω και είναι απο τις καλύτερες συμβουλές. Οι πρώτοι παραγραφοι είναι σχεδόν πάντα αμηχανοι, αργοί, στομφώδεις, χωρίς στόχο και προορισμό. Σχεδόν πάντα δεν ταιριάζουν με αυτό που έρχεται στην συνέχεια. Στην επιμέλεια είναι το πρώτο που κοιτάω και σχεδόν πάντα παίρνουν τον τουίτι!

[Naroualis]

Δεν το διάβασα ακόμα, αλλά σκέφτομαι σοβαρά να μην το κάνω. Αν ο κύριος αυτός είναι ο ίδιος που έκανε το book adaptation του Πέμπτου Στοιχείου του Λυκ Μπεσσόν, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Τι συμβουλές μπορεί αν δώσει κάποιος που έχει γράψει κάτι σε τόσο βλακώδη τρόπο; Για την ακρίβεια, αυτή ήταν η κριτική μου όταν το διάβασα.

[Nienor]

13. The short story is the controlled release of information. Let the reader know from the first line who is in control.

Αυτό, αν ήταν γραμμένο κάπου χωρίς όνομα, θα μπορούσα να προσυπογράψω, πρώτο, και να βάλω το χέρι μου στη φωτιά πως είναι ατάκα mman. (θα καιγόμουνα προφανώς, αλλά και πάλι )

 

35. No funny names, please.

Αυτό δεν το πιάνω. Πρέπει να τους λέμε όλους Γιώργους και Τζόνιδες

 

37. No wizards or dragons. They will make your short story seem like a part of a longer, less interesting piece.

Και εδώ, μόλις σταμάτησα να διαβάζω... (ψέμματα, τα διαβασα και τα δύο ολόκληρα αλλά μόνο ψυχαναγκαστικά...)

 

Ντάξει, γενικά αυτές τις λίστες αφενός τις θεωρώ άχρηστες γιατί ο καθένας μας μπορεί να φτιάξει κι από μία κι αν έχει κι από μερικές καλές ιδέες να την κάνει να δείχνει ενδιαφέρουσα. Αφετέρου, θεωρώ πάρα πολύ πιο ενδιαφέρον το να έχεις διαβάσει κάτι του συγγραφέα και πάνω σε αυτό να σου πει τι έκανε και πως. Γιατί εκεί θα είναι μεν απλά η άποψή του για το πως τα κάνεις, αλλά θα το βλέπεις και στην πράξη, κατανοητά και πρακτικά. Ειδικά δηλαδή για κάποια σημεία είναι αφόρητα υποκειμενικά, πχ:

55. After you finish your story, go back and cut your first paragraph. Now it is finished.

που μόλις απο πάνω λέει κι άλλος ένας συγγραφέας πως του είναι πολύ χρήσιμο (drake το χρησιμοποιώ μόνο ως παράδειγμα), εμένα ας πούμε μου είναι άχρηστο και διαφωνώ τόσο που θα έπρεπε να εφεύρω νέα λέξη για τη διαφωνία

Ο Πόε, σε ένα κείμενό του για τη δημιουργία (γενικά αλλά) που αφορά το "Κοράκι" λέει κάπου πως η ιστορία πρέπει να έχει τελειώσει προτού η πένα σου να αγγίζει το χαρτί. Εγώ που ξεκίνησα με αυτό το μπούσουλα, σχεδόν πάντα έχω και τις φράσεις της αρχής στο μυαλό μου έτοιμες. Σε σημείο που χωρίς αυτές δεν ξεκινάω να γράφω. Και γενικότερα θεωρώ πως η αρχή είναι η μισή σου ιστορία και βάλε, ο τρόπος με τον οποίο θα πείσεις τον άλλο να τη διαβάσει, ο λόγος για τον οποίο θα συνεχίσει να διαβάζει. Πώς να εμπιστευτώ και να ακολουθήσω τον κύριο Χ που μου λέει πως μετά γυρνάς και κόβεις αυτό ακριβώς το σημείο. Σε μια μικρή ιστορία;!

 

Κι από την άλλη υπάρχει φυσικά το 13. Που το βλέπεις διατυπωμένο και λες "ε, ναι! τα λες καλά ρε άνθρωπε" και είναι εξαιρετικά χρήσιμο να το έχω στο μυαλό μου αυτό, που παρόλο που το ξέρω (γιατί προφανώς δε συμφωνείς με κάτι που δεν το ήξερες και δεν το είχες σκεφτεί καθόλου τόσο πολύ άμεσα, συνήθως σου παίρνει ένα κάποιο χρόνο) είναι αλλιώς να του έχει βάλει κάποιος λέξεις και να στο έχει κάνει λιανά κι έτοιμο για χρήση. Όμως μόνο για αυτά, αυτά που είναι ήδη στο μυαλό σου. Γιατί τις άλλες οδηγίες, εκείνες που στις πετάει σε φάση "πάρτην" ούτε μπορώ να τις χρησιμοποιήσω, ούτε και να τις καταλάβω τελικά, τις βρίσκω άνευ ουσίας και ότι μπήκαν στη λίστα επειδή αυτός που την έγραψε τις θεώρησε κουλ ιδέες.

 

[Drake Ramore]

55. After you finish your story, go back and cut your first paragraph. Now it is finished.

που μόλις απο πάνω λέει κι άλλος ένας συγγραφέας πως του είναι πολύ χρήσιμο (drake το χρησιμοποιώ μόνο ως παράδειγμα), εμένα ας πούμε μου είναι άχρηστο και διαφωνώ τόσο που θα έπρεπε να εφεύρω νέα λέξη για τη διαφωνία

 

 

A, no problem!

Φαντάζεσαι πόσο βαρετό θα ήταν να συμφωνούσαμε όλοι σε όλα; Μπρρρ!

Εγώ διαφωνώ σε άλλα σημεία μαζί του που βαρέθηκα να παραθέσω.

Προφανώς όλοι μας θα συμφωνήσουμε κάποια και θα διαφωνήσουμε με κάποια άλλα απο την λίστα (όλοι μας όμως διαφορετικά) δημιουργώντας στην ουσία την δική μας λίστα.

 

 

 

 

[Oberon]

To δεύτερο άρθρο, του David Αlexander Smith το βρήκα πολύ καλύτερο από το πρώτο του Terry Bisson. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τέτοιες λίστες γιατί συχνά περιέχουν χρήσιμες πληροφορίες, αλλά τους 60 "κανόνες" του θα τους χώριζα στις εξής κατηγορίες:

 

1. Κανόνες που αφορούν γενικά κάθε είδους ιστορία και όχι μόνο διηγήματα.

 

2. Κανόνες που αφορούν ειδικά διηγήματα και είναι οπωσδήποτε χρήσιμοι.

 

3. Κανόνες που φαίνονται πολύ περισσότερο σαν προσωπικές προτιμήσεις και όχι σαν "κανόνες". Δυστυχώς, είναι αρκετοί αυτοί.

 

4. Κανόνες που δεν έχουν κανένα νόημα γιατί οι εξαιρέσεις είναι περισσότερες από τον ίδιο τον κανόνα.

 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα "κανόνα" της τελευταίας κατηγορίας είναι το

 

24. A short story should cover a day or two at most. A week is stretching it.

 

Έχει διαβάσει ο κύριος Bisson το The Last Question του Ασίμωφ που καλύπτει πολλά δισεκατομμύρια χρόνια;

 

 

 

 

Aντίθετα, η λίστα του David Αlexander Smith είναι πιο γενική, πιο συγκροτημένη, με λιγότερα "πρέπει" και περισσότερη δικαιολόγηση των "αφορισμών" του.

Edited July 15, 2011 by Oberon

[Stanley]

Πραγματικά, αυτές τις λίστες τις σιχαίνομαι. Δεν είναι θέμα σνομπισμού ή οτιδήποτε, απλώς τις θεωρώ παντελώς άχρηστες.

[DinoHajiyorgi]

Δεν το διάβασα ακόμα, αλλά σκέφτομαι σοβαρά να μην το κάνω. Αν ο κύριος αυτός είναι ο ίδιος που έκανε το book adaptation του Πέμπτου Στοιχείου του Λυκ Μπεσσόν, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Τι συμβουλές μπορεί αν δώσει κάποιος που έχει γράψει κάτι σε τόσο βλακώδη τρόπο;

Συμβουλές μπορεί να δίνει ο οποιοσδήποτε. Και να δείχνουν καλές, τσεκουράτες, τσιτάτες συμβουλές. Κάτι λένε, αλλά δεν είναι αυτές που σε κάνουν καλό αφηγητή.

 

Εμένα με ανησυχεί ο μεσιέ Μανωλιό, που μετά το βραβείο κατέληξε να ανεβάζει τέτοια τόπικ, αντί ενός διηγήματος που-χου.

[mman]

Προφανώς και δεν είναι όλες οι συμβουλές "σωστές", και προσωπικά διαφωνώ με κάμποσες, αλλά βρίσκω μερικές πολύ ενδιαφέρουσες.

 

Όσο για τα διηγήματα, τα έχω ξαναπεί.

 

 

Edit: Από Terry Bisson, έχω διαβάσει μόνο εκείνο το διήγημα με τον Μακ Βι στο "9" λίγες μέρες πριν την εκτέλεσή του. Ήταν ένα από τα καλύτερα που είχε βάλει ποτέ το περιοδικό.

Edited July 15, 2011 by mman

[wordsmith]

Προφανώς και δεν είναι όλες οι συμβουλές "σωστές", και προσωπικά διαφωνώ με κάμποσες, αλλά βρίσκω μερικές πολύ ενδιαφέρουσες.

 

Όσο για τα διηγήματα, τα έχω ξαναπεί.

 

 

Edit: Από Tierry Bisson, έχω διαβάσει μόνο εκείνο το διήγημα με τον Μακ Βι στο "9" λίγες μέρες πριν την εκτέλεσή του. Ήταν ένα από τα καλύτερα που είχε βάλει ποτέ το περιοδικό.

 

Από Tierry Bisson (έτσι γράφεται τελικά;) δεν έχεις διαβάσει και το "They're made out of meat", ένα μικρό που δημοσιεύτηκε στο "9", τεύχος 48; Αλλά συμφωνώ ότι αυτό με τους Μακβί ήταν πολύ καλό.

 

Όσο για τις συμβουλές, ο καθένας προφανώς θα "αφομοιώσει" αυτήν που του χρειάζεται τη συγκεκριμένη στιγμή της συγγραφικής του πορείας και τις άλλες θα τις θεωρήσει είτε πολύ εύκολες είτε πολύ δύσκολες. Μη βαράτε όσους βρίσκονται σε άλλη από τη δική σας! Γενικώς όμως θα έλεγα ότι είναι πολύ αυστηρός ο κος Bisson... Πολλά θέλει. Εμένα μου αρέσουν διηγήματα που δεν πληρούν όλους αυτούς τους όρους.

 

24. A short story should cover a day or two at most. A week is stretching it.

 

Έχει διαβάσει ο κύριος Bisson το The Last Question του Ασίμωφ που καλύπτει πολλά δισεκατομμύρια χρόνια;

 

Άλλο να αρχίζει μερικά δισεκατομμύρια χρόνια πριν τελειώσει και άλλο να διηγείται σε πραγματικό αφηγηματικό χρόνο τι συνέβη σε διάστημα ημερών-εβδομάδων-μηνών (για ετών δεν το συζηταμε). Μάλλον δεν εννοεί αυτό που κατάλαβες ο κος Τ.Β.

[Oberon]

Προφανώς και δεν είναι όλες οι συμβουλές "σωστές", και προσωπικά διαφωνώ με κάμποσες, αλλά βρίσκω μερικές πολύ ενδιαφέρουσες.

 

Όσο για τα διηγήματα, τα έχω ξαναπεί.

 

 

Edit: Από Tierry Bisson, έχω διαβάσει μόνο εκείνο το διήγημα με τον Μακ Βι στο "9" λίγες μέρες πριν την εκτέλεσή του. Ήταν ένα από τα καλύτερα που είχε βάλει ποτέ το περιοδικό.

 

Από Tierry Bisson (έτσι γράφεται τελικά;) δεν έχεις διαβάσει και το "They're made out of meat", ένα μικρό που δημοσιεύτηκε στο "9", τεύχος 48; Αλλά συμφωνώ ότι αυτό με τους Μακβί ήταν πολύ καλό.

 

Όσο για τις συμβουλές, ο καθένας προφανώς θα "αφομοιώσει" αυτήν που του χρειάζεται τη συγκεκριμένη στιγμή της συγγραφικής του πορείας και τις άλλες θα τις θεωρήσει είτε πολύ εύκολες είτε πολύ δύσκολες. Μη βαράτε όσους βρίσκονται σε άλλη από τη δική σας! Γενικώς όμως θα έλεγα ότι είναι πολύ αυστηρός ο κος Bisson... Πολλά θέλει. Εμένα μου αρέσουν διηγήματα που δεν πληρούν όλους αυτούς τους όρους.

 

24. A short story should cover a day or two at most. A week is stretching it.

 

Έχει διαβάσει ο κύριος Bisson το The Last Question του Ασίμωφ που καλύπτει πολλά δισεκατομμύρια χρόνια;

 

Άλλο να αρχίζει μερικά δισεκατομμύρια χρόνια πριν τελειώσει και άλλο να διηγείται σε πραγματικό αφηγηματικό χρόνο τι συνέβη σε διάστημα ημερών-εβδομάδων-μηνών (για ετών δεν το συζηταμε). Μάλλον δεν εννοεί αυτό που κατάλαβες ο κος Τ.Β.

 

Εμφανώς, ξέρεις προσωπικά και επακριβώς τι εννοεί ο Bisson, οπότε πάω πάσο. Όμως μπορώ να σκεφτώ πολλές άλλες μικρές ιστορίες που διαδραματίζονται σε πολύ περισσότερο χρόνο από 1-2 μέρες. Αν ο Bisson εννοεί αυτό που εννοείς, τότε ίσως έπρεπε να σκεφτεί λίγο καλύτερα τη διατύπωσή του και όχι να χρησιμοποιεί τόσο sweeping γλώσσα και μάλιστα φάσκουσα και αντιφάσκουσα. Αν 1-2 μέρες είναι οκ, αλλά μια εβδομάδα είναι stretching it, τότε από 3-6 μέρες τι είναι; Κάτι αποδεκτό; Συγγνώμη αλλά όταν κάποιος γράφει τέτοια τσιτάτα που τα παρουσιάζει σαν κανόνες, κάθε λέξη του πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεγμένη, όχι να χρειάζεται . . . μέντιουμ για να διαπιστωθεί τι ακριβώς εννοεί. Σε οποιοδήποτε κανόνα, η διατύπωση είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του. Σε πολλά διηγήματα μάλιστα, το πέρασμα του χρόνου είναι ασαφές και υπονοείται. Εξ άλλου, το θέμα του πραγματικού αφηγηματικού χρόνου δεν αφορά μόνο διηγήματα αλλά και μεγαλύτερα έργα. Εφ'όσον όμως υποτίθεται πως είναι κανόνας ειδικά για διηγήματα, τότε είναι τσαπατσουλιά να υπάρχει τόσο κακή διατύπωση.

 

Αντίθετα, στο δεύτερο λινκ, δεν είδα απολύτως τίποτα τέτοιο. Η γλώσσα είναι απλή, σαφής, με όλες τις απαραίτητες εξηγήσεις.

 

 

 

[mman]

Από Tierry Bisson (έτσι γράφεται τελικά;) δεν έχεις διαβάσει και το "They're made out of meat", ένα μικρό που δημοσιεύτηκε στο "9", τεύχος 48; Αλλά συμφωνώ ότι αυτό με τους Μακβί ήταν πολύ καλό.

Α, ναι, και αυτό, ένα πολύ καλό διήγημα που με μόνο διαλόγους, χωρίς καθόλου περιγραφές -σπάνιο είδος. Η σχετική ταινία μικρού μήκους είχε προβληθεί και σε κάποιο SFF-Rated και περιλαμβάνεται στο DVD με τα best of μικρού μήκους.

(Και όχι, είναι Terry, αλλά το είχα γράψει λάθος.)

[Tiessa]

--Διαβολάκι mode on

Rule 61: 60 Rules are too many for a short story!

Αφήστε μας και καμιά πρωτοβουλία, κύριε!

--Διαβολάκι mode off

 

Καλά, όπως ήδη παρατήρησαν και οι προηγούμενοι, είναι αδύνατον να μας κάνουν όλα και φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις.

Πάντως, εμένα αυτό που μου άρεσε καλύτερα ήταν η εισαγωγή (πριν τον πρώτο κανόνα)

A genre (SF or fantasy) short story is about an idea.

 

 

The fictional elements (character, plot, setting, etc) are only there to dramatize the idea.

 

Άντε γιατί μια ζωή με φορτώνουν με ενοχές διάφοροι τύποι που θεωρούν ότι όταν γράφω ιστορίες τούς οφείλω ψυχογράφημα.

[mman]

Πάντα από το το site της SFWA, διαβάστε και το "Mistakes In Writing" του Roger MacBride Allen. Νομίζω ότι είναι το πιο χρήσιμο απ' όλα. Σε κάποια σημεία θα διασκεδάσετε με το καυστικό ύφος του, αλλά μην ξεχαστείτε: Κάποια από αυτά τα λάθη τα κάνουμε αρκετ πολλοί από μας εδώ μέσα...

 

[Το έβαλα και στο αρχικό ποστ.]

[Big Fat Pig]

Κανόνας 44 του Bison! Χμ...

Κι εγώ βρίσκω πιο χρήσιμο το άρθρο του MacBride Allen.

Κι ακόμα πιο χρήσιμο τον οκτάλογο: http://boingboing.net/2007/04/14/vonneguts-rules-for-.html

[mman]

Κανόνας 44 του Bison! Χμ...

Κι εγώ βρίσκω πιο χρήσιμο το άρθρο του MacBride Allen.

Κι ακόμα πιο χρήσιμο τον οκτάλογο: http://boingboing.ne...rules-for-.html

 

Ναι, αυτό για το σεξ είμαι σίγουρος ότι όλοι το προσέξαμε -και καθόλου σίγουρος ότι συμφωνώ μ' αυτό.

Καλός και ο Βοννεγκατ.

[oimoderatorseinaifasistes]

On 7/15/2011 at 2:07 PM, mman said:

Συμβουλές του συγγραφέα Terry Bisson για τη συγγραφή διηγημάτων ΕΦ και Φ. Πολλές από αυτές είναι αρκετά γενικές, ώστε να έχουν εφαρμογή και στον τρόμο. Είμαι σίγουρος ότι θα βρείτε πολύ ενδιαφέρον και, καμμιά φορά, αναπάντεχο υλικό.

 

Το άρθρο είναι στο site της Science Fiction & Fantasy Writers of America (SFWA):

 

http://www.sfwa.org/...sf-and-fantasy/

 

Edit: Πολύ πιο χρήσιμο είναι το "Mistakes In Writing" του Roger MacBride Allen ο οποίος διασκεδάζει και αγανακτεί με κάποια συγγραφικά παραστρατήματα τα οποία δεν αποφεύγουμε κι εμείς σε αυτό το φόρουμ.

Ενδιαφέρον, θα τις έχω υπόψιν.