FFL #7 (npaps vs Sonya vs TheSea IsBurned vs Mesmer vs Naroualis vs Adicto vs niceguy0973 vs DinoHajiyorgi vs Zaratoth vs Nienor vs Eugenia Rose vs Drake Ramore vs Nirgal vs Lady Nina vs Soul_walker vs DinMacXanthi vs NIKANTHI vs Howard Crease)

[Αιθεροβάμων]

Είναι η πρώτη φορά που θα ψηφίσω και ελπίζω να είμαι δίκαιος. Θα αναρτήσω τα σχόλια μου για κάθε Ιστορία εδώ και αφού τελειώσω με τους σχολιασμούς θα στείλω έπειτα τις ψήφους μου στους διοργανωτές.

Θα ποσταρω λίγα λίγα τα σχόλια στο παρόν ποστ χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του edit κάθε φόρα. (δε ξέρω αν επιτρέπετε αυτό, αν όχι ας μου στείλει κάποιος ένα πμ)

Δεν θέλω να πάρετε τα σχόλια μου και πολύ στα σοβαρά γιατί κατά μεγάλη πιθανότητα να είναι εσφαλμένα, καθώς δεν έχω αποτελέσει κριτής ξανά, πόσο μάλλον να αποτελέσω κριτής σε ανθρώπους που γράφουν πολύ καλύτερα από έμενα.

Αν βρείτε ορθογραφικά να με συμπαθάτε...το παλεύω!

 

Καλή επιτυχία σε όλους.

 

 

 

 

Ο Lilian – npaps

 

Ωραία ιστορία με ένα τέλος που πραγματικά επιθυμούσα. Δεν είμαι fun των happy end και “χαμογέλασα” μόλις διαπίστωσα ότι δεν είσαι και εσύ. Τελικά αυτό το χαμόγελο άπλα παρέτεινε τις ελπίδες του δίχως όμως να καταφέρει κάτι. Η μήπως κατάφερε? Δείχνεις ότι το χαμόγελο που τον αγκάλιαζε με θέρμη του έδινε κουράγιο να αντέξει τα επίπονα βασανιστήρια , όμως πιστεύω εν τέλει ότι τώρα χαμογελάει και ο ίδιος.

 

 

 

 

Το χαμόγελο της Λακάνσυελ – Sonya

 

Έτσι είναι καμιά φορά! Λόγια που πρέπει να ειπωθούν χάνουν τον δρόμο και τότε ο χρόνος θα φέρει η ξαστεριά η και συμφορά. Εδώ τα έχεις και τα δυο, κάτι χάσαμε και κάτι κερδίσαμε. Με συγκίνησε αυτή η ιστορία και αλίμονο αν δε το έκανε. Στα 90 λεπτά που είχες χρόνο Sonya, σε πήρες και σε σήκωσες. Και μαζί με εσένα και έμενα. Ήταν μια αληθινή αγάπη...και θα είναι και αιωνία. Μου έβγαλε κάτι σε “δωρητής”....δωρητής χαμόγελου.

 

 

Το χαμόγελο της σοφίτας - TheSeaIsBearned

 

Σοφίτες - σκοτάδια και ανησυχία. Τι άλλο να θέλει το μυαλό μου για να χωθεί μέσα στο διήγημα σου. Μου αρέσουν οι λέξεις και οι προτάσεις που χρησιμοποιείς, κάνουν την ατμοσφαίρα πολύ ωραία, η πιο σωστά, πολύ αληθινή. Μου άρεσε και ο ρόλος της ανυποψίαστης μάνας, που σαν την έβλεπα ... την έβλεπα με την πλάτη πάντα γυρισμένη.

 

 

 

 

Μόνο χαμογέλασέ μου - Mesmer

 

Καταρχάς μου άρεσε που ενσάρκωσες το ρόλο του αφηγητή με γένος θηλυκό. Έτσι είναι τα πράγματα και στην πραγματικότητα. Και αναφέρομαι στο ότι η δυσπιστία είναι η άμυνα μας τελικά, μα και πολλές φορές αυτή που μας σκοτώνει. Ας μη τα ψαχνόμαστε για όλα τα πραγματικά απαραίτητα στη ζωή. Αυτό έπαθε και η ηρωίδα. Χάρισε ένα χαμόγελο απλόχερα και με άνεση, γιατί δεν ήταν κάτι για αυτή να το δώσει. Με την καλή της την καρδιά βεβαία. Δεν πίστεψε όμως ότι, πως μπορεί ένα και μόνο χαμόγελο να είναι τόσο ποθητό. Πως μπορεί να είναι πάνω από όλα; Και μάλιστα όλα αυτά από έναν τυφλό. Πνίγηκε στην ίδια την αμφιβολία της. Φοβόμαστε να κοιτάξουμε την αλήθεια!

Το χαμόγελο είναι εφόδιο ακόμα και για την ποθητή πολλές φόρες μιζέρια μας, γιατί δίχως αυτό, δε θα έκανε τη διαφορά. Ήταν σα μάθημα!

 

 

 

Δυο σταγόνες ιδρώτα – Naroualis

 

Μου είναι αδύνατον εδώ να μην αναγνωρίσω μια άνεση στη γραφή και ένα μυαλό που ξέρεις και το κάνεις ότι θέλεις. Λέξεις που σε κάνουν να ανοίγεις τετράδια και να σημειώνεις. Σαν ιστορία ήταν πράγματι ενδιαφέρουσα και πολύ όμορφα δομημένη. Δεν εισέπραξα κάποιο δίδαγμα, άλλα σε ένα διήγημα δεν είναι νόμος αυτό. Δεν είναι λίγα τα διηγήματα που έχω διαβάσει και με έχουν αφήσει απολιθωμένο ακόμα με ένα ερωτηματικό. Ήμουν εκεί μέσα σε μια γωνιά και τα έβλεπα όλα.

 

 

 

Αιρετικός – Adicto

 

Τερατώδες (με την καλή του έννοια). Από αυτά που έχω διαβάσει μέχρι τώρα έχω την εντύπωση έχεις ενσωματώσει το χαμόγελο περισσότερο από οτι τα παραπάνω. Δεν το λέω σαν αβαντάζ άπλα ως διαπίστωση. Πέραν του ότι μου άρεσε αυτό που έγραψες, μου αρέσει και ο τρόπος που σκέφτεσαι. Μου δίνεις δηλαδή την εντύπωση ότι όλο αυτό δεν βγήκε καλό έτσι άπλα επειδή έτυχε. Άλλα ότι τα γραπτά σου είναι γενικά ενδιαφέροντα και πρωτότυπα. Μου άρεσε το τέλος που έδωσες στον Πατέρα Ναθαναήλ και εύχομαι να μην χάσει το κουράγιο του με υπόλοιπους. Καλή δύναμη λοιπόν και σε αυτόν άλλα και σε εμάς, γιατί δεν απέχουμε και πολύ από το να πρωταγωνιστήσουμε και εμείς σε αυτό τον παραλογισμό ....και το άσχημο είναι ότι δε θα μας το επιβάλει και κανένας νόμος!

 

 

 

 

Το χαμόγελο – niceguy0973

 

Η φρίκη σε όλο της το μεγαλείο. Σαν ιστορία ....α ναι αν είχες δηλαδή χρόνο πέραν το 90 λεπτών να μπαλώσεις ορισμένα κενά που φαντάζομαι οτι και εσύ τα βλέπεις, θα ήταν αστερατη η ιστορία σου. Και κενά ονομάζω την οργή του πατέρα που μου φάνηκε κάπως αδικαιολόγητη....αν ήταν κλεισμένος σε φρενοκομείο ας πούμε όλα αυτά τα χρόνια θα το καταλάβαινα. Επίσης στον τέλος τον ονομάζεις “λυτρωτή σου”. Μου αρέσει αυτό γιατί το βρίσκω εγώ λίγο διφορούμενο. Και το βρίσκω διφορούμενο γιατί στο τέλος του χαμογέλασες! Δε νομίζω κάποιος που είχε περάσει τέτοια μεταχείριση να χαμογελούσε μπροστά στο φονιά της οικογένειάς του. Εκτός, εκτός λέω, αν τελικά ο ίδιος είχε ακόμα πιο σατανικό μυαλό. Δεν ξέρω, αλλά το τέλος που εγώ κατάλαβα ή ήθελα να καταλάβω με άγγιξε αρκετά. Ήθελες μια ωρίτσα ακόμα πιστεύω και θα το απογείωνες.

 

 

 

 

Άτιτλο - DinoHajiyorgi

 

Το “φαφούτικο” (Θ) ήταν πραγματικά ιδιοφυέστατο σα σκέψη και δεν άργησε να με βάλει στο κλίμα της ιστορία σου. Και για να είμαι ειλικρινείς πριν καταλάβω στο τέλος ότι φόρεσε βιαστικά την μασέλα του και να επιτεθεί, είχα την εντύπωση ότι το (Θ) ήταν προσποιητό (για να μην γίνει αντιληπτός) από τον ίδιο τον ηγούμενο καθώς διατηρούσε μια λιλιπούτεια άλλα φονική συνάμα οδοντοστοιχία. Όμως η μασέλα μου κόλλησε πιο καλά στο τέλος γιατί όπως και να έχει μια πραγματική οδοντοστοιχία δεν κρύβετε εύκολα. Όπως νομίζω ότι δεν ήθελες να βγάλεις χιούμορ με το (Θ), αλλά απλά να κάνεις πιο ζωντανή την ιστορία σου. Επίσης όλο αυτό με το πηγάδι και την αντανάκλαση του φεγγαριού σε αυτό, ήταν πολύ έξυπνο σα φινάλε.

 

 

 

 

Για ένα χαμόγελο– Zaratoth

 

Ομολογουμένος μια πολύ όμορφη ιστορία που μιλάει για την αγάπη και τον έρωτα, για το πόσο δυνατά συναισθήματα είναι. Μπορείς να κάνεις τα πάντα για την αγάπη και να περάσεις και χίλια μύρια ακόμα. Θα χωρούσε περισσότερο πλοκή μέσα, δηλαδή θα ήθελα να συμβεί κάτι το απρόοπτο μα να σου πω και την αλήθεια δε με χάλασε κιόλας ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε. Έτσι το είδες έτσι το έγραψες· και πολύ καλά έκανες. Μου άρεσε ο σύγχρονος τρόπος αιμοδοσίας που διάλεξες και γενικότερα όλο το γραπτό σου το έβγαλα και εγώ είτε απάνω σε ένα άλογο είτε καθισμένος στην κάμαρα να κοιτάω τα γεγονότα. Και όλα αυτά σε 90 λεπτά. 1200+ λέξεις.

Να είναι καλά και να διηγούνται την ιστορία στα εγγόνια λοιπόν, για να μάθουν να δοξάζουν και αυτά την αγάπη και τον έρωτα.

 

 

 

 

Ο Ερχομός του Θέρους – Nienor

 

Ευχάριστα αγχωτικό. Μονό που δε βγήκα για βότανα να πω την αλήθεια μου, που αν είχα τη δυνατότητα θα το επιχειρούσα έτσι ώστε να βοηθήσω και εγώ με τον τρόπο μου για ένα καλό αποτέλεσμα. Στο τέλος πίστευα ότι δε θα χαμογελάσει για να είμαι ειλικρινείς, γιατί με όλα αυτά που την είχαν βρει το θεωρούσα λίγο δύσκολο. Όπως επίσης το γεγονός ότι φάνηκε να κρέμονται όλοι από το χαμόγελό της μου έβγαλε ένα εγωισμό περίεργο και κακό. Ότι “έλα χαμογέλα τώρα γιατί το έχουμε ανάγκη, μα όχι για εσένα άλλα για τον ερχομό του θέρους , και αργότερα που ο σκοπός μας θα έχει επιτευχθεί βυθίσου ξανά στις μαύρες σκέψεις και τη στεναχώρια σου”. Από την άλλη μεριά χάρηκα όπως την “έκανες” και χαμογέλασε, γιατί δε το έβγαλες ένα προσποιητό χαμόγελο δηλαδή , δε χαμογέλασε για χάρη τους, μα βγήκε από μέσα της χωρίς μάλιστα και η ίδια να το πιστέψει. Και κατάλαβα ότι της άρεσε.

 

 

Ονειροπαγίδα - Eugenia Rose

 

Περίεργη κατάσταση και με μια τελευταία παράγραφο που μου άρεσε πολύ. Η σκουριά, το να χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου ...δε ξέρω άλλα αυτό μου φέρνει και λίγο από την πραγματικότητά μου. Μου άρεσε που το κοριτσάκι σωριάστηκε καταγής , όπως πιστεύω ότι είναι μια ιστορία που μπορεί να έχει πολλές έννοιες έτσι που ο καθένας μπορεί να την πλάση όπως θέλει. Μου αρέσει που τα λες και λίγο χύμα σε κάποιες προτάσεις σου και που έχεις χωρίσει την ιστορία σου σε 3 κομμάτια. Επικίνδυνο σπορ τα όνειρα και δεν ξέρω αν θα άντεχα να γνωρίζω άλλα εκτός από τα δικά μου. Θα ήθελα μάλιστα να επαναλάβω πολλά από αυτά.

 

 

 

 

 

Μιχαήλ - Drake Ramore

 

Καλώς κακώς δεν ξέρω, άλλα διαβάζοντας την ιστορία σου και ακούγοντας και το όνομα Μιχαήλ μαζί βέβαια και με όλα αυτά πού ακολούθησαν ...σκιές, πατώματα με μαύρες τρύπες , αιωρήσεις, μου έβγαλες κάτι σε τάγματα αγγέλων και λίγο από “Αβραξα”. Δηλαδή κάτι σε θεότητα και δαίμονα μαζί. Θα μου πεις “Μιχαήλ τον ονόμασα ...αρχάγγελος είναι”. Βοήθησε και λίγο το ότι υπήρχε μια μαυρίλα στην όλη ατμοσφαίρα και ότι το μυαλό του αστυνομικοί εν τελεί όπως αποδείχτηκε κυριευόταν από μια μεγάλη δύναμη και μάλιστα πέρα από κάθε λογική. Ωραίο.

 

 

 

 

 

Οδυνηρές αναμνήσεις – Nirgal

 

Πρόσφατα διάβασα ένα βιβλίο του Φακίνου “Το τελευταίο μυθιστόρημα του 20ού αιώνα” και ενώ ήταν γραμμένο με αρκετό χιούμορ δεν έπαυε το μυαλό να φαντάζεται την πραγματική “δυστυχία” ενός ψυχικά άρρωστου, αυτό δηλαδή που μου πρόσφερες απλόχερα εσύ. Έχω την ανάγκη να πω πως σαν εμπειρία βάζει κάτω οποιοδήποτε γραπτό και αν διαβάσω γιατί δεν χωράει αμφιβολία ότι πρόκειται για ένα κόσμο πραγματικά αλλοπρόσαλλο και πολλές φόρες απρόσμενα ζηλευτό. Αν είχες πιστεύω όμως λίγο χρόνο ακόμα έτσι ώστε να εμπλουτίσεις λίγο περισσότερο το κείμενό σου θα ήταν αρκετά ομορφότερο. Δεν είναι εύκολο σε 90 λεπτά να αναπτύξεις ένα τέτοιο θέμα. Εγώ με τόσα γραπτά που διάβασα σήμερα δεν ξέρω αν θα είχα συλλάβει καν την ιδέα μέσα σε αυτό το χρόνο.

 

 

 

 

 

Μάγος Ολεγόμαχ - Lady Nina

 

Ένα ωραίο παραμύθι με που το ομορφαίνει ακόμα περισσότερο ο διάλογος του αφηγητή πάππου με την εγγονή του Ροδουλα. Μου άρεσε περισσότερο όχι το τέλος με τα χειμαρρώδη δάκρυα του μάγου μα, ο περίπατος του μάγου με τον πάτερα της πριγκίπισσας και το άνθος της τριανταφυλλιάς. Και μου θυμίζει ότι το να είσαι κλεισμένος στο καβούκι σου και να μην προσπαθείς να δεις την χαρά, να μην αναζητάς διεξόδους, δεν πρόκειται τίποτα να αλλάξει. Θέλει να καταβάλουμε και εμείς οι ίδιοι προσπάθεια· που όμως χρειάζεται αυτή η θέληση να αντλεί από κάπου δύναμη. Έκτος βεβαία αν κάποιος είναι βολεμένος στην δυστυχία του αν αγαπάει αυτή την κατάσταση και αν νιώθει ασφάλεια μέσα σε αυτή.

 

 

 

 

 

 

Κλέφτης τριγώνων - Soul_walker

 

Φρίκη! Ωραία η φρίκη όμως...δεν είναι; Ένας τόπος εγκλήματος εμετικός και ένα τέλος με “χαμόγελο” Έχω την εντύπωση ότι ήθελες λίγο χρόνο ακόμα. Βιάστηκες πιστεύω για να καταφέρεις να είσαι εντός χρόνου με αποτέλεσμα να είναι λίγο απότομο το γραπτό σου. Η φρικιαστική έμπνευσή σου μου άρεσε όμως.

 

 

 

 

 

Ο Κόλπος των Ναυαγίων – DinMacXanthi

 

Είχα σημειώσει μια φράση σου για να προσθέσω εδώ στο σχολιασμό μου και να σου πω πόσο πολύ μου άρεσε. Μέτα διαπίστωσα όμως οτι το κείμενο σου ξεχείλιζε από πανέμορφες προτάσεις-λεξεις με αποτέλεσμα να παραιτηθώ από την ιδέα να αναρτήσω όλο το κείμενο εδώ ξανά. Ήταν τόσο ονειρικά πλασμένο μα και συνάμα τόσο ρεαλιστικό. Πανέμορφο.

 

 

 

 

 

Πέντε λεπτά – ΝΙΚΑΝΤΗΙ

 

Ντελιριακα πρόστυχο! Γαμημένα χονδροειδές για να μιλήσω και εγώ στη γλωσσά του κειμένου σου. Εδώ ο Lovecraft συνάντησε τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ και βγήκε ένα πράγματι ρεαλιστικό στου ζοχαδιασμένου συζύγου αποτέλεσμα. Έτσι έπρεπε να τα γράψεις όπως ακριβώς τα σκεπτόταν. Δεν χωράνε τύποι ευγενείας σε τέτοιες ξέφρενες καταστάσεις.

 

 

 

 

 

Το χαμόγελο - Howard Crease

 

Άλλο ενα καταπληκτικά γραμμένο κείμενο! Ωρες ώρες αναρωτιέμαι αν θα κατάφερνα μέσα σε 90 λεπτά να συλλάβω έστω μια τέτοια ιδέα και ας μη καταφέρω να τη γράψω μετά ...έστω να την συλλάβω. Πραγματικά χαίρομαι να διαβάζω τόσο όμορφα και σωστά δομημένα γραπτά. Με έκανες να νιώθω μια προσμονή τεράστια για να φτάσω σε ένα τέλος πραγματικά ασύλληπτο. Πολύ καλό!

 

 

Edited August 16, 2011 by Αιθεροβάμων

[wordsmith]

Ο Lilian - npaps

Μου άρεσε πολύ το twist του τέλους και μου θύμισε αυτό. Ξέρει κανείς αν υπάρχει ονομασία για αυτού του είδους τα διηγήματα, όπου οι τελευταίες λέξεις/προτάσεις αναποδογυρίζουν αυτό που νομίζαμε ότι συνέβαινε μέχρι τότε; Ίσως και το Mark on the wall της Virginia Woolf να μπαίνει εκεί. Και συμφωνώ με όποιον είπε παραπάνω ότι τα ονόματα έπρεπε να είναι με ελληνικούς χαρακτήρες.

 

Το χαμόγελο της Λακάνσυελ - Sonya

 

Πολύ καλογραμμένο, αλλά και πολύ παιδικό. Είναι δύσκολο να γράψεις έναν κοσμογονικό μύθο (δηλ παραμύθι που να εξηγεί πώς δημιουργήθηκε κάτι, εδω το ουράνιο τόξο) και να μου σου βγει παιδικό. Το γράψιμο πολύ τρυφερό και δε με πείθεις με τίποτα ότι είσαι "σκατόψυχο κάθαρμα"!

 

Το χαμόγελο της σοφίτας - TheSeaIsBurned

 

Επίσης πολύ καλογραμμένο. Ο τρόμος σου βγαίνει πιο εύκολα, τελικά, ε; Μια πολύ μικρή ιδέα, σωστά επιλεγμένη για να προλάβεις να την αναπτύξεις πλήρως σε ένα πολύ μικρό αναγκαστικά κείμενο. Νομίζω πως είναι η μόνη συμμετοχή που το έλαβε αυτό υπόψη της.

 

Μόνο χαμογέλασέ μου - Mesmer

 

Χμ. Πολύ σκέτο, καθόλου ατμοσφαιρικό, αλλά η ιδέα καλούτσικη και με κάθε επιφύλαξη πρωτότυπη. Μου θύμισε κι εμένα το ζητιάνο του κου Τουίτι μας.

 

Δυο σταγόνες ιδρώτα - Naroualis

 

ΤΕΕΕΛΕΙΟ! Μα πού τα σκέφτεσαι όλα αυτά μέσα σε τόσο λίγο χρόνο; Έχεις ένα τσεπάκι για το κάθε θέμα και τραβάς αναλόγως; Τι ωραίο το κλείσιμο, τι ωραία κουμπώνει με την αρχή! Και πολύ καλογραμμένο και ατμοσφαιρικό. Ίσως να ήθελε περισσότερα λόγια στο τέλος, γιατί φαίνεται κάπως απότομο. Το έχω ήδη διηγηθεί σε φίλη ως "ανέκδοτο".

 

Αιρετικός -Adicto

 

Πάνω που έλεγα "μα κανένας δε θα γράψει εφ;". Μου αρέσουν οι ουτοπίες και οι δυστοπίες και η κοσμοπλασία γενικά, αλλά κατά τα άλλα δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο. Δεν έχει και υπόθεση. Άσε που στο τέλος μάλλον το γυρίζεις σε τρόμο.

 

Το χαμόγελο - niceguy0973

 

Κλισέ. Και γιατί είχε επιστρέψει ο πατέρας μετά από τόσα χρόνια; Υποθέτω το εννοείς ως τρόμου, γιατί φανταστικό δεν έχει.

 

Άτιτλο - DinoHajiyorgi

 

Πολλή πλάκα οι ψευδοί καλόγεροι! Όχι, δεν το θεωρώ mainstream, εκτός αν υπάρχουν ή υπήρξαν και στ' αλήθεια τέτοια τάγματα μοναχών. ΕΦ δεν είναι μόνο τα διαστημόπλοια, είναι και οι κοινωνικές-νομικές κλπ μεταβολές στον κόσμο. Πες στον PiKei ότι αυτό δεν είναι εφ και θα σε δαγκώσει! Κατά τα άλλα νομίζω ότι τελειώνει πολύ απότομα, πριν το πάρω χαμπάρι.

 

Για ένα χαμόγελο - Zaratoth

 

Συμφωνώ ότι θα έπρεπε να υπάρχει και μια ανατροπή, αλλά κατά τα άλλα είναι αρκετά πρωτότυπη και ολοκληρωμένη ιστοριούλα και επιτέλους ένα love story με καλό τέλος και χωρίς θανάτους.

 

Ο Ερχομός του Θέρους - Nienor

 

Ε, αυτό σίγουρα το είχες σκεφτεί από πριν, τουλάχιστον την κοσμοπλασία! Το πιο ατμοσφαιρικό και πλούσιο και συναισθηματικό απ'όλα. Αλλά ούτε εγώ κατάλαβα τι την έκανε και χαμογέλασε στο τέλος. Κατέβασε άλλη μια ιδέα.

 

Ονειροπαγίδα - Eugenia Rose

 

Πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα, αν και κάπως αμερικανιά. Μου θυμίζει και ταινίες ή το Friday 13th. Έχω την εντύπωση ότι σε κάποια σημεία έπρεπε να λες περισσότερα και σε άλλα λιγότερα. Από τις καλές προσπάθειες.

 

Μιχαήλ - Drake Ramore

 

Πολύ ατμοσφαιρικό και πολύ καλογραμμένο, αλλά και πολύ αποσπασματικό, σαν να κάνεις ζάπινγκ. Εγώ πάντως θα καθόμουν να δω κι άλλο από αυτήν την ταινία, αν την πετύχαινα σε ζάπινγκ(και επειδή δεν το πολυκατάλαβα).

 

Οδυνηρές αναμνήσεις - Nirgal

 

Εδώ θα συμφωνήσω με τη Naroualis ότι είναι σαν δελτίο ειδήσεων, σαν οδηγίες χρήσης, σαν επιστημονικό κείμενο. Ενδιαφέρουσα η ιδέα, αλλά η εκτέλεση την αδικεί.

 

Μάγος Ολεγόμαχ - Lady Nina

 

Παραμυθάκιιιιι! Όμορφο, ολοκληρωμένο και σίγουρα δίνει την αίσθηση των κλασικών παραμυθιών. Σου ταιριάζει να γράφεις παιδικά

 

Κλέφτης τριγώνων - Soul_walker

 

?? Δεν κατάλαβα τίποτα. Παρακαλώ πάρτε το μηδέν...

 

Ο Κόλπος των Ναυαγίων - DinMacXanthi

 

Εξαιρετικά γραμμένο, ζωντανό, πειστικό και ποιητικό ακόμα σε μερικά σημεία. Μου άρεσε πολύ η αρχή και το show με το οποίο καταλαβαίνουμε ότι ο Έλιοτ είναι στην παραλία και φτιάχνει πύργους στην άμμο. Πρωτότυπη και η ιδέα. Το μόνο κακό νέο είναι η τρύπα αληθοφάνειας: τον αλμπίνο στην παραλία δεν τον ενοχλεί ο ήλιος;

 

Πέντε λεπτά - ΝΙΚΑΝΤΗΙ

 

Μάλλον βελτιώνεσαι, αλλά όχι στην ορθογραφία. Βέβαια εδώ φταίει και ο περιορισμένος χρόνος. Κάνεις κάποια προσπάθεια για να γίνει πιο ζωντανό, αλλά δεν πολυκατάλαβα τι γινόταν.

 

Το χαμόγελο - Howard Crease

 

Χμμμ! Πολλές μικρές πρωτότυπες ιδέες και ανατροπές! Αρκετά πετυχημένο, αλλά θέλει χτένισμα.

[NIKANTHI]

Μόνο χαμογέλασέ μου – Mesmer

 

 

 

Ωραία η ιδέα σου με τον ζητιάνο που επαιτούσε χαμόγελα. Το τέλος ήταν απρόοπτο, είναι αυτό που λένε “η περιέργεια σκοτώνει”. Μπράβο, ωραία ιστορία.

 

 

 

Δυο σταγόνες ιδρώτα – Naroualis

 

 

 

Φαντασία και μαγειρική. Απίστευτος συνδυασμός, τί σχέση μπορεί να έχουν αυτά τα δύο; Καμία, λέω εγώ κι όμως αν γραφτούν με τον τρόπο που έγραψες εσύ αυτήν την ιστορία, βγάζουν ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα.

 

 

 

Το χαμόγελο - niceguy0973

 

Μου άρεσε πολύ η ιστορία σαν γράψιμο, αλλά σαν θέμα είχε πιστεύω αρκετά κενά (θα ήθελα να την ξαναγράψεις χωρίς πίεση χρόνου). Ο πατέρας τους, γιατί να έχει τόσο μίσος προς τα ίδια του τα παιδιά; Προς την μάνα, τον καταλαβαίνω αλλά προς τα παιδιά; Και μετά τον βιασμό που τον άφησε ελεύθερο, νομίζω ότι δεν κολάει. Λογικά θα έπρεπε να τον σκοτώσει αφού … τελείωνε οργανικά μαζί του … για να τελείωνε μια και καλή μαζί του.

 

Αν εξαιρέσεις αυτά που δεν μου άρεσαν, η ιστορία σου είχε πάρα πολύ ωραία ατμόσφαιρα και αυτή η έκφραση, μου άρεσε πάρα πολύ (ίσως όσο και όλο το διήγημα σου).

 

Όπλο της είναι το μολύβι. Εμένα το τσεκούρι.

 

 

 

Άτιτλο – DinoHajiyorgi

 

Μου αρέσουν οι ιστορίες που διαδραματίζονται σε μοναστήρια και αυτή ήταν μια από αυτές. Θέλω να σου δώσω συγχαρητήρια που σκέφτηκες μέσα σε μιάμιση ώρα να κάνεις τον επίσκοπο τσιβδό. Απίστευτο, έπαθα πλάκα με την ευρηματικότητά σου.

 

Η ιστορία σου μου θύμισε πάρα πολύ, σε πολλά σημεία τις, Το όνομα του ρόδου.

 

 

 

Για ένα χαμόγελο – Zaratoth

 

Ωραία ήταν η ιστορία σου, αλλά περίμενα να έχει περισσότερη ένταση και ένα δυνατό τέλος. Ήταν σαν ένα παραμύθι που κόβεται απότομα, όταν η μάνα που το εξιστορεί διαπιστώνει ότι το αγγελούδι της μόλις έχει κλίσει τα μάτια του.

 

Ο Ερχομός του Θέρους – Nienor

 

Είναι απίστευτο το τη έγραψες μέσα σε μιάμιση ώρα. Τα συγχαρητήρια μου.

 

 

 

Ονειροπαγίδα - Eugenia Rose

 

Μου άρεσε, ειδικά που περιγράφεις όλη την ιστορία από την στιγμή που γνωρίστηκαν, μέχρι να καταλήξουν στον γάμο. Ήταν μια ωραία ιστορία. Τα λόγια που είπε για να εισέρθει στο όνειρο της, ήταν εκπληκτικά.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Adicto]

Το Χαμόγελο της Σοφίτας.

 

- Δεν έχω πολλά να πω εδώ. Είσαι πολύ μεγάλο ταλέντο. Γράφε-Γράφε-ΓΡΑΦΕ !!! Καλή νταρκίλα...

 

 

Δύο σταγόνες Ιδρώτα.

 

- Οκ, όλοι ξέρουν ότι δεν τρελαίνομαι για Φάντασυ. Επίσης το τέλος σαν να το είδα να έρχεται. Αλλά πως να μην υποκλιθώ ευλαβικά στην Φαντασία σου; Πόσοι κόσμοι γεννιούνται και πεθαίνουν εν ριπή οφθαλμού στο μυαλό σου Ευθυμία;

[Adicto]

Oberon, άδειασε τα πμ σου!

 

- Οδυνηρές αναμνήσεις.

 

Έξυπνη η κεντρική ιδέα, αλλά λιγάκι στεγνό όπως είπε και η Ναρού. Έχεις άνεση όμως στο γράψιμο και φαίνεται καθαρά.

 

 

- Πέντε λεπτά

 

Δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει κάτι άλλο δικό σου. Αυτό ήταν δυνατό αν υπάρχουν χτυπητά λαθάκια σε ορθογραφικά/συντακτικό και η σύνδεση με το Χαμόγελο είναι πολύ μακρινή. Τα μπινελίκια (τα οποία πρέπει να χρησιμοποιούνται πολύ προσεκτικά) δεν ήταν όλα επιτυχημένα, αν και η αλήθεια είναι πως κάνουν το κείμενο να διαφέρει από τα υπόλοιπα. Να συμπληρώσω πως δεν θεωρώ τραβηγμένη την ιστορία, η απιστία έχει δώσει αφορμές για πολύ πιο τραβηγμένες ιστορίες που είναι πολύ καλές (έχει διαβάσει κανείς την Αλυσίδα;).

[dagoncult]

Να συμπληρώσω πως δεν θεωρώ τραβηγμένη την ιστορία, η απιστία έχει δώσει αφορμές για πολύ πιο τραβηγμένες ιστορίες που είναι πολύ καλές (έχει διαβάσει κανείς την Αλυσίδα;).

 

Αν λες του Warner Munn ναι, τραβηγμένη και φρικτότατη ιστορία

[NIKANTHI]

Οδυνηρές αναμνήσεις – Nirgal

 

Ήταν πολύ ψυχοπλακωτικό. Ευτυχώς που ήταν σχετικά μικρό, γιατί θα παίρναμε και εμείς METHYLOCK. Εντάξει άλλο ο τρόμος και άλλο το ψυχοπλάκωμα, η τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου.

 

Μάγος Ολεγόμαχ - Lady Nina

 

Όταν το διάβαζα, ξέχασα ότι το έγραψες σε μιάμιση ώρα,( ήταν τόσο καλό) στο τέλος όμως το θυμήθηκα. Ήταν κάπως βιαστικό το τέλος της ιστορίας σου. Αλλά και πάλι ήταν ένα πανέμορφο παραμύθι.

Edited August 15, 2011 by NIKANTHI

[Oberon]

Oberon, άδειασε τα πμ σου!

 

- Οδυνηρές αναμνήσεις.

 

Έξυπνη η κεντρική ιδέα, αλλά λιγάκι στεγνό όπως είπε και η Ναρού. Έχεις άνεση όμως στο γράψιμο και φαίνεται καθαρά.

 

 

- Πέντε λεπτά

 

Δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει κάτι άλλο δικό σου. Αυτό ήταν δυνατό αν υπάρχουν χτυπητά λαθάκια σε ορθογραφικά/συντακτικό και η σύνδεση με το Χαμόγελο είναι πολύ μακρινή. Τα μπινελίκια (τα οποία πρέπει να χρησιμοποιούνται πολύ προσεκτικά) δεν ήταν όλα επιτυχημένα, αν και η αλήθεια είναι πως κάνουν το κείμενο να διαφέρει από τα υπόλοιπα. Να συμπληρώσω πως δεν θεωρώ τραβηγμένη την ιστορία, η απιστία έχει δώσει αφορμές για πολύ πιο τραβηγμένες ιστορίες που είναι πολύ καλές (έχει διαβάσει κανείς την Αλυσίδα;).

 

Sorry. Τα άδειασα.

 

 

 

[wordsmith]

 

 

Άτιτλο – DinoHajiyorgi

 

Μου αρέσουν οι ιστορίες που διαδραματίζονται σε μοναστήρια και αυτή ήταν μια από αυτές. Θέλω να σου δώσω συγχαρητήρια που σκέφτηκες μέσα σε μιάμιση ώρα να κάνεις τον επίσκοπο τσιβδό. Απίστευτο, έπαθα πλάκα με την ευρηματικότητά σου.

 

Η ιστορία σου μου θύμισε πάρα πολύ, σε πολλά σημεία τις, Το όνομα του ρόδου.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αν σου αρέσουν οι ιστορίες με μοναστήρια, να έχεις υπόψη σου αυτήν εδώ τη σειρά, που έχει γενικό τίτλο "Τα χρονικά του αδελφού Κάντφελ" και παρακάτω λέει "Μια μεσαιωνική ιστορία μυστηρίου". Ο αδελφός Κάντφελ είναι καλόγερος που πριν μονάσει ήταν πολύ κοσμογυρισμένος, και μπλέκεται σε διάφορα μυστήρια σε ένα μοναστήρι το έτος 1100-κάτι. Έχω 4-5 βιβλιαράκια και δεν είναι άσχημα, παρά το πολύ παλιομοδίτικο γράψιμο. Θέλεις να σου φέρω κανένα τώρα στη Θεσσαλονίκη, αν έρθεις;

[NIKANTHI]

Σε ευχαριστώ παρά πολύ για την χειρονομία σου, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ένα τέτοιο δώρο, γιατί θα έχω το άγχος μην το χαλάσω ή ακόμα και το άγχος πώς θα σου το επιστρέψω. Μόνο που το πρότεινες όμως είναι σαν να μου το έχεις δώσει κιόλας.

 

Ναι θα προσπαθήσω να έρθω στην συνάντηση στην Θεσσαλονίκη για να σας γνωρίσω κιόλας.

 

Μου αρέσουν τόσο πολύ τα μοναστήρια, που το βιβλίο που έγραψα αναφέρεται σε ένα μοναστήρι στο μεσαίωνα.

 

Σε ευχαριστώ και πάλι Κέλλυ.

 

 

 

 

[wordsmith]

Σε ευχαριστώ παρά πολύ για την χειρονομία σου, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ένα τέτοιο δώρο, γιατί θα έχω το άγχος μην το χαλάσω ή ακόμα και το άγχος πώς θα σου το επιστρέψω. Μόνο που το πρότεινες όμως είναι σαν να μου το έχεις δώσει κιόλας.

 

Ναι θα προσπαθήσω να έρθω στην συνάντηση στην Θεσσαλονίκη για να σας γνωρίσω κιόλας.

 

Μου αρέσουν τόσο πολύ τα μοναστήρια, που το βιβλίο που έγραψα αναφέρεται σε ένα μοναστήρι στο μεσαίωνα.

 

Σε ευχαριστώ και πάλι Κέλλυ.

 

 

 

 

 

Και ΝΑΙ! είναι γεγονός, αγαπητοί τηλεθεατές, ένα ποστ του ΝΙΚΑΝΤΗΙ χωρίς κανένα γλωσσικό λάθος!

 

Αφού γράφεις και βιβλίο για μοναστήρι στο μεσαίωνα, πρέπει να διαβάσεις κάτι τέτοια, να πάρεις μια ιδέα κλπ.

 

Εννοούσα να σου τα χαρίσω, τουλάχιστον όσα έγω διαβάσει, γιατί δε νομίζω να τα ξαναδιαβάσω. Μη σου πω ότι ούτε τα αδιάβαστα με βλέπω να αρχίζω ποτέ... Δε με πειράζει να χαρίζω βιβλία που δε θα τα διαβάσω εγώ, γιατί ξέρω πόσο καλά μπορεί να περάσει κανείς με ένα βιβλίο και είναι κρίμα να πηγαίνει κάποιο χαμένο επειδή δε μου αρέσει εμένα. Η ιδέα του bookcrossing, υποθέτω. Αλλά παραβγήκαμε Ο.Τ.

[Zaratoth]

Λοιπόν, αύριο φεύγω μεσημεράκι για χωριό και γυρίζω σε καμιά βδομάδα, η οποία θα περάσει χωρίς ίντερνετ, οπότε ας πω τα συγχαρητήρια από τώρα.

 

Συγχαρητήρια σε όλους του διαγωνιζόμενους για τις ιστορίες τους. Ακόμα και την ιστορία που θα έβαζα τελευταία στη λίστα μου, την ευχαριστήθηκα την ώρα που τη διάβαζα. Για ιστορίες της μιάμισης ώρας είχαμε αποτελέσματα που πραγματικά δεν τα περίμενα, καθώς κρατούσα πολύ μικρό καλάθι.

 

Συγχαρητήρια στον Όμπερον για τη διοργάνωση και την καταμέτρηση και στον Αφέντη Δάγονα για την καταμέτρηση, το θέμα και τη σαδιστική διάθεση 5 λεπτά πριν το ανακοινώσει.

 

Ευχαριστώ τη μητέρα μου, τον πατέρα μου... όσους κάθισαν να διαβάσουν την ιστορία μου και ελπίζω (χωρίς να λάβω υπόψη τα σχόλια) να την ευχαριστήθηκαν έστω και λίγο και να μη τη βαρέθηκαν.

 

Μεγαλύτερο ευχαριστώ στον παππού μου, στη γιαγιά μου... σε όσους, πιθανώς, με ψήφισαν, αν και δεν περιμένω πολλά πράγματα, ούτε εγώ θα με ψήφιζα (για διαφόρους λόγους).

Αυτά από μένα, τα λέμε σε καμιά βδομάδα.

 

Υ.Γ. Όσοι πιθανώς ενδιαφέρονται να μάθουν την ιστορία με τους Ιππότες της Γαλάζιας Φλόγας, μπορούν να ρίξουν μια ματιά εδώ.

[Howard Crease]

Ο Μάγος Ολεγόμαχ

 

Τώρα που ξέρω τι να περιμένω όταν διαβάζω ιστορία σου -ένα παραμύθι που να στάζει μέλι και αισιοδοξία, δεν μπορώ να παραπονεθώ για αυτό που διάβασα. Μπορεί κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης να ένιωθα ένα βάρος που το ονόμασα προσωπικό γούστο, αλλά δε με νοιάζει, γιατί η ιστορία σου δεν είχε κάτι λιγότερο από την Ωραία Κοιμωμένη, ας πούμε, ή κα΄ποιο άλλο παραμύθι. Αγαπημένη μου εικόνα, ο μισογκρεμισμένος θρόνος του Βασιλιά Μίζερι.

 

Kλέφτης Τριγώνων

 

Εντάξει, είμαι σίγουρος πως μπορούσες και καλύτερα. Μάλλον το να δουλεύεις με την προθεσμία τόσο κοντά δεν είναι και το φόρτε σου. Δυστυχώς, η γραφή και η πλοκή της συγκεκριμένης ιστορίας πρέπει να δουλευτούν πάρα πολύ μέχρι να καταφέρουν να με προσελκύσουν. Πρόσεχε, είπα "με", δεν αναφέρθηκα στο μέσο αναγνώστη. Μπορεί απλά να μην ταιριάζουν τα γούστα μας.

 

Ο Κόλπος Των Ναυαγίων

 

Εννοείται πως γράφτηκε σε μόλις μιάμιση ώρα και εννοείται πως σηκώνει βελτίωση όμως το διήγημά σου είναι ίσως και το καλύτερο που διάβασα, για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι η ευφάνταστη, τόσο ασύλληπτα ευφάνταση ιδέα στην οποία στηρίζεται -ή απλά δεν είχα έρθει σε επαφή με παραλλαγές της. Όπως και να 'χει, με εντυπωσίασε. Ο δεύτερος είναι το πόσο καλά ξέρεις να περιγράφεις εικόνες και να δίνεις μεταφορές. Όχι, δεν είναι γλείψιμο όλο αυτό. Να την επεκτείνεις.

 

Πέντε Λεπτά

 

Ακόμα και με τόσο περιορισμένο χρόνο, και τόσο άγχος να προλάβεις, δε μπορώ να κατανοήσω την έλλειψη τόσων πολλών σημείων στίξεως. Δεν ψειρίζω για ένα-δυο ψωροκόμματα, γιατί αυτά έλειπαν από όλες τις ιστορίες. Αλλά εδώ λείπουν εισαγωγικά, δεν καταλαβαίνει κανείς πότε γίνεται διάλογος και πότε αφηγείσαι, και άσε που μία πρόταση αφήνεται κομμένη στη μέση στη μια σειρά, και συνεχίζεται στην επόμενη. Και όλο αυτό, μαζί με τα ορθογραφικά -ορκίζομαι να μην ξαναμιλήσω σαν τη wordsmith- και το γ@#$@!μενα υπερβολικό βρισίδι δε με άφησαν να σχηματίσω καλή άποψη για την ιστορία σου. Εκτός ίσως από το τέλος. Αυτό το ευχαριστήθηκα πραγματικά. Γι αυτό, σου βγάζω το καπέλο. Αλλά μόνο γι αυτό.

Edited August 15, 2011 by Howard Crease

[Howard Crease]

Ορίστε, μόλις ψήφισα ΚΑΙ εγώ.

 

Αυτός ο διαγωνισμός ήταν μια τρομερά ευχάριστη έκπληξη για εμένα. Μάλιστα, πλέον αναρωτιέμαι γιατί δεν οργανώνεται κάθε δεκαπέντε μέρες κι από ένας, ας πούμε. Η ατμόσφαιρα λίγο πριν την ανακοίνωση του θέματος, και οι τόσο γρήγορες εναλλαγές στα συναισθήματα μου μέσα σε μιάμιση ώρα (έζησα τον κύκλο ψυχολογικών αλλαγών που βίωσα με τη συγγραφή ενός μυθιστορήματος σε απείρως συρρικνωμένο χρόνο, και αυτό μου άρεσε πάρα πολύ) ήταν το κάτι άλλο.

 

Το επίπεδο των ιστοριών, ήταν αναμενόμενο. Όχι, δεν το λέω με την κακή έννοια, δεν περίμενα να διαβάσω σαβούρα, και δεν έγινε έτσι. Αλλά, όσον αφορά εκείνους από τους διαγωνιζόμενους των οποίων είχα διαβάσει κείμενα στο παρελθόν, απέδωσαν ακριβώς στο επίπεδο που τους περίμενα, αν όχι υψηλότερο. Οι υπόλοιποι, αξιοπρεπέστατοι, και ελπίζω να φάνηκα και εγώ έτσι στα μάτια τους.

 

Για τα σχόλια, τώρα. Έκτακτα. Με μία εξαίρεση, που μου έκατσε πολύ στραβά στο μάτι. Αυτή αφορά τα άτομα που έγραφαν μαζί με την κριτική τους και αν θα έχουν την ιστορία στην πεντάδα τους, ή όχι. Ποιος ο λόγος; Αν θες να δώσεις σε κάποιον να καταλάβει ότι θα τον τιμήσει με την ψήφο σου ρε φίλε, δείξ' το με αυτά που έχεις να πεις για αυτό που έγραψε. Αυτό δεν αντιπροσωπεύει η ψήφος σου άλλωστε; Γιατί του λες ότι θα τον έχεις και στην πεντάδα; Τον λατρεύεις τόσο πολύ που δε μπορείς να τον κρατάς σε αγωνία; Ή θες να μειώσεις και τους υπόλοιπους (γιατί, ξέρεις ε, γράφεις και κάνεις δηλώσεις σε ένα κοινόχρηστο τόπικ, όπου όλοι οι διαγωνιζόμενοι διαβάζουν); Εγώ προσωπικά, uber-μάγκας δεν ένιωσα με όσους είπαν ότι θα ψηφίσουν το φλασάκι μου, αλλά ναι, σπάστηκα όταν είδα πως δε θα είμαι στην πεντάδα κάποιου. Και όχι επειδή ΔΕ ΘΑ ΕΙΜΑΙ, γιατί για όνομα του Θεού, δημοκρατία έχουμε. Δε μπορώ να αλλάξω τα γούστα και τις απόψεις του οποιουδήποτε, ούτε το θέλω.

 

Τέσπα, αν κακοκάρδισα κανέναν -ίσως να μην υπάρχει τέτοια λέξη- συγνώμη. Ήθελα να είμαι ειλικρινής επί του θέματος, απλά.

Ευχαριστώ πάλι όσους διάβασαν, σχολίασαν ή/και ψήφισαν την ιστορία μου. Να 'στε καλά.

 

Και σοβαρά ρε σεις, κοιτάχτε να το καθιερώσουμε για πιο συχνά. Θέλω να πω, τον περισσότερο καιρό, μύγες βαράμε εδώ μέσα!

[Sonya]

Χρήστο, απλά "εθομοτυπικά" στα φλασάκια (επειδή κι οι συμμετοχές ήταν λιγότερες μέχρι αυτό και η ψήφος μία με πολλ), την λέει ο κόσμος την ψήφο του.

[Howard Crease]

Χρήστο, απλά "εθομοτυπικά" στα φλασάκια (επειδή κι οι συμμετοχές ήταν λιγότερες μέχρι αυτό και η ψήφος μία με πολλ), την λέει ο κόσμος την ψήφο του.

 

 

 

...αλήθεια; Α, αυτό δεν το ήξερα

Σόρρυ τότε, μάγκες. Καντήλια, δεκτά.

 

 

 

[alkinem]

Λοιπόν...

Κατάφερα να ψηφίσω κι εγώ πριν τη λήξη της προθεσμίας.

Σχόλια δεν προλαβαίνω να κάνω όπως θα ήθελα, γι' αυτό το αφήνω για κάποια άλλη στιγμή. Πάντως θα ήθελα να πω ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους συμμετέχοντες για τις πολύ καλές ιστορίες που κατάφεραν να γράψουν μέσα σε ενενήντα λεπτά.

[Oberon]

Update: 24 άτομα έχουν ψηφίσει ως τώρα. Μετά από μάχη σώμα με σώμα η ιστορία της πρώτης θέσης έχει ξεφύγει μπροστά με 3 ψήφους διαφορά από τη δεύτερη, αυτή τη στιγμή. Η δεύτερη και η τρίτη ιστορία έχουν διαφορά μιας ψήφου. Αν και υπάρχει η πιθανότητα να ανατραπούν τα πράγματα αν υπάρξουν κάμποσες νέες ψήφοι που να μην συμπεριλαμβάνουν την ιστορία της 1ης θέσης, όπως δείχνουν τα πράγματα τώρα, έχουμε ήδη τη νικήτρια. Η 2η και 3η θέση μπορούν να αλλάξουν πολύ εύκολα. Η 4η θέση έχει διαφορά μίας ψήφου επίσης από δύο ιστορίες που έχουν ισοψηφία στην 5η θέση. Μόνο μία ιστορία δε, δεν έχει πάρει καμμια ψήφο ως τώρα.

 

Συνεχίζουμε να περιμένους τις ψήφους (και τα σχόλιά) σας.

 

 

[Stanley]

Μόλις ψήφισα κι εγώ. Οι ιστοριούλες ήταν πολύ καλές στην πλειονότητά τους, πολλά μπράβο σε όλους. Επειδή βρίσκομαι σε διακοπές και με το ζόρι τις διάβασα( χρονικά ) θα σχολιάσω μέσα στις επόμενες μέρες. Καλη επιτυχία σε όλους και να το ξανακάνουμε κάποια στιγμή!

[Oberon]

Oι FFL εύκολα και γρήγορα διοργανώνονται, διαρκούν σχετικά λίγο και, αφού αρέσουν, δεν βλέπω το γιατί να μην μπορούμε να διοργανώσουμε τον επόμενο σύντομα, αρκεί να μην τρέχει, υποθέτω, κάτι άλλο που να συμμετέχει όλο το φόρουμ.

 

Και μένα μ'αρέσουν πολύ (εξ άλλου γι'αυτό πρότεινα την ιδέα), και σίγουρα θα πάρω μέρος στον επόμενο. Ξέρω πως τέτοια φλασάκια τα έκαναν (ίσως να τα κάνουν και τώρα) σε μεγάλα συγγραφικά εργαστήρια για ε.φ. και φάνταζυ όπως το Clarion East και West, για να "ανάβουν τα αίματα".

 

Έχει φάση η αγωνία, το να τρως τα νύχια σου όταν δεις το θέμα, να γράφεις όσο πιο καλά μπορείς κοιτώντας και το ρολόι ελπίζοντας πως πάει σωστά, η προσπάθεια να το κάνεις τηλεπαθητικά να πάει πιο αργά (λέμε τώρα), η σχετική πίεση που κάνει τους δημιουργικούς χυμούς να τρέχουν γρηγορότερα, και η όλη αίσθηση πως το κάνεις ομαδικά με πολλούς άλλους. Και μετά, η βιασύνη να ανεβάσεις την ιστορία, η ανακούφιση πως τα κατάφερες και, βέβαια, και η αγωνία της διαγωνιστικής πλευράς.

 

 

[kitsos]

Διαβάζω κι εγώ. Ελπίζω να προλάβω το χρόνο που κυλά και βιάζεται!

[Eugenia Rose]

Oι FFL εύκολα και γρήγορα διοργανώνονται, διαρκούν σχετικά λίγο και, αφού αρέσουν, δεν βλέπω το γιατί να μην μπορούμε να διοργανώσουμε τον επόμενο σύντομα, αρκεί να μην τρέχει, υποθέτω, κάτι άλλο που να συμμετέχει όλο το φόρουμ.

 

Και μένα μ'αρέσουν πολύ (εξ άλλου γι'αυτό πρότεινα την ιδέα), και σίγουρα θα πάρω μέρος στον επόμενο. Ξέρω πως τέτοια φλασάκια τα έκαναν (ίσως να τα κάνουν και τώρα) σε μεγάλα συγγραφικά εργαστήρια για ε.φ. και φάνταζυ όπως το Clarion East και West, για να "ανάβουν τα αίματα".

 

Έχει φάση η αγωνία, το να τρως τα νύχια σου όταν δεις το θέμα, να γράφεις όσο πιο καλά μπορείς κοιτώντας και το ρολόι ελπίζοντας πως πάει σωστά, η προσπάθεια να το κάνεις τηλεπαθητικά να πάει πιο αργά (λέμε τώρα), η σχετική πίεση που κάνει τους δημιουργικούς χυμούς να τρέχουν γρηγορότερα, και η όλη αίσθηση πως το κάνεις ομαδικά με πολλούς άλλους. Και μετά, η βιασύνη να ανεβάσεις την ιστορία, η ανακούφιση πως τα κατάφερες και, βέβαια, και η αγωνία της διαγωνιστικής πλευράς.

 

 

 

Χαχαχαααα τι ωραία που τα λές εμένα ένα πράγμα υπήρχε όταν έγραφα και μόνον. Πανικός Λίγο ακόμα και θα έβαζα φωτιά στο σπίτι. Αλλά είχε πολύ πλάκα. Θα ξαναπάρω μέρος σίγουρα με την ελπίδα να μην υάρξουν μελλοντικά θύματα.

[Oberon]

Oι FFL εύκολα και γρήγορα διοργανώνονται, διαρκούν σχετικά λίγο και, αφού αρέσουν, δεν βλέπω το γιατί να μην μπορούμε να διοργανώσουμε τον επόμενο σύντομα, αρκεί να μην τρέχει, υποθέτω, κάτι άλλο που να συμμετέχει όλο το φόρουμ.

 

Και μένα μ'αρέσουν πολύ (εξ άλλου γι'αυτό πρότεινα την ιδέα), και σίγουρα θα πάρω μέρος στον επόμενο. Ξέρω πως τέτοια φλασάκια τα έκαναν (ίσως να τα κάνουν και τώρα) σε μεγάλα συγγραφικά εργαστήρια για ε.φ. και φάνταζυ όπως το Clarion East και West, για να "ανάβουν τα αίματα".

 

Έχει φάση η αγωνία, το να τρως τα νύχια σου όταν δεις το θέμα, να γράφεις όσο πιο καλά μπορείς κοιτώντας και το ρολόι ελπίζοντας πως πάει σωστά, η προσπάθεια να το κάνεις τηλεπαθητικά να πάει πιο αργά (λέμε τώρα), η σχετική πίεση που κάνει τους δημιουργικούς χυμούς να τρέχουν γρηγορότερα, και η όλη αίσθηση πως το κάνεις ομαδικά με πολλούς άλλους. Και μετά, η βιασύνη να ανεβάσεις την ιστορία, η ανακούφιση πως τα κατάφερες και, βέβαια, και η αγωνία της διαγωνιστικής πλευράς.

 

 

 

Χαχαχαααα τι ωραία που τα λές εμένα ένα πράγμα υπήρχε όταν έγραφα και μόνον. Πανικός Λίγο ακόμα και θα έβαζα φωτιά στο σπίτι. Αλλά είχε πολύ πλάκα. Θα ξαναπάρω μέρος σίγουρα με την ελπίδα να μην υάρξουν μελλοντικά θύματα.

 

Ήταν επειδή πήρες το βάπτισμα του πυρός, αφού ήταν η πρώτη σου συμμετοχή. Η επόμενη φορά θα είναι ελαφρά πιο εύκολη.

Edited August 16, 2011 by Oberon

[TheSea IsBurned]

Ήταν επειδή πήρες το βάπτισμα του πυρός, αφού ήταν η πρώτη σου συμμετοχή. Η επόμενη φορά θα είναι ελαφρά πιο εύκολη.

 

 

Εμένα πάλι, αν και πρώτη μου συμμετοχή, καθόλου δεν πανικοβλήθηκα\αγχώθηκα\βιάστηκα Σε 75 λεπτά την έγραψα την ιστορία, μετά την ξανακοίταξα και σε 80 λεπτά την είχα ανεβάσει κιόλας Υποθέτω ότι και εκτός διαγωνισμού να την έγραφα την ιστορία, τον ίδιο χρόνο θα είχα χρειαστεί. Πάντως είναι πράγματι ωραία φάση, αλλά άμα γίνεται και πολύ συχνά δε λέει γιατί ούτε τόσο μεγάλη συμμετοχή θα έχει και θα χάσει και την πλάκα του. Αν καθιερωθεί για μια φορά στους 2-3 μήνες πιστεύω είναι καλά.

[Sonya]

Εγώ κατέβασα μια σοκολάτα νααα (με το συμπάθιο :Ρ) μέσα σε δευτερόλεπτα, χωρίς να το καταλάβω καν. Το ένα χέρι βούταγε μπουκιές και το άλλο έγραφε, ενώ το μπουκωμένο στόμα προσπαθούσε, με όσο μεγαλύτερο ειρμό γινόταν, να εξηγήσει την ιστορία στον Άλεξ. Όταν τελείωσα και ανέβασα την ιστορία, το πρώτο πράγμα που είπα ήταν: "μωρό μου, νομίζω ότι έφαγα ολόκληρη την σοκολάτα". Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα καταλάβει. :Ρ