Howard Crease Posted August 18, 2011 Share Posted August 18, 2011 Όνομα Συγγραφέα: Howard Crease Είδος: Close-to-slipstream Βία; Eλάχιστη. Σεξ; Ψιλο-λάγνες σκέψεις μόνο. Αριθμός Λέξεων: 1134 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Περίεργη υπόθεση αυτό το φλασάκι. Θέλω να πω, ήμουν -ακόμα είμαι- τρομερά απογοητευμένος όταν το ανέβασα στο τόπικ του διαγωνισμού, και να που τελικά άρεσε στους περισσότερους. Άλλο ένα ευχαριστώ λοιπόν, όχι μόνο στους προαναφερθέντες, αλλά και σε όσους μπήκαν, ή θα μπουν, ελπίζω, έστω στον κόπο να του χαρίσουν λίγο χρόνο. Κι εγώ σχετικά λίγο του αφιέρωσα -αναπόφευκτο- αλλά σκοπεύω να το ρετουσάρω αρκετά, και να ανεβάσω την "καλή" έκδοση κάποια στιγμή. Αυτά. Ο Συλλέκτης.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheSea IsBurned Posted August 19, 2011 Share Posted August 19, 2011 Η αγαπημένη μου ιστορία στο διαγωνισμό!!! Καλογραμμένη, πολύ, πολύ καλογραμμένη, οδηγεί εκεί που θέλει ήρεμα κι ωραία, σε εξαπατά έξυπνα και στο τέλος σου πετάει και μια βόμβα και σε αφήνω σύξυλο! Τι άλλο να ζητήσει κανείς;; Α, ναι, θα σου ζητήσω όταν τη ρετουσάρεις, να μην τη ρετουσάρεις πολύ γιατί ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ!! Άσχετα από το τι πιστεύεις! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted August 19, 2011 Share Posted August 19, 2011 Καλογραμμένη ιστορία. Λίγο μεγαλύτερη απο όσο χρειαζόταν στην αρχή, αλλά αυτό δεν λειτουργεί σαν μείον. To twist στο τέλος ήταν καλό χωρίς όμως να δώσει το κάτι παραπάνω που ίσως χρειαζόταν η ιστορία. Τελείωνε εκεί. Δεν άφηνε υπόνοιες για τίποτα περισσότερο που θα προβλημάτιζε τον αναγνώστη αφού θα τελείωνε η αφήγηση. Δεν νομίζω οτι είναι απο τις ιστορίες που χρειάζονται ρετουσαρισμα. Το λέω απο την άποψη οτι σαν γραφή δεν θέλει κάτι περισσότερο και σαν πλοκή είναι δεδομένη. Αν το ρετουσάρεις για να αλλάξεις εντελώς την δομή της ιστορίας και την πλοκή, οκ συμφωνώ. Αλλιώς άφησε το όπως είναι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted August 20, 2011 Share Posted August 20, 2011 Howard τι να πω; Πολύ προσεγμένα γραμμένο, απλές περιγραφές του ψυχισμού του ήρωα, ρεαλιστικές και προσγειωμένες( μπορεί άνετα να ταυτιστεί ο οποιοσδήποτε με τον Δημήτρη). Ζωντανές εικόνες και σωστά ενορχηστρωμένες, μας κατεύθυναν όπου εσύ ήθελες χωρίς να μπορούμε να μαντέψουμε σωστά την ανατροπή. Ο ρυθμός ήταν λίγο αργός αλλά στοχευόμενος στο να ανεβάσει την ανυπομονησία μας και να μας σπάσει τα νεύρα μέχρι να έρθει η ανατροπή και να λατρέψουμε την κάθε λέξη που είχαμε διαβάσει. Από εμένα μπράβο! Ο τίτλος όμως με χάλασε πολύ. Αν θες κάποια στιγμή άλλαξε τον σε κάτι άλλο δεν ξέρω… Ξεγυμνωμένα χαμόγελα ή κάτι άλλο εκτός από αυτό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted August 20, 2011 Share Posted August 20, 2011 Πολύ γερή γραφή, με φράσεις που μου αρέσει να βρίσκω μέσα σε κείμενα. Μαζί με το "Χαμόγελο της Σοφίτας" η αγαπημένη μου από το διαγωνισμό. Η ένστασή μου είναι η εξής: μου αρέσει οι ανατροπές να δίνονται εν αγνοία του αφηγητή, γιατί αλλιώς μοιάζει σαν ένα εσκεμμένο παιχνιδάκι. Όταν ο αφηγητής ξέρει και δεν μας λέει, αποκρύπτοντας πληροφορίες επιλεκτικά, αυτό χαλάει και την αληθοφάνεια, αλλά και κάνει τον αναγνώστη να αισθάνεται εξαπατημένος. Μπορεί σε κάποιον άλλον να αρέσει αυτό, δεν ξέρω, εγώ πάντως το βλέπω έτσι. Όπως και να έχει, πολύ καλή δουλειά σε τόσο λίγο χρόνο και συγχαρητήρια για την θέση!Δούλευε τώρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted August 21, 2011 Share Posted August 21, 2011 Η δική μου γνώμη είναι (άντε βγάλε άκρη με τόσες διαφορετικές), ότι θέλει άπλωμα. Και το λέω σπάνια για τόσο λιτές ιστορίες. Αλλά το δυνατό της κομμάτι είναι η ατμόσφαιρα. Μιλάμε για μία σύντομη (αλλά τεράστιας σημασίας) πράξη, που ο αφηγητής έχει κάνει ξανά και ξανά. Αλλά επίσης μιλάμε και για το πάθος του, το τρωτό του, αν θες, σημείο. Αυτά τα δύο πράγματα μπορούν να απογειώσουν την ατμόσφαιρα, η οποία όπως είναι τώρα δείχνει την πίεση χρόνου κάτω από την οποία δημιουργήθηκε. Κάπου εδώ με έχασες: στούν όλα άθελά μου και υπέρ μου γιατί να, τελικά δεν είχε σημασία που δε χαμήλωσα τη μουσική, ούτε που δεν κοιτάχτηκα στον καθρέφτη του χολ. Ας μην πείραζε και που δεν έκανα τον γαμημένο τον έλεγχο της τελευταίας στιγμής. Τη βρήκα να υπακούει στη φαντασία μου, στην καλύτερη πόζα που θα μπροούσε να έχει, και θέλησα να χαμογελάσω, όμως ποιος ήμουν εγώ για να χαμογελάσω πλάι σε τέτοιο πλάσμα; Προσπάθησα να παραστήσω την εισαγωγή του επόμενου τραγουδιού, που είχε μόλις αρχίσει να παίζει, με ένα ένοχο σφύριγμα, και αν είναι δυνατόν! Εξερράγη σε ένα γέλιο που μόνο από τα όνειρά μου θα μπορούσε να έχει κλέψει η πραγματ Γύρισα πάλι πίσω για να τα διαβάσω. Νομίζω πως είναι σημαντικό όταν σημβαίνει, και καλό είναι ο συγγραφέας να το ξέρει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted August 21, 2011 Share Posted August 21, 2011 Μια πολύ καλή προσπάθεια. Το γράψιμο, αν και εντυπωσιακό για τον διαθέσιμο χρόνο των 90 λεπτών, επιδέχεται αρκετές βελτιώσεις, όχι όμως τίποτα δύσκολο ή περίπλοκο -απλά θέματα έκφρασης. Συμφωνώ με το παρακάτω: Η ένστασή μου είναι η εξής: μου αρέσει οι ανατροπές να δίνονται εν αγνοία του αφηγητή, Στην περίπτωση αυτή, θα δούλευε καλά από άποψη πληροφορίας ένας τρίτος αφηγητής (ούτε ο θύτης, ούτε το θύμα). Αυτό όμως θα ήταν πολύ δύσκολο να μην βλάψει την one-on-one ατμόσφαιρα. Ίσως το καλύτερο να ήταν να είχες το θύμα ως αφηγητή, αλλά θα έπρεπε να βρεις έναν εύσχημο τρόπο να δώσεις στο τέλος στον αναγνώστη την εξήγηση που το θύμα δεν μαθαίνει ποτέ, κάτι καθόλου εύκολο. Επίσης, με το θύμα αφηγητή, θα είχες το πρόβλημα της αποκάλυψης / απόκρυψης της φύσης του θύματος, κάτι που τώρα λειτουργεί καλά στο τέλος. Όχι εύκολη απόφαση. Ίσως τελικά η επιλογή σου να είναι η καλύτερη. Τέλος θα κάνω εδώ το αγαπημένο μου σχόλιο, το οποίο ομως (εκτός του ότι αναιρείται από τις χρονικές συνθήκες συγγραφής) μπορείς να αγνοήσεις με ασφάλεια για τα επόμενα τρία με πέντε χρόνια: Η ιδέα δεν είναι πρωτότυπη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted August 21, 2011 Share Posted August 21, 2011 Μια πολύ καλή προσπάθεια. Το γράψιμο, αν και εντυπωσιακό για τον διαθέσιμο χρόνο των 90 λεπτών, επιδέχεται αρκετές βελτιώσεις, όχι όμως τίποτα δύσκολο ή περίπλοκο -απλά θέματα έκφρασης. Συμφωνώ με το παρακάτω: Η ένστασή μου είναι η εξής: μου αρέσει οι ανατροπές να δίνονται εν αγνοία του αφηγητή, Ίσως το καλύτερο να ήταν να είχες το θύμα ως αφηγητή Αυτό ακριβώς σκέφτηκα κι εγώ. Αλλά, πράγματι, θα έχανε αλλού το κείμενο, οπότε ίσως τελικά έτσι όπως έχει είναι η πιο ταιριαστή επιλογή, δεδομένης της ιστορίας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.