Συμβουλές προς όσους φιλοδοξούν να εκδοθούν

[aScannerDarkly]

Παίρνοντας αφετηρία από αυτό το εξαιρετικά χρήσιμο τόπικ του φίλου Electroscribe, εδώ θα φιλοξενούνται χρήσιμες συμβουλές των πιο έμπειρων στο χώρο των εκδόσεων, προς αυτούς που ψάχνουν να κάνουν το πρώτο τους βήμα και αναρωτιούνται "Πού να το στείλω;", "Πώς να το στείλω;", "Πώς να το παρουσιάσω;", "Πότε είναι καλύτερα να το στείλω;" και οτιδήποτε άλλο περνάει από το μυαλό του πρωτάρη στην έκδοση συγγραφέα.

 

Δώστε μας τις χρήσιμες συμβουλές σας.

 

Εδώ φυσικά μπορούμε και να θέτουμε τα ερωτήματά μας, αλλά παρακαλώ όχι επί προσωπικού (πχ "Έχω γράψει μια τριλογία 7000 σελίδων με νάνους και ξωτικά και θέλω να τη στείλω στον εκδοτικό οίκο Χ, αλλά μου είπαν και ότι στον Φ έχει πιθανότητες").

 

Επίσης, σε καμία περίπτωση δεν κάνουμε δημόσιες σχέσεις μπας και μας τσιμπήσουν.

Edited August 29, 2011 by aScannerDarkly

[DinoHajiyorgi]

Επίσης, σε καμία περίπτωση δεν κάνουμε δημόσιες σχέσεις μπας και μας τσιμπήσουν.

Παρακαλώ ένα τόπικ γι αυτό το άλλο.

[Howard Crease]

Πολύ χρήσιμο τόπικ -σε περίπτωση που επενδύσουν σε αυτό τα έμπειρα μέλη, πάντα, και επί τη ευκαιρία, ας κάνω ποδαρικό θέτοντας το πρώτο ερώτημα.

 

Κάπου αλλού στο φόρουμ είχα διαβάσει ότι είναι καλύτερο να στέλνει κάποιος πρωτοεμφανιζόμενος το χειρόγραφό του σε "μεγάλους" εκδοτικούς οίκους, επειδή οι πιο μικροί δε ρισκάρουν συχνά τα κέρδη τους σε μη εδραιωμένα στο χώρο πρόσωπα. Συμφωνείτε σε αυτό; Είναι δηλαδή πιθανότερο να σε εκδόσει ένας Ψυχογιός -με την προϋπόθεση, πάντα, πως στέλνεις κάτι ΚΑΛΟ- παρά ένας Τάδε, όπου Τάδε ένας οίκος που "κολώνεις" λιγότερο να στείλεις αυτό που έχεις γράψει, μια και νιώθεις ότι είναι "στα μέτρα σου", όσον αφορά τη φήμη;

Και σε περίπτωση που ναι, οι "μεγάλοι" είναι η καλύτερη επιλογή, πόσο καιρό χρειάζεται να περιμένει κανείς μέχρι να λάβει απάντηση; Θα ΛΑΒΕΙ απάντηση, μάλλον; Και θα τονίζονται εκεί μέσα οι λόγοι για τους οποίους το χειρόγραφο απορρίφθηκε;

[Stanley]

Πιστεύω πως είναι καλύτερο να στείλεις σε μεγάλο πρώτα, για ευνόητους λόγους: εξαντλείς τις καλύτερες ευκαιρίες και αν δεν σου κάτσει δοκιμάζεις και το "λιγότερο καλό".

 

Οι πιο πολλοί, από ό,τι έχω δει τελευταία που το ψάχνω, κάνουν 3 μηνες (λένε, δεν ξέρω αν το τηρούν). Άλλοι σου λένε να πάρεις εσύ τηλέφωνι, άλλοι σε ειδοποιούν οι ίδιοι ( πιο συχνά το δεύτερο). Συνήθως δεν σου αιτιολογούν την απόρριψη( πάλι από ό,τι λένε).

[aScannerDarkly]

Ενδιαφέρουσα ερώτηση. Αν και αναρωτιέμαι για ποιον ακριβώς λόγο να τρέφει ένας μικρός εκδοτικός βάσιμες ελπίδες να εκδόσει κάποιον καταξιωμένο. Αλλά ας περιμένουμε κάποιον γνώστη της κατάστασης να απαντήσει.

[DinMacXanthi]

Ξεκινάω αρνητικά και ελπίζω να τελειώσω θετικά το παρακάτω ποστ:

 

-Στην κλασσικότατη ερώτηση "πώς θα εκδωθω;" η απάντηση που έχω ακούσει από διάφορους συγγραφείς εδώ μέσα, από συγγραφείς που μας επισκέφτηκαν στο μεταπτυχιακό, από τους καθηγητές μου εκεί που είναι και εκδομένοι και ιδιαίτερα πετυχημένοι κιόλας, αλλά και από τον Ian Rankin, και από τον Iain Banks στο Εδιμβούργο είναι το εξής:

"No idea."

 

Μα όλοι τους! Ούτε συνεννοημένοι να ήταν.

 

Μαγικό φίλτρο δεν υπάρχει. Γράφουμε, γράφουμε, ξαναγράφουμε, όλο το χρόνο που δώσαμε στο γράψιμο, τον ξαναδίνουμε (επί X) για διορθώσεις, στέλνουμε έξω... και αν σου κάτσει, σου έκατσε. Τόσες πολλές παράμετροι, που αν το σκέφτεσαι θα σκάσει το κεφάλι σου.

 

(Προσπερνάω τους συγγραφείς που συνήθως ούτε κι οι ίδιοι ξέρουν πώς τα κατάφεραν και πάμε στα ίσως χρήσιμα τώρα:

Ένα mash-up καλών συμβουλών που άκουσα από τους εκδότες της Penguin και της Canongate στο μεταπτυχιακό: (ακολουθεί κουβέρτα οπότε θα μπει σε spoilers) Δυστυχώς όταν γράφτηκε (προφανώς) ήμουν επάνω, οπότε είναι στα αγγλικά. Με κόκκινα αυτά που ξεχώρισα τότε.

 

 

 

 

7 rules for success (and relative sanity?) interspersed with random quotes and such.

 

 

 

1) Ask if your book is for sale.

 

 

 

 

*Who and what is the book for?

 

**Is it salable at all, and if so, who's your target market?

 

***Who has published similar books?

 

"writing is not the job for a grown-up, we write because not not writing would make us feel worse" (anyone remember who said this?)

 

 

 

 

 

 

2) Write what you DON'T know.

 

 

 

 

*relate what you know to what you don't know, that's where discovery/intrigue takes place (paraphrasing a bit). Side note: this strikes me as really similar to what Don Patterson told us about how he doesn't come to the keyboard knowing what he wants to write about, he just starts and tries to capture the epiphany that comes to him as the poem comes together (also paraphrased, my notes on D.P. aren't with me).

 

** There was a quote about how the only exploration/research you need to do is "exploring your heart".

 

 

 

 

 

 

3) Research your SUBMISSION, not your book.

 

 

 

 

*which publishers publish which writers?

 

**target the ones that publish books similar to yours.

 

***Ideal submission:

 

A)Personal cover letter: "I wanted to send this to you because you published ___ and ___... I think those who enjoyed these books would enjoy mine...etc, etc"

 

B) Blurb about your own book (never a synopsis) within the cover letter.

 

C) Manuscript.

 

 

 

 

 

 

4) The hair shines with brushing.

 

 

 

 

edit, edit, edit, edit, edit, edit, etc.

 

*remove repetition, if the author explains something twice, he/she either didn't say it right the first time or lacks confidence that his/her reader will get it.

 

**If people say your manuscript "really picks up in chapter six!" then cut out chapters 1-5.

 

***Lesley's Advice: With computer files you can make a series of "slasher versions" of your work to see what you don't need. You can save copies of your manuscript and go through them ruthlessly cutting out chunks of it without damaging the original.

 

**** Find people who can give you honest feedback. Some people are too polite to call you a "pretentious wanker" when you're being a pretentious wanker.

 

 

 

 

 

 

5) Be the Artist and the Gallery Agent.

 

 

 

 

Artist vs. salesman of the art.

 

* write your own blurb; how would YOU sell your own book?

 

**Go to a bookstore and figure out where your book would sit.

 

*** recommended reading: The Gift by Lewis Hyde

 

**** Keep in mind publishers are not charities, they're interested in continuing to stay in business.

 

 

 

 

 

 

6) Find your community.

 

 

 

 

* bring like-minded people together (paraphrase)

 

** recommended reading: Paris Review; interviews with writers, SFF

 

 

 

 

 

 

 

7) Give out, don't give up.

 

 

 

 

* T.S. Eliot rejected George Orwell's "Down and Out in Paris and London"

 

** it IS a very subjective business, one publisher may not take what another one will.

 

*** keep sending your manuscript out. (not before tip #4, of course)

 

"Ever tried. Ever failed. No matter. Try again. Fail again. Fail better." - Samuel Beckett

 

 

 

 

 

 

 

 

scraps:

 

 

 

 

 

 

*Publishers are looking for a reason to stop reading your manuscript. If they can't find that, bingo.

*some publishers will ask for a synopsis, but otherwise leave them out. It tells a shoddy version of your story without the voice.

 

 

 

*if you're sending an unsolicited manuscript, they probably wont even read it if the cover letter looks like a general, mass-photocopied letter you're sending to everyone on Earth.

 

 

 

*You only get one chance to impress the reader. Most of your audience is not doing a very close reading of your work.

 

 

 

*For books to be translated, shorter is better. Otherwise no real importance in book length.

 

 

 

*Do your contract research, have a "dark side" when talking business (don't be a push-over, basically), check sources like the Society of Authors to see if you're getting railed (paraphrase)

 

 

 

 

 

 

 

 

Αυτά.Συζητήσιμα, φαντάζομαι;

 

edit: κάτι τόνοι και λοιπά τζάτζαλα

Edited August 30, 2011 by DinMacXanthi

[Drake Ramore]

Το θέμα είναι πως θα εκδοθούμε πάση θυσία, ή πως θα εκδοθούμε και θα πουλήσουμε;

Ρωτάω γιατί είναι δυο διαφορετικά πράγματα.

 

Πρώτον θεωρώ ότι ένα καλό βιβλίο θα βρει εκδότη για να βγει στην αγορά. Είμαι σχεδόν σίγουρος για αυτό. Ίσως όχι τον πρώτο που θα το διαβάσει, αλλά αν είναι καλό, κάποια στιγμή θα εκδοθεί. Τα καλά βιβλία (υπό όποιον υποκειμενικό ορισμό θέλετε) εκδίδονται σε κάποια φάση.

 

Τώρα, το πως θα εκδοθεί ένα βιβλίο που δεν είναι τόσο καλό, ειναι άλλο θέμα. Γιατί και από αυτήν την κατηγορία εκδίδονται αρκετά βιβλία. Απλώς εκει δεν παίζει ρόλο μόνο το περιεχόμενο και η ποιότητα. Μετράνε εξίσου ένα σωρό αστάθμητοι παράγοντες, που ποικίλουν απο σωστές δημόσιες σχέσεις μέχρι καθαρή τύχη.

 

Στον δικό μας χώρο (του φανταστικού) τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα, λόγω περιορισμένου κοινού.

[aScannerDarkly]

Δε ρωτάμε καν πώς θα εκδοθούμε. Ζητάμε απλώς συμβουλές για τις πρώτες μας κινήσεις στην προσπάθεια να εκδοθούμε, παίρνοντας ως δεδομένο ότι έχουμε κάτι να πουλήσουμε. Το πώς θα εκδοθούμε και θα πουλήσουμε νομίζω ότι είναι ερώτημα χωρίς απάντηση.

[Arachnida]

Νομίζω η απάντηση του DinMac πρέπει να τοιχοκοληθεί σε όλα τα δωμάτια του forum.

 

Το γιατί να στείλεις πρώτα σε μεγάλους πάνω-κάτω το απάντησε ο Stanley. Πάντα όμως να συνυπολογίζεται και το εξής: τι ακριβώς περιμένεις ως συγγραφέας. Μπορεί να σε δεχτούν σε έναν μεγάλο και απλώς να είσαι το ένα από τα εκατό βιβλία που θα βγουν την ίδια περίοδο και μπορεί να σε δεχτούν σε έναν μικρότερο και να είσαι το "βαρύ πυροβολικό" το οποίο θα προωθηθεί με χίλιους δυο τρόπους απ' τον εκδότη.

 

Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου οι μεγάλοι εκδοτικοί θα τηρήσουν την προθεσμία που αναφέρουν και δεν θα αιτιολογήσουν το σκεπτικό της απόφασής τους. Εξαιρέσεις υπάρχουν.

Όπως έγραψα κι αλλού αφού η υποβολή είναι μία χρονοβόρα διαδικασία, καλό είναι να στέλνει κάποιος σε πολλούς ταυτόχρονα.

 

 

Σημαντική Σημείωση: Το επιχείρημα ότι οι περισσότεροι μικροί δεν ρισκάρουν ισχύει, αλλά δυστυχώς από την άσχημη πλευρά του. Όχι γιατί περιμένουν να εκδώσουν καταξιωμένα ονόματα, αλλά γιατί δουλεύουν εκμεταλλευόμενοι συγγραφείς, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να δώσουν προίκα για το έργο τους.

[Διγέλαδος]

Μεγαλύτερη συμβουλή από μένα για όλους:

 

Προετοιμαστείτε να απογοητευτείτε. Big time.

Μην αφήσετε να σας κάνει κανένας να νιώσετε ότι το έργο σας δεν αξίζει τίποτα όμως! Όσες απογοητευτικές και απορριπτικές επιστολές πάρετε ως απάντηση συνεχίστε.

[odesseo]

"Πού να το στείλω;"

 

Στείλτο παντού. Κανένας εκδοτικός, όσο μικρός κι αν είναι, δεν είναι μικρότερος από την επιθυμία μου να εκδοθώ (για να μη πω "από το ταλέντο μου"). Κι όσο μεγάλος κι αν είναι, οι πιθανότητες να με "κάψει" θα είναι πάντοτε μεγαλύτερες (ακόμη κι αν με εκδώσει).

Για όλα τα υπόλοιπα, +1 στον Ντίνο από τα Highlands.

 

Για "αυτό το άλλο" που θέλει ο Ντίνος από τον Εύριπο, πήρα μια γεύση εδώ και εδώ.

 

Edit: (Προσθήκη) Και φυσικά, δεν στέλνουμε αύριο το πρωί το μυθιστόρημα που ολοκληρώσαμε χτες.

Edited August 30, 2011 by odesseo

[Παρατηρητής]

H έκδοση ενός βιβλίου ή μάλλον το κυνήγι της έκδοσης, είναι σπουδή αν όχι επιστήμη. Τουλάχιστον στην Ελλάδα έτσι το βλέπω. Έξω, βλέπετε, λειτουργούν αλλιώς, κι αυτό μπορείτε να το επιβεβαιώσετε διαβάζοντας ξένα εγχειρίδια περι συγγραφείς ή βιογραφίες γνωστών και επιτυχημένων συγγραφέων των τελευταίων χρόνων. Έξω πρέπει να βρεις έναν καλό ατζέντη που θα τρέξει εκείνος να ψάξει έναν καλό εκδότη. Εδώ είναι λαβύρινθος. Λαβύρινθος με πολλές πόρτες.

Περίπου 5 χρόνια προσπαθώ να εκδώσω κάτι από όλα όσα έχω γράψει. Με τα διηγήματα ήμουν πιο τυχερός καθώς πέρασε μια εποχή όπου μικροί εκδοτικοί ενδιαφέρονταν για μικρές ιστορίες του φανταστικού θέλοντας να τις συμπεριλάβουν σε περιοδικά και ανθολογίες, χαμηλού τιράζ και χωρίς αμοιβή για τους συγγραφείς. Με τα μυθιστορήματα (τρία μέχρι στιγμής) τα πράγματα ήταν αλλιώς και σίγουρα όχι όπως τα φανταζόμουν στην αρχή. Δοκίμασα τα πάντα, μεγάλους και μικρούς εκτός από εκείνους που σου ζητούν να συνεισφέρεις στο κόστος έκδοσης (εκδοτικοί που ξεπετάχτηκαν σαν τα μανιτάρια τα τελευταία χρόνια). Έμαθα πολλά πράγματα από αυτήν την αναζήτηση. Ένα από αυτά είναι πως οι μεγάλοι δεν είναι τελικά και τόσο μεγάλοι όσο δείχνουν (ή θέλουν να δείχνουν) και οι μικροί είναι ακόμα πιο μικροί από όσο τους βλέπουμε. Οι πρώτοι λειτουργούν κυρίως εκ του ασφαλούς, προτιμώντας μετεφρασμένα best seller ή μεγάλα ονόματα της σύγχρονης ελληνικής σκηνής. Οι δεύτεροι είναι απλώς χομπίστες που έχουν χρήματα.

Αλλά δεν είναι όλα μαύρα. Στους μεγάλους εκδοτικούς υπάρχουν μερικοί καλοί αξιολογητές που σέβονται και τους νέους συγγραφείς και τα έργα τους, ενώ ορισμένοι μικροί έκδοτες (μετρημένοι στα δάχτυλα) λειτουργούν επαγγελματικά, όχι όπως οι περισσότεροι τσαπατσούληδες συνάδελφοί τους.

Στο ερώτημα τι χρειάζεται κανείς για να εκδώσει το έργο του, δεν ξέρω τελικά ποιο από όλα είναι πιο σπουδαίο. Το ταλέντο, η τύχη, ή οι γνωριμίες; Αλλά πριν τα σκεφτεί αυτά κανείς, πρέπει να αναρωτηθεί αν ξέρει ποιες πόρτες πρέπει να χτυπήσει.

Οπότε αν χρειάζεται κάτι αυτό είναι σίγουρα η σωστή κατεύθυνση.

Πχ. Κάποιος που έχει γράψει ένα τυπικό φάντασι (μάγοι, δράκοι, ξωτικά) βλέποντας τις εκδόσεις Anubis που εκδίδουν σχεδόν αποκλειστικά τέτοιες ιστορίες, είναι λογικό να πιστέψει πως μπορεί να υπάρχει μια πιθανότητα να δεχτούν το έργο του. Κι όμως θα πρέπει να λάβει υπόψη πως ο συγκεκριμένος εκδοτικός δεν έχει βγάλει ποτέ κανέναν Έλληνα, πλην το γιο του εκδότη (κι αυτό πρόκειται για comic) και άλλον έναν ο οποίος έχει γράψει όχι μυθιστόρημα αλλά κάποια βιβλία δοκιμιακού χαρακτήρα για δυο πασίγνωστα best seller. Αντίστοιχα οι εκδόσεις Bell, που έχουν βγάλει δεκάδες βιβλία του King, του Barker και πολλών άλλων συγγραφέων τρόμου, ουδέποτε ασχολήθηκαν με Έλληνες (μοναχά με αναγνώστες).

 

Αν κάποιος θέλει, μπορεί να μου στείλει pm για να του πω σε ποιους να μην στείλει το έργο του. Εκτός κι αν έχουμε το ελεύθερο να κράξουμε μερικούς δημοσίως. Ούτως ή άλλως κάποιοι από αυτούς το αξίζουν.

Edited August 31, 2011 by Παρατηρητής

[stoneforger]

Δεν είμαι σίγουρος, αλλά το self-publishing (όχι το vanity self-publishing) μέσω Amazon π.χ. (υπάρχουν και άλλες online υπηρεσίες) και createspace καθώς και το Smashwords το έχετε σκεφτεί και απορριψεί κατ'ευθείαν;

 

Σίγουρα έτσι δεν μπαίνει το έργο σου σε βιβλιοπωλείο, που είναι το φυσικό περιβάλλον ενός βιβλίου, και σίγουρα αναλαμβάνεις προσωπικά την όλη προώθηση (πάλι online), αλλά σου δίνεται η δυνατότητα να βγείς στο κοινό, χωρίς κόστος πρακτικά.

 

Όχι ότι μιλάμε για συνταγή πρός την επιτυχία, αλλά δεν είναι καλύτερο από το το να σκονίζεται το χειρόγραφο;

[mman]

Ναι, το ποστ του Ντίνου είναι εξαιρετικά χρήσιμο.

 

Οι προσωπικές μου προτιμήσεις (και δώστε τους την κατάλληλη βαρύτητα με δεδομένο ότι η εμπειρία μου με εκδοτικούς είναι πολύ μικρή):

 

1) Είδος εκδοτικού: Κανονικά θα έλεγε κανείς «ξεκινάμε από τον πιο σχετικό». Έτσι είναι, απλώς αν δύο ή περισσότεροι είναι σχετικά κοντά σ’ αυτό το κριτήριο, τότε άλλοι παράγοντες (μέγεθος, γνωριμίες, κλπ.) ίσως επηρεάζουν τη σειρά προτίμησης.

 

2) Σειρά υποβολής: Στέλνουμε σε όλους συγχρόνως. Οι μήνες δεν είναι για να πετιούνται. Αν κάποιοι εκδοτικοί απαιτούν αποκλειστικότητα, τότε στέλνουμε εκεί όταν έρθει οι σειρά τους ανάλογα με το από πάνω κριτήριο. (Πάντως η θεωρώ ότι η αποκλειστικότητα είναι μαχητή αν τσουγκρίσουν δύο εκδοτικοί πάνω από το έργο μας, δηλαδή έχουμε το νομικό δικαίωμα να το δώσουμε όπου θέλουμε, ακόμα κι αν έχουμε υπογράψει για αποκλειστική υποβολή. Το θέμα είναι αν θέλουμε να ρισκάρουμε τέτοιο τζέρτζελο. Π.χ. μπορεί να υπαναχωρήσουν και οι δύο…)

 

3) Μέγεθος εκδοτικού: Αν αυτό δεν παραβιάζει το κριτήριο 1, ξεκινάμε απ’ τους μεγάλους. Όταν τους εξαντλήσουμε, στρεφόμαστε στους μικρούς. Αλλά αυτό δεν έχει και μεγάλη σημασία, λόγω της ταυτόχρονης υποβολής σχεδόν σε όλους.

 

4) Παρουσίαση υποβολής: Γενικά αυτά που αναφέρει ο Ντίνος. Είναι γραμμένα από ανθρώπους που ξέρουν. Απλώς ελέγχουμε και το site του εκδοτικού για σχετικές οδηγίες. (Έχω μια μικρή επιφύλαξη, αν μερικές από τις συμβουλές των ξένων σ’ αυτόν τον τομέα έχουν την ανάλογη βαρύτητα ή και εφαρμογή στο άρπα-κόλλα Ελλαδιστάν, αλλά γιατί να το ρισκάρουμε; Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε αν τις ακολουθήσουμε. Μόνο να κερδίσουμε.)

 

5) Προθεσμίες: Γενικά τηρούνται κυρίως από τους μεγάλους. Υπάρχουν μικροί και μεσαίοι που δεν θα απαντήσουν ποτέ. Ή που θα απαντήσουν πολύ γρήγορα. Αν περάσει η προθεσμία που έχουν θέσει οι ίδιοι, ένα τηλεφώνημα δεν βλάπτει. Αν περάσει και το εξάμηνο, μπορουμε με ασφάλεια να το ξεχάσουμε, εκτός αν έχουν μεσολαβήσει άλλες συνεννοήσεις.

 

6) Λόγοι απόρριψης: Δεν περιμένουμε τίποτα. Θα είναι (θετική βέβαια) έκπληξη αν γράψουν οτιδήποτε πάνω σ’ αυτό.

 

7) Συνέκδοση ή αυτοέκδοση: Αν πάρουμε ένα «ναι», ας μη βιαστούμε να χαρούμε. Μπορεί να κρύβει πίσω του λεφτά. Δικά μας λεφτά.

 

8) Προσωπική αντιμετώπιση: Δεν δένουμε τίποτα σκοινί κορδόνι. Ούτε με προφορικό «ναι», ούτε με γραπτή αποδοχή, σε λίγες ακραίες περιπτώσεις ούτε καν με συμβόλαιο. Βαστάμε μικρό καλάθι.

 

9) Απορρίψεις: Είναι ο κανόνας. Και είναι φυσιολογικό να έχουμε πολλές. Μια απόρριψη δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι για το έργο μας και σίγουρα δεν αποτελεί προσβολή της αξιοπρέπειας ή της προσωπικότητάς μας. Ακούγεται προφανές, αλλά είναι καλό να είμαστε προετοιμασμένοι γι’ αυτό, αλλιώς θα χάσουμε το κουράγιο μας. Οι απορρίψεις είναι σαν τις χυλόπιτες. Μάλιστα ίσως είναι πιο αναμενόμενες και φυσιολογικές από αυτές, αφού δεν πρέπει να σαγηνέψουμε έναν άνθρωπο αλλά να κριθούμε άξιοι να σαγηνέψουμε πολλούς συγχρόνως.

 

10) Επιμονή: Στέλνουμε ξανά και ξανά το ίδιο έργο μέχρι να βεβαιωθούμε ότι αλήθεια δεν το θέλουν όλοι οι πιθανοί ενδιαφερόμενοι. Στο χαρτί φτάνουν μόνο οι ιστορίες που βγαίνουν από το συρτάρι. Δεν υπάρχει εναλλακτική γι’ αυτό και δεν υπάρχει shortcut. Πρέπει να βρεθεί η επιμονή και το κουράγιο να χτυπήσουμε και άλλες (κατάλληλες) πόρτες μέχρι να ανοίξει μία.

 

Edited September 1, 2011 by aScannerDarkly
Μεταφορά μέρους σε νέο τόπικ

[Arachnida]

Δεν είμαι σίγουρος, αλλά το self-publishing (όχι το vanity self-publishing) μέσω Amazon π.χ. (υπάρχουν και άλλες online υπηρεσίες) και createspace καθώς και το Smashwords το έχετε σκεφτεί και απορριψεί κατ'ευθείαν;

 

Σίγουρα έτσι δεν μπαίνει το έργο σου σε βιβλιοπωλείο, που είναι το φυσικό περιβάλλον ενός βιβλίου, και σίγουρα αναλαμβάνεις προσωπικά την όλη προώθηση (πάλι online), αλλά σου δίνεται η δυνατότητα να βγείς στο κοινό, χωρίς κόστος πρακτικά.

 

Όχι ότι μιλάμε για συνταγή πρός την επιτυχία, αλλά δεν είναι καλύτερο από το το να σκονίζεται το χειρόγραφο;

 

Έχει νόημα τα self publishing (όχι το vanity self-publishing, το ξανατονίζω), αλλά έχω καταλήξει ότι αν μιλάμε για ελληνικό βιβλίο (το λέω για να το διακρίνω από το Forge of Stones), ο συγγραφέας πρέπει να κινηθεί εντός συνόρων. Μία λύση με θετικά και αρνητικά είναι το self publishing αποκλειστικά σε e-book που θα διατίθεται δωρεάν από τα ελληνικά sites που φιλοξενούν αντίστοιχο υλικό (το δημοφιλέστερο νομίζω είναι τώρα το Ebooks4greeks). Υπάρχουν εξαιρετικές περιπτώσεις όπως το Johnnie Society του Γιάννη Φαρσάρη που έγινε πολύ γνωστό (ενδεικτικά τη σελίδα του στο facebook μόνο ένας ή δύο εκδοτικοί οίκοι την ξεπερνούν σε μέλη), αλλά υπάρχουν και άλλα βιβλία που κυκλοφορούν δωρεάν και δεν σέβονται τον αναγνώστη.

[Tiessa]

Edit: (Προσθήκη) Και φυσικά, δεν στέλνουμε αύριο το πρωί το μυθιστόρημα που ολοκληρώσαμε χτες.

 

Γιατί το γράφεις με ψιλά γραμματάκια αυτό;

Δεν ανήκει στα ψιλά. Είναι το νούμερο 1 πράγμα που πρέπει να κάνουμε όλοι μας. Από μια μικρή πράγραφο μέχρι μια ν-λογία 8000 σελίδων.

Είναι καλό να κάνει κανείς ένα, δυο, τρία... πενήντα περάσματα διορθώσεων όσο το έχει φρέσκο και είναι ζεστός με το θέμα, αλλά χρειάζεται μετά κι ένα διάστημα να κουλάρει, να αποστασιοποιηθεί και να το δει και λίγο με άλλο μάτι -αν μπορεί φυσικά. Καλύτερα να το έχουν δει και τα μάτια κάποιου ανθρώπου που εμπιστεύεται.

 

Στο θέμα τώρα. Δεν ξέρω αν ισχύει γενικά -και υποψιάζομαι ότι το έχω γράψει και αλλού- αλλά θα μεταφέρω μια άποψη που άκουσα από έναν Ολλανδό συγγραφέα για έκδοση στην πατρίδα του (χώρα με μικρό πληθυσμό, όπως είναι και η Ελλάδα). Μου είπε λοιπόν ότι οι εκδοτικοί οίκοι όταν παίρνουν ένα κείμενο από εντελώς άγνωστο συγγραφέα σκέφτονται πως έχουν να κάνουν μια νέα επένδυση. Αν το κείμενο βγει καλό και αποφασίσουν να το εκδώσουν, πέφτει κατά κάποιο τρόπο πάνω τους και η δουλειά να τον κάνουν γνωστό (στα πλαίσια που μπορεί να το κάνει αυτό ο κάθε εκδοτικός οίκος, μια που και εκεί τα μεγέθη είναι μικρά). Τους συμφέρουν λοιπόν καλύτερα συγγραφείς που έχουν και άλλο υλικό προς έκδοση. Γιατί αν το πείραμα πάει καλά, θα το επαναλάβουν με τον ίδιο συγγραφέα, που θα είναι ήδη λίγο γνωστός. Σαν να λέμε, στο δια ταύτα, αν έχει κανείς κάτι προς έκδοση είναι καλά να επισημάνει ότι υπάρχει και άλλο αντίστοιχο υλικό και δεν είναι μια προσπάθεια της μιας φοράς.

 

Στο spoler, για να μην μακραίνει το ποστ από προσωπικές ιστορίες, το παράδειγμα.

 

 

Δεν ξέρω αν ήταν εντελώς τυχαίο ή αν ήταν η επιβεβαίωση του κανόνα, αλλά στη δική μου περίπτωση συνέβη το εξής:

Επί πολλά χρόνια είχα δυο ολοκληρωμένα μυθιστορήματα που περίμεναν στο συρτάρι. Το ένα ήταν "Οι Λαξευτές της Παλίρροιας" (φάντασυ) και το άλλο "Ο Φύλακας των Ασπίδων" (Ε.Φ). Πήγαινα κατά διαστήματα σε εκδοτικούς οίκους πότε με το ένα και πότε με το άλλο, αλλά ποτέ και με τα δυο μαζί, έπαιρνα ενιότε τις απορρίψεις μου (όταν έμπαιναν και στον κόπο να απαντήσουν) και ξανά από την αρχή, με πολύ αργούς ρυθμούς. Ποτέ δεν πήγα σε εκδοτικό οίκο που μου απέρριψε το ένα κείμενο το άλλο.

Μέχρι τη στιγμή που πήρα υπό μάλης και τα δυο ταυτόχρονα και σκέφτηκα "Αφού ξέρω ότι αν μου απορρίψουν το ένα θα ντραπώ να στείλω το άλλο, δεν κάνω την απόπειρα να δώσω και τα δυο μαζί; Έτσι θα στενοχωρηθώ μόνο μια φορά".

Λίγο καιρό μετά, πήρα ειδοποίηση ότι του άρεσαν και τα δυο και οτι θα ξεκινούσαμε με τους Λαξευτές και αργότερα θα βγάζαμε και τον Φύλακα. Ο Φύλακας είναι μονίμως υπό αναθεώρηση και μάλλον δεν θα εκδοθεί ποτέ, αλλά αυτό είναι κυρίως δικό μου θέμα.

 

Μπορεί να ήταν απλώς το πλήρωμα του χρόνου, μπορεί να ήταν οι συγκυρίες θετικές, μπορεί και να είχε δίκιο ο Ολλανδός...

 

 

[aScannerDarkly]

Και υποθέτω ότι πριν στείλουμε οτιδήποτε οπουδήποτε πρέπει να πιστοποιήσουμε τα πνευματικά δικαιώματα;

 

Σας ευχαριστώ όλους για την προθυμία να καταθέσετε την εμπειρία σας.

[odesseo]

Edit: (Προσθήκη) Και φυσικά, δεν στέλνουμε αύριο το πρωί το μυθιστόρημα που ολοκληρώσαμε χτες.

 

Γιατί το γράφεις με ψιλά γραμματάκια αυτό;

 

Μα, για να το προσέξετε

Edited August 31, 2011 by odesseo

[xtapodimimos]

[Διγέλαδος]

αααχ ποσες φορές το είπα αυτό..

[Electroscribe]

Πιστεύω (διαφωνήστε ελεύθερα) πως υπάρχουν τρεις εντελώς διακριτές φάσεις πριν τη σύναψη συμβολαίου με εκδότη:

 

α) Η συγγραφή του κειμένου ως την ολοκλήρωσή του

β) Οι διορθώσεις του κειμένου μέχρι να το θεωρήσει έτοιμο ο συγγραφέας

γ) Η προετοιμασία για υποβολή, η υποβολή (με επανάληψη, αν χρειαστεί), η έγκριση και τυχόν διαπραγμάτευση

 

Η εντύπωση που μου δίνει το παρόν τοπίκιο είναι πως αφορά αποκλειστικά τη (γ) φάση, αλλά οι απαντήσεις είδα να εμπλέκουν πολύ και την (β). Νομίζω πως θα ήταν προτιμότερο να τα διαχωρίσουμε αυτά τα δύο, για καθαρά πρακτικούς λόγους

[aScannerDarkly]

Δεν έχεις καθόλου άδικο. Το σκεπτικό του τόπικ ήταν συμβουλές ως προς τη (γ) φάση. Θα ψάξω αν υπάρχει κάτι ανάλογο για το (β), αλλιώς θα ανοίξω ένα αν χρειαστεί.

Edited September 1, 2011 by aScannerDarkly

[aScannerDarkly]

Λέγεται συχνά πως πρέπει να δώσεις στον υποψήφιο εκδότη μια σύντομη περιγραφή, μια παρουσίαση του έργου που να τον πείσει να ασχοληθεί σοβαρά μαζί του. Μια πολύ σύντομη σύνοψη. Τι αξίζει να τονιστεί; Τι είανι αυτό που θα πείσει έναν εκδότη; Και πώς θα γίνει χωρίς να φανείς καραψωνάρα του κερατά; ("Η χρήση της γλώσσας είναι καταπληκτική κι εύστοχη", "Τα νοήματα που κρύβονται ανάμεσα στις γραμμές είναι μεγαλειώδη", "Η πλοκή δε σου επιτρέπει να το αφήσεις από τα χέρια σου").

[odesseo]

Λέγεται συχνά πως πρέπει να δώσεις στον υποψήφιο εκδότη μια σύντομη περιγραφή, μια παρουσίαση του έργου που να τον πείσει να ασχοληθεί σοβαρά μαζί του. Μια πολύ σύντομη σύνοψη. Τι αξίζει να τονιστεί; Τι είανι αυτό που θα πείσει έναν εκδότη; Και πώς θα γίνει χωρίς να φανείς καραψωνάρα του κερατά; ("Η χρήση της γλώσσας είναι καταπληκτική κι εύστοχη", "Τα νοήματα που κρύβονται ανάμεσα στις γραμμές είναι μεγαλειώδη", "Η πλοκή δε σου επιτρέπει να το αφήσεις από τα χέρια σου").

 

Με το δεδομένο ότι θα το δουν προσεκτικά κάποιοι άνθρωποι πριν το πας στον εκδότη, μπορείς να βασιστείς στα σχόλια των ανθρώπων αυτών.

[Παρατηρητής]

Λέγεται συχνά πως πρέπει να δώσεις στον υποψήφιο εκδότη μια σύντομη περιγραφή, μια παρουσίαση του έργου που να τον πείσει να ασχοληθεί σοβαρά μαζί του. Μια πολύ σύντομη σύνοψη. Τι αξίζει να τονιστεί; Τι είανι αυτό που θα πείσει έναν εκδότη; Και πώς θα γίνει χωρίς να φανείς καραψωνάρα του κερατά; ("Η χρήση της γλώσσας είναι καταπληκτική κι εύστοχη", "Τα νοήματα που κρύβονται ανάμεσα στις γραμμές είναι μεγαλειώδη", "Η πλοκή δε σου επιτρέπει να το αφήσεις από τα χέρια σου").

 

 

Δεν χρειάζεται να φανείς καραψωνάρα. Τρία πράγματα αρκουν: Το θέμα του βιβλίου, το είδος στο οποίο ανήκει (πχ Φαντασίας, Αστυνομικό, Ιστορικό) και οι ηλικίες στις οποίες απευθύνεται (καλό είναι να τονίζεται κι αυτό).