Project 6Χ6: Έξι συγγραφείς που θα γνωρίσετε μέσα σε έξι μήνες

[Tiessa]

Πάμε για ένα update:

1. Gene Wolfe: The Shadow of the Torturer

2. E.E. 'Doc' Smith: Triplanetary

3. Joanna Russ: The Female Man

 

Περιμένουν

4. James Matheson: I am Legend

5. Kim Stanley Robinson: Red Mars

6. Octavia Butler - Wild Seed.

 

Ενδιαφέρον το Female Man. Καθόλου κακή ιδέα και σαφώς πολύ προχωρημένο στα γυναικεία θέμα και στις σχέσεις για την εποχή του.

Ωστόσο δε μου άρεσε ο τρόπος που ήταν γραμμένο. Είχε συνεχείς και απότομες αλλαγές οπτικής γωνίας, με τις τρείς από τις τέσσερις βασικές γυναίκες της ιστορίας να μιλάνε στο πρώτο πρόσωπο (αλλά και στο τρίτο κάποιες φορές) και να μπλέκονται η μία στην αφήγηση της άλλης, με αποτέλεσμα αρκετές φορές να μην καταλαβαίνω ποια μιλάει και τι γίνεται.

 

Αν το βαθμολογούσα θα έλεγα: 5,0 + 2,0 = 7,0.

[nikosal]

Αν το βαθμολογούσα θα έλεγα: 5,0 + 2,0 = 7,0.

 

Χεχε, εγώ πάντως το περνάω στον πίνακά μου.

[Nihilio]

Να ρωτήσω, συγγραφέας από βιβλίο σειράς βιβλίων γνωστού franchise ΕΦ μετράει στους 6 ή να τον αγνοήσω;

[nikosal]

Χεχε μισό λεπτό να ελέγξω τους κανόνες.

 

Σοβαρά τώρα: Άνοιξα αυτό το τόπικ, όχι μόνο για να διαβάσουμε συγγραφείς που δεν έχουμε διαβάσει, αλλά για να τους «συζητήσουμε» κιόλας. Γιατί τους διαλέξαμε, τι περιμέναμε από αυτούς (από όσα είχαμε ακούσει / διαβάσει περί αυτών), πώς τελικά μας φάνηκαν, πώς ήταν το συγκεκριμένο βιβλίο τους. Αν λοιπόν ο κ. φραντζάιζ είναι «σημαντικός» κατά αυτή την έννοια και όχι απλά κάποιος που δεν έχεις διαβάσει, μετράει.

 

Για τον Shaw, όπως έγραψα και στην αξιολόγησή του: Καλός ευρωπαίος (ιρλανδός) συγγραφέας, με μεγάλη άνεση στο λόγο, που όμως νομίζω έχασε ευκαιρία να γράψει περισσότερα για τη Dyson σφαίρα στην οποία στήριξε το orbitsville. Αν ήταν κάποιος πιο σύγχρονος, θα το είχε κάνει σειρά τριών βιβλίων σε δύο χρόνια, 600 σελίδες το ένα. Εδώ σε 200 μικρές σελίδες εξερεύνησε μια επιφάνεια (κρατηθείτε) ισοδύναμη με πέντε δισεκατομμύρια Γαίες (το χρησιμοποιώ ως πληθυντικό της Γης). Δηλ. αν ανακαλύπταμε μια τέτοια σφαίρα και έχοντας τα μέσα μεταφοράς, οδηγούσαμε εκεί το μισό πληθυσμό της Γης, θα είχε ο κάθε άποικος μια Γη και κάτι... ψιλά για να εγκατασταθεί. Συγκρίνετε με τους αποίκους που έφευγαν για την ανεξερεύνητη Δύση στην Αμερική. Τους φαίνονταν βέβαια αχανή τα τοπία που συναντούσαν, αλλά τι να πεις για μια ολόκληρη Γη για τον καθένα μας; Είναι τόσο τεράστια και μαζική η αλλαγή της ψυχολογίας που προκαλεί κάτι τέτοιο, αλλά ο Σο μόλις που την αγγίζει. Θα ήθελα να διαβάσω πολύ περισσότερα...

 

Χτες βράδυ στήθηκα μπροστά στη βιβλιοθήκη για το δεύτερο συγγραφέα, διάβασα μετά βιογραφίες στη wikipedia καιι κατέληξα στο Barry N. Malzberg:

 

 

Malzberg's writing style is distinctive, with frequently long, elaborate though carefully constructed sentences and under-use of commas. Most of his science fiction books are short, present-tense narratives concerned exclusively with the consciousness of a single obsessive character. His themes, particularly in the novels Beyond Apollo (1972) and The Falling Astronauts (1971) about the US space exploration programme, include the dehumanisation effects of bureaucracy and technology; his treatment of these themes sometimes exhibits strong resemblances to Kafka, accompanied by Unreliable narrator techniques. In novels like Galaxies (1975) and Herovit's World (1973), Malzberg uses metafiction techniques to subject the heroic conventions and literary limitations of space opera to biting satire. (...) A devotee of classical music, he is also a violinist, and performed in the premiere performance of work by Somtow Sucharitkul; he has also been nominated several times for the Hugo Award, and won the Locus Award for his collection of historical and critical essays, The Engines of the Night (1982). Malzberg's work has been widely praised by critics, while being attacked by proponents of hard science fiction for its pessimistic, anti-Campbellian tenor. The dystopian and metafictional elements of Malzberg's work have led to numerous parodies inside science fiction, including Paul Di Filippo, whose first published story, "Falling Expectations," was a parody of Malzberg. Theodore Sturgeon said of Malzberg in 1973, "I look forward eagerly to his byline, snatch joyfully at it when I see it and he has never let me down."

For the last several years, Malzberg has collaborated with friend and fellow science fiction writer Mike Resnick on a series of more than 50 advice columns for writers in the Science Fiction and Fantasy Writers of America's quarterly magazine SFWA Bulletin.

 

Το βιβλίο του που έχω είναι το Guernica Night.

Edited November 26, 2011 by nikosal

[Nihilio]

Χεχε μισό λεπτό να ελέγξω τους κανόνες.

 

Σοβαρά τώρα: Άνοιξα αυτό το τόπικ, όχι μόνο για να διαβάσουμε συγγραφείς που δεν έχουμε διαβάσει, αλλά για να τους «συζητήσουμε» κιόλας. Γιατί τους διαλέξαμε, τι περιμέναμε από αυτούς (από όσα είχαμε ακούσει / διαβάσει περί αυτών), πώς τελικά μας φάνηκαν, πώς ήταν το συγκεκριμένο βιβλίο τους. Αν λοιπόν ο κ. φραντζάιζ είναι «σημαντικός» κατά αυτή την έννοια και όχι απλά κάποιος που δεν έχεις διαβάσει, μετράει.

Όχι, δεν είναι ο Dan Abnett (ο μόνος "σημαντικός" που γράφει για τη Black Library). Αλλά από αυτούς που θεωρώ "σημαντικούς" όλο και κάποιο βιβλίο έχω διαβάσει...

[heiron]

Λοιπον αφου εφοδιαστηκα καταλληλως κανω κι εγω την εξαδα μου:

 

1. Samuel Delany - Babel17

2. Gordon Dickson - Necromancer

3. John Wyndham - The Chrysalids

4. Stanislaw Lem - Solaris

5. Poul Anderson - World without stars

6. Mary Shelley - Frankestein

 

Delany μονο διηγηματα ως τωρα και δεν με ειχε ενθουσιασει αλλα το βαβελ17 μου φαινεται πολυ καλο.

Ντικσον δεν ειχα διαβασει,το Ντορσαι ειναι κλασικο military sf -ειδος που μου αρεσει-και αφου μπορουσα να δανειστω το πρικουελ του,why not?

Γουινταμ, ειδα την ταινια τοτε το Πασχα με τις τρυφιδες και ειπα να διαβασω επειτελους το φτηνο Chrysalids που εχω.

Λεμ κλασικος αλλα μισο Σολαρις ειδα καποτε και ξενερωσα.Παντως το βιβλιο ισως ειναι καλυτερο,οπως το 2001 του Κλαρκ πχ που ως ταινια ηταν μαλλον για χασμουρητα.

Φρανκενσταιν το εχω καιρο τωρα αλλα ξερετε τι σιχαμενος πολεμιος του τρομου ειμαι,κομπλεξικος κτλ.Ομως εχω γινει καλος κυριος τωρα.Εξαλλου το διαβαζω ως ΕΦ.

Αντερσον θελω να παρω τα φαντασυ του οποτε το ψιλοαγνωστο Κοσμος διχως αστρα ειναι μια καλη ευκαιρια να δω πως μου φαινεται το στυλ γραφης του.

 

Κk thanks...

[Tiessa]

Update Δεκεμβρίου:

1. Gene Wolfe: The Shadow of the Torturer

2. E.E. 'Doc' Smith: Triplanetary

3. Joanna Russ: The Female Man

4. James Matheson: I am Legend

 

Ξεκινώντας να διαβάζω το I am Legend, πέρασα μεγάλο διάστημα, προσπαθώντας να αποδεσμεύσω το μυαλό μου από τις εικόνες και τη σεναριακή εξέλιξη της ταινίας "The Omega Man", τη μόνη από τις τρεις εκδοχές της κινηματογραφική μεταφοράς που είχα δει.

Ο Robert Neville της ταινίας, που φτιάχνει παλούκια για να καρφώσει βαμπίρ, έχει ελάχιστες ομοιότητες με τον Charlton Heston, που θέριζε με το αυτόματο οριζοντίως και καθέτως. Όταν τελικά κατάφερα να ξεχάσω όσα νόμιζα ότι θα διαβάσω και άρχισα να χτίζω το σκηνικό του βιβλίου, βρήκα τη γραπτή εκδοχή σαφώς καλύτερη ποιοτικά, αλλά και πολύ πιο μαύρη από (εκείνης) της ταινίας.

Στην πραγματικότητα, η δράση του βιβλίου είναι πολύ λιγότερη από της ταινίας, ενώ αντιθέτως υπάρχει πάρα πολύ έντονη ενδοσκόπηση και σκέψεις. Η μοναξιά και η παράνοια που τις ακολουθεί -άλλοτε δικαιολογημένη και άλλοτε όχι- είναι εξαιρετικά καλά δοσμένες.

Στο Omega Man εξηγείται λίγο καλύτερα η εξάπλωση της αρρώστιας και η ανοσία του ήρωα. Εδώ η ανοσία μένει στη ζώνη του θρύλου και η εξάπλωση βασίζεται περισσότερο στα δικά του συμπεράσματα παρά σε "επίσημες" εξηγήσεις. Πολύ ενδιαφέρουσα πάντως η μεταλλαγή της ανθρωπότητας. (Ας μην ξεχνάμε ότι έχει γραφτεί και 60 χρόνια πριν).

Το κείμενο διαβάστηκε εύκολα -με τρόμαξε και λίγο στη σκηνή της επιστροφής της γυναίκας του.

 

Αν το βαθμολογούσα: 5,0 + 3,5 = 8,5

 

Ακολουθεί η Octavia Butler με το Wild Seed, αλλά μάλλον από το νέο έτος.

 

Edit: Ένα αισχρό ορθογραφικό.

Edited December 5, 2011 by Tiessa

[Nihilio]

4. James Matheson: I am Legend

 

[/b]Ξεκινώντας να διαβάζω το I am Legend, πέρασα μεγάλο διάστημα, προσπαθώντας να αποδεσμεύσω το μυαλό μου από τις εικόνες και τη σεναριακή εξέλιξη της ταινίας "The Omega Man", τη μόνη από τις τρεις εκδοχές της κινηματογραφική μεταφοράς που είχα δει.

Ο Robert Neville της ταινίας, που φτιάχνει παλούκια για να καρφώσει βαμπίρ, έχει ελάχιστες ομοιότητες με τον Charlton Heston, που θέριζε με το αυτόματο οριζοντίως και καθέτως. Όταν τελικά κατάφερα να ξεχάσω όσα νόμιζα ότι θα διαβάσω και άρχισα να χτίζω το σκηνικό του βιβλίου, βρήκα τη γραπτή εκδοχή σαφώς καλύτερη ποιοτικά, αλλά και πολύ πιο μαύρη από (εκείνης) της ταινίας.

Στην πραγματικότητα, η δράση του βιβλίου είναι πολύ λιγότερη από της ταινίας, ενώ αντιθέτως υπάρχει πάρα πολύ έντονη ενδοσκόπηση και σκέψεις. Η μοναξιά και η παράνοια που της ακολουθεί -άλλοτε δικαιολογημένη και άλλοτε όχι- είναι εξαιρετικά καλά δοσμένες.

Στο Omega Man εξηγείται λίγο καλύτερα η εξάπλωση της αρρώστιας και η ανοσία του ήρωα. Εδώ η ανοσία μένει στη ζώνη του θρύλου και η εξάπλωση βασίζεται περισσότερο στα δικά του συμπεράσματα παρά σε "επίσημες" εξηγήσεις. Πολύ ενδιαφέρουσα πάντως η μεταλλαγή της ανθρωπότητας. (Ας μην ξεχνάμε ότι έχει γραφτεί και 60 χρόνια πριν).

Το κείμενο διαβάστηκε εύκολα -με τρόμαξε και λίγο στη σκηνή της επιστροφής της γυναίκας του.

 

Αν το βαθμολογούσα: 5,0 + 3,5 = 8,5

H μόνη ταινία που μένει πιστή στο βιβλίο είναι το ασπρόμαυρο Ιταλικό "The Last man on Earth". Νομίζω η κυριότερη αλλαγή της είναι ότι αντικαθιστά τη φράση "I am Legend" με το "I am the last man on Earth" στη σκηνή εκείνη - και αυτό της αφαιρεί αρκετά από το horror υφος του βιβλίου.

 

ΥΓ: Και ναι, η Tiessa διάβασε και ένα horror μυθιστόρημα κι ας μην είναι του τρόμου.

[Tiessa]

O.T.	ΥΓ: Και ναι, η Tiessa διάβασε και ένα horror μυθιστόρημα κι ας μην είναι του τρόμου.   Χα, ναι! Διάβαζε, διάβαζε τόσες ιστορίες τρόμου εδώ μέσα, κατάφερα τελικά να επιχειρήσω να διαβάσω κι ένα βιβλίο.

[nikosal]

Έτσι είναι τα μυθιστορήματα τρόμου; Γιατί το έχω απορία. Αν ναι, τότε και εμένα είναι το μόνο που έχω διαβάσει, το I Am Legend...

[Nihilio]

Έτσι είναι τα μυθιστορήματα τρόμου; Γιατί το έχω απορία. Αν ναι, τότε και εμένα είναι το μόνο που έχω διαβάσει, το I Am Legend...

Όχι όλα, αλλά το I am Legend είναι από τα διαμάντια του genre. Κι ας εκδίδεται ως SF Masterwork.

[nikosal]

Πέρασα στο δεύτερο βιβλίο...

[BladeRunner]

Τι γαμάτο εξώφυλλο αυτό του Make Room! Make Room! Μακάρι να μεταφραζόταν κάποια μέρα στα ελληνικά... Μόνο δυο βιβλία του έχουν μεταφραστεί: Το Μπιλ, ο ήρωας του Γαλαξία (εκδόσεις Μέδουσα), το οποίο ευτυχώς έχω, και το Θανάσιμος Κόσμος (εκδόσεις Locus 7), το οποίο είναι ολίγον τι ακριβό... Μόλις το τελειώσεις να μου πεις αν είναι εύκολο ή έστω προσβάσιμο στα εγγλέζικα.

[nikosal]

Μετά το πολύ καλό make room!, ένα παμπάλαιο χρέος...

[wordsmith]

το Θανάσιμος Κόσμος (εκδόσεις Locus 7), το οποίο είναι ολίγον τι ακριβό...

 

Το πρώτο Deathworld(γιατί είναι 3 σύνολο) υπάρχει και στην Ωρόρα Νο 15 και είναι πολύ καλό, αντίθετα με τις δυο του συνέχειες. Ψάξε αν την έχεις ή αν τη βρεις σε κανένα παλαιοβιβλιοπωλείο. Εγώ διάβασα το πρώτο ελληνικά και τα άλλα δύο αγγλικά και δε μου φάνηκαν δύσκολα, αν και τα 2 και 3 τα βαρέθηκα λίγο κάποια στιγμή.

[heiron]

Εγω περασα πλεον στο 3ο βιβλιο αν και τωρα που ειναι χριστουγεννα το αφηνω στην ακρη για κατι φαντασυ.

 

Εχω διαβασει λοιπον ηδη το Νεκρομαντη του Ντικσον και το Κοσμος διχως αστρα του Ποουλ Αντερσον και εχω ξεκινησει(αλλα σταματημενο προς το παρον) το Σολαρις του Λεμ.Μεχρι τωρα παραδοξως καλυτερο μου φαινεται το πιο αγνωστο απο τα 3,το βιβλιο του Αντερσον.Βεβαια η υποθεση ειναι αρκετα τετριμμενη και χρησιμοποιει lame τεχνασματα για να αφησει καποια κομματια(τυπου "δεν θα σας αφηγηθω ολη τη μαχη αλλα στο τελος...") αλλα τετοιες ιστοριες ειναι η βαση της ΕΦ.Ναυαγοι σε εναν εξωγηινο πλανητη,πολεμος με εξωγηινους κτλ...

[nikosal]

Ναι, όμως το Σολάρις (που κάποιες στιγμές γίνεται ίσως λίγο κουραστικό, ίσως εκεί που περιγράφει τα φαινόμενα στον πλανήτη, ίσως και αλλού) πρέπει να το ολοκληρώσεις γιατί είναι πολύ καλό. Μην παρασύρεσαι.

[BladeRunner]

το Θανάσιμος Κόσμος (εκδόσεις Locus 7), το οποίο είναι ολίγον τι ακριβό...

 

Το πρώτο Deathworld(γιατί είναι 3 σύνολο) υπάρχει και στην Ωρόρα Νο 15 και είναι πολύ καλό, αντίθετα με τις δυο του συνέχειες. Ψάξε αν την έχεις ή αν τη βρεις σε κανένα παλαιοβιβλιοπωλείο. Εγώ διάβασα το πρώτο ελληνικά και τα άλλα δύο αγγλικά και δε μου φάνηκαν δύσκολα, αν και τα 2 και 3 τα βαρέθηκα λίγο κάποια στιγμή.

 

Και νόμιζα ότι ήταν ένα απλό διήγημα! Τώρα είδα ότι ο τόμος αυτός έχει 304 σελίδες και η ιστορία αυτή αρχίζει από την σελίδα 49! Οπότε θα τον αναζητήσω τον συγκεκριμένο τόμο! Ευχαριστώ!

Edited December 24, 2011 by BladeRunner

[BladeRunner]

Επειδή από τότε που έφτιαξα την μίνι λίστα έχουν αγοραστεί διάφορα βιβλία, θα την τροποποιήσω λίγο:

 

1. E. E. "Doc" Smith -

2. A. E. Van Vogt - Ο Φτερωτός Άνθρωπος (Από 13/9/2011 έως 14/9/2011)

3. Stanislaw Lem -

4. Algis Budrys - Ποιος; (Από 16/9/2011 έως 17/9/2011)

5. John Brunner -

6. Harry Harrison -

Edited January 17, 2012 by BladeRunner

[Nihilio]

Ας κάνω ένα πρόγραμμα:

1) Η χρυσή ακτή - Kim Stanley Robinson

2) Ο Τζακ Μπάρον και η Αιωνιότητα - Norman Spinrad

3) Nineteen-Eighty Four(1949)-George Orwell

4) Snow Crash- Neal Stephenson

5) The Body Politic - Paul Johnson

6) Flowers for Algernon - Daniel Keyes (?)

Δίκαια κλασικό έργο το 1984, το διάβασα στα Ελληνικά (από Κάκτο) και βρήκα εξαιρετικά εφιαλτικό το worldbuilding. Κάπου με χάλασε ότι η πλοκή ήταν περισσότερο όχημα για να παρουσιαστεί ο κόσμος του. (από την τριλογία πάντως των κλασσικών δυστοπιών συνεχίζω να προτιμώ το "Brave New World")

[BladeRunner]

Και πάλι έκανα αλλαγές στη λίστα, τις τελευταίες πιστεύω. Άρχισα το σατιρικό και αστείο Μπιλ, ο ήρωας του Γαλαξία, του Χάρι Χάρισον. Έχει πολλή φάση μέχρι στιγμής, διαβάζεται πολύ εύκολα και γρήγορα, σίγουρα μέχρι αύριο θα το έχω τελειώσει.

 

1. E. E. "Doc" Smith -

2. A. E. Van Vogt - Ο Φτερωτός Άνθρωπος (Από 13/9/2011 έως 14/9/2011)

3. Stanislaw Lem -

4. Algis Budrys - Ποιος; (Από 16/9/2011 έως 17/9/2011)

5. John Brunner -

6. Harry Harrison - Μπιλ, ο ήρωας του Γαλαξία (Από 3/1/2012 έως ΧΧΧΧ)

Edited January 17, 2012 by BladeRunner

[nikosal]

Χεχε τώρα πρόσεξα ότι ο Νιχ έχει επιλέξει το Body Politic το οποίο είναι... εξαιρετικά αδιάφορο. Για να δούμε πώς θα σου φανεί...

[Nihilio]

Χεχε τώρα πρόσεξα ότι ο Νιχ έχει επιλέξει το Body Politic το οποίο είναι... εξαιρετικά αδιάφορο. Για να δούμε πώς θα σου φανεί...

Θα δούμε. Το είχα πετύχει σε βιβλιοπωλείο φτηνά, μου φάνηκε ενδιαφέρουσα η περίληψη, έψαχνα να δω και τι βιβλία θα βάλω στη λίστα και το πήρα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχω πολύ όρεξη για διαστημικά ταξίδια, εξωγηίνους κλπ. Θα δούμε. Το 6ο πάντως δεν είναι fixed.

[BladeRunner]

Όντως φαίνεται ενδιαφέρον από την περίληψή του. Λέει, το Γκόρκι Παρκ συναντά τον Γενναίο Νέο Κόσμο. Αν είναι... εξαιρετικά αδιάφορο, όπως είπε ο Nikosal, τότε να μείνω στο Γκόρκι Παρκ και το Γενναίο Νέο Κόσμο και ν'αφήσω αυτή τη... συνάντηση .

[Nihilio]

Είναι το επόμενο ΕΦ στη λίστα. Υπολόγιζε ότι θα το διαβάσω μέχρι τις αρχές του Φλεβάρη.