Jump to content

Κακές (ή όχι και τόσο κακές) συγγραφικές συνήθειες


Ayu
 Share

Recommended Posts

Έχετε κακές συγγραφικές συνήθειες; Ποιες είναι αυτές;

Σας συμβαίνει ποτέ ν' αναβάλλετε το γράψιμο μιας καλής (ή hopefully καλής!) ιδέας από φόβο ότι θα την αδικήσετε γράφοντάς την και ν' ασχολείστε με μια άλλη, πιο αναλώσιμη κατά κάποιον τρόπο, ιστορία; Αυτή είναι η δική μου κακή συνήθεια...

 

Salam.

Link to comment
Share on other sites

Με έστειλε ο Σκάννερ εδώ (όχι ότι δε θα 'ρχόμουνα μόνη μου, αλλά λέμε, τώρα, κρέντιτς).:chinese:

 

Η κακή μου συγγραφική σύνηθεια είναι πολλές κακές συγγραφικές συνήθειες.

 

α) Χάνω εύκολα τον ενθουσιασμό μου με μια ιδέα. Μετά, η ιδέα αυτή, ανεξαρτήτως ποιότητας, παθαίνει μια εξαφανίαση και την ξεχνάω γα χρόοοοοονια.

 

β) Οι ιδέες μου έχουν να κάνουν με τους χαρακτήρες και τα συναισθήματά τους κυρίως. Αυτό σημαίνει ότι πάαααρα πολύ συχνά δεν έχω στάνταρ και σφικτή πλοκή. Αποτέλεσμα, το κατακλυσμιαίο γεγονός του τέλους καταντάει αντικλιμακτικό.

 

γ) Μου αρέσουν πολύ τα παράξενα ονόματα, σε σημείο πολλές φορές να ονοματίζω γελοία τους ήρωές μου. Πχ. Σαχιπάνα (όνομα πόρνης που ερωτεύτηκε), Ουαλουαλά (θα πει το Λιοντάρι στη γλώσσα των Χετταίων και ήταν ένας από τους κακούς στρατηγούς), Μάκυα (θα πει κυνηγός στη γλώσσα των Τσερόκι, το πρωτοπαλίκαρο της φυλής και πρωταγωνιστής).

 

δ) Άμα μου κολλήσει κάτι, πχ ότι η ηρωίδα μου, για να φανεί πόσο φοβιτσιάρα είναι, δεν κάνει τίποτε σε ολόκληρο το βιβλίο, δύσκολα μπορεί κάποιος να με πείσει ότι πρέπει να γίνει αλλιώς. όχι ότι δεν καταλαβαίνω την ανάγκη ο ήρωας να κάνει επιτέλους κάτι και να μην άγεται και φέρεται, αλλά διστάζω να εφαρμόσω αυτά που ξέρω κι η ίδια ότι μάλλον δε λειτουργούν εντελώς ρολόι.

 

ε) Όταν, σε περίοδο Νανόριμο, έχω άνω της μίας επιλογής, δυσκολεύομαι να επιλέξω και πολλές φορές καταλήγω στο ζάρι ή να ρίχνω το βάρος της επιλογής σε ξένους ώμους.

 

Εντιτ: Καλέ! Κι άλλα ορθογραφικά! :angry:

Edited by Naroualis
Link to comment
Share on other sites

Έχετε κακές συγγραφικές συνήθειες; Ποιες είναι αυτές;

Σας συμβαίνει ποτέ ν' αναβάλλετε το γράψιμο μιας καλής (ή hopefully καλής!) ιδέας από φόβο ότι θα την αδικήσετε γράφοντάς την και ν' ασχολείστε με μια άλλη, πιο αναλώσιμη κατά κάποιον τρόπο, ιστορία; Αυτή είναι η δική μου κακή συνήθεια...

 

Salam.

 

Εγώ έχω μάλλον το αντίθετο. Δεν κατακλύζομαι ακριβώς από ιδέες, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να μου τύχει κάτι δυνατό και σχετικά ολοκληρωμένο και να μην το γράψω.

 

Επίσης, δουλεύω απουσία οποιουδήποτε σχεδίου, βλέποντας και κάνοντας.

 

Και ό,τι λέει η Ευθυμία, αν και τελευταία το έχω ξεπεράσει αρκετά - δύσκολο να μείνω σε μια ιδέα και να της δώσω όσο χρόνο και χώρο χρειάζεται, θέλω να προχωρήσω στην επόμενη - ακόμα κι αν η επόμενη συνήθως δεν υπάρχει.

 

Τελικά όμως, με λίγη ή πολλή πίεση (και UHU, όπως έλεγε η Χριστίνα), οι κακές συνήθειες μπορούν να περιοριστούν.

Edited by aScannerDarkly
Link to comment
Share on other sites

Εδώ κι ένα χρόνο (περίπου), από τότε που έκοψα το κάπνισμα, έχω αναπτύξει την πολύ κακή συνήθεια να μην μπορώ να βιδώσω τον πισινό μου στην καρέκλα για πολλή ώρα. Αυτό έχει ένα θετικό κι ένα αρνητικό. Το θετικό είναι πως έχω σταματήσει να "φταρνίζομαι" τις ιστορίες που γράφω και τις δουλεύω πολύ περισσότερο. Το αρνητικό είναι πως ζορίζομαι για να βγάλω τη μισή ποσότητα απ' αυτήπου έβγαζα πριν. Ένα χρόνο δε με ζόρισα πολύ, μην κάνω καμιά κουκουρουκιά και ξαναρχίσω να γεμίζω τα πνευμόνια μου με νικοτίνη, αλλά ενόψει νανόριμο θα πέσει λόγκο.

 

Μια πολύ κακή συνήθεια είναι πως το μυαλό μου κάνει μεγαλύτερα άλματα απ' αυτά που μπορούν ν' ακολουθήσουν τα δάχτυλά μου, οπότε πολλά δεδομένα χάνονται κατά τη μεταφορά. Το ακόμα χειρότερο είναι πως αδυνατώ να τα εντοπίσω κιόλας, όσες φορές κι αν διαβάσω το κείμενο, όσος καιρός κι αν έχει περάσει.

 

Έχω κι αυτή τη δυσκολία (όπως κι άλλοι, απ' ό,τι βλέπω) να μείνω σε μία ιδέα... πάντα βρίσκονται τουλάχιστον τρεις μέσα στο μυαλό μου και τσακώνονται.

Link to comment
Share on other sites

Έχω πολλές. Η χειρότερη όμως είναι ότι αν μου κολλήσει στο μυαλό να βάλω έναν χαρακτήρα να κάνει κάτι, τότε θα το κάνω ακόμη και αν δεν υπάρχει κανένας λόγος, ακόμη και αν μοιάζει ξεκάρφωτο και βεβιασμένο. Θα το γράψω, έτσι, επειδή μου φάνηκε ωραίο. Αυτό βέβαια φέρνει πολλά προβλήματα στην πλοκή, που είναι πάντα το πρόβλημά μου. Προσπαθώ τελευταία να το καταπιέσω, αλλά φοβάμαι ότι θα μου πάρει καιρό, αν το καταφέρω κάποτε.

 

Α, και μια που είπα "πλοκή", ναι: τα μπουρδουκλώνω πολύ τα πράγματα. Φαίνεται πως έχω μια ενδόμυχη απέχθεια στην απλότητα, σε μία δυνατή ιδέα και στην επαρκή ανάπτυξή της. Πρόβλημα.

Link to comment
Share on other sites

1) Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ και γράφω με διαλείμματα ( π.χ κάθε 5-10 λεπτά).

 

2) Μερικές φορές φοβάμαι να ξεκινήσω ή να συνεχίσω από εκεί που είχα μείνει.

 

3)Τραγικά αναποφάσιστος όπως είμαι, δυσκολεύομαι πάρα πολύ να επιλέξω κατευθύνσεις της ιστορίας, όπως το φινάλε. Μπορεί να έχω 3-4 στο κεφάλι μου και να μου αρέσουν όλα εξίσου. Επίσης, για τον ίδιο περίπου λόγο, αλλά κι επειδή έχω πολλές ιδέες ταυτόχρονα, δεν ξέρω ποια να αρχίσω πρώτη να δουλεύω.

Link to comment
Share on other sites

Α, και μια που είπα "πλοκή", ναι: τα μπουρδουκλώνω πολύ τα πράγματα. Φαίνεται πως έχω μια ενδόμυχη απέχθεια στην απλότητα, σε μία δυνατή ιδέα και στην επαρκή ανάπτυξή της. Πρόβλημα.

 

"Πλοκή"; Τι είναι πάλι αυτό;:lol:

Link to comment
Share on other sites

γ) Μου αρέσουν πολύ τα παράξενα ονόματα, σε σημείο πολλές φορές να ονοματίζω γελοία τους ήρωές μου. Πχ. Σαχιπάνα (όνομα πόρνης που ερωτεύτηκε), Ουαλουαλά (θα πει το Λιοντάρι στη γλώσσα των Χετταίων και ήταν ένας από τους κακούς στρατηγούς), Μάκυα (θα πει κυνηγός στη γλώσσα των Τσερόκι, το πρωτοπαλίκαρο της φυλής και πρωταγωνιστής).

 

Take heart, sweet child. Νομίζω ότι το Σαχιπάνα είναι φανταστικό όνομα για πόρνη που ερωτεύτηκε.

 

 

3)Τραγικά αναποφάσιστος όπως είμαι, δυσκολεύομαι πάρα πολύ να επιλέξω κατευθύνσεις της ιστορίας, όπως το φινάλε. Μπορεί να έχω 3-4 στο κεφάλι μου και να μου αρέσουν όλα εξίσου.

 

Πολύ ενδιαφέρον. Εμένα συνήθως μου συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Όταν ξεκινάω μια ιστορία, συνήθως αυτό που ξέρω με απόλυτη βεβαιότητα είναι το φινάλε, και μερικές φορές ο τίτλος. Το πρόβλημά μου είναι τι γίνεται ανάμεσα σ' αυτά τα δύο!! Έχω ένα θεματάκι με την πλοκή. Ψιλοπράματα δηλαδή. dazzled.gif

 

Πάντως να πω ότι πολλά από τα προβλήματα που αναφέρθηκαν, ειδικά όσα έχουν να κάνουν με πλοκή και ανάπτυξη χαρακτήρων, λύνονται με τη βοήθεια ενός (ή μάλλον πολλών, όσο περισσότερων γίνεται) αδίστακτων αναγνωστών. Τα υπόλοιπα... με πειθαρχία κι έναν καλό θεραπευτή (και αν).

Link to comment
Share on other sites

Σπάνια ολοκληρώνω κάτι. Το πιο συνηθισμένο είναι να ξεκινάω κάτι και μετά να το παρατάω στη μέση.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Guest old#2065

Η χειρότερη συνήθεια που απέκτησα πολύ πρόσφατα, είναι τις άπειρες ιδέες που είχα πάντα, έπαψα να τις κρατάω για τον εαυτό μου, και άρχισα να τις γράφω. Αποτέλεσμα, δεκάδες θύματα με την ιδιότητα του αναγνώστη έργου μου.:tease:

Link to comment
Share on other sites

Η χειρότερη συνήθεια που απέκτησα πολύ πρόσφατα, είναι τις άπειρες ιδέες που είχα πάντα, έπαψα να τις κρατάω για τον εαυτό μου, και άρχισα να τις γράφω. Αποτέλεσμα, δεκάδες θύματα με την ιδιότητα του αναγνώστη έργου μου.:tease:

 

Δεκάδες ε; Guts! good.gif

Link to comment
Share on other sites

Take heart, sweet child. Νομίζω ότι το Σαχιπάνα είναι φανταστικό όνομα για πόρνη που ερωτεύτηκε.

 

Ναι, και γι' αυτό και διατηρήθηκε. Σε διήγημα. Με τον Ουαλουαλά, που μου την πέσανε οι beta-readers μου, αναγκάστηκα κι από λιοντάρι τον έκανα αρκούδα (Χαρτάγκα). Δε λέει να ζορίσεις επί τρία μυθιστορήματα, σύνολο 500,000 λέξεις τους beta-reades σου...

 

dry.gif

 

Edit: Αίσχος! Ορθογραφικό!

Edited by Naroualis
Link to comment
Share on other sites

Guest old#2065

 

Δεκάδες ε; Guts! good.gif

Ε για να είμαστε πιό ακριβείς, κάποιες εκατοντάδες (σύμφωνα με τους εκδότες μου),πάντως χιλάδς δεν είναι σίγουρα.:huh:

Link to comment
Share on other sites

Μπορει να μην γραφω για χρονια... να ζω μια κανονικη ζωη σαν ολους τους αλλους κανονικους ανθρωπους και ξαφνικα εκει που καθομαι σε μια καφετερια να δω κατι,εκει που κοιμαμαι ενα βραδυ να ξυπνησω ξαφνικα αλαφιασμενη και μπαμ!

Να αρχισω να γραφω σαν τρελη, χωρις να σταματαω σε χαρτοπετσες επανω, σε ο,τι χαρτι βρω και να συνεχιζω χωρις σταματημο... να τρωω και να γραφω, να κοιμαμαι και να βλεπω την πλοκη σε ονειρο, να ξυπναω και να μην μπορω να δουλεψω γιατι πρεπει να γραψω αλλιως θα σκασει το κεφαλι μου!

Μπορω αναλογα την φαση στην οποια βρισκομαι να μην γραψω ουτε μια λεξη για χρονια και ολοι να νομιζουν πως θεραπευτηκα ...αλλα...ξαφνου εκει που καθομαι μου ερχεται!! Και γραφω ολοκληρα κεφαλαια μεσα σε μια μερα με κολημενη την μουρη στο pc η στο χαρτι να ουρλιαζω και να τσακωνομαι μονη μου με τους ηρωες μου, με τον σκυλο να με κοιταει με ορθανοιχτα ματια και την οικογενεια μου να κουνανε ολοι το κεφαλι λεγοντας ...παει το εχασε αυτη.

Link to comment
Share on other sites

Ξέρω οτι θα κάνω κανένα δίωρο να πατήσω το Add Reply, αλλά έστω.

 

1) Δεν αντέχω τις αρχές, κάθομαι ώρες μέχρι να πάρω μπρος, ακόμα κι αν πρόκειται για την πρώτη παράγραφο της επόμενης ενότητας.

 

2) Έχω ένα πρόβλημα να φτάσω στο τέλος, παθαίνω εμπλοκή με την επιλογή των σκηνών για να κάνω τη σύνδεση.

 

3) Όταν φτάνω στο τέλος ποτέ δεν μ' αρέσει αυτό που έγραψα σε σημείο που να θέλω να το διαγράψω εντελώς και να το παρατήσω. Επίσης με πιάνουν οι ανασφάλειες του στυλ: Αυτό το και χαλάει όλη την παράγραφο. Και διαγράφω την παράγραφο. Κάποια στιγμή απελπίζομαι και το παρατάω όπως είναι, σιχαίνομαι να το ξαναπιάσω από μήνα μέχρι χρόνο.

 

4) Όταν γράφω επηρεάζομαι απ' την κυκλοθυμία μου. Μερικές φορές είμαι ενθουσιασμένος, οπότε τα κάνω πιο σαλάτα απ' ότι συνήθως, μετά από λίγο με πιάνει κατάθλιψη, οπότε δεν μπορώ να συνεχίσω, γυρνάω πίσω και αλλάζω τα περισσότερα απ' αυτά που έγραψα. Μετά αγχώνομαι, δε μ' αρέσει τίποτα, γράφω μια πρόταση, την ξανασβήνω, την ξαναγράφω, την ξανασβήνω. Άλλες φορές, ευτυχώς, με πιάνει μια απάθεια, οπότε προχωρώ προς το αποτέλεσμα ψυχρά και υπολογιστικά.

 

5) Δυκολεύομαι να δείξω γραπτά μου σε άλλους, γιατί σκέφτομαι οτι αφού δεν αρέσουν σ' εμένα γιατί να ζαλίζω κόσμο, οπότε τα κρατάω κρυμμένα για ένα διάστημα. Μετά σκέφτομαι οτι η λογοτεχνία γράφεται για να διαβάζεται, οπότε είναι κρίμα να μένουν κι εντελώς θαμένα και κάτι γίνεται.

 

6) Χάνω εύκολα το ενδιαφέρον μου για χάρη μιας νέας πιο γυαλιστερής ιδέας και γι' αυτό δυσκολεύομαι να πάρω την απόφαση να αρχίσω κάτι μεγαλύτερο από διήγημα. Επείδη δεν αντέχω να αφήνω πράγματα στη μέση, ξέρω ότι θα το συνεχίσω με το ζόρι και θα καταπιέζομαι.

 

7) Φοβάμαι οτι έχω μια τάση να θερίζω κόσμο και να βγάζω κατάθλιψη στο κείμενο. Πριν λίγες μέρες έστειλα σε μια φίλη, που με έπρηζε μήνες, μερικά διηγήματα και μου το επισήμανε.

Link to comment
Share on other sites

Ένα απ' τα προβλήματα που έχω είναι πως για να γράψω, θέλω να έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο μπροστά μου. Με μια ώρα κενό, δεν αρχίζω καν!

 

Επίσης, ακόμα και όταν έχω χρόνο, παρασύρομαι απο ίντερνετ και τα γνωστά... Θα ήθελα να μπορώ κάποιες φορές να τα βάλω στην άκρη και να γράψω!

 

Δεν είμαι καλή στους τίτλους, δε βρίσκω εύκολα έναν καλό τίτλο και με βασανίζει γενικά αυτή η αναζήτηση... Ειδικά σε κάτι μεγάλο. Όταν πρόκειται για κάποιο διήγημα τα πράγματα είναι πιο εύκολα!

 

Όταν ένα θέμα μου αρέσει, το χρησιμοποιώ σε πολλές ιστορίες. Όχι επίτηδες, απλά εκεί πάει το μυαλό μου και μου αρέσει περισσότερο! Όμως θέλω να ξεφύγω απ' αυτή τη συνήθεια γιατί δεν μ'αρέσει να επαναλαμβάνομαι...

 

Αυτά νομίζω... :hmm::lol:

Link to comment
Share on other sites

Επίσης, ακόμα και όταν έχω χρόνο, παρασύρομαι απο ίντερνετ και τα γνωστά... Θα ήθελα να μπορώ κάποιες φορές να τα βάλω στην άκρη και να γράψω!

 

 

Η λύση είναι απλή.

Windows: Find the Network Connection icon at the bottom right hand side of the taskbar. Right click. From the popup menu choose Disconnect.

Mac OS X: Locate the Airport icon at the top right hand side of the menu bar. Click. From the dropdown menu, choose Turn Airport Off.

 

Όταν ένα θέμα μου αρέσει, το χρησιμοποιώ σε πολλές ιστορίες. Όχι επίτηδες, απλά εκεί πάει το μυαλό μου και μου αρέσει περισσότερο! Όμως θέλω να ξεφύγω απ' αυτή τη συνήθεια γιατί δεν μ'αρέσει να επαναλαμβάνομαι...

 

 

Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αν το χρησιμοποιήσεις. Έχεις σκεφτεί να γράψεις μια συλλογή διηγημάτων πάνω στο ίδιο θέμα; Κάτι σαν σπουδή πάνω σε μια θεματική ενότητα. Οι ζωγράφοι το κάνουν συνέχεια wink.gif

Link to comment
Share on other sites

Δε θυμάμαι τώρα ονόματα, αλλά υπάρχουν κάποιοι text editors που είναι fullscreen - δηλαδή στην ουσία βλέπεις μόνο το "χαρτί" σου, για να μην μπορείς να χαζεύεις με τα γύρω γύρω. Για όλα έχουν προβλέψει...

Link to comment
Share on other sites

Δε θυμάμαι τώρα ονόματα, αλλά υπάρχουν κάποιοι text editors που είναι fullscreen - δηλαδή στην ουσία βλέπεις μόνο το "χαρτί" σου, για να μην μπορείς να χαζεύεις με τα γύρω γύρω. Για όλα έχουν προβλέψει...

 

Ναι, αλλά σ' αυτήν την περίπτωση θα πρέπει και να κλείσεις το gmail notifier, το skype, το msn, να κάνεις logout από το fb chat, etc. etc. So you might as well just go offline, for a start. chinese.gif

Link to comment
Share on other sites

1. Οταν διαβαζω την παραγραφο που μόλις εγραψα σπανια μου αρέσει και όλο αναρωτιέμαι γιατί στο κεφάλι μου μέσα ακουγόταν τόσο γαμάτο....

 

2. Για καποιο περίεργο λόγο όταν καθομαι να γραψω μου έρχονται στο μυαλό, χωρίς να το θέλω και το τι απλές καθημερινες δουλειές έχω να κανω μεσα στην μέρα ή την επόμενη.....πχ να γραφεις τωρα μία ιστορία τρόμου και ΤΣΑΦ να σου περνάει απο το μυαλό οτι "Αυριο το πρωί να βάλω σκούπα γιατί είναι χάλια το σπίτι".

 

3. Που και που χανομαι και στο ιντερνετ.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ έχω μια πολύ καλή συνήθεια. Απλώς αναβάλλω το γράψιμο. Έτσι δεν χρειάζεται να ανησυχώ για την ίδια διαδικασία του γραψίματος! :devil2:

 

 

Link to comment
Share on other sites

1)Πολλές πολλές πολλές ιδέες, μεγάλες, μικρές, όλων των ειδών, που ποτέ δε φτάνει η καθεμιά μόνη της για ένα ολοκληρωμένο διήγημα και ποτέ δεν είναι κατάλληλες για να συμπληρώσουν η μία την άλλη. Οπότε τις έχω και κάθονται σαν κομματάκια από πολλά διαφορετικά σπασμένα σερβίτσια.

2)Με τίποτα δε μπορώ να βρω καλούς τίτλους. Ή είμαι πολύ δύσκολη στους τίτλους και δε μου αρέσει κανένας από όσους μπορώ να σκεφτώ.

3)Αυτό που λέει η Cassandra, όταν κάτι μου αρέσει, κάποια σκηνή ή ατάκα ή κάποιος χαρακτήρας, θέλω να το βάλω στο γραπτό ακόμα και αν είναι άσχετο και άχρηστο. Αλλά αυτό το έχω υπόψη μου και προσπαθώ να το περιορίσω. Αλλά πάλι σε πολλά κείμενα που μου αρέσουν μου μένει στη μνήμη μόνο κάποια ατάκα ή σκηνή και μετά δε με πειράζει που όλο το υπόλοιπο το ξέχασα.

4)Χάνω εύκολα τον ενθουσιασμό μου για μια ιδέα. Όταν αρχίζω να τη γράφω και να πρέπει να την ψαχουλέψω καλά καλά και να βρω και άλλα γύρω γύρω να τη στολίσω, αρχίζω να βαριέμαι. Αλλά από την άλλη, αν δεν έχω αφήσει την ιδέα να σιτέψει αρκετά και αρχίσω να τη γράφω αμέσως μόλις τη σκεφτώ, μετά από λίγο μου φαίνεται βλακεία.

Μου ανοίξατε την όρεξη για γράψιμο με όλα αυτά...

Link to comment
Share on other sites

α) Χάνω εύκολα τον ενθουσιασμό μου με μια ιδέα. Μετά, η ιδέα αυτή, ανεξαρτήτως ποιότητας, παθαίνει μια εξαφανίαση και την ξεχνάω γα χρόοοοοονια.

 

β) Οι ιδέες μου έχουν να κάνουν με τους χαρακτήρες και τα συναισθήματά τους κυρίως. Αυτό σημαίνει ότι πάαααρα πολύ συχνά δεν έχω στάνταρ και σφικτή πλοκή. Αποτέλεσμα, το κατακλυσμιαίο γεγονός του τέλους καταντάει αντικλιμακτικό.

 

γ) Μου αρέσουν πολύ τα παράξενα ονόματα, σε σημείο πολλές φορές να ονοματίζω γελοία τους ήρωές μου. Πχ. Σαχιπάνα (όνομα πόρνης που ερωτεύτηκε), Ουαλουαλά (θα πει το Λιοντάρι στη γλώσσα των Χετταίων και ήταν ένας από τους κακούς στρατηγούς), Μάκυα (θα πει κυνηγός στη γλώσσα των Τσερόκι, το πρωτοπαλίκαρο της φυλής και πρωταγωνιστής).

 

δ) Άμα μου κολλήσει κάτι, πχ ότι η ηρωίδα μου, για να φανεί πόσο φοβιτσιάρα είναι, δεν κάνει τίποτε σε ολόκληρο το βιβλίο, δύσκολα μπορεί κάποιος να με πείσει ότι πρέπει να γίνει αλλιώς. όχι ότι δεν καταλαβαίνω την ανάγκη ο ήρωας να κάνει επιτέλους κάτι και να μην άγεται και φέρεται, αλλά διστάζω να εφαρμόσω αυτά που ξέρω κι η ίδια ότι μάλλον δε λειτουργούν εντελώς ρολόι.

 

ε) Όταν, σε περίοδο Νανόριμο, έχω άνω της μίας επιλογής, δυσκολεύομαι να επιλέξω και πολλές φορές καταλήγω στο ζάρι ή να ρίχνω το βάρος της επιλογής σε ξένους ώμους.

 

 

Χαχ! Έτσι ακριβώς. Εκτός από το ε) :p

Και για το δ) δεν είναι ότι δε μπορεί κάποιος να με πείσει πως γίνεται κι αλλιώς, φυσικά και μπορεί να με πείσει, εύκολα κι όλας, αλλά δε μπορώ να το φτιάξω αλλιώς, δε μπορεί το κεφάλι μου να το σκεφτεί αλλιώς.

 

+ το εξής: είμαι ξαπλωμένη και έχω μια ιδέα να μου τριβελίζει το μυαλό. Δε μπορώ να κοιμηθώ. Ανοίγω pc ή τετράδιο και την ξεφορτώνω. Άμα γράψω την ιστορία (ολόκληρη) έχει καλώς, θα τη στρώσω μετά. Άμα δεν την τελειώσω εκείνη την ώρα, δε θα την τελειώσω ποτέ. Αλλά ποτέ, το εννοώ :p Άιδερ γουέι όμως, μετά θα κοιμηθώ, έχω ξεφορτώσει κι είμαι οκ :p

Link to comment
Share on other sites

Τόσα πολλά προβλήματα, δεν ξέρω από πού να αρχίσω!

 

Πρώτα απ' όλα, όταν γράφω αυτολογοκρίνομαι συνέχεια, για να γράψω μια πρόταση μπορεί να παίρνει και 5 λεπτά, αφού πρέπει να βγει τέλειο με τη μία. Αυτό σημαίνει ότι με το ζόρι φτάνω τις 1000 λέξεις στις 3 ώρες.

 

Ξεκινάω τις ιστορίες από μια ιδέα, μια εικόνα, μια μυρωδιά. Δεν έχω ιδέα πού θα καταλήξει και γράφω όπου με πάει. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας ξεκαθαρίζει το τοπίο και πια γνωρίζω το τέλος. Με το που "μάθω" το τέλος, ξενερώνω. Είναι σαν να μου έχουν κάνει spoiler σε ένα βιβλίο με πολλές ανατροπές... Αν είναι διήγημα και επιμείνω, έχει καλώς, αν είναι κάτι μεγαλύτερο απλώς δεν τελειώνει ποτέ. Ποτέ!

 

Κουράζομαι και βαριέμαι εύκολα. Σκέφτομαι άλλα πράγματα, χάνω τον ειρμό μου και νομίζω ότι κάθε λέξη που προσθέτω στο κείμενο το καταστρέφει. Και πάντα, μα πάντα, πιστεύω ότι η παρελθούσα συγγραφέας ήταν καλύτερη απ' την τωρινή κι ότι στο παρόν μόνο απογοήτευση μπορώ να μου αποφέρω.

 

Επίσης, έχω ενοχικά. Αν γράφω, δεν διαβάζω αυτό που θα έπρεπε να διαβάζω. Ή θα έπρεπε να γράφω την πτυχιακή μου, ή να κάνω μια μετάφραση, ή να γράφω κάτι άλλο από αυτό που γράφω. Αν διαβάζω πάλι το ίδιο, ενοχικά που δεν γράφω. Το ίδιο και όταν απλώς χαλαρώνω με κάποια σειρούλα στην τηλεόραση. Γενικότερα, πολύ άγχος, πολλές ενοχές, με αποτέλεσμα όταν κάθομαι να γράψω να είμαι ξενερωμένη τελείως και να γράφω πίπ*ς!

 

Τι τα θέτε; Καλύτερα να μην είχα ποτέ αυτή την ανάγκη για γράψιμο. Μόνο με βασανίζει.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..