Αντζέϊ Σαπκόφσκι - The Witcher (Andrzej Sapkowski - The Witcher)

[tsathoggua]

Διάβασα το The Last Wish πριν μερικούς μήνες. Ενδιαφέρον ήταν αλλά σε πολλά σημεία κουράζει (εως εκνευρίζει) με κάτι μακροσκελείς διαλόγους που δεν πάνε πουθενά.

[Alucard]

Διάβασα το The Last Wish πριν μερικούς μήνες. Ενδιαφέρον ήταν αλλά σε πολλά σημεία κουράζει (εως εκνευρίζει) με κάτι μακροσκελείς διαλόγους που δεν πάνε πουθενά.

Πες τα χρυσόστομε!! Γιατί πίστευα πως κάτι δεν πήγαινε καλά μαζί μου που δε μου άρεσε, ενώ όλοι πίνουν νερό στο όνομα του Πολωνού!!!

[Jaqen H'Gar]

Βασικά ούτε εμένα μου άρεσε τόσο το Last Wish,  η συνέχεια όμως είναι αρκετά εως πολύ καλύτερη

[tifonas79]

Καλησπερα παιδια και απο μενα.

Με λενε Γιωργο και ειμαι νεος στον χωρο της φανταστικης λογοτεχνιας.

Βασικα με περιοριζει και η μη χρηση καλα των αγγλικων.

 

Το βιβλιο the witcher που αρεσε αρκετα.Δεν εχω συγραφικες γνωσεις ουτε εχω ασχοληθει ποτε με την συγραφη,αλλα σαν ενα νεο αναγνωστη του χωρου μου κρατησε το ενδιαφερον και γενικα μου αρεσε.Το τελειωσα γρηγορα χωρις να το καταλαβω δειγμα οτι δεν βαρεθηκα.

Τωρα που βρηκα το Forum θα τα λεμε συχνα θα σας πρηζω να με βοηθατε στην επιλογη βιβλιων ευχαριστω.

[Nargathrod]

Καλά νέα! Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Σελήνη το Σπαθί του πεπρωμένου! Να τι θα διαβάσω σίγουρα τα Χριστούγεννα ή θα το πάρω σε δώρα!!! 

[Nargathrod]

[Carolus Rex]

Eρώτηση. Έχω το Blood of Elves στα Αγγλικά και κλασικά ξεκινάω να διαβάσω και πιστολιάζω κοντά στη σελίδα 30. Βλέπω ότι η Σελήνη έβγαλε το Sword of Destiny στα Ελληνικά και αναρωτιέμαι, να το πάρω, ή πρέπει να διαβαστούν με τη σειρά που είναι στα Αγγλικά?

[Nihilio]

Eρώτηση. Έχω το Blood of Elves στα Αγγλικά και κλασικά ξεκινάω να διαβάσω και πιστολιάζω κοντά στη σελίδα 30. Βλέπω ότι η Σελήνη έβγαλε το Sword of Destiny στα Ελληνικά και αναρωτιέμαι, να το πάρω, ή πρέπει να διαβαστούν με τη σειρά που είναι στα Αγγλικά?

Η σειρά με την οποία είναι στα Αγγλικά πηδάει ένα βιβλίο γιατί ήθελαν μυθιστόρημα ως δεύτερο, πιάσε πρώτα το "σπαθί" για να μπεις ομαλά στο Blood of the Elves

 

[Carolus Rex]

 

Eρώτηση. Έχω το Blood of Elves στα Αγγλικά και κλασικά ξεκινάω να διαβάσω και πιστολιάζω κοντά στη σελίδα 30. Βλέπω ότι η Σελήνη έβγαλε το Sword of Destiny στα Ελληνικά και αναρωτιέμαι, να το πάρω, ή πρέπει να διαβαστούν με τη σειρά που είναι στα Αγγλικά?

Η σειρά με την οποία είναι στα Αγγλικά πηδάει ένα βιβλίο γιατί ήθελαν μυθιστόρημα ως δεύτερο, πιάσε πρώτα το "σπαθί" για να μπεις ομαλά στο Blood of the Elves

 

 

Ευχαριστώ!

[Blacksword]

Δεν το ανέφερε κανείς οπότε ας το βάλω εγώ.

 

Σχεδιάζεται να βγει ταινία (ναι, ξανά) το 2017 βασισμένη σε δύο μικρές ιστορίες του και ίσως ακολουθήσουν και άλλες μετά από αυτή. Περισσότερα εδώ.

 

Η ταινία τελικά έγινε σειρά και θα έρθει από το Netflix!!! http://www.ign.com/articles/2017/05/17/netflix-to-produce-the-witcher-tv-series

[Cassandra Gotha]

Έχει βουίξει ο τόπος με τη σειρά από το Netflix και ξέρετε ποιο είναι το κακό; Ότι βλέπω τόσες προσπάθειες δεξιά και αριστερά να γράψουν το όνομα του συγγραφέα στα ελληνικά. (Δεν μπορώ, εδώ θα γκρινιάξω, γιατί κοντεύω να πάθω εγκεφαλικό με τόση βλακεία). Σαν να μην έφταναν τα σύμφωνα που έχει, προσθέτουν κιόλας! Κάπου το είδα Αντρντζέι... (Τα βλέπουν πολλά, σιγά μην κάτσουν να τα μετρήσουν, βάλε εκεί, σου λέει, και θα πέσεις μέσα, κανείς δεν θα μπορεί να το προφέρει έτσι κι αλλιώς.)

Αντρέιιι!!!! Εντάξει; Αντρέι. Και είναι "Σαπκόφσκι", όχι "Σαπκόβσκι". Κάποια σύμφωνα λεπταίνουν όταν μαζεύονται πολλά.

 

 

 

Ας πω και τα καλά νέα τα δικά μου: μετά από δέκα χρόνια, η σειρά (στα αγγλικά) ολοκληρώθηκε. (Το όνειρο πραγματοποιήθηκε ). Μία κόπια του "The Lady of the Lake" ταξιδεύει και σε λίγο καιρό θα είναι σπίτι. Και για 'μένα ήταν ένα ταξίδι, μεγάλο και καταπληκτικό, έφερε πολλά πράγματα. Μόλις η Κυρά φτάσει σπίτι μας, θα τη βάλω στη θέση της που την περιμένει δίπλα στα άλλα και θα ξεκινήσω από την αρχή την ανάγνωση (ναι, πάλι το Last Wish! ), να τα διαβάσω μια φορά μονορούφι και τα επτά, να το χαρώ! Το περιμένω πώς και πώς. 

[Blacksword]

Έχει βουίξει ο τόπος με τη σειρά από το Netflix και ξέρετε ποιο είναι το κακό; Ότι βλέπω τόσες προσπάθειες δεξιά και αριστερά να γράψουν το όνομα του συγγραφέα στα ελληνικά. (Δεν μπορώ, εδώ θα γκρινιάξω, γιατί κοντεύω να πάθω εγκεφαλικό με τόση βλακεία). Σαν να μην έφταναν τα σύμφωνα που έχει, προσθέτουν κιόλας! Κάπου το είδα Αντρντζέι... (Τα βλέπουν πολλά, σιγά μην κάτσουν να τα μετρήσουν, βάλε εκεί, σου λέει, και θα πέσεις μέσα, κανείς δεν θα μπορεί να το προφέρει έτσι κι αλλιώς.)

Αντρέιιι!!!! Εντάξει; Αντρέι. Και είναι "Σαπκόφσκι", όχι "Σαπκόβσκι". Κάποια σύμφωνα λεπταίνουν όταν μαζεύονται πολλά.

 

Μιας και το έψαξα λίγο νομίζω αυτό που λες πρέπει να είναι το Andrej (Τσέχικο) που μεταφράζεται σε 'Aντρεϊ. Ενώ το Andrzej (Πολωνικό) είναι Άντζεϊ με "αθόρυβο" το Ρ. Ένα παράδειγμα που δίνει και ο Πολωνός Andrzej Wasowski εδώ.

[Lan]

Για όσους ενδιαφέρονται να αγοράσουν την τελευταία ευχή,είναι εκτός αποθέματος. Έστειλα μήνυμα στον εκδότη και μου είπε πως από Σεπτέμβριο μάλλον θα το έχουν ξανά διαθέσιμο.

[Steel Guardian]

Blood of Elves
Το τρίτο βιβλίο της σειράς, αλλά το πρώτο μυθιστόρημα, μιας και τα δύο προηγούμενα βιβλία είναι συλλογές διηγημάτων.
Επίσης είναι και το πρώτο βιβλίο της σειράς που διαβάζω στα αγγλικά, αφού δεν έχει κυκλοφορήσει (ακόμα;) στα ελληνικά.

Η αλήθεια είναι ότι δεν το λες και ακριβώς μυθιστόρημα, καθώς είναι πολύ  σπονδυλωτό και χωρίς σαφείς αρχή, μέση ή τέλος. Παρά το γεγονός αυτό όμως κυλάει σχετικά ομαλά, έχει την απαιτούμενη αγωνία και γενικά μου άρεσε πάρα πολύ.
Τα θετικά χαρακτηριστικά που είχαν οι σύντομες ιστορίες υπάρχουν και εδώ: Καλογραμμένοι (αν και κάποιες φορές μακροσκελείς) διάλογοι, σοβαρότητα και μιζέρια ανακατεμένα με χιούμορ, ενδιαφέρον worlbuilding πολύ διαφορετικό και ταυτόχρονα πολύ όμοιο με ένα τυπικό μεσαιωνικό fantasy και κυρίως οι ίδιοι ζωντανοί και ξεχωριστοί χαρακτήρες.
Όμως, το βιβλίο δεν είναι χωρίς μειονεκτήματα. Ο βασικός χαρακτήρας είναι κομπάρσος, κάτι που μπορεί να ενοχλήσει αρκετό κόσμο (στο κάτω, κάτω η σειρά λέγεται "The Witcher"). Ακόμα η δομή της ιστορίας είναι περίεργη, κάνοντας με να αναρωτιέμαι μερικές φορές αν διαβάζω μια συλλογή διηγημάτων ή ένα μυθιστόρημα και μόνο με ψήγματα κεντρικής υπόθεσης να υπάρχουν. Επιπλέον δεν υπάρχει κανενός είδους κατάληξη ή κορύφωση που να δείχνουν ότι το τέλος του βιβλίου είναι όντως το τέλος.
Ξαναλέω όμως πως το βιβλίο γενικά ήταν πολύ καλό και πιστεύω πως σε όσους άρεσαν τα δύο προηγούμενα θα μείνουν ικανοποιημένοι. Σε όσους δεν άρεσαν ας το προσπεράσουν, δεν έχει αλλάξει κάτι ουσιαστικό με τη μετάβαση από τις σύντομες ιστορίες σε μυθιστόρημα.

Επειδή δεν γνωρίζω πότε/αν οι εκδώσεις Selini θα εκδώσουν τα επόμενα θα προμηθευτώ και θα διαβάσω και την υπόλοιπη σειρά στα αγγλικά και όταν/αν με το καλό βγουν και στη γλώσσα μας με χαρά θα τα αγοράσω και θα τα ξαναδιαβάσω (υπό την προϋπόθεση ότι η σειρά διατηρεί τη ποιότητά της).
 

Βαθμολογία: 8.0/10

[Glowleaf]

Καλά είναι τα Witcher? Πήρα το πρώτο να διαβάσω.

[Nihilio]

Διάβασα και το τελευταίο βιβλίο πριν κανένα μήνα, το Lady of the Lake.

 

Η γνώμη μου:
Όλο το βιβλίο είναι γραμμένο με μία ολοζώντανη πρόζα. Οι χαρακτήρες μοιάζουν αληθινοί στις αντιδράσεις τους από τη μία, από την άλλη όμως είναι ελαφρώς μονοδιάστατοι. Θυμίζουν καρικατούρες αλλά με τον τρόπο που καρικατούρες είναι και οι χαρακτήρες του Pratchett, δηλαδή σου μένουν στο μυαλό, σε κάνουν να σκας στα γέλια και όταν πάθουν κάτι κακό τους πονάς (ή σηκώνεσαι και φωνάζεις "Πάρτα ρε π***η!!!" αν είναι κακοί). Αυτό κρύβει ωραία την περίεργη ανάπτυξη που έχουν οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες από τη μέση της σειράς και μετά και που με άλλους τρόπους δε θα λειτουργούσε.
Το φανταστικό με τον έντονο Ανατολικοευρωπαϊκό κυνισμό και τη φιλοσοφικότητα του υπάρχει και εδώ και διαφοροποιεί αρκετά το βιβλίο από την κλασική αμερικάνικη φάνταζυ συνταγή του χωριατόπαιδού που είναι εκλεκτός - εδώ εκλεκτή είναι η πριγκίπισσα και ο "κακός λύκος" και η "μαύρη μάγισσα" οι θετοί γονείς της...

To πρώτο μέρος με κούρασε... Και αυτό έχει να κάνει καθαρά με το πώς ο Sapkowski επιμένει να λέει την ιστορία του: ήδη από την αρχή της πενταλογίας κάνει κάποια μπρος-πίσω στο χρόνο και κάποιους εγκυβωτισμούς, αλλά εδώ το ΞΕΣΚΙΖΕΙ. Τι εννοώ: το βιβλίο ξεκινάει με τη Ciri στον Αρθουριανό μύθο να αφηγείται όλα τα γεγονότα του βιβλίου. Πρώτο κεφάλαιο της αφήγησης και πάμε 200 χρόνια μπροστά που δύο μάγισσες προσπαθούν να δουν την πραγματική της ιστορία. Μέσα στα οράματά τους βλέπουμε τον Geralt κάτι μήνες μετά την αρχή του βιβλίου να αφηγείται σε έναν ιππότη τα γεγονότα που ακολούθησαν το τέλος του προηγούμενου βιβλίου. Τρεις σκηνές μέσα στην αφήγηση πάμε στη μαρτυρία ενός άσχετου που αφηγείται σε κάποιον άλλο κάποιες από τις σκηνές που περιγράφει την επόμενη σκηνή και μετά πάλι στις μάγισσες που περιγράφουν τη μεθεπόμενη.
Όλο αυτό το μπρος-πίσω κουράζει τον αναγνώστη και τον πετάει έξω από την πλοκή.
Μετά βέβαια σκάει η μάχη της Brenna που απλά είναι στημένη έτσι ώστε να γραφτεί με τον τρόπο που περιγράφω παραπάνω και είναι μία από τις επικότερες μάχες που έχουν γραφτεί στο είδος, είναι ταυτόχρονα επική, ηρωική και τραγική και όταν φτάνεις στο τέλος της απλά δε σε νοιάζει το πόσο σε κούρασαν τα συνεχή μπρος-πίσω. Τα οποία και είτε κόβονται από εκεί και μετά ή χρησιμοποιούνται πολύ έξυπνα για να σου δώσουν τον επίλογο της μάχης.
Το βιβλίο έχει και μία άλλη μεγάλη σκηνή δράσης (που την περιμέναμε εδώ και βιβλία) που είναι αντάξια χολυγουντιανού blockbuster - μόνο πως εδώ οι κακοί τρέχουν, παραδίνονται, φοβούνται, φέρονται σαν άνθρωποι ρε παιδί μου - και ενίοτε πετυχαίνουν και στόχο...

Δυστυχώς, έχοντας παίξει τα παιχνίδια ήξερα το τέλος από πολύ νωρίς, αλλά αυτό δε μου στέρησε από την ανάγνωση - πέρα από το πώς θα με είχε αφήσει να κοιτάζω τις σελίδες αν έφτανα σε αυτό χωρίς να το ξέρω.

Μία καταπληκτική φάνταζυ σειρά, με τις ιδιορυθμίες και ίσως τα προβλήματά της, που όμως την κάνουν τόσο ευχάριστη σε σχέση με πολλές άλλες δυτικότροπες του είδους.
Ο Geralt, η Ciri, η Yennefer, ο Dandelion... όλοι τους θα μου λείψουν αλλά, όπως λένε και στο βιβλίο: One thing ends, another begins.

[Cassandra Gotha]

The Last Wish

Πάει κι αυτή η φορά... Πρέπει να ήταν η έκτη, το λιγότερο, φορά που το διάβασα ολόκληρο. Γιατί ένα διήγημα τώρα ή ένα κομμάτι μετά, του έχω κάνει αμέτρητα ξεφυλλίσματα. Τι να πω γι' αυτό το βιβλίο; Το λατρεύω. Τον τρόπο του να τα λέει. Το χιούμορ του. Την γλυκόπικρη γεύση του. Τις σκηνές δράσεις του! (Πριν απ' αυτό, βαριόμουν τις σκηνές δράσης). Και, ε, ναι: τον Γκέραλτ.

 

The Sword of Destiny

Σ' αυτό το βιβλίο γνωρίζουμε καλύτερα τον witcher Geralt, τους φίλους του, τον κόσμο του. Και το Πεπρωμένο του. Μπαίνουμε πια για τα καλά, διήγημα με το διήγημα, στις προσωπικές του υποθέσεις. Μου αρέσει ο τρόπος που δένονται οι ιστορίες άλλων χαρακτήρων, (πολλές φορές όχι ανθρώπων, συνήθως ιστορίες επιβίωσης αλλά συχνά και ιστορίες αγάπης), με τον χαρακτήρα του Geralt, με τη ζωή και τις αγωνίες του. Είναι αυτό που ψάχνω στα βιβλία φαντασίας: ιστορίες πολλών διαφορετικών χαρακτήρων, οι οποίες όμως έχουν κάτι παραπάνω να πουν από μια περιπέτεια σε έναν φανταστικό κόσμο. Έχουν να πουν πράγματα για την αληθινή ζωή, αυτή έξω απ' τα βιβλία. Και ο Αντρέι Σαπκόφσκι το κάνει πολύ καλά αυτό. Καταφέρνει πάντα να με κάνει να νιώσω πράγματα, πολύ δυνατά. Και αξέχαστα.

Edited June 19, 2017 by Cassandra Gotha

[Jaqen H'Gar]

The Last Wish

Πάει κι αυτή η φορά... Πρέπει να ήταν η έκτη, το λιγότερο, φορά που το διάβασα ολόκληρο. Γιατί ένα διήγημα τώρα ή ένα κομμάτι μετά, του έχω κάνει αμέτρητα ξεφυλλίσματα. Τι να πω γι' αυτό το βιβλίο; Το λατρεύω. Τον τρόπο του να τα λέει. Το χιούμορ του. Την γλυκόπικρη γεύση του. Τις σκηνές δράσεις του! (Πριν απ' αυτό, βαριόμουν τις σκηνές δράσης). Και, ε, ναι: τον Γκέραλτ.

 

The Sword of Destiny

Σ' αυτό το βιβλίο γνωρίζουμε καλύτερα τον witcher Geralt, τους φίλους του, τον κόσμο του. Και το Πεπρωμένο του. Μπαίνουμε πια για τα καλά, διήγημα με το διήγημα, στις προσωπικές του υποθέσεις. Μου αρέσει ο τρόπος που δένονται οι ιστορίες άλλων χαρακτήρων, (πολλές φορές όχι ανθρώπων, συνήθως ιστορίες επιβίωσης αλλά συχνά και ιστορίες αγάπης), με τον χαρακτήρα του Geralt, με τη ζωή και τις αγωνίες του. Είναι αυτό που ψάχνω στα βιβλία φαντασίας: ιστορίες πολλών διαφορετικών χαρακτήρων, οι οποίες όμως έχουν κάτι παραπάνω να πουν από μια περιπέτεια σε έναν φανταστικό κόσμο. Έχουν να πουν πράγματα για την αληθινή ζωή, αυτή έξω απ' τα βιβλία. Και ο Αντρέι Σαπκόφσκι το κάνει πολύ καλά αυτό. Καταφέρνει πάντα να με κάνει να νιώσω πράγματα, πολύ δυνατά. Και αξέχαστα.

Πραγματικα ειδικα το Sword of Destiny ειναι προτυπη ανθολογια. Μικρες ιστοριες που στο κειμενο τους περα της ικανοποιησης μας για το συγκεκριμμενο ειδος λογοτεχνιας, μας προσφερουν και πολυ περισσοτερη ουσια και τροφη για σκεψη, απο οτι πολλες φιλοδοξες σειρες φουσκες με πολλους και υπερμεγεθης τομους.

[Cassandra Gotha]

Blood of Elves

 

Το τρίτο βιβλίο της σειράς, το πρώτο μυθιστόρημα. Αυτή πρέπει να ήταν η τρίτη φορά που το διάβασα, αλλά δεν το θυμόμουν και πολύ καλά (εκτός από τα μέρη που μου άρεσαν περισσότερο), κι έτσι, η απόλαυση ήταν μεγάλη. Γενικά, τώρα που τα ξαναδιαβάζω, βλέπω ότι καλά κάνω, επειδή τώρα πια διαβάζω πιο προσεκτικά, ακόμη και τα σημεία που βαριέμαι (το κεφάλαιο με τους βασιλιάδες με κούρασε).

Εδώ μπαίνουμε πια στην ιστορία της Ciri. Σ' αυτό το βιβλίο η μικρή μαθαίνει, μαθαίνει το κόσμο, τον εαυτό της, μαθαίνει σπαθί, μαγεία, και πολλά άλλα. Δάσκαλοί της οι witchers στο Kaer Morhen (που είναι και το αγαπημένο μου κεφάλαιο), οι δύο μάγισσες Triss και Yennefer, και ιέρειες της Melitele, κυρίως η Nenneke.

Το βιβλίο έχει την ελαφρότητα που περιμένει κανείς από ένα βιβλίο με ένα παιδί που μπαίνει στην εφηβεία, αλλά χωρίς να γίνεται σαχλό ή πλαδαρό. Γιατί, φυσικά, η Ciri δεν είναι ένα οποιοδήποτε παιδί! Έχει νεύρο, έχει χιούμορ, έχει τρυφερότητα. Και έχει και τα κεφάλαια με τον Geralt να κυνηγάει τους κακούς, για να έχουμε και τη σκληρότητα και να ισιώνουμε. Και τους βασιλιάδες για να σιχαθούμε με τα συμφέροντα και το σκάκι που παίζουν με τον κοσμάκη.

 

edit: Θέλω να προσθέσω ότι η Ciri μαθαίνει και ένα-δυο πραγματάκια κι από τον Yarpen Zigrin, τον νάνο που δεν υποστηρίζει τους Scoia'tael. Επίσης αγαπημένο σημείο του βιβλίου.

Edited June 30, 2017 by Cassandra Gotha

[Cassandra Gotha]

Time of Contempt

 

 Για να είμαι δίκαιη, αυτό το βιβλίο είναι το μισό καλό και το μισό η κακιά στιγμή της σειράς. Αν το ξαναδιαβάσω, θα περάσω πολλές σελίδες.
 Γίνονται πολλά πράγματα. Γνωρίζουμε λίγο καλύτερα μάγους και μάγισσες, με έναν Geralt να τσιμπάει πληροφορίες και ενδείξεις για το μεγάλο γεγονός που ακολουθεί. Γνωρίζουμε πολύ καλύτερα την Ciri, που εδώ πια έχει μεγαλώσει, είναι δεκατεσσάρων. Ξαναβρίσκουμε τις δρυάδες στο Brokilon.
 Στο τέλος του βιβλίου, αφήνουμε τους ήρωες σκορπισμένους, να ψάχνουν ο ένας τον άλλο. Εδώ ξεκινάει το μεγάλο ταξίδι του Geralt που κρατάει άλλα τρία βιβλία.
 Αλλά οι περιπέτειες της Ciri στην έρημο τραβάνε πολύ, πάρα πολύ, και δεν εννοώ το κομμάτι που ήταν μόνη της και πέθαινε από δίψα. Νομίζω ότι αυτό κράτησε (οριακά) όσο έπρεπε. Εννοώ μετά, όλους εκείνους τους χαρακτήρες που μπαινοβγαίνουν μέσα σε λίγες σελίδες και που δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Ακόμη και οι καινούργιοι της σύντροφοι, δεν ήταν ανάγκη να μας απασχολήσουν σε βαθμό να μάθουμε το παρελθόν του καθενός από αυτούς.

 

 

Πάνω-κάτω τα ίδια είχα πει και την πρώτη φορά που το είχα διαβάσει, από ερασιτεχνική μετάφραση τότε:

http://community.sff.gr/topic/14135-the-witcher-andrzej-sapkowski/?do=findComment&comment=221812

 

[Steel Guardian]

Time of Contempt (Εκδόσεις Gollancz)
Το καλύτερο βιβλίο της σειράς μέχρι τώρα. Αυτό συμβαίνει γιατί τα περισσότερα προβλήματα που υπήρχαν μέχρι τώρα περιορίζονται αρκετά. Η πλοκή είναι πιο σφιχτοδεμένη και ο χρόνος που περνάμε με τους δύο κυριότερους χαρακτήρες πιο σωστά μοιρασμένος.
Βλέπουμε μεγαλύτερο μέρος του κόσμου που έχει φτιάξει ο Sapkowski, έχουμε πιο γρήγορους ρυθμούς και αρκετά περισσότερη δράση. Οι σκηνές δράσεις που υπάρχουν είναι πολύ καλογραμμένες και συναρπαστικές (και έχει μειωθεί η εμμονή του συγγραφέα με τις πιρουέτες)
Οι διάλογοι και οι χαρακτήρες εξακολουθούν να είναι ολοζώντανοι, όμως έχει μειωθεί το χιούμορ που υπήρχε μέχρι τώρα στη σειρά και γενικά το βιβλίο είναι πιο σκληρό από τα προηγούμενα. Όχι βέβαια ότι αυτά πήγαιναν πίσω.
Αν έχω ένα παράπονο είναι ότι τα κεφάλαια παραείναι μεγάλα, κάτι που μερικές φορές κουράζει.
Η σειρά μέχρι τώρα είναι πάρα πολύ καλή, με πολύ ιδιαίτερο "άρωμα" (πιθανότατα λόγω της καταγωγής του συγγραφέα) και για αυτό ξεχωρίζει από τις περισσότερες άλλες σειρές που ακούγονται.
Αν η ποιότητα αυτή διατηρηθεί και στα επόμενα βιβλία ή ακόμα καλύτερα αν η σειρά συνεχίσει να βελτιώνεται θα μιλάμε για ένα αριστούργημα της φανταστικής λογοτεχνίας.

Βαθμολογία: 9.0/10

[Steel Guardian]

Baptism of Fire (Εκδόσεις Gollancz)
Το προηγούμενο βιβλίο είχα θεωρήσει ότι, μέχρι στιγμής, ήταν το καλύτερο της σειράς, αυτό είναι μάλλον το χειρότερο. Βέβαια σε καμία περίπτωση δεν είναι κακό το βιβλίο. Διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά που κάνουν τη σειρά αξιόλογη και ξεχωριστή, ενώ γνωρίζουμε και αρκετούς καινούργιους και ενδιαφέροντες χαρακτήρες.
Όμως η υπόθεση προχωράει πολύ αργά, δεν υπήρχε καμία κλιμάκωση και βρήκα το τέλος κάπως αδύναμο.
Δεν πιστεύω πως κάποιος στων οποίο άρεσαν τα προηγούμενα βιβλία θα έχει κάποιο πρόβλημα με αυτό, αλλά δεν φαντάζομαι και ότι θα ενθουσιαστεί. Είναι καλό, αλλά όχι πολύ καλό.

Βαθμολογία: 7.5/10

[Cassandra Gotha]

Baptism of Fire

 

Πολύ ωραίο βιβλίο, αν και αργό. Σε κάποια φάση ήταν λίγο παραπάνω αργό από ό,τι σήκωνε, αλλά οι περιπέτειες στις οποίες μπλέκονταν οι χαρακτήρες έδιναν την ευκαιρία να τους γνωρίσουμε. Και τι χαρακτήρες, ένας κι ένας. Μπορώ να πω ότι ήταν λίγο παραπάνω αργό από ό,τι σήκωνε, αλλά χαλάλι του για τις τελευταίες εκατό σελίδες.

Λάτρεψα την ανθρωπολογική ανάλυση του μύθου του βρυκόλα από τον Regis, και το πώς κατέληγαν πάντα κάτι τέτοιες, έξυπνες κουβέντες, μόλις η Milva άνοιγε το στόμα της.

Λάτρεψα την περιπέτειά τους στον ποταμό Yaruga. Τη συγκίνηση. Και, φυσικά, το χιούμορ. Το πικρό χιούμορ αυτών των βιβλίων, που είναι ένας από τους λόγους που τα αγαπώ τόσο.

Edited August 9, 2017 by Cassandra Gotha

[Mictantecutli]

Όποιος ξέρει που να βρω το "Η τελευταία ευχή" ας ρίξει ένα σήμα. Για το Ελληνικό μιλάω.

[Cassandra Gotha]

The Tower of the Swallow

 

Κι αυτό, δεύτερη φορά που το διάβασα, και είναι από αυτά που θα ξαναδιαβάσω. Από αυτά που στέκουν πια και μόνα τους, μια που ξέρω την ιστορία.

Καταπληκτικό βιβλίο.

Δράση, πολλά συναισθήματα, εικόνες αξέχαστες, ένταση, πάθη, μαγεία, φαντασία. Λευκό και κόκκινο. Αίμα πάνω στο χιόνι.

Όχι, δεν είναι Νέσμπο. Είναι κάτι πολύ καλύτερο. Είναι Σαπκόφσκι.