50 Βιβλία για το 2012

March 7, 2012

06. 1984, George Orwell, εκδ. Κάκτος, σελ 296 (7.5/10)

Λοιπόν, για να μην παρεξηγηθούμε για το βαθμό. Το βιβλίο έχει καταπληκτικό θέμα, φοβερή και σκληρή ιδέα, το προτείνω σε όσους γουστάρουν δυστοπίες και αναγνώσματα που προκαλούν σκέψη. ΑΛΛΑ, το βρήκα βαρετό. Ίσως επειδή είναι παλιό, το ίδιο και η μετάφραση που διάβασα (1978, αν θυμάμαι καλά). Μετά τις 150 σελίδες, διάβαζα απλώς για να δω που θα το πάει. Ε, και που το πήγε...ΟΚ, δεν τρελάθηκα, ούτε έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Σαν ανάγνωσμα, σαν καλλιτεχνική γραφή, χαρακτήρες κτλ, δε μου άρεσε καθόλου. Εν κατακλείδι, προτιμώ χίλιες φορές την ταινία Equilibrium από το βιβλίο 1984. Αλλά, όπως ξέρουμε όλοι, γούστα είναι αυτά...

Οπωσδήποτε είναι έτη φωτός μακριά από αυτό που θα λέγαμε "συναρπαστική περιπέτεια". Μάλιστα κάποιος κριτικός λέει ότι ο Όργουελ, για να δείξει πόσο χάλια είναι τα πράγματα σε μια τέτοια απόλυτα καταπιεστική κοινωνία, βγάζει όλη την πρωτοβουλία και τη ζωντάνια από τους χαρακτήρες και έτσι δεν έχει σασπένς - μπορούμε να φανταστούμε από την αρχή ποιος θα κερδίσει στο τέλος. Η αξία τού βιβλίου είναι το ιδεολογικό βάθος. Το γιατί "η άγνοια είναι δύναμη" και "ο πόλεμος είναι ειρήνη" νομίζω ότι είναι φοβερές ιδέες. Το πόσο ψαγμένη είναι μια τόσο παράλογη κοινωνία και το πόσο συνειδητά καταπιέζει τον άνθρωπο, δηλαδή, το πώς και γιατί δημιουργήθηκε, λειτούργησε και προχωράει, παρόλο που είναι τόσο αντίθετη με όλα όσα θεωρούνται ότι έχουν αξία στη ζωή ενός ανθρώπου. Ρίξε μια ματιά και εδώ.

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, Wordsmith. Είναι μεγαλειώδες έργο, αλλά όχι 'ευχάριστο'. (βάζω εισαγωγικά γιατί και κάποια τρόμου είναι 'ευχάριστα' με τον τρόπο τους). Τώρα που έθιξες τον Χάξλεϊ, να του ρίξω κάνα βλέφαρο, ή αφού διάβασα το 1984 και, οκ ψιλοβαρέθηκα, να το αφήσω;

March 7, 2012

Ναι, να το διαβάσεις. Εμένα μου άρεσε περισσότερο ο Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος, από το 1984. Οπωσδήποτε είναι πολύ πιο "λογοτεχνικά" γραμμένος(αν δε σου τύχει καμιά πατάτα μετάφραση, τουλάχιστον). Εγώ το έχω από εκδόσεις Νησίδες και μου φάνηκε πολύ καλή η μετάφραση.

March 8, 2012

1) Algernon Blackwood - Γουέντιγκο (σελ 107)

2) Ωρόρα - Ιστορίες Φανταστικής Σάτιρας (σελ 247)

3) Συλλογικό Έργο - Εκείνες οι Άλλες Πραγματικότητες (σελ 218)

4) Henry Kuttner - Το Κάστρο του Σκότους (σελ 197)

5) William Vollmann - Πόρνες για την Γκλόρια (σελ 167)

6) Avery Corman - Η Παλιά μου Γειτονιά (σελ 207)

7) Adolf Hitler - Ο Αγών μου (σελ 900)

March 8, 2012

Ο τελευταίος στην πόλη. Χρησιμοποίησα και πάλι λεωφορείο, οπότε ένα βιπεράκι ήταν απαραίτητο, θα διάβαζα τις υπόλοιπες σελίδες του βιβλίου του Ντεγουίτ που μου έχουν μείνει, αλλά ήθελα ένα ελαφρύ βιβλίο για 2-3 ώρες. Όπως και τα προηγούμενα γουέστερν που διάβασα, και τους έβαλα 6.5/10, έτσι και αυτό, ήταν στο ίδιο επίπεδο. Αρχίζουν να μου αρέσουν πολύ αυτά τα γουέστερν βιπεράκια τελικά. Τα βρίσκω φτηνά και ψυχαγωγούν για λίγες ώρες. Πως έχει η ιστορία: Ο Χάρλαν Τσαντ, ένας όχι και τόσο καλός πιστολάς αλλά σίγουρα δυνατός άντρας, φτάνει στην πλούσια πόλη Άσεμπλι για λίγες μέρες ξεκούρασης. Η άφιξή του είχε διάφορα απρόοπτα λόγω ενός βοηθού σερίφη με υπερβάλλοντα ζήλο, αλλά όχι μόνο. Εξαιτίας του θανάτου ενός άντρα, του Ρόι Τόμσον, αρχίζει η περιπέτεια και οι κίνδυνοι για τη ζωή του. Μέσα σε όλο το μπλέξιμο βρίσκεται μια εταιρεία σιδηροδρόμων, κάτι μεσίτες, απλοί άνθρωποι που έχουν χωράφια/οικόπεδα/κτίρια σε σημαντικά σημεία για κάποιους που τα θέλουν για δικές τους δουλειές και θα κάνουν τα πάντα για να τα αποκτήσουν. Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα, πάντως υπάρχει και ένας έρωτας μεταξύ του Τσαντ και μιας κοπέλας, αν και στην αρχή μάλωναν συνέχεια. Σίγουρα καλογραμμένο μυθιστόρημα, η πλοκή απλή δίχως πολλές εκπλήξεις, οι σκηνές δράσης αρκετές, οι χαρακτήρες απλοί και η ατμόσφαιρα πολύ ωραία. Σίγουρα, πλέον, θα παίρνω όποιο βιβλίο του Λουίς Μάστερσον βρίσκω στα ελληνικά και δεν το έχω.

-Μάρτιος

35. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Το τέλειο όπλο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 187(7/10)

36. Τζόζεφ Ρόζενμπεργκερ, "Επιδρομή των βιοκλαδικών", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 170(5/10)

37. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ο θάνατος ενός πολίτη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 175(8.5/10)

38. Γουίλιαμ Γκόλντμαν, "Ο μαραθωνοδρόμος", εκδόσεις Ν. Ράπτη, 1976, σελ. 331(9.5/10)

39. Λάρι Τζονς, "Το νησί της φρίκη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1982, σελ. 185(7/10)

40. Άλιστερ Μακλίν, "Ο ριψοκίνδυνος", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 176(8/10)

41. Ντάνκαν Κάιλ, "Στη φρίκη των πάγων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 190(8.5/10)

42. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ομάδα διασώσεως", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 189(8.5/10)

43. Αντρέ Καρόφ, "Κυνηγητό στην έρημο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 178(2/10)

44. Λουίς Λ'Αμούρ, "Το μονοπάτι των παρανόμων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 158(8/10)

45. Λουίς Μάστερσον, "Η πόλη του τρόμου", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 188(6.5/10)

46. Γκλεν Μάρελ, "Καταδίωξη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 168(8/10)

47. Γουίλ Χίκοκ, "Σύγκρουση με τον θάνατο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 177(6.5/10)

48. Λουίς Μάστερσον, "Ο τελευταίος στην πόλη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 184(6.5/10)

Edited August 14, 2012 by BladeRunner

March 8, 2012

Οι αδελφοί Αδελφές. Είμαι ένα βιβλίο πριν συμπληρώσω τα 50 βιβλία και έχουμε ακόμα αρχές Μαρτίου! Μπορεί ο αριθμός των βιβλίων να φαίνεται εξωπραγματικός, αλλά ο αριθμός των σελίδων (κάπου 9.000) όχι και τόσο (για μένα). Τέλος πάντων, στα του βιβλίου τώρα: Για τα δικά μου γούστα, το βιβλίο είναι εξαιρετικό. Το πρώτο καθαρό φετινό δεκάρι, το δεύτερο φετινό "it was amazing" στο goodreads (Μαραθωνοδρόμος το άλλο). Πολλοί κριτικοί, όπως και ο μεταφραστής στον πρόλογό του, λένε ότι το βιβλίο είναι ό,τι πρέπει για να γυριστεί ταινία από τους αδελφούς Κοέν. Σίγουρα θα τους ταίριαζε. Ίσως αν ήταν πιο παλπ, θα ταίριαζε στον Ταραντίνο, αλλά δεν ήταν. Τέλος πάντων, σίγουρα θα γίνει ταινία, ελπίζω από τους Κοέν. Πρόκειται για την ιστορία δυο αδελφών, του Τσάρλι και του Έλι Αδελφές, με τον δεύτερο να αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο αυτή την κωμικοτραγική ιστορία. Τα δυο αυτά αδέλφια είναι επαγγελματίες πιστολάδες και δουλεύουν για κάποιον τύπο ονόματι Στόλαρχο. Η δουλειά που τους έχει ανατεθεί αυτή τη φορά είναι να σκοτώσουν τον Χέρμαν Κέρμιτ Γουόρμ. Έτσι λοιπόν τα δυο αδέλφια ταξιδεύουν από το Όρεγκον Σίτι στο Σακραμέντο όπου είναι ο Χέρμαν για να τον σκοτώσουν και να τσεπώσουν μια συνταγή που θέλει ο Στόλαρχος. Δεν ταξιδεύουν με τα πόδια φυσικά, αλλά με τα άλογά τους, ο Τσάρλι με τον Σβέλτο και ο Έλι με τον Ζουμπά. Βέβαια ο Γουόρμ αποδεικνύεται δύσκολος στόχος και πολλά πράγματα αλλάζουν σε σχέση με την αρχική αποστολή. Πάντως, μέχρι να βρουν τον Γουόρμ, περνάνε ένα κάρο τρελά σκηνικά, στα οποία συμμετέχουν ένα κάρο χαρακτηριστικοί τύποι της άγριας δύσης εκείνης της εποχής. Χαρτοπαίκτες, χρυσοθήρες, κυνηγοί, πόρνες, ληστές, φονιάδες, χαμένα παιδιά, κομπιναδόροι, τυχοδιώκτες και διάφοροι άλλοι. Πρόκειται για μια μίνι οδύσσεια των δυο αδελφών στον υπόκοσμο του 1850. Πολλοί χαρακτήρες είναι αξέχαστοι, ιδιαίτερα τα δυο αδέλφια (και πιο πολύ ο Έλι) αλλά και ο Γουόρμ στο τελευταίο μέρος του βιβλίου. Πολλές σκηνές είναι επίσης αξέχαστες, άλλες κωμικές με την έννοια της μαύρης κωμωδίας και άλλες τραγικές και συγκινητικές, όπως π.χ. η σχέση του Έλι με τον Ζουμπά και αυτά που τράβηξε ο Ζουμπάς. Και η κατάληξη των ηρώων λογική και λυτρωτική. Μπορεί το σενάριο να είναι απλό, ή μάλλον η βασική ιδέα, αλλά συμβαίνουν τόσα πολλά πράγματα, η περιπέτεια είναι μπόλικη, η βια το ίδιο (όπως περιγράφεται σε μια μαύρη κωμωδία), οπότε το ενδιαφέρον είναι αμείωτο και το βιβλίο μπορεί να χαρακτηριστεί ως page turner, αφού τα μικρά κεφάλαια και η γαμάτη ιστορία, βοηθούν... Όσον αφορά την γραφή, ό,τι και να πω είναι λίγο, εξαιρετική, με γαμάτους διαλόγους και κωμικοτραγικές περιγραφές. Το βιβλίο δεν είναι απλά μια γουέστερν περιπέτεια, ή έστω ένας "φόρος τιμής στο γουέστερν", αλλά έχει και μια φιλοσοφική διάθεση για τη ζωή, μια μελαγχολία, μια συγκίνηση. Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα, διαβάστε τον πολύ καλό πρόλογο του μεταφραστή (πραγματικά έκανε πολύ καλή δουλειά), διαβάστε το βιβλίο, και απολαύστε μια εξαιρετική και αξέχαστη ιστορία.