50 Βιβλία για το 2012

[Alucard]

06. 1984, George Orwell, εκδ. Κάκτος, σελ 296 (7.5/10)

 

Λοιπόν, για να μην παρεξηγηθούμε για το βαθμό. Το βιβλίο έχει καταπληκτικό θέμα, φοβερή και σκληρή ιδέα, το προτείνω σε όσους γουστάρουν δυστοπίες και αναγνώσματα που προκαλούν σκέψη. ΑΛΛΑ, το βρήκα βαρετό. Ίσως επειδή είναι παλιό, το ίδιο και η μετάφραση που διάβασα (1978, αν θυμάμαι καλά). Μετά τις 150 σελίδες, διάβαζα απλώς για να δω που θα το πάει. Ε, και που το πήγε...ΟΚ, δεν τρελάθηκα, ούτε έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Σαν ανάγνωσμα, σαν καλλιτεχνική γραφή, χαρακτήρες κτλ, δε μου άρεσε καθόλου. Εν κατακλείδι, προτιμώ χίλιες φορές την ταινία Equilibrium από το βιβλίο 1984. Αλλά, όπως ξέρουμε όλοι, γούστα είναι αυτά...

 

Οπωσδήποτε είναι έτη φωτός μακριά από αυτό που θα λέγαμε "συναρπαστική περιπέτεια". Μάλιστα κάποιος κριτικός λέει ότι ο Όργουελ, για να δείξει πόσο χάλια είναι τα πράγματα σε μια τέτοια απόλυτα καταπιεστική κοινωνία, βγάζει όλη την πρωτοβουλία και τη ζωντάνια από τους χαρακτήρες και έτσι δεν έχει σασπένς - μπορούμε να φανταστούμε από την αρχή ποιος θα κερδίσει στο τέλος. Η αξία τού βιβλίου είναι το ιδεολογικό βάθος. Το γιατί "η άγνοια είναι δύναμη" και "ο πόλεμος είναι ειρήνη" νομίζω ότι είναι φοβερές ιδέες. Το πόσο ψαγμένη είναι μια τόσο παράλογη κοινωνία και το πόσο συνειδητά καταπιέζει τον άνθρωπο, δηλαδή, το πώς και γιατί δημιουργήθηκε, λειτούργησε και προχωράει, παρόλο που είναι τόσο αντίθετη με όλα όσα θεωρούνται ότι έχουν αξία στη ζωή ενός ανθρώπου. Ρίξε μια ματιά και εδώ.

 

 

 

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, Wordsmith. Είναι μεγαλειώδες έργο, αλλά όχι 'ευχάριστο'. (βάζω εισαγωγικά γιατί και κάποια τρόμου είναι 'ευχάριστα' με τον τρόπο τους). Τώρα που έθιξες τον Χάξλεϊ, να του ρίξω κάνα βλέφαρο, ή αφού διάβασα το 1984 και, οκ ψιλοβαρέθηκα, να το αφήσω;

[wordsmith]

Ναι, να το διαβάσεις. Εμένα μου άρεσε περισσότερο ο Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος, από το 1984. Οπωσδήποτε είναι πολύ πιο "λογοτεχνικά" γραμμένος(αν δε σου τύχει καμιά πατάτα μετάφραση, τουλάχιστον). Εγώ το έχω από εκδόσεις Νησίδες και μου φάνηκε πολύ καλή η μετάφραση.

[Δημήτρης]

1) Algernon Blackwood - Γουέντιγκο (σελ 107)

2) Ωρόρα - Ιστορίες Φανταστικής Σάτιρας (σελ 247)

3) Συλλογικό Έργο - Εκείνες οι Άλλες Πραγματικότητες (σελ 218)

4) Henry Kuttner - Το Κάστρο του Σκότους (σελ 197)

5) William Vollmann - Πόρνες για την Γκλόρια (σελ 167)

6) Avery Corman - Η Παλιά μου Γειτονιά (σελ 207)

7) Adolf Hitler - Ο Αγών μου (σελ 900)

[BladeRunner]

Ο τελευταίος στην πόλη. Χρησιμοποίησα και πάλι λεωφορείο, οπότε ένα βιπεράκι ήταν απαραίτητο, θα διάβαζα τις υπόλοιπες σελίδες του βιβλίου του Ντεγουίτ που μου έχουν μείνει, αλλά ήθελα ένα ελαφρύ βιβλίο για 2-3 ώρες. Όπως και τα προηγούμενα γουέστερν που διάβασα, και τους έβαλα 6.5/10, έτσι και αυτό, ήταν στο ίδιο επίπεδο. Αρχίζουν να μου αρέσουν πολύ αυτά τα γουέστερν βιπεράκια τελικά. Τα βρίσκω φτηνά και ψυχαγωγούν για λίγες ώρες. Πως έχει η ιστορία: Ο Χάρλαν Τσαντ, ένας όχι και τόσο καλός πιστολάς αλλά σίγουρα δυνατός άντρας, φτάνει στην πλούσια πόλη Άσεμπλι για λίγες μέρες ξεκούρασης. Η άφιξή του είχε διάφορα απρόοπτα λόγω ενός βοηθού σερίφη με υπερβάλλοντα ζήλο, αλλά όχι μόνο. Εξαιτίας του θανάτου ενός άντρα, του Ρόι Τόμσον, αρχίζει η περιπέτεια και οι κίνδυνοι για τη ζωή του. Μέσα σε όλο το μπλέξιμο βρίσκεται μια εταιρεία σιδηροδρόμων, κάτι μεσίτες, απλοί άνθρωποι που έχουν χωράφια/οικόπεδα/κτίρια σε σημαντικά σημεία για κάποιους που τα θέλουν για δικές τους δουλειές και θα κάνουν τα πάντα για να τα αποκτήσουν. Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα, πάντως υπάρχει και ένας έρωτας μεταξύ του Τσαντ και μιας κοπέλας, αν και στην αρχή μάλωναν συνέχεια. Σίγουρα καλογραμμένο μυθιστόρημα, η πλοκή απλή δίχως πολλές εκπλήξεις, οι σκηνές δράσης αρκετές, οι χαρακτήρες απλοί και η ατμόσφαιρα πολύ ωραία. Σίγουρα, πλέον, θα παίρνω όποιο βιβλίο του Λουίς Μάστερσον βρίσκω στα ελληνικά και δεν το έχω.

 

-Μάρτιος

 

35. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Το τέλειο όπλο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 187(7/10)

36. Τζόζεφ Ρόζενμπεργκερ, "Επιδρομή των βιοκλαδικών", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 170(5/10)

37. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ο θάνατος ενός πολίτη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 175(8.5/10)

38. Γουίλιαμ Γκόλντμαν, "Ο μαραθωνοδρόμος", εκδόσεις Ν. Ράπτη, 1976, σελ. 331(9.5/10)

39. Λάρι Τζονς, "Το νησί της φρίκη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1982, σελ. 185(7/10)

40. Άλιστερ Μακλίν, "Ο ριψοκίνδυνος", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 176(8/10)

41. Ντάνκαν Κάιλ, "Στη φρίκη των πάγων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 190(8.5/10)

42. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ομάδα διασώσεως", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 189(8.5/10)

43. Αντρέ Καρόφ, "Κυνηγητό στην έρημο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 178(2/10)

44. Λουίς Λ'Αμούρ, "Το μονοπάτι των παρανόμων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 158(8/10)

45. Λουίς Μάστερσον, "Η πόλη του τρόμου", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 188(6.5/10)

46. Γκλεν Μάρελ, "Καταδίωξη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 168(8/10)

47. Γουίλ Χίκοκ, "Σύγκρουση με τον θάνατο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 177(6.5/10)

48. Λουίς Μάστερσον, "Ο τελευταίος στην πόλη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 184(6.5/10)

Edited August 14, 2012 by BladeRunner

[BladeRunner]

Οι αδελφοί Αδελφές. Είμαι ένα βιβλίο πριν συμπληρώσω τα 50 βιβλία και έχουμε ακόμα αρχές Μαρτίου! Μπορεί ο αριθμός των βιβλίων να φαίνεται εξωπραγματικός, αλλά ο αριθμός των σελίδων (κάπου 9.000) όχι και τόσο (για μένα). Τέλος πάντων, στα του βιβλίου τώρα: Για τα δικά μου γούστα, το βιβλίο είναι εξαιρετικό. Το πρώτο καθαρό φετινό δεκάρι, το δεύτερο φετινό "it was amazing" στο goodreads (Μαραθωνοδρόμος το άλλο). Πολλοί κριτικοί, όπως και ο μεταφραστής στον πρόλογό του, λένε ότι το βιβλίο είναι ό,τι πρέπει για να γυριστεί ταινία από τους αδελφούς Κοέν. Σίγουρα θα τους ταίριαζε. Ίσως αν ήταν πιο παλπ, θα ταίριαζε στον Ταραντίνο, αλλά δεν ήταν. Τέλος πάντων, σίγουρα θα γίνει ταινία, ελπίζω από τους Κοέν. Πρόκειται για την ιστορία δυο αδελφών, του Τσάρλι και του Έλι Αδελφές, με τον δεύτερο να αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο αυτή την κωμικοτραγική ιστορία. Τα δυο αυτά αδέλφια είναι επαγγελματίες πιστολάδες και δουλεύουν για κάποιον τύπο ονόματι Στόλαρχο. Η δουλειά που τους έχει ανατεθεί αυτή τη φορά είναι να σκοτώσουν τον Χέρμαν Κέρμιτ Γουόρμ. Έτσι λοιπόν τα δυο αδέλφια ταξιδεύουν από το Όρεγκον Σίτι στο Σακραμέντο όπου είναι ο Χέρμαν για να τον σκοτώσουν και να τσεπώσουν μια συνταγή που θέλει ο Στόλαρχος. Δεν ταξιδεύουν με τα πόδια φυσικά, αλλά με τα άλογά τους, ο Τσάρλι με τον Σβέλτο και ο Έλι με τον Ζουμπά. Βέβαια ο Γουόρμ αποδεικνύεται δύσκολος στόχος και πολλά πράγματα αλλάζουν σε σχέση με την αρχική αποστολή. Πάντως, μέχρι να βρουν τον Γουόρμ, περνάνε ένα κάρο τρελά σκηνικά, στα οποία συμμετέχουν ένα κάρο χαρακτηριστικοί τύποι της άγριας δύσης εκείνης της εποχής. Χαρτοπαίκτες, χρυσοθήρες, κυνηγοί, πόρνες, ληστές, φονιάδες, χαμένα παιδιά, κομπιναδόροι, τυχοδιώκτες και διάφοροι άλλοι. Πρόκειται για μια μίνι οδύσσεια των δυο αδελφών στον υπόκοσμο του 1850. Πολλοί χαρακτήρες είναι αξέχαστοι, ιδιαίτερα τα δυο αδέλφια (και πιο πολύ ο Έλι) αλλά και ο Γουόρμ στο τελευταίο μέρος του βιβλίου. Πολλές σκηνές είναι επίσης αξέχαστες, άλλες κωμικές με την έννοια της μαύρης κωμωδίας και άλλες τραγικές και συγκινητικές, όπως π.χ. η σχέση του Έλι με τον Ζουμπά και αυτά που τράβηξε ο Ζουμπάς. Και η κατάληξη των ηρώων λογική και λυτρωτική. Μπορεί το σενάριο να είναι απλό, ή μάλλον η βασική ιδέα, αλλά συμβαίνουν τόσα πολλά πράγματα, η περιπέτεια είναι μπόλικη, η βια το ίδιο (όπως περιγράφεται σε μια μαύρη κωμωδία), οπότε το ενδιαφέρον είναι αμείωτο και το βιβλίο μπορεί να χαρακτηριστεί ως page turner, αφού τα μικρά κεφάλαια και η γαμάτη ιστορία, βοηθούν... Όσον αφορά την γραφή, ό,τι και να πω είναι λίγο, εξαιρετική, με γαμάτους διαλόγους και κωμικοτραγικές περιγραφές. Το βιβλίο δεν είναι απλά μια γουέστερν περιπέτεια, ή έστω ένας "φόρος τιμής στο γουέστερν", αλλά έχει και μια φιλοσοφική διάθεση για τη ζωή, μια μελαγχολία, μια συγκίνηση. Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα, διαβάστε τον πολύ καλό πρόλογο του μεταφραστή (πραγματικά έκανε πολύ καλή δουλειά), διαβάστε το βιβλίο, και απολαύστε μια εξαιρετική και αξέχαστη ιστορία.

 

-Μάρτιος

 

35. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Το τέλειο όπλο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 187(7/10)

36. Τζόζεφ Ρόζενμπεργκερ, "Επιδρομή των βιοκλαδικών", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 170(5/10)

37. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ο θάνατος ενός πολίτη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 175(8.5/10)

38. Γουίλιαμ Γκόλντμαν, "Ο μαραθωνοδρόμος", εκδόσεις Ν. Ράπτη, 1976, σελ. 331(9.5/10)

39. Λάρι Τζονς, "Το νησί της φρίκη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1982, σελ. 185(7/10)

40. Άλιστερ Μακλίν, "Ο ριψοκίνδυνος", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 176(8/10)

41. Ντάνκαν Κάιλ, "Στη φρίκη των πάγων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 190(8.5/10)

42. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ομάδα διασώσεως", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 189(8.5/10)

43. Αντρέ Καρόφ, "Κυνηγητό στην έρημο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 178(2/10)

44. Λουίς Λ'Αμούρ, "Το μονοπάτι των παρανόμων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 158(8/10)

45. Λουίς Μάστερσον, "Η πόλη του τρόμου", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 188(6.5/10)

46. Γκλεν Μάρελ, "Καταδίωξη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 168(8/10)

47. Γουίλ Χίκοκ, "Σύγκρουση με τον θάνατο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 177(6.5/10)

48. Λουίς Μάστερσον, "Ο τελευταίος στην πόλη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 184(6.5/10)

49. Πάτρικ Ντεγουίτ, "Οι αδελφοί Αδελφές", εκδόσεις Ψυχογιός, 2012, σελ. 340(10/10)

Edited August 14, 2012 by BladeRunner

[Μιχάλης]

1)Αϋπνία - Stephen King(694) (8,5/10)

2)Σάλεμς Λοτ - Stephen King(510) (9.5/10)

3)Νυχτερινή Βάρδια - Stephen King (455) (10/10)

4)Ντεσπερέισον - Stephen King (633) (8/10)

5)Ο γέρος και η θάλασσα - Έρνεστ Χέμινγουεϊ (122) (8/10)

6)Ο τελευταίος των Μοϊκανών - Τζέιμς Φένιμορ Κούπερ (139) (9/10)

7)Σκοτάδι βαθύ, δίχως άστρα - Stephen King (459) (9/10)

8)Ο Μαύρος Πύργος:Οι ρημαγμένοι Τόποι - Stephen King (613) (9/10)

9)Ο Μαύρος Πύργος:Ο Μάγος και η γυάλινη σφαίρα - Stephen King (813) (10/10)

10)Ο Μαύρος Πύργος:Οι Λύκοι της Κάλα - Stephen King (765) (9/10)

[BladeRunner]

Δόκτωρ Σεισμός. Και ναι, ακόμα δεν φτάσαμε στα μέσα του Μαρτίου και έφτασα τα 50 βιβλία! Φυσικά ο αριθμός των σελίδων είναι ελάχιστα μεγαλύτερος από τον περσινό, στο αντίστοιχο διάστημα, αλλά όσο να'ναι είναι ένα ρεκόρ. Για το βιβλίο: Αυτό είναι το πέμπτο βιβλίο της σειράς, θα διάβαζα τα προηγούμενα πρώτα αλλά δεν τα έχω, όμως δεν είναι πρόβλημα αυτό, λίγο-πολύ είναι αυτοτελή. Καλό θα ήταν, πάντως, όποιος θέλει να διαβάσει τη σειρά, να διαβάσει οπωσδήποτε το πρώτο βιβλίο, μιας και είναι η εισαγωγή. Το Δόκτωρ Σεισμός μου φάνηκε λίγο καλύτερο του πρώτου βιβλίου, μιας και ίσως είχε περισσότερη δράση και πλάκα, αν και αυτό είναι λογικό. Ποια είναι η ιστορία: Η Καλιφόρνια είναι γνωστή για την ρωγμή του Σαν Αντρέας και ότι είναι από τις πιο σεισμογενείς περιοχές του πλανήτη. Όμως υπάρχει κάποιος που μπορεί να ελέγχει το σεισμό και να τον χρησιμοποιεί κατά βούληση. Και εκβιάζει κάποιους πλούσιους κατοίκους μιας μικρής πόλης αλλά και την κυβέρνηση, και παίρνει λεφτά για να μην κάνει κακό. Έτσι στέλνεται ο Ρέμο Ουίλιαμς, ο Εξολοθρευτής, για να αναλάβει δράση. Η πλοκή είναι σχετικά απλή, η ιδέα λίγο τραβηγμένη, αλλά η δράση μπόλικη και οι χαρακτηριστικές σκηνές πολλές και σκληρές. Φυσικά υπάρχει σεξ και γραφικές σκηνές βίας, όπως και δυο δίδυμες τρελές θεογκόμενες που σκοτώνουν με ένα πολύ βίαιο τρόπο. Και υπάρχει αρκετό χιούμορ και η ατμόσφαιρα είναι αρκετά ευχάριστη γενικά. Διαβαζόταν πολύ γρήγορα. Παλπ της δεκαετίας του '70, με χαρακτηριστική ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής. Αρκετά καλογραμμένο και με κλασικούς χαρακτήρες που συναντά κανείς σε καλά παλπ μυθιστορήματα (μαφιόζοι, σερίφηδες, σκληροί άντρες και ωραίες γκόμενες). Μου άρεσε.

 

-Μάρτιος

 

35. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Το τέλειο όπλο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 187(7/10)

36. Τζόζεφ Ρόζενμπεργκερ, "Επιδρομή των βιοκλαδικών", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 170(5/10)

37. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ο θάνατος ενός πολίτη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 175(8.5/10)

38. Γουίλιαμ Γκόλντμαν, "Ο μαραθωνοδρόμος", εκδόσεις Ν. Ράπτη, 1976, σελ. 331(9.5/10)

39. Λάρι Τζονς, "Το νησί της φρίκη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1982, σελ. 185(7/10)

40. Άλιστερ Μακλίν, "Ο ριψοκίνδυνος", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 176(8/10)

41. Ντάνκαν Κάιλ, "Στη φρίκη των πάγων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 190(8.5/10)

42. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ομάδα διασώσεως", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 189(8.5/10)

43. Αντρέ Καρόφ, "Κυνηγητό στην έρημο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 178(2/10)

44. Λουίς Λ'Αμούρ, "Το μονοπάτι των παρανόμων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 158(8/10)

45. Λουίς Μάστερσον, "Η πόλη του τρόμου", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 188(6.5/10)

46. Γκλεν Μάρελ, "Καταδίωξη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 168(8/10)

47. Γουίλ Χίκοκ, "Σύγκρουση με τον θάνατο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 177(6.5/10)

48. Λουίς Μάστερσον, "Ο τελευταίος στην πόλη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 184(6.5/10)

49. Πάτρικ Ντεγουίτ, "Οι αδελφοί Αδελφές", εκδόσεις Ψυχογιός, 2012, σελ. 340(10/10)

50. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Δόκτωρ Σεισμός", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 186(7/10)

Edited August 14, 2012 by BladeRunner

[Nihilio]

17) Το ηλεκτρικό πρόβατο - Φ. Ντικ (200)

[BladeRunner]

Πως σου φάνηκε αυτό; Μετά το UBIK είναι από τα πιο αγαπημένα βιβλία του Ντικ που έχω διαβάσει...

Edited March 9, 2012 by BladeRunner

[Nihilio]

Πως σου φάνηκε αυτό; Μετά το UBIK είναι από τα πιο αγαπημένα βιβλία του Ντικ που έχω διαβάσει...

Πολύ δυνατές και ενδιαφέρουσες ιδέες πεταμένες όπωςναναι στο χαρτί. Από τα τρία του Dick που έχω διαβάσει, προτιμώ το Ubik, με δεύτερο το Man in the High Castle.

[BladeRunner]

Η απαγωγή. Το πέμπτο βιβλίο του Άλιστερ Μακλίν που διαβάζω και φυσικά έμεινα ευχαριστημένος. Μια ομάδα εγκληματιών με αρχηγό τον ιδιοφυή Πίτερ Μπράνσον πραγματοποιεί μια απαγωγή που θα μείνει στην ιστορία. Οι εγκληματίες αυτοί, καταφέρνουν να κάνουν το απίθανο, να απαγάγουν τον πρόεδρο των ΗΠΑ καθώς και δυο Άραβες αρχηγούς κρατών, και όλα αυτά στην γνωστή γέφυρα Γκόλντεν Γκέιτ του Σαν Φρανσίσκο. Ο Μπράνσον και οι άντρες του απέκλεισαν και τις δυο εξόδους της γέφυρας με εκρηκτικά και άλλα μέσα, και είχαν σαν απαίτηση την άμεση καταβολή 500.000.000 δολαρίων, ειδάλλως οι συνέπειες θα ήταν ανυπολόγιστες. Οποιαδήποτε προσπάθεια για εξωτερική επέμβαση με σκοπό την απελευθέρωση των ομήρων, θα ήταν μοιραία για την ζωή του Αμερικανού προέδρου και των δυο Αράβων. Φυσικά υπάρχουν και τα τρωτά σημεία στην όλη επιχείρηση, μιας και ο Μπράνσον είναι ένας εγωμανής που έχει μανία με τα ΜΜΕ και θέλει να δείξει σε όλο τον κόσμο τι κατάφερε. Έτσι στη γέφυρα έχουν παραμείνει και δημοσιογράφοι και διάφοροι τεχνικοί, ανάμεσα στους οποίους και ένας μυστικός πράκτορας του FBI που δεν φοβάται τίποτα και θα κάνει τα πάντα για να ματαιώσει τα σχέδια του Μπράνσον. Μπορεί η όλη ιδέα να φαίνεται εξωπραγματική (και είναι), αλλά η πλοκή είναι ιδιαίτερα συναρπαστική και ενδιαφέρουσα, με σασπένς και μπόλικη δράση, και έτσι το βιβλίο διαβάζεται απνευστί δίχως σκέψεις για την αληθοφάνεια της κεντρικής ιδέας και της εξέλιξης της πλοκής. Οι περιγραφές του μεγαλεπήβολου σχεδίου από μέρους του Μπράνσον, για την απαγωγή του Αμερικανού προέδρου και της κατάληψης της γέφυρας, παραστατικές και έδειχναν ότι ο Μακλίν είχε μελετήσει διάφορα πράγματα τεχνικής φύσεως. Η όλη ατμόσφαιρα του βιβλίου ωραία και ευχάριστη. Οι χαρακτήρες βέβαια δίχως βάθος, αλλά ο Μακλίν δεν φημίζεται για την ανάπτυξη των χαρακτήρων των βιβλίων του, αλλά για τις τραβηγμένες ιδέες και τις συναρπαστικές πλοκές. Είναι από τα βιβλία του Μακλίν που δεν έχουν μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη και αυτό είναι παράξενο. Σίγουρα θα γινόταν μια καλή ταινία δράσης με τόσο δυνατό σενάριο.

 

-Μάρτιος

 

35. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Το τέλειο όπλο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 187(7/10)

36. Τζόζεφ Ρόζενμπεργκερ, "Επιδρομή των βιοκλαδικών", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 170(5/10)

37. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ο θάνατος ενός πολίτη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 175(8.5/10)

38. Γουίλιαμ Γκόλντμαν, "Ο μαραθωνοδρόμος", εκδόσεις Ν. Ράπτη, 1976, σελ. 331(9.5/10)

39. Λάρι Τζονς, "Το νησί της φρίκη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1982, σελ. 185(7/10)

40. Άλιστερ Μακλίν, "Ο ριψοκίνδυνος", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 176(8/10)

41. Ντάνκαν Κάιλ, "Στη φρίκη των πάγων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 190(8.5/10)

42. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ομάδα διασώσεως", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 189(8.5/10)

43. Αντρέ Καρόφ, "Κυνηγητό στην έρημο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 178(2/10)

44. Λουίς Λ'Αμούρ, "Το μονοπάτι των παρανόμων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 158(8/10)

45. Λουίς Μάστερσον, "Η πόλη του τρόμου", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 188(6.5/10)

46. Γκλεν Μάρελ, "Καταδίωξη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 168(8/10)

47. Γουίλ Χίκοκ, "Σύγκρουση με τον θάνατο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 177(6.5/10)

48. Λουίς Μάστερσον, "Ο τελευταίος στην πόλη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 184(6.5/10)

49. Πάτρικ Ντεγουίτ, "Οι αδελφοί Αδελφές", εκδόσεις Ψυχογιός, 2012, σελ. 340(10/10)

50. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Δόκτωρ Σεισμός", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 186(7/10)

51. Άλιστερ Μακλίν, "Η απαγωγή", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 181(8/10)

Edited August 14, 2012 by BladeRunner

[Zaratoth]

1) Το Τραγούδι του Χρόνου: Η χώρα των Χαμένων Ευχών - Γιώργος Χατζηκυριάκος (217)

2) Metro 2033 - Dmitry Glukhovsky (458)

3) The Island of Dr. Moreau - H.G. Wells (104)

4) Magician - Raymond E. Feist (681)

[jjohn]

15.Jim Butcher-Changes(σελ 542)

 

Ο Butcher έχει το κοκκαλάκι της νυχτερίδας. Έχει γράψει δώδεκα βιβλία και το ενδιαφέρον δεν έχει μειωθεί ούτε στο ελάχιστο,το αντίθετο μάλιστα.

Για μένα πρέπει να είναι η καλυτερη σειρά φαντασίας αυτή τη στιγμή.

πω πω, τώρα μου έχει μείνει μόνο η σύλλογη διηγημάτων και το Ghost Story.

Μετά θα αρχίζω να γκρινιάζω και εγώ για το πότε θα βγάλει το Cold Days

 

p.s η σελίδα 428 περιέγχει το πιο αστείο πράγμα που διάβασα εδώ και πολύ καιρό

Edited March 11, 2012 by joidv

[melkiades]

Μάρτιος

7. The Tempest, Juan Manuel de Prada (p.338)

 

Με διαφορά το χειρότερο που διάβασα το τελευταίο διάστημα αλλά το είχα πάρει το 2006 και ήμουν πολύ αποφασισμένη να το διαβάσω.

Η υπόθεση ( From Publishers Weekly)

An art historian's trip to Venice to study a landmark painting turns into an effort to solve a murder mystery in this intelligent but murky second novel by Spanish writer de Prada (his first to be published in English), which mixes elements of crime fiction with musings on the process of evaluating great art. Alejandro Ballesteros is the Spanish protagonist who arrives in Italy to study The Tempest, a painting by Renaissance artist Giorgione that represented an important breakthrough in the use of landscape. But Ballesteros's expectations for a quiet academic interlude are overturned when he witnesses the murder of art dealer Fabio Valenzin and is caught up in the subsequent investigation. The na‹ve art historian is fascinated by the intrigue at first, especially when it leads to a series of romantic and erotic interludes, the most significant with an art restorer named Chiara who turns out to be Valenzin's adopted daughter. The case bogs down in a morass of local politics, but is finally revealed to turn on the contents of a chest belonging to Valenzin that contains clues to a well-crafted, diabolical forgery plot. De Prada does a good job balancing the murder mystery with his exploration of the history of Giorgione's painting, but the romantic tangents make the book cluttered and busy. An ensemble cast of eccentric secondary characters and a foggy, evocative portrayal of Venice help blur the missteps, and the murder resolution is reasonably satisfying if somewhat slow to arrive.

Copyright 2003 Reed Business Information, Inc.

 

Το αποτέλεσμα:

 

Το βιβλίο είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, σελίδα παρα σελίδα διαβάζεις για τη Βενετία που είναι μια πόλη "προορισμένη να πεθάνει κάτω από το νερό και να μετατραπεί σε ένα υποθαλάσσιο μαυσωλείο", ανάθεμα και αν δεν τη διάβασα αυτή τη φράση. Από την άλλη, παρότι επισκέπτεται για πρώτη φορά την πόλη, έχει τσακιστεί να γράφει σχόλια για τη νοοτροπία των Βενετσιάνων που σκέφτονται έτσι και ζουν έτσι, λες και τους ξέρει, με έναν απαράδεκτα διδακτικό τρόπο. Έχει άπειρες περιγραφές των τριών γυναικείων πισινών που εμφανίζονται στο βιβλίο, με τις ίδιες ακριβώς λέξεις, και τονίζει κάθε φορά την αγάπη του για τους ασύμμετρους (κούραση!). Φυσικά, υπάρχει και το κορίτσι, το οποίο ερωτεύεται και ο ίδιος (παρότι ο πισινός της δεν είναι ασύμμετρος και το στήθος της δεν είναι τόσο μεγάλο όσο το θέλει - και αυτό το γράφει καμιά δεκαριά φορές για να το μάθουμε καλά) από το πρώτο δεκάλεπτο που τη βλέπει και της λέει πάρα πολλές ξενέρωτες μπούρδες.

Μετά τη λύση του μυστηρίου, την οποία έχεις μυριστεί από την αρχή, ο ήρωας επιστρέφει στην Ισπανία πιο μαλάκας από ότι έφυγε, ενώ ο ίδιος θεωρεί ότι η εμπειρία αυτή τον άλλαξε.

Edited March 11, 2012 by melkiades

[Naroualis]

ο ήρωας επιστρέφει στην Ισπανία πιο μαλάκας από ότι έφυγε, ενώ ο ίδιος θεωρεί ότι η εμπειρία αυτή τον άλλαξε.

 

Α, όλα κι όλα, όταν γίνεσαι χειρότερος, αλλάζεις. Δίκιο έχει ο άνθρωπος.

[aScannerDarkly]

1. Το τραγούδι του χρόνου - Γιώργος Χατζηκυριάκος, σελ. 217

2. Ο μεγάλος ύπνος - Raymond Chandler, σελ. 321

3. Η όμορφη Μάγκι των Ασημένιων Νομισμάτων - Harlan Ellison, σελ. 94 (εντάξει, τοσοδούλες, αλλά 94 είναι!)

4. City - Clifford D. Simak, σελ. 242

5. Γκόλεμ - Γκούσταβ Μέυρινκ, σελ. 348

6. Το μεγάλο πουθενά - James Ellroy, σελ. 599

 

Έχουμε και λέμε: Μανιακός δολοφόνος, ταλαντούχος νέος αστυνομικός ιδεαλιστής, έμπειρος ντετέκτιβ του οποίου ο γάμος περνάει σοβαρή κρίση. Συνηθισμένο, ε;

ΛΑΘΟΣ!

 

Το σύμπαν του Ellroy είναι αυτό που είναι πάντα. Θεοσκότεινο, μηδενιστικό, βίαιο, μισανθρωπικό (όχι από την πλευρά του συγγραφέα, αλλά από την πλευρά των ηρώων - έστω κι αν οι ίδοι δεν το παραδέχονται). Ο κόσμος του Ellroy καταβροχθίζει τις ανθρώπινες ζωές σαν να μην έχουν καμία αξία - γιατί δεν έχουν.

 

Είναι ίσως το πιο δυσάρεστο κι ενοχλητικό βιβλίο του συγγραφέα που έχω διαβάσει. Από την άλλη, μπορεί να το λέω αυτό γιατί όσο κι αν πιστεύεις ότι ξέρεις τι να περιμένεις, ο Ellroy θα σε κάνει ό,τι θέλει. Και θα έρθει η στιγμή που ξαφνικά θα συνειδητοποιήσεις ότι το βιβλίο που διαβάζεις δεν είναι αυτό που νόμιζες τόσην ώρα. Κι αν κάπου νόμιζες πως είχες εντοπίσει υπερβολές ή πράγματα που είχαν ξεφύγει, φυσικά και δεν είχες δίκιο. Ο Ellroy δεν κάνει ποτέ λάθος.

 

Για μια ακόμη φορά, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να υποκλιθώ μπροστά σε έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους συγγραφείς, τον μεγάλο σκοτεινό Άρχοντα του αστυνομικού μυθιστορήματος - και όχι μόνο. Αστυνομικού τρόμου θα έλεγα, αν μου επιτρέπετε. Ο δολοφόνος και μόνο του Μεγάλου Πουθενά μπορεί να κάνει οποιονδήποτε "μεγάλο κακό" να σκάσει από το κακό του.

 

Βιβλίο που δεν ξεχνιέται ποτέ.

[Adicto]

Οκ, με μπρίζωσες τώρα... Μόλις τελειώσω το 2666 παίρνει σειρά...

[Δημήτρης]

1) Algernon Blackwood - Γουέντιγκο (σελ 107)

2) Ωρόρα - Ιστορίες Φανταστικής Σάτιρας (σελ 247)

3) Συλλογικό Έργο - Εκείνες οι Άλλες Πραγματικότητες (σελ 218)

4) Henry Kuttner - Το Κάστρο του Σκότους (σελ 197)

5) William Vollmann - Πόρνες για την Γκλόρια (σελ 167)

6) Avery Corman - Η Παλιά μου Γειτονιά (σελ 207)

7) Adolf Hitler - Ο Αγών μου (σελ 900)

8) Philip Dick - Έρευνα στο Σκοτάδι (σελ 354)

[Μιχάλης]

1)Αϋπνία - Stephen King(694) (8,5/10)

2)Σάλεμς Λοτ - Stephen King(510) (9.5/10)

3)Νυχτερινή Βάρδια - Stephen King (455) (10/10)

4)Ντεσπερέισον - Stephen King (633) (8/10)

5)Ο γέρος και η θάλασσα - Έρνεστ Χέμινγουεϊ (122) (8/10)

6)Ο τελευταίος των Μοϊκανών - Τζέιμς Φένιμορ Κούπερ (139) (9/10)

7)Σκοτάδι βαθύ, δίχως άστρα - Stephen King (459) (9/10)

8)Ο Μαύρος Πύργος:Οι ρημαγμένοι Τόποι - Stephen King (613) (9/10)

9)Ο Μαύρος Πύργος:Ο Μάγος και η γυάλινη σφαίρα - Stephen King (813) (10/10)

10)Ο Μαύρος Πύργος:Οι Λύκοι της Κάλα - Stephen King (765) (9/10)

11)Ο Βιασμός - Τζόις Κάρολ Όουτς (187) (9/10)

 

Το έχω διαβάσει εδώ και δύο βδομάδες αλλά είδα ότι δεν το έχω γράψει στο topic..Και έτσι έφτασα στα μισά του στόχου μου για φέτος.

[BladeRunner]

Έλικα θανάτου. Οι κριτικές από επαγγελματίες κριτικούς σε εφημερίδες, περιοδικά και ιστοσελίδες ήταν ιδιαίτερα διθυραμβικές, έλεγαν για ένα απόλυτα συναρπαστικό ανάγνωσμα με προβληματισμούς και ότι πρόκειται για ένα από τα καλύτερα θρίλερ των τελευταίων ετών. Για πρώτο βιβλίο του συγγραφέα, δεν είναι τόσο άσχημο, λέω εγώ, αλλά σίγουρα έχουν γραφεί και πολύ καλύτερα θρίλερ. Ο συγγραφέας είναι καθηγητής φυσικής στο πανεπιστήμιο Κορνέλ και αυτό φαίνεται από τις πάρα μα πάρα πολλές τεχνολογικές πληροφορίες που άπτονται της βιολογίας, της νανοτεχνολογίας και της φυσικής. Και αρκετές φορές αντί να γίνει περιγραφή ενός μέρους, π.χ. του πανεπιστημίου, ο συγγραφέας μου μίλαγε για την ιστορία του, τα διάφορα κτίρια και τα πειράματα που γινόντουσαν εκεί. Ε, δεν χρειάζεται συνέχεια να μας δείχνει ότι έχει γνώσεις, εγώ θρίλερ ήθελα να διαβάσω με τις τεχνολογικές αναφορές να είναι όσες χρειάζονται και όχι ιδιαίτερα περίπλοκες. Τέλος πάντων, λίγα λόγια για την υπόθεση. Ένας μεγάλος νομπελίστας, ο Λίαμ Κόνορ, δολοφονείται, αλλά αρχικά οι αρχές νόμιζαν ότι επρόκειτο για αυτοκτονία. Γιατί να αυτοκτονήσει όμως ένας επιτυχημένος επιστήμονας που άντεξε πολλές κακουχίες, δούλευε καθημερινά και χαιρόταν την ζωή; Κάμερες ασφαλείας κατέγραψαν μια γυναίκα στο σημείο που "αυτοκτόνησε" ο Κόνορ. Και ανακαλύπτεται ότι λείπουν και ορισμένα νανορομπότ από το εργαστήριό του. Ο Τζέικ, ένας συνάδελφός του, η Μάγκι, η εγγονή του, και ο Ντίλαν, ο δισέγγονος του προσπαθούν να βγάλουν άκρη. Και τελικά ανακαλύπτουν ότι υπάρχει σχέση με κάποια μυστικά που έχουν να κάνουν με τον βιολογικό πόλεμο. Πολλά μυστικά και άκρως επικίνδυνα γεγονότα του παρελθόντος βγαίνουν στην επιφάνεια. Και ο κόσμος ολόκληρος κινδυνεύει. Η πλοκή δεν αποφεύγει τα συνηθισμένα κλισέ, οι εκπλήξεις λίγες και όχι ιδιαίτερα συγκλονιστικές, η δράση αρκετούτσικη αλλά όχι χορταστική και ούτε πολύ καλά δοσμένη, οι χαρακτήρες δίχως ιδιαίτερο βάθος με τους κακούς της υπόθεσης να είναι σαν καρτούν και με τους καλούς να θέλουν να σώσουν τον κόσμο (και τα καταφέρνουν εννοείται). Η πολιτική ορθότητα είναι έντονη, οι καλοί Αμερικάνοι που απλά κάνουν λάθη και οι κακοί εχθροί που θέλουν να ανατινάξουν τον πλανήτη με δυναμίτη και να τα κάνουν ρημαδιό. Η ατμόσφαιρα πάντως αρκετά καλή, η γραφή αξιόλογη και το βιβλίο διαβαζόταν γρήγορα. Θα γινόταν μια κλασική χολιγουντιανή ταινία δράσης.

 

-Μάρτιος

 

35. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Το τέλειο όπλο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 187(7/10)

36. Τζόζεφ Ρόζενμπεργκερ, "Επιδρομή των βιοκλαδικών", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 170(2/10)

37. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ο θάνατος ενός πολίτη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 175(8.5/10)

38. Γουίλιαμ Γκόλντμαν, "Ο μαραθωνοδρόμος", εκδόσεις Ν. Ράπτη, 1976, σελ. 331(9.5/10)

39. Λάρι Τζονς, "Το νησί της φρίκη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1982, σελ. 185(7/10)

40. Άλιστερ Μακλίν, "Ο ριψοκίνδυνος", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 176(8/10)

41. Ντάνκαν Κάιλ, "Στη φρίκη των πάγων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 190(8.5/10)

42. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ομάδα διασώσεως", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 189(8.5/10)

43. Αντρέ Καρόφ, "Κυνηγητό στην έρημο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 178(4/10)

44. Λουίς Λ'Αμούρ, "Το μονοπάτι των παρανόμων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 158(8/10)

45. Λουίς Μάστερσον, "Η πόλη του τρόμου", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 188(6.5/10)

46. Γκλεν Μάρελ, "Καταδίωξη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 168(8/10)

47. Γουίλ Χίκοκ, "Σύγκρουση με τον θάνατο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 177(6.5/10)

48. Λουίς Μάστερσον, "Ο τελευταίος στην πόλη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 184(6.5/10)

49. Πάτρικ Ντεγουίτ, "Οι αδελφοί Αδελφές", εκδόσεις Ψυχογιός, 2012, σελ. 340(10/10)

50. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Δόκτωρ Σεισμός", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 186(7/10)

51. Άλιστερ Μακλίν, "Η απαγωγή", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 181(8/10)

52. Πολ ΜακΓιούεν, "Έλικα θανάτου", εκδόσεις Ψυχογιός, 2011, σελ. 403(7/10)

Edited August 14, 2012 by BladeRunner

[Μιχάλης]

1)Αϋπνία - Stephen King(694) (8,5/10)

2)Σάλεμς Λοτ - Stephen King(510) (9.5/10)

3)Νυχτερινή Βάρδια - Stephen King (455) (10/10)

4)Ντεσπερέισον - Stephen King (633) (8/10)

5)Ο γέρος και η θάλασσα - Έρνεστ Χέμινγουεϊ (122) (8/10)

6)Ο τελευταίος των Μοϊκανών - Τζέιμς Φένιμορ Κούπερ (139) (9/10)

7)Σκοτάδι βαθύ, δίχως άστρα - Stephen King (459) (9/10)

8)Ο Μαύρος Πύργος:Οι ρημαγμένοι Τόποι - Stephen King (613) (9/10)

9)Ο Μαύρος Πύργος:Ο Μάγος και η γυάλινη σφαίρα - Stephen King (813) (10/10)

10)Ο Μαύρος Πύργος:Οι Λύκοι της Κάλα - Stephen King (765) (9/10)

11)Ο Βιασμός - Τζόις Κάρολ Όουτς (187) (9/10)

12)Ο Μαύρος Πύργος:Το τραγούδι της Σουζάνας - Stephen King (441) (9.5/10)

[Count Baltar]

1. Threads of time - Edited by Robert Silverberg (207)

2. Greece's "Odious" Debt - Jason Manolopoulos (278) non fiction

3. Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα #6-Μέρες πανικού - Τζεφ Κίνι, μετάφραση Ιωάννα Λαμπράκη, εκδόσεις Ψυχογιός (226)

4. Απ' τα κόκαλα βγαλμένα - Γιώργος Δενδρινός, Εκδόσεις Κέδρος (384)

5. Τα ρεμάλια ήρωες - Νίκος Τσιφόρος (240)

6. Η αναρχία του δημοσίου υπαλλήλου - Ιούλιος Αύγουστος, Εκδόσεις Προπομπός (300) non-fiction

 

7. Φραγκίσκος Μανέλης - Μάκης Μωραίτης, Εκδόσεις Οδός Πανός (138) non-fiction

 

Η βιογραφία του Μανέλη, τον οποίο σπανίως έχω καταφέρει να αντέξω σε ελληνική ταινία (εκτός αν το ρολάκι είναι πολύ μικρό). Το είδα στο παζάρι και, όντας λάτρης περιπτώσεων Β΄Εθνικής, το τσίμπησα χωρίς δεύτερη κουβέντα. Καλό.

Edited March 13, 2012 by Count Baltar

[jjohn]

16.Moon Over Soho-Ben Aaronovitch(σελ 373)

 

Το βιβλίο αυτό είναι το δεύτερο μέρος της σειράς Rivers Of London που ασχολείται με τις urban fantasy περιπέτειες του Peter Grant,ενός νεανία αστυνομικού που είναι και ο μαθητευόμενος του τελευταίου μάγου στην Αγγλία!

Στα πρότυπα του πρώτου βιβλίου, υπάρχουν και εδώ δύο βασικές υποθέσεις: Η μία έχει να κάνει με τους θάνατους τζαζ μουσικών και η άλλη με την εύρεση μίας γυναίκας που έχει το δόντια στο απαυτό της και κοβει τα απαυτά διαφόρων ανδρών.

 

Ευτυχώς, οι πλοκές εδώ πέρα είναι πιο στιβαρές απ'ό,τι στο πρώτο μέρος όπου ψιλοκυριαρχούσε ένα χάος(ειδικά στην κυρίαρχη πλοκή) . Μπήκε στο παιχνίδι και αντίπαλος για τον Grant και τον Nightingale(ο τελευταίος μάγος που είπαμε παραπάνω) , κάτι το οποίο (λογικά) θα κάνει το μέλλον της σειράς κάπως πιο επικίνδυνο και βεβαίως βεβαίως πιο ενδιαφέρον.

 

Ένα ευχάριστο ανάγνωσμα ,αλλά μέχρι στιγμής δεν είναι αντάξιο του Master(Jim freaking Butcher)

 

Και τώρα μερικές κακιούλες

 

Η γραφή του Aaronovitch δεν είναι κακή, αλλά δεν είναι και πολύ καλή.Κάπως μέτρια προς καλούτσικη θα έλεγα. Tην κάνει την δουλειά του , αλλά ως εκεί.Το κείμενο είναι μες την ειρωνία και αυτό άλλες φορές δουλεύει και άλλες όχι.

 

Αυτό όμως που καταντάει πολλές φορές το κείμενο κουραστικό είναι πως ο Grant ,στον ρόλο του αφηγητή, μας τσαμπουνάει εκατό χιλιάδες λεπτομέρειες για το Λονδίνο.Οκ ωραία πολη το Λονδίνο, την είδαμε και από κοντά, αλλά εγώ διαβάζω το βιβλίο για την πλοκή.Εάν ήθελα να μάθω για το Λονδίνο, θα έπαιρνα τουριστικό οδηγό.

 

Και τώρα το μεγαλύτερο πρόβλημα:

Αυτό που χρειάζεται η σειρά είναι περισσότερο character development

π.χ ,όπως προείπα, το βιβλίο ασχολείται με θάνατους τζαζίστων. Ο πατέρας του Grant -γνωστός και ως Lord Grant- είναι τζαζ μουσικός και εθισμένος στα ναρκωτικά.Καθώς διάβαζα το βιβλίο, περίμενα πως ο Aaronovitch θα ασχολιόταν λίγο μαζί του για να δώσει λίγο βάθος στον Peter και πως ο ίδιος νοιώθει για τον πατέρα του και άλλα τέτοια. Έλα που όμως δεν συνέβει κάτι τέτοιο.

 

Παρά τα όποια προβλήματα, περιμένω το τρίτο βιβλίο Whisper Under Grounds που βγαίνει τον Ιούνη με λαχτάρα

και ελπίζω ότι κάποια από τα προβλήματα που έχω με την σειρά θα επιλυθούν(Βελτίωση στην γραφή και λίγο character development, για το Λονδίνο δεν νομίζω να σταματάει να μιλάει )

Edited March 13, 2012 by joidv

[BladeRunner]

Η επιστροφή. Αυτό είναι το τρίτο βιβλίο του Λουίς Μάστερσον που διαβάζω, τόσο μέσα στο μήνα Μάρτιο όσο και γενικά, μου φάνηκε λίγο κατώτερο σε σχέση με τα δυο προηγούμενα, αλλά για ένα ψυχαγωγικό δίωρο χωρίς να κουράσει, ήταν ό,τι έπρεπε. Ένας άντρας, ονόματι Ντέσμοντ (Ντες) Νταν, γυρνάει στο Κλίβελαντ Σίτι ύστερα από αρκετό καιρό, αφού προηγουμένως γλίτωσε από δυο Μεξικανούς που ήθελαν να τον σκοτώσουν και μετά από ένα επίπονο μακρινό ταξίδι απόστασης ογδόντα μιλίων μέσα στην έρημο. Αλλά δεν τελειώνουν εκεί οι περιπέτειές του, μιας και τον αναζητούν κάμποσοι σκληροί τύποι για κάτι κιβώτια γεμάτα με ολοκαίνουργιες επαναληπτικές καραμπίνες Γουίντσεστερ. Ένας Μεξικανός "επαναστάτης", ένας πληρωμένος φονιάς, ένας έμπορος όπλων και ένας Ρέιντζερ είναι στο κατόπιν του. Και αυτός ζητά την βοήθεια των φίλων του στο Κλίβελαντ Σίτι, ακόμα και από τον Μάρσαλ της πόλης, ο οποίος είναι φίλος του Νταν αλλά δεν θέλει να παραβεί τον νόμο... Το σενάριο είναι ενδιαφέρον, η εξέλιξη της υπόθεσης όχι και η καλύτερη δυνατή, αν και δεν με απογοήτευσε κιόλας. Οι χαρακτήρες δίχως βάθος και η γραφή απλή. Γενικά ένα ευχάριστο και συνάμα απλό παλπ γουέστερν από τα πάρα πολλά που έχουν γραφεί και μεταφραστεί στη σειρά ΒΙΠΕΡ.

 

-Μάρτιος

 

35. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Το τέλειο όπλο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 187(7/10)

36. Τζόζεφ Ρόζενμπεργκερ, "Επιδρομή των βιοκλαδικών", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 170(5/10)

37. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ο θάνατος ενός πολίτη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 175(8.5/10)

38. Γουίλιαμ Γκόλντμαν, "Ο μαραθωνοδρόμος", εκδόσεις Ν. Ράπτη, 1976, σελ. 331(9.5/10)

39. Λάρι Τζονς, "Το νησί της φρίκη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1982, σελ. 185(7/10)

40. Άλιστερ Μακλίν, "Ο ριψοκίνδυνος", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 176(8/10)

41. Ντάνκαν Κάιλ, "Στη φρίκη των πάγων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 190(8.5/10)

42. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ομάδα διασώσεως", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 189(8.5/10)

43. Αντρέ Καρόφ, "Κυνηγητό στην έρημο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 178(2/10)

44. Λουίς Λ'Αμούρ, "Το μονοπάτι των παρανόμων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 158(8/10)

45. Λουίς Μάστερσον, "Η πόλη του τρόμου", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 188(6.5/10)

46. Γκλεν Μάρελ, "Καταδίωξη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 168(8/10)

47. Γουίλ Χίκοκ, "Σύγκρουση με τον θάνατο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 177(6.5/10)

48. Λουίς Μάστερσον, "Ο τελευταίος στην πόλη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 184(6.5/10)

49. Πάτρικ Ντεγουίτ, "Οι αδελφοί Αδελφές", εκδόσεις Ψυχογιός, 2012, σελ. 340(10/10)

50. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Δόκτωρ Σεισμός", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 186(7/10)

51. Άλιστερ Μακλίν, "Η απαγωγή", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 181(8/10)

52. Πολ ΜακΓιούεν, "Έλικα θανάτου", εκδόσεις Ψυχογιός, 2011, σελ. 403(7/10)

53. Λουίς Μάστερσον, "Η επιστροφή", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 159(6/10)

Edited August 14, 2012 by BladeRunner

[BladeRunner]

Τσάρον. Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο του Χίκοκ που διαβάζω, και ήταν στο ίδιο επίπεδο με το πρώτο. Ο Τσάρον έχει τη φήμη του φονιά αλλά είναι εκπρόσωπος του νόμου. Ο Μάρσαλ της πόλης Σέρμαν, Μπρεντ, τον στέλνει για να λύσει την πολύ δύσκολη υπόθεση της απαγωγής της κόρης του τραπεζίτη της πόλης. Ο απαγωγέας, ένας πολύ σκληρός άντρας ονόματι Σταρκ, που απήγαγε την κόρη του τραπεζίτη αφού λήστεψε και είκοσι χιλιάδες δολάρια, έχει σαν καταφύγιο την παλιά πόλη της Φέιτ. Ο μόνος που μπορεί να βγάλει άκρη είναι ο Τσάρον. Οι κίνδυνοι για τη ζωή του πάρα πολλοί. Ωραία η εξέλιξη της υπόθεσης, με πολύ πιστολίδι και γενικά δράση, οι εκπλήξεις αρκετές και το τέλος όχι τόσο αναμενόμενο. Η γραφή απλή αλλά καλή, οι χαρακτήρες δίχως ιδιαίτερο βάθος, ως συνήθως, γενικά το πρόσημο είναι θετικό γι'αυτό το παλπ γουέστερν βιβλιαράκι.

 

-Μάρτιος

 

35. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Το τέλειο όπλο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 187(7/10)

36. Τζόζεφ Ρόζενμπεργκερ, "Επιδρομή των βιοκλαδικών", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 170(5/10)

37. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ο θάνατος ενός πολίτη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 175(8.5/10)

38. Γουίλιαμ Γκόλντμαν, "Ο μαραθωνοδρόμος", εκδόσεις Ν. Ράπτη, 1976, σελ. 331(9.5/10)

39. Λάρι Τζονς, "Το νησί της φρίκη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1982, σελ. 185(7/10)

40. Άλιστερ Μακλίν, "Ο ριψοκίνδυνος", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 176(8/10)

41. Ντάνκαν Κάιλ, "Στη φρίκη των πάγων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 190(8.5/10)

42. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ομάδα διασώσεως", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 189(8.5/10)

43. Αντρέ Καρόφ, "Κυνηγητό στην έρημο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 178(2/10)

44. Λουίς Λ'Αμούρ, "Το μονοπάτι των παρανόμων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 158(8/10)

45. Λουίς Μάστερσον, "Η πόλη του τρόμου", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 188(6.5/10)

46. Γκλεν Μάρελ, "Καταδίωξη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 168(8/10)

47. Γουίλ Χίκοκ, "Σύγκρουση με τον θάνατο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 177(6.5/10)

48. Λουίς Μάστερσον, "Ο τελευταίος στην πόλη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 184(6.5/10)

49. Πάτρικ Ντεγουίτ, "Οι αδελφοί Αδελφές", εκδόσεις Ψυχογιός, 2012, σελ. 340(10/10)

50. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Δόκτωρ Σεισμός", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 186(7/10)

51. Άλιστερ Μακλίν, "Η απαγωγή", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 181(8/10)

52. Πολ ΜακΓιούεν, "Έλικα θανάτου", εκδόσεις Ψυχογιός, 2011, σελ. 403(7/10)

53. Λουίς Μάστερσον, "Η επιστροφή", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 159(6/10)

54. Γουίλ Χίκοκ, "Τσάρον", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1983, σελ. 183(6.5/10)

Edited August 14, 2012 by BladeRunner